نمایش نسخه قابل چاپ
دلم گرفته.نمیدونم از چی،نمیدونم از کی
حوصله هیچ کس و هیچ چیزو ندارم
حالا که مشکلات زندگیمون خیلی کمتر شده و زندگیمون بهتر شده من خوب نیستم
مسخره است،ولی انگار عادت کردم به اینکه یه بدبختی ای تو زندگیم باشه،حالا که نیست انگار یه چیزی کمه،شایدم خوشی زده زیر دلم....
شایدم دوباره....خدایا نه،دیگه نه :(
مخلص رفیق بی کلکی که هر وقت بخوای کنارته و به حرفات گوش میده!
مهم نیست چقدر مغرور و خود دار باشی، اینقدر خودی هست که اصلا عارت نمیاد جلوش اشک بریزی.
تو با من باش! من تنهایی رو تاب میارم:43::46:
آهاااااااای روزگار:324:
من بیدی نیستم که با این بادا بلرزم
مثل کوه وایسادم
زیادی هم بخوای باهام کل بندازی با اره از وسط نصفت میکنم
من قوی تر از اونی هستم که فکر کردی
از این سخت تراشم گذروندم
پروردگارا!
تو تكراري ترين " حضور " روزگار مني
ومن عجيب به آغوش تو
از آن سوي فاصله ها
خو گرفته ام.........
به قول مرحوم حسین پناهی:
وقتی کسی اندازه ات نیست,دست به اندازه خودت نزن!
ترس من از درد نیست از بی دردی ست...انجا که دردی نیست زنگی برای هوشیاری نیست
ترس من از غم نیست از بی غمی ست...انجا که غم نیست شادی معنایی ندارد
می توان در دل تاریکی روشنایی را دید می توان غم را مثل شادی دوست داشت...
می توان در دل غم شادی را احساس کرد...
گل اگر خار نداشت،... دل اگر بی غم بود،.... اگر از بهر کبوتر قفسی تنگ نبود،....
زندگی ،عشق، اسارت ،قهر ،آشتی، هم بی معنا بود.......
خدایا عاشقان را باغم عشق اشنا کن زغم های دگر غیر از غم عشقت رها کن
توخود گفتی که در قلب شکسته خانه داری شکسته قلب من جانا به عهد خود وفا کن
هیچ کس نزند بر درخت بی ثمر سنگ ....
خوش به حال آسمون که هر وقت دلش بگیره می باره
به کسی توجه نمیکنه،
از کسی خجالت نمیکشه،
می باره و می باره...
و اینقدر می باره تا آبی بشه... آفتابی بشه.
کاش... کاش میشد مثل آسمون بود،
کاش میشد وقتی دلت گرفت اونقدر بباری تا بالاخره آفتابی بشی...
بعدش هم انگار نه انگار که بارشی بوده.