همسرم فحاشي و حمله ميكنه بعد هم قهر

سلام و تشكر از سايت و مطالب خوبتون
من ٢٨ساله و خانه دار و همسرم ٣٣ساله و كارمند. بارها اختلاف داشتم و تو اين سايت مطرح كردم و با كوتاه امدن من تموم شده به ظاهر.
الان گرفتار يك سيكل شدم هميشه دعوا سره يه موضوع ساده (چه مقصر باشم چه نباشم)شروع بعد همسرم فحاشي به من و خانواده و حمله مي كنه( تازگي جاهاي رو ميزنه كه كبود نشه مثلا محكم مثل يك حيوون لگد با پشتم ميزنه) و بعدش تا مدت ها قهره و اصلا كاري به هيچي نداره
الان واقعا كمكم ميخام
پيش هر مشاوري ميرم ميگم بايد تصميم نهايت رو خودت بگيري
من چون مي دونم بعضي جاها اشتباه كردم ميترسم پشيمون شم ولي من عزت نفسم از دست دادم انقدر كه اين بشر به من توهين و حمله كرده
بطور خلاصه دعواي آخر رو ميگم:
هفته پيش پنجشنبه براي خريد به شهروند رفتيم وسط خريد تلفن من از مخابرات زنگ زد( براي تلفن خونه پدريم كارهاشو من انجام دادم خودم داوطلبانه ) كارمند مخابرات گفت هستين كه بيام براي نصب من چون ميدونستم اون روز نميشه گفتم نه آقا شنبه تماس بگير (خانوادم شهرستانن واين خونه براي رفت و آمدشونه و قرار بود شنبه خواهرم بياد تهران) بعد از اين تلفن همسرم اخم هاش رفت تو هم منم از اين رفتارش ناراحت شدم بعد از نيم ساعت گفت تلفن كي بود و چي بود تو حق نداري كاري براي خونواده ات كني و منم گفتم به تو ربطي نداره و اين يك دفه منفجر شد همونجا منو ول كرد و من بدو بدو اومدم خونه. بعد از چند دقيقه بعد از من رسيد و شروع كرد به فحش و كتك و بزور ميخاست منو از خونه بيرون كنه. به پدرم خيلي فحش هاي بدي داد منم كه ديگه كلافه بودم يه راز از پدرش ميدونستم اونو زدم تو روش (پدرش ٨ماه پيش فوت كرده) اين بدتر شد دست پيش گرفت كه فلان فلان شده پدر من مرده و بيشتر فحاشي كرد
اين قضيه به خونواده ها هم كشيده شده. مامانش همش منو تهديد ميكرد كه چرا اصلا اسم باباش آوردي تو هزارتا فحش بخوري مهم نيست و هي خودشونو محكم گرفتن و ميخان از من زهر چشم بگيرن
بعد از اون پنجشنبه جمعه وحشتناك شنبه اش رفت ماموريت و سه شنبه برگشت و اصلا حرف نميزنه. اطاقش رو جدا كرده و يخچال خالي و فقط كاره خودشو ميكنه
بعضي وقت ها خودشو مظلوم ميگيره كه برم سمتش بعد واكنشي از من نميبينه بدتر ميكنه مثلا ديشب تشك جدا تو يه اطاق ديگه انداخت و واسه خودش انگار زندگي مجردي داره
حالا خواهش مي كنم بگين چه كار كنم
اگه منتش رو بكشم اول بابد خودشو خالي كنه و بعد تحقير و توهين و ادامه همين سيكل يه روز خوش ده روز فحش و اخم و قهر
اگر هم كاري نكنم اين اصلا جلو بيا نيست كاملا لجباز و يك دنده
قراره از دوشنبه هم دو هفته بره ماموريت
الان يك هفته است قهره
من فحش و كتك خوردم و يك كلام اسم باباش رو آوردم شده پيرهن عثمان
خواهشا بگن تو اين وضعيت چه كنم
همش به طلاق فكر مي كنم انتخابم بين بد و بدتره
چرا مردها انقدر خودخواهن

داد ميزنه كه تو اينجا زيادي هستي برو بيرون و فحش ميده
آخه من چه كار كنم
پدر ميگه برو خونه خودمون ولي من اونجا هم حالم خوب نيست
تصميم منطقي چيه؟
اينكه درست بشو نيست فحاشي و كتكتش كه تموم نميشه من اين وسط تا كي ادامه بدم
مشاور ميگه چي تو رو تو اين خونه نگه داشته؟ عادت

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nasimmng

بطور خلاصه دعواي آخر رو ميگم:
هفته پيش پنجشنبه براي خريد به شهروند رفتيم وسط خريد تلفن من از مخابرات زنگ زد( براي تلفن خونه پدريم كارهاشو من انجام دادم خودم داوطلبانه ) كارمند مخابرات گفت هستين كه بيام براي نصب من چون ميدونستم اون روز نميشه گفتم نه آقا شنبه تماس بگير (خانوادم شهرستانن واين خونه براي رفت و آمدشونه و قرار بود شنبه خواهرم بياد تهران) بعد از اين تلفن همسرم اخم هاش رفت تو هم منم از اين رفتارش ناراحت شدم بعد از نيم ساعت گفت تلفن كي بود و چي بود تو حق نداري كاري براي خونواده ات كني و منم گفتم به تو ربطي نداره و اين يك دفه منفجر شد همونجا منو ول كرد و من بدو بدو اومدم خونه. بعد از چند دقيقه بعد از من رسيد و شروع كرد به فحش و كتك و بزور ميخاست منو از خونه بيرون كنه. به پدرم خيلي فحش هاي بدي داد منم كه ديگه كلافه بودم يه راز از پدرش ميدونستم اونو زدم تو روش (پدرش ٨ماه پيش فوت كرده) اين بدتر شد دست پيش گرفت كه فلان فلان شده پدر من مرده و بيشتر فحاشي كرد
اين قضيه به خونواده ها هم كشيده شده. مامانش همش منو تهديد ميكرد كه چرا اصلا اسم باباش آوردي تو هزارتا فحش بخوري مهم نيست و هي خودشونو محكم گرفتن و ميخان از من زهر چشم بگيرن

---

سلام

همین یک موردی که مثال زدید، مقصر رفتار اشتباه و شروع دعوا ظاهرا شما هستید.
همسرتون وقتی ناراحت می شه کتک می زنه و فحش می ده ( کارشون اشتباه هست) اما رفتار شما هم تحریک کننده بوده.

وقتی با همسرت بیرونی و تلفنت زنگ می خوره و کنار ایشونی ... درستش اینه که وقتی تموم شد همسرت را در جریان تلفن بذارید. فلانی بود، فلان کار را داشت.
نیم ساعت صبر کرده تا شاید شما یه چیزی بگی، بعد هم که پرسیده کی بود و چی بود ... جواب شما مناسب حال ایشون نبوده، انگار صندوق دار فروشگاه از شما پرسیده کی بود بهت زنگ زد!!

صحبتتون در مورد پدرشون هم که دیگه ........

دقيقا خودم ميدونم اشتباه كردم ولي تبعات اشتباهم خونواده ام رو قرباني كرده
اين هفته يكي از اقوام فوت كرده بود مادرم تو فاتحه ابراز ناراحتي كرده بود كه نسيم كتك خورده و از اين حرف ها. اين قضيه بيشتر عصبانيشون كرده.
همسرم از روز اول از خانواده ام خوشش نمي اومد. صادقانه بگم خونواده من از نظر مالي و اينا مشكلي ندارن فقط اشتباهشون حرمت زيادي گذاشتنه و احساسي تصميم گرفتن كلا خيلي نگران من هستن و اين قضيه باعث تصميم هيجاني ميشه
اين الان فقط فحش به خونواده ام ميده كه بايد قطع ارتباط كني و اصلا از تو متنفرم و تو رو طلاق ميدم تا خونواده ات دق كنن
من خونواده ام رو از خودم بيشتر دوست دارم
بيشتر دلم ميخاد جدا شم و تا اينطوري زندگي كنم
امروز خاستم ببينم چي تو سرشه رفتم منت كشي طبق معمول. دوباره گرفتار اون سيكل شدم. دوباره كلي فحش و بدبيراه گفت
تمام حساب ها و اموالش رو هم به اسم مادرش زده
من هيچي هم از اين آزم نمي تونم بگيرم اين الان برام مهم نيست ولي وكيل ميگه براي اقدام به طلاق بايد اول يك چيزي رو به عنوان مهريه بگيري
الان همش ميگم نكنه دو روز ديگه پشيمون شي كه قطعا ميشم ولي با اين وضع نمي تونم زندگي كنم. من احساساتي و خونواده ام برام مهم ولي اين آدم نه احساسات منو در نظر ميگيره نه علايقم. گرفتار يك آدم كه چي بچه ننه عصبي بي تربيت شدم كه فقط به حرف مامانش گوش ميده و ميخاد ضرر مالي نكنه

خودت هم داری می گی خانواده ات هیجانی و احساسی هستند
تاپیک سال گذشته ات هم که همسرت مدتی سراغت را نمی گرفت آشفته و ناراحت بودی که دوستش دارم و نمی خوام جدا بشم.

مطمئنی می تونی راحت بحران جدایی را پشت سر بذاری؟
واقعا می خوای جدا بشی؟

بهتر نیست روی رفتارهای خودت و همسرت کار کنی و مشکلتون را حل کنی؟

عصبانیتهای همسرت چقدر جدی و خطرناکه؟
به نظر خودت با رفتارهای شما و تکرار این سیکل عصبانیتهاش بیشتر و شدیدتر نشده؟

از همین دو پستتون و توضیحات خودتون ، تا حدودی می شه گفت اوضاع از چه قراره.

بدتر از کتک توی زندگی ها پیش می یاد و دختر نمی گذاره خانواده اش چیزی بفهمند و حتی اگر هم فهمیدند آن پدر و مادر آنقدر حرمت ها را حفظ می کنند که قبح وزشتی اون عمل ناپسند داماد نریزه و جای جبران را باقی بگذارند ، اون موقع مادر شما در مراسم فوت رفته اند گلایه گذازی کرده اند؟!!!!!!!

به همسرتون راحت می گید " به شما ربطی نداره " بعد انتظار دارید نوازشتون کنه؟

اتفاقا همسر شما معلومه شخص غیرتی هستند نسبت به شما و روی شما حساس هستند ، این یک امتیاز است ویک نقطه قوت در همسر شما که متاسفانه شما آن را تبدیل به نقطه ضعف کرده اید.

مشاورتان را عوض کنید ، کدام مشاور به جای اینکه به مراجعش نقاط ضعفش را نشان دهد و به او مهارت ها را یاد دهد به او فقط یاد آوری می کند که خودتان باید تصمیم بگیرید؟

شما تا زمانی که دارید خودتان را برای طلاق آماده می کنید و برنامه ریزی می کنید و در این موضوع از دیگران ،مشاور و وکیل راهنمایی می گیرید نمی شه وارد پروسه سازندگی بشوید.

عموما آقایون روحیه سخت و انتقادی و غیرتی را دارند این وظیفه ما خانم ها است که با ظرافت ها و عواطفمون اون را به نفع خودمون مصادره کنیم.

متاسفانه مهارت های زندگی را نیاموخته اید و انگیزه ای هم برای آموختن نشان نمی دهید.

وگرنه مشکل حادی به نظر نمی یاد توی زندگی شما وجود داشته باشه فقط و فقط نداشتن مهارت هاست.

نسیم جان سلام
من اصولا آدم فمینیستی هستم( نه به معنای اصطلاحی وعلمیش... به معنای عامیانه اش)...
اصولا هم با توصیه هایی که توی این سایت به خانومها میشه مخالفم... اینکه شوهرت فحش داد تو میوه پوست بگیر بده دستش... شوهرت خیانت کرد تو بیشتر بهش برس ... خونواده ی شوهرت بی احترامی کردن تو به خاطر شوهرت بیشتر احترام بزار و... با همه ی اینها مخالفم...
اما توی دعوای شما صد در صد شما مقصر بودید... یه مرد غریبه(حالا هر کی) به شما زنگ زده بهش گفتید آقا شنبه ز بزن... بعد هم که شوهرت سوال کرد کی بوده جواب دادی به تو ربطی نداره؟؟؟؟ ببخشید اگر به شوهرت ربطی نداره پس به کی ربط داره؟؟
شوهر من یه ادم فوق العاده آروم و مهربونه توی این چند سال زندگی مشترک به تعداد انگشت های یک دست هم داد و بیداد نکرده... اما مطمعنم اگر یه مردی به من زنگ بزنه و شوهرم ازم بپرسه کی بود و من بگم به تو ربطی نداره کارمون به دعوا و داد و بیداد میکشه..
عیب خانواده ات حرمت گذاشتنه؟؟؟ آخه نسیم جان این چه حرمت گذاشتنیه که توی مجلس ختم آبروی دامادشون رو میبرن؟؟؟؟ کلمه ی حرمت رو برای خودت بازتعریف کن... کلمه ی ازدواج و همسر و تعهد رو هم همینطور...

سلام دوست عزیز
با توجه به اینکه کمی با مشکل شما درگیرم چند توصیه خواهرانه به شما دارم
1- شما با بهترین مرد روی زمین هم ازدواج کنی باز هم عیبی داره و الان عیب همسر شما رفتار پرخاشگرانه است و شما بایستی راه حل تحت کنترل درآوردن این رفتار رو پیدا کنی مطمئن باش حتی اگه همه ی تلاشت رو بکنی این رفتار حذف نمیشه ولی تا حدود زیادی قابل کنترل.
2- عزیزم طلاق رو از گزینه هات حذف کن کمی جدی تر به زندگی نگاه کن .
3-خانوادت رو در جریان هیچ کدوم از مشکلاتت قرار نده تا میتونی مشاور خوب رو جایگزین خانوادت قرار بده حتی برای درد دل کردن.(من با وجود داشتن خونواده کاملاً تحصیل کرده و روشنفکر و موفق حتی در جواب کنجکاوی های اونها فقط یک جمله میگم همه چی خوبه )
4- همسرت رو در اولویت بذار نه خونوادت رو باور کن اگه تو در زندگی با همسرت خوب و موفق باشی بزرگترین کمک رو به خونوادت کردی
5-سعی کن یک دید خوب نسبت به همسرت داشته باشی یک کاغذ بردار و هر صفت خوبی که در همسرت دیدی حتی اگه شده یک ابراز علاقه ساده یک غیرت ساده یادداشت کن حتمن همسرت خوبی هایی هم داره که تو کمی در قلبت دوستش داری یادآوری اینها بهت کمک می کنه تا از شوهرت توی ذهنت یک دیو دو سر نسازی و بتونی کمی باهاش مهربان باشی
6-یک تجدید نظر اساسی در رفتارهای خودت بکن قبول کن تو هم بی عیب و نقص نیستی بگذار اگه خدایی نکرده یک روز از همسرت جدا شدی هیچ "شاید" و " اگری" نمونده باشه.
7-وقتی همسرت عصبانی کنترل رفتار و گفتارش رو نداره پس سعی کن تو هیچ عکس العملی در اون لحظه نداشته باشی چون بی فایدست و فقط اوضاع رو بدتر میکنه.
8-اگر خواستی با همسرت آشتی کنی خیلی صریح به اشتباهات خودت اعتراف کن این یک شجاعته و بگو مسئولیت اونها رو به عهده می گیری از شوهرت حداقل در این اوضاع توقع عذرخواهی صریح نداشته باش چون مردها معمولاً به زبان نمیارن ولی در ذهنشون قبول می کنن و در طول زمان با رفتارشون نشون می دهند.
9- تا می توانید با خانواده همسرتان وارد درگیری نشوید. شخص مهم در زندگی شما شوهرتان است نه خانواده اش .(هیچ تلاشی نکنید به آنها ثابت کنید اشتباه فکر می کنند همین که خودتان می دانید واقعیت چیست کافیه آنها هم مثل خانواده خودتان متاسفانه فقط می خواهند از فرزند خود دفاع کنند و کاری به درست و غلط ندارند)
10- اگر همسرتان را دوست دارید صریح و واضح بگویید اگر با وجود تمام این رفتارها دلتنگش هستید صریح و واضح بگویید اگر دلتان پر می زند تا برایش یک استکان چای بریزید و لبخند زیبایش راببینید برایش بگویید و ... همینقدر واضح من مطمئنم اینها باارزشترین چیزها در نظر مردان است که خانمها با اینکه تمام اینها در قلبشان است از به زبان آوردن آن ترس دارند شاید می ترسن پس زده شوند یا تحقیر شوند ولی باور کنید اگر همچین اتفاقی هم بیافتد هیچوقت بعدها حسرت این را نمی خورید که اگر می دانست چقدر دوستش دارم یا چقدر برایم با ارزش است شاید ... و اگر بازخورد مناسب را نگرفتید بگویید لیاقت نداشت همین.
11- حس می کنم در این اوضاع کنترل زندگی از دستتان خارج شده (ورود خانواده و شکستن حرمتها) کمی زمان بدهید به هیچ عنوان خانه تان را ترک نکنید خانواده تان را به کل از ماجرا خارج کنید حتی شده تایک مدت کوتا قطع رابطه کنید تا باعث ذهنیت بده همسرتان نسبت به خانواده تان نشود(البته از قبل به خانواده اطلاع دهید تا کدورت پیش نیاید) به هیچ عنوان همسرتا در جریان اقدامات شما برای طلاق یا صحبت با وکیل قرار نگیرد که تمام اقدامات شما بی اثر می شود(و البته در این مورد حق دارد) کم صبوریه تان را افزایش دهید از همسرتان بپرسید با وجود تمام این اتفاقات برای اینکه اوضاع بهتر شود از شما چه توقعی دارد البته فقط بشنوید اگر معقول بود رویش فکر کنید و بپذیرید در مقابل شما هم خواسته هایتان را بگویید البته از قبل خوب فکر کنید تا خواسته هایتان معقول باشد و برای اولین خواسته حتماً شدنی باشد خواسته هایتان را قدم به قدم مطرح کنید و جلو بروید( با لحن مهربان نه طلب کار از فنون زنانه استفاده کنید) برای پذیرفتن یا فکر کردن در آن موارد به همسرتان فرصت دهید.
11- فاتح قلب همسرتان باشید همه چیز حل است (لازم نیست او به این موضوع اعتراف کن یا کسی بداند همین که شما بدانید کافی است)
12- الان به فکر جمع کردن اوضاع بده زندگیت باش در مرحله بعد برای اصلاح رفتار بده شوهرت آهسته و با سیاست جلو برو بهترین زمان برای کنترل رفتار شوهرت وقتیه که مشکل دیگه ای نداشته باشید.
13- سعی کن حرف ها و رفتارهای بده همسرت رو طی این مدت فرامش کنی (وسط دعوا حلوا خیرات نمی کنن حتماً تو هم حرفها یی زدی و کارهایی انجام دادی که اون ناراحت شده و به دل گرفته)
عزیزم من هم یک زن مغرورم و میدونم شاید به نظرت غرور و شخصیتت خورد شده تجربش رو نه به این شدت اما داشتم چیزی که بهت میگماینه که به حرف کسایی که تو رو تشویق به جدایی می کنن گوش نکن حتی اگه اون شخص مادرت باشه بهد از جدایی نهایت کاری که اونها می تونن برات انجام بدن دلسوزی و این تویی که می مونی و هزار تا مشکل نمیگم از ترس طلاق بمون و بساز میگم طلاق عواقب خودش رو داره و قبل از اقدام حتماً در موردش مطالعه کن ببین با توجه به شرایط خونوادگی و اجتماعی که توش هستی آیا طلاق اوضاع رو بهتر میکنه یا بدتر این یه واقعیت عزیزم اینجا ایرانه یعنی...

به امید روزهای خوش

ممنون از نظرات همگي
درمورد اون تلفن خوده همسرم در جريان بود و فقط بخاطر نفرت از خونوادم دنباله بهانه ميگشت

من فقط از جدايي ميترسم و اصلا انگيزه ايي براي درست كردن اين زندگي كه از روز اول توهين و تحقير بود ندارم
بعد از اينكه اون واسطه حرف هاي مامانم رو به مادرشوهرم رسونده بود مادرشوهرم كه هميشه بظاهر طرف منو ميگرفت بهم زنگ زد كلي تهديد كرد و بدتر حرمت ها شكسته شد
تو اين چهارسال تا بحال يكبار هم پشت سرشون حرفي نزده بوديم پدرم ميگه اين همه حفظ ظاهر كرديم چي شد بذار همه بدونن اينا چه موجوداتي هستن
پدر و مادر هميشه حرمتش رو ميگرفتن و اين آدم هروقت از خونه ما برميگشت دعوا راه ميندازه و مسخره ميكنه و به خونواده ام برچسب زده
تو فاتحه اون واسطه گفته بود به مامانم فقط چرا انقدر گريه ميكني تو دخترت نسيم كه خوشبخترينه و مامانم چون ميدونست روزه قبل انقدر دعوا بوده طاقت نياورده بود و گفته بود هركي رو ميخاي نفرين كني بگو بخت نسيم گيرش بياد
الان احساس مي كنم زنداني هستم. حتي پدرمادرم يك تلگرام نمي تون بدن اونا هم ميترسن اگه خبر بگيرن اين به منو اذيت ميكنه هميشه خودم احوال خونواده ام رو ميپرسم كه از نگراني در بيان. از روز اول خاست خونواده ام حذف باشن
ديروز رفتم منت كشي آروم شد ولي باعث شد بيشتر از خودم متنفر شم
دوباره گرفتار اون سيكل شدم
كلي به خونواده ام بدوبيراه گفت و بعد همش گفت تو اصلا چرا اينجايي هيچكس تو رو نميخاد منتظرم بري بيرون كه كليدها رو عوض كنم
بعد مامانش نيم ساعت يه بار زنگ ميزد كه ببينه چه خبره
ديشب هم تو يه اطاق ديگه خوابيد
اون با يك رفتار درست يا غلط من تحريك ميشه و فحاشي و حمله ميكنه و ميگه همش تقصير خونوادته از آخر هم من بايد برم معذرت خواهي. با خودش فكر ميكنه من هر بلايي سرش بيارم اين از رابطه خارج نميشه چون محتاج منه. ولي واقعا من نه احتياج مالي دارم نه بچه. تو فاميل هم كه هيچ اعتباري به من نميده. حتي از دوران نامزدي هم همه ميدونستن مشكل داريم( نه اينكه ما بگيم بلكه از رفتارهاي خودش متوجه ميشدن)
فقط از جدايي ميترسم وقتي پيشش هم راحت ميگم اين چه ارزشي داره انقدر به من توهين كنه راحت تركش ميكنم ولي ميترسم ترك كردنش بيشتر خودم رو آزار بده
اين سيكل داره خفه ام ميكنه

نسیم جان نوشته هاتو خوندم و چقدر یاد زندگی خودم افتادم.
البته من میدونم که از قدیم گفتن زن باید سنگ زیرین آسیاب باشه و تحمل داشته باشه.
من عمیقا حالت رو درک مینم.
ممنکه بعضی ها بیان و توی این پیج بگن که تقصیر تو هست و تو باید اصلاح بشی و تو و تو و تو ...
من نمیدونم واقعا چرا هر اتفاقی میوفته زن باید اینقدررررر زجر و تحقیر تحمل کنه.
هزارجور زحمت تو زندگی مشترک میکشی، همیشه طلبکارتن. کتک میخوری، تحقیر میشی و هر فحش و ناسزایی نثار خودت و خانوادت میکنن و وای اگر یک کلام فقط یک کلام جواب بدی. اونوقت میشی بدترین آدم . اصلا آدم چیه. حیوون حسابت میکنن.
به نظر من که خشونت علیه روح و روان و جسم زن، تو این ممکلت به ظاهر اسلامی، موج میزنه.
خدا بهمون صبر بده.
.
.
.
اینا رو گفتم که بدونی درکت کردم.
مطمئنم اگر تو نه در مورد پدرش، بلکه درمورد مرغ و خروسشونم نظر بدی، اوضاع همینه و بازم کتک و رنج و قهر و ....
.
.
.
آیا شما بچه هم دارین؟ یه کمی از خودت بیشتر توضیح بده. :72::72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مهربونی...

نسیم جان نوشته هاتو خوندم و چقدر یاد زندگی خودم افتادم.
البته من میدونم که از قدیم گفتن زن باید سنگ زیرین آسیاب باشه و تحمل داشته باشه.
من عمیقا حالت رو درک مینم.
ممنکه بعضی ها بیان و توی این پیج بگن که تقصیر تو هست و تو باید اصلاح بشی و تو و تو و تو ...
من نمیدونم واقعا چرا هر اتفاقی میوفته زن باید اینقدررررر زجر و تحقیر تحمل کنه.
هزارجور زحمت تو زندگی مشترک میکشی، همیشه طلبکارتن. کتک میخوری، تحقیر میشی و هر فحش و ناسزایی نثار خودت و خانوادت میکنن و وای اگر یک کلام فقط یک کلام جواب بدی. اونوقت میشی بدترین آدم . اصلا آدم چیه. حیوون حسابت میکنن.
به نظر من که خشونت علیه روح و روان و جسم زن، تو این ممکلت به ظاهر اسلامی، موج میزنه.
خدا بهمون صبر بده.
.
.
.
اینا رو گفتم که بدونی درکت کردم.
مطمئنم اگر تو نه در مورد پدرش، بلکه درمورد مرغ و خروسشونم نظر بدی، اوضاع همینه و بازم کتک و رنج و قهر و ....
.
.
.
آیا شما بچه هم دارین؟ یه کمی از خودت بیشتر توضیح بده. :72::72:

---

ممنون عزيزم
خير خدا رو شكر بچه ندارم. سال ها درس خوندم كارشناسي ارشد دارم ولي از وقتي كه وارد اين زندگي شدم حتي نتونستم يك كتاب رو تا آخر بخونم
سراسر اضطراب و توهين
با خودم ميگم من ديگه آدم نميشم چه تو اين زندگي بمونم چه نه
تو اين يك سال آخر انواع مشاوره ها رفتم هيچ كمكي نشد كه دهن كثيفش رو بتونم ببندم
انقدر اين داستان مسخره زندگيمو تعريف كردم خسته شدم
از طرفي مادرم خيلي ناراحته( فشارخون و ديابت داره) بدتر عذاب وجدان گرفته كه بخاطر اون زندگي من خراب شده ولي اين يكبار كه نبوده هرهفته همين داستان با شدت كمتر و بيشتر

از پستهاتون مشخصه خیلی عصبانی هستید.

صبر کن تا هم عصبانیت خودت کم بشه، هم همسرت.

تو این مدت هیچ اقدامی نکن، جز مشورت با مشاور.

از درد و دل و صحبت و راه حل گرفتن از خانواده و دوست و آشنا یه مدت دوری کن و تمرکز کن روی راه حل کارشناسی.

زندگي داغونه
افتاده دنبال خونه خريدن به اسم مادرش

امروز دوباره رفتم مشاوره
همش ميگه تو اون پنجاه درصد خودتو درست كن بگو اونم بياد مشاوره.

عصري كه اومد خونه رفتم پيشش كه خسته نباشي نهارخوردي( چون ديشب آروم شده بود) ولي ديدم نه ورق برگشته دوباره شروع كرد فحش دادن به خانواده ام و همش ميگفت خانواده ات حذف. من گفتم باشه بابا حق كاملا با تو هرچي تو بگي ولي ول كن نيست همش ميگه صد رحمت به نامزد قبليم شما اصلا شرف ندارين!!!!( قبلا ٤سال نامزد داشته كه سره همين وابستگي به مادرش جدا شده بودن)
اصلا تو باغ نيست مادرش پرش كرده كه بي محلش كني درست ميشه. آخه اين مرد چقدر بچه ننه است. بهش ميگم آدم حسابي زندگي منو توه اينه كه مشكل داره هرهفته دعواس تو دعواي خودت يادت رفته اون همه فحش و كتك كاري اين حرف مامان انقدر زور داره گفتم آره اصلا حق با تو ما اشتباه كرديم اصلا خانواده من حذف ولي هي كاره خودشو ميكنه
من واقعا ديگه از خودم متنفرم
همش منو ميخاد غيرتي كنه كه برم دادخواست بدم
ولي من واقعا تصميمم رو گرفته ام ميخام تركش كنم و حتما دادخواست ميدم. خيالش راحته كه هيچي نميتونم ازش بگيرم. ميگه برو دادخواست بده يه ماه ديگه تو دادگاه ميبينمت. از حالا تهديد به اذيت كردن ميكنه
خاطره ها همش جلوي چشمم ان آخه من چرا انقدر احساساتيم
لطفا كمكم كنين اين مرد از روز اول مريض بود همش به من استرس داد بودنش استرسه نبودنش بيشتر

یه جایی خوندم آثار عصبانیت تا 5 روز باقی می مونه.

شما از امروز حساب کن (چون مجدد همسرت عصبانی شد) و تا پنج روز هیچ حرف یا کار تحریک کننده ای انجام نده
تا هر دوتون آروم بشید.

چرا اینقد عجله داری؟

یه چیزایی بین شما دو نفر خراب شده، با دو روز و دو هفته هم درست نمی شه
رفتار هر دوتون هم الان دفاعیه و اصلا روش نمی شه حساب کرد.

نه حرف طلاق را بزن
نه اقدامی کن

صبر کن
آروم باش
فقط روی آرامش خودت کار کن. کاری به همسرت نداشته باش.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

یه جایی خوندم آثار عصبانیت تا 5 روز باقی می مونه.

شما از امروز حساب کن (چون مجدد همسرت عصبانی شد) و تا پنج روز هیچ حرف یا کار تحریک کننده ای انجام نده
تا هر دوتون آروم بشید.

چرا اینقد عجله داری؟

یه چیزایی بین شما دو نفر خراب شده، با دو روز و دو هفته هم درست نمی شه
رفتار هر دوتون هم الان دفاعیه و اصلا روش نمی شه حساب کرد.

نه حرف طلاق را بزن
نه اقدامی کن

صبر کن
آروم باش
فقط روی آرامش خودت کار کن. کاری به همسرت نداشته باش.

---

خيلي سخته شيدا جان
يخچال خالي شده و ميدونه من خرجي ندارم
بايد از پدر پول بگيرم
انقدر هم اين مدت پول مشاور و قرص آرامبخش دادم زياد
ميخان منو زجركش كنن تا بيشتر از اين كوتاه بيام
خيلي سخته فحش پدرمادر شنيدن
واي از دست مامانم انقدر به من تلگرام ميده. همش ميخاد به من ثابت كنه كه ما هميشه دعوا داشتيم و اون هيچ تقصيري نداره.
من اصلا از دست مامان گير اين آدم افتادم از چاله تو چاه افتادم
دوران مجردي رابطه خوبي با مادرم نداشتم ولي بعد از ازدواجم هميشه باهاش خوب بودم ولي همسرم دست گذاشته رو نقطه ضعفم
به مامانم ميگم جدا ميشم ميگه اين هميشه اينطوري بابات رو نديدي چقدر فحش ميده ولي باباي من هيچ قابل مقايسه نيست. ميگم مامان آره براي تو راحته تو كجايي گند خودت رو زدي و الان ميگي بذار انقدر فحش بده جانش درآد
از طرفي ميترسم انقدر به مامانم گير ميدم دق بهش كنم. از طرفي هم هرچي ميگم مامان يكم درك كن من اينجا اين همه اذيتم تو چرا بيشتر با حرفات آزارم ميدي
دوشنبه ميخاد ده روز بره ماموريت اصلا عين خيالش نيست. كلا از روز اول هي ميخان گربه رو دم حجله بكشن اصلا فرهنگ حرف زدن ندارن فقط دعوا و فحش و بعد زورگويي
همش ميخاد منو عصبي كنه كه من برم دادخواست بدم
بهم ميگه تو اصلا شرف نداري موندي اينجا

شما الان خیلی ناراحتی
از مادرت از همسرت

واز طرفی فشار زیادی را داری تحمل می کنی و به شدت عصبانی هستی


بنابراین نمی توانی منطقی رفتار کنی یا منطقی تصمیم بگیری

پیشنهاد من به شما این هست

وقت بیکاری ات را تو تالار همدردی چرخ بزنی و مطالب را بخوانی - به خودت برسی - به این قضیه فکر نکنی تا اعصابت ارام باشه
هیچ تصمیمی برای ادامه زندگیت یا طلاق نگیری

شوهرت رفت شما هم جمع کن و چند روز برو خونه پدر و مادرت فرض کن طلاق گرفتی و باید با اونا زندگی کنی

عزیزم من هم شرایطم خیلی شبیه شماست اتفاقا یه تاپیک هم زدم دیروز...میفهمم واقعا شنیدن فحش به پدرمادر عذاب اوره..
من تفاوتم با شما اینه که یه بچه سه ساله دارم و این کارمو خیلی سخت کرده..اروم باش و در ارامش تصمیم بگیر همین کاری که من میخام بکنم

نقل قول:

---

تو فاتحه اون واسطه گفته بود به مامانم فقط چرا انقدر گريه ميكني تو دخترت نسيم كه خوشبخترينه و مامانم چون ميدونست روزه قبل انقدر دعوا بوده طاقت نياورده بود و گفته بود هركي رو ميخاي نفرين كني بگو بخت نسيم گيرش بياد

---

سلام

نسیم عزیز من اخیرا دعوایی با شوهرم داشتم که اتفاقی مامانم اون لحطه زنگ زد و فهمید

ولی بعدش با کمک همسرم هزار جور فیلم بازی کردیم تا شک نکنه چون همون اولش که فهمیده بود کلی تهدید میکرد و ناراحت و عصبی بود

من نمیخواستم مادرم بفهمه چون مادرم نه مشاور بود و نه وکیل فقط رابطه احترام امیزشون خدشه دار میشد و باعث نارحتی مادرم میشد
نمیخواستم بگم چون این دعوا نشون میداد که من و همسرم باید رو خودمون کار کنیم و این عیب رو برطرف کنیم که بیشترش هم مربوط به خودم بود .
نه اینکه جار بزنیم و حرمت خودمون رو بشکنیم .

این طبیعیه که خانواده ها احساساتی و عصبی بشن
شما نباید بذاری مشکلاتت تبدیل به سرگرمی و باعث هیجان دیگران بشه .

نسیم جان خودت ارام باش وجودت رو ارام کن
بعد دنبال مهارت هایی باش که بلد نیستی جواب سربالا دادن به مرد جواب نمی ده .

دو تا چوب پنبه بزرگ گذاشتید تو گوشتون و با سرعت 200 تا دارید می رید ، در این شرایط تصادف با حداکثر تلفاته.

دختر خوب یه خورده یواش کن و پست های بچه ها را با دقت بیشتری بخون و به کار ببند .

ممنون از همگي
ديشب من خواستم زود بخوابم ديدم همش صدا مياد رفتم ببينيم چيه داشت دنبال قرص ميگشت ميگفت معده ام درد ميكنه خودم رو نگران نشون دادم پشتش رو ماساژ دادم اولش خوب بود بعد دوباره بد شد گفتم ولم كن و رفت تو اطاق جدا خوابيد
انقدر مامانش پرش كرده كه بي محلش كن خرجي نده كاري به كارش نداشته باش
الان تو سرش جنگ بين من و مامانشه
اصلا دعواي خودمونو يادش رفته همش ميگه ازتون متنفرم
خيلي دارم فرسوده ميشم. دو تا قرص آرامبخش ميخورم ولي فايده نداره
آخه تا كي به اين وضع ادامه بدم
ميگه نه ديگه بهت خرجي ميدم نه كاري به كارت دارم
من اول خودم عصباني بودم بخاطر كارهاش ولي انقدر اين دست پيش گرفته من اصلا خودم يادم رفته
دلم ميخاد برم پيش خونواده ام ولي واي مامانم همش مقايسه ميكنه كافي يه قطره اشك بريزم بيچاره ام ميكنه

نسیم جان یه چیز رو بذار برات روشن کنم.الان اینقدر نسبت به خونواده همسرت حساس شدی که هر حرکت شوهرت رو به اونا نسبت میدی درصورتیکه متاسفانه این رفتار همسرت رو خیلی از آقایون توی دعوا دارن نمونش همسر خودم.خوبه که باشما دیشب فقط بد صحبت کرد چند ماه پیش دقیقا همین اتفاق برای من افتاد بعد از اینکه قرص براش آوردم کتک بدی بهم زد بطوریکه نصف صورتم ورم کرد.منظورم از این حرف اینه که نه مادرشوهری پرش کرده بود نه خواهرشوهری.این فقط یه واکنش فوق العاده بد به شرایط موجود بود چون درد معدشون رو به ما نسبت میدن.
به جای اینکه مدام فکرکنی خونوادش دارن پرش میکنن دید منفیت رو کم کن.از این به بعد به هیچ وجه اتفاقات بینتون رو به خونوادت نگو چون مطمئنم شما باهم خوب میشین ولی اوناتموم اتفاقات بد بین شما رو یادشون میمونه وازت مرتب میپرسن که مثلا فلان مشکل رو دیگه نداری دیگه اذیتت نمیکنه که این حرفاشون فقط باعث میشه دوباره خاطرات تلخ برات زنده بشن.
اگه عیبی همسرت داره سعی کن اون عیب رو شما نداشته باشی اگه اون راز دار نیست شما راز دار باش.انشالله وقتی رابطتون خوب شد یه قرار دادی باهم بنویسین وامضاش کنین.مثلا ازاین به بعد تمام دعواهامون بین خودمون میمونه واگه کسی این تعهد رو زیر پا گذاشت باید فلان جریمه رو بده یا هیچکس حق نداره به خونواده طرف مقابل توهین کنه دعوایی که بین شماست چه ربطی به اونا داره و...
عزیزم تمام این روزای سختی که شما داری میگذرونی من بدترش رو گذروندم ولی تلاش کردم توصیه های مفید دوستان همدردی رو به کار ببرم.مثلا من اگه جای شما باشم حرف شیدا رو بهش عمل میکنم سعی میکنم حداقل تا پنج روز هیچ واکنش منفی رو نشون ندم(خیلی سخته ولی شدنیه)یا توصیه های بینهایت ونازنین رو عمل میکنم.خانمی شما که اینجا نیومدی فقط درددل کنی.هرجا که دوستان بهت گفتند اشتباه کردی تلاش کن دیگه اون اشتباهات رو تکرار نکنی به قول قدیمیها اگه یکی منه اون یکی باید نیم من باشه.شما اون نیم من هوشمندانه باش نه منفعلانه.

خيلي استرس گرفتم
ممنون از نظرات همگي

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nasimmng

خيلي استرس گرفتم<br>
ممنون از نظرات همگي

---

<br>
سلام عزیزم.تاپیکای شما برای منم همیشه استرس داشته طوری که نمیتونستم برات نظری بنویسم.ولی میخوام بهت یه چیزی بگم.انقدر به پرو پای شوهرت نپیچ. چه خبره؟<br>
انقدر باهات دعوا میکنه چرا میری منت کشی؟ بذار عصبانیتش بخوابه.اینطوری بدتر میکنه که عزیز من.مثلا برای قرص فقط ازش میپرسیدی مشکلش چیه و قرص کجاست.من قبول ندارم بری پشتشو ماساژ بدی که بعدش اینقدر تحقیرت کنه که هر بلایی سرت بیاد تو بازم بهش کمک می کنی.دوسش داری و براش نگرانی.<br>نمیدونم تصمیمت چیه ولی واقعا انقدر از جدایی ترس داری؟<br>من خدایی نکرده نمیخوام به شما این راه رو میشنهاد بدم و بگم آره خوبه.عالیه ولی تو هم تا کجا میخوای تحمل کنی دیگه؟<br>فکر میکنم مشاوره هم نمی تونه برات کاری کنه چون شما از ترس تغییر نمیخوای کاری انجام بدی.تاپیکای قبلتو یادمه.پارسال بود فکر کنم میخواستین دیگه جدا شین ولی تو طاقت نیاوردی و رفتی دوباره خونت.اینجا که هر چی گفتن شما انجام ندادی.<br>به نظر من به حودت استراحت بده همسرت بره ماموریت که الان بهتره برات.اگه خونه باشه تو هی میخوای بری سراغش از نظر اونم که با اینکارات خودتو کوچیک میکنی بدتر تحقیرت میکنه و به قول خودت میفتی دوباره تو سیکل معیوب.<br>از این اتفاق به نظر من استقبال کن.اگه خونه مادرت راحت نیستی خونه خودتون بمون و استرااااحت کن.جدی میگم یه حالی به خودت بده.اگه هم میتونی برو خونه مادرت.ناراحت رفتن همسرت نباش لطفا.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط donya.

<br>
سلام عزیزم.تاپیکای شما برای منم همیشه استرس داشته طوری که نمیتونستم برات نظری بنویسم.ولی میخوام بهت یه چیزی بگم.انقدر به پرو پای شوهرت نپیچ. چه خبره؟<br>
انقدر باهات دعوا میکنه چرا میری منت کشی؟ بذار عصبانیتش بخوابه.اینطوری بدتر میکنه که عزیز من.مثلا برای قرص فقط ازش میپرسیدی مشکلش چیه و قرص کجاست.من قبول ندارم بری پشتشو ماساژ بدی که بعدش اینقدر تحقیرت کنه که هر بلایی سرت بیاد تو بازم بهش کمک می کنی.دوسش داری و براش نگرانی.<br>نمیدونم تصمیمت چیه ولی واقعا انقدر از جدایی ترس داری؟<br>من خدایی نکرده نمیخوام به شما این راه رو میشنهاد بدم و بگم آره خوبه.عالیه ولی تو هم تا کجا میخوای تحمل کنی دیگه؟<br>فکر میکنم مشاوره هم نمی تونه برات کاری کنه چون شما از ترس تغییر نمیخوای کاری انجام بدی.تاپیکای قبلتو یادمه.پارسال بود فکر کنم میخواستین دیگه جدا شین ولی تو طاقت نیاوردی و رفتی دوباره خونت.اینجا که هر چی گفتن شما انجام ندادی.<br>به نظر من به حودت استراحت بده همسرت بره ماموریت که الان بهتره برات.اگه خونه باشه تو هی میخوای بری سراغش از نظر اونم که با اینکارات خودتو کوچیک میکنی بدتر تحقیرت میکنه و به قول خودت میفتی دوباره تو سیکل معیوب.<br>از این اتفاق به نظر من استقبال کن.اگه خونه مادرت راحت نیستی خونه خودتون بمون و استرااااحت کن.جدی میگم یه حالی به خودت بده.اگه هم میتونی برو خونه مادرت.ناراحت رفتن همسرت نباش لطفا.

---

راستش اين چند روز من اصلا كاره خونه رو انجام ندادم چون واقعا وقتي ناراحتم نمي تونم آشپزي كنم
دلم ميخاد چند روز برم خونه مادرم ولي ميترسم نتونم برگردم و چه مي دونم بدتر شه اوضاع
هفته آينده ميره ماموريت
خونه شده جهنم هركي واسه خودش. صداي تلوزيون بلند ميكنه بلند بلند ميخنده كه حرص منو دربياره

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nasimmng

راستش اين چند روز من اصلا كاره خونه رو انجام ندادم چون واقعا وقتي ناراحتم نمي تونم آشپزي كنم
دلم ميخاد چند روز برم خونه مادرم ولي ميترسم نتونم برگردم و چه مي دونم بدتر شه اوضاع
هفته آينده ميره ماموريت
خونه شده جهنم هركي واسه خودش. صداي تلوزيون بلند ميكنه بلند بلند ميخنده كه حرص منو دربياره

---

کسی با یخچال خالی نمیتونه آشپزی کنه.از خودت انتظار زیاد نداشته باش.وظایفشو در قبالت انجام نمیده که نگران کار خونه ای.
برای چی از خونه مادرت نتونی برگردی؟یعنی نذارن پدر و مادرت؟
به نظر من که اوضاع بدتر نمیشه.فقط از اون خونه ای که توش همش دعوا داشتی دور میشی و یکم نفس میکشی.
و در ضمن تو حرص نخور اینقدر.بذار هر کاری دوست داره بکنه یه مدت.و تو این مدت سعی کن به کاراش توجهی نکنی یعنی انقدر با هر کار خودش و خانوادش حرص نخوری.
یه بار آقای خاله قزی به من میگفت دیگه.بشو مثل مجسمه که توش هیچی اثر نداره.سخته مخصوصا با این اوضاع تو ولی از عذاب دادن خودت که بهتره.

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nasimmng

راستش اين چند روز من اصلا كاره خونه رو انجام ندادم چون واقعا وقتي ناراحتم نمي تونم آشپزي كنم
دلم ميخاد چند روز برم خونه مادرم ولي ميترسم نتونم برگردم و چه مي دونم بدتر شه اوضاع
هفته آينده ميره ماموريت
خونه شده جهنم هركي واسه خودش. صداي تلوزيون بلند ميكنه بلند بلند ميخنده كه حرص منو دربياره

---

کسی با یخچال خالی نمیتونه آشپزی کنه.از خودت انتظار زیاد نداشته باش.وظایفشو در قبالت انجام نمیده که نگران کار خونه ای.
برای چی از خونه مادرت نتونی برگردی؟یعنی نذارن پدر و مادرت؟
به نظر من که اوضاع بدتر نمیشه.فقط از اون خونه ای که توش همش دعوا داشتی دور میشی و یکم نفس میکشی.
و در ضمن تو حرص نخور اینقدر.بذار هر کاری دوست داره بکنه یه مدت.و تو این مدت سعی کن به کاراش توجهی نکنی یعنی انقدر با هر کار خودش و خانوادش حرص نخوری.
یه بار آقای خاله قزی به من میگفت دیگه.بشو مثل مجسمه که توش هیچی اثر نداره.سخته مخصوصا با این اوضاع تو ولی از عذاب دادن خودت که بهتره.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط donya.

کسی با یخچال خالی نمیتونه آشپزی کنه.از خودت انتظار زیاد نداشته باش.وظایفشو در قبالت انجام نمیده که نگران کار خونه ای.
برای چی از خونه مادرت نتونی برگردی؟یعنی نذارن پدر و مادرت؟
به نظر من که اوضاع بدتر نمیشه.فقط از اون خونه ای که توش همش دعوا داشتی دور میشی و یکم نفس میکشی.
و در ضمن تو حرص نخور اینقدر.بذار هر کاری دوست داره بکنه یه مدت.و تو این مدت سعی کن به کاراش توجهی نکنی یعنی انقدر با هر کار خودش و خانوادش حرص نخوری.
یه بار آقای خاله قزی به من میگفت دیگه.بشو مثل مجسمه که توش هیچی اثر نداره.سخته مخصوصا با این اوضاع تو ولی از عذاب دادن خودت که بهتره.

- - - Updated - - -


کسی با یخچال خالی نمیتونه آشپزی کنه.از خودت انتظار زیاد نداشته باش.وظایفشو در قبالت انجام نمیده که نگران کار خونه ای.
برای چی از خونه مادرت نتونی برگردی؟یعنی نذارن پدر و مادرت؟
به نظر من که اوضاع بدتر نمیشه.فقط از اون خونه ای که توش همش دعوا داشتی دور میشی و یکم نفس میکشی.
و در ضمن تو حرص نخور اینقدر.بذار هر کاری دوست داره بکنه یه مدت.و تو این مدت سعی کن به کاراش توجهی نکنی یعنی انقدر با هر کار خودش و خانوادش حرص نخوری.
یه بار آقای خاله قزی به من میگفت دیگه.بشو مثل مجسمه که توش هیچی اثر نداره.سخته مخصوصا با این اوضاع تو ولی از عذاب دادن خودت که بهتره.

---

از خونواده ام بدش مياد من گفتم هرچي تو بگي باشه حذف ولي الان كه اومدم خونه مادرم بيشتر عصباني ميشه
اينجا هم خوب نيستم شب برميگردم
آخه من تنها تو خونه و فكروخيال داره ديوونه ام ميكنه
از پريروز ديگه بي محلش كردم همون مجسمه شدم ولي اين انقدر لجبازه و خشم داره كه تا خوني نريزه خداي نكرده ول كن نيست
ميگه من اصلا آدم سابق نميشم. مامانت گفته خسيسم نشونت ميدم خسيس كيه
نمي دونم اين خشمش تا كي ادامه داره. نه محبتم جواب ميده نه بي محلي. خيلي سرسخته

نسیم جان،

با توجه به تاپیک سال گذشته ات+ اشاره ای که اینجا کردی در مورد مشکلاتت با مادرت در زمان مجردی
فکر کنم شما خودت یه مشکلی داری ( به کمک مشاور یا راهنمایی مدیر همدردی می تونی پیداش کنی)

اینه که در رفتارت یه ضعفی هست. به نظر من قادر به جدا شدن هم نیستی
(البته منظورم این نیست که باید جدا بشی ولی می گم خیلی هم در این مورد ضعف داری و از ترست یه کارهایی می کنی که نباید)
مثالی که دنیا زد در مورد قرص. به نظر منم تو اون شرایط زیاد به دست و پای همسرت پیچیدی ... قرص بهشون می دادی و با آرامش می رفتی دنبال کارت.


تو از وضعیت موجود ناراحتی. مثلا از رفتار همسرت با خانواده ات. عصبانی می شی، عکس العمل اشتباه نشون می دی، حرفهایی می زنی که نباید ... به بحران که می رسه یهو ترس از جدایی می آد سراغت که خدایا من نمی تونم جدا بشم، اما این زندگی پر از تنش و دعوا و جنجال هم نمی تونم تحمل کنم ... یه سیکل تکراری از طرف شما ( همونطور که گفتی همسرت هم درگیر یه سیکله)

خب پس بیا مشکلاتت را حل کن. یعنی قسمت اول را درست کن. همونجایی که ناراحتیهات را اشتباه بروز می دی و به دعوا می رسی.

الان به نظر من خونه ی مادرت بمونی بدتر می شی. چون با صحبتهای منفی اونها ذهنت خراب تر می شه.
همسرت هم از این که رفتی اونجا ناراحت تر می شه.
برگرد خونه ی خودت.
بشین در آرامش به خودت و رفتارهات و مشکلاتت و همسرت و ... فکر کن.
اگه مشاورت خوب نیست عوضش کن. یکی که کمکت کنه از این چرخه ی معیوب بیایی بیرون.

این که همسر شما از خانواده ات خوشش نمی آد یا .... درست. اما این بار شروع دعوا با رفتار اشتباه شما توی فروشگاه بوده. اگه می خوای مشکل را حل کنی، اینطوری که داری بدترش می کنی. به قول مشاورت شما 50 درصد سهم خودت را درست کن، بعد بگو همسرم ......

ممنون از وقتي كه برام ميذارين و راهنماييم ميكنين
عصري برگشتم ولي همسرم نيومده
دلم ميخاست پيش خونوادم باشم ولي ترس منو راحت نميذاره
نمي دونم چه كنم تا كي منتظر باشم
انقدر رابطه ما خراب هست كه حتي اجازه نگران شدن به من نميده با بي خبر گذاشتن من لذت ميبره
من هرچي مطلب ميخونم متوجه ميشم كه همسرم و خونواده اش خودشيفتگي دارن
از روز اول همش مقايسه ميكرد و قصد ثابت كردن اينو داشت كه از من بالاتره

سلام نسیم خانم گل:72:

الان شرایط بحرانی هست باید صبر کنی یه شبه که درست نمیشه

این وضعیت نشون میده که یه ایرادی تو کار هست اونو باید پیدا کنی راهش جدایی نیست .

حتی تو این شرایط سخت تو خونه خودت بمون و کار خاصی نکن حرف خاصی نزن فقط ارام باش .

تا ببینی مشکل چیه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته اردیبهشت

سلام نسیم خانم گل:72:

الان شرایط بحرانی هست باید صبر کنی یه شبه که درست نمیشه

این وضعیت نشون میده که یه ایرادی تو کار هست اونو باید پیدا کنی راهش جدایی نیست .

حتی تو این شرایط سخت تو خونه خودت بمون و کار خاصی نکن حرف خاصی نزن فقط ارام باش .

تا ببینی مشکل چیه

---

ديشب نصفه شب برگشت خونه. با خودش زردآلو آورده بود از ماموريت. رفت تو اون يكي دوباره خوابيد و امروز صبح من كلاس داشتم ديدم اومد گفت اينا رو چيكار كنم گفتم من كلاس دارم تو اينترنت بزن( ميدونم حالا شايد بگين بايد الان كمكش ميكردين و چه ميدونم سرد برخورد نميكردي ولي واقعا دست خودم نيست خيلي ازش دلخورم) بعد گفتم ميرم كلاس و بعد كنابخونه گفت اه كتابخونه( منظورش اين بود دروغ ميگي ميره خونه خودتون) گفتم باشه نميرم ساعت يك ميام خونه. برگشتم ديدم همش تلفني مشغول صحبت با مامانشه مثل پيرزن ها كه مربا چطور درست كنم هي شرح كار ميداد.
واقعا من حس خوبي ندارم. رفتارش اصلا مردانه نيست
واقعا منو از ديدن خونواده ام محروم كرده. دلم داره از دهنم درمياد كه برم خونه خودمون
ميدونم وضع بهتر نميشه بدتر هم ميشه. هي من بايد كوتاه بيام. من قبلا تو اين زندگي بخاطر نيومدن خونواده ام ناراحت بودم ديگه الان اصلا نميشه بيان. حتي ديروز بابام گفت برسونمت ولي گفتم نه بدتر ناراحت ميشم بيان دمه در و نتونن بيان تو
من تو اين زندگي خوشحال نيستم واقعا نمي دونم چي منو نگه داشته
الان كه نه خرجي ميده منو از ديدن خونواده ام محروم كرده. اعصاب راحت ندارم كه درس بخونم. واقعا چرا بايد ابن وضعو تحمل كنم. هرچي هم فكر ميكنم ميبينم دوستش ندارم فقط وابستگيه. ياده حرف هايي كه به خونواده ام ميزد ميافتم آتيش ميگيرم
چقدر اينا پر رو هستن. دم به دقيقه زنگ ميزنه مادرش و همش حرف هاي بي خودي ميزنن بعد من حتي جرات ندارم اسم خانواده ام رو بيارن
با سرسختي رو موضع خودش مونده. چون من گفتم باشه خونواده من حذف واقعا باورش شده. حالا من چي كار كنم. دارم دق مي كنم. اون همه فحش و كتك خوردم اينم نتيجه اش

من واقعا زنداني بودم و وضعيت بدتر شد
چون اين خونه ماله مادرشه كه ما توش زندگي مي كنيم اصلا هم با اينكه پول داره قصد نداره خونه بخره
گاهي ميگم با خودم كه برم و ديگه اصلا پامو تو اين خونه نذارم
واقعا خيلي عصبي هستم
تو رو خدا بگين چي كار كنم دارم ديوونه ميشم تا شنبه هم همش تو خونه است

سلام. كاملا احساسي كن دارين درك ميكنم تا خونه خودتون هستين دوست دارين برين خونه پدرتون تا خونه پدرتون هستين دوست دارين برين خونه خودتون چون من اي احساس چهار سال با خودم دارمش و واقعا يه احساس كلافه كنندس كن آدم تكليفش با خودش رو راست نيست. ولي كلا به نظر من هيچ مرد و هيچ زني بد به دنيا نياموده و هيچ مادري قبول نداره كه بچش بد تربيت كرده چه مادر زن چه مادر شوهر من فكر ميكنم وقتي دو طرف ميخواين با هم ازدواج كنن ولي شناخت كافي به هم ندارن يا شناخت درست ندارن وقتي ام وارد زندگي ميشن از ديدگاه و برداشت خودشون صداقت و اعتماد كافي كه نميتونن به هم بدن و يا از طرف مقابلشون بگيرن باعث ميشه طرفها نسبت به هم بد باشن و بعضا هر كاري براي بد شدن ميكنن واقعا اينجا جاي سوال كه با گذشت با صبر با مديريت ايا اين روابط بد درست ميشه كه من شخصا فكر ميكنم درست نميشه وقتيم كه درست ميشه ديگه كار از كار گذشته و زمان خيلي چيزهارو ازمون گرفته و يه سوال ديگه كه با طلاق و جدايي آيا چه چيزهايي درست شده اين من اصلا نميدونم و براي من جاي سوال!!!
من وقتي تو زندگيم به سرنوشت سه نفر فكر ميكنم خيلي تو فكر چه كنم ميافتم
خانواده اولي : كه مادر و پدرم هستن دو نفر كه از اول زندگي با هم روراست بودن و اعتماد لازم از همون نگاه اول به هم داشتن و در طول زندگي تمام مشكلات كنار هم گزروندن مادرم خودش ميگفت با تصميم هر دوشون با خانواده مادرم ٥ سال قهر بودن در حاليكه نه زور پدرم بود نه احساس تنفر و انتقام مادرم از پدرم كه چرا قهر كرديم بلكه كنار هم همچين تصميمي به دلايلي گرفته بودن و خيلي مشكلات ديگه ولي در كل اون احساس صميميت و اعتماد اولييه در حد ١٠٠٪‏ تو زندگشون بود هم از طرف مرد هم از طرف زن. نتيجه زندگي بعد از ٣٠ سال:خوشبختي از اول تا آخر

خانواده دومي: مرد سالاري زندگي با مادر شوهر محدوديتها نرفتن ها نكن ها فحش كتك بيداد ميكرد تو زندگيشون ولي با گذشتهاي بيش اندازه زن و صبر و نجابت خانوم بعد از ٣٠ سال آقا متوجه اشتباهات ميشه و بعد از اينكه خانوم مادرش و پدرش ميميرن بعد از اينكه جوونيش تباه ميشه ارزوها سياه ميشه آقا ميفهمه خانومش خوب بوده و الانم اقا تصميم به خوب بودن ميكنه و داراي فرزندان خوب

خانواده سومي: مرد سالاري محدوديتها اخلاقهاي بد مرد كتك كاري فحش ولي زن نميتونه درمقابل بديهاش خوب باشه اونم بي تفاوت به مردش ميشه و منفعل ميشه نتيجه زندگيشون بعد از ٣٠ سال هنوزهم جنگ دعوا هنوزهم محدوديتها و فرزندان افسرده و متنفر از ازدواج
اينها واقعا خانواده هايي هستن كه به چشم ديدم و تمام مشكلاتشون از نزديك ديدم و اين نتنها برا شما براي خودم هم نوشتم كه واقعا تكليفمون با زندگيمون روشن كنيم
شما الان بچه نداري و در نتيجه خيلي راحت تر ميتوني زندگيت جدا كني فردا بچت پلي ميشه ميون شما و همسرتون حتي اگه جدا هم بشيم مجبوريم به خاطر بچه باز محدوديتهايي رو تحمل كنيم و اين تشويق براي جدايي نيست
برادر من يه حرفي داشت ميگفت تا بچه نداري عجله كن براي تصميم گرفتن چون ممكن ناخواسته بچه اي بياد تو زندگيت بعد اينكه بچه اومد ديگه عجله نكن تا آخر عمر فرصت داري به فكر كردن اميدوارم منظورم متوجه شده باشي دومين امتيازي هم كه داري پدر مادرت پشتت هستن

ولي كلا شما الان تو شرايطي هستي كه فكر ميكني آخر دنياس نه نيست بعد اينهم دنيا ادامه داره اگه ميخواي برات سخت نگذره كتاب بخون كارتون ببين جدي ميگم توكارتونها خيلي دنيايي صادقانه اي هست هر كاره ديگه كه از اين شوايط بياي بيرون و زمان بگزره.

اگر ميتوني آروم باهاش صحبت بكن يه صحبت آروم

و كاره خيلي بدي كردي اجازه دادي جاش ازت جدا كنه هرچه زودتر يه فكري بكن تا يه جا بخوابين.

درمورد جاي خوابش الان ده روزه جدا ميخابه منم اصلا دوست ندارم بگم بيا پيش من بخواب چون مطمعنم اگه ناز نكنه حتما فحش ميده
ميدونه من همش با مامانم در تماسم داره منو عذاب ميده كه من به مامانم بگم و مامانم اذيت شه. واقعا از خودم بدم مياد كه بازيچه اش شدم
بهش نگفتم مامانم اومده تهران ولي انگار متوجه شده. ديروز با خودم غذا آوردم بهش گفتم بخور ولي نخورد و واسه خودش غذا پخت
از صبح همش تو آشپزخونه است و انگار دوران مجرديشه و خيلي لطف كرده اجازه داده من اينجا موندم
من اصلا دختر لوسي نيستم ولي واقعا ديگه صبرم لبريز شده واقعا معناي عسر و حجر چيه اينكه فرد معتاد باشه و خيانت كنه
مگه هدف از ازدواج رسيدن به آرامش نيست؟
چرا اين انقدر از روز اول منو زجر داد. هرچي فكر ميكنم واقعا هدف اين آدم خوشبخت كردن من نبود

اره منم كاملا موافقم وقتي ديگه ميبيني احساست و حرفت پيش طرف مقابلت رنگي نداره ديگه آدم كم مياره.

غير از صبر واقعا چه كار ميتونم كنم؟
تا كجا ميخاد ادامه بده
انگار مامانشو كشتم انقدر ناراحته و عصباني
آخه من نميفهمم انقدر سختگيري يعني چي؟ معني زندگي مشترك كه اين نيست
ميخاد به من ثابت كنه كه واقعا معناي شوهر بد چيه؟ خرجي نده بي توجه باشه
آخه اين مرد چقدر بچه ننه است
اصلا متوجه نيست كه منم آدمم. ميخان انقدر تحت فشارم بذارن كه چي بشه
از مامانش معذرت بخوام؟ آخه چرا؟ بگم ببخشيد سره يه موضوع پيش پا افتاده فحش و كتك خوردم و خونواده ام اعتراض كردن؟
واقعا چقدر از خودراضي
از طرفي حس ميكنم چون قبلا يه نامزدي بهم زده نميخاد طلاق بگيريم ولي ميخاد قدرت خودشو به من ثابت كنه منو كاملا رام كنه
من كه قبلا نيازهام برطرف نميشد حالا چطور تحمل كنم كه بيشتر بدي ببينم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nasimmng

غير از صبر واقعا چه كار ميتونم كنم؟

---

کاری از شما برنمیاد، حتی صبر. تحمل کردن این زندگی اسمش صبر نیست.

اما اینکه شما راهی جز ادامه ی این زندگی مزخرف ندارید، به این معنی نیست که این زندگی براتون ادامه پیدا کنه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میشل

کاری از شما برنمیاد، حتی صبر. تحمل کردن این زندگی اسمش صبر نیست.

اما اینکه شما راهی جز ادامه ی این زندگی مزخرف ندارید، به این معنی نیست که این زندگی براتون ادامه پیدا کنه.

---

ميشل جان منظورت رو نفهميدم از اينكه همسرم راهي غير از ادامه اش پيدا كنه
كاش انقدر مرد بود كه حركتي ميكرد نه اينكه فقط هارت و پورت داشته باشه و با بدجنسي منو آزار بده
راستش من بخودم فرصت دو هفته ايي دادم. ميخام قوي باشم و يكبار براي هميشه خودم و خونواده ام رو راحت كنم

نسیم جان میشه یه کاری انجام بدی؟!تاپیکهایی که تابه حال زدی از اول شروع به خوندنشون کن ببین به چند توصیه تا به حال عمل کردی؟چقدر همسرت تغییر کرده چقدر شما؟!یه دفتر بردار تو اون دفتر راهنماییهایی که به نظرت مفیدن رو بنویس.
این کار چند حسن داره اول اینکه دیگه سرسری از روی یه پست رد نمیشی.دوم اینکه وقتت به بطالت وخودخوری نمیگذره میبینی روزهای سخت دیگه رو هم گذروندی پس بازهم میتونی.
عزیزم درکت میکنم چه حالی داری.حدس میزنم بااینکه اینقدر از همسرت ناراحتی ولی بازهم اگه به سمتت بیاد ودر آغوشت بگیره ناراحتیهات خیلی کمرنگ میشه.کاش میتونستی کاری کنی که دعواتون اینقدر شدید نشه که به زد و خورد بیانجامه.

همونطور كه گفتين تاپيك هام رو خوندم
همه ي اين چهارسال زندگي من اين بوده
الان ديگه بدتر شده و شديدتر
يك سيكل كاملا معيوب و مخرب كه ديگه اصلا الان تمايلي به ادامه زندگي ندارم
اشتباه هاي من كوتاه امدن زياد هميشه در دسترس بودن نگران از بيرون امدن از اين زندگي دخالت دادن خانواده ها
هر دو مغرور
ديگه حرمتي باقي نمونده. وظايف رو در قبال هم انجام نميديم
به من خرجي نميده منم تمايلي براي انجام دادن كارهاي خونه ندارم
دلم ميخاد برم پيش خونواده ام ولي چون تهديد كرده كه حق نداري ببينيشون مثل يك مرده متحرك تو خونه موندم
خستم خيلي خسته

- - - Updated - - -

براي خودش غذا ميپزه كارهاش رو انجام ميده انگار مجرده
كاملا هم خوشحاله چون از خونواده ام بدش مياد و بقول خودش حذف شدن
آخه چقدر اين مرد بچه است. اينه روش حل مسئله اش