جلب نظر دختری که نمی شناسمش

با سلام. مسئله ای هست که مایل نظر و مشورت شما دوستان رو در موردش داشته باشم. من 28 سالمه و بیش از 2 ساله خارج از کشورم و قصد ازدواج دارم ولی به دلیل اینکه دور و اطراف هموطنی نبوده که معیار های اولیه من رو برای ازدواج داشته باشه اینه که نگاهم همیشه به داخل و انتخاب خانمی از داخل کشور بوده. به دلیل همین دوری، تنها راه آشنایی برای من و شاید اکثر کسانی که ایران نیستند اینترنت هست. به تازگی در فیس بوک خانمی نظرم رو خیلی جلب کرده که هیچ شناختی نه من از ایشون و نه ایشون از من داره. در واقع حتی جزء دوستان فیس بوکم هم نیست و فقط یک دوست مشترک داریم. فقط با توجه به اطلاعاتی که ازش خوندم فهمیدم که مجرد هستند و از من کوچک تر که این دو نکته ی مثبت می تونه باشه برای من که دنبال یافتن همسر آینده ام هستم و باعث می شه من اجازه بدم به خودم که بهش نزدیک بشم. فقط برای آشنایی شما چند نکته رو از خودم می گم امیدوارم برداشت سوئی از حرفام نداشته باشید. من فوق لیسانس می خونم و از لحاظ ظاهری هم اگر تعریف نباشه از دید خیلی از دوستان ظاهر خیلی خوبی دارم. اهل گفتگو و منطقی هستم و توانایی خوبی در اداره ی بحث و قانع کردن افراد دارم و ذاتاً خوش برخورد هستم و همیشه روابط اجتماعی خوبی داشتم. این خانمی که با من یک دوست مشترک دارند از نظر ظاهری کاملاً مطابق سلیقه و معیارهای من هستند و دوست دارم هر تلاشی رو که ممکنه انجام بدم تا ایشون رو راضی به صحبت با من و آشنا شدن بکنم تا در صورتیکه از لحاظ اخلاقی و فرهنگی هم با هم سازگار بودیم برای ازدواج اقدام کنم. بذارید حکایت دوست مشترک من و ایشون رو بگم که فکر می کنم مهم باشه. حدود یکسال پیش از طریق اینترنت با این دوست مشترک آشنا شدم.

اینجا به طور مستعار اسمش رو می ذارم نرگس. نرگس دختر متین و خوبی بود و در اون مقطع به دلیل مشکلاتی که داشت من براش از راه دور یک پروژه ی دانشگاهیش رو قبول کردم و براش انجام دادم و براش ایمیل کردم. سر همین قضیه خیلی از من تشکر کرد و یه جوری خودش رو مدیون من می دونست و البته من هم بهش می گفتم کاری بوده که از دستم بر اومده و همیشه اگر کمکی ازم بربیاد برای دیگران انجام می دم. این خانم خیلی به من لطف داشتند و خیلی تمایل به رابطه ی عمیق تر و آشنایی داشتند. البته از روی حرفهاشون و رفتارشون متوجه می شدم. حتی حرف ازدواج هم پیش اومد بین بحث هامون. راستش چون از نظر ظاهری کمی با معیارهای من همخونی نداشتند من فقط تمایل به همین دوستی خیلی ساده ی اینترنتی داشتم و بس. توی گفتگو هامون هم بهونه ی خارج بودن رو آوردم و اینکه به خاطر شرایطم فعلاً تصمیمی برای ازدواج ندارم ولی خب واقعیت این بود که اگر کسی نظرم رو جلب می کرد این حرف فقط بهونه بود. خلاصه بعد از اون قضایا که یک ماه طول کشید حدوداً ، دیگه ما گفتگوی خاصی نداشتیم و من به دلیل اینکه نخوام یک موقع به احساسات ایشون دامن بزنم تقریباً خودم رو کنار کشیدم و جز بودن در صفحه ی فیس بوک همدیگر اتفاق خاصی بین من و نرگس نیفتاد از پارسال تا الان. اما حالا با کسی برخورد کردم که دوست ایشونه در فیس بوک و من نمی دونم دوستی اینها در چه حده فقط می دونم که همشهری هستند و در یک شهر زندگی می کنند. این خانم نرگس رو حساب گفتگو هایی که با هم داشتیم شناخت نسبی از شخصیت من داره و می دونه که من آدمی نیستم که اهل گفتگوی های مبتذل و کارهای بی مورد باشم و از روی لطفش به من یکی دو بار گفت که واقعاً از اینکه می بینه بعد از صحبت هامون من هرگز هیچ حرف نامربوط و ناشایستی نزدم و مثل سایرینی که با ایشون برخورد داشتند عمل نکردم خوشحاله و من رو انسان شایسته ای می دونه. که من هم ازشون تشکر کردم.می دونم که تمایل به آشنایی با من داشت اما خب چون من مایل به ازدواج با ایشون نبودم رفته رفته گفتگو رو ادامه ندادم. حالا آیا درسته از این نرگس خانم بخوام که در مورد من با دوستشون صحبت کنه؟

می دونم که هنوز مجرده و آدم احساساتی ای هم هست .آیا نرگس که خودش نظر خاصی به من داشته باعث حسادتش نمی شه من این رو ازش بخوام. . آخه دلیلش اینه که نرگس من رو می شناسه حدوداً و می تونه به دوستش بقبولانه که من آدمی نیستم که دنبال سوء استفاده یا بحث های بی مورد باشم و قصدم آشنایی به قصد ازدواجه. من خودم یک بار یه طور مستقیم به این خانم مورد نظرم پیغام دادم و خواستم که اجازه بدن ایشون رو به لیست دوستانم اضافه کنم ولی جوابم رو ندادند با اینکه پیغام رو خوندند. البته چیز عجیبی هم نیست چون من یک فرد کاملاً غریبه هستم با ایشون و من رو نمی شناسند. به نظر شما بهتره که خودم چند بار دیگه پیغام بدم یا اینکه نرگس خانم رو واسطه کنم؟ من حاضرم اگر شماره شون رو بدن برای اطمینان از هدفم از مادرم بخوام که با خانواده شون تماس بگیرند و قصد ما رو بهشون بگن. با توجه به اینکه هم از ایران دورم و هم اینکه کلاً کم برام پیش میاد که با فردی برخورد کنم که برای ازدواج جذبم کنه دوست ندارم که راحت از این قضیه بگذرم و مایلم تمام کارهایی رو که امکان داره انجام بدم تا بشه نظر این خانم رو برای آشنایی جلب کرد. البته این به هیچ عنوان به این معنا نیست که من بدون شناخت قصد ازدواج با ایشون رو دارم اما مایلم که نظرش رو برای اجازه دادن به منظور آشنایی و ایجاد شناخت جلب کنم و اگر آشنایی اولیه خوب پیش رفت برم ایران با خودش و خانوادش از نزدیک آشنا بشم و روند شناخت رو تکمیل کنیم. ایشون دختر خوش ظاهر و زیبائیه و مطمئنم که در خواست برای ازدواج یا آشنایی زیاد داشته یا داره به همین نسبت احتمال می دم شاید ناز یا سخت گیریش بالا باشه اما خب من هم شرایطم بد نیست و شاید بتونم نظرش رو جلب کنم. فقط زمانی ادامه نمی دم که مطمئن بشم واقعاً تمایلی به آشنایی با من نداره. دوست دارم نظر و راهکارهای شما رو برای جلب اعتماد و رضایت این خانم که کاملاً غریبه هستند برای من بدونم.

اول اینکه من خودم یه خواستگار اینجوری داشتم
تو عکس هام عاشقم شد و کلی قربون صدقه بعد اینکه منو دید اصلا اونی که فکر میکرد نبودم !!! هر چند بازم خوشش میومد و قربون صدقه میرفت اما اونی که تو ذهنش از من ساخته بود نبودم و اونم نبود و بعد مدتی دلسرد شد
پس حتی اگه از خودت مطمئن باشی و علاقت باز هم آشنایی اینترنتی اصلا کامل نیست و عکس و حتی فیلم ظاهر واقعی و رفتار و حرکات فرد که خیلی تاثیر گذاره نشون نمیده

مثلا ممکنه همین نرگس که ظاهرشو نپسندیدی رفتار ناز و دلنشینی داشته باشه
و اون دوست ایشون فقط خوش عکس باشه

دوم اینکه خودت به طور مستقیم باید وارد آشنایی و رابطه بشی واسطه کردن نرگس مشکلات بسیاری داره
از جمله اینکه ممکنه اون دوست فکر کنه بین شما رابطه ای بوده یا خود نرگس کاملا بش بر بخوره و اینو توهین از طرف تو بدونه


سوم و مهمترین چیز اینه که شمایی که خارج بودین فرهنگ و دیدتون نسبت به دنیا و زندگی با ماها داخل ایران کاملا متفاوته. هرچقدر هم مذهب و سنت و حرفها شبیه هم باشه ساکنین خارج کشور خیلی سریع تحت تاثیر فرهنگ غرب قرار گرفتن و خوب این طبیعیه برای انسان که تحت تاثیر جامعه باشه
اما این تفاوت و شکاف فرهنگی عمیقی ایجاد میکنه که به نظر من بهتره از بین هموطن های خارج از کشور کسیو برای زندگی انتخاب کنید هر چند کار سختی باشه پیدا کردن فرد مناسب اما کاملا به سختیش میارزه

موفق باشین

سلام

خواهري، دختر خاله اي و خانم دوستي و ... ندارين كه از طريق اون اقدام كنيد؟ اينطوري ميشه قضيه رو از همون اول هم يه جوري رسمي كرد و اينكه به هر حال اونا اون خانم رو از نزديك مي بينند و يه سري مسائل حل ميشه.

اينكه خودتون به هر طريقي اقدام كنيد رو صلاح نمي دونم. از نرگس خانم هم اصلا كمك نگيريد.
شايد ايشون فقط تو اين عكس كه با هزار ترفند مي تونه زيبا شده باشه به دل شما بشينن ولي در ساير مواقع خير.

اگه خودتون وارد ماجرا بشين و با فرض اينكه ايشون هم كاملا صادقانه و به قصد ازدواج با شما همراه بشن( كه اين فرض ممكنه كاملا رد بشه) اگه به هر دليلي ايشون رو رد كنيد آسيب مي بينند.
اگر هم ايشون قصدي جز ازدواج داشته باشند هم كه شما آسيب خواهيد ديد.

پس از يه فرد امين و مونث به جز نرگس خانم كمك بگيريد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط جوانه؟؟؟

اول اینکه من خودم یه خواستگار اینجوری داشتم
تو عکس هام عاشقم شد و کلی قربون صدقه بعد اینکه منو دید اصلا اونی که فکر میکرد نبودم !!! هر چند بازم خوشش میومد و قربون صدقه میرفت اما اونی که تو ذهنش از من ساخته بود نبودم و اونم نبود و بعد مدتی دلسرد شد
پس حتی اگه از خودت مطمئن باشی و علاقت باز هم آشنایی اینترنتی اصلا کامل نیست و عکس و حتی فیلم ظاهر واقعی و رفتار و حرکات فرد که خیلی تاثیر گذاره نشون نمیده

مثلا ممکنه همین نرگس که ظاهرشو نپسندیدی رفتار ناز و دلنشینی داشته باشه
و اون دوست ایشون فقط خوش عکس باشه

دوم اینکه خودت به طور مستقیم باید وارد آشنایی و رابطه بشی واسطه کردن نرگس مشکلات بسیاری داره
از جمله اینکه ممکنه اون دوست فکر کنه بین شما رابطه ای بوده یا خود نرگس کاملا بش بر بخوره و اینو توهین از طرف تو بدونه


سوم و مهمترین چیز اینه که شمایی که خارج بودین فرهنگ و دیدتون نسبت به دنیا و زندگی با ماها داخل ایران کاملا متفاوته. هرچقدر هم مذهب و سنت و حرفها شبیه هم باشه ساکنین خارج کشور خیلی سریع تحت تاثیر فرهنگ غرب قرار گرفتن و خوب این طبیعیه برای انسان که تحت تاثیر جامعه باشه
اما این تفاوت و شکاف فرهنگی عمیقی ایجاد میکنه که به نظر من بهتره از بین هموطن های خارج از کشور کسیو برای زندگی انتخاب کنید هر چند کار سختی باشه پیدا کردن فرد مناسب اما کاملا به سختیش میارزه

موفق باشین

---

من غیر از بخش آخر حرفهای جوانه رو تائید می کنم. با عرض پوزش از دختر خانومهایی که ساکن خارج از کشور هستند من اصلا موافق انتخاب از بین هموطنان خارج از کشور نیستم. البته برای کسی که دنبال ازدواج هست! شخصی مثل من یا شب شکن قصدش از رفتن به حارج از کشور پیشرفت بوده است نه هضم شدن در فرهنگ غرب. انتخاب کسی از این فرهنگ به نظرم کاملا اشتباهه. یعنی بهتره ازدواج نکرد تا اینکه با دختری از اون فرهنگ ازدواج کرد.
ضمن اینکه اونجا محدودیتهای بسیار زیادی در انتخاب وجود داره. این رو تموم دوستان من گفتند.

مهران
من به عنوان دختری که تو رابطه با فردی مثل شماها و شاید خیلی خیلی پایبند تر تو اعتقادات اسلامی و فرهنگ ایرانی بودم اینو میگم که متاسفانه یا نه خوشبختانه یا حتی بی احساسانه :

فردی که بیشتر از سه سال تو غرب بوده اونجا بزرگ شده مدرسه و دانشگاه رفته و دوستایی از اون تبار داره خودش هم تو فرهنگ غرب هضم شده شاید باورش براتون سخت باشه اما هضم شدید اونم خیلی عمیق
خودتون از اون فرهنگید و باید کسی مثل خودتون انتخاب کنید در غیر اون صورت باید آسیبهای یه رابطه رو بپذیرید کمتر شما که تو اون فرهنگ بودید و خیلی چیزها رو متفاوت میبینید و بیشتر دختری که تو فرهنگ ایرانی بوده و خیلی چیزها رو با دید متفاوت بد میدونه

هر چند همه ما آرمانی فکر میکنیم و کسی رو میخوایم که نقاط خالی وجودمونو پر کنه اما باید بدونیم و بپذیریم بهترین انتخاب تو ازدواج برای هر آدمی کسیه که بیشتر با اون مچ باشه و شبیهش باشه نه کسی که آرزو داشتیم باشیم یا تحسین میکنیم بلکه کسی که مثل ماست مثل مایی که شاید خودمونم ندونیم اونجوری هستیم

ممنون از پاسخ هاتون. خانم جوانه من از این خانم چند تا عکس متفاوت از زوایای متفاوت دیده ام و به همین دلیل احتمال اینکه با عکسشون فرق کنند بسیار بسیار پایینه. من در تشخیص دستکاری بودن عکس یا اصل بودنش تقریباً قوی هستم. خلاصه اینکه فکر نمی کنم بحثی سر این باشه که ایشون با عکسشون فرق کنند. در ضمن اگر قرار باشه من با ایشون صحبت کنم و آشنا بشم عکس های بیشتری بینمون رد و بدل خواهد شد. عکس دیجیتال چند مگا پیکسلی از نزدیک چیزی نیست که بهت دروغ بگه. آرایش غلیظ و عجیب غریب هم نداشتند که نشه قیافه ی اصلی رو تشخیص داد. پس کلاً از این بحث عبور کنیم که مسئله این نیست. من نه عاشقم و نه با عکس عاشق کسی می شم. عشق برای من یک پروسه ست که با زمان و با ملاقات اون فرد تکمیل می شه پس کسی نیستم که بخوام با چند تا عکس از خود بیخود بشم. شما در مورد فرهنگ نوشتید. اشکال جمله ی شما می دونید چی بود؟ این که گفتید با ما که تو ایران هستیم... می دونید چندین فرهنگ متفاوت در همین کشور خودمون داریم؟ یه طیفی هست تو ایران که فرهنگ بسیار مرتجع و تنگ نظر دارند تا اون سر طیف که دست آمریکایی ها و اروپایی ها رو در بسیاری از مسائل از پشت بسته. پس تو ایران یک فرهنگ وجود نداره و صدها فرهنگ هست. و من هم از ظاهر فرد و نوع پوشش او، موسیقی که گوش می کنه و علاقمندی هاش تشخیص می دم که حدوداً چه فرهنگی داره.و البته از لحاظ فرهنگی و اخلاقی هم تا وقتی باهاشون آشنا نشم و صحبت نکنم نمی تونم مطمئن بشم اختلافی هست یا نه. در ظاهر و پوشش که به فرهنگی که من تعلق دارم ایشون هم تعلق داره. در ضمن با احترام به نظرتون، این توصیه ی شما رو ما ایرانی های خارج از کشور خیلی بهتر و از قبل تر می دونیم که بهتره با کسی که خارجه آشنا شد ولی وقتی کسی مطابق معیارم گیر نیارم کسی نیستم که بخوام به هر قیمتی آشنا بشم و اگر ایرانی خارج از کشور بود که مناسب خودم می دیدم مسلماً اقدام می کردم. قبلاً هم یه تاپیک سر این موضوع باز کردم. در ضمن من لس آنجلس یا استکهلم یا لندن نیستم که پر ایرانی باشه. یه جایی هستم که جمعیت ایرانیش زیاد نیست و ایرانی ها هم با هم متحد نیستند و همه از هم فراری و انجمن خاصی نیست که گرد همایی باشه و ملاقات بین هموطنان بر اساس شانس و اتفاق صورت می گیره. جمع های محدود دانشجویی ایرانی هست اما دختر مجرد مورد نظر من در این جمع نبوده فعلاً. پس این از این.

خانم صبا از شما هم متشکرم. نه من خواهر ندارم اصلاً. یه دختر خاله دارم که کمی تلاش کرد و یک نفر رو کلاً بعد از یکسال و نیم که بهش گفتم دنبال زن گرفتنم معرفی کرد ولی آنچنان به دلم ننشست و اقدامی نکردم. البته همچنان گفته حواسش هست و حتماً اگر مورد خوبی ببینه به من معرفی می کنه.
طبق حرفهای شما تا الان فهمیدم که نباید از نرگس بخوام که درخواستم رو به گوش اون خانم برسونه. فکر می کردم با شناخت نسبی ای که نرگس از من داره بهتر می تونه دوستش رو قانع کنه. راستش اصلاً مسئله اینه که من الان می خوام یه راه ارتباطی درست با این خانم باز کنم به همین خاطر این تاپیک رو باز کردم که اشتباه نکنم. مسئله خیلی مهمه امیدوارم دوستانی که نظر مفید دارند نظرشون رو بگن. من فقط یه بار مودبانه تقاضای دوستی تو فیس بوک کردم که جوابی به پیغامم داده نشد. حالا باید پیغام بدم قصدم رو از آشنایی بگم؟ اگر به نرگس نگم خود طرف می فهمه که دوست مشترک داریم. آیا امکان نداره کنجکاو بشه و در مورد من بپرسه؟ من که هیچ رابطه ای با نرگس نداشتم فقط تو مسئله ی درسی یک بار کمکش کردم و چند بار چت عادی اون هم یکسال پیش. البته حرف شما درسته. دختر شکاک کم نیست. من همشه مسئله ام ایجاد رابطه است وگرنه تو نگه داشتنش خیلی خوب عمل می کنم. این دختر از کجا می تونه بفهمه که من قصدم مخ زنی و رابطه ی بی هدف نیست؟ اون اصلاً من رو نمی شناسه. شما که یک خانم هستید در موقعیت مشابه من، طرفتون باید چطور عمل کنه که اعتمادتون جلب بشه؟ همه ی این حرفهام به این خاطره که دیدم مجرد هستند و متاهل نیستند وگرنه خب اگر از تجردشون اطلاع نداشتم که تردیدها و سئوالات صد برابر می شد. ببینید دوستانی که قراره نظر بدن خواهش می کنم بحث اینکه چطور باید همسر یابی کنم رو مطرح نکنند. من تنها راهم اینه. راه دیگه ای نیست. مگر اینکه بخوام زن خارجی بگیرم که قصد این کار رو ندارم با اینکه دختران زیبا رو هم اینجا کم نیست اما خب ممکنه دیر یا زود بخوام برگردم کشورم زندگی کنم . طرف اگر خارجی باشه که با من نمیاد یه کشور غریب زندگی کنه. لطفاً در مورد اینکه چطور با این خانم مطرح کنم نظر بدید. آیا دوستان دیگه هم تائید می کنند که از نرگس خانم و کمکش در این مورد نباید استفاده کنم و کلاً هیچ اطلاعی بهش ندم؟ خانم صبا_2009، فرد امین و مونث فعلاً مادرمه. اما موضوع اینه که کار باید به جایی برسه که این خانم بخواد به من شماره خونه ش رو بده تا بشه ارتباطی برقرار کرد. افرادی که خارج زندگی نکرده اند ممکنه درک نکنند که اینترنت تنها راه ارتباطی و حتی همسریابی برای کسیه که ایران نیست. من اگر ایران بودم شاید الان بچه هم داشتم چون آدمی نیستم که منفعل باشم و احتمالاً تا الان فرد مورد نظرم رو پیدا کرده بودم. ولی وقتی اینجا دور و برمون نیست و گزینه ها محدوده چی کار کنیم؟؟ یه نمونه براتون از ایرانی خارج از کشور بگم. یه خانم ایرانی رو تو فیس بوک اد کردم که تو همین شهری که منم هستم زندگی می کنه. دیدم عجب علاقمندی هایی داره. به عنوان نمونه صفحه ی شخصی چند تا هنرپیشه ی فیلم های پورن رو لایک کرده بود و بعضی عکس های خودش هم نیمه برهنه. شما باشید به همچین گزینه هایی برای ازدواج فکر می کنید؟ از این دست کم نیستند و قبلاً هم دیدم. ممکنه بهترین آدم های روزگار هم در جایی که من هستم باشند ولی وقتی سر راه من قرار نگرفته اند من چه کاری ازم بر میاد؟ من اگر قصد حال و هول داشته باشم تو دانشگاه پر دختره اما من قصدم تشکیل خانواده و ازدواجه. قبلاً چنین قصدی نداشتم اما دو سالی هست که حس می کنم آمادگیشو دارم اما فقط با کسی که واقعاً بپسندمش. منتظر نظرات ارزشمندتون هستم.

خانم جوانه شما به مراحل شش گانه مهاجرت اشاره میکنید. خیلیها بعد از وارد شدن به جامعه غربی در فرهنگ و رسوم غربی ها هضم میشوند ولی عده ای نیز پذیرای فرهنگ غربی نیستند و پس از سالها زندگی در غرب آداب و رسوم خودشون رو حفظ میکنند. تا جایی که مطلع هستم آندسته از کسانی که فرهنگ غربی را پذیرفتند بعد از ییست الی سی سال زندگی در غرب متوجه میشوند هنوز در آنجا پذیرفته نشدند و غریبه هستند، لذا به اصل خودشون برمیگردند.

آقای شب شکن سلام،

شما فرمودید این دختر خانم رو نمی شناسید. آیا ظاهر ایشون تنها محرک ایجاد رابطه رسمیه؟ اگه نه، در مورد آن دختر خانم بیشتر توضیح بدهید. ملاکهای شما برای انتخاب شریک زندگی چی هستند؟ بحث یک عمر زندگی شماست، امیدوارم با هوشیاری کامل بهترین تصمیم رو بگیرید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط جوانه؟؟؟

مهران
من به عنوان دختری که تو رابطه با فردی مثل شماها و شاید خیلی خیلی پایبند تر تو اعتقادات اسلامی و فرهنگ ایرانی بودم اینو میگم که متاسفانه یا نه خوشبختانه یا حتی بی احساسانه :

فردی که بیشتر از سه سال تو غرب بوده اونجا بزرگ شده مدرسه و دانشگاه رفته و دوستایی از اون تبار داره خودش هم تو فرهنگ غرب هضم شده شاید باورش براتون سخت باشه اما هضم شدید اونم خیلی عمیق
خودتون از اون فرهنگید و باید کسی مثل خودتون انتخاب کنید در غیر اون صورت باید آسیبهای یه رابطه رو بپذیرید کمتر شما که تو اون فرهنگ بودید و خیلی چیزها رو متفاوت میبینید و بیشتر دختری که تو فرهنگ ایرانی بوده و خیلی چیزها رو با دید متفاوت بد میدونه

هر چند همه ما آرمانی فکر میکنیم و کسی رو میخوایم که نقاط خالی وجودمونو پر کنه اما باید بدونیم و بپذیریم بهترین انتخاب تو ازدواج برای هر آدمی کسیه که بیشتر با اون مچ باشه و شبیهش باشه نه کسی که آرزو داشتیم باشیم یا تحسین میکنیم بلکه کسی که مثل ماست مثل مایی که شاید خودمونم ندونیم اونجوری هستیم

---

من با نهایت احترام به شما و سپاس از نظراتتون، اینطور فکر نمی کنم. دوستان بسیاری دارم (تقریبا 90 درصد دوستان صمیمی من اونجا هستند . ایران تنهاترم :311: ) که عوض نشدند یعنی در هیچ نوع رابطه خاصی نبودند اونجا.

وقتی من مراقب خودم هستم و رابطه رو کنترل می کنم(چه در ایران چه خارج) بهتره با کسی مثل خودم باشم که صدالبته در ایران بیشتره. کما اینکه در خارج گزینه ها هم کمتره. مثلا ممکنه یک پسر که طبیعتا دنبال دختری زیباتر از خودش بگرده نتونه چنین فردی رو پیدا کنه. دوستمون شب شکن بیشتر در جریانه.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

شب شکن اقدام از طریق دختر خالت چطوره؟ دختر خالت ایشون رو جز اد لیست فیس بوکش کنه و به مرور باایشون ارتباط برقرار کنه. قطعا یک خانوم اعتماد بیشتری به هم جنس خودش داره. بعد از مدت کوتاهی هم می تونه مسئله شما رو مطرح کنه.

سلام جناب شب شکن.خسته نباشید
اول از همه یه لطفی بکنید کمی در نوشتار و پاراگراف بندی پستهاتون دقت کنید اینطور پشت سر هم نوشتن و طولانی بودن متن یه کمی خسته کنندست .
من شخصا نتونستم کامل پستتون رو بخونم شما اینجا نیومدی درمورد عقاید خودت و دیگران بحث کنی هرگونه سوء برداشت از نوشته هاتونو کوتاه پاسخ بدید که بحث جنبی پیش نیاد.
بازم ممنون

تصمیم گرفتی نرگس رو به عنوان یک راه برقراری ارتباط حذف کنی!!!
چرا؟؟؟
قراره چه اتفاقی بیافته؟؟؟
چه احتمالایی وجود داره؟؟؟
از چی میترسی؟؟؟

همونطور که گفتی با نرگس به نحوی برخورد کردی که احساساتشو بازی قرار ندی پس تو وظیفتو درست انجام دادی
به نظر من صحیح ترین راه و شاید میشه گفت تنها راه معقول و بدون دردسر نرگس باشه!!

بیا مشی تاپیک و به سمتی ببر که چگونه ماجرا رو با نرگس درمیون بزارم؟؟؟

آقاي شب شكن منظور من اين بود كه حالا كه خواهر ندارين و البته اگه مادرتون تو فيس بوك حساب كاربري ندارن، از دختر خاله تون بخواين كه به اون خانم پيام بدن و باب آشنايي بيشتر رو باز كنند و در نهايت بعد از رد و بدل شدن يه سري اطلاعات اگه باز هم تمايل داشتين . شما رو به هم معرفي كنند.

اينكه چطوري دختر خاله تون باب آشنايي رو باز كنه كه اون خانم اعتماد كنند نياز به تفكر و برنامه ريزي داره. و اينكه اگه اسم و فاميل اون خانم رو مي دونين و بر اساس دانشگاه محل تحصيلشون و رشته تحصيلي و ... ميشه اطلاعات بيشتري بدست آورد و از اون طريق اقدام كرد.

يا اينكه مثلا دخترخالتون از اول خودشون رو معرفي كنند و صادقانه ماجرا رو تعريف كنند و بگن مي خوايم با شما بيشتر آشنا بشيم و اگه اطلاعات بيشتري هم خواستن بهشون بدن و منتظر بقيه واكنش هاي ايشون باشيد.

همه چيزايي كه به ذهنم مي رسيد رو گفتم:303::310:

صبا حرفاش طلاست! (ما ایرانیم واسه ما یک خواهری بکن پا پیش بذار :311: )
به نظر من هم این روشهایی که گفته رو پیش بگیر.

سلام شب شکن عزیز
فک کنم بازگو کردن تجربه شخصی من بهت کمک کنه
من تو وضعیتی مشابه با این چیزی که دختر مورد علاقتون توش قرار گرفته هستم

یکی از هم دانشگاهیام که چند سال ورودیه بالاتر از من بوده و توی فیسبوک دوست مشترک باهاش داشتم مثل شما از رو عکس پروفایلم به من علاقه پیدا کرده بود در واقع طبق گفته خودش سالی که از دانشگاه فارغ التحصیل شده من تازه وارد دانشگاه شدم از طریق همون دوست مشترک به من ابراز علاقه کرد. منم وقتی متوجه این علاقه شدم رفتم و عکسای پروفایلشو دیدم و البته تحت تاثیر چرب زبونی بسیار زیادش بهش تعلق خاطر پیدا کردم اما بذار بهت بگم چنتا موردی که واقعا آزار میده من رو

اول اینکه دائم احساس میکنم در آن واحد همزمان با من داره به دخترای زیادی ابراز علاقه میکنه یا حتی یه مدت فکر میکردم اون پروفایل فیک هست و یکی داره از این طریق به قول معروف آمارمو در میاره چون برام خیلی خیلی خیلی عجیب بود کسی ندیده عاشق و واله ی عکس پروفایل کسی بشه با وجودیکه تمام عکس اعضای خانوادشو به من نشون داده ته دلم یه حس عدم اطمینان خیلی زیادی بهش دارم.حتی اینکه این پیج خودش نیست و عکسای کس دیگه ای رو کش رفته.!!م. من تا بحال با هیچ کسی غیر خواستگار رسمی تحت نظر خانوادم بیرون نرفتم اما ایشون اصرار فراوون دارن منو بیرون ببینن.همیشه یه حس بدبینی بهم میگه که شاید این آقا قصدی غیر اون چیزی داره که میگه.خودش میگه برای آشنایی ازدواج ولی ته دل من قرص نیست .میدونید خاصیت دنیای مجازی همینه.نمیشه بهش اطمینان کرد. دخترای مثبت -به قول بعضیا!- مثل من ، خیلی براشون سخته اعتماد کردن به آدمهای مجازی.
میدونید چجوری به اطمینان قلبی میرسیدم؟ در این صورت که ایشون قبل از اینکه تو فیسبوک بهم علاقش رو عنوان کنه جایی بدون اطلاع قبلی من رو ملاقات میکرد. اینکار هم باعث میشد من اونو ببینم هم اینکه حتی اگه نمیدیدمش میتونستم به این حرفش دلمو خوش کنم که من رو یه بار تو عالم واقعی دیده و بعدا لازم نیست این حرفو ازش بشنوم که خوش عکسمو و با عکسام فرق دارم.اینو من میگم که کلی اعتماد بنفسمم خوبه اما دلم نمیخواد سر قراری حاضر بشم که آیا شاه داماد منو بپسنده یا نپسنده!! اگه واقعا فکر و ذهنتو مشغول کرده و البته ارزششم داره سعی کن پلی رو پیدا کنی که از دنیای مجازیش به دنیای واقعیش برسی.

با تشکر از نظرات دوستان. خانم جوانه نظر شما در مورد فرهنگ آدمها و غربی شدن یا نشدنش محترم اما این فقط دیدگاه شماست و لزوماً درست نیست. من فرهنگم از همون زمان که ایران بودم هم شاخصه های ایرانی داشت و هم غربی و خیلی از دوستانی هم که می شناسم اینجوری بودند و نه با 3 سال بلکه 50 سال دیگه هم همین خواهم موند و کسی که ثبات شخصیت داشته باشه مثل خمیر نمی مونه که تو هر ظرفی نشست شکل همون ظرف رو بگیره.

ممنون از نظر شما خانم یا آقای Serok ... خب البته ظاهر ایشون انگیزه ی اصلی آشناییه. من کلاً چند وقته قصد ازدواج دارم و فقط دنبال فرد مورد نظر برای این هدف هستم. نمی دونم نوشتن ملاک هام باعث خسته کننده شدن این پست می شه یا نه ولی امیدوارم حوصله ی کسی رو سر نبره. ملاک های اصلی مد نظرم اینه که خانواده ی فهمیده ای داشته باشه. خودش درکش بالا باشه و گذشت داشته باشه.


قابلیت گفتگو راجع به مسائل رو داشته باشه و مهارت کلامی در گفتن نظراتش و حل مشکلاتش داشته باشه. مهربون و خوش برخورد باشه. برای زندگیش مایه بذاره. به همسرش به دید جزئی از خودش نگاه کنه نه یک غریبه که به خاطر قرار دادی مثل ازدواج کنار هم قرار گرفتن. توقعاتش معقول و بر اساس واقعیات و امکانات موجود باشه. مادی نباشه. اهل ایراد گرفتن های بی دلیل نباشه. رمانتیک باشه و از لحاظ جنسی گرم باشه. اهل پیشرفت باشه و مایل به یادگرفتن مسائل جدید در زندگی باشه. به من و خانواده ام احترام بذاره.


زبانش نرم و ملایم باشه و مودب باشه. مغرور و از خود راضی نباشه. ذات سالمی داشته باشه و به وفاداری در زندگی مشترک کاملاً باور داشته باشه و انسان اخلاق محور و درستکاری باشه. اینا به طور خلاصه به ذهنم می رسه راجع به معیارهام اما خب مسلمه که فقط با گفتگو و شروع فرایند آشنائیست که می شه داشتن یا نداشتن نسبی این معیار ها رو بررسی کرد. بعدش هم من مثل شما واقفم که صورت ظاهر همه چیز نیست اما من همیشه روشم این هست و خواهد بود که به کسی نزدیک می شم که اول ظاهرش برام جذاب باشه بعد اخلاق و شخصیتش رو مورد شناخت قرار می دم و برام پیش نیومده که بخوام به کسی که کشش خاصی ندارم نزدیک بشم و بشناسمش به امید اینکه بهش علاقمند می شم. درست یا غلط این روشی که با شخصیت من سازگار تره.


خانم فائزه مهاجر من که تصمیم نداشتم و ندارم نرگس رو به عنوان راه ارتباطی حذف کنم. سایر دوستان توصیه می کنند که به نرگس خانم حرفی نزنم وگرنه به فکر خودم رسیده بود که بد نیست از نرگس بخوام با دوستش حرف بزنه اما خب خواستم ریسک هاش رو با شما دوستان بررسی کنم و ببینم که آیا راه درستیه یا نه. از اون روز هم که اولین پیغام کوتاه رو دادم هیچ پیغام دیگری برای این خانم نداده ام و دوست دارم با مشورت شما راهی رو که احیاناً مناسب تره برگزینم. شما فکر می کنید بهتره از نرگس کمک بگیرم؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

خانم صبا از نظر شما هم تشکر می کنم. مادرم که اصلاً اهل اینترنت نیست با اینکه آدم به نسبت به روزیه. دختر خالم هم متاسفانه همینطور و تاجایی که یادمه و می دونم استفاده ش از اینترنت محدوده و کلاً فیلتر شکن اصلاً نسب نکرده که بخواد سایت هایی مثل فیس بوک که تو ایران فیلتر شده رو باز کنه. اینه که ارتباطش با اون خانم از طریق فیس بوک منتفیه. اسم اون خانم و دانشگاهش و رشته ش رو می دونم. اتفاقاً هم رشته ی دختر خالمه :) . ما تهرانی هستیم اما بدشانسی اینه که این خانم مال یک شهر دیگه هستند که زیاد به تهران نزدیک نیست. یعنی راحت نیست کسی رو بفرسی دانشگاهش یا شهرش تا آمارش رو در بیاره.


آقا مهران ممنون از نظرت. همونطور که خودت می دونی و دوستات هم بهت گفتند انتخاب در خارج از کشور محدوده و شاید هم طبیعتاً باید اینطور باشه. چون گزینه ها کمتره و هر چقدر تنوع گزینه ها کمتر باشه شانس برخورد با کسی که به معیارهای شما نزدیک تر باشه پایین تر میاد.


خانم نگار مرسی. نظر شما که تجربه ی مشابهی رو در جایگاه اون خانم دارید خیلی مفید و قابل استفاده ست برای من. در مورد حرفهایی که زدید. آیا ضمانتی هست کسی که باهاش در بیرون آشنا می شید همزمان با افراد دیگه نباشه ؟ به نظر من دلیل نداره که حتماً چون من نوعی به فردی پیغام می دم به افراد دیگه هم می دم. راستش من اگر جای شما خانم ها بودم یک روزه می تونستم تشخیص بدم که قصد پسری که به من نزدیک می شه چیه و آیا اهل سوء استفاده ست و یا قصد ازدواج و تشکیل خانواده داره.


با چند تا سئوال و قرار دادن پسر در موقعیت تصمیم گیری راحت می شه به این مسائل رسید. در ضمن یکبار به اندازه ی 5 ثانیه اگر از طرفتون تقاضای وب کم کنید راحت می تونید تشخیص بدین اون پروفایل fake هست با نه. راه حل برای مسائل و دغدغه هایی که نوشتید هست. تقاضای اون آقا هم برای دیدن شما چیز عجیبی نبود. می تونستید بهشون بگید با یکی از اعضای خانواده و یا دوست مورد اعتمادتون هستید و عکس العمل اون آقا رو می دیدید بعدش. اگر قصدش خوب بوده باشه نه تنها بدش نمیاد استقبال هم می کنه. من مشکلم با بعضی از خانمها این نیست که چرا اولش اعتماد نمی کنند.


مشکل من اینه که چرا نمی خوان اجازه بدن که پسر اعتماد اون ها رو جلب کنه؟ خب مسلمه که وقتی طرف رو نشناسید اعتمادی هم نیست اما آیا باید تا ابد اینطوری باشه؟ حتی اگر همه جوره حاضر باشه نیت واقعی و قصدش رو به شما نشون بده؟ باور کنید فهمیدن قصد یک پسر از آشنایی سخت نیست. با چند تا درخواست ساده ازش می تونید متوجه بشید. من تمام مشکلم اینه که ایران نیستم پس کسی(ایرانی) رو جایی نمی تونم ببینم که بخواد بطور عادی بهم اعتماد کنه.


من دنبال راهی هستم که اعتماد یک خانم خاص رو که دسترسی نزدیک بهش ندارم رو از طریق نت بدست بیارم و وارد فرایند خواستگاری بشم. بدش هم وقتی من عکس های مختلف کسی رو بپسندم یعنی پسندیدمش و اون خانم نباید دلهره داشته باشه که بعد از دیدن از نزدیک می پسندمش یا نه. من هم اتفاقاً دنبال پلی هستم که از دنیای مجازی به واقعی برسم اما می خوام با مشورت شما و تفکر خودم ببینم بهترین راه رسیدن به یا ساختن این پل چیه. چیزی که مسلمه اینه که این خانم باید اجازه بده و بخواد که من و خانواده ام بهش دسترسی پیدا کنیم تا من بتونم از براش از مجازی به واقعی تبدیل بشم. باز هم اگر نظراتی باشه خوشحال می شم بخونم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شب شکن

شما فکر می کنید بهتره از نرگس کمک بگیرم؟

---

سلام مجدد.
بله حتما.چرا بیخود واسه خودتون مسئله سازی میکنید؟به نظر میاد انسان معقولی باشید پس چرا حاشیه سازی و به اصطلاح چرخاندن لقمه دور سرتون؟؟؟
فکر میکنید اگر نرگس متوجه شه که واسطه بوده اما بی خبر این بدتر نیست؟؟

یک بار دیگه مختصر از نحوه ارتباطتون با نرگس بگید!!
آخرین بار که تماس گرفتید؟هر نوع تماسی؟حتی یه pm کوچیک!تماس تلفنی هم داشتید؟
چه رفتاری رو پیش بینی میکنید؟

من پارسال تو یک سایت همسریابی به مدت کوتاهی عضو شدم. بعد این خانم نرگس لطف کرد پیغام داد و چت بینمون پیش اومد. از اونجا که هم رشته بودیم و در یک مقطع کوتاهی براش گرفتاری پیش اومد یک کار دانشگاهیش رو که خیلی براش مهم بود برای نمره گرفتن من عهده دار شدم و انجام دادم و ایمیل کردم و خوشبختانه نمره ی خیلی خوبی هم گرفت. بعد چند بار چت هایی با فاصله ی زمانی طولانی از هم صورت گرفت.

هیچ وقت حرفی نزدم که قصد ازدواج با ایشون رو دارم. خانم نرگس هم بهم لطف داشت و می گفت که پسر خوبیم و فکر می کنم مایل بود با من بیشتر آشنا بشه و از اونجا که علاقه ی خاصی که برای ازدواج و خواستگاری لازمه شکل نگرفت من هم چیزی عنوان نکردم و نرگس هم دختر عاقلیه و فهمید که دوستیمون در حد یک دوست ساده ست و اینطوره که هر از گاهی اگر نیازی به کمک درسی من داشت کمکش کنم. همین. ماههاست چت نکردیم. فقط تو فیس بوک استتوسی اگر بوده لایک کردیم برای هم. در همین حد. نرگس فقط همون اوایل بکبار به من زنگ زد چون می خواست اون پروژه ی درسی رو بهتر توضیح بده تا بهتر بتونم کمکش کنم. فقط همین یکبار. دوستی من با ایشون خیلی ساده و در چارچوب بوده و هیچ حرف عاطفی و جنسی هم خوشبختانه در کار نبوده.
نرگس به نظرم دختر خوش ذاتیه ولی آدم نمی تونه پیش بینی کنه عکس العمل ها رو. بهم گفته خودش رو مدیون من می دونه برای اون کمکی که کردم. هر چند از نظر خودم آنچنان بزرگ هم نبود. اما به هر حال چون یه بار براش کاری کردم تقریباً می تونم به خودم اجازه بدم که ازش درخواستی داشته باشم. ولی نمی دونم آیا انسان حسودیه؟ آیا براش قابل درک و هضمه که من کسی غیر از اون رو بپسندم؟ چون اگر آدم معقول باشه این مسئله براش قابل درکه و مشکلی باهاش نداره.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نظر دوستان چیه؟ به نرگس بگم که با اون خانم صحبت کنه و یا خودم مستقیم با اون خانوم برای ایجاد ارتباط اقدام کنم؟

با صحبتهای شما بهترین راه نرگس خانمه . فقط کافیه یه پیام واسش بزارید خیلی محترمانه موضوعو واسش توضیح بدید مختصرا بخواید این لطفو درحقتون بکنه.
این نظر منه
منتظر راهنمایی دوستان باشید

راستش من فکر می کنم سعی کنین از طریق دانشگاهش باهاش ارتباط برقرار کنین
معمولا اونا همکاری می کنن
یه بار یه آقایی که خواستگار من بود اما مال دانشگاه من نبود به مادرش گفته بود زنگ بزنن دانشگاه و اطلاعات منو بگیرن اونام بدون اینکه حتی من بدونم اسم خوابگاه و تلفن خوابگاه و همه چیزو بهشون داده بودن و مادرش به خوابگاهمون زنگ زدن و با خودم صحبت کردن
حالا شماهم می تونین از مادرتون بخواین زنگ بزنن به دفتر دانشکده و بخوان که تلفن تماسی از خانواده ایشون بهشون بدن
احتمالا مادرتون می تونن اعتماد اونا رو جلب کنن که بدن
راستش چون این نرگس خانم خودش احتمالا نظر مثبتی به شما داشته به نظر من مطرح کردن با ایشون ریسک بالایی داره

مرسی از نظرتون. برایند نظرات در مورد کمک گرفتن از نرگس کمی متضاده. غیر از خانم خانم فائزه مهاجر بقیه نظرشون اینه که از نرگس کمک نگیرم. خانم صابره من فکر کنم ایشون فارغ التحصیل شدن الان. سنشون هم می خوره که درسشون تموم شده باشه. 26 سالشونه. طبق گفته ی شما یعنی مادر من زنگ بزنه اون دانشگاه بگه شماره تلفن یا آدرس خانم فلانی رو می خوام بهش می دن؟ البته می تونه بهونه بیاره بگه ما از آشناهاشونیم یا چیزای دیگه. اگر بدن که خوبه. اینجوری خیلی بهتره.

سلام

شما خودتون رو بگذاريد جاي نرگس خانم. توي يه سايت همسريابي پيش قدم شده و باب آشنايي رو با شما باز كرده (100% قصدشون ازدواج بوده) و اينكه رابطشون را با شما قطع نكردن يعني هنوز اميد دارن
بعد شما برين بهشون پيام بدين اونم بعد از مدت ها (با وجود شناخت خيلي كمي كه از شخصيتشون دارين) كه از دوستتون خوشم اومده و يه كاري واسم بكن. حتي اگه كاري هم براتون بكنه و حسود نباشه و چوب لاي چرختون نگذاره ولي شخصيت و غرورش لــــــــــــــــــــــه ميشه.

در مرود دانشگاه هم من تجربه ش رو دارم زنگ زديم يه دانشگاه راه دور و كل پرونده آموزشي و ... طرف رو واسمون شرح دادن تازه گفتن اگه خواستين بگين با حراست هم هماهنگ كنيم بقيه اطلاعات رو بهتون بديم. نيم ساعت هم طول نكشيد. اون طرف هم چند سال قبلش اخراج شده بود:311::163: و ما روحمونم خبر نداشت.

به مادرتون يا دختر خاله تون بگين زنگ بزنن تازه يه تحقيق اوليه هم ميشه و اطلاعات بيشتري ازشون بدست ميارين.
فقط تو تماس تلفني بايد گفته بشه براي امر خير هست و براي جلب اعتماد شماره خونتون رو هم بدن و البته خودشون رو هم كامل معرفي كنند.
شماره منزلشون كافيه. بعد از تماس مادرتون خودشون اگه صلاح دونستن آدرس رو ميدن

نه مادرتون بگن که برا امر خیر می خوایم معمولا همکاری می کنن
منم با صبا کاملا موافقم
معمولا وقتی بدونن واسه ازدواجه به خصوص مادر و بزرگتری که تماس بگیرن همکاری می کنن و اطلاعاتو می دن
اینطوری بهتره
خیلیم رسمی تر و آبرومندانه تر پیش می ره تا بخواین خودتون شروع کنین باهاش رابطه برقرار کنین
من اگر خودم بودم که اینو ترجیح می دادم تا اینکه یکی حالا به هر طریقی که باشه سعی کنه باهام تو اینترنت یا چت رابطه برقرار کنه
بعدم مادرتون می تونن باهاشون تماس بگیرن و خیلی راحت شرایط شما رو براشون می گن و همه چی مشخص می شه

ممنون از راهنمایی هاتون. به مادرم بگم وقتی دانشگاه زنگ زد دقیقاً چی بپرسه؟ بگه خانم فلانی اونجا دانشجو بودند ما شماره تلفنشون رو می خواهیم؟ حدودی می دونم چی بگم که مادرم بپرسه اما اگر شما هم بگید چه جوری دقیقاً سئوال بشه ممنون می شم.

سلام من تو فيس بوك عضو نيستم و زياد با فضاش آشنايي ندارم دوست ديگه اي نداريد كه يه دختر مورد اعتماد كه عضو باشه رو بهتون معرفي كنه از اون طريق اقدام كنيد منظورم اينكه اون خانم باب دوستي رو باز كنه و باروحياتش آشنا بشه بعد شما رو به عنوان دوست همسرش يا برادرش يا هر نسبتي كه بااون آقا داره معرفي كنه؟البته اين نظرم من بود شايد زياد كاربردي نباشه.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

فكر ميكنم بابخش آموزش بايد صحبت كنن ميتونن خودشون و معرفي كنن و از مسئول مربوط به رشتشون بخوان اطلاعاتي راجبه اون خانم بهتون بدن سعي كنن باكسي كه حرف ميزنن خانم باشن و اعتمادشون و جلب كنن فقط اگه مادرتون تونست شماره رو بگيره به اون خانم ميخوايد بگيد از كجا ميشناسيدش و از چه طريقي شماره رو پيدا كرديد؟شما نميتونيد ايميل براشون بزنيد اگه از طريق آيدي نميشه ايميل خصوصي زد؟

مادرتون:
سلام . خسته نباشيد. فلاني هستم از تهران تماس ميگيرم.
آقا پسر بنده از يكي از خانم هايي كه تو دانشگاه شما درس مي خوندن خوششون اومده ولي هيچ شماره تلفن يا آدرسي از ايشون نداريم كه واسه خواستگاري اقدام كنيم.تنها راه حلي كه به ذهنمون رسيد اين بود كه مزاحم شما بشيم تا از همكاري شما استفاده كنيم. اگه ممكنه پرونده ايشون رو بررسي كنيد ببينيد شماره تلفني ازشون تو پرونده ثبت شده. (فقط خدا كنه آدرسشون تغيير نكرده باشه)
بعدش واسه اون آقا يا خانم كلي دعا كنن كه خير ببينند و تشكر كنن و خداحافظي.:227:

پ.ن: خدا كنه قوانين اون دانشگاه خيلي سخت گيرانه نباشه كه ما اينجا كلي ضايع ميشيم:163:

شب شکن عزیز
من یک تجربه خواستگاری دانشگاهی دارم و میدونم روالش به چه صورته

اونموقع دانشگاه ما یه روز دخترا بودن و یه روز پسرا
دختر و پسر همدیگرو نمیدیدن

کارت دانشجویی من گم شده بود و از قرار کسی اونو پیدا کرده بود و کارتمو زده بودن تو یکی از بردای دانشگاه

یکی از پسرها هم عکس کارتمو میبینه و خوشش میاد

یه روز از طرف حراست دانشگاه منو خواستن
کلی گوشت تنم ریخت و 1000 تا فکر اومد تو سرم که یعنی من چیکار کردم که حراست منو خواسته

خلاصه جونم براتون بگه که
یکی از خانومهای حراست منو کشید کناری و گفت:
یکی از آقایون دانشگاه خیلی ازت خوشش اومده و از اطلاعات دانشگاه شماره خونتون رو خواسته تا خانوادش تماس بگیرند و بقیه ماجراها
آیا شما راضی هستید که شمارتونو بهشون بدیم برای امر خیر؟؟؟

یعنی روال کار دانشگاه اصولا در این موارد همینجوریه که اول نظر دختر رو میپرسند و ازش اوکی میگیرند

اگه دختر راضی باشه میگه اوکی
اگر کسی تو زندگیش باشه و یا اصلا اوکی نباشه میگه نمیخوام شمارمو بدین و تمام

یاحق

نادیا جان،به شما اسم اون پسرو گفتن؟ینی در کل اسم پسرو می گن؟

فردا با مادرم تماس می گیرم و ازش می خوام که از طریق دانشگاهش شماره ی اون خانم رو پیدا کنه. اگر اتفاقی افتاد میام همینجا تعریف می کنم براتون.

شب شکن
در مقابل من خیلی جبهه گرفتی واقعا قصد توهین نداشتم و نظر و درک و لمسی که از اینجور روابط داشتم گفتم

خواستگار منم(یه جورایی نامزد ، عشق , یا هر چی که اسمشو بشه گذاشت) دقیقا شرایط شما رو داشت رابطمون خیلی خوب شروع شد تو کمتر از یک ماه اومد خواستگاری و...بگذریم نمیخوام خاطره تعریف کنم به هر حال من اون آدمو تحسین میکنم هنوز بی نهایت دوسش دارم و میدونم خیلی اشکالات تو رابطه از من بود اما تفاوت نگاه ما واقعا عمیق بود و این به خاطر تفاوت فرهنگ و جامعه ای که توش زندگی میکردیم بود.

واقعا من این نوع رابطه رو از نزذیک و با همه وجودم شش ماه لمس کردم و الان 1 سال درگیر احساسات ضد ونقضیم که برام ساخته فقط خواستم تجربمو بگم که تو و مانند تو ها راه بهترین راهو برن و تو شرایطی که ما قرار گرفتیم قرار نگیرن


امیدوارم موفق باشین و فردی که مناسبتونه پیدا کنید

دیروز برای اون خانم یک پیغام مودبانه گذاشتم و بعد یکمی توضیحات ازش خواستم که اجازه بده چند تا سئوال ازش بپرسم. متوجه شدم که پیغام رو خونده ولی جواب نداد. نمی دونم مغروره یا محطاطه. اگر محطاط باشه اشکالی نداره ولی خدا کنه از اون مغرورا نباشه که خیلی عذابه با آدم مغرور دست و پنجه نرم کردن. با مادرم تماس گرفتم و داستان رو بهش گفتم. قراره فردا مادرم زنگ بزنه به دانشگاهشون و یه جورایی شماره تلفنشون رو به دست بیاره. به احتمال بیش از 95 درصد فارغ التحصیل شده از دانشگاه. ولی امیدوارم هنوز مشخصاتش تو سیستم باشه و شمارش رو به مادرم بدن. اگر یه وقت مادرم شمارش رو بدست بیاره و تماس بگیره و باز اون خانم نخواد که روی خوش نشون بده و اصلاً تمایلی به اینکه بدونه من کیم و به شناخت از من نشون نده فکر می کنم باید فراموشش کنم.


هر چند که گفتم من عاشق نیستم. کیه که با چند تا عکس عاشق بشه. این دقیقاً مثل خواستگاری سنتیه با این فرق که این خانم رو به جای کوچه و محل کار، من در اینترنت دیدم. به عنوان یک مورد خیلی خوب بهش نگاه می کنم و البته اگر خصوصیات اخلاقی متعادلی داشته باشه و تمایل به آشنایی داشته باشه مطمئنم که عشق هم خیلی زود شکل می گیره. دوستان کمک کنند بگن اگر شمارشون رو بدست آوردیم چه جوری موضوع رو مطرح کنیم؟ مادرم گفت بگیم از کجا دخترتون رو می شناسیم؟ بگیم که تو اینترنت دیدیمش؟ چه جوری بگیم که مثل یک خواستگاری رسمی جلوه کنه؟ به هر حال نمی شه مخفی کرد که چه جوری دیدمش. آخه من اصلاً ایران نیستم که بخوام از راههای عادی غیر از اینترنت دیده باشمش.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شب شکن

دوستان کمک کنند بگن اگر شمارشون رو بدست آوردیم چه جوری موضوع رو مطرح کنیم؟ مادرم گفت بگیم از کجا دخترتون رو می شناسیم؟ بگیم که تو اینترنت دیدیمش؟ چه جوری بگیم که مثل یک خواستگاری رسمی جلوه کنه؟ به هر حال نمی شه مخفی کرد که چه جوری دیدمش. آخه من اصلاً ایران نیستم که بخوام از راههای عادی غیر از اینترنت دیده باشمش.

---

دوست عزیز:72:

چرا اینقدر سخت میگیری؟!:310:

مامانتون بگن یکی دختر شما رو بعنوان یک دختر مناسب و خوب معرفی کرده و خواستن اسمشون

گفته نشه؟! ان شاالله بعدا که بیشتر آشنا شدیم معرفی میکنیم.

بعد اگر موضوع بسلامتی پیش رفت شما خودتون بهشون بگین بصورت غیر مستقیم توسط نرگس خانم:310:

موفق باشید:72:

شب شکن عزیز، به نظر من هم خیلی صریح، رک و حدی مادرتون این قضیه رو مطرح کنه و همین حرفهایی که sanjab زد رو بگن. خودت از طریق نرگس یا هر کس دیگری وارد بشی ممکنه 2 اتفاق بیفته 1- بری در گروه کثیر الشماری از آقایان که در "آب نمک" غوطه ور هستند. :311:
نگو که اتفاق نمیفته که من بارها دیدم و بارها سر خودم افتاده. مثلا همین مورد آخر من که بعد 3 هفته ارتباط کاملا صمیمی (اونم بعد پیشنهاد) یک مرتبه ازش پرسیدم می خواید اس ام اس ندم گفت بله لطفا ممنون می شم! نگو خانوم یکی رو داشته و طرفش بو برده :311: واسه همین نمی دونسته چی بگه :227:
2- نرگس خانوم شما رو اونطور که باید و شاید مثبت معرفی نکنه(حسادت و...
)

مادرت بهترین فرده . مادرت جواب صریح و با اطلاع خونواده ازش می خواد و به آب نمک هم نمی ره :311:

ممنون خانم سنجاب. سخت گرفتنم برای اینه که من شناختی از اون آدم یا خانواده ش ندارم و نمی دونم آیا مثلاً به اینکه کسی دخترشون رو در اینترنت ببینه و بعد خواستگاری کنه دید مثبتی دارند و یا خیر. ولی کلاً اگر ارتباطی ایجاد شد رک و صریح حقیقت رو می گیم. همونطور که خودتون اشاره کردین.

آره مهران خیلی از دخترا این دوره همینجورین که گفتی. ولی من یه خصوصیت دارم که شاید هم همین باعث شده تا الان کسی رو پیدا نکردم. خصوصیتم اینه که سرسوزنی خودم رو آویزون کسی نمی کنم. قاطعم. روی خوش نشون نده یا خودش رو بگیره دیگه تموم. والسلام. من به یک اصل معتقدم و اونم اینه که دختری که از پسری خوشش بیاد اگر ناز هم داشته باشه در حدیه که پسر رو از خودش دور نکنه و اگر زیادی خودش رو بگیره یعنی علاقه ی خاصی نداره و کسی که از من خوشش نیاد به دردم نمی خوره. این خانم هم فکر نمی کنم بتونه من رو تو آب نمک بخوابونه چون چند بار تلاش می کنم که بهش نزدیک بشم و نیتم رو بهش می گم. اگر قبول کرد که پروسه ی شناخت رو پیش می گیرم. اجازه هم نمی دم مثل مورد شما با دست پس بزنه با پا پیش بکشه. من می دونم از این حرف من دخترا خوششون نمیاد ولی زندگی بهم یاد داده که هر چقدر هم از دختری خوشت بیاد ولی اون خودش رو برات بگیره، انقدر دختر از اون بهتر تو این دنیا هست که ارزش نداره خودت رو عذاب بدی. البته قبلاً سرم اومده و ناراحتی هاش رو تحمل کردم که به این ایده رسیدم. این خانم هم نه گفت فدای سرش. زندگی همچنان ادامه داره. شاید قسمت ما یه جای دیگه یه کس دیگه باشه. اگر عاشق و شیدای کسی هم بشم عکس العملم همینه. این رو زندگی بهم یاد داده که برای کسی بمیرم که لااقل برام تب کنه.

شب شکن جان، دقیقا. دختر خوب فراوونه. از معیارهات ذره ای پایین نیا و به نظر من هم خیلی نازشو نکش. ازدواج یک موضوع مشخصه یا از شما خوششون میاد یا نمیاد.
از همون طریق مادر اقدام کن. خیلی خوبه که مادرت تو این زمینه ها باهات همکاری می کنی. یکی از بزرگترین مشکلات من الان اینه که خونوادم نمی خوان/ نمی تونن یا این حوصله رو ندارند که برای من اینطور کاری رو انجام بدهند و من مجبورم حتی اگر خارج باشم خودم یک کاری کنم به طریق دوستی کسی. حضور خونواده در اینطور مسائل خیلی مهمه.

با سلام قصد توهین ندارم ولی حالم از اینگونه برخورد پسرهای به ظاهر معقول و متفکر بهم میخوره شما فقط دنبال ظاهرید .هیچ چیز دیگه از یه دختر براتون مهم نیست .بعد از ازدواج میفهمید که چه انتخابی داشتید .بهتره نرگس رو وارد بازی نکنی میتونی خودت مستقیم وارد شی تا مدتی ممکنه سر سنگین باشه ولی بعد قبولت میکنه . اما شما مدت زمان کمی باهاش میمونی اینو مطمئنم.

اگر اینجوریه ما هم می گیم شما فقط دنبال پول و درآمدید،هیچ چیز دیگه از یه پسر براتون مهم نیست.

وقتی کسی با دیدن چند تا عکس و لایک و کامنت از یکی خوشش بیاد به خصوص وقتی خارج از ایران باشه نمیشه بهش اعتماد کرد . چون تجربش رو داشتم میگم .بهتره این اقا مستقیما بهش بگه بازم میگم قبولش میکنه ولی جدی نمیگیرش و بیشتر از یه دوستی مجازی جلو نمیره . البته ادما قابل پیش بینی نیستن و متفاوتن شاید به جایی رسیدین ارزش امتحان داره

خانم شکوفه بهار، سلیقه آقایون و خانومها متفاوته. من یک دختر امپراطور اخلاقیات و انسانیت و معرفت و خداشناسی و... باشد چهره و اندامش رو دوست نداشته باشم ذره ای بهش جذب نمی شم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شکوفه بهار

وقتی کسی با دیدن چند تا عکس و لایک و کامنت از یکی خوشش بیاد به خصوص وقتی خارج از ایران باشه نمیشه بهش اعتماد کرد . چون تجربش رو داشتم میگم .بهتره این اقا مستقیما بهش بگه بازم میگم قبولش میکنه ولی جدی نمیگیرش و بیشتر از یه دوستی مجازی جلو نمیره . البته ادما قابل پیش بینی نیستن و متفاوتن شاید به جایی رسیدین ارزش امتحان داره

---

ایشون نگفتند همین فردا می خوان ازدواج کنند. قراره مادرشون موضوع رو مطرح کنه از این به بعد شناخت پیش بیاد. این شناخت رو هم به نظر من تو چند جلسه مشاوره و چند مرحله تحقیق محلی می شه بدست آورد. شما راهکار بهتری سراغ دارید؟

خانم شکوفه ی بهار ممنون از نظرتون. آیا شما تمام این تاپیک و پست هاش رو خوندید؟ پس ایرادتون دقیقاً به چیه؟ کجای حرف من و رفتار من حالتون رو به هم می زنه؟ آیا اگر پسری برای ازدواج اقدام به نزدیک شدن به دختری بکنه و دختر جوابی به تقاضاهای او برای آشنایی نده و پسر بعد از دیدن واکنش های منفی قضیه رو تموم شده بدونه خارج از منطق و عقله؟ شما از کجا می دونید من با اون خانم نمی مونم؟ من که قصدم اصلاً ازدواج و موندنه. امکان دوستی هم زیاد دارم اما اتفاقاً نمی خوام این کار رو با کسی بکنم چون حس می کنم دارم به سنی می رسم که دیگه این مسائل براش دیره و ازش گذشته و باید به فکر تشکیل زندگی بود. حرفتون رو می ذارم به حساب تجربه ی تلخ شخصیتون و احساساتی شدن.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

وقتی من می گم کسانی که تجربه ی زندگی در خارج و غربت رو ندارن به خوبی من و امثال من رو درک نمی کنند حرف گزافی نگفته ام. من تو پست های قبلی توضیح دادم که این روش تنها روش موجود برای فردی مثل منه که قصد داره با یک هموطن ازدواج کنه. پیشنهاد خودتون چیه؟ خانم شکوفه بهاری فرض کنید برادر خودتون رفته خارج از کشور. قصد ازدواج داره. از دور و اطرافیانش مورد مناسبی پیدا نکرده و شما و خانواده هم مورد خاصی رو براش از داخل پیدا نکردید که بهش معرفی کنید. در این صورت چه راهکاری رو برای برادرتون پیشنهاد می کنید؟

در ضمن همونطور که مهران گفت من که قرار نیست با این خانم فردای صحبت کردنمون ازدواج کنم. تازه قراره که شناخت و تحقیق صورت بگیره و خانواده ها همدیگر رو ببینند و بشناسند و خودم و اون خانم صحبت هامون رو بکنیم و این خودش کلی طول می کشه و مثل هر خواستگاری سنتی ای اگر دیدیم واقعاً با هم تضاد داریم و به هم نمی خوریم ادامه ندیم و اگر مناسب هم بودیم من برم ایران و یه مدت اونجا باشم و ازدواج کنم و راه رو برای آوردن ایشون پیش خودم هموار کنم. اونی هم که شما رو تو محل کار، دانشگاه یا خیابون می بینه و میاد خواستگاری اول ظاهرتون رو می بینه بعد پا پیش می ذاره. پس طبق حرف شما نباید به اون هم اعتماد کرد دیگه!

برخورد تند من از تجربه شخصیم نشات میگیره از دخترا ی خارج از کشور هم خبر دارم که چطورن.به شما حق میدم که برای انتخاب همسر ایده التون تلاش کنید . متاسفانه انتخاب همسر در شرایط امروز جامعه ما خیلی سخت شده امکان اشنایی دختر و پسر وجود نداره یعنی مکانی برای اشنایی وجود نداره و از اونجایی که ازدواجهای سنتی هم برای دختر و پسر قابل قبول نیست ما با مشکل برخورد کردیم میتونم به برادر خودم پیشنهاد بدم که از افراد متاهل خارج از کشور کمک بگیرن اونا میتونن دخترایی رو بهتون معرفی کنن. که در اینصورت آشنایی با یه دختر ایرانی منوط به گذاشتن وقت زیاد و اومدن به ایرانه . از اونجا نمیتونید اقدام کارسازی انجام بدید. البته در مورد دختری که مد نظرتونه، نظرمو گفتم در صورت آشنایی به رابطه خارج از نت کشیده نمیشه .

شب شکن جان شما همین روش رو ادامه بده. دوستان گلمون نظرشون اینه که اگر شما انتخابتون خارج کشور بود باید کلا 1- عوض بشید (اگر هم فکر می کنید نشدید ، شدید، گرمید الان حالیتون نیست :311: ) 2- حالا که عوض شدید با یک دختر مشابه خودتون که در خارج کشوره ازدواج کنید.

انتخاب از روی یک تصویر معمولا شروع می شه. بعدا مشخصات فرد چک می شه و با معیارهای شما تطابق داده می شه اگر از نظر اولیه اوکی بود شما میای ایران یکی دو ماه ایران شناخت از روی جلسات مشاوره و بعد ازدواج.

به نظر من 10 جلسه مشاوره و پرسش و پاسخ شناخت بیشتری می ده تا سه سال کافی شاپ رفتن و بیرون رفتن و ...

پ. ن. ای کاش برخی از دوستان(منظورم شکوفه بهار نیست) همون اندازه که نسبت به مشکلات عروس و مادر شوهر حساسند نسبت به مشکلات پسری که در تنهایی های غربت علی رغم هزاران عامل گناه درصدد ازدواجی شرعی است حساس باشند و او را درک کنند و به او کمک کنند و چیزی نگویند که روح او را به سمت آن فرهنگ سوق دهد.

نقل قول:

---

البته در مورد دختری که مد نظرتونه، نظرمو گفتم در صورت آشنایی به رابطه خارج از نت کشیده نمیشه .

---

اشکال شما اینه که تجربیات شخصی خودتون رو به همه ی دنیا تعمیم می دین. شما از کجا می دونید که به خارج از نت کشیده نمی شه؟ شاید اون پسری که با شما برخورد کرده بی هدف بوده و از روی تفریح با شما بوده ولی من برنامه دارم و اگر اوکی اولیه انجام بگیره بعدش زود میام ایران و یکی دو ماه همونطور که مهران گفت می ریم مشاوره و بعد اگر همه چیز روبراه باشه ازدواج. خانم شکوفه دو تا انگشت هم مثل هم نیستن چه برسه به همه ی آدمها. دلم برای اون کسی که بعداً از شما قراره خواستگاری کنه می سوزه چون با این دید منفی که شما به ماها دارید پیشاپیش طرف رو متهم می دونید و حکم رو هم صادر می کنید. مثل الان که حکم صادر کردید قرار نیست آشنایی من و اون خانم به خارج از نت بکشه. اگر دقت کرده باشید من از مادرم کمک خواستم، پس به قول فرنگیا already به خارج از نت کشیده شده!


مرسی مهران از نظرت. ببین من خیلی بچه مثبت نبودم که بگم دوستی یا آشنایی نداشتم با هیچ دختری. تجربیاتی داشتم اما نمی خوام مثل یک آدم بلاتکلیف زندگی کنم. اگر همسر مناسبم رو پیدا کنم فکر می کنم آرامش بیشتری پیدا می کنم و روی درس و کارم تمرکز بیشتری خواهم داشت و لذت بیشتری از زندگیم می برم. من اصلاً به خاطر مسائل جنسی و این چیزا نیست که قصد این کار رو دارم. چون اگر بخوام روابط کوتاه مدت داشته باشم خیلی راحت در دسترسه. از نظر خودم گناهی هم نداره چون صیغه ی اسلامی هم که گناهی توش نیست دقیقاً همینه. تنها فرقش خوندن یه جمله ی عربیه.

مسئله اینه که از ابعاد مختلف فکر می کنم که زمانش رسیده باشه که همسری رو پیدا کنم. دوباره دوستان هی میان می گن از خارج زن بگیر. عزیز من وقتی مورد مناسب نیست یا ندیدم که نمی تونم مورد مناسب بسازم؟ خیلی از دخترا اومدن اینجا آزاد باشن، دامن نیم متر بالای زانو بپوشن، روابط آنچنانی داشته باشن. اونا که برای من زن زندگی نمی شن! تازه همون ها هم تعدادشون محدوده. مطمئن باشید اگر امکانش باشه و پیش بیاد برای من و امثال من راحت تره از دور و اطراف محل اقامتمون زن بگیریم اما وقتی مورد مناسب نباشه باید به داخل کشور رو بیاریم.