مجموعه مطالب زیبا وپر محتوا

سلام به همه شما دوستان گل:
میخوام یه شعر بنویسم که یکم طولانیه ولی به نظر من ارزش خوندن رو داره ، تقدیمش میکنم به همه شما همدرد های مهربون:72:
گل من ؛ قلبت را به خداوند سپار...
آن همه تلخی و غم ، این همه شادی و ایمانت را...
گاهی از عشق گذر کن و دلت را،بسپار..
به خداوندی که خوب میداند گل من؛
سهم تو از دل چیست...!
گاه ، دلتنگ شوی ،
گاه بی حوصله و لخت و غریب!
و زمانی را هم،غرق شادی و پر از خنده و عشق...
همه را، ای گل ناز،به خداوند سپار...
خاطرت جمع ، عزیز! که عدالت؛خصلت مطلق اوست...
گل نازم ، این بار..
چشم دل را وا کن!
...دست رد بر دل هر قصه بزن!
حرف هایت را ،گرم و آرام و بلندبه خداوند بگو...
عشق را ،تجربه کن!
حرف نو را این بار، از لب شاد چکاوک بشنو!
قطره آبی بچکان ؛ بر کویر دل و بر بایر این عاطفه ها...!
گل من ؛ در این سال ، که پر از روز و شب است،
و پر از خاطره هایی تازه!
چشم دل را ، نو کن
و شبیه شب و شبنم،غرق موسیقی باش!
چشمه گرم وصال است و عبور...
زندگی می گذرد تند و آسان وسبک...!
لحظه ها ، می گذرند، تند و بی فاصله از هم...
مثل آن لحظه که دیروز شد و
مثل آن روز که انگار گلم؛
هرگز از ره نرسد...!
... آری ای خوب قشنگ؛
زندگی ، آمدن و رفتن نیست...
خاطره ها هستند، گاه شیرین و گهی تلخ و غریب!
بهتر آن است که در روز جدید،
فکر را نو بکنیم ، عشق را ، سر بکشیم
و دل تار غمین را
بنشانیم سر سفره نور،
خانه اش رابتکانیم و سپس
هر در و پنجره را، سوی چشمان خدا وا بکنیم...
روز نو،آمده است!
و بهار هم امسال،مثل هر سالی که از آغوش خدا ، می روید!
کاش ، این بار گلم
... با دل گرم زمین،عهد بندیم ،دگر؛
قدر بودن ها را ،خوب تر می دانیم...
و خدا را هر روز، از نگاه همگان می خوانیم...!
فاصله،بسیار است بین خوبی و بدی ...می دانم !!!
ولی ای ماه قشنگ ؛
آنچه در ما جاری است؛این همه فاصله نیست!
عاشق هم باشیم،عاشق یودن هم،
عاشق ماندن هم،عاشق هر شادی و هر غصه هم....
روز نو ، هر روز است؛
فکر را،نو بکنیم...!
...عشق را ، سر بکشیم ...!
زندگی؛
می گذرد...!
تند و آسان و سبک..
:72::72::72:

بزرگی فرموده است که:
تو همانی که می اندیشی واین اندیشه توست که زندگیت را شکل میدهد حـال میبینیم که خوشبختی و بد بختی انسان در اندیشه اوست به گونه ای که شـری راما کریشنا میگوید: اگر پای ما در زنجیر باشد چه باک؟این ذهن است که اهمیت دارد.اسارت از ذهن است و رهایی نیز از ذهن

چرچيل: «همه در عین حالی که به دنبال آرامش هستند به ناآرامی نیز دامن می‌زنند.»

اشو - آزاد بودن از ترس ، یگانه كیفیت لازم برای شناخت خدا ، شادمانی و حقیقت است . در آسمان قدم بگذار . تمام ترسها را دور بریز، زیراهمه آنها دروغین هستند . از ماجرای زندگی باتمام خطرها و ناامنی هایش لذت ببر . در حقیقت زندگی به سبب خطرها و ناامنی هایش زیباست .

گل پلاستیكی در خطر نیست . گل واقعی است كه زندگی اش را در خطر سپری میكند. بسی با ارزش تر است كه فقط یك روز از صبح تا شب زنده باشی و سپس گلبرگهایت برزید . با شور و احساس در برابر خورشید و در زیر آسمان فقط برای یك روز زنده بودن بسیار پر معنا تر است تا یك گل پلاستیكی بودن و هزاران سال زندگی كردن. این نوع زندگی ، اصلا زندگی نیست .

مهم ، طول زندگی نیست ، عرض و كیفیت زندگی مهم است .

تو باید مشعل زندگیت را از هر دو طرف آن روشن كنی . بگذار زندگیت كمی كوتاه اما سرشار از زندگی باشد . این نوع زندگی تو را از طعم خدا و از طعم جاودانگی آگاه خواهد ساخت .

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

اشو -طبیعت را پرستش كن. رفتن به معبد و مسجد، رفتن به جایی است ساخته دست انسان. به جنگل برو! به كنار رودخانه برو! به دریا برو! آنگاه به جایی خواهی رفت كه ساخته دست خداست. اگر به آفرینش خداوند نزدیك شوی،‌ به خدا نزدیك تر می شوی. آنگاه كه آفرینش خدا را پرستش می كنی... این تنها راه پرستش اوست. خدا نادیدنی است. اما آفرینش او را می توان دید. آفرینش او باید پل میان تو و او باشد.

با پرستش آفرنیش خداوند، ‌آرام آرام از حضور فراگیر او آگاه می شوی. از حضور او در یك درخت، در یك تخته سنگ، در یك مرد و در یك انسان آگاه می شوی. اما نخست پرستش كن، زیرا پرستشت به تو كمك خواهد كرد آن حضور راببینی. آنگاه خدا كمابیش دیدنی و ملموس می شود. می توانی او را لمس كنی.

و لحظه ای كه بتوانی خدا را این چنین از ژرفای وجودت احساس كنی، دگرگون می شوی. جزیی از خدا می شوی. در خدا نیست و با او یكی می شوی.

اگر عقیده مخالف، شما را عصبانی می کند، نشانه آن است که شما ناخودآگاه می دانید که دلیل مناسبی برای آنچه فکر می کنید، ندارید.

زندگی سفری زیباست، به این شرط که فرآیند یادگیری و اکتشاف پیوسته ای باشد. آنگاه هرلحظه واقعه ای مهیج است. زیرا هر لحظه تو در جدیدی را می گشایی، هر لحظه تو در تماس با اسرار تازه ای قرار می گیری.

دکتر شریعتی : خدایا رحمتی کن تا ایمان نام و نان برایم نیاورد .قوتم بخش تا نامم و حتی نانم را در خطر ایمانم افکنم .

خدایا! مرا همواره، آگاه و هوشیار دار، تا پیش از شناختن “درست” و “کامل” کسی یا فکری، -مثبت یا منفی- قضاوت نکنم.
دکتر علی شریعتی

ترسو هزار بار می‌میرد ولی شجاع یک بار (ژولیوس سزار)

(( اونیکه خوابیده میشه بیدارش کرد ...اونی که خودش رو به خواب زده ، هرگز...!!!))