نمایش نسخه قابل چاپ
سلام خدمت شما
آقا هستم من و همسرم بعلت دعوای خانمم و خونوادم به مشکل برخوردیم
الان موندم چکار کنم به هیچ وجه راه نمیاد راضی نمیشه با خانوادم رفت و آمد کنیم
من 28 ساله هستم همسرم 32 سال.اختلاف خانوادم و خانمم برای مخالفت با ازدواج ما بود و همسرم از آن موقع کینه به دل گرفته.
بهترین کاری که میتونم الان انجام بدم چیه؟
سلام. علت مخالفت خانواده شما براي ازدواج چي بوده. چند وقته كه ازدواج كرديد. خانواده شما الان همسرتان را پذيرفته اند. از او دعوت كرده اند كه به منزلشان برود يا نه. همسرتان به خاطر شما بايد اين قضيه را هضم كند. ولي شما هم قبول كنيد كمي زمان لازم است. او حتما روزهاي پر استرسي را گذرانده. به او بگوييد كه به انتخابتان ايمان داريد و مي خواهيد خانواده تان هم متوجه اين انتخاب عالي بشوند. براي آنكه آن ها مخالف اين ازدواج بوده اند او بايد ثابت كند كه چقدر قابل ستايش است. به او بگوييد كه خانواده تان را دوست داريد و دوست داريد ايشان هميشه در كنارتان باشد.
سلام.علت مخالفت اولین بار بخاطر اختلاف سنی معکوس مان بود بیشتربهانه بود.خونوادم مایل بودند دختری از اقوام و آشنایان انتخاب کنم.زمستان 94 ازدواج کردیم.رفت و آمد میکردیم برای عید نوروز خانمم گلایه کرد خونوادت احترام درست وحسابی به من نمیگذارند دیگه رفت وآمد نمیکنم.
خونواده من قبول دارم کم و کسری هایی داشتند مثلا من و خانمم وقتی دوست بودیم.ما دو سال دوست بودیم.توی اون فاصله دوسه ماهش رو قهربودیم برادربزرگم متاهله بچه داره توی تلگرام به خانمم پیام داده بود خیلی خوشگلی و فلان.
خانمم بی نهایت زیباست.ناراحت شد و من با برادرم دعوای بد کردم.باز وقتی دوست بودیم در خانه مادرخانمم توی ماشین با خانمم دعوامون شد برادرش صدامون رو شنید بیرون آمد من را به باد کتک گرفت.بخاطر اینکه خیلی خانمم را دوست داشتم و دارم چیزی نگفتم.
تابستون عروسی خواهرزادم بود خانمم نیامد و منم نرفتم دلم میخواست برم اما خانمم نگذاشت یعنی گفت برو ولی یک فرمی برخورد کرد میدونستم برم جهنم میشه برام.بابت نرفتنم خیلی حرف از خونواده شنیدم.مرتب میگه بین من و خونوادت باید یکی رو انتخاب کنی
- - - Updated - - -
دوسال تلاش مضاعف کردم زندگیم را جمع کنم بتونیم ازدواج کنیم.توی دوسال خانه خریدم مدل ماشین رو عوض کردم.اسباب و لوازمات زندگی را خریدم.جشن عقدوعروسی خیلی مفصل گرفتم.تلاش کردم کم نگذارم.
چندین مرتبه با همسرم دعوا شده وسط دعوا به من گفته راست میگفتند تو و خونوادت لیاقت من را ندارید من حرف گوش ندادم.چرا چون خانمم دندانپزشکه و به نظر خانوادش و دوستانش باید با یک پزشک ازدواج میکرد نه با یک لیسانسه که با دوستش شرکت خصوصی شراکتی دارند.من از نظر مالی و ظاهری کم ندارم اما چون دکتر نیستم به نظرش باید تو همه چی کوتاه بیام.الان اجازه رفت و آمد خانوادگی ندارم خونوادم نمیان من میرم تنهایی ولی فقط خانه پدرمادرم.با خواهر برادرم رفت وآمد نمیکنم واسه بحث هایی که بخاطر رفتارشون با همسرم داشتند.
ببخشید طولانی شد
سلام. دوست عزیز ازدواجتون مبارک . براتون آرزوی خوشبختی می کنم.
من فکر میکنم به واسطه چهار سال بزرگتر بودن همسرتون ایشون به شدت سلطه جو شدن و حدس میزنم که این رفتار ایشان شدیدا روی اعتماد به نفس شما و ابهت مردانه تون اثر گذاشته باشه. دقیقا نمی دونم که معیار شما برای انتخاب ایشون چه بوده؟ آیا فقط زیبایی و تحصیلات؟ ای کاش کمی هم برای آیتم اخلاق در انتخابتون ارزش قائل می شدین.
کم نیستند در اطرافیانم خانمهای تحصیلکرده اتفاقا دندانپزشک اونم از نوع متخصص اونهم فارغ التحصیل از بهترین دانشگاه ایران که با یه لیسانسه ازدواج کردن تازه خانم چند سال کوچکتره نه بزرگتر!! اما کاملا مرد جایگاه خودش رو داره و زن جایگاه خودش رو!!! برادر عزیزم از ابتدای زندگی هرطور عمل کنی تا آخر همونطور باید باشی. آیا واقعا میخوای پدر و مادرت رو کنار بگذاری ؟!!!
هیچ فکر کردین همسر شما چرا با شما ازدواج کرده؟ ایشون که به گفته شما از زیبایی و تحصیلات و احتمالا تمکن مالی چیزی کم نداشتن چرا باید با یک لیسانسیه ازدواج بکنن؟ هیچ میدونین کوچکتر بودن مرد از زن همیشه یک آیتم منفی در ذهن خانمها محسوب میشه و حاضر نیستن با مرد کوچکتر از خودشون ازدواج بکنن چرا که اون حس ناب حمایتی رو که انتظار دارن از شوهرشون بگیرن از مرد کوچکتر نمیتونن دریافت بکنن و فقط در شرایطی این وضعیت کوچک بودن مرد رو می پذیرن که ناچار باشن. بسیاری از دخترهای با ظاهر زیبا و سطوح بالای تحصیلات رو میشناسم که صرفا به خاطر اینکه خواستگار چند ماه کوچکتر از اونهاست اون رو رد می کنن. پس مطمئن باشین همسر شما منتی سر شما نداره که با شما ازدواج کرده بلکه کاملا حساب کتاب کرده و از بین گزینه هایی که داشته شما از همه نظر بهترین بودین پس اعتماد به نفستون رو از دست ندین.برادر من در همین سایت چرخی بزنین و ببینین چقدر خانمهای پزشک و جراح و متخصص و دکتر و هیات علمی و ... که شوهرانشون متاسفانه حداقلها رو هم ندارند ولی عنان و افسار زندگی همچنان دست مرد خونه هست. واقعیت من کمی دلم برای مادرتون می سوزه که باید همچنین عروسی نصیبش بشه که پسرش حتی ازش بترسه که یه عروسی بره. بهتون هشدار میدم اگر این روش رو ادامه بدین در آینده نزدیک انتظار هرچیزی رو داشته باشید. شما تازه چند ماه از عروسیتون میگذره و همسر شما این رفتارها رو کرده مطمئن باشید در آینده نزدیک اگر همینطور میدون رو براش باز بگذارین از هرگونه توهین و تحقیر و حتی ضرب و شتم شما و خانواده تون مضایقه نمیکنه و متاسفانه در آخر و بعد از چند سال که بالاخره بچه دارشد و خیالش از این بابت راحت شد حتی ممکن ساز جدایی بزنه چون خانمها ذاتا از مردهای سست عنصر منزجر هستن و به سمت مردهای قوی کشیده میشن به ویژه که ایشون بسیار زیبا هم هستن و ....
ببخشید که اینقدر تلخ نوشتم امیدوارم طوری رفتار نکنید که چند سال بعد پشیمان بشین. موفق باشین
برادر عزيز اين خيلي ناراحت كننده است كه شما از ترس خانمتان در عروسي برادر زاده تان شركت نكنيد. من تصور مي كنم شما مشكل عدم اعتماد به نفس داريد. همسرتان هرچقدر هم امتيازات مثبتي داشته باشد در قبالش شما هم نكات مثبت بسياري داريد. اين موضوع را هيچ گاه فراموش نكنيد. برادر همسر شما چطور به خودش اجازه داده در دعواي شما دخالت كند و تازه شما را بزند. اين خيلي دردناك است. همسر شما تازه در أوايل زندگي به شما مي گويد شما در شان او نيستيد. اين ديگرخيلي زشت است كه با تمام تفاصيلي كه شما او را انتخاب كرده آيد جاي قدرداني اين حرف را بزند. شما به عنوان يك مرد سعي كنيد جايگاه خود را در زندگي مشخص كنيد. نشان دهيد كه ناراحتي شما هم ارزش بسيار دارد و او حق ناراحت كردن شما را ندارد. اگر جايي شما را همراهي نمي كند حق اين را ندارد كه مانع رفتن شما شود. به خانواده تان عزت بدهيد. آن ها را بزرگ كنيد. و هيچ گاه رفت و آمدتان را قطع نكنيد. اين موضوع را شفاف و قاطع به همسرتان بگوييد. موفق باشيد.
دوست عزیز سلام
برای اینکه یه طرفه به قاضی نرفته باشیم من در شرایطی شبیه شرایط خانوم شما قرار گرفتم فقط می خوام بنویسم که شاید بتونیم اینجا با هم خانومتون رو یه کم درک کنیم . و همه تقصیرا رو متوجه خانومتون ندونیم . خانم شما زیباست و تحصیلات و کمالات داره یعنی برای پیدا کردن همسر مشکلی نداشته و چه بسا خواستگارای خوبی هم داشته شما رو انتخاب کرده چون دوستتون داشته ولی این دلیل نمی شه هر نوع تحقیر و توهینی رو تحمل کنه اگه خونوادتون بی احترامی کردن به خانومتون تقصیر شما و یا خانوادتون هست البته برخورد خانومتون بدون سیاست بوده و به تندی برخورد کردن ولی نباید مواخذه شه که چرا عصبانی شده باید ببینیم چرا ایشون رو عصبانی کردن . سن و سال یه عدده و اصل تفاهم و علاقست اما اگر قراره مشکل ایجاد کنه باید در موردش فکر می شد متاسفانه من اینجور برداشت کردم که شده بهانه ای دست خانواده شما که بکوبن تو سر دختر بیچاره .
به قول معروف کسی که خربزه می خوره پای لرزش هم می شینه وقتی دنبال دختر همه چی تموم و زیبا هستین باید بهش هم توجه بشه و احترام گذاشته شه . کار برادر ایشون درست نبود اما کار شما هم درست نبود که ایشون دعوا کنید و صداتون رو انقدر بالا ببرین که تو در و همسایه آبروشون بره و داداششون بخواد بشنوه .
من یه راه حل دارم براتون. از اصرار برای رفت و آمد دست بکشید خودتون برید و بیاید تا خانومتون این رو هضم کنه و با خانومتون بیشتر وقت بگذزونید برید مسافرت بگردید . بذارید مسائل خانواده ها فراموش شه یا حداقل هی و هی یادآوری نشه . در مورد بخشش و آرامش برای خانومتون کتاب بخرید و بذارین به عهده خودش که با این قضایا کنار بیاد و دیگه بهش اصرار نکنید مطمئنا دختر فهمیده ای هستن و خودش راهشو پیدا می کرد اگر هم کینه به دل نگه داشت شما بی خیال شید . فکر کنید مجردین و مجبورین برای شرایطی دور از خونوادتون زندگی کنید . از حالشون خبر بگیرید اما فعلا خانومتو به حال خودش بذار ایشون عصبانی هستند و شایط دچار شک و استرس شده بذارین گذر زمان حلش کنه عجله نکنید
یه نکته دیگه هیچ وقت جلوی خانومتون از خونوادتون طرفداری نکنید . حرفهاش رو هم تائید نکنید اوضاع بدتر می شه . امیدوارم با درایت و صبر از پس این مشکل بر بیاین .
شاید یه کم نظرم غیر کارشناسانه باشه ولی من تو موقعیت خانومتون بودم و الان دارم یه بحران سخت رو پشت سر می ذارم . به شدت عصبی و ناراحت بودم و روزگار همسرم هم تلخ شده بود . راهی که هر دو پیش گرفتیم این بود و من دارم روی خودم کار می کنم به واسطه مطالبی که اینجا و توی کتابای دیگه خوندم ولی هنوز حاضر به دیدارشون نیستم حداقل تونستم باز همسرم رو دوست داشته باشم و آرامش رو برگردونم.
سلام سپاس از دوستان برای پاسخگویی
همسرم خصوصیات اخلاقی مثبت زیادی دارد.بسیارمهربان و دلسوزم هست دستپختش خانه داریش بیسته.مطب میره ولی همیشه حواسش یه غذا خوردنم هست وقتی با همیم خوشیم مگر اینکه حرف خونوادم بشه.منم میدونم خانمم خواستگارای زیادی داشته و به خاطر علاقه با من ازدواج کرد اما انتظار دارم درکم کنه من که نمیتونم خانوادمو پدرومادرمو فراموش کنم چون اون نمیخواد ببینه.میدونم خونوادم از یک جهاتی درست برخورد نکردند و رفتارشون در حد و اندازه ارزش همسرم نبود ولی مهم من بودم من که همه شکل همه جور برایش کم نگذاشتم توجهم رو نسبت به ایشون داشتم.موقع خرید عروسی اجازه ندادم کم و کسری حس کنه یا کسی دخالت کنه.چون خانمم پدر نداره اصلا راضی نشدم جهیزیه بده با اینکه در توانشون بود همه چیز رو خودم گرفتم.
برادرخانمم چون بزرگتر از همسرمه و پدر ندارند برای هر برخوردی خود رو محق میدونه و من چندبار به خانمم گفتم از بابت رفتار برادرش ناراحتم و خوشم نمیاد
فکرنمیکنم مشکل ما برای سن و سال باشه یعنی اخلاق همسرم همین بود حتی اگر با بزرگتر خودش ازدواج میکرد.خصوصیات رفتاریشه من دوستش دارم کنار می اومدم با حساسیت هاش.سن کاری به تفاهم نداره الان اینهمه طلاق توی کشور رخ میده نود درصد مرد بزرگتر از زنه.
من مشکل اعنمادبنفس ندارم مسئله دوست داشتنه نمیخوام دعوا کنیم میخوام خوش باشیم برای این راه میام.یکی از دعواهای ما به کتک کاری کشید همدیگر رو زدیم خیلی زشت و زننده بود میدونم کارم خیلی بد بود بعد هدیه گرفتم از دلش دربیارم گفت شرط بخشیدنش اینه با خونوادم قطع رابطه کنم.
سرلج افتاده میگه اسمشون رو پیش روی من نیار.کلا از خونوادم بیزاره میرم اونجا میگه باز پرت کردند چیزخورت کردند مادرت جادوگره خواهرت تفرقه اندازه.
من خیلی دوستش دارم زندگیمه ولی چرا این شکلی عذابم میده و متوجه نیست.
از برادرم متنفره.برای اون موضوع تلگرام که نوشتم و برای اینکه توی دوره نامزدی یکدفعه که دنبال خانمم در باشگاه رفتم برادرم توی ماشینم بود نرفت عقب بشینه منم خنگی کردم نگفتم برو عقب.دعوای حسابی شد خانمم ناراحت شد از اینکه جای اون جلوی ماشین پیش من بوده و گفت برادرت مثل گاو نشسته بود جلو .تو جایگاه من رو به خونوادت حالی نکردی برادرت یک سال کوچکتر از من هست من زنتم چرا عقب نشستم شما املید برای زن ارزش قائل نیستید.خوب من حق دادم ناراحتیش به جا بود ولی دیگه با برادرم و خونوادش جایی نرفتیم.
حتما حتما به همراه همسرتون به یک زوج درمان خوب مراجعه کنید. اگر الان یاد نگیرید که چطور این مشکلات رو حل و فصل کنید قطعا کارتون به جدایی می رسه. رفتارهای هر دو تون و همین طور خانواده هاتون خیلی بد و آسیب زننده است.
تماس بگیرید با دانشکده ی روان شناسی شهرتون یا به سایتشون مراجعه کنید و یک روان شناس که تخصص در زمینه ی زوج درمانی داره پیدا کنید.
سلام
نظرات در این مورد متفاوته به نظرم مردها و دخترهای مجردی که میان نظر میدن هرگز شکستن غرور یک زن در مقابل بی احترامی های خانواده ی شوهر رو تجربه نکردن و تا وقتی دردی رو تجربه نکرده باشی نمیتونی دیدگاه درستی داشته باشی... از طرف دیگه وقتی درد رو تجربه میکنی هم منطقت ممکنه مخدوش بشه و باز هم دچار خطای شناختی بشی
من نمیدونم اینجور وقتا راه حل درست واقعا چیه؟؟ به عنوان زنی که این مشکل رو داشتم و حتی چند تا تاپیک زدم نظرم رو میگم. بهترین راه برای ترمیم این رابطه اینه که شما تا میتونید به همسرتون جلوی خانواده تون شخصیت و اعتبار ببخشید. توی تمام جمع های خانوادگی(حداقل به مدت یکسال) از خانومتون تعریف کنید... خرفهایی بزنید که شخصیت خانومتون رو در مقابل خانواده تون به اوج برسونه... مگه نمیگید که همسرتون زندگیتونه به همه این رو نشون بدید...
مثلا اگه بحث به سمت یه زنی رفت که به شوهرش نمیرسه شما سریع بگید همه که مثل خانوم من تحصیلکرده و زیبا و خونه دار نیستن...
یا اگه حرف مسایل مالی شد بگید من هر چی که دارم متعلق به خانوممه هر کاری میکنم برای رضایت خانوممه...
باید مثل یه کوسه که دنبال شکاره وقتی توی جمع خونواده تون هستید دنبال شکار فرصتی باشید که به خانومتون ارج و اعتبار بدید... اصلا لازم نیست با خونواده تون دعوا یا بی احترامی کنید فقط اگه حرفی زدن یا حرکتی کردند قاطعانه و مودبانه از خانومتون دفاع کنید( اونجا بیخیال نشینید که وقتی مادرتون براتون میوه پوست گرفت و حتی یه تعارف به خانومتون نکرد میوه هه رو با ولع میل کنید و وقتی خانومتون توی خونه شاکی شد که مامانت برات میوه پوست گرفت اما حتی یه تارف هم به من که اونجا مهمون بودم نکرد بهش بگید کی؟؟؟ من اصلا ندیدم!!!!!! ) خلاصه تا یه مدت حداقل تا دو سال شش دنگ حواستون رو جمع کنید...
فکر میکنم اینجوری خانومتون به این یقین میرسه که شما همیشه ازش حمایت میکنید و خانواده تون هم بعد دو سال حمایت مداوم شما از خانومتون به این نتیجه میرسن که شما شش دنگ حواستون پیش خانومتونه و اگر بخوان یواشکی هم بی احترامی کنن انجامش نمیدن...
نکته ی مهم: حرفهایی که من زدم رو با تغییراتی که خودتون مایلید و از زبان خودتون توی یه فرصت عشقولانه به همسرتون بگید و بهش بگید که اگر زمانی رابطه ایشون و خانواده تون دوباره شروع بشه همه ی تلاشتون رو میکنید که ازش حمایت کنید و به همه نشون میدید که نفر اول زندگیتون همسرتونه...
من فکر میکنم اینجوری تا حد زیادی مشکلتون حل بشه...
با سلام . به نظر من خانم تون اصلا و ابداً رفتار اجتماعي نداره
وقتي باشما ازدواج كرده يعني شما رو پسنديده. شما رو در شان خودش ديده
چرا انقد ارزش خودت رو پايين مياري
اينكه كسي جلو ياعقب بشينه انقد مهمه ؟ ماشينه ديگه شايد برادرت تنبلي كرده . به هر دليلي نبايد حرف زشت ميزد
پسردايي من معلمه زنش دندانپزشكه. مثل عاشقو معشوق زندگي مي كنن. خانمش خيلي ساده و مهربونه. هميشه خونه مادرشوهرش ميره . ازدواج و مراسماتش هم خيلي معمولي مثل دخترهاي ديگه گرفتن. اون خانمم وقتي با يك معلم ازدواج كرد زندگي خودش رو قبول كرد. هيچ عيبو ايرادي هم نداره. خيلي باخانواده و متين هست(اونم فاميله)
خيلي وقتها هست خانواده طرفين به آدم احترام نميزارن ولي اين حق همسر آدمه كه با خانوادش رابطه داشته باشه. اين حقرو براي خودت قائل باش .
مقتدر باش.
نه دعوا كن نه كتك كاري.
نه كم بيار
خيلي خوبه كه همسرتان نقاط مثبت زيادي داره. ولي اين را هميشه بيادتان باشد اين شما هستيد كه تايين مي كنيد ايشان با خانواده تان چگونه برخورد كنند. متاسفانه الفاظ بيان شده از طرف ايشان اصلا درست نيست من به شخصه تجربه بي احترامي از طرف خانواده همسر رادارم. با وجود آنكه همسرم مي داند حق با من است ولي هيچ گاه اين موضوع را آشكار بيان نكرده. و اصلا من نه اين طور رفتار مي كنم. و نه اجازه اين را دارم كه اين طور صحبت كنم. همسر من قاطع بيان كرده كه از خانواده اش نمي گذرد و اين مشكل من است كه نتوانستم موضوع را مديريت كنم. اوقاتي هم كه من بسيار ناراحت هستم پيش من با آن ها صحبت نمي كند تا ناراحتي من كمتر شود. هميشه به حق قضاوت كنيد. همسرتان حاضر است از برادرش با تمام بي احترامي كه براي شما قائل شده بگذرد. پس چطور شرط مي گذارد شما از خانواده تان بگذريد. آن هم سر يك دعواي مشترك. شفاف سازي كنيد. اين درست است كه نمي خواهيد دعوايي صورت بگيرد ولي وقتي قاطع حرف بزنيد ديگر بحثي در پي آن نخواهد بود. موفق باشيد
سلام
ظاهرا یا من یا سایر کاربران محترم دچار سوتفاهم شدیم...
من اینطور فهمیدم که برادرتون وقتی جلوی ماشین نشستند خانومتون اونجا حرفی نزدند و دعوایی نکردن اما بعد که اومدن توی خلوت خودتون شکایت کردن درسته؟
آیا خانومتون جلوی برادر شما دعوا راه انداختن؟
دوستان ما الان با خود این آقا طرف هستیم و نه با خانومشون...
من که بعید میدونم اگر این آقا طرف خانواده شون رو بگیرن با وجود اشتباهات غیر قابل قبول خانوادشون( برادرشون قبل ازدواج توی تلگرام به خانومشون اسمس دادن و مزاحمت ایجاد کردن و از زیباییش تعریف کردن، خانواده این آقا بدون هیچ دلیل منطقی و صرفا بزرگتر بودن این خانوم بهش بی احترامی میکنن) مشکل حل بشه...
کاربر محترم اکیدا بهتون هشدار میدم که مقابله به مثل و چون برادرت این کار رو کرد پس خواهر منم حق داره و طرفداری از اشتباهات خانواده تون رو کنار بگذارید و چون این تاپیک پر از نظرات ضد و نقیض شده حتما حتما حتما یا عضو انجمن آزاد بشید و مشاوره خصوصی از مدیران تالار بگیرید یا مشاوره حضوری برید
اکیدا بهتون توصیه میکنم وضعیت رو از اینی که الان هست بدتر نکنید با مقابله به مثل و...
سلام ممنونم از وقتی که برای پاسخگویی میگذارید
دوست عزیز نوشتند زوج درمانی.میخواستم بپرسم فرق زوج درمانی با مشاوره روانشناسی چیه؟چه کاری انجام میدن؟تاثیراتش بیشتره آیا؟
همسرم پیش برادرم دعوا نکرد وقتی تنها بودیم دعوا کرد با من و البته دو روز قهر بودیم برای این موردی که پیش اومده بود.برادرم از سر تنبلیش نبود نرفت عقب ماشین بشینه کلا چون به نظرش مرد باید جلو بشینه وقتی مرد هست لزومی نداره زن جلوی ماشین بشینه.کلا با خانمش هم مشکل دارند من رفتار برادرم و همسرش رو قبول ندارم.
دوستان من از خونوادم طرفداری نکردم میگم خانمم از من نخواد قطع رابطه کنم حتی پیش خونوادم کلی به همسرم احترام گذاشتم دیدم موجب حسادت میشه سعی کردم نرمال باشم خوب من خونوادم رو میشناسم به همسرم گفتم رعایت کن پیش آنها هستیم خونوادم مثل تو فکرنمیکنند.موقع غذا خوردن پیش خونوادم خیلی حواسم هست چی میخوره حساسیت ایجادشد میخواستیم جایی بریم مانتوش رو گرفتم بپوشه حساسیت و حسادت ایجاد شد. برایش هدیه میگیرم تفریح میکنیم حساسیت ایجاد میشه .حالا چکارکنم خوب سیستم شون این شکلیه من بخدا دیوانه شدم فقط توی خلوت خودم داغون میشم اشکم درمیاد.واقعا همسرم رو دوست دارم حتی تصور یک لحظه بدون اون زندگی کردن حکم مردن رو برام داره نمیتونم بدون اون لحظه ای سرکنم.بالاخره این وسط یک طرف باید کوتاه بیان.
شهروز جان، زوج درمانگر روان شناسی هست که تخصصش در زمینه ی درمان زوج ها و مشاوره ی خانواده است. اگر به لیست اساتید دانشکده ی روان شناسی شهر خودتون نگاه کنید می بینید که در زمینه های مختلف تخصص دارند. اگر هم اونجا نوشته نشده، با یک سرچ راحت تو نت می تونید رزومه شون رو بگیرید و تخصص و زمینه ی کاری شون رو ببینید. برای مثال به این صفحه توجه کنید : تارنمای دانشکده روانشناسی و علو تربیتی
مهمه به کسی مراجعه کنید تخصصش در این زمینه باشه. همون طوری که برای بیماری کلیه به دکتر گوش و حلق و بینی مراجعه نمی کنند، برای مشکلات زوجین هم نباید به روان شناسی مراجعه کرد که تخصصش مشکلات کودک است. مهم تر اینکه خیلی از کسانی که به عنوان مشاور و روان شناس فعالیت می کنند مدرک و سابقه ی کاری درست و حسابی ندارند و در واقع مراجع رو فریب می دن.
من خیلی دیرم شده خلاصه میگم و میرم
شاید دیرتر اومدم و نوشتم...
شما مسوول احساسات و عواطف همسرتون هستید و نه مسوول باورهای غلط و حسادت ها ی خانواده تون... مادرتون اگر کمبودی در زندگی دارند باید با پدرتون و دوستانشون و رفتن به باشگاه و کلاس رقص و روضه( بستگی به اعتقاداتشون ) پر کنند...
خواهر شما باید به جای حسادت به خانوم شما روابطش رو با همسرش بهتر کنه و سرش توی زندگیه خودش باشه...
اگر خانوادتون به خانومتون احترام میزاشتن وضعیت فرق میکرد و منم چیز دیگه ای میگفتم اما قرار نیست خانوادتون عقده ها و کمبودها و حسادت هاشون رو سر همسر شما خالی کنن...
شما که یک مرد هستید و عیب و ایرادهای خانوادتون رو خیلی کمتر میبینید میگید خانواده تون حساس و حسودن... ببینید دیگه خانومتون چی به سرش اومده و چی کشیده...
خانواده تون دارن از رابطه ی خونیشون با شما سواستفاده میکنند و با این اهرم خانومتون رو آزار میدن و غرورش رو میشکنن... چرا اجازه میدید؟
شما مسوول رفتارهاتون هستید نه مسوول تفکرات دیگران(به خانواده تون توهین و بی احترامی نکنید منظورم اصلا این نیست)
پست اولم رو دوباره بخونید..
شما حق دارید با خانواده تون رفت و آمد کنید و همسرتون نمی تونه جلوی شما رو بگیره.در عوض شما هم نمی تونید ایشون رو مجبور به رفت و آمد کنید.واقعیت اینه که خانواده شما افکار و رفتار مردسالارانه و توهین آمیزی نسبت به همسرتون و حتی خود شما داشتن که پذیرشش قابل هضم نیست.برادر شما فکر می کنه به دلیل مرد بودنش باید احترام ببینه در حالی که همین آدم حرمت همسر شما رو شکسته و به حریمش تو فضای مجازی تجاوز کرده.من هم بودم تمایلی نداشتم چنین شخصی رو باز هم ملاقات کنم اون هم زمانی که این آدم باز هم رفتارهای مردسالارانه شو ادامه میده.اون کسی که شما با قاطعیت باید جلوش بایستید خانواده خودتونه نه همسرتون.این که خانواده تون به احترام شما نسبت به همسرتون حساس هستن مشکل خودشونه نه مشکل شما یا همسرتون.چرا به خانواده تون باج میدین؟نمی تونید با گفتن این حرف که خانواده ام اینجوری هستن... همسرتون رو وادار به سازش با رفتارهای غیرانسانی کنید.چرا ما باید با این توجیه غلط که آدما همینجوری هستن و قابل تغییر نیستن به حقارت تن بدیم؟این یعنی اون کسی که داره به حقوق دیگران دست اندازی می کنه حق داره چون گردنش کلفته و من زورم نمی رسه که جلوشو بگیرم،در نتیجه همسرم که داره به حقش تجاوز میشه سرشو بندازه پایین تا من یه احساس آرامش جعلی کنم که بعدها به شکل حادتری سر دربیاره.در نتیجه شما عملا از خانواده تون در برابر همسرتون حمایت کردین و فکر می کنم خشم همسرتون ناشی از درک همین موضوعه.دوری از آدمایی که بهتون بی احترامی می کنن و آزارتون می دن یه رفتار سالمه.به نظرم راهی جز یه برخورد قاطع ندارید.
خیلی خوشحالم که ادم منطقی هستین و خودتون متوجه رفتارهای اشتباه خونوادتون هستین وقتی خودتون میدونید که خونوادتون حتی به توجهی که از سمت شما به همسرتون میشه حسادت میکنن وقتی شما که پسرشونید میبینید و تایید میکنید که حساسیت و حسادت و رفتارهای اشتباه از طرف خونوادتونه پس دلخوری نباید از همسرتون توی دلتون ایجاد بشه
هر دختر دیگه ای هم جای همسر شما بود تمایلی به داشتن رابطه با این شرایط نداشت
من توصیه ام به شما اینه که شما در نهایت ادب و احترام با مادرتون حرف بزنید و ازشون بخواید به همسرتون احترام بذارن بهشون بگید من الان دیگه پسر مجرد قبل نیستم و برای خودم خونواده تشکیل دادم و اگر تو که مادرمی واقعا منو بخوای و دوسم داشته باشی دلت نمیخواد زندگیم خراب بشه و جنگ و مرافعه تو زندگیم پیش بیاد بهشون بگید گوش عزیز گوشواره عزیز
ولی یه جوری باهاشون حرف بزنید که دچار سو تفاهم نشن و دلشون نشکنه
از طرف دیگه به هیچ وجه از احترام و توجهتون به همسرتون در کنار خونوادتون کم نکنید
خونوادتون خودشون به همسرتون احترام نمیذارن با رفتارشون مانع احترام گذاشتن شما هم میشن؟؟؟؟ و شما هم احتمالا برای جلوگیری از حسادت اونها به همسرتون کم محلی میکنید؟؟/
شما خودتون باید مرزهای احترام و دوست داشتن و ..........رو مشخص کنید اولا یه کم سخته قبولش براشون اما باید کنار بیان و میان مطمین باشید اگر درست رفتار کنید
به شرط اینکه به هیچ وجه اجازه بی احترامی به همسرتونو از طرف خونوادتون ندید حتی وقتی همسرتون نیستن این مسیله فوق العاده مهمه
من یه بار برادر شوهرم پشت سر من وقتی نبودم چرت و پرت گفته بود همسرم عصبانی شده بودو بلند شده بود که بره نزدیک برادرش بهتر حرف بزنه مادر و خواهرش فکر کرده بودن همسرم میخواسته برادرشو کتک بزنه خلاصه میفتن وسط و میانجی گری که بابا تو بگذر یه حرفی زد و تو دلشون بسیار بسیار از همسرمم دلگیر شده بودن که چرا با برادرت اونطوری رفتار کردی اما همون رفتار همسرم که خیلی رفتار انچنانی هم نبود چون فقط یه عکس العمل تند به نظر میومده خیلی چیزهارو برای همیشه حل کرد و برای همیشه این ترس رو ایجاد کرد که نباید به من بی احترامی بکنن
مخصوصا وقتی خودم هستم اصلا جرات کوچکترین کاری رو ندارن چون میترسن بخاطر بی احترامیشون به من همسرم جلو من بهشون بی احترامی بکنه اگرچه هرگز این اتفاق نیفتاده اما چون همسرم حتی وقتی من نیستم ازم دفاع میکنه میگن الان جلو چشم خودش بی احترامی بکنیم دیگه واویلا در نتیجه حداقل ظاهر نصف نیمه رو رعایت میکنن در حالی که اولا تو روی خودم وحشتناک و به بدترین شکل ممکن بی احترامی میکردن
بالاخره وقتی کسی خودش درک اینو نداره که نباید دخالت و بی احترامی بکنه باید بهش فهموند حتی اگر عزیزترین کس زندگی ادم باشه
فراموش نکنید که خونواده ی ادم خیلی عزیزن اما زندگی خودتون توی الویت اوله
اگر ایمان دارید که رفتارهای خونوادتونه که ایجاد مشکل میکنه از همسرتون همه جانبه حمایت کنید نذارید همسرتون احساس کنه شما حامیش نیستین چون بعدها به سختی میتونید اعتمادشو جلب کنید
یه مدت ارتباطتونو با خونوادتون کم کنید و به همسرتون بگید این کاملا موقتیه و میخوام یه مقدار روی رفتارهاشون بیشتر فکر کنن و ما جلو چشمشون نباشیم همین
و اگر ناراحتی خونوادتونو دیدین بهشون بگید اگر ارامش من براتون مهمه دست ازین رفتارها بردارید
مثلا اگر بهتون اعتراض میکنن که چرا مانتو خانومتو براش میگیری و زن ذلیلی و ازین حرفها بهشون بگید من مثل شما فکر نمیکنم و زنم رو بی نهایت دوس دارم و هرکاری هم از دستم بربیاد برای راحتی و خوشبختیش انجام میدم خیلی قاطعانه و محترمانه حرفاتونو بزنید و براتون مهم نباشه چه قضاوتی میکنن کم کم چشمشون عادت میکنه
متاسفانه ما هر مردی که زنشو دوس داره و بهش احترام میذاره رو فورا روش یه انگی میچسبونیم نمیدونیم شاید دلیل خیلی از ناکامی ها و خوشبخت نشدنهای خودمون و اطرافیانمون بخاطر همین کج فهمی ها و تفکرات مسخرس
اگر زندگیتونو دوس دارید مرزهارو مشخص کنید و بدونید همسرتونو زندگیتونو ارامشتون الویته اوله
نقل قول:
نوشته اصلی توسط Amina
سلام
زوج درمانی رو باید با همسر برم یا تنهایی برم کفایت میکنه؟ما تهرانیم زوج درمانگر کاربلد کی هست شخص خاصی رو میشناسید؟
امیدوارم کمک حال باشه جدی خسته شدیم از دعوا مرافعه.نمیدونم چرا وقتی بیرون از منزلیم یادمون میاد اختلاف نظر داریم.برای کار بانکی بیرون بودیم دعوای شدید کردیم پیراهنم رو اونقدر کشید یقه تی شرتم پاره شد.توی دوران عادت ماهانه بود عصبی وحشتناک فقط انداختمش توی ماشین به خونه برگشتیم. فقط هی سر نماز از خدا طلب بخشش کردم اگر من توی این زندگی کوتاهی کردم.خدا عاقبتمان رو به خیر کنه
نقل قول:
نوشته اصلی توسط نیکیا
سلام
من عذرمیخوام توی تایپیکم به شما بی احترامی شد .یه محض مشاهده برای مدیریت پیام گذاشتم و لطف کردند پست های نامربوط رو پاک کردند.
دوست عزیز نگفتم طرف خونوادم رو گرفتم شما چرا کارهای آنها رو به من نسبت میدی آخه. منم میگم مطلع هستم رفتارها از چه بابته نه تنها من هر مردی میفهمه ما چشم داریم گوش داریم مغز داریم می بینیم متوجه هستیم اگر زن ما و خونوادمون به مشکل برمیخورند مقصر کی هست اگر هم توی روی زن نمیگیم مقصر خونواده ما هست اگر مقصر باشند واقعا، برای اینه خونواده هویت آدمه بدون خونواده هیچی نیستی اگر من مرد خونوادمو بندازم دور یا پیش همسرم بد بگم توف سربالاست هویتم رو دور انداختم.
حالا ببینم چطور میشه دیگه .پیش خانمم خیلی وقته از خونوادم حرفی نزدم میخوام برم یک ساعت ببینم پدر مادرم رو بدون اطلاعش میرم چون نمیگذاره بعد دعواست.
رابطش با پدرم خوبه میگه بابات چطوری یک عمر مادرت رو تحمل کرده.ولی خوب بخاطر مشکلاتی که با مادرم و بقیه داره کلا قید همه رو زده.
شما شخص عاقل و منطقی هستید
بهتون تبریک میگم آقای محترم:104:
همین که به فکر همسرتان هستید و از برادرتان به دلیل رفتارش انتقاد کردید نشونه های خوبیه
اما بهتون پیشنهاد میکنم هرگز بصورت مخفیانه به دیدار خانوادتون نرید
حس اعتماد رو ازش میگیرید و اون وقت قضیه بدتر میشه
نمیگم همسرتون رو مجبور کنید با شما همراه بشه و بیاد اونجا و یا برای هر بار رفتن به خونه پدر و مادرتون ازش اجازه بگیرید منظورم این نیست
اما خیلی آروم و سعی کنید احساسی باهاش صحبت کنید و بگید گاهی واقعا دلم برای پدر و مادرم که اینهمه برام زحمت کشیدن تا من به این نقطه برسم تنگ میشه
احساس نیاز به این دیدارها رو بهش نشون بدید و براش توضیح بدید
بهش بگو توقع ندارید که همراهیتون کنه اما دلتون میخواد مثلا هفته ای دو هفته ای و یا ماهی یکبار چندساعتی در کنار خانودتون (تاکید بخصوص روی پدر و مادر داشته باشین) بگذرونید
سعی کنید با همسرتون یه قول و قرارهایی بابت این دیدارها داشته باشید
خودتون بهتر میدونید که نباید با لجبازی و تندی این مسائل رو بیان کنید تا واکنش بدی نشون نده
پیروز باشید
:72::72::72:
اتفاقا امروز صبح خارج از شهر اومدیم حال و هوا عوض کنیم در این مورد صحبت کردم گفتم اجباری نیست با خونوادم رفت و آمد کنی تا وقتی که یک موضوعات و حدو حریم هایی مشحص باشه اون هم گفت مجبورنیستم با خونوادم قطع رابطه کنم ولی فقط خودم باید برم از اون انتظار نداشته باشم.
من برای این آرامشی که الان از خانمم دارم هزینه کردم کلی با زحمت وخون دل سنگ به سنگ این زندگی رو گذاشتم چه از نظر مالی و چه از نظر ازدواجی و به دست آوردن دل همسرم.به هیچ وجه نمیخوام چیزی خراب شه یا حتی ذره ای کم شه
سلام
ببینید من نظراتم تجربی هست و نه روانشناسی.
با حرفهایی که راجع به خانومتون گفتید و حساسیتهاش این یقین رو بهتون میدم که اگر ازش حمایت کنید شاید تمایل به شروع مجدد با خانواده تون داشته باشه... تصور اینکه شوهر ادم جلوی خانواده اش هی از آدم تعریف کنه و حمایت کنه و خانواده ی شوهر این رو ببینن برای یک زن خیلی شیرینه و اگر خانومتون به این باور برسه که قراره توی خانواده ی شما غرورش بالا بره نه اینکه جریحه دار بشه تمایل به بازسازی روابط در ایشون زیاد میشه...
خانومتون از نظر اعتقادی و مذهبی در چه حدی هستن؟ چند وقت پیش توی قرآن(شاید هم توی تفسیرش) خوندم که بزرگترین گناه بعد از کفر به خداوند بریدن از خویشاوندان خصوصا پدر و مادره...
اینکه گفتید دعواتون میشه و خانومتون یقه تون رو پاره کردند ما اونجا نبودیم که ببینیم خودشون شخصیت پرخاشگری دارند یا شما عصبانیشون کردید یا هر چیز دیگه ای... خصوصا اینکه به هیچ عنوان خودم رو دارای این دانش نمیدونم که راجع به این مسایل نظر بدم و اگر این اتفاقات توی زندگیتون زیاد تکرار میشن و جدای از خانواده تون هم راجع به سایر مسایل زندگی اتفاق میفته به نظرم باید مشاوره برید...
به نظرم یه مدت(مثلا برای دو هفته) هیچ حرفی راجع به خانواده تون نزنید و اگر هم خانومتون گله ای کرد با روی باز به حرفاش گوش کنید تا تخلیه بشه...
یک مدت که جو آروم شد توی یک فضای آروم و عشقولانه بهش بگید که تصمیم دارید حمایتتون رو ازش بیشتر کنید و اگر توی جمعی باشید حواستون بهش هست تا کسی بهش بی احترامی نکنه و اگر بی احترامی بهش بشه با واکنش شما رو به رو میشه... این حرفا رو که زدید یک مدت باز کاری به کارش نداشته باشید و بعد اگر خانومتون زمینه ی اعتقادی مذهبی داره راجع به اثرات قطع رحم باهاش صحبت کنید و اینکه پدر و مادرتون(فعلا حرفی از بقیه نزنید) براتون زحمت کشیدن و خدا هم راضی نیست که ارتباط قطع بشه و اثرات بدی ممکنه توی زندگیتون داشته باشه
این مشکلی نیست که یک شبه بخواد حل بشه... باید صبور باشید و کم کم و مرحله به مرحله حلش کنید...
موفق باشید.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط نیکیا
همسر من اعتقادات مذهبی معمولی داره نه مذهبیه نه بی دین.اتفاقا خیلی خانواده دوست و مهربانه.اما اشتباهات و سوتفاهماتی اول زندگی پیش آمد چه در جریانات آشنایی ما و چه زمان نامزدی و ازدواج ما که ایشون رو به شدت نسبت به خونوادم دلزده کرد.مثلا من و ایشون دستبندی رو گرفته بودیم که بعد از جواب گرفتن در خواستگاری یک شب خانوادشون رو دعوت کنیم من اون دستبند رو به عنوان اولین هدیه ای که خونه ما میان کادو بدم.خواهر من دستبند رو قایم کرد و اون شب آخرشب با جروبحث من توی اتاق که همسرم هم متوجه شد دستبند رو گرفتم.عقیدش این بود چرا الان میخوای طلا بدی تو که رفتی خونه شون طلا برده بودی.باقیش رو بگذار سرعقد. دخالت بیجا !! من خواستم من گرفتم.رفتار خواهرم به منم برخورد.
هدیه رو دادم پیش خونواده به همسرم ولی متوجه شد و از اون شب با خواهرم چپ شد تا جایی که دیگه نه تلفن میزد به خواهرم نه خونش میرفت نه برای عید زنگ زد تبریک بگه نه عروسی دخترخواهرم شرکت کرد منم نگذاشت برم.
برخوردای این سبکی از خونوادم دیده البته من تا جایی که شد و تونستم اجازه دخالت ندادم.
بله میدونم پروسه زمان بر هست و فقط من این بین ماندم لای چهارچوب
مورد دیگری رو فراموش کردم بنویسم خانم من اگر رفتاری از خانواده من ببینه باب میلش نباشه یا بی احترامی باشه میخواد قطع رابطه داشته باشه.نمیدانم همه خانم ها تا این حد حساسند؟
من میگم تو وقتی یه مورد پیش میاد میگی قطع رابطه و خونه م نیان.برادرتو هم من رو زد منم باید بگم برادرت خونه من نیاد قطع رابطه ؟ گفت جریان اون خیلی فرق داره آن زمان قبل ازدواج ما بود و تو جلوی خانه ما با من دعوا کردی برادرم میخواست ازمن دفاع کنه.( برادر خانمم با صدای جیغ و حرفهای همسرم بیرون اومد و من اصلا صدایم بلند نبود)
سلام دوست عزیز
من واقعا خوشحالم که شما مردی اینقدر فهمیده و با شعور هستین و امیدوارم تو همه مراحل زندگیت موفق باشی . من راهی که به ذهنم می رسیدو تو زندگی خودم پیاده کردم و تا الان خوب پیش رفته بهتون گفتم خودت برو وبیا به خانومت کاری نداشته باش . از خونوادتم جلوی خانومت تعریف نکن که چی خریدن کجا می رن کجا میان . و تاکید کن خانومتو خیلی دوست داری به خصوص جلوی خودش و بعد از اینکه از دیدن خونوادت میاین . مثلا یه بار من که تو موقعیت خانوم شما بودم و همسرم تو موقعیت شما بود رفت خونه خانوادش وقتی برگشت به من گفت خیلی کار خوبی می کنی که به غذا ادویه کاری نمی زنی مامانم وقتی درست می کنه معدم به سوزش می افته . قصد توهین به خونوادشو نداشنا همینجوری سر حرف شد گفت ولی من انقدر ذوق کرده بودم که بیا و ببین :311: . یه جورایی بهش بگو زندگی با تو از دوران مجردیم خیلی بهتره لازم نیست از خونوادت بد بگی مثلا بگو فلان چیزو دوست نداشتم الان اینجوری که هست خیلی دوسا دارم . مثلا ما مبل l خریدیم برای خونمون همسرم می گفت مبل تشریفاتی دوست نداشتم هرچی هم به مامان و بابام گفتم گوش نکردن با این حرفش من رو بدون اینکه بخواد یا بدونه خوشحال کرد. رضایتت رو از زنت با مقایسه های کوچیک از مجردیت نشون بده
در مورد عصبانیت و پرخاشگری خانومتون فکر کنم به سندرم پیش از قاعدگی مبتلاست من هم خیلی پرخاشگر می شدم مطالعه که کردم راه هایی برای آرامش خودم پیدا کردم به همسرم هم گفتم که توی اون یه هفته مراعات حالمو می کنه و اگه چیزی می گم اصلا جوابمو نمی ده جوری که تو تقویم برای جفتمون علامت زدم که بفهمیم من خودم واقعا ناراحت و پرخاشگر می شم تا حدی کنترل می کنم وقتی عصبانی نشم گریه می کنم . اینا طبیعیه اینا رو گفتم که خانومتون رو درک کنیدو شاید بهتر بتونید راه حل پیدا کنید واسه این قضیه .
تو این دوره به خانومتون بگید با دوستاش بره بیرون و حرف بزنه خیلی موثره . من با مادرم می رم خرید تا سه روز شارژم و به همسرم محبت می کنم .
امیدوارم این تجربیاتم به تو و خانومت کمک کنه . و واقعا دلم می خواد زندگیتون روبراه بشه چون واقعا آدم فهمیده ای هستی و این باعث خوشحالیه که همچین آدمایی هنوز هم هستند .
شما مساله هم کفو بودن رو فک کنم رعایت نکردین و احساس میکنم خانومتون شما و خانواده شمارو پایینتر از خودش میبینه و خودشو ملزم به احترام به اونا نمیدونه.
من نمیدونم این درسته که بعضیا میگن شما تنها برو.به نظر من این خیلی بد هست و توهین به خانوادتون هست.
یه سوال از شما دارم.اگه خانومتون در این حد به قول شما همه چی تموم نبود بازم اینطوری به موضوع نگاه میکردید و از موضع ضعف بیرون نمیومدید؟
شما اون جذبه و جسارت لازم رو حالا به هر دلیلی ندارید.
این نظر منه که هر چیزی سر جای خودش.هم زن و زندگی و هم خانواده.به هر کدومش به دلیل ضعف رفتاری بی احترامی بشه در واقع این وضعیت شما پیش میاد.
امیدوارم در آینده ضربه بیشتر نخورید.
به نظر من یه مشاوره از متخصصین همینجا بگیرید و رفتاراتون رو اصلاح و جراتمندانه کنید چون کاربرا تو این موارد نظرشون احساسی و جانب گیرانس.
اين خيلي خوبه كه شما همسرتان را درك مي كنيد. ولي از ابتداي اين تاپيك نظر من اين بوده كه شما از موضع ضعف به قضيه نگاه مي كنيد. همه خانم ها حساس هستند. همه قابل احترام هستند. ولي يك سري چيزها را بايد خودمان بسازيم. نه رها كنيم. همسر شما بايد بخاطر شما رابطه اش را با خانواده تان بهبود بخشد. چقدر براي بهبود اين رابطه تلاش كرده. اگر كرده و موفق نشده شما مي توانيد بگوييد كه شما را همراهي نكند. ولي نه با اولين برخوردي كه آن هم در دوران نامزدي بين شما و خواهرتان بوده رفت و آمد را با ايشان قطع كردند. اگر بخواهيم همه بر طبق خواسته ما رفتار كنند و هركس نكرد حذف شود بايد نصفه آدم هاي اطرافمان را حذف كنيد. بعضي از رفتارهاي ايشان بسيار تند است. بهتر است در اين زمينه از مشاور كمك بگيريد.
دوست عزیز من فکر میکنم که مشکل شما صرفا با پیشنهاداتی که بعضی از دوستان در خصوص تعریف کردن زیاد از همسر و ... کردن حل نمیشه چون این یک مشکل تک علتی نیست و اصطلاحا مولتی فکتوریال هست پس همزمان باید چند آیتم رو با هم در نظر داشته باشین.درخصوص سوالتون در رابطه با حساسیت زیاد و اینکه آیا خانمهای دیگه هم همینطور هستند یانه من فکر میکنم مثلا در رابطه با پیامک زشت برادرتون کاملا حق با همسرتون هست اما در موردمثلا کی توی ماشین جلو بشینه!! یا مواردی از این دست واقعا باورم نمیشه یه خانم دکتر 32 ساله و قاعدتا با همین میزان تجربیات اجتماعی اینقدر کودکانه و ضعیف رفتار کنن که بابت مساله به این سادگی آشوب راه بندازن و آرامش زندگی رو به هم بزنن چیزی که اگر فقط کمی چرخ بزنید توی همین سایت و مشکلات بقیه دوستان رو مطالعه کنید میبینید که یه دختر بیست ساله با تجربه اجتماعی بسیار کمتر مسائل خیلی بزرگتر از اینها رو مدیریت کرده بدون آشوب و اگر به اینجا سر زده واقعا متاسفانه مشکلاتی در حد فاجعه توی زندگیش پیش اومده. پس همسر شما بسیار حساس هستند و در واقع صفت از خود گذشتگی که جزء لاینفک زندگی مشترک هست در ایشون وجود نداره. اما مشکل فقط این نیست . مشکل دیگه انتظارات خانواده شماست. واقعا یکی دیگه از سرنخهای مشکل برمیگرده به خواهر و مادرتون. ببینید همونطور که احتمالا خودتون بهتر میدونید عرف جامعه ما به ویژه تهران که خودتون ساکن هستید اینه که پسر از دختر بزرگتر باشه و همینطور دختر وسایل خونه مشترک (جهیزیه) رو تامین بکنه. خوب این حداقلش هست. کما اینکه متاسفانه در اطرافمون میبینیم خانواده بسیاری از عروس خانمها حتی هزینه عروسی یا حتی تامین خانه مشترک رو هم تقبل می کنند در شرایطی که دختر به لحاظ ظاهر و خانواده و تحصیلات کم از داماد نداره!!! من هیچکدام این موارد رو تایید نمیکنم ولی این واقعیت موجود جامعه ما هست و مادر و خواهر شما این موقعیتها رو میبینن و در ناخوداگاه خودشون مقایسه میکنن که پسری که ما با زحمت بزرگ کردیم چی کم داشته که با دختر 4 سال بزرگتر بدون جهیزیه ازدواج کنه و .... و بعد از همه اینها تازه عروسمون نه تنها ذره ای قدرشناس نباشه بلکه بی احترامی هم بکنه و پسرمون رو اصطلاحا از ما بگیره. من فکر میکنم شما باید به مادرتون حق بدین. این که به توصیه بعضی دوستان بیاین و جلوی چشم خانواده تون بیش از حد عرف و معمول به همسرتون توجه کنید فقط آتش کینه و بغض رو توی دل خانواده تون شعله ور تر کردین. پیش چشم اونها به همسرتون بی احترامی نکنید ولی دیگه از اونطرف بوم هم نیفتین!! عرض کردم برای بهبود رابطه باید طوری رفتار کنید که اصطلاحا نه سیخ بسوزه نه کباب! با قربانی کردن یکطرف رابطه، این رابطه هرگز ریشه ای اصلاح نمی شود. همسر شما اگر واقعا و صادقانه به خاطر عشق و دوستی با شما ازدواج کرده باید خانواده شما را بپذیرد نه به خاطر اونها بلکه به خاطر شخص خود شما چون این کمترین حق انسانی بدیهی شماست که راحت و بدون استرس با پدر و مادرتون رابطه داشته باشین به ویژه که با سبقه مذهبی که فکر میکنم شما دارید حتما واقف هستین که درصورت خدای نکرده قطع این رابطه یا عدم رضایت اونها از شما متاسفانه چه اثرات بدی ممکنه برای زندگیتون در پی داشته باشه و فارغ از جنبه مذهبی با آرزوی سلامت همیشگی برای والدین شما چه بسیار فرزندانی رو دیدم که به خاطر این مسائل و کم و سرد بودن رابطه ها بعد از دست رفتن والدینشون تا آخر عمر حسرت به دل لحظه ای کنار اونها بودن میمونن و خودشون رو نمی بخشن چه برسه که بتونن بعدا همسرشون رو که باعث و بانی این مساله بوده ببخشن و مشکل دوباره سرباز می کنه. پس تا این نعمت برقراره خوش به حالتون و از موانست و هم نشینی با والدینتون بهره ببرین . موفق باشین
- - - Updated - - -
دوست عزیز من فکر میکنم که مشکل شما صرفا با پیشنهاداتی که بعضی از دوستان در خصوص تعریف کردن زیاد از همسر و ... کردن حل نمیشه چون این یک مشکل تک علتی نیست و اصطلاحا مولتی فکتوریال هست پس همزمان باید چند آیتم رو با هم در نظر داشته باشین.درخصوص سوالتون در رابطه با حساسیت زیاد و اینکه آیا خانمهای دیگه هم همینطور هستند یانه من فکر میکنم مثلا در رابطه با پیامک زشت برادرتون کاملا حق با همسرتون هست اما در موردمثلا کی توی ماشین جلو بشینه!! یا مواردی از این دست واقعا باورم نمیشه یه خانم دکتر 32 ساله و قاعدتا با همین میزان تجربیات اجتماعی اینقدر کودکانه و ضعیف رفتار کنن که بابت مساله به این سادگی آشوب راه بندازن و آرامش زندگی رو به هم بزنن چیزی که اگر فقط کمی چرخ بزنید توی همین سایت و مشکلات بقیه دوستان رو مطالعه کنید میبینید که یه دختر بیست ساله با تجربه اجتماعی بسیار کمتر مسائل خیلی بزرگتر از اینها رو مدیریت کرده بدون آشوب و اگر به اینجا سر زده واقعا متاسفانه مشکلاتی در حد فاجعه توی زندگیش پیش اومده. پس همسر شما بسیار حساس هستند و در واقع صفت از خود گذشتگی که جزء لاینفک زندگی مشترک هست در ایشون وجود نداره. اما مشکل فقط این نیست . مشکل دیگه انتظارات خانواده شماست. واقعا یکی دیگه از سرنخهای مشکل برمیگرده به خواهر و مادرتون. ببینید همونطور که احتمالا خودتون بهتر میدونید عرف جامعه ما به ویژه تهران که خودتون ساکن هستید اینه که پسر از دختر بزرگتر باشه و همینطور دختر وسایل خونه مشترک (جهیزیه) رو تامین بکنه. خوب این حداقلش هست. کما اینکه متاسفانه در اطرافمون میبینیم خانواده بسیاری از عروس خانمها حتی هزینه عروسی یا حتی تامین خانه مشترک رو هم تقبل می کنند در شرایطی که دختر به لحاظ ظاهر و خانواده و تحصیلات کم از داماد نداره!!! من هیچکدام این موارد رو تایید نمیکنم ولی این واقعیت موجود جامعه ما هست و مادر و خواهر شما این موقعیتها رو میبینن و در ناخوداگاه خودشون مقایسه میکنن که پسری که ما با زحمت بزرگ کردیم چی کم داشته که با دختر 4 سال بزرگتر بدون جهیزیه ازدواج کنه و .... و بعد از همه اینها تازه عروسمون نه تنها ذره ای قدرشناس نباشه بلکه بی احترامی هم بکنه و پسرمون رو اصطلاحا از ما بگیره. من فکر میکنم شما باید به مادرتون حق بدین. این که به توصیه بعضی دوستان بیاین و جلوی چشم خانواده تون بیش از حد عرف و معمول به همسرتون توجه کنید فقط آتش کینه و بغض رو توی دل خانواده تون شعله ور تر کردین. پیش چشم اونها به همسرتون بی احترامی نکنید ولی دیگه از اونطرف بوم هم نیفتین!! عرض کردم برای بهبود رابطه باید طوری رفتار کنید که اصطلاحا نه سیخ بسوزه نه کباب! با قربانی کردن یکطرف رابطه، این رابطه هرگز ریشه ای اصلاح نمی شود. همسر شما اگر واقعا و صادقانه به خاطر عشق و دوستی با شما ازدواج کرده باید خانواده شما را بپذیرد نه به خاطر اونها بلکه به خاطر شخص خود شما چون این کمترین حق انسانی بدیهی شماست که راحت و بدون استرس با پدر و مادرتون رابطه داشته باشین به ویژه که با سبقه مذهبی که فکر میکنم شما دارید حتما واقف هستین که درصورت خدای نکرده قطع این رابطه یا عدم رضایت اونها از شما متاسفانه چه اثرات بدی ممکنه برای زندگیتون در پی داشته باشه و فارغ از جنبه مذهبی با آرزوی سلامت همیشگی برای والدین شما چه بسیار فرزندانی رو دیدم که به خاطر این مسائل و کم و سرد بودن رابطه ها بعد از دست رفتن والدینشون تا آخر عمر حسرت به دل لحظه ای کنار اونها بودن میمونن و خودشون رو نمی بخشن چه برسه که بتونن بعدا همسرشون رو که باعث و بانی این مساله بوده ببخشن و مشکل دوباره سرباز می کنه. پس تا این نعمت برقراره خوش به حالتون و از موانست و هم نشینی با والدینتون بهره ببرین . موفق باشین
نقل قول:
نوشته اصلی توسط Mr DaNi
خوب بخواهم منطقی به اوضاع خودم نگاه کنم ما به طرف مقابلمون نگاه میکنیم دختری که سرش به تنش می ارزه رو قاعدتا بهای بیشتری میدیم.معلومه شاید اگر خانمم یک سری از خصوصیات رو نداشت این حد راه نمی اومدم ولی یک چیزی هست اون هم خانواده من با تمام علاقم جاهایی من را جدا" پیش همسرم شرمنده کردند.
خانوادم وضع مالی بدی ندارند پدرم بازاریه از نظر مالی خیلی تفاوت نداشتیم شاید وضع ما بهتر هم باشه. من رو پا خودم بودم از اول نخواستم دستمو پیش کسی دراز کنم. پدر و مادرم سنشون یک مقدار بالاست توقع ندارم خیلی بتونند با همسرم ارتباط برقرار کنند. من و خانمم دوسال دوست بودیم می دونید که قرارگرفتن در فضای احساسی وابستگی میاره ما به اخلاق هم عادت کردیم و پذیرفتیم دیگه فکر اینجاش را نکرده بودیم خانواده ها به این شکل رفتارمیکنند.
بعد رفتار برادر خانمم نگاهم به اون تغییر کرده احترامش را دارم اما اون ارزشه رو برایم نداره قطعا همسرمن این حس متقابلو نسبت به خونوادم پیدا کرده.اینجاست که موندم هم به اون حق میدم هم به خودم هم به خانوادم.
فکرکردم زور کنم حتما با من دیدن خونوادم بیاد اوضاع رو بیریخت تر میکنم چون برای همین رفت و آمدها بود بحث لفظی و فیزیکی داشتیم.
الان هیچ طرف کوتاه نمیان. یه مرد جز آرامش و احترام از زنش چی میخواد.جز درک متقابل و ارزش قاائل شدن برای زندگیش از خانوادش چی میخواد.
خانمم میگه خانوادت بی احترامی میکنند اون طرف میگن خانمت واسه ما قیافه میگیره.قاطی نمیشه خوب سیستمش این شکلیه نمیتونم که عوضش کنم اصلا چون خیلی با کسی بر نمیخورد خوشم اومده.
دارم میبینم خانوادم با زندگیم الاکلنگ بازی میکنند چکارکنم توی دهن زنم بزنم اون هم طلاق بگیره دوباره برگردم سرجای اولم.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط maryam.mim
تشکر از شما.والا منم از این دست تعریف ها زیاد انجام میدم خانم ها موجودات پیچیده ای هستند انگار این مشکلاتو همه دارند
نقل قول:
نوشته اصلی توسط روياي آبي
شاید اون ضعفی که شما تاکید دارید دوست داشتنم باشه بله منم قبول دارم خانمم یک مقدار اخلاقش تند هست الان خیلی بهتر شده.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط sarvenaz
دوست عزیز خانواده من اصلا در جریان خرید جهیزیه نیستند من همه چیز خودم گرفتم توی خانه گذاشتم به همسرم گفتم بگو شما گرفتید.قبلا گفتم چون خانمم پدر ندارند راضی نشدم جهیزیه بگیرند خوشم نمیاد .ارزش زن من به چهارتا تیرو تخته نیست که خانوادم بخواهند ایراد بگیرند پس کاری که فکر کردم درسته رو کردم.
مادرم هم بله بالاخره مادره واقعا مادر یک چیز دیگه است ولی خانمم کم محسنات نداره بخوان حالا سن همسرم رو ملاک قرار بدن از بسیاری از دخترهای کوچکتر از این سن سرتره.بالاخره برای انتخاب من دستم تا حدی باز بود معدل طرف رو میگیری و انتخاب میکنی فقط یک چیز رو ملاک قرار نمیدی و روی اون مسئله کلید کنی.
اتفاقا متوجه شدم به همسرم خیلی توجه میکنم باعث خشم و حساسیت شد پیش خانواده مراعات کردم ولی نمیشه مگه میشه اخلاقت رو عوض کنی :161:
چقدر خوندن این تاپیک و دفاع همه جانبه ی شما از همسرتون برای من دلپذیره...
چقدر خوبه که انقدر درک دارید که ارزش همسرتون رو به چهار تا تیر و تخته به اسم جهیزیه نمیدونید... و به خاطر همون چهار تا تیر و تخته اجازه ی توهین به همسرتون رو نمیدید( هرچند که گفتید خانواده تون خبر ندارند و چه بهتر)
پرسیدید آیا همه ی خانومها حساس هستند یا نه؟ من که توی دور و بر خودم زنی رو نمیشناسم که اگر خواهرشوهرش دستبند طلا رو قایم کنه که برادرش به زنداداشش هدیه ای نده باز هم اون خانم اون خواهر شوهر رو دوست داشته باشه... نمیگم نیست اما میگم من واقعا ندیدم
راستش من که داشتم صبح اون قسمت پنهان کردن دستبند توسط خواهرتون رو میخوندم انقدر عصبی شدم که ترجیح دادم اون موقع چیزی ننویسم و الان که آروم شدم بیام براتون بنویسم.
همونطور که شما سعی می کنید همسرتون را درک کنید
فکر می کنم همسرتون هم ( با توجه به بزرگتر بودنش انتظار می ره عاقلتر از این هم باشه که متاسفانه ؟!) باید مراعات شما را بکنن.
مگه شما با خانواده همسرتون قهر کردید؟ مگه برادرش که شما را کتک زده الان رفت و آمد ندارید؟
کتک برادر ایشون بدتر بوده یا صحبت خصوصی شما و خواهرتون توی اتاق در مورد دستبند؟
من فکر می کنم شما زیادی دارید با کسی راه می آیید که حاضر نیست یک قدم به خاطر شما برداره.
چه خبره؟!
اگه شما را دوست داره و می خواد باید بپذیره که اونها هم خانواده و پدر و مادر شما هستن و عزیز شما هستن
این همه خودخواهی و انتظار احترام بیش از حد؟
به هر حال خواهر و مادر شما هم مثل هر کدوم از خانمهای این سایت نگران زندگی برادر و پسرشون هستن و بودن
اگه خواهرتون گفته کادوی خارج از عرف ندین منظورش توهین به همسر شما نبوده
فقط نگرانی برای به اصطلاح پر رو شدن و پر ادعا شدن طرف مقابل بوده ...
نقل قول:
نوشته اصلی توسط شیدا.
خیر من با خانواده زنم قهرنکردم با برادرش هم همینطور.منم دلم میخواد خانوادم خونه م بیان مثل خانواده همسرم که امشب اینجا بودن.کیه که نخواد با خانوادش رفت و آمد داشته باشه
شرایط رو تقریبا مفصلا نوشتم شرایط این شکلیه الان
خانمم واقعا من رو دوست داره علاقش رو میفهمم چندروز پیش بخاطر سرماخوردگی من دو روز مطب نرفت بدحال بودم ازمن مراقبت کرد .وقتی همسرم با خواهرم یا مادرم کنار هم هستند و با هم نمیسازند چاره چیه .
سلام جناب خیلی متاسفم اما شما خوب متوجه شدی که نباید ارامش زندگی رو بهم ریخت
پس فعلا خودت با خونوادت رفت امد کن و در شرایط عشقولانه با همسرت ازدر احساس وارد شو و باهاش به توافق برس که مانع شما نشه و ایشون مختاره
اما یک مشکل اساسی دیگه رفتار شما و همسرتون باهم هست تقریبا جای زن و مرد احساس میکنم عوض شده در زندگی شما باید خیلی با سیاست این روند رو تغییر بدی جوری که خودش هم متوجه نشه در شرایط عاطفی از خوبیهاش اول بگو بعد خیلی ارام و محترمانه و نرم اما جراتمندانه ازش بخاه که به شما احترام بذاره و هرگز نه شما و نه ایشون رو هم دست بلند نکنید!!!!!!!!
اگر اول زندگی ، زندگی بصورت مرد سالاری یا زن سالاری پیش بره بعدها زندگی دچاربحرانهای اساسی خاهد شد پس بهتر همون ابتدا زن و مرد بدونن رفتارشون نسبتبهم چطور باید باشه و وظایف خودشون رو بدونن
گاهی ما با رفتار اشتباه خود اجازه تجاوز و توقع بیجا را در طرفمان ایجاد میکنیم امااگر بدانیم چطور رفتار کنیم که طرف حدو اندازه خودرا بداندمشکل به زدن و یقه پاره کردن نمیکشد
حتما در سایت مقالات رو مطالعه کنید بخصوص رفتار جراتمندانه
حتما حتما با سیاست خانومتون رو با این سایت اشنا کنین یا سخنرانیهای دکتر حبشی بخصوص کلید مرد و اقتدار مرد ایشون رو ازشبخاهیدگوش کنه
یادت باشه زندگی با دوبال به اوج میرسه با یک بال خسته میشه
شما باید بازبون چربونرم از همسرت بخاهی بیشتر در مورد روابط زناشویی مطالعه کنه
نقل قول:
نوشته اصلی توسط ستاره زیبا
سلام. درباره مطالعه و زبان خوش که بتوتم همسرم رو راه بیارم حرفتون رومیپذیرم .اینکه میفرمایید جای زن و مرد عوض شده یعنی چی؟متوجه منظورتون نمیشم.یعنی من زنم رو با مشت و لگد بزنم گیسش رو بکشم با زور خانه پدرومادرم ببرم آنوقت مردانگی دارم.میدانید چی برای من جالبه اینکه خود خانمها از یک طرف دم از حق و حقوق برابر میزنند ازطرفی فکرمیکنند تا زور بالای سرشان نباشد نمیتونند درست رفتارکنتد.واقعا این شکلیه؟ من خیر سرم کارشناسیم حقوقه حالا بماند یه دوباری هم آزمون وکالت دادم چیزی نخوندم فعلا قبول نشدم ولی باید یه تفاوتی بین من و اون مردی که مردسالارانه رفتارمیکنه باشه یا نه.
منم عرض کردم خیلی برای این مسئله با همسرم دعوا کردیم حتی کتک کاری اما وقتی دیدم خانمم ناراحت میشه از رفتار خانواده سعی کردم یک مدت وقفه بندازم .
این حرفا رو ول کنید آقا شهروز. متاسفانه بعضی از کسایی که به اینجا میان از بس زیر سلطه ی مردهای زورگو بودند که به نظرشون زندگی اون مدلی عادیه و به هر حال باید به نوعی اون وضع رو توجیه کنند و نرمال جلوه بدن چون در غیر این صورت شرایط خودشون غیرقابل تحمل می شه.
توصیه های خیلی خوبی اینجا بهتون شد. به اونها عمل کنید. امیدوارم که موفق باشید. :72:
سلام
تعدادی از خانمها تجربه برخوردهای ناخوشایند از طرف خانواده همسرشون رو داشتند. از جمله خود من . مسلما عکس العملها متفاوته .
شاید همسر شما عکس العمل شدیدی داشتند. ولی به نظر میرسه یه جاهایی رفتارهای خانواده شما هم خیلی بچه گانه بوده.
من اصلا با این که جای مرد و زن در زندگی شما عوض شده موافق نیستم همچنین با تعاریفی که بعضی افراد از این جایگاه دارند.
در زندگی موضوعات مختلفی پیش میاد که مدیریت بعضی از اونها رو مرد و برخی رو زن به عهده میگیره بستگی به حساسیت موضوع و حدود درگیری های هر طرف.
موضوع مشکل همسر با خانواده شما رو شما باید مدیریت کنید که دارید این کار رو انجام میدید.و این خیلی خوبه که سعی دارید مشورت بگیرید.
من به عنوان کسی که تجربه همچین مشکلی رو داشتم و به عنوان یک خانم ،ترجیح میدم همسرم در این مورد با آرامش برخورد کنه.بعضی وقتها اینکه مدام تلاش کنی
چیزی رو درست کنی بدترش میکنه.
ترجیح میدم همسرم این موضوع رو مدتی مسکوت بزاره و روی رابطه دونفریمون کار کنیم.دوست ندارم توی این مدت مدام از رابطه من با خانوادش صحبت کنه.
و یه چیز دیگه.من با وجودی که خیلی خاطره بد از خانواده همسرم داشتم ولی بعد از گذشت چند وقت از ازدواجمون بعضی وقتها که میدیدم همسرم برای خوشحال کردن
من هر کاری میکنه و از خودش میگذره خودم پیشنهاد میکردم برای خوشحالی همسرم که با هم به خانوادش سر بزنیم هر چند اون خاطرات هنوز توی ذهنم بود و روبرو
شدن با اونها خیلی سخت بود.
میخوام بگم محبت کردن خیلی چیزها رو درست میکنه.
من فکر میکنم بیشتر از اینکه رفتار خانواده شما همسرتون رو آزار بده درگیری های که با شما بر سر اونها داشته اذیتش میکنه و کینه اش رو شدید تر کرده.
پس هر چقدر رفتار شما با خانمتون بهتر بشه کینه اون هم از خانواده شما کمتر میشه.
الان چقدر از پایان درگیری های شما با خانمتون بر سر خانوادتون میگذره؟
بعد از گذشت مدتی و کم شدن استرس ها و آروم شدن هر دوتون میتونین وارد مراحل بعدی بشین.
فقط حتما رفت و آمد با خانوادتون رو فعلا به تنهایی ادامه بدین و بعد از بازگشت پیش همسرتون حتما حتما خیلی با محبت و ملایم باهاش برخورد کنید و حرفی از
خانوادتون نزنید.
و اینکه در برخورد با خانوادتون به خصوص مادر سعی کنید با محبت باهاشون رفتار کنیدو یاداوری کنید چقدر دوستشون دارید و قدر زحمتهای ایشون رو میدونید.
اینطور هم اونها تصور نمیکنند که همسر شما،شما رو از خانواده دور کرده و هم اینکه از لحاظ انسانی درست نیست شما دل خانواده ای که زحمتتون رو کشیدند و
دلسوزتون هستند رو بشکنید.هر چند رفتارهای اشتباهی داشته باشند.به خصوص مادرتون.بهشون خیلی احترام بگذارید در عین حال تلاش کنید اگر پشت سر همسرتون
بدگویی کردند تحت تاثیر قرار نگیرید.
برای انجام تمام این کارها شما نیاز به آرامش دارید .پس آروم باشید . خاطرات تلخ رو کنار بگذارید و سعی کنید فعلا اوقات خوش و عاشقانه ای با همسرتون داشته باشید.
شما چرا یا از اینور بوم میوفتید یا از اونور بوم.
منظور کتک کاری نیست.منظور اقتدار مردونست.رفتار منطقی خوب و جراتمندانه طوری که طرف مقابل احترام شمارو همیشه نگه داره و به شما به عنوان تکیه گاه نگاه کنه و اینکه حرفاتون اصولی هست .همه چیز باید سر جای خودش باشه.اگه اینو تونستی درک کنی حله.نه اینکه خانومت جایی که بر وفق مرادش نیست شمارو زیر پا بزاره.آرامش چیه؟پس چرا الان به مشکل خوردید و آرامشو ندارید؟آرامش وقتی پیش میاد که همه چیز سر جای خودش باشه.البته مشکلات همیشه هست ولی اصول زندگی با آرامش یکیه.
آرامش این نیست که کوتاه بیاید بگید که آرامشم بهم نخوره.والا اگه کسی با من بزن بزن کنه حداقل تا چند سال روم نمیشه باهاش چشم تو چشم بشم.مثل داماد یکی از فامیلا که معروف شده هر دیقه از داداش عروس کتک میخوره.
چه دلیلی داره جهیزیرو شما بگیرید؟من هم توان مالیشو دارم ولی اینکارو نمیکنم.به خاطر اینکه زندگی رو که شل بگیری بعدش....
من هم مردم دوست من و میدونم شما درگیر چی هستی.زنی که زیباس و شما هم مدام کوتاه میای.شاید خیلی جاها دلت نخواد ولی مجبوری.
والا من تو این شرایط نمیدونم چکار میشه کرد.نه من و نه خیلی افراد این سایت.با مشاورا صحبت کن.
شما رفتار جراتمندانه ندارید.باز نگید کتک کاری.نه.شما از ابتدا اینگونه رفتار کردید.حالا باید بازیابیش کنید.ولی راهش و باید از کارشناسش بپرسید.
فکر آیندرو هم بکنید.خانوم همیشه اینقد زیبا و تیتیش نمیمونن.میترسم از روزی که یهو جلوشون واستید و ایشون حیرت زده بشند و....
سلام
بعضی از نظرات که میخونم انقدر تعجب میکنم که پیش خودم میگم مگه میشه؟
ایشون با همراهی نامزدشون رفتن برای نامزدشون دستبند خریدن که توی یک مراسم خاص به نامزدشون هدیه بدن در شبی که نامزدشون منتظر هدیه است و حتی هدیه رو خودش انتخاب کرده خواهر این آقا دستبند رو قایم میکنن و با جرو بحث با برادرشون در زمانی که مهمونا توی خونه نشستن دستبند رو نمیدن!!!!!
این چه جور نگرانی برای برادره؟؟؟؟؟
خواهرشون نمیتونستن صبر کنن اون مراسم با آبرو تموم بشه و بعد برادرشون رو توی یک زمان دیگه ای توجیه کنن راجع به خرج و مخارج(البته به نطر من تا این حد هم به خواهرشون ربطی نداشته اما به فرض که من اشتباه میکنم) همون شب باید دستبند رو پنهان میکردن؟؟؟؟؟؟
این آقا خودشون دارن میگن رفتارهای خانواده ام از سر حسادته بعضی از کاربرا میگن از سر نگرانیه...
کاربر محترم قاطعیت در این مورد اصلا جواب نمیده... همسر من سر اینکه با مردهای فامیلمون با من شوخی بیجا کنن حساسه و چنان قاطعیتی در این مورد نشون داده که من اگر شوخی بیجا بشنوم خودم رو به نشنیدن میزنم و جواب نمیدم چون میدونم این خط قرمز همسرمه کوتاه بیا هم نیست...
حالا اگر شوهرم میخاست همین قاطعیت رو راجع به خانواده اش داشته باشه زندگیمون حتما به جهنم مسلم تبدیل شده بود... چون این موضوعی نبود که من بخوام کوتاه بیام...
من اصلا نمیگم نطرات من درسته نطرات کاربرهایی که مخالف من میگن غلطه ... اما به عنوان زنی که این مشکل رو تجربه کردم و خصوصیاتی که از خانومتون گفتید قاطعیت در این مورد جواب نخواهد داد...
در ضمن شمل هم حق دارید با کسی که شما رو کتک زده رابطه نداشته باشید یا خیلی محدود کنید...
یک چیز دیگه این که وقتی ما میگیم رابطه قطع بشه یا کم بشه منظورمون اصلا این نیست که این قطع یا کم کردن رابطه قراره تا آخر عمر ادامه پیدا کنه...
این محدودیت ارتباط تا زمانیه که خانواده ها حد و حدود خودشون رو بدونن و کمتر دخالت کنند و این ترس رو داشته باشند که اگر بخوان بیش از این دخالت و بی احترامی کنن ممکنه ارتباط با برادر یا خواهرشون رو از دست بدن...
قرار نیست این ارتباط رو از دست بدن قراره فقط به خودشون بیان...
کما اینکه من هم قصد ندارم برای همیشه رابطه ام رو با خاهرشوهرم قطع کنم فقط با همسرم قرار گذاشتیم حداقل تا یک سال ارتباطی نداشته باشم تا کمی به خودشون بیان...
با توجه با نظرات ضد و نقیضی که توی این تاپیک هست من باز هم اکیدا مشاوره خصوصی همین انجمن رو توصیه میکنم