نمایش نسخه قابل چاپ
3 ماهه که با یکی از همکلاسی هام عقد کردم. ولی من عاشق یکی دیگه از بچه های دانشگاه بودم. فکر می کردم من رو نمی خواد. الان پشیمونم. همش به اون فکر می کنم. نمی تونم نامزدم رو دوست داشته باشم. آخه اون یکی پسره خیلی به معیارهای من نزدیک تره و تو همه چی از نامزدم سرتره. صحبت کردن باهاش بهم آرامش می ده. 99 در صد مطمئنم اگه جدا بشم ممکنه نیاد سراغم. ولی همون یه در صد امید هم بدجوری دلم رو به هم ریخته. همش به اون فکر می کنم. موندم تو دوراهی. یکی کمکم کنه.
با سلام، ورودتون رو به تالار خوش آمد مي گم. راستش با خوندن مطلبتون به ياد سريال "در پناه تو" افتادم ...
اما چند تا مطلب رو اگه بيشتر توضيح بدبن، بهتر ميشه راهنمايي تون كرد، مثلا:
1. رابطه شما با فرد مورد علاقه تون و نامزدتون چطور رابطه اي بوده؟ همكلاسي؟ انجام پروژه هاي دانشجويي مشترك؟ رابطه دوستي؟
2. فرد مورد علاقه شما تا حالا هيچ ابراز علاقه اي نسبت به شما كرده؟ راجع به ازدواج شما نظري داده؟ آيا اگه ازدواج نمي كرديد به خواستگاري شما مي آمد؟
3. آيا فرد مورد علاقه شما از علاقه شما آگاهه؟
4. شما كه گرفتار يك عشق (احتمالا يك طرفه) بوديد چرا تصميم به ازدواج گرفتيد؟
شما که این یکی پسر نمیخواستی چرا باهاش عقد کردی!!!؟؟؟عجیبه هاااا
1. ما هم کلاسی بودیم و بعضا پروژه های دانشجویی هم داشتیم.
2. ابراز علاقه اش خیلی محدود بوده، و در مورد ازدواج ما نظر مبهمی داشته. خودم فکر می کنم اگه ازدواج نمی کردم، می اومد.
3. نمی دونم.
4. اشتباه کردم. زود تصمیم گرفتم.
فکر می کنم مورد من خیلی شبیه سریال در پناه تو باشه. مخصوصا اینکه اون فرد فداکاری کرده و احتمالا خیلی امیدوار بوده من پاسخ رد به نامزدم بدم.
این فکرا داره دیوونه ام می کنه.
شما بايد تصميم خيلي مهمي بگيريد. پيشنهاد مي كنم حتما به يه مشاور هم مراجعه كنيد.
يه انتخاب و تصميم عجولانه .... !!!
1. به احتمال زياد، در مورد عشقتون هم عجله كرديد و چه بسا اگه با اون هم ازدواج مي كرديد پشيمون نمي شديد؟؟
2. بالاخره يه نكات مثبتي توي همسر فعلي شما هست كه اونو قبول كرديد.
3. لبخندها و ارتباطاط گرمتر از طرف پسرها به هيچ عنوان ابراز تمايل براي ازدواج نيست و نبايد پايه زندگي تون رو بر اساس توهمات شخصي خودتون خراب كنيد.
4. با طلاق گرفتن، از چاله در مي آييد و به چاه مي افتيد. (هر چند اگر عشق شما مانع از رسيدن به زندگي شما بشه و همسرتون رو از داشتن يك همسر خوب محروم كنه، چه بسا جدايي بهتر باشه)
5. به همسر خودتون توجه كنيد، روي نكات مثبت اون تمركز كنيد و در ذهنتون اونا رو اغراق آميز تصور كنيد. سعي كنيد عاشق همسر خودتون بشيد، خودبخود فكر فردي كه الان مورد علاقه شماست از ذهنتون خارج ميشه.
6. يادتون نره كه شما با ازدواجتون، تعهدات اخلاقي و عملي زيادي رو قبول كردين، سعي كنين به اونا پايبند باشيد. اين موضوع شرافت انساني شما رو نشون ميده، انسان بودن شماست كه ارزش داره. اگه واقعا شما درگير يه عشق پاك هم شده باشي، با وفاداري به همسرت، مطمئن باش كه خدا كمك مي كنه كه با اين مساله كنار بياي.
در پايان باز هم بهت توصيه مي كنم به يه مشاور خوب مراجعه كني.
حالا از کجا فهميديد شمارو مي خواد؟؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط sahar80
اجازه ورود افکار منفي وشيطاني رو به خودتون نديد. پايه هاي زندگيتون رو از ابتدا براساس واقعيتها پي ريزي کنيد.
بانظرات Mostafun موافقم
توصیه های mustafun خیلی خوب و ارزشمنده، مخصوصا مورد ششم.
ولی باور کنید این کار خیلی سخته، هر روز که از خواب پا می شم سعی می کنم این چیزا رو به خودم تلقین کنم. نامزدم رو دوست داشته باشم، از خدا خیلی می خوام که کمکم کنه و همیشه به خودم میگم اگه خودخواه نباشم و مثل یه آدم شریف تصمیم بگیرم حتما خدا کمکم می کنه و یه جای دیگه برام جبران می کنه.
ولی باور کنید خیلی سخته، اینا فقط تو حرف ساده است. اگه جای من بودید می دیدید که چقدر سخته. آخه من به خاطر موقعیت کاری مشترک و همچنین دوستی نامزدم با اون پسر،
همیشه باهاش در تماس هستم. همیشه در موردش صحبت هست. چون یکی از صمیمی ترین دوستهای نامزدمه.
در ضمن من مطمئنم هیچ وقت از ازدواج با عشقم پشیمون نمی شدم. من اون رو خوب میشناختم و ایده آل ترین فرد برای من و مطابق با همه معیارهای من بود.
BABY عزیز من الان دیگه مطمئن نیستم من رو می خواد یا نه، یه جورایی مطمئنم که یه زمانی من رو می خواسته (این موضوع خیلی من رو اذیت می کنه)، ولی الان دیگه ممکنه فراموش کرده باشه یا با این قضیه مه من دیگه ازدواج کردم کنار اومده.
من به یه مشاور هم مراجعه کردم، با دیدن اوضاع روحی من گفت بهتره از نامزدت حلالیت بطلبی و ازش جدا بشی، ولی اصلا منتظر نباش اون یکی بیاد سراغت.
آخر راه حل بود....
سلام
خواهر خوبم آدم که با حدس و گمان زندگیه قشنگش رو بهم نمی ریزه گلم
اگه بزنی زیر همه چیز و بعدش بفهمی اشتباه فکر می کردی می دونی چه فاجعه ایی میشه
همه چیزو از دست می دی
دختر خوب نامزدت با یک عشق پاک تورو دوست داره پس با این فکرهای بیهوده اون عشق پاک و از بین نبر و هم به خودت و هم به اون بنده ی خدا ضربه نزن
قسمت تو همین چیزیه که خدا جلوب پات گذاشته اگه قسمتت اون فرد بود خدا خودش تورو به اون میرسوند پس سعی نکن خلاف جهت رودخانه شنا کنی
موفق و پیروز باشی گلم :72:
سحر عزیزم
نوشته هات برای من آشناست
خیلی سخته آدم عشق(دوست داشتن اولین فرد) اولشو فراموش کنه
اما میشه!
میشه فراموش کرد
ارتباطتو باش کم کن
جایی که هست نرو
سعی کن وقتی حرف اون پیش میاد بحثرا عوض کنی
با وجود همه اینا
اگه بازنتونستی فراموش کنی
به نظر من
نه خودتوآزار بده نه همسرتو
اما فکر عاقبتت هم باش
فکر اینکه هر دو را از دست بدی
:203: برات دعا می کنم
بهترین راه را خدا جلو پات بذاره
سلام
خيلي متاسف شدم وقتي ماجرات رو خوندم.
عزيزم به خودت بيا پرده هاي نديدن و ناسپاس بودن رو پاره كن به همسرت نگاه كن
مواظب باش ما هميشه در معرض امتحانات الهي هستيم .مگه تو كي هستي كه به خودت اجازه مي دي به همسرت خيانت كني ... آره خيانت هر لحظه كه تو به اون پسره كه معلوم نيست تو ذهنش چي بوده وچي هست فكر كني داري خيانتي هزار بار بدتر از خيانت جنسي به همسرت مي كني .خواهش مي كنم موضوع رو رومانتيك نكنيد يه سريال در پيت مال 15 سال پيش رو نكن معيار واقعيت و زندگيت . عاشق واقعي اونيه كه مثل مرد اومده جلو و خواستگاري و عقد و... همه اينها يعني تعهد يعني داره مي گه من مرد زندگي ام.
عزيز دلم گاهي اوقات اين چيزي كه مااسمش رو عشق مي گذاريم عشق نيست خودخواهي و طغيانگري اين شيطانه كه اون رو براي ما زينت مي ده.... به خودت بيا
اگه همسرت بفهمه ديگه هيچوقت تا آخر عمر عشقش مثل روز اول نمي شه .
برام بنويس از كجا مطمئني كه اون عاشقت بوده تا بيشتر روشن بشيم
مي دوني چيه اميدوارم ناراحت نشي گاهي لازمه ادم تو گوشه خودشه بزنه تا از خواب و رويا و توهم بيدار بشه.
مجبورتون کردن که عقد کنین!؟.......یه خیانت آشکار........:300:نقل قول:
3 ماهه که با یکی از همکلاسی هام عقد کردم. ولی من عاشق یکی دیگه از بچه های دانشگاه بودم.
اینم از اون احساسات پاک دخترانه ی! بعضی دختران ارزشمند! ایرونی........بیچاره نامزدت...(هرچند اونم باید بیشتر فکر و تحقیق میکرد و.....)نقل قول:
فکر می کردم من رو نمی خواد. الان پشیمونم. همش به اون فکر می کنم.نمی تونم نامزدم رو دوست داشته باشم.
واقعا که نمیدونم چی باید گفت!........به نظر من اگه این موضوع رو به نامزدت نگی باز هم بهش خیانت کردی و اگه نامزدت آدم منطقی باشه باید هرچه زودتر از هم جدا بشین توافقی:160:......نقل قول:
آخه اون یکی پسره خیلی به معیارهای من نزدیک تره و تو همه چی از نامزدم سرتره. صحبت کردن باهاش بهم آرامش می ده.
به هر حال نامزدت(شوهرت) باید بدونه که 99% عملش رو به 1 % فکر و احساست ترجیح میدی,شک نکن و هرچی زودتر بهش بگو که اصلا دوستش نداری و از حقیقت نترس.. و گرنه اشتباهات بزرگتر بعدی هم در انتظارتون هست.;)......نقل قول:
99 در صد مطمئنم اگه جدا بشم ممکنه نیاد سراغم. ولی همون یه در صد امید هم بدجوری دلم رو به هم ریخته.همش به اون فکر می کنم.
من100% این حق رو بهت میدم که به عنوان یک انسان حق داری با کسی که دوست داری زندگی کنی و همچنین نامزدت هم این حق رو داره......
عزیزم چند وقت نامزد کردید ؟رفتار نامزدت با تو چه طوره ؟ چه را فکر میکنی نمیتونی معیار ها و عقایدت و با نامزدت یکسان کنی گذشته و عشقت و سعی کن هر چقدر هم که سخته ولی فراموش کنی به اینده فکر کن به این که میتونی با نامزدت بهترین زندگی رو داشته باشی گلم :72:درصد ها و گذشته و دانشگاه و.....را تا انجایی که میتونی فراموش کن :160:
و سعی کن اینده نگر باشی جدایی اخرین کار است برای کسی که به پایان راه رسیده باشد نه تو عزیزم که تازه عروسی وباید این دوران بهترین دوران زندگیت باشد :72:
امید به خدا داشته باش واز خدا بخواه که مهر و محبت در قلب هر دوتون شکل بگیره:43::203 موفق باشی فدات شم:203:
:43
از همتون به خاطر راهنمایی هاتون ممنونم.
دارم سعی می کنم فراموشش کنم. ولی خیلی سخته. هنوز این اتفاق نیوفتاده. چون من مجبورم مرتب با اون آقا در تماس باشم. و در آینده هم همینطور خواهد بود. فراموش کردن اون معیارها و تشابهات فکری اون آقا خیلی خیلی برام سخته. حتی گاهی می گم اگه یکی بود یه کم شبیه ایشون هم خیلی بهتر از نامزد فعلی ام بود.
به درخت سبز هم باید بگم اگه اون آقا فداکاری کرده و جلو نیومده به خاطر این نبوده که مرد عمل نبوده. اون می دونسته که دوستش من رو می خواد و صبر کرد تا تکلیف اون روشن بشه. من نمی تونم با خراب کردن شخصیت اون آقا فراموشش کنم. فقط با چیزهایی مثل قسمت و تقدیر و خواست خدا باید به خودم بقبولونم که قسمتم همین بوده. به نظر شما این تلقین ها خوبه؟؟؟
همه دوران عقدشون بهترین دوران زندگی شونه، مال من برعکس، تلخ ترین و عذاب آورترین دوران زندگیمه.:54:
sahar80 جان بیشتر انسان ها وقتی به چیزی دست پیدا میکنند به این فکر هستند که بهتر از این هم میتونستند به دست بیارن و این عامل باعث میشه لذت کافی رو از زمان حال نبرند
مخصوصا در انتخاب همسر این افکار ممکنه به ذهن حمله ور شوند
در کل به نظر من بیشتر این افکار شیطانی هستند
مطمئنا اگر شما در مورد همسرتون این طور که میگید فکر میکردید،انتخابش نمیکردید و به نظر من حالا که این فرد رو بدست آوردید ودر کنار خودتون احساسش میکنید این افکار مزاحم رو درون ذهنتون راه دادید
مطمئنا اگر با فردی که میگید هم ازدواج میکردید پیش خودتون باز هم میگفتید شاید فلانی بهتر بودو....
توکل کنید به خدا و حالا که ازدواج کردید سعی کنید اون معیار هایی که قبل از ازدواج در همسرتون دیدید و باعث شد انتخابش کنید رو بیشتر ببینید
خواهر عزیز بنده در یک پست دیگر هم عرض کردم دلیل این وسواسها و دو دلیها چیزی نیست به جز خودخواهی بیش از اندازه. فرقی نمی کنه اگر با این طرز فکر ادامه بدید با هیچکدام از این آقایان خوشبخت نمی شوید. اگر کمی فکر می کردید که شما هم متقابلا وظیفه دارید همسرتون رو راضی کنید و محبتش رو جلب کنید و مقبول او واقع بشوید این فکرها به شما حمله نمی کرد.
سحر جان منم وقتی عقد کردم به شدت پشیمون بودم همش فکر می کردم بهتر از این می تونستم ازدواج کنم این حسم تا مدتها بود ولی همش نکات مثبت همسرم رو به خودم یادآوری می کردم اینکه منو چقدر دوست داره و منو انتخاب کرده واسه بقیه عمرش تا اینکه بعد از چند ماه خوب شدم
الان هم که هفت ماه از زنگیمون می گذره خیلی راضیم با اینکه به خواستگارهای دیگه ام که فکر می کنم می بینم موقعیت بهتری داشتن ولی اصلا پشیمون نیستم و همسرم رو خیلی دوست دارم
عزیزم ادمیزاد به همه چیز عادت می کنه تو می تونی این عادت رو همراه با عشق در خودت ایجاد کنی
غصه نخور بدون که انتخاب تو بهترین انتخابه از کجا معلوم با اون یکی همکلاسیت ازدواج کنی و خوشبخت بشی
زندگیت رو اما و اگرها نساز به اون چیزی که الان داری فکر کن و ازش لذت ببر معلوم نیست حتی ممکنه بعدها به موقعیت همین الانت هم قبطه بخوری
از خدا بخواه که عشق نامزدت رو تو دلت بذاره سعی کن علی رغم میلت بیشتر وقتت رو با نامزدت بگذرونی اون وقت می تونی همکلاسیت رو فراموش کنی
دوست عزيز منم با صحبتهاي دوست خوبم درخت سبز كاملا موافقم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط درخت سبز
salam dooste aziz
ba sharayeti ke goftin age hamsaretoon moshkele khassi nadre azash joda nashin
az vasvasehaye nafs be khoda bayad penah bord
تو این دنیا هر کسی معشوقه خودشو داره وقتی یه دختر دیگه عاشق شوهرت شد اون موقع شاید به امتیازاتش پی ببری و با خودت بگی چرا تا حالا متوجه نشده بودم.اون چه گناهی کرده که به خاطر جواب مثبت تو هیچ وقت چشمان سراسر عشق و محبت همسرشو نبینه.چشماتو باز کن و از نگاه یک عاشق به شوهرت نگاه کن.
این کار و نکن مطمئن باش بعدش پشیمون میشی. خدا تاوان این چیزا رو معمولا تو همین دنیا و بد جور میگیره... قدر زندگیت رو بدون .اوضاع جامعه ما واسه خانومایی که از شوهرشون جدا شدند اصلا جالب نیست
به نظر من هم شما باید تا اون جایی که می تونید خودتون رو از اون آقا دور کنید و ارتباطاتتون رو محدودتر، نه بخاطر اینکه ایشون رو فراموش کنید، بلکه فقط بخاطر اینکه به همسرتون علاقه مندتر بشید.
در ضمن از همسرتون بخواید که در ایجاد شدن و شدت گرفتن احساس دوست داشتن و دوست داشته شدن بیشتر بهتون کمک کنن، شما باید این موضوع رو به یه شکل دیگه ای با همسرتون در میون بگذارید و ازشون در این مورد کمک بخواید، یعنی بهشون بگید که من نیاز دارم که بیشتر بهت علاقمند بشم و برای این کار حتما به کمک شما نیاز دارم و سعی کن اون چیزهایی که دوست داری و اون رفتارهایی رو که می پسندی و خوشحالت میکنه ازت همسرت بخوای و البته نه اینکه به این فکر کنی که همسرم باید بشی شبیه همون آدمی که من می خواستمش، بهش بگو دلم می خواد بیشتر از این حرفها دوستت داشته باشم و برای همین فکر می کنم اگه این رفتار رو انجام بدی بیشتر خوشحال بشم.
بعدشم روی خودت کار کن و به خودت بگو که من این مردی رو که در کنارش هستم دوست دارم و می تونم بیشتر از این حرفها دوستش داشته باشم. ویژگیهای مثبت همسرت رو بنویس و روی تک تکشون فکر کن.
به همسرت بگو که چون ما تازه با هم آشنا شدیم دوست دارم بیشتر کنار هم باشیم تا صمیمیت بین مون بیشتر بشه و سعی کن برنامه های دو نفره ات رو با همسرت بیشتر کنی و اگر براتون مقدوره به همسرت پیشنهاد بده که با هم دوتایی یه مسافرت کوچیک برید که مطمئنا توی روحیه ات تاثیرگذار هستش.
و در آخر اینکه 3 ماه فرصت خیلی خیلی کمی هست برای شناخت پیدا کردن نسبت به همسرت و مهم تر از اون احساساتت نسبت به همسرت، به خودت و به همسرت فرصت عشق ورزیدن و عاشق بودن رو بده، از دوست داشتن همسرت نسبت به خودت نهایت استفاده رو بکن و سعی کن همیشه مثبت اندیش باشی.
امیدوارم که هر چه زودتر بتونی این احساسات منفی رو از خودت دور کنی! چون به نظر من که یه خانوم هستم و خیلی وقت نیست که با همسرم زندگی می کنم این یه چیز طبیعیه و به مرور زمان و داشتن ارتباطاتت بیشتر همه چیز خود به خود حل میشه و البته به تلاش های شما و همسرتون هم بستگی داره.
به نظر من حتی ادم هایی که عاشق هم هستن و با هم عقد می کنن چند ماه اول مثل دو تا غریبه واسه هم می مونن و به خصوص توی دل یه دختر هزار جور اتفاق میافته، پس خیلی خودت رو اذیت نکن و سعی کن به این فکر کنی که اگر عاشق همسرت بودی براش چیکار می کردی و اون کارها رو حتی اگه به زور هم که شده براش انجام بده، حتی اگه مصنوعی شد ولی مطمئن باش که روی احساست نسبت به همسرت تاثیر میذاره.
دارم پیش خودم فکر می کنم اگر فردی مثل شما گیر من بیاد چه خاکی باید بر سرم کنم. به حال شما تاسف نمی خورم چون ازدواج و زندگی برای شما بازیچه ای بیش نیست. بیشتر به حال نامزدت دلم می سوزد که شخصی مثل شما باید قسمتش باشد. لطفاً هر چه زودتر از او جدا بشید و با این کار هم به او و هم به خودتان لطف می کنید. بحث یکی دو روز نیست حرف یک عمر زندگیه. عشق زورکی نمیشه حتی اگر صبح تا شب به خودت تلقین کنی.
من تعجب! از این هستم که طرف مقابلش(نامزدش) چطور متوجه نمیشه که!!!!!............مگه زور پشتت گذاشتن که اونو انتخابش کنی؟!.........:160:.........عشق که زوری نیس.....که خودتو حبس کنی تا دوسش داشته باشی و....... اونو نبینی تا اینو دوسش داشته باشی و .....از این دست مزخرفات.........توی جامعه ایران عشق رو هم به......کشیدین:300:.......برین خجالت بکشین......پست قبلیم رو بخونین چند بار .......چاره کار جدایی هست!....اگه وجدان داری......من یه چیزایی دیدم.... و...... میبینم که میگم!.........دیگه از گفتن رک اون چیزها که بگم اینجا خجالت میکشم !!!...........امیدوارم دوستان متوجه بشن منظورم رو!..........
http://www.hamdardi.net/thread-4655.html
سلام
اون آقا شما رو دوست داشته که به خواستگاری اومده . این عملش نشونه دوست داشتنش هست . و گرنه نگاه عاشقانه و ... کاری نداره و دلیل دوست داشتن نیست .
کاش شما هم برای همسر فعلیتون کمی ارزش قائل بودین و با نه گفتن به ایشون این فرصت رو بهش میدادید که بره و با کسی زندگی کنه که اونو واقعا و از ته دل میخواد .
از خوندن ماجرای شما واقعا متاثر شدم . البته بیشتر دلم به حال همسر بیخبر از همه جای شما سوخت .
سحر عزیز چرا همسرت را دوست نداری... متوجه نیستم ، پس چه کسی به خواستگاری همسرت جواب مثبت داده و چه کسی سر سفره عقد در برابر چشمان همه ، بله گفته... من هم مثل شما دخترم و مطمنم هیچ دختری را نمیتوان به زور سر سفره عقد نشاند و به زور بله گرفت... مگر اینکه خود دختر بخواهد و هیچ دختری تا موارد مثبت و درستی در پسری نبیند به ان پسر جواب مثبت نمیدهد.
ضمنا اگر قبل از ازدواج به همسرت علاقه نداشتی مهم نیست ، ولی الان چون همسر شماست باید فقط به ایشان فکر کنید و ایشان تنها مرد زندگیت باشد و چون همسرتان است باید دوستش داشته باشید ... به نظرم هیچ خیانتی بزرگتر از خیانت احساسی نیست.
سلام سحر جاننقل قول:
نوشته اصلی توسط sahar80
ببین خانومی روابط کاری با روابطی که تو زندگی پیش می آد کاملا متفاوت
شما تو برخوردهای مکرری که با این آقا در مسائل درس و کار داشتی ازش برای خودت یه ایدآل ساختی و به این فکرت هم داری پرو بال می دی
دختر خوب گرفتار مقایسه شدی مشکل اینه
رفتارهایی که از اون فرد به دلت میشینه رو تو همسرت جستجو می کنی و پیدا نمی کنه و این طبیعیه چون آدما باهم فرق می کنن
اگه همونجور که روی رفتارهای اون فرد ریز شدی روی رفتارهای همسرت ریز بشی می بینی که همسرت هم حسن هایی داره که اون فرد نداره
تو هرچقدر هم که از اون آقا دور بشی اگه ذهنت رو ازش دور نکنی بازم نمی تونی زندگی کنی
دختر خوب زندگی جدیدی شروع کردی به زندگیت فرصت بده تا شکل بگیره ذهنت رو رو همسرت و زندگیه شخصیت متمرکز کن کار سختیه میدونم ولی این وظیفه ی توه
تصمیم گیری شما فقط رو زندگی خودت تاثیر نمی زاره زندگیه یکی دیگه رو هم خراب می کنه
عزیز من اون آقا هم هیچ وقت با کسی که شوهرش رو به خاطر کسه دیگه ای عوض می کنه زندگی نمی کنه
گلم شوهرت رو دوست داشته باش چون که اون صاقانه تورو دوست داره و این یه حسنه
زندگیه قشنگت رو خراب نکن
:72:
wintersun77 عزیز، اگه می خوای فردی مثل من گیرت نیاد یه توصیه ای برات دارم. شاید این توصیه جواب خیلی از سرزنشهای دوستان دیگه هم باشه.
بهت توصیه می کنم قبل از عقد رسمی، عاشق نشو. به هیچ عنوان. اگر هم شدی این رو به اون طرف نشون نده. منظورم عشقیه که فکر کنی بدون طرف دیگه نمی تونی زندگی کنی و دنیا به آخر می رسه. این باعث می شه همه تلاشت رو برای به دست آوردن اون دختر بکنی. باعث می شه کلی تظاهر، مخفی کاری و حتی عجله تو گرفتن پاسخ داشته باشی. وقتی می ری خواستگاری خودتو نشون بده، همون جوری که هستی. اگه تو عاشق اون دختره ای، اجازه بده اون هم عاشق خودت بشه، نه عاشق یه سری توهمات که ازت ساخته. بهش این فرصت رو بده که خوب بشناستت.
قبول دارم خیلی بچه گانه عمل کردم، ولی آخه مگه من چقدر تجربه داشتم؟ دو تا آدم بی تجربه به هم افتادیم. اون خیلی منو رو دوست داشت، خیلی زیاد، ولی من چند تا اشتباه بزرگ داشتم، اول سادگی، عجله، تصمیم روی یه احساس بی اساس.
سلام سحر جان
خانومی الان روابطت با همسرت چطوره ؟؟/
تونستی یکم آروم بشی و با مساله کنار بیایی یا نه ؟؟
آیا اون آقا با شما طوری برخورد می کنه که تو نسبت بهش حساس تر می شی؟؟
از زمانی که با همسرت عقد کردی رفتارش تغییر کرده یا نه؟؟
همسرم تا حدی متوجه دلسردی من شده و از این بابت یه کم دلخوره، اون خیلی سعی می کنه با حرفهاش بهم آرامش بده. با این حال هنوز هم خیلی دوستم داره.
اون آقا هم اصلا منظوردار برخورد نمی کنه. ولی گاهی نکات منفی همسرم رو می گه.
اون در کل همیشه با وقار رفتار می کرده، ولی بعضی رفتارهای قبل از عقد رو دیگه الان ازش نمی بینم.
من حتی اگه به اون آقا هم فکر نکنم، گاهی به نکات منفی ای فکر می کنم که باید یه عمر تحملشون کنم. در حالی که اگه یه کم چشمام رو باز می کردم موقع انتخاب خیلی راحت می تونستم فردی (نه فقط اون آقا) رو انتخاب کنم که این نکات رو نداشته باشه.
من اصلا کاری به اون آقا و احساس شما نسبت بهش ندارم
ببین دختر خوب همه ی ادما یه سری نکات منفی دارن یه سری نکات مثبت گل بی عیب خداست
همسره شما هم مثل هزاران فرد دیگه دارای نکات منفیه که این نکات با عث پشمانی شما بعد از عقد شده
ولی گلم شما بجایی اینکه ازش دلسرد بشی می تونی دوستانه این موارد رو باهاش در میون بزاری
همه ی ما نواقصی داریم که با کمک دیگران می تونیم حل کنیم
شما هم اگر نقصی در همسرت می بینی می تونی کمک کنی تا حل بشه فقط کافیه بخوای
فکر نکن اگر هم بقول خودت چشماتو باز می کردی مرده ایدآلت رو پیدا می کردی
نه هیچ ایدآلی وجود نداره این عشق و دوست داشتنه که افراد رو برای هم ایدآل می کنه
در همسرت فقط دنبال عیب نگرد حسن ها رو هم ببین
عیب هایی که در اون می بینم نباید انتظار تغییرش رو داشته باشم. جزو خصوصیات شخصیتیشه. مثلا فرض کنید یه نفر دروغ گو باشه (اسمش هم بذاره دروغ مصلحتی)، یا از نظر نگاه کردن به خانمها بی حیا باشه یا ... (به نظر شما بی حیایی رو می شه اصلاح کرد؟)
من قبل از ازدواج تلاش زیادی برای شناخت این چیزا در این آقا نکردم و فقط همین که دوستم داره برام کافی بود. در ضمن فکر م یکردم چون خیلی با اون یکی همکلاسی ام دوسته و همیشه با هم هستند، حتما خصوصیات رفتاری و اعتقادی اش هم شبیه ایشونه، ولی یه چیز کاملا متضاد با اون بود.
به نظر من شما به صورت ناخودآگاه، رسيدن به هدف خودتون در حال تخريب شخصيت همسرتون هستيد و به همين علت هم فقط داريد روي عيبهاش تمركز مي كنيد.
اگه همسرتون با اون آقا دوست صميمي هستند، هيچ بعيد نيست كه اخلاق ايشون هم مثل اخلاق همسر شما باشه!
به قول معروف "آدم رو با دوستاش بشناس!"
دقيقا به همون دليلي كه راجع به همسرتون اشتباه فكر مي كرديد! به احتمال بسيار زياد راجع به اون آقا هم دچار اشتباه شديد و داريد از روي ظاهر و زندگي اجتماعي ايشون قضاوت مي كنيد.
بر فرض هم كه شما طلاق گرفتيد و با توجه به رابطه صميمانه ايشون با همسرتون، به احتمال بسيار بسيار ضعيف، ايشون از شما خواستگاري كردند، فكر مي كنيد به زندگي ايده آل مي رسيد؟ يه چرخي توي همين تالار بزنيد تا نتيجه زندگيهايي كه بر اساس "صرفا تصورات" بنا شده رو ببينيد!
به نظر من بهتره براي ارتقاي زندگي خودتون تصميم بگيريد و تلاش كنيد. راهي كه من براي حفظ زندگي فعليتون به شما پيشنهاد مي دم:
1. روي نكات منفي شخص مورد علاقه قبلي تون فكر كنيد.
2. به نكات مثبت همسرتون توجه كنيد.
3. در پي راههايي براي تقويت رابطه با همسرتون باشيد.
4. درسته كه آدما به سختي تغيير مي كنن، اما به نظر من بهتره شما بجاي تمركز روي اين مشكل، به مشكلات زندگي فعليتون (مثلا عدم صداقت يا ... ) كه خودتان عنوان كرديد، فكر كنيد و راه حلي براي اونا پيدا كنيد. براي شروع بد نيست تاپيكي با موضوع جديد توي همين تالار ايجاد كنيد.
5. از خدا كمك بخواهيد و هيچوقت اونو فراموش نكنيد.
من مطمئنم اگه از شما بپرسیم معایب اخلاقیه فردی رو که بهش علاقه دارید رو بگید هیچ جوابی ندارید!. این نشون میده که شما گرفتار احساساتتون شدید.عزیزم نمی دونم چرا وقتی ازدواج می کنیم کسی به ما نمی گه که مشکلات در زندگیه همه هست و همه آدمها دارای ضعفهایی هستند ،اصلا گل بی خار کجاست ؟
وقتی عهد می بندی که یک زندگی رو شروع کنی باید مشکلات رو حل کنی نه اینکه صورت مسئله رو پاک کنی!وگرنه همه ما بعد از اینکه از همسرمون چیزی رو خلاف انتظار دیدیم باید عوضش کنیم و بعد بعدی رو و همینطور الی آخر...
چشماتو روی حقایق باز کن ،روی اینکه چطور می تونی بهترین لحظات رو با همسرت شروع کنی.همش از شوهرت توقع نداشته باش ،پاشو خودت هم یه کاری بکن .وقتی برای زندگیت تلاش کردی اون موقع است که حاضر نیستی به هیچ قیمتی از دستش بدی.
سحر خانوم شما ناخوآگاه مرتب داری همسرت رو با همکلاسیت مقایسه می کنی ولی اینو در نظر نمی گیری که شناخت تو از همسرت توی یک رابطه نزدیکتر بوده ولی همکلاسیتو از دور می شناسی پس نمی شه این دو تا رو با هم مقایسه کرد چون تو شناختت از همکلاسیت کمتره هر چند کلا مقایسه کار درستی نیست تو به نظر من عیبهای همسرت رو واسه خودت بزرگ نکن و زیاد سخت نگیر
آقایون تالار ببخشید قصد جسارت ندارم ها ولی آقایون یک سری عیبها توشون مشترک و همشون دارن البته ممکنه در مورد خانومها هم همین طور باشه.
من يه سوال درام.مي خوام بدونم كه اون آقا چقدر فرصت داشته كه از شما خواستگاري كنه؟يعني اصلا فرصت داشته و خواستگاري نكرده يا نه فرصتي نبوده كه شما اينقدر احساس پشيماني ميكنيد.اگر فرصت داشته و تعلل كرده پس مطمئن باش كه اگه از نامزدت هم جدا شي بازم جلو نمي ياد.مخصوصا كه بي وفاييت رو هم نسبت به نامزدت مي بينه.پس يه ذره واقع بين باش و به زندگييت بچسب.فكر كن كه شرايط برعكس باشه نامزدت توي اين شرايط باشه.چه حسي بهت دست ميده.مطمئنا حس خوبي نيست.
در جواب بعضی دوستان باید بگم که
اون آقا اصلا فرصت نداشته خواستگاری کنه، چون منتظر بود اول تکلیف دوستش معلوم بشه و اگه جواب من به دوستش منفی بوده، بعد اقدام بکنه که این فرصت اصلا اتفاق نیفتاده.
هستی درست می گه، من بدجور دچار مقایسه شدم. ولی من اون آقا رو خیلی خوب می شناختم، مطمئنا عیوبش خیلی کمتر از نامزدم بوده.
یه سری عیوب یا بهتر بگم خصوصیت تو آقایون هست، ولی کم و زیاد داره. بعضی هاش هم قابل اصلاحه ولی بعضی هاش نیست.
صحبت های شما بهم کمک می کنه
من فکر می کنم اینجور قیاس ها بعد از ازدواج زیاد سراغ دختر ها میاد. به خصوص که احیاناً به یه مشکل هم با همسرت بر بخوری. به نظرم این فکرهات چند تا دلیل داره:
1. هی به خودت می گی"من نباید اینجوری فکر کنم.من باید شوهرم رو دوست داشته باشم" و این رو هی واسه خودت تکرار می کنی. این باعث وسواس و بازگشت این فکر می شه و ذهن انسان هم در زمینه ی محبت هرگونه اجباری رو پس می زنه و باعث می شه علاقه ات کمتر هم بشه. پس خودت رو بپذیر و تلقین اجباری نکن. به جاش بشین و منطقی فکر کن و خوبی ها و بدی های همسرت رو ببین و بپذیر.
2. عشق پر شور یه چیزه و محبت مستمر و ازدواج موفق یه چیزه دیگه. من فکر می کنم بیشتر از اینکه مفقیت ازدواج به علاقه ی اولیه فرد بستگی داشته باشه به میزان تلاش ما در زیبا کردن روابط بر می گرده. و اگر افراد مشکلات ذهنی حاد نداشته باشن در خیلی از موارد می تونن به مرور با شناختن هم به هم نزدیک بشن و همدیگه رو دوست داشته باشن.
3. از این عشق های یک طرفه بترس. چون معمولا ذهن ما خانوم ها طرف رو خیلی بزرگ تر از چیزی که هست می کنه و بعد می خوره تو ذوقمون. من فکر می کنم تو اینجور عشق ها ما بیشتر عاشق تصویر معشوق ایده آل ذهنی مون هستیم که به خاطر یکی دوتا شباهت کوچک کسی را باهاش شبیه دیدیم و مطابق فرض کردیم.
سحر جان سلام
ماجرایی که نوشتی من رو به یاد خودم انداخت.زمانی که داشتم میخوندم عمق احساست رو می فهمیدم .فهمیدم که در وجودت در دلت چه میگذره و همه با گفتن جمله هایی چون ....ازش جدا شو یا تو بهش خیانت کردی میخواستن صرفا پاسخی گفته باشن.درسته عزیزم درست متوجه شدی من هم شرایط تو رو داشتم .یه ازدواج بدون عشق اما نه در محیط دانشگاه در محیطی سنتی .بر اساس تعریف دیگران .حتی یه لحظه چشمام رو باز نکردم ببینم ایا دوستش دارم ؟شبی که عقد کردیم هیچ احساسی بهش نداشتم ازش بدم اومد .همش گریه میکردم به خاطره گناهایی که کرده بودم از خدا عذر خواهی میکردم .همش به کسی که دوستش داشتم فکر میکردم همکلاسیم.مثل تو مطمئن بودم 99 درصد امکان نداره به خواستگاریم بیاد اما همش بهش فکر میکردم چون دوستش داشتم از همسرم متنفر بودم دوست نداشتم بهش ابراز علاقه کنم حتی یادمه در دوران عقد چند بار زدمش اما اون خم به ابرو نیاورد چون دوستم داشت .چون عاشقم بود .بعد از چند ماه بهش گفتم دوستش ندارم ام چون در خانواده سنتی بودیم طلاق مساوی بود با جنایت .مرگ و پایان زندگی.اون مرتب با من صحبت میکرد و به حرفام گوش میداد.هر وقت همکلاسیمو میدیدم بیشتر پشیمون می شد. دورن عقد بدترین خاطره زندگیم شد .اما بعد از یه مدتی خدای مهربون کمک کرد و من اون رو فراموش کردم :323:
چند ماه گذشت از زندگیم و علاقه کوچکی به وجو اومد اخه نسبت به قبل خیلی زیاد دیده میشد اون سعی کرد اونطور که من میخوام لباس بپوشه موهاشو درست کنه و....حالا فهمیدم ادم وقتی ازدواج میکنه تنها با خود اون فرد ازدواج نمیکنه بلکه با تمتم عضو اون خانواده ازدواج میکنه .وقتی می ببینم که خانواده همسرم خانواده خوبی هستم خوشحالم .تو هم خوب فکر کن ببین این درسته که خانواده همسرت رو فدای یک نفر که دوستش داری بکنی .کم کمخانواده اون روت اثر میذاره و از دوست داشتنت کم میشه بازم بهت سر میزنم:72:
خانوم سیب
با سلام
به تاریخ تاپیک توجه کنید
دوست خوبم براي طرح مشكلتون(اگرمشكلي دارين) تاپيك جداگانه اي باز كنيد....:72: