کمک فوری و عاجزانه دارم

سلام دوستان عزیز خواهش میکنم کمکم کنید دیگه نمیدونم باید چکار کنم
من یک ساله و نیمه ازدواج کردم در این مدت روزهای خوب و تلخی رو پشت سر گذاشتم اما روزهای شیرینش خیلی زیاد بوده و البته روزهای تلخش ، تلخیشون چندین برابر شیرینی های روزهای شیرین بوده و البته با گذشت زندگی جریان داشته...
امسال عید نوروز من به تنهایی به همراه خانواده همسرم کربلا رفتم، شوهرم با وجود اصرارهای من نیومدن..متاسفانه یکی از همراهان سفر کربلا که فامیل همسرمان بودن به من بی احترامی کردن و من خیلی ناراحت شدم رفتم سراغ پدر همسرم که شکایت پیشش بکنم البته از شدت ناراحتی صدام بالا رفته بود خلاصه اون هیچی نگفت و بهم گفت برو بخواب ...ولی من دیگه هیچ حرفی با ایشون نزدم اما با مادر شوهرم نیمه سنگین برخورد میکردم ..وقتی برگشتیم از کربلا شهرمون ..همسرم اومد استقبالم کلی ذوق کرده بود و برام گل گرفته بود شام درست کرده بود وووو
دو روز بعد برگشتنم همشرم با یه حیله منو برد خونه پدرم و قضیه رو براش تعریف کرد و گفت دخترتون به خانواده من توهین کرد، خلاصه گذاشت و رفت تا حالا که 3 ماه گذشته ...هیچ تماسی نگرفته،جواب تماسها و پیامهای من و خانوادم رو هم نمیده نه خودش نه خانوادش....پدرش پاشو گذاشته تو یه کفش که یا ما یا زنت؟...یه حاج ،قا که معرف من و شوهرم بود و مسئولش تو محیط کاره رو واسطه کردم باهاش صحبت کنه اون اول خیلی بهم امیدواری داد اما گویا نتونست کاری پیش ببره ...همون روز که همسرم اومد و پیش بابام شکایتم رو کرد من بهش گفتم بیا بریم دست بوس پدرت ازش معذرت بخوام اما نه تنها نیومد جواب های منم نداد ...
به پدرش زنگ زدم معذرت بخوام بخاطر زندگیم تلفن رو تو روم قطع کرد...مادرش جوابم نداد....
مادرم باهاش تماس گرفت بهش گفت دخترتون بمونه خونتون ...و دیگه جواب مادرم رو هم نداد....
کلید خونه رو با آزانس فرستاد رفتم چند تیکه لباس و کتابامو بیارم دیدم همه لباسهاشو برداشته برده هر چی داشته حتی لباسهای کهنه رو ....
بعد دوهفته که باز رفتم چندتا کتابم رو بیارم دیدم کلید خونه رو عوض کرده و اصلا هم نه خودش نه پدرش جواب تماسهای پدرم و برادرم رو ندادن....
الان بعد 3 ماه که حتی از سرکار تهدید به اخراج شده از طرف مسئولش هیچ اقدامی نکرده و نگفته حرف حسابش چیه
البته میگه باید پدرت بیاد از ما بخاطر رفتار تو معذرت خواهی کنه البته معلوم نیست هدفشون فقط مهذرت خواهیه یا چیز دیگه
همین هفته عموم رفت رحمت خدا نه خودش نه خانوادش هیچکدام برای تسلیت نیومدن اینقدر پدرش بیشعوره
به مسئولش میگه هیچکاری دست من نیست دست خانوادمه بهم میگن تو دخالت نکن و کنار بکش ما میدونیم چکار کنیم ...از این حرفش و بیعرضگیش نالانم
هفته دیگه دارم میرم درخواست مهریه و نفقه بکنم با وکیل صحبت کنم ... هدفم از درخواست اینه که بیاد حداقل حرف بزنه
دوسش دارم نمیخوام با همه بدیاش ازش جدا بشم بگید چکار کنم
ترو خدا کمکم کنید چکار کنم

با سلام

خانم محترم حتما و حتما رفتار شما اینقدر زننده و توهین آمیز بوده که باعث چنین بازخوردی از جانب خانواده همسرتان شده وگرنه هیچ خانواده ای راضی به از هم پاشیدن زندگی فرزندش نیست..شما که از نیامدن همسرتان و خانواده اش به مراسم ختم تا این حد ناراحت شدید که پدر ایشون رو با لفظ بسیار زشتی خطاب میکنید از همین لحن سخن مشخص است که چقدر در حل این مشکل ناپخته عمل کرده اید.لحظه ای خودتون رو جای همسر و خانواده اش بزارین،اگر همسرتان به قول شما" صدایش" روی پدرت بلند میشد به احتمال زیاد تا الان صد مرتبه شما طلاق گرفته بودی!!

راه حل مشکل شما به نظر من اینه که ناپخته تر از این عمل نکنی که خانواده و مسئول و ...رو به عنوان واسطه بفرستی.یه ماهی رو خودت کار کن که بتونی آرامشتو در مواجه با مشکلات و سختی ها و عصبیتها حفظ کنی.حالا یا از مشاور حضوری کمک بگیر یا از مشاورای همین سایت و یا کتاب و مقاله.بعدش سعی کن به هر نحوی که شده این پشیمانی و تلاش برای تغییر رفتارتو به گوش "فقط و فقط "همسرت برسانی.اگر ایشون شما رو بخوان کوه هم نمیتونه جلوی این خواستن ایشون رو بگیره.

موفق باشید و به خدا توکل کنید

سلام ممنون بابت پاسختان
نه من اصلا با پدر شوهرم دعوا نکردم فقط شکایت از اون اقا و خانم همسفرم که اشنای انها بودم کردم و چون ناراحت بودم تن صدام بالا بود
البته قبل این اتفاق چندبار به مادر همسرم گفته بودم که به این اقا و خانم بگن در کاری به من نداشته باشن و در زمینه ارتباط من و شما(منظور مادر همسرم) دخالت نکنن اما اون اصلا گوش نداد چون مادر همسرم شدیدا به اون خانم چسبیده بود بخصوص برای خرید کردن
الان همسرم اصلا قضیه سفر رو بهانه نکرده از مسائلی داره حرف میزنه که من تعجب میکنم
مشکل اینه که هر وقت در این مدت ما دو تا اختلافی داشتیم و حل شده رو فراموش نکرده گویا و اون رو در ذهنش نگه داشته و پرورش داده و حل نکرده ...از مسائل کوچک برای خود کوه های سر به فلک کشیده ای درست کرده ... در حین بروز اختلاف هیچ وقت همسرم نمیاد بشینه صحبت کنه هزاران بار در مواقعی که اروم بودیم ازش خواستم که در مشکلاتمون بشینیم حرف بزنیم با صحبت مشکلاتمون حل میشه اما اون همیشه فرار میکنه از این قضیه ....متاسفانه در این اتفاق و در این مدت نشسته هی فکر کرده و کلی دروغ پشت سرم گفته دروغ هایی که از شنیدنشون کلی عذاب کشیدم

خیلی متاسفم اما شما فعلا به هیچچچچچ عنوان کااااااری نننننکن
نه اقدام به نفقه فعلا نه فرستادن واسطه و هیچ تماسی از سمت شما و خونوادت
یادت باشه اصرار و التماس در این شرایط اونها رو بیشتر فراری میده
ایشون همسرته حتما یه وابستگیهایی به شما داره بذار دلتنگت بشه اینقدر خودت اویزون نشون نده
اگر ایرادی نداره جزیی تر اون دعوای در سفر رو توضیح بده
از ویژگی‌های خوب و بد خودت و همسرت کامل برامون بنویس تا بیشتر راهنمایی بشی
در ضمن خیلی اشتباه کردی شکایت دیگری رو به دیگری بردی

سلام دوستان عزیز و گرانقدر
ممنون بابت پاسخگویی و راهنماییهاتون
بعد سه ماه چهارشنبه هفته گذشته به همسرم پیامی دادم به این مضمون که :
سلام من تو این سه ماه فکر کردم به زندگیم و تصمیماتی گرفتم ،این سه ماه فرصت خوبی برای شما هم بود که فکر کنید شما چه تصمیم و برنامه ای برای روند زندگی دارید
هیچ پاسخی نداد تا روز شنبه که پیایم دادن به این مضمون:
سلام لازم هست همدیگر رو فقط خودمان باشیم
با اجازه خانوادم رفتم سر قرار، این رو هم بگم که ایشون اول تقاضا کرد برم خونه یکی از دوستاش من گفتم کدوم دوستات گفت یکی از دوستام منم گفتم نه مزاحم دوستت نشیم من اونجا راحت نیستم بریم جایی دیگه که گفت بریم رستوران ...خلاصه رفتم گفت خب حرف بزن گفتم من حرف بزنم تو گفتی من بیام گفت نخیرم تو پیام دادی گفتی فکر کردی خب گوش میدم حرف بزن( این نکات رو هم بگم که نه حلقش که همیشه مقید بود حتی تا سر کوچه اگر میره بپوشتش رو پوشیده بود و اینکه ساعتی که براش خریده بودم رو در اورده بود و ساعت کهنش رو پوشیده بود و وقتی رسیدم با خودم گفته بودم وقتی سلام میکنم بهش دست بدم اما دیدم دستاشو که کاملا مشخص بود از عمد هست پشت کمرش حلقه کرد) خلاصه من چون نمیخواستم این فرصت رو از دست بدم شروع کردم به صحبت کردن و خیلی خیلی اروم گفتم که من زندگیم رو دوست دارم ولی تحت شرایط جدید هر دوتامون تا حالا اشکالاتی در ارتباطاتمون داشتیم که مهمترینش عدم گفتگو هست که باعث شده ابهاماتی در ذهنت بوجود بیاد و این ابهامات و سوء تفاهم ها بعد مدتی فوران کنن و باید هر دو برای ادامه روند زندگی تغیراتی داشته باشیم من خیلی حرف نزدم یعنی سعی کردم در لفافه صحبت کنم تا بهانه ای دستش ندم و اونو به حرف بیارم تا دلیل رفتاراش در این 3 ماه گذشته رو بدونم
بعد شروع کرد به صحبت کردن اولین موردی که ذکر کرد این بود که من خیلی از لحاظ جنسی گرم هستم و تو منو تمکین کردی ...البته بعضی وقتها بهم میگفتی شما مردها بیشتر به شکم و زیر شکم توجه دارید و اینکه یه بار رابطه میخواستم تو گفتی اگر نزاری برم فلان جا خبری از رابطه نیست وقتی صحبتهاش تمام شد بهش گفتم الحمدلله که تو اعتراف کردی که تمکین کردم
از طرفی خودت میدیدی که من اینقدر برات سنگ تمام میگذاشتم که خودت میگفتی اوتوماتیک شدم یعنی نگفته من در خدمتتم و همیشه با اینکه میدونستی چقدر در رابطه جنسی درد دارم ذوق نشون میدم و بروت نمیارم .....البته اخرش باز میگفت نه تو یه بار تمکین نکردی گفتم حرفتو قبول ندارم چون بر خودم واجب میدونستم خواسته ها مو در این شرایط مطرح نکنم

بعد دوباره رفت سراغ بحث دامادمون که قبلا عید سال قبل بابتش دعوا راه انداخته بود و به خانوادم گفته بود نمیخوام زنم بره خونه خواهرش و از این حرفها که بعد از اون من نه خونه خواهرم رفتم و نه اگر دیدمش خوش و بشی کردم فقط اگر میدیدمش در حضور جمع در حین عبور کردن اگر لازم بود از کنارش رد بشم فقط سلام میکردم و رد میشدم ...بهش گفتم عزیزم این ماجرا که تمام شد و دربارش قبلا صحبت کرده بودیم بازگویی مجددش چه دلیلی داره میگه هنوز برام حل نشده میگم خب کجاش حل نشده حرفهای بیربط میزنه که مثلا من رفتم از دامادتون شکایت کردم و فلان و بهمان و من میکشمش .....
منم اصلا هیچ واکنشی نشون ندادم فقط گذاشتم حرف بزنه و تخلیه بشه و فقط سکوت کردم
بعد رفت سر بحث اینکه تو توی سفر درسته با پدر و مادرم رفته بودی اما باید بله قربان گوی بقیه افراد فامیل هم میبودی ...بهش گفتم ببخشید من وقتی داشتم سفر میرفتم چرا قبلش بهم نگفتی این قوانین سفر کردن تو خانواده شما هست اگر میدونستم هیچ وقت با خانوادت همسفر نمیشدم میگه نخیر تو باید نگفته میدونستی ...بهش میگم اون بهم به هیچ دلیلی گفت دختره بییشعور خیابونی بیحیا (فقط بدلیل اینکه من به این اقا یک روز کامل در طول سفر محل ندادم و سلام نکردم) میگم به من هیچی من برات مهم نیستم به مادرت هم این رو گفت گفت نخیر به مادرم نگفته بهش گفتم برات به کی قسم بخورم گفت ....جواب نداد ...بعد برگشت گفت چرا به مادرم گفتی که تقصیر علی بیعرضه هست که منو دست شما سپرد و فرستاد سفر ....بهش گفتم علی جان من عصبانی بودم بهت جلوی مادرت این چیز رو گفتم اولا اشتباه کردم دوما من وقتی برگشتم که باهات بد اخلاقی نکردم جز خوبی چیزی دیدی و اینکه من مادرت اگر واقعا قصدش صلح هست و همش میگه تو مثل دخترمی خوب پس چرا اومد این حرف رو به تو رسوند تا اتیشت رو زیاد کنه در جواب گفت نخیرم مادرم باید بهم بگه که تو دربارم چی میگی ...خلاصه در انتها برگشت گفت من دوتا شرط دارم :
1. نباید درس بخونی(من دانشجوی دکتری دانشگاه دولتی هستم)
2. نباید کار کنی( در دانشگاه تدریس میکنم)
دلیلش این بود که من مخالف ارتباطت با اقایون هستم گفتم این چه حرفیه اخه تو که دیدی من تو دانشگاه وقت تدریس چادرم رو در نمیارم با اینکه همش پای تخته هستم چون فیزیک درس میدم و اینقدر سگ اخلاقم که به هیچکدوم از پسرهای همکارم تو ازمایشگاه و گروه فیزیک سلام نمیکنم و محل نمیدم ...
البته اینم گفت که چرا همکلاسی پسرت اون دفعه زنگ زد جواب دادی باید بهش میگفتی شوهرم خونست زنگ نزن گفتم اخه علی جان اون زنگ زد بابت انتخاب واحد گفت من دانشگاهم شما نمیخواد بیاید من انجام میدم . بعد گفت چرا اون روز دوستت رو برای ازدواج بهش پیشنهاد دادی بهش گفتم اخه یکبار حرف شد گفت من دنبال دختر همشهری خودم میگردم اخه شهرستانیه منم دوستم که دختر خوبی بود رو فقط یکبار معرفی کردم بهش
بدبختی من اینه که رک و راست همیشه حرفامو و اتفاقات دانشگاه رو بهش گفتم اخه همیشه نشون میداد همراه منه
مثلا درباره همین همکلاسی پسرم ، میگفت اون ماشین داره اخر وقت که تا اخر شب کلاس داری باهاش برگرد خونه همون زمان بهش گفتم علی جان این چه حرفیه اخه چه معنی داره من اویزون ایشون بشم و خودمو تحقیر کنم باهاش برم و بیام ....همسرم همیشه بعد کارش میومد دانشگاه مینشست پشت در کلاسم یا اینکه میومد مینشست تو ازمایشگاه ..اوایل فکر میکردم از سر دوست داشتن میومد مینشست الان فهمیدم برای چک کردن میومده...

من فکر میکنم شما در همینجا هم که کسی شما رو نمیشناسه و نمیدونه کی هستید دارید داستانتون رو سانسور میکنید و قصد ندارید واقعیت رو واضح بگید. واقعیت اینه که من باور نمیکنم کسی بی دلیل چنین توهین بزرگی به شما کرده باشه منظورم همون عبارت "دختره...." هست. اون هم در جمع فامیل که واقعا دور از تصور هست.

من شما رو نمیشناسم ولی از نوشته هاتون اینطور برداشت کردم که شخصیت شما کمی سلطه جو هست و تصور میکنم این همسرتون تا بحال تحمل کرده و کوتاه اومده اما از یه جایی که به قول خودتون اتش جنگتون بالا گرفته تمامی عقده ها و ناراحتیهایی که همسرتون از قبل داشته سر باز کرده.
بنظرم مشکل شما از عید شروع نشده بلکه مشکل خیلی وقت هست که وجود دارد ولی یه سمت رابطه که همسرتون هستند تا بحال در موضع گیرهای شما کوتاه اومده و همین باعث انفجار شده!
البته اینها همه حدسیات من هست و امیدوارم ناراحت نشید. ولی خودتون بهتر میتونید کلاهتان رو قاضی کنید

جزئیات خوب:
البته الان فکر میکنم میبینم همش نمایش بوده چه میدونم شاید من اشتباه میکنم
خودشو عاطفی نشون میداد
توی خونه همیشه کمک میکرد
اگر چیزی نیاز داشتم برام تهیه میکرد
به پدرو مادرم احترام میگذاشت ( اما تو جریان صحبت دیروز گفت که از مادرت یه جورهایی کینه دارم)
تولد ، سالگرد عقد، عروسی و بعضی اوقات بی مناسبت هدیه میگرفت
اگر دانشگاه کلاس داشتم نمیرسیدم نهار درست کنم نهار درست میکرد
جزئیات بد:بنا به گفته خودش
ادمی کینه ای
دروغ گوی قهار
برای تخریب کردن دشمن و یا رقیبش از هر برچسبی برای تهمت زدن به طرف مقابل استفاده میکنه و کلی دروغ میگه بی پروا
در هنگام مشکلات اصلا اهل گفتگو نیست منظورم نه هنگام دعوا بعد دعوا که اروم شد
هیچ وقت مشکلاتش رو حل نیمکرد یا از حلشون فرار میکرد و درون خودش اونها رو تبدیل به کینه میکرد یا اینکه میرفت سراغ نفر سوم (منظورم بحث های بین من و خودش) که این نفر سوم پدرم بود ...چندین دفعه بهش گفتم مشکلاتمون رو خودمون حل کنیم میگفت باشه اما یهو میدیدی رفته به بابام گفته البته اول با یه بهانه منو خونه پدرم میبرد بعد قضیه رو بهش میگفت همیشه هم مقصر بزرگ خودش بوده پدرم همیشه میگفت این حرفها و بحث ها بیشتر خاله زنکیه درست نیست
در خانوادشون زن تحقیر شده است به این معنی که اجازه تحصیل نداره و الان دخترهای 15 ساله به پایینشون اجازه تحصیل دارن اونم بهشون گفتن فقط تا دیپلم
خیلی شکاکه
همیشه گوشیمو چک میکنه: وات ساپ، تلگرام ، لیست تماس و پیامها اینو بعدها فهمیدم
از فرماندش و دوتا ازمسئولین دیگش فهمیدم که میگن توی محیط کار ،کارشو درست انجام نمیده و خرابکاری میکنه به همین دلیل از مناصب مهم که قبلا بوده برکنارش کردن
اگر از کسی بدش بیاد نه فقط خود اون شخص حتی خانواده اون شخص رو هم متهم به مسائل اخلاقی میکنه
حرف برای گفتن خیلی زیاده
متاسفانه نتم فعلا یرای نمیده
ممنون میشم بابت راهنماییهاتون دوستان گرانقدر

سلام...

من احساس میکنم تفاوت های ذاتی زیادی بین شما و همسرتون هست که در سایر مسائل جزئی بروز میکنه...
نمیگم از مواضعتون کنار بکشید، اما حتما جلسات این چنینی رو بیشتر کنید (فقط شما دونفر).
وقتی اختلافات درونی اینقدر واضحه، باید هردو تغییر کنید...
منطق ایشون میگه شما باید تغییر کنید، شما هم منطق خودتونو دارید و مخالف هستید.
اگر طی چند جلسه تلاش کنید که ایشون همه حرف هاشون رو بزنن و تاحد امکان خالی بشن، میتونید راه رو برای مشاوره هم باز کنید.
شروطی که گفتند رو نپذیرید اما به شیوه درستی این رو روشن کنید.

فکر میکنم مشکل هردوی شما عدم درک طرف مقابل هست...چون علاقه در رفتار هردو کاملا پیداست اما هردو باید برای بدست آوردن یک چیز خوب، بهایی رو پرداخت کنید.
با ایشون منطقی صحبت کنید... ببینید تا کجا راه میان... مثلا ببینید میشه بجای تدریس، فقط به درس ادامه بدین؟!

درمورد دعوایی که گفتین، اصلا جزئیات نداشت و تا الان فکر ما به سمتیه که شما مقصر اصلی بودید... در خانواده داماد، یک عروس باید خیلی مراقب زبانش باشه چون گوش های زیادی منتظر گرفتن کلمات کلیدی ای هستن که باعث آتش افروزی بشه..و چه بسا صرفا عصبانیت بوده باشه اما نمیتونید انتظار داشته باشید تحلیل های بدتری نکنند...

تحت هیچ شرایطی، اوضاع رو به سمت خواهش و تمنا از خانواده ایشون هدایت نکنید و تحت هیچ شرایطی بی احترامی نکنید... به خصوص به این خانواده.
احتمالا بیشتر ظاهرسازی انجام دادند تا شما شروط رو قبول کنید...
شما هم سعی کنید نرم بشید و تا حد امکان شوهر خودتون رو درک کنید چون اخلاق و فرهنگ این خانواده رو حین ازدواج پذیرفتید و نباید فقط به منطق و فرهنگی که باهاش بزرگ شدید، بسنده کنید...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khadijeh

یه حاج ،قا که معرف من و شوهرم بود و مسئولش تو محیط کاره رو واسطه کردم باهاش صحبت کنه اون اول خیلی بهم امیدواری داد اما گویا نتونست کاری پیش ببره
الان بعد 3 ماه که حتی از سرکار تهدید به اخراج شده از طرف مسئولش هیچ اقدامی نکرده و نگفته حرف حسابش چیه
به مسئولش میگه هیچکاری دست من نیست دست خانوادمه
از فرماندش و دوتا ازمسئولین دیگش فهمیدم که میگن توی محیط کار ،کارشو درست انجام نمیده و خرابکاری میکنه به همین دلیل از مناصب مهم که قبلا بوده برکنارش کردن

---

کار شما اصلا درست نیست که اختلاف رو به محل کار ایشون می کشید ؟ ایشون به واسطه شما سر کار رفتن ؟ چرا تهدید شدن به اخراج ؟ شوهرتون خبر داره که از محل کار آمارش رو می گیرید ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khadijeh

از شدت ناراحتی صدام بالا رفته بود خلاصه اون هیچی نگفت و بهم گفت برو بخواب ...ولی من دیگه هیچ حرفی با ایشون نزدم اما با مادر شوهرم نیمه سنگین برخورد میکردم
نه خودش نه خانوادش هیچکدام برای تسلیت نیومدن اینقدر پدرش بیشعوره
.البته بعضی وقتها بهم میگفتی شما مردها بیشتر به شکم و زیر شکم توجه دارید و اینکه یه بار رابطه میخواستم تو گفتی اگر نزاری برم فلان جا خبری از رابطه نیست
برگشت گفت چرا به مادرم گفتی که تقصیر علی بیعرضه هست که منو دست شما سپرد و فرستاد سفر .
اینقدر سگ اخلاقم که به هیچکدوم از پسرهای همکارم تو ازمایشگاه و گروه فیزیک سلام نمیکنم و محل نمیدم ...

---

ماجرای سفرتون رو کامل تر تعریف کنید . ضمنا به کار بردن این کلمات پدرشوهر بیشعور ، شوهر بی عرضه ، سگ اخلاق و .... از طرف یه خانم اون هم دانشجوی دکترا اصلا درست نیست. امیدوارم جلوی اون ها این طور صحبت نکنید .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khadijeh

قبلا عید سال قبل بابتش دعوا راه انداخته بود و به خانوادم گفته بود نمیخوام زنم بره خونه خواهرش
.البته بعضی وقتها بهم میگفتی شما مردها بیشتر به شکم و زیر شکم توجه دارید و اینکه یه بار رابطه میخواستم تو گفتی اگر نزاری برم فلان جا خبری از رابطه نیست
حرفهای بیربط میزنه که مثلا من رفتم از دامادتون شکایت کردم و فلان و بهمان و من میکشمش ...

---

چرا شوهرتون شاکی شدن از رفتن شما به خونه خواهرتون ؟ شما چرا قبول کردین ؟ چرا می خواستن از داماد شما شکایت کنن ؟

اینا فقط یه بخش هایی از صحبت های شماست و توش پر از تناقض هست . اینجا محیط خوبی هست که بتونید از دوستان کمک بگیرید و روابطتون رو اصلاح کنید . ولی شرطش اینه که همه داستان رو تعریف کنید. وگرنه هیچ کسی نمی تونه به شما کمک کنه .

سلام دوستان دو روزی هست تلاش میکنم پاسخ بدم ولی سایت اجازه نمیدهد و خطایی رخ میدهد که متوجه دلیلش نشدم

سلام نه اصلا ناراحت نشدم دوست عزیز شما حق دارید هر نظر و احتمالی رو بدید چرا که به قول شما از جزئیات بیشتر اطلاع ندارید
حقیقت اینه در طول سفر این اقا خیلی به من گیر میدادن و از صحبتهای دیروز همسرم متوجه شدم که بله ایشون وظیفش بوده بهت گیر بده بهت بگه کجا بری یا نری ؟ خب ببخشید انسان برای خودش یه شخصیتی داره شما یک فردی رو برای اولین بار دارید میبینید و فقط سه روز هست از اشنایتون میگذره کسی که قبلا از حرفهای خود فامیل ذهنیت خوب ازش نداشتید الان این شخص چرا باید به شما امر و نهی کنه و شما مطیع ایشون باشدی بله من فقط در طول سفر باید مطیع پدر و مادر همسرم میبودم و بعد مدیر کاروان و لا غیر این ذهنیت من هست حالا بدلیل اینکه این اقا چندین دفعه به من جلوی همه کاروان میگفته زن علی( خب نمیتونست محترمانه تر و مثلا در نه جمع منو خطاب قرار بده) تنها نری جایی ... خب من موندم پدر و مادر همسرم ایستادن نگاه میکنن من چند بار به مادرم همسرم گفتم مامان من بی اجازه شما جایی رفتم گفت نه گفتم پس به این اقا بگید به من چیزی نگه که در اخر من تنها کاری که کردم عدم صحبت کردن با این شخص بود این هم بابت این قضیه ناراحت شده بود و اون لفظ رو بهم گفت و من در جوابش فقط گفتم مگه شما سرپرست من هستی مگه همسرم منو دست تو سپرد الان میرم به پدر شوهرم میگم ....
اما جنبه بعدی سخنتون بله حرفهایی که همسرم به حاج اقایی که معرفمون بوده گفته و دیروز هم اونها رو برای من مطرح کرد حرفهایی بودن که دوساله تکرار میکنه چیز جدیدی نداره اما چون جزء اون دسته مسائلی نبوده که پیش پدرم بازگو کرده باشه هر ازگاهی منو باهاشون تهدید میکرد که من میتونستم به بابات بگم و نگفتم و تنها دلیل من برای اینکه علی نخواد به خانوادم چیزی بگه این بود که اولا مشکل رو خودمون حل کردیم و دوست نداشتم کسی متوجه بشه ناراحتی بینمون هست و باعث ناراحتی پدر مریضم بشیم چون مشکل قلبی دارن ....اما بعدها که همه اون قضایا رو به پدرم گفتم ایشون با روی خوش با من صحبت کردن و گفتن ایکاش همان زمان میزاشتی بیاد بهم بگه تا نخواد تهدیدت کنه بابت این مسائل پیش پا افتاده ...
مثلا همیشه بابت مشکلی که با دامادمون داشت بهم میگفت الان میرم زنگ میزن به خواهرت بهش میگم شوهرت فلانه بهمانه منم به التماس میوفتادم که ترو خدا نگو من بهش محل نمیدم دیگه خونشون نمیرم ووو فقط زندگی خواهرم رو خراب نکن در حالیکه من اطلاع تداشتم دامادمون همه چیز رو به خواهرم گفته و با همه اون اوصاف این خواهرم هست که بخاطر زندگی من با همسرم داره با مهربانی رفتار میکنه و هر از گاهی بهم سر میزد البته خودش و بچه هاش به تنهایی
علی گیر داده به همون 3 -4 مورد و اینکه هیچ حرف جدیدی برای گفتن نه پیش واسطه و نه دیروز پیش من برای گفتن نداشت و دیروز فقط اومده بود منو تهدید کنه که من زندگی خواهرت رو بهم میزنم میرم بهش میگم شوهرت فلانه بهمانه ، اینکه میرم به پدرت اون چند مورد دیگرو میگم و اینکه درس نباید بخونی و سرکار نری.....من هیچ عکس العملی درباره دامادمون و خواهرم نشون ندادم بهش نگفتن خواهرم همه چیزو میدونه و نیازی نیست تو چیزی بگی خودش میدونه شوهرش اهل اون وصله هایی که تو داری بهش میچسبونی نیست، بهش نگفتم بابام همه چیز رو میدونه و جواب ندادم که میخوام درس بخونم و کار کنم ...فقط سکوت کردم

من اختلاف رو به محل کار نکشیدم ، معرف من و همسرم حاج اقایی هستن که یکی از مسئولین ایشون در محیط کار می باشند و ایشون گویا بدلیل اینکه محیط کار همسرم امنیتی هست باید این مورد رو به فرماندش اطلاع میداده تا اونها در جریان باشن و همسرم بدلیل مشکل رخ داده دچار اشتباه در روند کاریشون نشن ...فرماندش ایشون رو تحت فشار قرار دادن که زودتر مشکل رو حل کن البته در اون جلسه دیدار همسرم برگشتن بهم گفتن که مسئولش تحت فشارش قرار داده که همسرت رو برگردوند که من به ایشون گفتم این کار درست نبوده ...من اصلا فرماندش رو ندیدیم که بخوام امار بگیرم من فقط با عروس معرفممون در ارتباطم و با ایشون مشورت میکنم
میدونید اینقدر این صحبتها از طرف همسرم برام سنگین بوده که داغون شدم طوری حرف میزنن خودشون و خانوادش اینگار من یک انسان ببخشید از لحاظ اخلاقی مشکل دارم مشکل ارتباط با اقایون...اینقدر این مطلب سخت بوده که برگشتم به خودم البته در این جا میگم من اینقدر بد با اقایون هم کلاس و همکار در ازمایشگاه بد برخورد میکنم که برخی اوقات دوستان دیگه تعجب میکنن
بیمنطق بودن خانواده همسرم منو عصبانی کرده ...بطور مثال در طول سفر روحانی کاروان متوجه شدن که من در دانشگاهی که خودشون تدریس میکنن تدریس میکنم و پرسیدن چی درس میدید و شروع به صحبت کردیم بعد از دوستان قدیمی خانوادگی پدرم اینا در اومدن و درباره دوستیشون با عموها و پسر عموهام شروع به صحبت کردن در این زمان مادر همسرم فقط حضور داشتن در لابی هتل اونهم در فاصله دور که متوجه صحبت ما نمیشدن رفتن به همسرم گفتن زنت رفته با این روحانیه صحبت کرده اخه شما بودید ناراحت نمیشدید ، من از همسرم ناراحتم کسی که میدونه من تو کلاسام بچه های مهندسی رو تدریس میکنم که اکثرا پسر هستن و اونهم با چادر پا تخته هستم یعنی تو کلاس چادرم رو تحت هیچ شرایطی در نمیارم و اینکه بنا به دستور اسلام صحبت کردن با نامحرم مجاز هست اما تحت شرایط و ضوابطی ...آیا اونها دیدن من با اون اقا شوخی کردم و اینکه متن صحبت من اطلاع دارن که به همسرم این مطلب رو گفتن و البته نمیدونم با چه لحنی مطلب رو منتقل کردن ....
در خانواده همسرم زنها حق بیرون رفتن به تنهایی و تحصیل کردن در دانشگاه رو ندارن و مثلا یک امامزاده در نزدیک خانه انها هست که 5 دقیقه فاصله تا منزلشان دارد اینها 20 ساله اونجا نرفتن میپرسم چرا میگن اگه زن بره اونجا بهش تجاوز میکنن .....
حرف برای گفتن در این باب زیاده.....کلا اونها هرگز نمیگفتن عروس ما دانشجوی دکتری است گویا براشون کسر شان بود چرا که خانواده ای که دختراشون رو نمیزاره برن دانشگاه پسرشون رفته یه دانشجو گرفته که سرکار هم میره...

دوستان سلام
خواهشا کمکم کنید همسرم پیام داده اگر شرایطم رو قبول کردی که برگرد به زندگی در غیر اینصورت میخوام برم درخواست طلاق بدم
ازش خواستم بیشتر با هم صحبت کنیم راضی شده بیاد کمکم کنید با توجه به مطالبی که گفتم در بالا بگید چطور صحبت کنم ؟ چی بگم؟ چطور راضیش کنم از این شرایطی که گذاشته منصرف بشه....
همش حس میکنم این دوشرط بهانه هست نمیتونه موضوع اصلی که بحث من با خانوادش بوده رو علنی مطرح کنه موضوعات گذشته که فیصله یافته رو دوباره داره بهانه میکنه
کمک کنید خواهش میکنم
نمیدونم چرا تالار اجازه نمیده در این تاپیک بیشتر بنویسم و اغلب نمیتونم سوالات دوستان رو پاسخ بدم چون خطا میاد که نمیتونی بیشتر مطلب بزاری
دو روز بیشتر تا ملاقات همسرم وقت ندارم کمکم کنید خواهش میکنم

قانون سایت اینه که شما در یک روز بیشتر از سه پیام نمیتونید بذارید. بنابرین سعی کنید پیامهاتون رو مدیریت کنید که مشکلی پیش نیاد.
خیلی خوب هست شما در مورد سطح تحصیلی و شغلی خودتون و همسرتون بگید. اگر سطح تحصیلی همسرتون پایینتر از خودتان هست که احتمال دارد همسرتون و خونواده ش با ادامه تحصیل شما احساس خطر کند و نگران باشد شما نگاه بالا به پایین به ایشان داشته باشید.در این صورت این شما هستید که باید نظر ایشون رو جلب کنید که داشتن مدرک بالاتر شما نقشی در نحوه نگاهتون به ایشون نداره.
چطورش رو نمیدونم ولی به این موضووع فکر کنید و شاید دوستانی باشند که بتونن کمکتون کنن

سلام خدیجه ی عزیز.
بر خلاف دوستان دیگه ای که تو پست هاشون بنا به رسم ایرانی بیشتر شمای خانم رو مقصر دونستن، من احساس میکنم شما دختر بسیار ساده ای هستی که ارزش خودت و جایگاهی که داری رو نمیدونی. شما یک خانم دکتر تحصیل کرده ی شاغل و با ابرویی که خیلی از مردها برای همسر تو بودن سر و دست میشکونن اما متاسفانه ازدواج اشتباهی داشتی. با کسی ازدواج کردی که اصلا نمیدونه دکتری یعنی چی؟ نمیدونه شاغل بودن و حضور خانم در اجتماعی فرهنگی مثل دانشگاه یعنی چی و چه فوایدی برای زندگی و فرزندش خواهد داشت! نمیدونه با ابرو بودن و قانع بودن و نجابت و کوتاه اومدن مقابل همسر برای حفظ زندگی چیزهایی هستن که امروزه تو هر دختری پیدا نمیشن!

مدتی پیش من یک خواستگاری داشتم که این اقا 32 سالشون بود، مدرک تحصیلشون از من پایین تر و از یه دانشگاه در پیتی بود، خونه و ماشین و پس انداز نداشت، قدرت خرید عروسی و گرفتن مراسم هم نداشت،بسیار دروغ گو هم بودن خانوادگی، در کنار اینکه این اقای 32 ساله بسیار متکی به خانواده و بی لیاقت و ننر بودن طوری که انگار یه پسر 18 ساله س که نمیتونه مستقل تصمیم بگیره و همسرش رو انتخاب کنه و زندگی خودش رو داشته باشه و نظر والدینش مقدم بر نظر خودش بود و ... خدا رو شکر با کمک خدا و خانواده م خطر از بیخ گوشم گذشت و ردشون کردیم اما چیزی که برای من مهمه اینه که به یه موجودی که زندگی کنه وار داشت یعنی مثل کنه به خانواده ی پوشالی خودش چسبیده بود که تمام درامد 8 سال اشتغالش رو گرفته بودن و براش هیچی نمونده بود اجازه دادم به من پیشنهاد ازدواج بده یعنی من چقدر خودم رو دست کم گرفتم! پیش یکی از بنامترین مشاورهای ایران رفتم و جمله ی کلیدی ای که ایشون به من گفتن این بود: تو دکتری، تحصیل کرده ای، شاغلی مستقلی، زیبایی، خانواده داری! پس پسری باید بتونه بهت نزدیک بشه که از لحاظ ثروت از تو بالاتر، از لحاظ مقطع تحصیلی و دانشگاه و رشته از تو تاپ تر، از لحاظ هیکل و فیس هم بلندتر و مردانه و جذاب باشه و اخلاقشم که باید عالی باشه هر کسی غیر این بهت نزدیک شد فقط بگو "بزار بره گم شه!"

تو ساده ای و اصلا سیاست نداری، ارزش خودت رو به عنوان یک دختر خانواده دار تحصیل کرده ی شاغل مستقل نمیدونی. اینو از اول تو مغز دخترای ایرانی میکنن که به هر قیمتی باید شوهر کنین و تو زندگی مشترکتون همیشه کوتاه بیاین. این یه تصور اشتباهه که تو ایران مرد رو بی پرواتر و پر روتر میکنه.

1. اصلا چرا با خانواده ی همسرت مسافرت میری؟ مگه شوهر نداری؟ یا با شوهرت 2 تایی برین مسافرت یا نرین! اونا فقط فقط خانواده ی همسرتن یعنی اگر احیانا جایی دیدیشون باید سلام و احوال پرسی کنی باهاشون. گاهی هم بهشون سر بزنی. همین! اصلا نباید با خانواده ی همسر صمیمی شد فقط باید احترام نگه داشت البته با حفظ فاصله!
2. چرا میگی باید مطیع والدین همسرت میبودی در طول سفر؟ دخترهاشونم مطیعشون نیستن که عروسشون مطیعشون باشه! اونا فقط یه نسبت خونی با شوهرت دارن که این باعث میشه فقط بهشون اونم به خاطر همسرت با حفظ فاصله و عدم ایجاد صمیمیت احترام بزاری. همین!
3. اینکه شوهرت برگشته گفته خانواده م گفتن تو بکش کنار ما میدونیم چیکار کنیم جکه! اصلا از نظر من همین یه جمله کافیه تا تو پرونده ی همسری با این شخص وابسته ی متکی اس و پاس رو ببندی و بزاری کنار! هر خانواده ای متشکل از زن و شوهره در اصل! پدر مادر خواهر برادر بچه همه شون در اولویت های خیلی پایین تر هستن و مهم زن وشوهرن! شما برای کسی میخوای جوونیتو بزاری که ارزشی برای شما و رابطه تون و حریم خصوصیتون قایل نیست که اگر بود 3 ماه به خاطر کج رفتاری واضح والدین و فامیلاش شما رو خونه ی پدرت نمیفرستاد! یا به مادرش اجازه ی سخن چینی نمیداد! یا به مرد غریبه اجازه ی امر و نهی به شما رو نمیداد! به والدینش اجازه ی بی حرمتی به والدین شما رو نمیداد! همه چیز رو خودش تو خونه با خود شما حل میکرد نه اینکه ببردتون با کلک خونه ی پدرتون و اونجا بزاردتون و از رفتارهای زننده ی فامیلش دفاع کنه!
4. من موندم شما چرا اینقدر شان و منزلت و جایگاه خودتو پایین میاری؟ چرا به والدین این اقا زنگ میزنین؟ چرا خانواده ت به والدین بی شعور این موجود بیشعورتر زنگ میزنن؟ اصلا این مرد به خودی خود شایستگی همسری نداره عزیزم! شما طی پیامی به همسرت بگو نه تنها شروط غیر منطقی شما رو قبول ندارم که منتظر درخواست طلاقتون هم هستم و هر موقع احضار شده به دادگاه میام همه چیز رو همون طوری که هست توصیف میکنم و قضاوت رو به عهده ی قاضی میسپرم! اصلا سر قرار نرو. یکم صبر داشته باش و بشین و صبر کن. به خودت و کارات و این مرد و رفتاراش فکر کن و ببین چرا میخوای زندگیتو اتیش بزنی با بودن کنار این موجود!؟ یکم بی محلی کن. خودتو سرگرم درس و شغلت نشون بده. خودتو شاد نشون بده. اویزون نشون نده خودتو. ریلکس باشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط niazzz

سلام خدیجه ی عزیز.
بر خلاف دوستان دیگه ای که تو پست هاشون بنا به رسم ایرانی بیشتر شمای خانم رو مقصر دونستن، من احساس میکنم شما دختر بسیار ساده ای هستی که ارزش خودت و جایگاهی که داری رو نمیدونی. شما یک خانم دکتر تحصیل کرده ی شاغل و با ابرویی که خیلی از مردها برای همسر تو بودن سر و دست میشکونن اما متاسفانه ازدواج اشتباهی داشتی. با کسی ازدواج کردی که اصلا نمیدونه دکتری یعنی چی؟ نمیدونه شاغل بودن و حضور خانم در اجتماعی فرهنگی مثل دانشگاه یعنی چی و چه فوایدی برای زندگی و فرزندش خواهد داشت! نمیدونه با ابرو بودن و قانع بودن و نجابت و کوتاه اومدن مقابل همسر برای حفظ زندگی چیزهایی هستن که امروزه تو هر دختری پیدا نمیشن!

مدتی پیش من یک خواستگاری داشتم که این اقا 32 سالشون بود، مدرک تحصیلشون از من پایین تر و از یه دانشگاه در پیتی بود، خونه و ماشین و پس انداز نداشت، قدرت خرید عروسی و گرفتن مراسم هم نداشت،بسیار دروغ گو هم بودن خانوادگی، در کنار اینکه این اقای 32 ساله بسیار متکی به خانواده و بی لیاقت و ننر بودن طوری که انگار یه پسر 18 ساله س که نمیتونه مستقل تصمیم بگیره و همسرش رو انتخاب کنه و زندگی خودش رو داشته باشه و نظر والدینش مقدم بر نظر خودش بود و ... خدا رو شکر با کمک خدا و خانواده م خطر از بیخ گوشم گذشت و ردشون کردیم اما چیزی که برای من مهمه اینه که به یه موجودی که زندگی کنه وار داشت یعنی مثل کنه به خانواده ی پوشالی خودش چسبیده بود که تمام درامد 8 سال اشتغالش رو گرفته بودن و براش هیچی نمونده بود اجازه دادم به من پیشنهاد ازدواج بده یعنی من چقدر خودم رو دست کم گرفتم! پیش یکی از بنامترین مشاورهای ایران رفتم و جمله ی کلیدی ای که ایشون به من گفتن این بود: تو دکتری، تحصیل کرده ای، شاغلی مستقلی، زیبایی، خانواده داری! پس پسری باید بتونه بهت نزدیک بشه که از لحاظ ثروت از تو بالاتر، از لحاظ مقطع تحصیلی و دانشگاه و رشته از تو تاپ تر، از لحاظ هیکل و فیس هم بلندتر و مردانه و جذاب باشه و اخلاقشم که باید عالی باشه هر کسی غیر این بهت نزدیک شد فقط بگو "بزار بره گم شه!"

تو ساده ای و اصلا سیاست نداری، ارزش خودت رو به عنوان یک دختر خانواده دار تحصیل کرده ی شاغل مستقل نمیدونی. اینو از اول تو مغز دخترای ایرانی میکنن که به هر قیمتی باید شوهر کنین و تو زندگی مشترکتون همیشه کوتاه بیاین. این یه تصور اشتباهه که تو ایران مرد رو بی پرواتر و پر روتر میکنه.

1. اصلا چرا با خانواده ی همسرت مسافرت میری؟ مگه شوهر نداری؟ یا با شوهرت 2 تایی برین مسافرت یا نرین! اونا فقط فقط خانواده ی همسرتن یعنی اگر احیانا جایی دیدیشون باید سلام و احوال پرسی کنی باهاشون. گاهی هم بهشون سر بزنی. همین! اصلا نباید با خانواده ی همسر صمیمی شد فقط باید احترام نگه داشت البته با حفظ فاصله!
2. چرا میگی باید مطیع والدین همسرت میبودی در طول سفر؟ دخترهاشونم مطیعشون نیستن که عروسشون مطیعشون باشه! اونا فقط یه نسبت خونی با شوهرت دارن که این باعث میشه فقط بهشون اونم به خاطر همسرت با حفظ فاصله و عدم ایجاد صمیمیت احترام بزاری. همین!
3. اینکه شوهرت برگشته گفته خانواده م گفتن تو بکش کنار ما میدونیم چیکار کنیم جکه! اصلا از نظر من همین یه جمله کافیه تا تو پرونده ی همسری با این شخص وابسته ی متکی اس و پاس رو ببندی و بزاری کنار! هر خانواده ای متشکل از زن و شوهره در اصل! پدر مادر خواهر برادر بچه همه شون در اولویت های خیلی پایین تر هستن و مهم زن وشوهرن! شما برای کسی میخوای جوونیتو بزاری که ارزشی برای شما و رابطه تون و حریم خصوصیتون قایل نیست که اگر بود 3 ماه به خاطر کج رفتاری واضح والدین و فامیلاش شما رو خونه ی پدرت نمیفرستاد! یا به مادرش اجازه ی سخن چینی نمیداد! یا به مرد غریبه اجازه ی امر و نهی به شما رو نمیداد! به والدینش اجازه ی بی حرمتی به والدین شما رو نمیداد! همه چیز رو خودش تو خونه با خود شما حل میکرد نه اینکه ببردتون با کلک خونه ی پدرتون و اونجا بزاردتون و از رفتارهای زننده ی فامیلش دفاع کنه!
4. من موندم شما چرا اینقدر شان و منزلت و جایگاه خودتو پایین میاری؟ چرا به والدین این اقا زنگ میزنین؟ چرا خانواده ت به والدین بی شعور این موجود بیشعورتر زنگ میزنن؟ اصلا این مرد به خودی خود شایستگی همسری نداره عزیزم! شما طی پیامی به همسرت بگو نه تنها شروط غیر منطقی شما رو قبول ندارم که منتظر درخواست طلاقتون هم هستم و هر موقع احضار شده به دادگاه میام همه چیز رو همون طوری که هست توصیف میکنم و قضاوت رو به عهده ی قاضی میسپرم! اصلا سر قرار نرو. یکم صبر داشته باش و بشین و صبر کن. به خودت و کارات و این مرد و رفتاراش فکر کن و ببین چرا میخوای زندگیتو اتیش بزنی با بودن کنار این موجود!؟ یکم بی محلی کن. خودتو سرگرم درس و شغلت نشون بده. خودتو شاد نشون بده. اویزون نشون نده خودتو. ریلکس باشه.

---

خوب الان چیکار کنن برن طلاق بگیرن؟
فکر نمیکنید دو نفری که باهم ازدواج کردن یه رابطه دوستی رو شروع نکردن که هروقت دلشون نخاست کات کنن؟؟؟! اخه این چه راهنمایی هست؟!! حرف دوستی نیست که طرفش رو بندازه کنار بره دنبال نفر بعدی! حرف ازدواج هست! طلاق زندگی ادمها رو زیرو رو میکنه و به نابودی میکشونه!

دو تا خونواده و یه پسر و دختر باهم توافق کردند ازدواج کنند و یه مراحلی رو گذروندن و یه دوره ای گذشته اونوقت شما با چهارخط از شنیدن فقط یه گوشه ای از صحبتهای ایشون تشخیص دادید ازدواجشون غلطه؟!
شما ظاهرا خیلی بی تجربه و ساده هستید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khadijeh

من اختلاف رو به محل کار نکشیدم ، معرف من و همسرم حاج اقایی هستن که یکی از مسئولین ایشون در محیط کار می باشند و ایشون گویا بدلیل اینکه محیط کار همسرم امنیتی هست باید این مورد رو به فرماندش اطلاع میداده تا اونها در جریان باشن و همسرم بدلیل مشکل رخ داده دچار اشتباه در روند کاریشون نشن ...فرماندش ایشون رو تحت فشار قرار دادن که زودتر مشکل رو حل کن البته در اون جلسه دیدار همسرم برگشتن بهم گفتن که مسئولش تحت فشارش قرار داده که همسرت رو برگردوند که من به ایشون گفتم این کار درست نبوده ...من اصلا فرماندش رو ندیدیم که بخوام امار بگیرم من فقط با عروس معرفممون در ارتباطم و با ایشون مشورت میکنم
میدونید اینقدر این صحبتها از طرف همسرم برام سنگین بوده که داغون شدم طوری حرف میزنن خودشون و خانوادش اینگار من یک انسان ببخشید از لحاظ اخلاقی مشکل دارم مشکل ارتباط با اقایون...اینقدر این مطلب سخت بوده که برگشتم به خودم البته در این جا میگم من اینقدر بد با اقایون هم کلاس و همکار در ازمایشگاه بد برخورد میکنم که برخی اوقات دوستان دیگه تعجب میکنن
بیمنطق بودن خانواده همسرم منو عصبانی کرده ...بطور مثال در طول سفر روحانی کاروان متوجه شدن که من در دانشگاهی که خودشون تدریس میکنن تدریس میکنم و پرسیدن چی درس میدید و شروع به صحبت کردیم بعد از دوستان قدیمی خانوادگی پدرم اینا در اومدن و درباره دوستیشون با عموها و پسر عموهام شروع به صحبت کردن در این زمان مادر همسرم فقط حضور داشتن در لابی هتل اونهم در فاصله دور که متوجه صحبت ما نمیشدن رفتن به همسرم گفتن زنت رفته با این روحانیه صحبت کرده اخه شما بودید ناراحت نمیشدید ، من از همسرم ناراحتم کسی که میدونه من تو کلاسام بچه های مهندسی رو تدریس میکنم که اکثرا پسر هستن و اونهم با چادر پا تخته هستم یعنی تو کلاس چادرم رو تحت هیچ شرایطی در نمیارم و اینکه بنا به دستور اسلام صحبت کردن با نامحرم مجاز هست اما تحت شرایط و ضوابطی ...آیا اونها دیدن من با اون اقا شوخی کردم و اینکه متن صحبت من اطلاع دارن که به همسرم این مطلب رو گفتن و البته نمیدونم با چه لحنی مطلب رو منتقل کردن ....
در خانواده همسرم زنها حق بیرون رفتن به تنهایی و تحصیل کردن در دانشگاه رو ندارن و مثلا یک امامزاده در نزدیک خانه انها هست که 5 دقیقه فاصله تا منزلشان دارد اینها 20 ساله اونجا نرفتن میپرسم چرا میگن اگه زن بره اونجا بهش تجاوز میکنن .....
حرف برای گفتن در این باب زیاده.....کلا اونها هرگز نمیگفتن عروس ما دانشجوی دکتری است گویا براشون کسر شان بود چرا که خانواده ای که دختراشون رو نمیزاره برن دانشگاه پسرشون رفته یه دانشجو گرفته که سرکار هم میره...

---

خدیجه ی عزیز شما میشه از نوع خاستگاری و بازه ی زمانی ای که قبل از ازدواج تو اون مدت با هم اشنا شدین یکم برامون توضیح بدین؟ اصلا تحقیق کرده بودین؟
قبل از ازدواجتون میدونستین که دارین وارد چه خانواده ی داغونی میشین؟ اصلا نگرش همسر فعلیتونو به خانواده ش اون موقع درک کرده بودین که هر کاری خانواده ش انجام بدن هر چقدر هم زشت و زننده و به دور از ادب باشه مثل خاله زنک بودن و سخن چین بودن و اتیش بیار معرکه شدن و عروس رو با کلفت اشتباه گرفتن و ... اون رو توجیح میکنه به صرف اینکه خانواده م هستن؟
اصلا متوجه شده بودین ایشون دیدشون به خانم چی هست؟ دید الانشون از رفتارها و حرفاشون مشخصه و اونم اینه که خانم یک ابزاریه که فقط مطیع شوهر و ایل و تبارشه و نیازهای جنسی شوهر رو تحت هر شرایطی باید رفع کنه و حال و حوصله و میل و تمایل خانم اصلا مهم نیست در این بین!

ایشون از شما خیلی پایین تر هستن و رفتار و حرف هاشون اینو نشون میده. همون روانشناسی که من پیششون رفتم این رو هم به من گفته بودن. گفتن شوهرت بااااید بااااااید باااااید از تو تو هر زمینه ای سر باشه چون اگر از تو پایین تر باشه 2 حالت پیش میاد یا مطیع کامل تو و خانواده ت میشه و قید خانواده شو کامل میزنه چون میبینه از شما خیلی پایین ترن که این حالت تو جامعه ی مرد سالار ایران کم میافته یا تمام تلاشش رو میکنه تو و خانواده ت رو تحقیر کنه و ایرادات کوچیک شما رو بلد کنه و بزرگ نشون بده تا ضعف ها ایرادات و حقارت های خودشو خانوادشو لاپوشونی کنه که مشخصه همسر شما این شگرد رو در پیش گرفته!

یک خانم شاغل با اقایون در تماس هست و اینکه همسر شما قبل از ازدواج موافقت کردن با تحصیل و اشتغال شما الان دیگه جایی برای بحث نداره! اگر زن خانه دار میخواستن میرفتن با یه خانم دیپلمه ی خانه دار ازدواج میکردن همین!

ممنون دوستان عزیزم بابت پاسخگوییتان
همسرم رو یکی از افراد معروف شهر معرفی کردن، بعد اینکه تشریف اوردن و صحبت کردن با اینکه میدونستم مدرکشون فوق دیپلمه اما از طرز صحبت کردن و استدلالهاشون و احترامشون خیلی خوشم اومد ...یادمه ازش پرسیدم اگر فردا روز بین من و مادرتون به طور مثال اختلافی پیش بیاد که شخص بنده مقصر بوده باشم چه برخوردی خواهی کرد که پاسخ دادن بدون اینکه خانوادم متوجه بشن با تو میشینم منطقی و بدور از بی احترامی صحبت میکنم و مشکل رو حل میکنم و همچنینن طوری با مادرم صحبت میکنم که راضیش کنم و تو پیشش تحقیر نشی... الان یاد اون روزها و حرفاش میوفتم که به مرحله عمل نرسید...
تحقیق ما سنتی بود یعنی از محل کار و همسایه ها و مسجد محل همین
به نظرم تا وارد یه خانواده نشی نمیتونی کامل به شیوه برخوردهاشون پی ببری... از قبل یعنی در مدت خواستگاری و نامزدی از اون برخوردشون نسبت به زنها اطلاع نداشتم اما وقتی از همسرم نظراتش رو میپرسیدم خودش رو یک فرد کاملا روشنفکر نشون میداد ...حتی بعد عقد و ازدواج که متوجه طرز فکر خانوادش درباره زن شدم ایشون همیشه میگفت من مخالف این نگاه خانوادم به زن هستم و البته حقیقتا به نظرم میخواست در عمل هم این رو به خانوادش نشون بده که من مثل شما بسته عمل نمیکنم...
از همون اول به همسرم دربه همسرم درباره علاقم به تحصیل و شغل البته در شان خانواده تاکید کردم هم من و هم خانوادم و البته هم ایشون و هم خانوادش موافقت کردن ...اما بعد عقد و ازدواج متوجه شدم ایشون خیلی بدبین هستن .... براش سوئ تفاهم هایی ایجاد میشه اما در ذهن خودش نگه میداره و بیانشون نمیکنه و اونها رو میپرورونه ...البته الان که باز به زندگیم نگاه میکنم به خودم میگم اخه این پسر تربیت شده اون خانواده هست و حتما طرز فکر اونها در او بی تاثیر نبوده هرچند خواسته خودش رو متفاوت نشون بده اما گذشت زمان ذاتش رو نشون داده و نمیتونه از اعتقاداتی که یه عمر در خانوادش حکمفرما بوده فاصله بگیره ...
اگر نمیخوام کارم به طلاق برسه چون تشکیل زندگی پیش خدا ارزش والایی داره و باید با تمام وجود سعی در حفظ اون داشت با راه کارهای مناسب از گذرگاه های سخت گذشت و به خود و همسرم کمک کنم به ساحل ارامش برسیم و به اهداف والایی در زندگی برسیم معرفتمون رو از زندگی و ارزش والاش بالاتر ببریم ...
کمک کنید چطور بهش بفهمونم درسم برام مهمه من یه عمر بابت درس سختی کشیدم دوری از خانواده، شب تا صبح بیداری ها کشیدم، گشنگی ها کشیدم ، زخم زبانها شنیدم وووارزوها دارم ... اگر شرطش رو بپذیرم و برگردم به زندگی یعنی مرگ تدریجی چون گذشتن از بزرگترین سرمایه زندگیت کم کم انسان رو نابود میکنه و نشاطش رو ازش میبره ...اون دو این دوسال تحصیل دکتری همیشه کمک بوده و سختیهامو دیده و کنارم بوده ...حتی وقتی دانشگاه کلاس بهم کم داده بودن برا تحصیل اومد با یکی از دوستاش صحبت کنه تا واحدهامو زیاد کننن ..
اما حالا چرا داره اینکار رو میکنه نمیدونم ....

سلام من شرط عدم کار کردن رو پذیرفتم اما همسرم قبول نکرد و بر عدم ادامه تحصیلم پافشاری میکنن... بعدشم برگشت گفت بعد قبول این شرایط حق نداری از خونه بیرون بری فقط با حضور من و باید بشینی خونه داری و بچه داری بکنی ...نمیخواد تو جامعه حضور داشته باشی...
امروز دادخواست طلاق دادن.....
اصرار کردم خواهش کردم
گفتم سراپا از شما و خانوادت عذر خواهی میکنم
راضی نشد
گفتم بریم مشاور راضی نشد
پشت پرده خانوادشن که لابلای حرفاش بهشون اشاره کرد که پدرت و بزرگاتون باید بیان خونمون عذرخواهی کنن ...با یه مشاور صحبت کردم گفت مگه عصر عربیت جاهلیته که پدر ومادرت بخاطر کارتو بابد معذرت بخوان و بقول اونها جریمه بدن ...مگه هیچ جا مشکل پیش نمیاد اخه مشکل شما در مقابل مشکل بقیه خیلی خیلی بحرانی نیست بدتر ازاین مشکلات هم بخوبی فیصله یافته وووو
من و همسرم هر دو عرب زبان هستیم
خلاصه الان من دیگه نمیدونم باید چکار کنم ....فقط منتظر خواست و قضای الهی هستم ....

سلام عزیزم..
ناراحت شدم بابت ماجراهای پیش آمده. امیدوارم که این مشکل بزودی حل و فصل بشه.. این که یه موضوع تا حدی کم اهمیت تبدیل به یه مشکل بزرگ شده واقعا برام عجیبه... این که کار شما خوب نبوده ولی عکس العمل اونا خیلی عجیب و ناراحت کننده است.
این تصمیم شوهرتون فقط تصمیم خودش نیست معلومه خانواده پشتش هستند و کنترل میکنن.
خیای باید با تدبیر عمل کنی .. این که از کار کردن منصرف شدی به نظر من جالب نبود چون همینجوری مجبورت می کنن به عقب برگردی...
ظاهرا میخان بدجوری تنبیه بشی ... ولی اصلا کارشون بعرف و قاعده نیست... این قدر تعصب و خودخواهی چطور ممکنه یه جا جمع بشه.
سعی کن با تدبیر عمل کنی ... همینجوری آیتم هایی رو که به سختی و سالها زحمت بدست آوردی یه شبه از دست نده... به نظرم یه وکیل خوب بگیر.

"دوسش دارم نمیخوام با همه بدیاش ازش جدا بشم بگید چکار کنم"ژ

یعنی فقط بگم خوش بحال شوهرتون که با تمام این ایراداتش بازم دوسش دارید.
بعضی از خانما اینجا چیزایی از شوهراشون میگن که من به عنوان یه مرد خجالت میکشم که چقدر بعضی از هم جنسای من نامرد و ضعیف هستن. بعد خانمه میاد آخرش میگه خیلی دوسش دارم. وای خدا :grief:. یعنی موندم به حضرت عباس. گاهی احساس میکنم مردا هرچی نامردتر باشن، هرچی کم محل تر باشن هرچی خودخواه تر باشن. بیشتر دوست داشتنی میشن. عجب موجوداتی هستید شما خانما.
حالا اگر مرد بدبخت توجه کنه، ابراز علاقه کنه و مرد زندگی باشه، میاد میگید انتظارم بیشتره ازش ناراحتم. ایده آلم نیست و ....
احساس میکنم متاسفانه تو روزگار ما قیافه و ظاهر برای خانما انگار خیلی دلبستگی میاره تا اخلاق.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خیال تو

سلام عزیزم..
ناراحت شدم بابت ماجراهای پیش آمده. امیدوارم که این مشکل بزودی حل و فصل بشه.. این که یه موضوع تا حدی کم اهمیت تبدیل به یه مشکل بزرگ شده واقعا برام عجیبه... این که کار شما خوب نبوده ولی عکس العمل اونا خیلی عجیب و ناراحت کننده است.
این تصمیم شوهرتون فقط تصمیم خودش نیست معلومه خانواده پشتش هستند و کنترل میکنن.
خیای باید با تدبیر عمل کنی .. این که از کار کردن منصرف شدی به نظر من جالب نبود چون همینجوری مجبورت می کنن به عقب برگردی...
ظاهرا میخان بدجوری تنبیه بشی ... ولی اصلا کارشون بعرف و قاعده نیست... این قدر تعصب و خودخواهی چطور ممکنه یه جا جمع بشه.
سعی کن با تدبیر عمل کنی ... همینجوری آیتم هایی رو که به سختی و سالها زحمت بدست آوردی یه شبه از دست نده... به نظرم یه وکیل خوب بگیر.

---

وکیل گرفتم وکیل میگه تمام تلاشم رو میکنم تا حقوقت رو تمام و کمال دریافت کنی اما در قانون اساسی مرد میتونه بی دلیل همسرش رو طلاق بده و زن هیچ اختیاری در این امر نداره و قانون طلاق رو جاری میکنه
حقیقت همه اطرافیان از مشاور و خانواده میگن که ادامه این زندگی ممکنه عواقب بدتری رو در پی داشته باشه و بزار طلاق بگیری ولی حقیقت از زندگی بعد طلاق میترسم
از اینکه مطلقه بشم ..از اینکه خجالت بکشم شناسنامم رو نشون کسی بدم ..از حرف و شماتت مردم میترسم ...میترسم کم بیارم .... از اینکه تنها بمونم ...از خیلی چیزها میترسم ...
به خدا گفتم خدایا من تمام تلاشم رو میکنم باشه از حق کار کردنم میگذرم فقط برای اینکه زندگی بهم نریزه ..اون الان داره لجبازی میکنه میخواد انتقام بگیره من کوتاه بیام من مثل اون برخورد نکنم ...
بباورتون میشه خیلی داغونم ...نابود شدم ...هیچ وقت فکرشو نمیکردم زندگیم به اینجا برسه ...
درسته اشتباه کردم اما این تاوان اشتباهم نبود این یه نوع رفتارانتقام گیری هست

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط saied66

"دوسش دارم نمیخوام با همه بدیاش ازش جدا بشم بگید چکار کنم"ژ

یعنی فقط بگم خوش بحال شوهرتون که با تمام این ایراداتش بازم دوسش دارید.
بعضی از خانما اینجا چیزایی از شوهراشون میگن که من به عنوان یه مرد خجالت میکشم که چقدر بعضی از هم جنسای من نامرد و ضعیف هستن. بعد خانمه میاد آخرش میگه خیلی دوسش دارم. وای خدا :grief:. یعنی موندم به حضرت عباس. گاهی احساس میکنم مردا هرچی نامردتر باشن، هرچی کم محل تر باشن هرچی خودخواه تر باشن. بیشتر دوست داشتنی میشن. عجب موجوداتی هستید شما خانما.
حالا اگر مرد بدبخت توجه کنه، ابراز علاقه کنه و مرد زندگی باشه، میاد میگید انتظارم بیشتره ازش ناراحتم. ایده آلم نیست و ....
احساس میکنم متاسفانه تو روزگار ما قیافه و ظاهر برای خانما انگار خیلی دلبستگی میاره تا اخلاق.

---

ببخشید متوجه منظورتون نشدم یعنی من وابسته قبافه و ظاهر هسرم شدم؟
من وقتی مجرد بودم فکر میکردم وقتی پیمان زناشویی بسته میشه و دونفر زندگی مشترک رو شروع میکنن باید به همه اختلافاتی که با هم دارن سعی کنن بسازن ، سعی کنن خودشون یا شراطی زندگیشون رو تغییر بدن تا بتونن در کنار هم با ارامش زندگی کنن و مشکلات رو پشت سر بگذارن ...بخصوص اوایل زندگی که سالهای پرتنشی میتونه باشه اخه زمان میگذره تا افراد نسبت به هم و اخلاقیات هم اشنایی پیدا کنن ... تو زندگی باید گذشت کرد بخشید و از طرف مقابل خواست که اشتباهاتش رو اصلاح کنه و البته بهش کمک کرد ...به نظرم دو نفر باید همدیگه و زندگیشون رو بخوان تا بتونن به اینجا برسن که برای اصلاح خودشون و طرف مقابل تلاش کنن...منظورم اینه که مثلا اگر من خطایی در همسرم میبینم تلاش کنم با نرمخویی این خطا رو هم تذکر بدم و هم کمکش کنم اگر خودش هم بخواد و حتی غیر مستقیم اون رو برطرف کنه و همچنین همسرم اگر خطا و اشتباهی در من مشاهده کرد ....
شاید من توقعم از ندگی مشترک زیاد بوده
شاید من نفهمیدم ...
به هر حال فعلا من در این نقطه زندگی قرار گرفتم و کاری جز دعا کردن برام باقی نمونده و اینکه از خدا حسن عاقبت بخوام
برام دعا کنید خدا بهم و پدر و مادرم صبر و ارامش بده و زدود بتونیم از این بحران رد بشیم

خیلللللللللللللللللللیییی یییییییی سخته من که بریدم

سلام خدیجه عزیز:72:

چند بار تصمیم گرفتم بنویسم برات و بعد پشیمان شدم ولی پست آخرت را دیدم طاقت نیوردم گفتم شاید پستم کمکی برات باشه؟!

چرا اینقدر آشفته ایی؟

چرا اینقدر وابسته ایی؟

چرا فکر میکنی قیامت شده؟

چرا اینقدر از حقوق مسلم و قطعیت کوتاه میای مثل کار کردن درس خوندن و غیره؟

مگه به خودت شک داری؟

مگه میتونی خواسته قلبی و ثمره سالها زحمت و شب بیداریهات را بخاطر تمایلات دیگران کنار بزاری؟

چرا اینقدر بهم ریختی و مطمینا پدر و مادرت هم حال زار و نزار تو را ببینند بدتر می شوند؟!

بلند شو دختر؟! بزرگ شو؟! تو توانایهات خیلی بیشتر از این حرفهاست.

با خدای خودت یک خلوت حسابی بکن و ازش بخواه بهت قدرت و توانایی بده

بلندشو و مثل زمان مجردیت به درس و کار و ورزش و تفریحت بپرداز حتی بیشتر

هیچ وقت خالی برای خودت نزار

هیچ تماس و پیغام و .... برای همسرت نذار.

اگر اون تماسی گرفت خیلی صبور و مودبانه صحبت کن و بگو اگر تمایل به طلاق داری برو اقدام کن من تمایل به ادامه زندگیم دارم قدمی در این مورد بر نمی دارم و لی به نظر تو احترام میزارم.

اگرم تمایل به ادامه داری باید تحت کمک و راهنمایی یک مشاور ادامه بدیم من نمیتونم شروط بی منطق شما را بپذیرم.

مطمین باش صبر و آرامش شما در این مسیر خیلی تاثیر گذار خواهد بود.


اینقدر خودت را اویزان و ترسیده از طلاق نشون نده.

من دوستان زیادی را میشناسم که بعد از جدایی نه مردند نه بدبخت شدند بلکه از یک زندگی مشترک امدند بیرون

و حالا یا بصورت مجردی و یا با یک ازدواج اگاهانه دیگر بزرگ تر و پخته تر شدند.

عزت نفست با ارزش ترین گوهر وجودی توست آن را به تاراج دیگران نده که ترمیمش کار آسانی نیست.

عزیزم میدونم چقدر الان ناراحت و دپرس هستی . . به عنوان یه خانوم خیلی خوب درک میکنم چون من خودمم وقتی در حد خیلی کم حتی با شوهرم حرفم بشه اون روز واقعا برام بد تموم میشه و همش ناراحت و ذهنم درگیره.. خاصیت اکثر خانوما همینه... چه برسه که یه همچنین ماجرایی پیش بیاد ... فقط ازت میخام شتاب زده عمل نکنی ... یعنی با عجله چیزی رو نپذیر و چیزی رو رد نکن.. انشا.. که هیچ وقت به ط.ل.ا.ق نمیکشه... فقط صبور باش و خودت رو نباز.. همونقدر که تو به اون نیاز داری اونم به تو نیاز داره .. همینقدر که تو احساس مسئولیت داری اونم باید داشته باشه... اونم باید تلاش کنه .. اونم باید فکر کنه...اونم باید یه چیزایی یاد بگیره .. اونم باید از لحاظ فکری مستقل باشه...اونم باید زن داری رو یاد بگیره... یاد بگیره مسائل رو قاطی پاتی نکنه.. یاد بگیره واقعا مرد باشه.. پس میبینی هر دو نفر باید یه چیزایی رو یاد بگیرن و پایبند باشن وگرنه نمیشه زندگی کرد.. پس بی مهابا و شتابزده موقعیت های زندگیت (کار و تحصیل) رو از دست نده..
دقیقا طبق فرمایش دوست عزیزمون sanjab که گفتند " ا

گرم تمایل به ادامه داری باید تحت کمک و راهنمایی یک مشاور ادامه بدیم من نمیتونمشروط بی منطق
شما را بپذیرم. "
از کجا معلوم این شروط بی منظق هم رو بپذیری یه زندگی خوب و بی دغدغه در انتظارت باشه ؟ پس تصمیم شتاب زده کاملا ممنوع.

سلام خدبجه عزیز .

فقط یه مورد رو می خوام بهت یادآوری کنم. همونطور که خدا گفته پیوند ازدواج مقدسه و باید حفظش کنید همون خدا گفته اگه من نخوام هیچ بنده ای نمی تونه به بنده ی عزیز من آسیب برسونه. به نظرم خدا خیلی خیلی دوستت داره و همین اول ماجرا تا فرسوده و ناامید نشدی جلوی اتفاقات بدتر رو گرفته. من فکر می کنم ماجرای جداییت همه خواست خداست و سفر زیارتی و مقدسی رو هم وسیله قرار داد. بهش فکر کن . ببین خدا چقدر دوستت داشته که الان چهره واقعی همسرت رو بهت نشون داد. خدایی نکرده 5 سال دیگه به قول خودت با از دست دادن تمام فرصت های شغلیت و تحصیلیت و با داشتن چند تا بچه با روحی خسته جدا می شدی. چون با تعریف هایی که از شوهرت کردی ازدواج نادرستی داشتی . شکاک بود . دهن بین بود و مدرک تحصیلی و شان پایین تر از تو داشت. هر کدووم به تنهایی برای ازدواج نا موفق کافیه.

پس یا علی بگو و خودت رو جمع و جور کن برای طلاق تسلیم خواست خدا باش . عزت نفس داشته باش. التماس و اصرار نکن دختر خوب. از طلاق نترس 3 ماه اولش بحران روحی داری بعدش منطقی می شی و خدارو هم به خاطر آزادی و آرامشت شکر می کنی. از ازدواج بعدیت هم نترس پرونده طلاقت رو نشون هر خواستگاری بعد از این بدی که بی دلیل این کار انجام شده حق رو به تو می دن .

آینده موفق و روشن در انتظارته و فقط عزت نفس داشته باش و سرت رو بالا بگیر. تو تحصیل کرده ای و به نظرم حتی اگه از طلاق پشیمون شدند وصلت با این خانواده به قول خودت یعنی مرگ تدریجی. یه نفر به من گفت با ازدواج بعضی از درهای موفقیت به روت بسته می شه حرفش رو قبول نداشتم و سعی کردم قبل از ازدواج کاملا به همسرم بفهمونم که اهدافم برام مهمه و اگه بین اونا قرار بگیره اون رو کنار می ذارم و فردی رو پیدا کردم که اهدافش با من همسو هست اما تا حدی حرف اون فرد درست بود اگرچه درها به روم بسته نشده اما سرعت پیشرفتم به شدت کم شده چون دیگه تصمیم گیرنده فقط من نیستم و دو نفر شدیم.

پس نگران هیچی نباش روی اهدافت تمرکز کن به موفقیت هات فکر کن و فردی رو پیدا کن که شونه به شونه باهات بیاد نه اینکه روبروت قرار بگیره. خیلی از آدمای موفق هستند که آرزوی همسری مثل تو رو دارن. برنامه ریزی کن بعد از جداییت کلاس های مختلف تفریحی برو. با دوستات تور طبیعت گردی برید. و ورزش کن. شوهرت و خانوادش رو از زندگیت حذف کن اونا مثل ترمزی بودند که هم توی آشناییت و هم یه مدت بعد از طلاق تورو از رسیدن به اهدافت دور می کردن. آدم بدون هدف پوچه. اونها می خواستن تورو پوچ کنن. و عجیبه واسم که مدهبی و مورد تائید بودند اما دروغ های بزرگ و واضح اونم موقع خواستگاری گفتند.

توی ازدواج بعدی حق تحصیل و کار رو توی عقد نامه ات ذکر کن که با توئه اینجوری دیگه آدمای دروغگو نمی تونن دبه کنن. به نظرم تو برای حفظ زندگی تلاشت رو کردی و یه طرفه نمی شه رابطه رو نگه داشت. از حقوقت نگذر چون از اول قبول کرده بودن الان زدن زیرش

امیدوارم هر چه زودتر به آرامش و نشاط برسی

خانم دکتر سلام.
خدیجه خانم من احساس میکنم در یک امتحان بزرگ قرار گرفتی و خوب هم داری پیش میری شاید به خاطر بی تجربگی اشتباهات زیادی کرده باشی اما هیچ کدوم غیر قابل اغماض نیست. البته زندگی بعد از طلاق هم چندان جذاب نیست اما اگر پیش بیاد پذیرفتنیه. در ضمن هیچ مردی نمیتونه کاملا بی دلیل همسرشو طلاق بده دادگاه تشکیل میشه و از همسرتون سوال میشه. ارامشتون حفظ کنید شاید انشالله در روند دادگاه همسرتون متوجه بشه چه گنجی رو داره از دست میده.
نگران هیچی نباش بعنوان یک زن تا جایی که مقدور بوده خوب برخورد کردی . اما مبادا که خانواده تو ببری واسه عذرخواهی ....
احساس میکنم همسرت شخصیت خامی داره. به خدا بسپر بقیه کار رو. ما نمیتونیم صد در صد همه کارها رو انجام بدیم. اسوده باش و توکل کن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sanjab

سلام خدیجه عزیز:72:

چند بار تصمیم گرفتم بنویسم برات و بعد پشیمان شدم ولی پست آخرت را دیدم طاقت نیوردم گفتم شاید پستم کمکی برات باشه؟!

چرا اینقدر آشفته ایی؟

چرا اینقدر وابسته ایی؟

چرا فکر میکنی قیامت شده؟

چرا اینقدر از حقوق مسلم و قطعیت کوتاه میای مثل کار کردن درس خوندن و غیره؟

مگه به خودت شک داری؟

مگه میتونی خواسته قلبی و ثمره سالها زحمت و شب بیداریهات را بخاطر تمایلات دیگران کنار بزاری؟

چرا اینقدر بهم ریختی و مطمینا پدر و مادرت هم حال زار و نزار تو را ببینند بدتر می شوند؟!

بلند شو دختر؟! بزرگ شو؟! تو توانایهات خیلی بیشتر از این حرفهاست.

با خدای خودت یک خلوت حسابی بکن و ازش بخواه بهت قدرت و توانایی بده

بلندشو و مثل زمان مجردیت به درس و کار و ورزش و تفریحت بپرداز حتی بیشتر

هیچ وقت خالی برای خودت نزار

هیچ تماس و پیغام و .... برای همسرت نذار.

اگر اون تماسی گرفت خیلی صبور و مودبانه صحبت کن و بگو اگر تمایل به طلاق داری برو اقدام کن من تمایل به ادامه زندگیم دارم قدمی در این مورد بر نمی دارم و لی به نظر تو احترام میزارم.

اگرم تمایل به ادامه داری باید تحت کمک و راهنمایی یک مشاور ادامه بدیم من نمیتونم شروط بی منطق شما را بپذیرم.

مطمین باش صبر و آرامش شما در این مسیر خیلی تاثیر گذار خواهد بود.


اینقدر خودت را اویزان و ترسیده از طلاق نشون نده.

من دوستان زیادی را میشناسم که بعد از جدایی نه مردند نه بدبخت شدند بلکه از یک زندگی مشترک امدند بیرون

و حالا یا بصورت مجردی و یا با یک ازدواج اگاهانه دیگر بزرگ تر و پخته تر شدند.

عزت نفست با ارزش ترین گوهر وجودی توست آن را به تاراج دیگران نده که ترمیمش کار آسانی نیست.

---

سلام دوست عزیزم حرفهای شما و بقیه دوستان بهم ارامش میده ..من فقط نگرانم که من عامل این طلاق بوده باشم ...بخدا میگم خدا من غلط کردم باشه جبران میکنم فقط فردا من کسی نباشم که از گذشته ام نادم باشم و خودم رو مقصر این طلاق بدونم ....فکر حسرت و پشیمانی در اینده منو ازار میده ....ایا به ارامش میرسم یا خیر؟
اونکه بهم گفت من وجدانم ارومه و اصلا از این کارم پشیمون نیستم وقتی که بهش گفتم اشتباه تصمیم نگیر چرا که فردا اگر همه اطرافیانت هم بهت بگن تو درست برخورد کردی وجدانت تو رو رها نخواهد کرد و عیچ چیز بدتر از عذاب وجدان نیست
این روزها منم از خدا همین رو خواستم ،خواستم کمکم کنه زودتر بلند بشم و بتونم به روال زندگی عادیم برگردم
اما میدونید فکر زندگی خوبی که داشتم البته با همه مشکلاتش اما داشتم میساختم و پیش میرفتم ...فکر ارزوهایی و نقشه هایی که برای زندگیمون کشیده بودیم قرار بود بعد کربلا ماه مبارک رمضان بریم مشهد...قرار بود چون راه خونه تا دانشگاه یکم دوره ماشین بخریم تا با ماشین برم و بیام .....
باورتون نمیشه اما همه همسایه ها،دوستان و فامیل به زندگیم حسادت میکردن یعنی میگفتن خوشبحال خدیجه چه زندگی خوبی داره ...الان هیچکس باورش نمیشه که زندگی من اینطور داره به پایان میرسه...

سلام خدیجه جان

حتی اگر هم شما کار اشتباهی انجام داده باشید الان شما عامل این طلاق نیستید.شما معذرت خواهی کردید و تمایل خودتون رو به ادامه این زندگی اعلام کردید.

حتی شرط غیرمنطقی و ظالمانه همسرتون رو هم پذیرفتین.

بقیه شروط همسرتون هم کمکی به ادامه زندگی نمیکنه.

من نمیدونم ادامه زندگی شما با ایشون به صلاح هست یا نه.فقط میتونم بهتون بگم خودتون رو بیشتر از این تحقیر نکنید.شما معذرت خواهی کردید.دیگه کافیه.

صحبت های sanjab واقعا خوب و کامل بود.همینطور بقیه دوستان.

امیدوارم بهترین تصمیم رو با حفظ شان و شخصیت و زنانگی خودت بگیری.

سلام .عزیزم منم وضعیت مشابهی مثل تو دارم البته من عقدم .اگه زندگیتو دوس داری و میخوای شوهرت برگرده به هیچ عنوان مهریه اجرا نذار .زنی که مهریه اجرا بذاره از جلو چشم شوهرش میفته .من متاسفانه بدون مشورت با یه مشاور و عجولانه رفتم مهریه اجرا گذاشتم شوهرمم از همون موقع به کلی قید منو زد الان داریم از هم جدا میشیم توافقی .صبور باش.دیگه هم واسطه نفرس .هرچی تو بیشتر بری سمتش اون دورتر میشه .پس صبرداشته باش بدار اون دلتنگ تو بشه.من اینارو تجربه کردم عزیزم .عجولانه تصمیم نگیر که یک عمرپشیمانی داره

با سلام

گفتید «

دوسش دارم نمیخوام با همه بدیاش ازش جدا بشم بگید چکار کنم

». اگر تمایل به درست شدن زندگی تون دارید مهریه اجرا نزارید و مسیر دادگاه رو نرید ، درسته که برای مهریه گفتید «

هدفم از درخواست اینه که بیاد حداقل حرف بزنه

» ولی دیگران و مخصوصا شوهرتون اینجوری تفسیر نمی کنن و چرخه ای از اقدامات منفی و تلافی جویانه شروع میشه. راستش رو بخاید از نظر من هم کارتون معنای خوبی نداره و آدم برای اینکه با همسرش حرف بزنه نیازی نیست مهریه اجرا بزاره!

نوشتید «

البته میگه باید پدرت بیاد از ما بخاطر رفتار تو معذرت خواهی کنه

»

به هیچ عنوان اینکه پدرتون باید عذرخواهی کنه ، حرف درستی نیست و این تیپ حرفا نشون میده که دخالت های گسترده ی خانواده شوهرتون وارد مرحله ای شده که میخان به هر شکلی که شده با حالت برنده این بازی رو تمام کنن . خوب این روحیه بسیار مخرب هست و درخواست هاشون هم نامشروعه .

گفتید «

میگه هیچکاری دست من نیست دست خانوادمه بهم میگن تو دخالت نکن و کنار بکش ما میدونیم چکار کنیم

»

این بسیار حرف بدی هست که یک «مرد» بزنه. اگر زن هم این حرف رو بزنه غلطه ولی اگر مرد اینو بگه واویلاس اون زندگی. دخالت دیگران خیلی مخرب هست ولی اگر خود زوجین بگن چیزی دست ما نیست و دست فلانی هست دیگه به نظر من وارد یک منجلاب خواهید شد . به نظر من باید مدتی صبر کنید تا قضایا از این حالت بد و اشتباه خارج بشن و کم کم طرفین به خودشون بیان . بعد از یکی دو ماه شاید یک ریش سفید بتونه 4 کلمه حرف عاقلانه رو به این آدم ها بزنه . خودتون هم وارد فاز التماس نشید بهتره ولی اگر بتونید تنها با شوهرتون صحبت کنید ، میتونه مفید باشه.

به خانواده شوهرتون بد نگید حتی اگر بدترین آدم ها باشن! سعی کنید با سیاست ، مانع از دخالت ها و دامنه دار شدن مساله بشید . از توضیحات شما اینطور به نظر میرسه که خانواده شوهرتون رفتارهای خیلی درستی ندارن. سعی کنید دیدارهاتون فقط در حد حداقل ها باشه و تا جایی که ممکنه از دیدار با اونها خودداری کنید تا مسائل کمتری بین تون پیش بیاد. اصلا نباید بدون شوهرتون با اونها به سفر می رفتید . البته قبول دارم که رفتار اون آقایی گه گفتید خیلی گستاخانه و زشت بوده و حق نداشته به شما حرفی بزنه.

گفتید «

مشکل اینه که هر وقت در این مدت ما دو تا اختلافی داشتیم و حل شده رو فراموش نکرده گویا و اون رو در ذهنش نگه داشته و پرورش داده و حل نکرده

» . اینا رو یکم باز کنید . همسرتون دقیقا از چی ناراحته و در انتقاد به شما دقیقا چه چیزهایی رو میگه؟

در مورد رابطه ی جنسی اصلا نباید با این رابطه شوخی کنید و باید کاملا همدیگه رو راضی کنید و هیچ یک از طرفین از این موضوع به شکل ابزار باج خواهی هم استفاده نکنه. شوخی کردن با رابطه ی جنسی کار رو به بد جاهایی میرسونه . البته شما گفتید که مراقب بودید . . .

من متوجه نشدم که شوهرخواهرتون مرتکب چه کاری شده بود و چرا شوهرتون رو حساس کرده بود؟ شرط هایی رو که شوهرتون گذاشته من درک می کنم و این تصمیم با خود شماست که اونها رو رد یا قبول کنید . اگر می خواستم به دختر یا خواهر خودم توصیه ای بکنیم ، می گفتم که این شرط ها رو قبول کن و شوهرت رو راضی کن . ولی ممکنه شما ترجیح بدید شوهرتون ناراضی باشه یا حتی زندگی تون تمام بشه ولی همچنان درس خوندن یا کار کردن رو رها نکنید . اینکه همکلاسی پسر شما ، شماره موبایل تون رو داره و زنگ هم میزنه ، از نظر من اگر همسرم این کار رو بکنه ، نابخشودنی هست و یک بحران بسیار جدی و شاید لاینحل خواهیم داشت. کلا با ارتباط داشتن با جنس مخالف ، شوهرتو رو تحریک نکنید و روح و روانش رو ناآرام نکنید . من میدونم که شما حتما پاکدامن هستید ولی صرف ارتباط داشتن هم از نظر من یکی ، غیر قابل تحمل هست . ظاهرا شوهرتون هم بی شباهت به بنده نیستن

یک جمله نوشتید «

درباره همین همکلاسی پسرم ، میگفت اون ماشین داره اخر وقت که تا اخر شب کلاس داری باهاش برگرد خونه

» آیا واقعا شوهرتون این توصیه رو کرده؟؟ اگر اینطور هست که بنده سعی می کنیم دیگه در تاپیک شما چیزی ننویسم!! چون من نمیتونم همچین مردی رو درک بکنم و احتمالا هیچ کمکی هم نمی تونم بکنم . شاید هم در جمله بندی اشتباهی داشتید و بهتره توضیح بدید

اینکه زن و شوهر گوشی هم رو چک کنن کار خوبی هست و بین زن شوهر چیزی به نام حریم خصوصی نداریم. همونطور که در دنیای واقعی زن و شوهر روی رفتار هم حساس هستن و دقت دارن ، این مساله باید در فضای مجازی هم وجود داشته باشه و ایرادی نیست. به نظر من لازم هم هست . شما هم که خدا رو شکر مشکل اخلاقی ندارید و از چک شدن ترسی هم نباید داشته باشید. بزارید انقدر چک بکنه تا مطمئن بشه از نحوه ی رفتار شما در فضای مجازی

نوشتید «

من تو کلاسام بچه های مهندسی رو تدریس میکنم که اکثرا پسر هستن و اونهم با چادر پا تخته هستم یعنی تو کلاس چادرم رو تحت هیچ شرایطی در نمیارم» به شخصه ، بنده تحت هیچ شرایطی راضی نمیشم همسرم این کاری که شما دارید رو داشته باشه . اگر هم همسرم اصرار بکنه ، میزارمش کنار! مجبورم رک بگم و زیاد حاشیه نرم چون پست من داره طولانی میشه. در کل باید حساسیت های همسرتون رو رعایت کنید . من برای همسرم فقط با شغل معلم بودن در مدرسه دخترانه ، پزشک جراح زنان و این تیپ شغلا میتونم کنار بیام . البته اگر شوهر شما روی کارتون حساسیت نداشت ، میتونستید ادامه بدید ولی ظاهرا ایشون هم به شدت حساس هستن و باید در این خصوص تصمیم بگیرید چون این حساسیت با گفتگو قابل حل نیست

گفتید «هرچند خواسته خودش رو متفاوت نشون بده اما گذشت زمان ذاتش رو نشون داده و نمیتونه از اعتقاداتی که یه عمر در خانوادش حکمفرما بوده فاصله بگیره» به نظرم این صحبت شما هم درسته و مساله جدی هست . به نظر من بهتره کار کردن رو با تمام توضیحاتی که دادید کنار بزارید و به مساله مهمتر (=زندگی مشترک تون) به عنوان اولویت اول توجه کنید. فقط یک جمله بگم که بنده سال 93 در رشته ی مهندسی از یکی از دانشگاه های خوب تهران دکترا گرفتم و بنده که دارم این حرفا رو میزنم مثلا مثل شوهرتون تحصیلات کمتر از شما ندارم ولی باز مثل ایشون با این مسائل برخورد می کنم . . .

اگر شوهرتون اصرار داره فعلا درس خوندن رو هم رها کنید شاید بعدا اجازه داد که برید و درس تون رو چند سال دیگه تمام کنید . گفتید «اشاره کرد که پدرت و بزرگاتون باید بیان خونمون عذرخواهی کنن» این خواسته غیر مشروع و بسیار زشت هست و تحت هیچ شرایطی خواسته درستی نیست .

نوشتید «حقیقت همه اطرافیان از مشاور و خانواده میگن که ادامه این زندگی ممکنه عواقب بدتری رو در پی داشته باشه و بزار طلاق بگیری ولی حقیقت از زندگی بعد طلاق میترسم » بنده با اون همه که گفتید مخالفم! به خصوص مشورت کردن با وکیل رو مخرب می دونم.

نوشتید «اما میدونید فکر زندگی خوبی که داشتم البته با همه مشکلاتش اما داشتم میساختم و پیش میرفتم » امیدوارم کار شما درست بشه و به زندگی بهتری با همسرتون برگردید .

سلام دوستان
سپاسگزارم از یکایک شما
ممنون اقای بهزاد، بله همسرم در همیشه میگفتند که با این هم کلاسی اقا بگو که با خودش بیارتت خونه و صبح ها هم بیاد دنبالت باهاش بری دانشگاه با اینکه مسیر ایشون با مسیر منزل من یکی نبود، که من اعتراض کردم که چه معنی داره ایشون بخواد منو ببره و بیاره تو راضی باشی من راضی نیستم ، که برگشت گفت این پسره خوبیه من بهش اعتماد دارم منم گفتم تو اعتماد داری که داری کار درستی نیست...
2 مرتبه هست که دارم ایشون رو بنابر خواهش های من بعد از 5 ماه میبینم ، هر دو بار حرفهای همیشگی رو زده ، میدونید جالب چیه حتی اجازه نداده دستشو بگیرم بعد راضی نمیشد بعد اتمام دیدارمون خودم برگردم خونه میگفت باید خودم برسونمت ، من بهش گفتم شرط کار رو میپذیرم اما شرط درس رو نه چون فقط 2 سال از درسم باقی مونده ...باورتون میشه ترم قبل که تو دانشگاه بهم کم واحد داده بودن برا تدریس خودشون اومدن تا با یکی از دوستاشون صحبت کنن بهم واحد بیشتر بدن ، باورتون میشه چقدر تشویقم میکرد تو بشین درس بخون من کارهای خونه رو میکنم الان میگه درس نخون...گفتم که خانواده شکاکی دارن و دخترهاشون (کلا دخترهای عمو ، عمه، دایی، خاله)اجازه درس خوندن رو فقط تا دبیرستان دارن که فقط یکیشون ادامه داده و هنوز دیپلم نگرفته ، دانشگاه تو دیدشون جای بدیه، حق ندارن با تاکسی تلفنی تنهایی برن جایی.... با مشاور که صحبت کردم گفت این شخص و خانوادش بدبینن و اگر هم بخوای شرایطش رو بپذیری ولی این بدبینی علاج نشه در اینده با مشکلات بدتری روبرو خواهی شد....ایشون یه دوست لباس فروش دارن ،همیشه میگفت هر وقت دلت گرفت برو مغازش بشین پیشش الان میگم اگر روزی پیش اونم رفته بودم باز منو متهم به روابط با این شخص هم میکرد....خدا شاهده مشکل من درس خوندن نیست من راضیم همه چیزو بخاطر ایشون کنار بذارم اما مشکل رفتار ایشونه...
بعد بار دوم که بهم گفت اگر شرایطم رو نمیپذیری بزودی منتظر دادخواست طلاق باش، رفته به یکی از خانم هایی که پسرشون دوست همسرم هست تماس گرفته و مشکل رو براش بازگو کرده ....البته نه برای میانجیگری و واسطه گری...اون خانم میگفتن تماس گرفته چون شنیده من از ماجرای شما اطلاع دارم خواسته خودشو تبرئه کنه و بحق جلوه بده، طوری با دوستم صحبت کرده بود که ایشون زنگ زده بود به من میگفت شما مقصرید بعد که موضوع رو براش باز کردم گفت ببین ترو خدا چطور باهام حرف زده که تو پیش من تخریب بشی....
به اون خانم گفته بوده که من همه مسائلی که بین من و خانمم تو این مدت پیش اومده رو رفتم به پدرم گفتم و پدرم گفته چرا الان داری این مسائل رو بازگو میگنی باید زودتر از اینها میگفتی تا زودتر تکلیف این دختر رو روشن میکردیم ....متاسفانه ایشون رفتن کوچکترین مسائل خصوصی بین خودمون رو برای پدرشون که بابت سفر کربلا از من کینه به دل دارن بازگو کردن و صحبتهای پدرشون تاثیر مخرب تری در ایشون داشته .....
ایشون به اصرار خانمی که دوستم هستن راضی شدن برن پیش مشاوری که من تو دیدارمون زاش خواسته بودم قبل اتمام همه چیز و گرفتن تصمیم نهایی پیشش بریم و راضی نشده بودن بیان ....3 هفته هست قراره بره و هنوز نرفته....
تو وضعیتهای واتساپ که مکان عمومی هست هنوز داره بهم بد و بیراه میگه و اون جا رو کرده مکانی برای تخلیه روحی و روانی خودش....
بطور مثال ازت بدم میاد ....برگشت به تو بیفایده هست چون سرت شلوغه....دوست ندارم....وای خدا چقدر تنهایی خوبه...از تنهایی لذت میبرم....شام به وقت تجرد وووووو
بعد برگشته به دوستم گفته خدیجه همه جا رفته پشت سر من حرف زده در حالیکه خدا شاهده من حتی خیلی از حرفها رو برای پدر و مادرم هم نزدم چرا که میگم شاید برگردم به زندگیم و نمیخوام شخصیتشو پیش خانوادم خرابتر بکنم ...حتی نگذاشتم دوستام ، فامیلم، اشنایان از موضوع خبر دار بشن ...اما اون هم به دوستام گفته هم به فامیلم رفته گفته تو کل خانواده پدری و مادری خودش هم ابروم رو هم کاملا برده.....
خلاصه من رفتم پیش اون مشاور گفت همسرت خیلی بچه بازی در اورده با رفتارهای این مدتش و همچنین بدبین هست و بدبینیش کار دست زندگیتون داده و خواهد داد...گفت تو اشتباه کردی بله باید معذرت بخوای(که معذرت خواستم) نباید خانوادت برن معذرت خواهی درسته عربن اما زمان عربیت جاهلیت که نیست اینا هنوز تو اون زمان گویا بسر میبرن... و گفت شرایطش رو نپذیر چرا که این شرایط بهانه هیت اگر هم بپذیری اون کار دیگه ای میکنه تا تحقیرت بکنه ....گفت منتظر باش بیاد مشاوره پیش من بعد بهت میگم چه تصمیمی بگیر

- - - Updated - - -

بنظرتون اون که میخواست درخواست طلاق بده چرا هنوز نداده؟ در حالیکه متوجه شدم همون یک ماه پیش که گفته بود میخوام طلاق بدم همان زمان پیش وکیل هم رفته بوده؟
چرا من هر چی اصرار کردم بریم مشاوره نپذیرفت اما تا دوستم بهش گفت پذیرفت، چرا با اینکه قراره بره پیش مشاور هنوز دست از گذاشتن پیامهای بد در وضعیت واتساپش بر نداشته، چرا با اینکه میدونه من گوشیم سادهست و دسترسی به وضعیتهاش ندارم هنوز این مطالب رو میزاره؟
ایا دو رو وریاش بخصوص دوستانش هیچکدوم تا حالا بهش نگفتن این وضعیتها مناسب نیست و با اینکارت ابروی خودتو هم میبری نه تنها ابروی زنت....زن و مرد لباس هم هستن و تو داری لباس نه خانمت بلکه خودت رو پاره میکنی ووو

درباره شغل باید بگم که ایشون هیچ وقت حتی یکبار مطرح نکردن که از محیط کارت ناراضی هستم یا اینکه دوست ندارم بری دانشگاه تدریس کنی تا حالا که مطرح کرده...

من خودم خیلی به کار در دانشگاه راضی نیستم و محیط مدرسه رو بیشتر میپسندم ولی متاسفانه پیگیریهایم به نتیجه نرسیده برای تدریس در مدارس ...در کل به همین دلیل راضی شدم کار رو بزارم کنار چون میگم یعدها ممکنه همسرم راضی بشه و باز بفرستتم سرکار اما درس رو چکار کنم اگر بزارم کنار هم باید جریمه بدم هم از تحصیل دوباره محروم میشم ...

خوب شما می فرمایید مشکل درس خوندن نیست و مشکل رفتار ایشون هست. برای اینکه بش ثابت کنید ، یک ترم یا یکسال مرخصی تحصیلی بگیرید و روی حل شدن مشکلات زندگی تون تمرکز کنید .

در مورد اینکه گفته با اون پسره برید و بیایید یا اینکه گفته برید پیش فلان آقا ، بسیار متاسف هستم و به نظرم شخصیت شوهرتون دارای مشکلات جدی هست چون اینا رو هیچ مردی نیست که حتی بتونه تحمل کنه ، چه برسه به اینکه خودش توصیه بکنه به این کارا .

زیاد مشکل تون رو به این و اون هم نگید چون بعد از یک همدردی ظاهری (که ممکنه اون رو هم نکنن) بعدا از همین حرفا سوء استفاده می کنن. بدونید که گفتن مشکل در خارج از خونه حتماً سودی نداره ولی به احتمال زیاد ضرر خواهد داشت و دنبال این هم نرید که خودتون رو در چشم دیگران تبرئه کنید که همین دیگران بعدا پشت سرتون حرف می زنن و شاید آبروتون رو هم ببرن! روزگار خیلی خوبی نیست . . .

اینکه توی واتس آپ داره بد میگه من رو به تاسف میندازه واین کاراها سبک سری هست و بیش از همه به ضرر خودش تمام میشه . به شما توصیه میکنم وارد این بگومگوهای ابلهانه نشید . نکته ی بعدی اینه که به ایشون زیاد فشار اومده که داره اینجوری بروز میده و برای یک مرد تف سر بالا هست این رفتار ولی خوب ایشون ظاهرا ظرفیت و تحمل رویارویی با مشکلات بزرگ رو نداره و به نوعی داره خودش رو خراب میکنه. این رفتارها برگشت به زندگی رو هم با موانع جدی روبرو میکنه و تاسف بار هست.

دلیل اینکه دنبال طلاق نرفته شاید اینه که می دونه اگر بخاد یکطرفه طلاق بده وارد داستان پرداخت مهریه و نفقه و غیره میشه و بنابراین دودل شده و شاید بخاد بره دنبال طلاق توافقی که کم هزینه تر و آسون تر هست. بفرمایید مهریه شما و توان پرداخت ایشون چقدر هست تا بهتر بشه برخی مسائل رو تحلیل کرد.

در ضمن یهو دیدید شوهرتون روشش عوض شد و اومد گفت برگردیم سر زندگی ، شاید هم در رفتارهای بدش اصرار کرد و رفت به سمت طلاق . به هر حال فعلا خودش هم نمیدونه با خودش چندچنده و داره خراب کاری میکنه و داره تخلیه هیجانی میکنه. بزارید یه چند هفته بگذره و توصیه من همون مواردی هست که قبلا گفتم که باید اون کاراها رو با چاشنی صبر همراه کنید . در ضمن سعی نکنید همه ی رفتارهای شوهرتون رو تحلیل کنید چون اون فعلا رفتار معقول و آدم واری نداره و خودتون رو زیاد آزار ندید که مثلا دلیل هر حرکت ایشون رو بفهمید . یک مسیر معقول و منطقی رو با صبر پیش بگیرید و بزارید خودش پا پیش بزاره . البته بعد از چند هفته شاید بد نبود که یک دیدار آرام برای گفتگوی منطقی داشته باشید .

دو رو وریاش ممکنه افراد جاهلی باشن . به هر حال به اونها هم زیاد فکر نکنید و پای این و اون رو تا میتونید به مسائل خصوصی خودتون باز نکنید . باز تکرار میکنم که تمام تلاش تون رو بکنید یک یا دوترم مرخصی تحصیلی بگیرید و به سر و سامان دادن به زندگی مشترکتون برسید . البته ممکنه نهایتا به طلاق ختم بشه ولی به نظرم ارزش تلاش کردن رو داره .

سلام
دوست عزیز با توجه به اینکه همسر شما یکهو تغییر رویه داده و مخالفتش با کار و درس شما یکهویی پدیدار شده این فرضیه رو به ذهن آدم میاره که ایشون اصلا اینها نظرات واقعیش نیستن اینها صرفا شروطی برای تحت فشار قرار دادن شماست

اینکه یا جدایی رو بپذیری شاید توافقی و یا اینکه به صورت یه زن کاملا توسری خور برگردی سر زندگیت

وقتی یه مرد تقاضای طلاق بده باید کل مهریه همسرشو بپردازه و به همین دلیل بعید می دونم که همسرت هیچ موقع اقدام به این درخواست بکنه مگر اینکه خیلی پولدار باشه

به نظرم شما به اندازه کافی و حتی بیشتر از قدر نیاز معذرت خواهی کردی

به ایشون بگو من به اندازه سهمم هم معذرت خواهی کردم و هم برای این زندگی تلاش کردم و هر تلاش منطقی و موجهی هم که در آینده نیاز باشه انجام بدم رو حتما انجام میدم ولی شروط غیر ممکن و محال برای من نذار

اینکه ایشون دقیقا دست گذاشته روی نقاط حساس شما
درسی که یه عمر براش زحمت کشیدی و کاری که ماحصل همون تلاش هست

فقط نشان از حس انتقام جویی داره
منطقی توش نیست

اینکه چقدر تحت نظر خانوادش هست و چقدر طوطی وار حرفهای اونا رو تکرار می کنه خوب تشخیصش به عهده شماست

ولی اینکه با پذیرفتن این شروط شما پیش اون حقیر خواهید شد کاملا آشکار هست

حالا اگر شما همه این شروط رو پذیرفتید و برگشتید و ایشون یه ناسازگاری جدید داشت و این بار به بهانه ای جدید شما رو برد خونه پدرت گذاشت و برگشت
شما تبدیل به فردی از اینجا رونده و در اونجا مونده میشید

خوب راستش من هم همسری متعصب دارم من هم هیات علمی هستم اوایلش شاید یه کم حساس بود همسرم
هنوزم گاهی میاد محل کارم و می شینه با همکارام گپ میزنه و شرایط رو می سنجه

من هم تقریبا همه دانشجوهام پسر هستن

چادری هم نیستم

نمیشه بگی این شرایط برای مردها غیر قابل قبول هست

همسر من حتی اگر یه گوشه از پرده خونه یه ذره توی شب کنار بوده باشه یه وقت دیدی یک ساعت اخماش توی هم میره
اصلا براش قابل چشم پوشی نیست اینجور چیزا

تعصب دلیل بر این نیست که آدم دست و پاش بسته بشه که
به نظرم هر زنی میتونه با برخوردهاش حساسیت همسرش رو کم کنه و بهش حس اعتماد رو بده
شما هم این کارو کردی و بعید می دونم همسرت به شما بی اعتماد باشه

همسر شما نظرات واقعیش اینا نیستن
اینا نظرات ساختگی ایشون برای تحت فشار گذاشتن شماست

و شما فکر نکن که با پذیرفتن این شروط زندگیت عالی میشه

البته من شک ندارم که ایشون دیر یا زود از این برخوردها پشیمون میشن فقط شاید اون روز دیگه حسی ته قلب شما باقی نمونده باشه که راه برگشتی برای این شخص بذاره

یه مقدار محکم باش و باور داشته باش که هیچ کس از یه آدم شل که هرچی بهش میگن می پذیره و سر تعظیم فرو میاره خوشش نمیاد

شاید شما یه روز به این نتیجه برسی که کار نکنی یا درس نخونی ولی این مصلحت رو با توجه به شرایطی واقعی ممکن هست در نظر بگیری نه به دلیل تحت فشار قرار گرفتن های بی منطق

فعلا هیچ کاری نکن
نه پیام نه زنگ نه خواهش و نه مهریه

یه مدت کاری نکن و بذار حرکت بعدی از اون باشه

اگر هم صحبتی شد بگو من فقط صحبتهای منطقی رو می پذیرم حرف و شرط غیر منطقی رو نمی تونم بپذیرم

خدیجه جان اینها تحلیلهای شخصی من از شرایط شما بود نمیدونم تا چه حد درسته شما خودت بهتر می تونی قضاوت کنی ما با توجه به حرفهای خودت نظر میدیم و شاید همه چیز رو در زندگی شما ندونیم

بازهم تشکر از همه راهنماییهاتون
آقای بهزاد، پذیرفتن شرایط همسرم (هرچند شرط کار رو پذیرفتم) یعنی پذیرش تهمت هاش...چرا قبلا که مشکل داشتیم و عبور کردیم هیچ حرفی نزده و شرطی نذاشته....
مقدار مهریه ام 110 سکه بهار ازادی هست و ایشون بدلیل این رفتارهاشون که دورادور مورد ارزیابی محیط کارش هم قرار میگیره ممکنه کارش رو از دست بده ، حقوقش ماهی 1میلیون و دویست هست اگر اقساطش رو بزنیم میشه 800 هزار ....
من خدا روشکر فقط به اجبار به چند نفر مشکل رو گفتم اونهم بدلیل اینکه شاید میتونستن در حل مشکل کمکم کنن ...دقیقا اعتقاد دارم گفتن مشکل به این و اون بجز دردسر در اینده هیچ سودی برای من نخواهد داشت ...به همین دلیل از رفتار همسرم ناراحتم چون همش میگم اگر برگشتی باشه چطور میخواد منو ببره جلوی خانوادش، فامیلش، دوستاش، اشناهاش وووو
اقای بهزاد من بعد از اینکه همسرم گفت نمیخوام این پسره به هر دلیلی بهت زنگ بزنه، طوری برخورد کردم که دقیقا از همون شهریور تا حالا ایشون بهم پیام ندادن و حتی برای ارائه سمینار دکتری بهشون ایمیل ندادم که دعوتشون کنم ...
یکی از دوستان هم دانشکده ای میگن شماره شوهرتو بهم بده بهش بگم طرز برخورد تو با دانشجوهای پسر گروه چطوره ...خدا شاهده حتی جواب سلام هم نمیدم اکثر اوقات ...
خانم فکور مشاور هم دقیقا گفت این شرایط غیر منطقی هست و قبول کردنشون درست نیست...منم معتقدم که این شرایط چیزی نیست که خودش تعین کرده یا بهتره بگم بله خودش تعین کرده برای نشون دادن خودش به خانوادش و تحقیر کردن من....مشاور هم دقیقا گفت پشت پرده همه این شرایط و اتفاقات فقط یک موضوعه اونهم خانوادش....
تو دیدار دومم برگشت گفت تو پایه های پل های پشت سرتو خراب کردی چرا؟؟ چون ابرومو تو خانوادم بردی منظورش از خانوادش دایی ها عموها عمه ها و خاله ها و بقیه فامیل دورشون هست بابت قضیه کربلا...بهش گفتم اخه مگه جز پدر و مادرت چه کسی از متن گفتگوی ما خبر داشت خوب خانوادت رفتن همه جا اعلام کردن چرا به من خرده میگیری.....من که حتی خواهر ها و دامادامون هم از قضیه دقیق اطلاع ندارن....
دقیقا منم میگم شرایط واقعی زندگی باید برای انسانها شرط بزاره نه اینکه فرد رو اجبار کنیم بابت ناراحتی که ازش داریم یا برای تحقیر کردن فرد مجبور به پذیرش چیزهایی که دوست نداره بکنیم....اخه اون باید همون زمان که مشکلی با خودش داشتم شرط میگذاشت

سلام
بلاخره بعد تقریبا دو ماه از اخرین صحبتهام با همسرم و شرطایی که گذاشتن و صحبتشون مبنی بر اقدام به طلاق دیروز درخواست طلاقشون دستم رسید ...احضاریه مبنی بر درخواست اعسار ....برای دو ماه دیگه باید به دادگاه مراجعه کنم البته خودم نمیرم بجام وکیل میره .....
توی این دوماه یه اتفاقی که افتاد این بود که بعد از اخرین دیدارمون ، ایشون رفته بودن با یکی از دوستانم که خانم مسن و متعهد و شریفی هستن صحبت کردن ....کلی پشت من بدگویی کرده بودن و تنها دلیلشون برای تماس گرفتن رو برحق دانستن خودشون بوده یعنی خواستن فقط وجهه خودشون رو که فکر میکردن ممکنه پیش این خانم که اصلا باهاشون ارتباطی ندارن خراب شده تماس گرفتن تا بگن من مقصرم و خودشون برحقن...خلاصه این خانم باهاشون صحبتمیکنن و راضیشون میکنن برن پیش یه مشاوری که من قبلا تو اخرین صحبتهامون ازشون خواسته بودم برن پیشش و ایشون راضی نشده بودن ....حتی این خانم برای همسرم وقت هم گرفته بودن که همسرم برن پیششون اما همسرم نرفته بودن... خلاصه دوستان من الان با همه تلاشهایی که به نظرم درست بوده در جهت اصلاح امور ...الان خدا رو شکر میکنم ان شا الله که خیریتی بوده و هست

- - - Updated - - -

برام دعا کنید خیلیییییی زیااااااااااااااااااااااا ااااااااااااد

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khadijeh

آقای بهزاد، پذیرفتن شرایط همسرم (هرچند شرط کار رو پذیرفتم) یعنی پذیرش تهمت هاش...چرا قبلا که مشکل داشتیم و عبور کردیم هیچ حرفی نزده و شرطی نذاشته....

---

این حرف رو قبول ندارم و به نظرم معنی نداره . قبلن هم گفته بودم که بهتره شرایط ایشون رو بپذیرید و اسم تحقیر شدن رو هم روش نزارید . مهم نیست که این حرف (= شرط ها) رو تحت تاثیر خانوادش زده یا در چه زمانی زده . مهم اینه که این شرط ها درست هستن یا غلط

توضیح داده بودم که بنده هم با اون کاری که شما داری ، اگر جای شوهرتون بودم ، مخالف می بودم . باز توضیح داده بودم که بهتره برای رفع حساسیت ها و تنش ها ، یکی دو ترم مرخصی تحصیلی بگیرید . به احتمال قریب به یقین دانشگاه موافقت خواهد کرد .

با دلایلی که دوستان دیگه آوردن یا خود شما آوردید که مثلا شرط های شوهرتون غیر منطقی هست ، بنده مخالفم و نظرم اینه که بهتره شرایط ایشون رو بپذیرید .

شرط هایی رو که ایشون گذاشته غیر ممکن یا محال نیستن و خود من هم کاملا ممکن بود مشابه ایشون شرط بزارم و کوتاه هم نیام. من اعتقاد کامل دارم که باید تحصیل و کار زن با رضایت 100 درصد شوهرش باشه و شوهر حق داره در این زمینه حرف آخر رو بزنه . . .

آیا دیگه با هم دونفری صحبتی نداشتید؟ به نظرم بهتره به جای این همه واسطه ، دونفری صحبت کنید . من اعتقاد دارم که به مشاور هم به هیچ وجه نمیشه اطمینان کرد چرا که بارها گفتم که اکثرا کم سواد و یا کاسب هستن و تحت تاثیر کتاب های غربی درس خوندن و از مذهب و فرهنگ و رسوم ما فاصله ی زیادی دارن .

سلام خدیجه جان

طبق صحبتهای شما در این تاپیک به نظر میرسه شما تلاشتون رو برای برگشت به زندگی کردین. عذر خواهی بابت سهم خودتون از مشکلات پیش آمده و پذیرفتن قسمتی

از شرطهای ایشون که در توانتون بوده.

در هر صورت شما نمیتونین همه شرطهای همسرتون رو بی قید و شرط و بدون توجه به خواست و تمایلات خودتون بپذیرید.به هر حال شما هم در این زندگی یه سری حق و حقوق دارین.

به خصوص که عنوان کردید قبل از ازدواج علاقه خودتون به کار و ادامه تحصیل رو به همسرتون گفتید.

پیشنهاد من اینه که اگر هم برخوردی در این مدت با همسرتون داشتید با آرامش و متانت رفتار کنید و مثل قبل بدون بی احترامی و خیلی منطقی حرفتون رو بزنید.

این دیگه به عهده همسرتونه که ببینه چقدر میتونه شرایط رو بپذیره و بدون دخالت خانواده زندگیش رو اداره کنه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط behzzad

آیا دیگه با هم دونفری صحبتی نداشتید؟ به نظرم بهتره به جای این همه واسطه ، دونفری صحبت کنید . من اعتقاد دارم که به مشاور هم به هیچ وجه نمیشه اطمینان کرد چرا که بارها گفتم که اکثرا کم سواد و یا کاسب هستن و تحت تاثیر کتاب های غربی درس خوندن و از مذهب و فرهنگ و رسوم ما فاصله ی زیادی دارن .

---

خیر دیگه صحبتی نداشتیم البته من باز چندبار پیام دادم که ایشون جواب ندادن و تو پیام هام بهشون گفتم که شرط کارشون رو پذیرفتم....
دیگهواسطه نگذاشتم اون خانم رو هم خود همسرم باهاشون تماس گرفته بودن نه بر برای وساطتت برای توجیه برحق بودن خودشون ...مشاور هم یه حاج اقا هستن که یکی از سخنرانان معروف اهواز هستن و کار مشاوره انجام میدن در یک دفتر مشاوره....

- - - Updated - - -

چطور به شما بگم که شزایط همسرم برای تحت فشار قرار دادن منه نه واقعا چیزی باشه که باورش داشته باشه ...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khadijeh

چطور به شما بگم که شزایط همسرم برای تحت فشار قرار دادن منه نه واقعا چیزی باشه که باورش داشته باشه ...

---

من مطالب شما رو کامل خوندم و باز گفتم که شرط هاش رو بپذیرید

حالا فرض می کنیم که شرط های ایشون فقط برای تحت فشار قرار دادن شماست و خودش هم باورشون نداره :

باز توصیه می کنم بهانه رو از دستش بگیرید و با مرخصی تحصیلی گرفتن سعی کنید همکاری خودتون برای سازش رو کامل کنید .

ببینید! مثلا شوهرتون گفته بود که باید خانواده ی شما بیان عذرخواهی کنن . اگه یادتون باشه از همون اول گفتم که این حرف سبک و نامشروع هست . ولی اینکه بگه نمیخام زنم درس بخونه و براش دلایلی هم داشته باشه ، فرق داره . حتی اگر ایشون داره فقط برای فشار آوردن میگه ، بهتره بهانه رو از دستش بگیرید و بعدا وقتی اوضاع خوب شد ، مجددا تحصیل تون رو ادامه بدید

البته اگر با حرف زدن میشد ایشون رو نرم کنید (با فرض اینکه فقط برای فشار میگه) این بهترین راه حل بود ولی ظاهرا شما تعامل بسیار اندکی با هم دارید و وقتی هم یه ملاقاتی هست ، فضا مثبت نیست . . .

توصیه می کنم دیدار حضوری و آرامی رو تدارک ببینید ، میدونم سخته! ولی شدنی هست چون شوهرتون هم بدونید که تحت فشار هست و غرورش بش اجازه نمیده که نرمش نشون بده . اون مشاوری که گفتید ظاهرا زیاد بد نیست و از افرادی که صرفا تئوری های غربی رو خوندن ، مفیدتر خواهد بود . منظورم از واسطه مثلا وکیل هم بود ، چون اگر در دادگاه شوهرتون فقط وکیل رو ببینه هم خیلی خشمگین میشه و هم فرصت یک گفتگو از دست میره . . .