آیا معیارهام درسته؟

سلام
خیلی خلاصه میکنم
دیروز با خواستگارم سر اینکه ایشون دوست داشتند:

ایشون:26ساله,لیسانس مهندسی.سربازیشو رفته,خونه و ماشینم داره

من: 22سالمه,در حال گرفتن لیسانس مهندسی هستم و یه دختر ایده آل گرا(البته به قول ایشون)

چیزایی که ایشون از من می خواستد:
1.من سرکار نرم تو خونه پشت کامپیوتر محاسبات کاری رو انجام بدم.
2.اگه ممکنه تحصیلاتمو تا لیسانس ادامه بدم فقط.
3.چادر سر کنم.
4.در آینده در همیــن شهر خودمون زندگی خواهند کرد.

اما من:
1.دوست دارم در اجتماع باشم و کار کنم صرفا نه بخاطر درآمدش!
2.دوس ندارم چادر سر کنم چون سخته واسم.
3.دوس دارم حداقل تا دکترا ادامهتحصیل بدم البته اینم بگم بهشون گفتم که من میخوام و دوس دارم که برای ادامه تحصیل برم خارج از کشور
(خدا خودت کمکم کن که به این خواسته م برسم و در آینده پشیمون نشم که چرا این موضوع را با فلانی مطرح کردم.

الان احساس پشیمونی میکنم آخه نتونستم همه حرفامو بزنم

با سلام
به نظرم معیار بد یا خوب نداریم ;)
معیار افراد وقتی با اهمیت و ارزش می شن که ادم واسه معیارهاش تلاش کنه و بجنگه و درنهایت موفق بشه :applouse:اما امان از روزی که نیمه راه دیگه نتونی ادامه بدی

سلام
من تا حالا سه دفعه اومدم جواب تاپیکتونو بدم اما هر بار که ارسال رو میزنم سایت میپره و دیگه باز نمیشه

- - - Updated - - -

خلاصه میکنم ایشون اگه شما رو واقعاً دوست داشته باشن و بخوان به قول مدیر همدردی عزیز باید شما رو آنگونه که هستین دوست داشته باشن چون بعدن نمی تونن شما رو توی زندگی تغییر بدن یا شما معیاراتونو بهش بقبولونید و زندگی دچار چالش شدید میشه

- - - Updated - - -

بعضی ها معتقدن این اختلاف نظرها در طول زندگی حل میشه اما اینطوری نیست من و همسرم همین موردها رو مشابه داشتیم و هنوزم حل نشده گاهی زندگی رو دچار چالش میکنه طوری که مجبور میشیم یا من یا اون کوتاه بیاییم گرچه ته دلمون راضی به کوتاه اومدن نبودیم . پس شما تا وقت دارید و هنوز زندگی رو شروع نکردید با معیار عقل انتخاب کنید نه با معیار احساس .

- - - Updated - - -

ببخشید اون تاپیک مال ویدای عزیز بود که با این جمله شروع شده بود نه مال مدیر همدردی عزیز. اصلاح میکنم
مرا همانگونه که هستم دوست داشته باش

ای پرنده مهاجر ای پر از شهوت رفتن--------------------فاصله قد یه دنیاست بین دنیای تو و من
تو رفیق شاهپرکها من تو فکر گله مونم------------------تو پی عطر گل سرخ من حریص بوی نونم
کوچه پس کوچه خاکی در و دیوار شکسته---------------آدمای روستایی با پاهای پینه بسته
پیش تو یه عکس تازست از یه آلبوم قدیمی-------------یا شنیدن یه قصست از یه عاشق صمیمی

خیلی تفاوت فکری دارید! اینطوری بیشتر باید فکر کنید!!!!!

معیارهای شما منطقیه و شما اصلا انتظار های عجیبی ندارید ولی برنامه شما از آینده تون اصلا با انتظارات ایشون از شما هماهنگ نیست و شما معیارهای بسیار متفاوتی دارید. سن شما پایینه و احتمالا به خاطر هدفتون برای تحصیل در خارج از کشور وضعیت خاصی خواهید داشت، فکر می کنم جواب منفی بدید چون در مهم ترین مسائل با همدیگه اختلاف نظر دارید.

سلام
ممنون از همه ی دوستان که دلسوزانه منو راهنمایی می کنید
یه سوال دیگه داشتم اونم اینه که:
منو این آقا چند روزه به صورت تلفنی باهم در ارتباط هستیم البته خانواده من در جریانند اما خانواده اونو نمیدونم فقط خواهرش در جریانه
یه موضوعی که هست اینه که این آقا تقریبا تونسته شرایط و خواسته های منو قبول کنه جز چادر که اونم میگه چون شهر ما کوچیکه بهتره چادر سر کنی(و یکی اینکه من ازشون خواسته بودم که بعد ازدواج تو شهر خودمون نباشیم گفتند که سالها بعد که وضع مالیمون خیلی خوب شد از اینجا میریم)

یه بحث مهمتری ام که وجود داره اینه که این آقا ازم خواستند دوباره منو ببینند,چون ادعا می کنند اون روزی که اومدند خونه چون استرس داشتند و شب قبلش خوب نخوابیده بودند منو دقیق ندیدند و میخوان دوباره ببینن تا تکلیفشون مشخص شه
به قول خودشون یه ذهنیتی ازم داشتند که منو توصیف کردند چون به ظاهر خیلی اهمیت میده
من یه مدتی صورتم جوش میزد و الانم جای جو شهام مونده و اون اقا متوجه این موضوع شده بودند و دائم از زیبایی صحبت میکردند که اینکه صورتم خوب میشه یا نه,اینکه بهش قول بدم برم دکتر پوست تا بیماریم کاملا رفع شه.چون میگفت دوس ندارم یه عمر حسرت دخترایی رو بخورم که صورت صاف و بدون جوش دارند...

به احتمال زیاد دوباره بخوایم بیرون از خونه همو ببینیم تا این آقا دقیق منو نیگا کنند تا به یقین برسند
به نظرتون دارم اشتباه میکنم؟!
البته بعدش بهم گفتند ما همه مشکلات رو باهم حل میکنیم جوش که چیزی نیس

آخه به گفته ی خودش ظاهر زیبا تو ازدواج براشون یه ملاک اصلی هستش.اینم بگم بنظر خودم من یه قیافه ی کاملا معمــولی دارم

فعلا همیـــــن:(

بهترین کار این هست که به یک مشاور حضوری مراجعه کنید.
مشاوره قبل از ازدواج لازم است.

در مورد معیارهایی که گفتید، این آقا همسر چادری می خوان. به زیبایی صورت خیلی اهمیت می دهند. از شما خواستند که ادامه تحصیل ندهید و کار نکنید.
برداشت من این است که دنبال همسری هستند که بیشتر نقش سنتی همسر و زن را در خانواده ایفا کنند. دنبال تغییر خواست و نظر ایشون نباشید. به این فکر کنید که آیا شما هم دنبال چنین زندگی خانوادگی هستید؟ ظاهرا که خیر.
شما دوست دارید ادامه تحصیل بدید. خارج از کشور برید. کار کنید. چادر نپوشید و جای جوش هم روی صورتتان است.

فرض که به شما اجازه بدهند که فوق لیسانس بگیرید یا مثلا مانتو بپوشید ... اینها تفکر و نگاه این مرد را عوض نخواهد کرد. نگرشی که به زندگی خانوادگی دارد کاملا سنتی است.


لطفا هر دو تاپیک خود را ادغام کرده و پستهای تکراری ننویسید.

مرسی شیدا جان
باشه پست تکراری نمی نویسم

همون جلسه اول خواستگاری راجع به همون مسائلی که اون بالا توضیح دادم باهم صحبت کردیم...بعدش من فقط سکوت کردم و وقتی پرسیدند که همه حرق شما این بود؟!چرا ساکتید!در جوابشون گفتم ما که تا اینجاش باهم اختلاف عقیده داریم.
خودمم میترسم,حالا با اینکه بعضی از خواسته های منو قبول کرده میترسم بعدها اونی نباشه که من میخوام .آخه من دختر ایده آل گرایی هستم...از زندگی مشترک یکسری خواسته هایی دارم همونطور که بقیه دارن.میترسم بعدها حسرت زندگی ای رو بخورم که آرزوشو داشتم...:(:54:

سلام

چيزي هست كه باعث بشه به اين آقا جواب مثبت بدين؟
با اين همه تفاوت ديدگاه چرا مي خواين ادامه بدين؟

جدا از اینکه باهم تو یه سری موارد اختلاف نظرداریم اما احساس میکنم میشه بهشون اعتماد و تکیه کرد,آدم مستقلی هستند به نظر,26سالشونه و صاحب خونه و ماشین و کار هستند و سربازیشونو هم رفتند وقتی ازشون پرسیدم چرا تا لیسانس خوندید و ادامه تحصیل ندادید در جوابم گفتند که سر و سامان دادن به کار و زندگیم برام در اولویته و وقتی یخورده وضعم بهتر شد برا فوق هم میخونم...از نظر اخلاقی و اعتقادی آدم انعطاف پذیری هستند و بعضی از مسائل عرفی و شرعی رو حالیشونه...مثلا میگفت من میخوام هرچه زودتر باز ببینمتون تا تکلیف هردومون مشخص شه تا اگه خدای ناکرده قسمت هم نبودیم این رابطه بیش از این ادامه پیدا نکنه,چون نمیخوام وابسته شیم و دوس ندارم با احساسات دختر مردم بازی کنم... و مسائلی از این قبیل

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط goleyad

جدا از اینکه باهم تو یه سری موارد اختلاف نظرداریم اما احساس میکنم میشه بهشون اعتماد و تکیه کرد,آدم مستقلی هستند به نظر,26سالشونه و صاحب خونه و ماشین و کار هستند و سربازیشونو هم رفتند وقتی ازشون پرسیدم چرا تا لیسانس خوندید و ادامه تحصیل ندادید در جوابم گفتند که سر و سامان دادن به کار و زندگیم برام در اولویته و وقتی یخورده وضعم بهتر شد برا فوق هم میخونم...از نظر اخلاقی و اعتقادی آدم انعطاف پذیری هستند و بعضی از مسائل عرفی و شرعی رو حالیشونه...مثلا میگفت من میخوام هرچه زودتر باز ببینمتون تا تکلیف هردومون مشخص شه تا اگه خدای ناکرده قسمت هم نبودیم این رابطه بیش از این ادامه پیدا نکنه,چون نمیخوام وابسته شیم و دوس ندارم با احساسات دختر مردم بازی کنم... و مسائلی از این قبیل

---

ولی اینها دلایل کافی نیست که شما معیارهای اصلی مثل اشتغال و تحصیلات و محل زندگی و مهاجرت و پوشش رو کنار بگذارید چون ایشون آدم مستقل و شاغل و آگاه به مسائل عرف و شرع هستند!

دوست عزیز مشکل شما هم تقریبا شبیه مشکل منه. به جز اینکه من روی یه قسمت هایی تمرکز کردم و شما کلی بیان کردید. من احساس می کنم شما هم مثل من زن رو با نگاه امروزی می بینید و افکارتون زن و مرد رو دارای حق یکسانی می دونه. از نظر شما هم مثل من زن باید مستقل باشه . اما خواستگارتون مثل خواستگار من نگاهش به زن سنتیه. این که کار نکنه و چادری باشه و تو خونه بشینه و .... من هیچ کدوم از نگاهها رو انتقاد نمی کنم. اما تفاوت دو نفر و نحوه نگاه متفاوت به این مسائل می تونه باعث مشکلاتی بشه که کوچیک هم نیستن. چون خانم هایی که شبیه من و شما فکر می کنن حاضر به کوتاه اومدن از چیزهایی که حق خودشون می دونن نمیشن. شاید اگه مرد امروزی فکر کنه و زن سنتی این مشکلات کمتر پیش بیاد.
خواستگار من می گفت با کار کردن و ادامه تحصیل و .... مشکل نداره . اما به قدری تو این مسائل و ارتباطات حساس و تا از نظر من حدی بدبین بود که من احتمال دادم اجازه نده یا اون قدر شرایط رو سخت کنه که خودم پشیمون بشم از رفتن . در کل اینکه از معیارام کوتاه نیومدم و به خاطر احتمالی که دادم جواب رد بهش دادم. با وجود اینکه بین ما تا حدی وابستگی هم پیش اومده بود. بقیه شرایطش هم واقعا خوب بود.
خلاصه اینکه نمی تونی از معیارات کوتاه بیای. شاید الان به خاطر شرایط خوبش خودت رو گول بزنی . اما اگه معیارایی که گفتی واقعی باشه بعد یه مدت بازهم اون احساس زن امروزی سراغت میاد و باعث سرخوردگیت یا بحث و جدال بینتون میشه . البته اینا نظرات من با توجه به تجربه یک ساله خودم بودو اصراری رو درست بودنش ندارم. موفق باشی عزیزم

شما باید همه اینارو بهشون بگین تا در آینده به مشکل نخورین
الان ازدواج کنین و فردا بهش بگین به مراتب بدتر خواهد شد

سلام
والا تقریبا تو بعضی از مسائلی که باهم اختلاف نظر داشتیم,باهم صحبت کردیم و به تفاهم رسیدیم
مثلا گفته میتونی ادامه تحصیل بدی اما اینکه تا کجا رو هنوز باهم بحث نکردیم,مثلا من دوس دارم اگه خودم تا دکترا خوندم اونم تا دکترا بخونه اما اون میگه من فقط تا فوق لیسانس میخونم اونم واسه شرایط کاریش نه چیز دیگه,در حالیکه من دوس دارم سطح تحصیلات همسرم اگه بالاتر از من نیس حداقل هم تراز با من باشه (چون امکان داره من تا دکترا هم ادامه بدم)
راجع به کار هم تقریبا تونستم قانعش که من باید بیرون از خونه کار کنم نه بخاطر مسائل مالی بخاطر اینکه دوست دارم
اما هنوز با مسئله چادری یا مانتویی بودن من کنار نیومدن دلیلشونم میدونید چیه؟!
اینه که شهر ما شهر کوچیکیه و آدم خودش معذب هستش که مانتویی باشه میگه اگه شهر بزرگتر بودیم مشکلی نداشت البته ناگفته نمونه خودمم تا حدی حرفشو قبول دارم
اما یه مسئله ی دیگه ای هم که هست اینه که حرف مردم خیلی واسش مهمه در حالیکه خودشم میدونه نباید اینطور باشه

با این توضیحاتی که دادی احساس می کنم این آقا اصلا معیارهای تو رو نداره . تو میگی این آقا خوبه . اما ما تو زندگی دو جور خوب داریم. یکی اونی که ما می خوایم و معیارهای ما رو داره و ما بهش میگیم خوب. یکی اونی که معیارهای ما رو نداره . اما از نظر عرفی چون شرایطش خوبه بهش میگن خوب. فکر می کنم تو جنبه دوم رو در نظر گرفتی و به معیارهای خودت اهمیت نمیدی.

با سلامی دوباره...
والا این آقا در مورد کار و تحصیل شرایط منو قبول کردند اما نه بطور کامل

واقعیتش ما راجع به خیلی از مسائل هنوز صحبت نکردیم باهم

همونطور که اشاره کرده بودم ظاهر برای این آقا خیلی مهمه به قول خودشون برای اکثر مردا 98% ظاهر ملاکه

حالا قراره فردا باز به بهانه عیددیدنی بیان خونه مون و دوباره ما باهم حرف بزنیم,بهم گفتند دوس دارم این دفعه جذابیت واقعی خودتونو نشون بدید...البته در این مورد بهشون حق میدم چون دفعه پیش اصلا به خودم نرسیده بودم ولی اینکه ظاهر تا این حد براش مهمه یکم ترس برم داشته در حالیکه دوباری بهم گفته من عاشق شخصیت و منش شما شدم(نزدیک 10 روزه از اولین ملاقات و ارتباط تلفنی ما گذشته)

با اینکه دختر سر زبون داری هستم و خیلی معیار و ملاک ها دارم واسه زندگی آینده م...اما نمیدونم چرا هیچ حرفی برای گفتن با این آقا ندارم...یجورایی فک میکنم فعلا وقت ازدواجم نیس و زود شور و شوق ندارم واسه شناختنش...
یه بارم بهشون گفتم از ازدواج پشیمون شدم وقتی پرسیدند چرا گفتم فعلا زوده واسم و تحصیل برام مهمه...


وای خدا دیگه حوصله تایپ ندارم
فــعلا تا بعد
دوستون دارم دوستان
بای

همــه چی تموم شد!:(

من و شما همسن هستیم :)
به عنوان یه دوستی که نمیشناسیش و همسن و سالته میگم بهتر
هدف زندگی اینه که تمام توانایی بالقوه خودمونو شکوفا کنیم و بهترین بخش وجودمونو رشد بدیم. تو به عنوان یه دختر از جامعه مدرن با مردی که مثل زمان قاجار فکرش دنبال قیافه و رنگ پوست و خورشت آلو اسفناجه به هیچ حا نمیرسیدی. بذار اون آدم بره اینقدر بگرده ببینه دیگه این دوره زمونه دختری میتونه تا این حد خواسته ها و شرایط زندگیشو محدود کنه
میدونی من اصلا چی فکر میکنم؟
فکر کنم این قرار دوم بهونه بوده. اون آقا خودش هنوز با خودش کنار نیومده بوده و وقتی تو به خاطر معیارا ردش کردی بهش برخورده و گفته باشه قبول. هر چی تو میگی فقط بذار یه بار دیگه ببینمت و بعدشم پیله کرده به جوش!
ای بابا... برو دلتو صاف کن مسیو. پوست صورت یه بهونه ست. قرن بیست و یکمه. مامان بزرگتم اگه بخواد دوباره شوهر کنه تن به این چیزا نمیده چه برسه به ماااااا:18::heart:

فدات سارا جوووونم
آره راس میگی با مردی که تا این حد ظاهر براش مهمه نمیشه به هیج جا رسید...چندبار برگشت بهم گفت عاشق شخصیتت شدم اما....
میدونی سر چی تموم شد؟!
عصر پیام داد که خانواده م میگن صورت خوشی نداره که دوباره بریم خونه شون...ازم خواستن بیرون همو ببینیم منم قبول نکردم برگشتند گفتند یا بیاین بیرون یا کات کنیم منم گفتم:اوکی تمومش میکنیم رابطمونو
برا همدیگه آرزوی خوشبختی کردیم و تمام....
(هرچند میدونم باز برمیگرده به یه بهونه ای:دی)

هرچی خدا بخواد همون میشه.....:)

همونطور که گفتم پسره برگشت...این دفعــه رفته بود با بابام حرف زده بود سر اینکه توقعات دختر شما بالاست و منو حلالم کنید و...حالا نمیدونم چه اتفاقی بین خودش و خونواده ش افتاده بود که خواهرش تماس گرفتند که اگه اجازه بدید امروز بیایم خونه تون ...خلاصه ما هم گفتیم امروز نمیشه و پس فردا تشریف بیارید!
ولی ای کاش بهشون فرصت دوباره نمی دادم...
:angry:
کــــــآش...:(

سلام

می دونی چی توی صحبت هات واضحه ؟

شما هنوز به رشد فکری که برای یک ازدواج و مسئولیت پذیریش لازمه نرسیدی !!!
چرا؟ چون فکر میکنی ازدواج جلوی هدف هاتو میگیره . بله خوب درست فکر میکنی اگه طرف مقابل شما مثل شما فکر نکنه ازدواج جلوی آرزوهاتو خواهد گرفت. پس بین آرزوهات و درک ازدواج و تعهد و مسئولیت باید به یک درک درست برسی یعنی باید ببینی کدومش ارجح تره و واقعا برات مهمه تا در آینده حسرت تصمیمی که الان خواهی گرفت رو نخوری. من دلم به حال اون پسر میسوزه ناراحت نشو ولی اون آماده ازدواجه و شرایط شو هم تعدیل کرده ولی شما مثل دختر بچه ها هنوز معنی ازدواج رو درک نکردی و این در صورتی که توی تفکراتت تجدید نظر نکنی و مسیرتو محکم مشخص نکنی برات چالش ساز خواهد شد. بهتره بیشتر در مورد ازدواج و مسئولیت هاش مطالعه کنی چون اونجا دیگه فقط خودت و آرزوهات به تنهایی مهم نیستی شاید مواقعی برسه که به خاطر زندگی مجبور شی از آرزوهات و رویاهات بگذری و کوتاه بیایی واقعیت ازدواج با تصوری که شما داری منطبق نیست. چون خودتم هنوز از خودت و چیزایی که میخوای مطمئن نیستی (به ظاهر میدونی چی میخوای)

سلامدیشب ساعت 2 نصفشب خواهرش اس داده و ازمون عذرخواهی کرده و گفته که ما استخاره کردیم خوب نیومد!آخــه این دیگه چهجورشه؟!پســره که میگفتواسه دیدن من بی تابی میکنه!پس چی شد همه ی اون حرفایی که بهم میگفت؟!حداقل رو حرفشنموند و نیومدن که دوباره باهم حرف بزنیم شاید به تفاهم میرسیدیم,شاید من یکم سطحتوقعاتمو میاوردم پایین!به نظرت ایندرسته که این آقا تو چند باری که باهم از طریق اس در مکالمه بودیم همش از قیافهحرف بزنند؟!در حالیکه چیزایمهمتر از قیافه هم وجود داره(شکر خدا قیافهمم طوریه که حتی بدون آرایشم میتونم برم بیرون...بهتره بگم خیلی خیلی کم آرایشمیکنم...و خیلی دختر ساده ای هستم با اینکه افکارم قرن بیست و یکیه اما ظاهرم خیلیساده هستش)اون آقا در موردظاهر من هنوز دودل بودن به قول خودشون میخواستند واسه بار دوم منو ببینند تا ازنظر قیافه به یقین برسند و هرگز به بزرگترین تصمیم زندگیشون شک نکنند,خب منم بهشون حق میدم تا حدی چون لازم بود منم دوبارهببینمشون)اما اینکه گفتند من ندیده عاشقتون شدم,عاشق شخصیتتون)(اینکه میگم ندیده درست عین حرف خودشونه چون میگفتند روزی که اومدن خواستگاریاونقد استرس داشتند که دقیق منو ندیدن,هـــه)بین حرفاشون یجــورایی تناقضه...سخت میشه با یه همچین مرد ظاهربینی زندگی کردمگـــه نه؟!:(اصن ازشون ناراحت نیستم بلکه خوشحال هستم چون خودمم 99% تردید داشتم که آخراین رابطه ای که حس آنچنانی بهش ندارم چی میشه!فقط دلم از این گرفته که آیا ارزش و شخصیت من کمتر از یه استخـــاره بود؟؟؟؟؟؟؟؟!!

- - - Updated - - -

سلام
امروز ساعت 2نصف شب خواهرش اس داده و ازمون عذرخواهی کرده و گفته که ما استخاره کردیم خوب نیومد...
آخه این دیگه چه جورشه؟!
پسره که میگفت واسه دیدن من بی تابی میکنه!پس چی شد تموم اون ادعاهاش؟!
حداقل رو حرفش نموند و نیومدن که ذوباره باهم حرف بزنیم...شاید به تفاهم میرسیدیم ... شاید من یکم سطح توقعاتمو میاوردم پایین...
بنظرتون این درسته که این آقا دائم بطور غیرمستقیم قیافه منو با قیافه خودش مقایسه کنه؟!
در حالیکه قیافه فقط ظاهره...معلوم نیس درون آدما چی میگــذره

نمیخوام قیافه و ظاهر خودمو توصیف کنم براتون...فقط به تموم عالم و آدم میگم:"من قیافه مو دوس دارم...خدایا شکرت)
این آقا در رابطه با قیافه منو هنوز دودل بودند...به قول خودشون میخواستند دوباره منو ببینند تا از نظر قیافه به یقین برسند و هرگز به بزرگترین تصمیم زندگیشون شک نکنند!البته منم حق میدم بهشون چون لازم بود منم دوباره ببینمشون.
بهم میگه من ندیده عاشق شخصیتت شدم(اینکه میگم ندیده عین حرف خودشونه چون به قول خودشون روزی که اومد خونمون اونقدری استرس داشتند که خوب نیگام نکرده اما فک کنم خوب نگام کرده بود چون بعدا خوب قیافه و ظاهرمو توصیف کرد...هـــه)
بین حرفاشون یجورایی تناقضه...مگــه نه؟؟!
اصن ازشون نارحت نیستم بلکه خوشحالم هسم چون خودمم تردید داشتم از اینکه آخر رابطه ای که حس آنچنانی بهش ندارم چه خواهد شد

فقط این از این دلگیــرم که آیا ارزش و شخصیت من کمتر از یه استخـــاره بود؟؟؟؟!!!:confused:

دوست عزیز عاقبت زندگی که با دو جلسه دیدن و ارتباط از طریق اس ام اس بخواد در موردش تصمیم گیری بشه به استخاره و روضه و فال بنده(هر چند من تصور میکنم این بهانه بوده). در موارد بعدی جدی تر و منطقی تر فکر کنین ، ضمنا از اهداف زندگیتون هم کوتاه نیایید که بعدا مثل صدها عضو این انجمن پشیمون میشین.

گویا این آقا پسر دودل بودن و بنا به دلایلی که خودشان عنوان کردند مجبور شدن دروغ مصلحتی بگن (دروغ مصلحتی همون قضیه استخاره...اصلا استخاره نگرفته بودند که)چون میخواستند اگه این رابطه داره تموم میشه دلخوری بین طرفین بوجود نیاد...

امروز اومدن و تقریبا 2ساعتی باهم حرف زدیم بازم اختلافمون راجع به همون مسائلی بود که اول تایپیک عنوان کردم
البته اگه تو مسائلی مث قضیه کار من در بیرون از خانه و ادامه تحصیل من و تغییر محل سکونت بعد چند سال زندگی به یه شهر بزرگ کنار بیان (و البته کنار امدن با جای جوش که رو صورت من مونده) منم میتونم چادری شدنو قبول کنم...

توروخدا بچه ها واسم دعا کنید هرچه به صلاحمه و هرچی خیره پیش بیاد:203:

ازدواح جایی برای گروکشی نداره.خواسته هایی که دو طرف از هم دارن باید

در طرف مقابل وجود داشته باشه.

مگه دارید معامله می کنید ؟!!! واقعا عجیبه !!!!
از اون بدتر موارد معامله ست ! کنار اومدن ایشون با جای جوش های صورت شما !!!!!! استغفرا...

انگار پسره نتونست با خواسته های من کنار بیاد...
مگــه من خواسته ی نابجایی داشتم ازش؟!!!
امروز خواهرش به خواهرم اس داده بود که:"خیلی دوس داشتم باهم فامیل شیم اما برادرم میگه من لیاقت خوشبخت کردن فلانی رو ندارم"

همــه چی تموم شد...
خداجون کمکم کن,دستامو که عاجزانه به سمتت دراز شدنو بگیر...خدایا نزار بعدا حسرت این روزهارو بخـــورم"
خیلی دلم گرفته خدای آسمــونا...!:sorrow:

عزیز من یه خواستگاری ساده بوده و یک چند جلسه صحبت. به یک ماه هم که نکشید. چرا اینقدر خودت را باختی؟

به اس ام اس هاشون جواب ندهید و همه چیز را تمام کن. کش دادن موضوع فقط شخصیت شما و خانواده تون را زیر سوال می بره.

در ضمن این جمله "من لیاقت تو را ندارم" یا "لیاقت تو بهتر از من هست" تنفرانگیزترین جمله ای هست که یک مرد وقتی شجاعت نداره بگه من به هر دلیلی قصد ازدواج با شما را ندارم استفاده می کنه. می تونم بگم نود درصد آقایون این جمله را استفاده می کنند و فکر می کنند خیلی جمله نابی گفتند ( تمام موارد دوست و آشنایی که من سراغ داشتم، جواب رد با این جمله بوده، چه در دوستیها وقتی می خوان برن سراغ نفر بعدی، چه در خواستگاریها ... ).

برای چی حسرت این روزها رو بخوری؟ شماها توی یه مدت کوتاه همدیگه رو سنجیدید حالا به هر دلیلی اون آقا پسر منصرف شد دلیلی برای ناراحتی شما نیست من نمیگم قسمت نبوده چون قسمت رو خود آدمها میسازن اما میگم بشین یکم با خدای خودت خلوت کن و ازش بخواه هر چی که خیره واست اتفاق بیافته بعد آرامشی میگیری که دیگه نیازی به حسرت خوردن نیست . محکم باش و فراموش کن .

نگرانی و نارحتی من از اینه که نکنــه این بهترین موردم بوده و بعد این کیس بهتری تو مسیر زندگیم قرار نخواهد گرفت....
هرچند به این ایمان دارم هیشکی از فردای خودش خبر نداره و نمیدونه بعدها بهتری وجود خواهد داشت یا بدتری....
همیـــــــن:apthy:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط goleyad

نگرانی و نارحتی من از اینه که نکنــه این بهترین موردم بوده و بعد این کیس بهتری تو مسیر زندگیم قرار نخواهد گرفت....
هرچند به این ایمان دارم هیشکی از فردای خودش خبر نداره و نمیدونه بعدها بهتری وجود خواهد داشت یا بدتری....
همیـــــــن:apthy:

---

شما 22 سالتونه، اگه 32 سالتون هم بود باز هم نباید اینطور فکر می کردین!

ایشون اگه برنده جایزه نوبل و در لیست بیلیونرهای فوربز هم بود باز هم احتمالا به درد شما نمی خورد چون در مهمترین مسائل و دغده های روزمره زندگی مشترک (محل زندگی، اشتغال، تحصیلات، مهاجرت، پوشش) با هم تفاهم نداشتید پس اصلا تصور نکنید این بهترین مورد بوده.

روزتون بخیر،

من رو ببخشید که این پست رو کمی دیر ارسال میکنم، میخواستم در اولین فرصت پیامی ارسال کنم اما متاسفانه تا امروز فرصت مهیا نشد.
از چشم انداز فردی سنتی که تجربه رابطه ای ناموفق با خانمی اجتماعی/غیر سنتی رو داشته براتون مینویسم. در انتها به عاقبت رابطه ای که در اون خانم (یا آقا) معیارهای خودش رو ندیده میگیره اشاره مختصری میکنم بلکه دودلی شما و نگرانی هاتون کاهش پیدا کنه.


یکی از اشتباهاتی که گاهاً آقایون مرتکب میشن اینه که تصور میکنند همسرشون شخصیتی ثابت خواهد داشت و در آینده خانم همانگونه خواهد بود که در زمان آشنایی مشاهده شد. از طرفی، بعضی از خانمها تصور میکنند که قادرند کاستی های خواستگارشون رو بعد از ازدواج تغییر و بهبود بدهند. منظور از کاستی خصوصیاتی هست که باب میل خانم نیست. متاسفانه بارها مشاهده شده که هر دو دیدگاه تنها تصورهایی بوده که در انتها به ناامیدی ختم شده.


اما اجازه بدید تا با استناد به نوشته های شما تعدادی از خصلتهای خواستگارتون رو که با روحیات شما سازگاری ندارند رو بررسی کنیم. اینکه ایشون تقاضا کردند تا شما رو مجدداً ملاقات کنند بلکه مطمئن بشن از نظر ظاهری باب میلشون هستید بیانگر اینه که ایشون احتمالاً هنوز قدرت تشخیص این رو ندارند که زن کالا نیست و مثل هر انسانی شایسته احترامه. بطور غیر مستقیم نوعی تحقیره اگه پسر بخواد فقط برای زیر ذره بین قرار دادن خانم تقاضای ملاقات با ایشون رو داشته باشه چون وقتی دختر بی گناه پسندیده نشه از نظر اعتماد به نفس ضربه بزرگی میبینه. ایشون بهتر بود قبل از خواستگاری شما رو بیرون از منزل و بصورت نامحسوس میدیدند و فقط وقتی که پسندیدند برای خواستگاری اقدام میکردند یا میتونستند بهانه ای ترتیب دهند و بدون اشاره به بررسی ظاهرتون از شما تقاضای ملاقات کنند... همچنین ایشون هنوز به مرحله ای از بلوغ عاطفی نرسیدند که تشخیص بدهند انتقاد از ظاهر یک خانم تا چه اندازه میتونه از لحاظ روحی مخرب باشه.


یک نکته در رابطه با خواستگاری بصورت مختصر عرض کنم: خواهرم، خواستگاری یعنی بررسی معیارهای دو طرف با توسل به پرسش و پاسخ هایی که میتونه به ما کمک کنه طرف مقابل رو بهتر بشناسیم. وقتی تفاهم وجود نداشته باشه یا خیلی کم باشه، دو طرف بجای تلاش برای تغییر دادن طرف مقابلشون (چانه زدن سر پذیرفتن معیارها) باید مثل دو انسان عاقل و بالغ تفاوتها رو درک کنند و بپذیرند که برای هم مناسب نیستند. از شما دعوت میکنم آینده احتمالی چنین رابطه ای رو تجسم کنید. تصور کنید شما و آقایی که خواستگارتون بود با هم ازدواج کردید. اگر بعد از مدتی اختلاف نظری پیش بیاد و خدای نکرده بحث بالا بگیره، آیا فکر نمیکنید ممکنه حرفهایی بینتون رد و بدل بشه که باعث تحقیر شدن بشه؟ یا اعتماد به نفس/غرور دو طرف خدشه دار بشه؟ آیا فکر نمیکنید دو طرف ممکنه بخاطر اختلافی که بالا گرفته زیر قول و قرارهایی که با چانه زدن در دوران خواستگاری پذیرفتید بزنید؟ بالاخره زندگی مشترک همیشه گل و بلبل نیست و اختلاف نظر پیش میاد. در صورت بی تجربگی طرفین میتونه خیلی از حرمتها شکسته بشه.


اما اگه هنوز دو دل هستید و احساستون با منطق و ادله های ارائه شده همسو نیست، اجازه بدید راه نرفته شما رو که من و خانمی جوان طی کرده بودیم رو براتون توضیح بدم.


حدود هفت سال پیش (هجده سالگی) در دانشگاهی خارج از ایران با خانمی ایرانی آشنا و به درخواست ایشون در زبان و سایر دروس کمکشون میکردم. بعد از یکی دو ماه ایشون شماره موبایلم رو گرفتند و با فرستادن اس ام اس بصورت غیرمستقیم علاقه خودشون رو ابراز کردند. در مورد این خانم جوان با والدینم صحبت کردم و بعد از چند ماه از ایشون اجازه خواستم تا با پدرشون صحبت کنم تا قدمی برای رسمی کردن رابطه برداشته باشم. با مادرشون ملاقات و پس از یکی دو ساعت صحبت قرار شد تا پایان دانشگاه روی درسهامون تمرکز کرده و بعد از تموم شدن دانشگاه بصورت رسمی خواستگاری کنیم.
منتها هم من و هم این خانم جوان هر دو خام و بی تجربه بودیم. واقعاً ایده ای پخته از ازدواج در ذهنمون نداشتیم. همین بی تجربگی باعث شد در تصمیمات ضعیف و بیشتر احساسی عمل کنیم.


اشتباهات خانمی که با هم قصد ازدواج داشتیم: ایشون به خوبی میدونستند که دیدگاه من سنتی است ولی با این حال چشم بسته شرایط و معیارهایی رو که برای ازدواج مطرح کردم رو پذیرفتند. ایشون معیارهای خودشون رو اصلاً مطرح نکردند و در طول مسیر همیشه سعی کردند برای بقای رابطه مطابق آنچه که من می پسندیدم رفتار کنند، بدون اینکه خواسته های خودشون رو در نظر بگیرند.


اشتباهات من در طول رابطه: نشانه هایی که هیچ سازگاری با روحیات من نداشت رو قادر نبودم تشخیص بدم، یا اگر هم تشخیص میدادم جدی نمیگرفتم. بعنوان مثال برادر ایشون هم از رابطه ما و هم از رابطه غیر رسمی دیگر خواهرش مطلع بود اماعکس العملی نشون نمیداد. یا مثلاً پوشش خواهر بزرگتر بیش از انتظار آزاد بود بطوری که خانمی که با من رابطه داشت راحت نبود ایشون با اون پوشش در کنارمون حاضر باشه. (دو مورد از ده ها تفاوت فرهنگی خانواده ها که جدی گرفته نشد).


در طول رابطه هرگز به ایشون در رابطه با پوشش یا تعاملات اجتماعی امر و نهی نشد. اما بعد از چند سال ایشون به آرامی معیارهای خودشون رو مطرح کردند که دقیقاً نقطه عکس شرایط و معیارهایی بود که در ابتدای رابطه عرض کرده بودم. از طرفی ایشون شرایط من رو از همان ابتدا شنیده و بدون کوچکترین اجباری اونها رو قبول کرده بودند ولی از طرفی در تضاد بودن آن با خواسته هاشون رو بعنوان یک چالش میدیدند. در نهایت راهی جز انجام دادن چیزی که میخواست انجام بده پیش روی خود نمیدید... مثلاً به من میگفتند که با خواهرشون برای دیدن مکانی مثل آکواریوم میرن، در صورتی که برای شنا در استخرهایی رفته بودند که هم مرد و هم زن در اونجا مختلط شنا میکردند. چیزی که هم بخاطر پنهان کاری و هم بخاطر شکستن قبح خیلی ناراحتم کرد.


تجربه و شناخت نقاط ضعف و قوت بعد از پذیرش شکست عاطفی مهمترین چیزهایی هستند که بعد از طی کردن مراحل اندوه و آرام شدن کسب میشوند. مثل هر انسانی مراحل اندوه (عدم پذیرش، خشم، چانه زنی، افسردگی و پذیرش) رو برای کنار اومدن با جدایی طی کردم... برای اولین بار در زندگی احساس بی مصرف بودن کردم. فکر میکردم مقصرم و بابتش خودم رو تنبیه میکردم. اونقدر از خودم بدم اومده بود که وقتی در باشگاه بودم تا جایی به خودم فشار آوردم که صدایی مثل پاره شدن ماهیچه یا تاندون رو شنیدم. اما بعد از آرام شدن و رویارویی با واقعیت برای اولین بار بعد از مدتها آرامش رو تجربه کردم. :-)

برگردیم به شما!
شما با رد کردن این ازدواج نه تنها حسرت ازدواجی موفق به دلتون نمیمونه بلکه از سالها تنش و پشیمانی پیشگیری کردید. شرایط روحی شما رو بخاطر رویدادهای چند روز اخیر درک میکنم و صمیمانه بابت تجربه عاطفی ناموفقی که داشتید متاسفم. امیدوارم دیگه نگران یا ناراحت گذشته و آینده نباشید و بتونید هر چه سریعتر روال زندگی عادی رو طی کنید. خواهش میکنم خودتون رو مقصر ندونید و بابت ظاهرتون اصلاً نگران نباشید. برای شما و خواستگارتون آرامش رو از خدا میطلبم.

یا حق. :)

Serok عزیز ممنــون از اینکـه وقت گذاشتین و نظر و تجربه ی شخصی خودتون رو بیان کردید,واقعا حرفاتون آموزنده بود برام!

فقط یه چیزی این وسط هست که منو خیلی آزار میده,من خودمم نگرانی بابت اینکه این وصلت سر نگرفت رو ندارم اما خانواده ام مخصوصا خواهر و مادرم هرروز با حرفاشون دارن آزارم میدن اینکه پسره خوب بود و چرا ردش کردی و چرا تو خواسته هاشو قبول نکردی و تو این دوره زمونه پسر خوب کم پیدا میشه و دیگه کیس خوبی گیرت نمیاد و از این جور حرفا...

واقعا دیگه بریدم میترسم فردا پس فردا که با یکی دیگه ازدواج کردم و زندگی خوبی نداشتم قضیه این خواستگاره رو عین پتک بکوبن تو سرم که ....

آخــه منم آدمم...یه دختری که آزاد بدنیا اومده و دوست داره تو این دنیا آزاد باشه و به چیزایی که میخواد برسه
خب آخه منم از این دنیا و زندگی خواسته ها و انتظاراتی دارم ...حتی اگه اون خواسته ها از نظر دیگران خیلی ایده آل گرایانه انتخاب شده باشن...زندگی من ارزش اینو داره که بخاطرش بجنگم... پس برای رسیدن به خواسته ها و هدف و آرزوهام تموم تلاشمو میکنم...

اما یه اشتباهی که امروز خواهر و مادرم مرتکب شدن اینه که:
بدون اطلاع من با خواهر این آقا تماس گرفتند و ازش پرسیدند که برادر شما با کدوم خاسته ی دختر ماکنار نیومدن...خب با این اوصاف خانواده و همچنین خود این آقا چه فکری می کنند؟!

من اگه از اون آقابیشتر نباشم کمترم نیستم...اینو به مرور زمان به همــه ثابت میکنم...من هیچوقت منت پسر جماعت رو نمیکشم چون خودمو خیلی باارزش میدونم و درواقع چیزی کم ندارم که بخوام بخاطر یه پسر از معیارهای خودم کوتا بیام ...
چون میدونم اگه از خواسته های خودم کوتا بیام بعدا پشیمان خواهم شد و حسرت راهی رو خواهم که شروع کردم به رفتن اما نیمه های راه پشت پا زدم به دلم,به خواسته هاش...

✘امــروز بیصـــدا حرمتــ من شکستــ...(!)✘http://static.cloob.com//public/images/smiles/3.gifhttp://static.cloob.com//public/images/smiles/2.gif

چی شده؟

سر یه موضوعی امروز به اون آقا اس دادم...
برگشت دقیقا همین اس رو بهم داد:
"من حرفی برا گفتن ندارم,فقط میتونم بگم شرمنده م.امیدوارم خوشبخت بشید,خداحافظ"

یجورایی این حرفشون اینکه من حرفی برا گفتن ندارمو خدافظیشون خیلی سنگین اومد برام....
من آدمی هستم که اگه نارحت بشم نمیتونم تو خودم نگه دارم خواستم اس بدم بهش که من از اولشم مایل به اومدن شما به خواستگاری نبودم و به اصرار خانواده قبول کردم اما خواهرم نذاشت...
من یجوری ام که اگه حرفیو که باید میگفتم نگم تا مدتها اون ناگفته هایی که تو دلمه عذابم میده...

آخرین اس من این بود:"گاهی برای رسیدن به همه چیز باید از همه چیز گذشت...در پناه حق,بای"

:(

انگار هنوز از لحاظ روحی درگیرین انگار خیلی بهتون برخورده رها کنید و فراموش کنید این افکار رو .
در ضراب خانه ای که سکه ضرب می کنند یک سکه به نام ما شد شد نشد نشد

حرفایی که الان میخوام بزنم اصن ربطی به موضوع تایپیکم نداره...من خیلی وقته دلم از دنیا و آدماش گرفتــه...

شبیه یه دلقک شدم که توی دلش پره...پـُره پـُر...اما به روی خــودش نمیاره و به زور میخنــده...خنده هایی که هیچ کس متوجه زورکی بودنش نمیشــه....متــوجه بغض عمیق پشتش...!!
چرا با این همه تظاهــر خودم باورم نمیشــه؟!!چرا نمیتــونم خودمو گول بزنم...؟!!چرا نمیشه سر خودمو شیره بمالم...؟!!
چرا حتی نمیشــه خودمو سرگرم کنم...؟!!!!که شاید...شاید...شاید یادم بره چه دنیای عجیب و بی وفایی داریم ما آدما...!!!
شاید یادم بره که روزی ما آدما اشرف مخلوقات بودیم اما حالا فک میکنم شیطــون از همون اولش انسانهارو شناخت که بهشــون سجده نکــرد...

با خودم چیکار کردم نمیــدونم...با خودم چیکار دارم میکنم نمیــدونم...

خـُــدایا یه چیزی میگما ولی نارحت نشو...دنیات تهِ نامردیه....

تماس خواهر و مادرتون + تماس شما با اون خانواده اشتباه است.
تماسهای شما و جوابهای سرد اونها ( که تقصیری هم ندارند، به هر حال یک خواستگاری کوتاه بوده و دیگر هیچ) این حس ناراحتی و غمتون را تقویت می کنه.

خانمی اشتباه نکن. احساس می کنم چقدر موضوع من و شما با هم شبیهه. خانواده منم مثل خانواده تو هستن. با اینکه من چیزی کمتر از بقیه همسالانم ندارم اما به محض اومدن خواستگار دیگه به هیچی توجه نمی کنن و میگن همین خوبه . همینو قبول کن. واقعا نمی دونم به چی فکر می کنن. به همین دلیل بود که نتونستم خواستگارم رو از همون اول باهاشون آشنا کنم و ازش خواستم اول خودمون آشنا بشیم و در صورت توافق خانواده ها رو در جریان بذاریم. چون می دونستم به محض اینکه ببیننش اون قدر بابت دو دل بودنم سرزنشم می کنن که مجبور میشم قبولش کنم. در مورد خواستگار هم اون آقا هم یه جورایی شبیه خواستگار تو بود. یه مرد سنتی با توقعات سنتی.
خلاصه اینو می خوام بگم که غصه نخور عزیزم. حالت رو درک می کنم. حداقلش اینه که خیلی جلوتر از منی. کاش منم مثل تو زود متوجه می شدم و یه سال و نیم از وقتم رو صرف این کار نمی کردم.
اون به دردت نمی خورد. فکر نکن که جلوش کم آوردی و خرد شدی و ... . این احساساتت موقتیه . فقط سعی کن کاری (نه اس ام اس ، نه تماس ، نه برخورد و نه هیچی ) نکنی. باور کن بعد یکی دو ماه به احساسات امروزت می خندی. خانوادت هم شک ندارم که کنار میان با این موضوع.
اگه خواستی تاپیک منم بخون. هرچند بیشتر روی بدبینیش تاکید کردم ، اما اختلاف فرهنگی بینمون زیاد بود که این مشکلات پیش اومد
http://www.hamdardi.net/thread-27015.html