رفتارهای غلط من در زندگی مشترک

سلام.دلیل اصلی که این تاپیک رو باز کردم این هست که بیایم و از اشتباهات خودمون در زندگی مشترکمون بگیم.چون ما معمولا عادت داریم که بیشتر نقاط ضعف همسرانمونو ببینیم.شاید به این ترتیب از اشتباهات همدیگه درس بگیریم ویا رفتاری رو که تا حالا نمیدونستیم غلطه اصلاح کنیم.:324:
امیدوارم دوستان همکاری کنن:72:
اول از خودم شروع میکنم:
بزرگترین رفتار غلط من عصبانیت زود و سریع و همراه با داد و فریاد زیاده.البته از اول این جوری نبودم اما به مرور به علت عدم رعایت تعادل و این که کاملا خودمو فراموش کرده بودم خیلی زود عصبانی میشدم.
دومین رفتار غلط من گریه کردن زیاده.به نحوی که هم ارزش گریه ام پیش همسرم از بین رفته و هم خودم از خودم خجالت میکشم.
رفتارهای غلط دیگه ای هم دارم که به مرور میگم

رفتار غلط من : ریز بینی و موشکافی. حساسیت زیاد که واییییییییییییییییی اول از همه خود آدمو اذیت میکنه.

اشتباه من در زندگي اين بود كه فكر مي كردم محبت و مهربوني همه مثل پدر و مادر بي دريغ و بي توقع است. در صورتي كه هيچ كس به آدم مثل پدر و مادر بي دريغ و بي توقع محبت نمي كند.

اشتباه بزرگ منم این بود که درباره پدر و مادر همسرم پیش همسرم گلگی کردم

رفتارهای خانواده همسرمو پای شوهرم می نوشتم

خیلی زود عصبانی می شدم

ریزبین و حساس بودم والانم گاهی هستم

توقعم از خانواده همسرم زیاد بود که الان دارم تعدیلش می کنم

اشتباه دیگه ی من این بود که همیشه با همسرم با عشق رفتار نکردم.یادم رفت که اگرچه ما عاشقانه ازدواج کردیم اما این به این مفهوم نیست که همیشه عاشق میمونیم.بلکه باید برای عشقمون زحمت بکشیم.من به جای انجام مسیولیتهای زنانه ام . این که زن با سیاستی باشم مسائل مالی زندگی رو در دست گرفتم که البته شاید باعث شد مرفه تر باشیم اما یواش یواش آرامش زندگیمون از دست رفت وخودمم از ارزوهام جا موندم.

من نسبت به همسرم بدبینم و منفی باف باید یاد بگیرم ذهنم رو کنترل کنم و اجازه پرواز به هر سویی رو بهش ندم و بزرگترین اشتباه من تجسس هام بود.
از احساسم با همسرم صادقانه حرف نزده بودم.

من همیشه به طورنامحسوس شوهرموزیرنظردارم.:303:
وقتی هم که باهام خیلی مهربونه بهش بدبین میشم.:163:

بزرگترين اشتباه من اين بود كه همسرمو سر دوراهي قضاوت در كاري كه مادرش با من كرده بود قرار دادم. اشتباه بعديم عصبانيت و پرخاش و گريه بود هر چند كه همسرم تحمل كرد و چيزي نگفت ولي خودم احساس كردم با پرخاش من داغون شد.ديگه هرگز نميخوام تكرار كنمون روز احساس كردم شكستمش برام دعا كنيد.:323:
از شما هم ميخوام اين كارها رو هيچ وقت انجام نديد

رفتار غلط دیگه من در زندگی مشترک این بود:خودم رو به خوبی نشناختم ! شاید به نظر بیادکه این چه ربطی به زندگی مشترکت داره؟ اما تا وقتی آدم به درستی از اهدافش مطمئن نباشه و خودشو نشناسه نمیتونه زندگی راحتی برای همراه زندگیش فراهم کنه.
دارم روی این موضوع کار میکنم
خودشناسی= آرامش
آرامش=زندگی مشترک بهتر

ياد گرفتم تحت بدترين شرايط هم اجازه توهين به پدر و مادر همسرم را ندارم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ياد گرفتم هيچ وقت همسرم را در مسند قضاوت بين خودم و خانوادش قرار ندم و ازش نخوام قضاوت كنه كه حق با من هست يا خانوادش. (حتي در بدترين شرايط)

مرسی از زن امیدوار به خاطر تاپیکت خیلی عالیه اینجوری به ما هم کمک کردی که بییاین نقاط ضعفمون رو بگیم و دیگه تکرارش نکنیم و به نقطه قوت تبدیلش کنیم
اشتباهات من و زن امیدوار خیلی شبیه

من اشتباهات زیادی داشتم

سیاست زنانه نداشتم و همه رو مثل خودم بی ریا میدیدم
مسائل مالی تو زندگیم باعث شد که از نقش خودم خارج بشم و بجای زن بودن و عشق دادن به همسرم و براورده کردن نیازاش؛مرد شده بودم و دنبال حل مشکلات مالیش بودم (سهم و نقشها رو قاطی کردم)
حرمت همسرم و خانواده شو از بین بردم
زود عصبی میشدم و کنترل حودمو ندارم و بخاطر مسائل کوچک تشنج ایجاد میکردم
همیشه خانواده همسرم رو مقصر میدونستم و به همسرم و خانواده اش هم این حرف رو میزدم
اجازه دادم مسائل زندگیمون به بیرون از خونه کشیده بشه و دیگران در زندگیمون دخالت کنند

یکی از بزرگترین اشتباهات من تو زندگیم قرض گرفتن پول از پدرم بود که بارها خودمو برای این کارم سرزنش کردم و از شما هم می خوام حتی مبلغ ناچیزم تو زندگیتون از پدر و مادرتون قبول نکنید چه برسه به.....
چون واقعا یه فتنه میشه جای کمک تو زندگیتون

اشتباه دیگه من توی زندگی مشترکم این بود که یادم میرفت (و الانم گاهی میره) که همسرم وقتی میاد خونه ممکنه اونقدر روز سختی رو گذرونده باشه که همون دقیقه اول متوجه تغییرات خونه و من نشه.من بارها و بارها در بدو ورود همسرم درصورتی که کاریو فراموش کرده بود یا تغییری متوجه نشده بود با سیلی از کلمات غر مانند! بهش خوشامد میگفتم!والان میفهمم که این اشتباه محضه:302:

اشتباه من اینه که زود قضاوت می کنم.و خیلی بد بینم.
اشتباه من اینه که به خودم ارزش قائل نمی شم.
اشتباه من اینه که در برابر مادر شوهرم نمی تونم بگم نه
اشتباهم این بود که در نامزدی هرچی مادر شوهرم گفت قبول کردم الان حرص می خورم
اشتباهم اینه که نمی تونم گذشته رو فراموش کنم.
اشتباهم اینه که زود گریم در می یاد.نمی تونم بدون اینکه گریه کنم حقمو بگیرم.حتی اشک منو مادر شوهرمم دیده.و گاهی می زنه تو سرم:302:
اشتباه من اینه که اعتماد به نفس ندارم و همش می گم نمی تونم

اشتباه من تو زندگي كه تازه شروعش كردم اينه كه وقت ناراحتي فقط سكوت مي كردم و همسرم رو سردرگم و عصبي مي كردم .اينجوري هر دومون دلخور مي شديم.
اشتباه من اينه كه گاهي پشتشو جلو بقيه خالي مي كرد:163:م و ميذاشتم همه توي جمع بفهمن كه من ازش دلخورم.(چكار احمقانه اي:163:)
اشنباه من اين بود كه اگه شوهرم عيبي توي جمع داشت بجاي قايم كردنش بزرگترش مي كردم!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته سفيد

اشتباه من تو زندگي كه تازه شروعش كردم اينه كه وقت ناراحتي فقط سكوت مي كردم و همسرم رو سردرگم و عصبي مي كردم .اينجوري هر دومون دلخور مي شديم.
اشتباه من اينه كه گاهي پشتشو جلو بقيه خالي مي كرد:163:م و ميذاشتم همه توي جمع بفهمن كه من ازش دلخورم.(چكار احمقانه اي:163:)
اشنباه من اين بود كه اگه شوهرم عيبي توي جمع داشت بجاي قايم كردنش بزرگترش مي كردم!!

---

فرشته سفيد:
دقيقا به همين دلايل كه گفتي شوهرت سعي مي كنه خودش را در جمع و جلوي ديگران برتر نشون بده.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط رایحه عشق

اشتباه من اینه که در برابر مادر شوهرم نمی تونم بگم نه
اشتباهم این بود که در نامزدی هرچی مادر شوهرم گفت قبول کردم الان حرص می خورم

---

رایحه جان با اجازه ات من یکی از رفتارهای غلط شما رو میگم.(میبخشیدا بدون منظور و فقط چون دوستمی و دلم میخاد زندگی عالی ی ی ی داشته باشی)
:بیش از اندازه به مادر همسرت فکر میکنی! حتی اینجا که قرار فوکوس فقط روی خودمون باشه شما نه نگفتن به مادر همسرت را اشتباه عنوان کردی.اما مشکل اصلی این نیست!مشکل یا نداشتن رفتار جرات مندانه است یا حساسیت زیاد به مادر همسرتون.و در هر دو حالت شما باید بیشتر از همه روی اعتماد به نفست کار کنی.
:72:

یک زن امیدوار عزیز واقعا ممنون از راهنمائیت
خوب منو شناختی خیلی روش حساسم. چون دائم باهاش در ارتباطم.آخه در برابر هیچ کس جز اون متوجه ضعفم نمی شم.اشتباه من اینه که از اول نتونستم مخالفت کنم حالا خیلی سخته. وقتی نظرمو بگم و مخالف نظرش باشه باید منتظر عکس العمل شدید باشم.من ازش می ترسم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط رایحه عشق

یک زن امیدوار عزیز واقعا ممنون از راهنمائیت
خوب منو شناختی خیلی روش حساسم. چون دائم باهاش در ارتباطم.آخه در برابر هیچ کس جز اون متوجه ضعفم نمی شم.اشتباه من اینه که از اول نتونستم مخالفت کنم حالا خیلی سخته. وقتی نظرمو بگم و مخالف نظرش باشه باید منتظر عکس العمل شدید باشم.من ازش [size=medium]می ترسم[/size]

---

رایحه جان با این که هدف من از ایجاد این تاپیک یک چیز دیگه بود اما چند تا نکته تو نوشته ات هست که شاید بهتر باشه خودتم بهشون توجه کنی:1.اگر واقعا این جوریه ودائم باهاش در ارتباطی سعی کن ارتباطتو باهاشون کم کنی.نمیدونم شاید شما هم از این دسته زوجهایی هستی که نزدیک مادر همسرشون زندگی میکنن اما بازهم اگر مدیریت کنی میتونی ارتباطتو سامان بدی.(برای خودت سرگرمی ایجاد کن مثلا کلاس ورزش دوره با دوستانت وغیره)
2.به جای ترس از مادر همسرت روی نقطه ضعفت کار کن.البته منظورم این نیست که بی ادب باش و مرتب بهش نه بگو.بلکه سعی کن به قول دوستان جرات مندانه ولی با احترام نظراتتو بهش بگی.
3.در نظر داشته باش مادر همسرتم بک زن.درست مثل شما زمانی دختر خونه پدرش بوده و بعد عروس خانواده ی همسرش!از کره ماه که نیومده!مثل همه ی آدمها خوبیها و بدیهایی داره(حتی مثل پدر و مادر خودمون) و از همه مهمتر هر بدی هم که داشته باشه یکی از بزرگترین خوبیاش اینه که پسری رو تربیت کرده که الان همسر شماست پس حداقل به خاطر همسرت که پسر ایشونم هست (و شما ها رو بهم ارتباط میده) سعی کن کمتر بهش حساسیت نشون بدی.
موفق باشی

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

یکی دیگه از رفتارای غلط من که دیروز متوجه شدم و به همسرمم حق میدم به خاطر انجام دادنش ازم ناراحت باشه اینه: هرگز هرگز هرگز ز ز ز ز ز ز فکر نکنم دیگران همسر بهتری دارن و یا از من خوشبخت ترن! حالا چطور شد به این موضوع پی بردم یکی از اقوام نزدیک من مدت کمی بعد از ازدواج من با یک آقایی ازدواج کرد که عالم و آدمو از شرح کمالات و تحصیلات و ثروت و خانواده اش کر کردن! یک طوری شده بود که هر کس میخاست از نحوه ی گزینش صحیح همسر تو خانواده ی ما یاد کنه این دختر خانم نمونه بارز کسی بود تونسته بود بهترین مرد دنیا رو به دست بیاره(چون خود این دختر خانمم شزایط آنچنانی نداشت متاسفانه به نظر فامیل این کارش بزرگترین کار بشریت بود!) منم کم کم در اثر حرفهای اقوام و البته اعتراف میکنم کوته فکری خودم و این که مدام همه تو گوشم میخوندن فلانی که نه اله بود و نه بله ببین چه شوهری تور کرده تو که هم اله بودی و هم بله این چه شوهری بود گیرت اومد!!(امان از دست این فامیلا) یه حسی بهم دست داد.ناخودآگاه بهم تلقین شد که اون خانم از من خوشبخت تره و همسر اون خانم از همسر من بهتره.
تا این که دیروز خبر رسید که اون خانم مذکور و همسر از همه سرترش دارن از هم جدا میشن و کاشف به عمل اومده که آقای متخصص چشم پزشکی یک انترن سال هفتمی با وضع مالی معمولی و اخلاق زیر معمولی بیش نبوده و این قدر دراین یک سال بعد از عقد دختر خانمو اذیت کرده که میخاسته خودکشی کنه!(البته من از شنیدن این خبر خیلی متاسف شدم چون این خانم یکی از فامیلای نزدیکه منه و واقعااز ته دلم میخاستم خوشبخت باشه) اما درس بزرگی گرفتم:هرگز هرگز فکر نکنم که دیگران همسر بهتری دارن یا از من خوشبخت ترن.

اشتباه من اینه که همیشه وقتی ناراحتم سکوت میکنم و این خیلی همسرمو عذاب میده کاش میتونستم حرفاودلخوریهامو راحت به زبون بیارم

همیشه به نکات و حرفای تلخ همسم فکر میکنم

و بزرگترین اشتباهم اینه که همیشه به جدایی فکر میکنم

و اشتباهی که همیشه داشتم اینه زیادی زندگی رو جدی میگیرم

كاش ياد بگيرم لازم نيست هر حرفي رو به شوهرم بزنم.واقعا لازم نيست هر كس به من يه حرفي ميزنه يا كاري ميكنه يا ناراحتيامو بذارم كف دستش و بگم فلاني اينو گفت ،بهماني اين كارو كرد......................چون به جز ناراحتي و دلخوري هيچ ثمري نداره فقط اعصابشو ميريزم به هم
دعا كنيد خودمو اصلاح كنم:323:

یکی دیگه از بزرگترین رفتارهای نادرست من تداعی خاطرات بد گذشته است.خاطراتی که در زمان خودشون برام عزیز و شیرین بودن ولی به مرور و با گذشت زمان مخصوصا با مقایسه های افراطی من تلخ و تلخ تر شدن.و مشکل اصلی اینه که من همسرمو توی این تلخی مقصر میدونم(میدونستم).هنوزم تا حدودی با این مشکل درگیرم.مرور.... مقایسه....ناراحتی....انفجار:302 :
راه حلشم واقعا نمیدونم چیه.چون عملا اون روزها تکرار نمیشن تا من ترمیم و اصلاحشون کنم.وقتی این جوری میشه بیشتر از همه از خودم ناراحت و دلگیر میشم.احساس میکنم اگه این همه عجله نداشتم و درست تصمیم میگرفتم و البته دیگران هم یه کوچولو همراهی میکردن شاید میشد اون روزها به نحو بهتری میگذشت و من از این احساس ناراحتی و بی ارزشی حالا نجات پدا میکردم.اما متاسفانه دیگه امکان پذیر نیست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یک زن امیدوار

یکی دیگه از بزرگترین رفتارهای نادرست من تداعی خاطرات بد گذشته است.خاطراتی که در زمان خودشون برام عزیز و شیرین بودن ولی به مرور و با گذشت زمان مخصوصا با مقایسه های افراطی من تلخ و تلخ تر شدن.و مشکل اصلی اینه که من همسرمو توی این تلخی مقصر میدونم(میدونستم).هنوزم تا حدودی با این مشکل درگیرم.مرور.... مقایسه....ناراحتی....انفجار:302 :
راه حلشم واقعا نمیدونم چیه.چون عملا اون روزها تکرار نمیشن تا من ترمیم و اصلاحشون کنم.وقتی این جوری میشه بیشتر از همه از خودم ناراحت و دلگیر میشم.احساس میکنم اگه این همه عجله نداشتم و درست تصمیم میگرفتم و البته دیگران هم یه کوچولو همراهی میکردن شاید میشد اون روزها به نحو بهتری میگذشت و من از این احساس ناراحتی و بی ارزشی حالا نجات پدا میکردم.اما متاسفانه دیگه امکان پذیر نیست.

---

برای شروعی دوباره دیرنیست.:46:

ماشالله میبینم هیچ کس به جز خودم توی زندگی مشترکش رفتاری که غلط باشه نشون نمیده.خدا رو شکر....
اما من هنوز رفتارهای نادرست زیاد دارم که میام و به مرور میگمشون.
یکی دیگه از رفتارهای غلط من اعتماد بی حد و حصر به طرف مقابلم بود.البته مسلما اعتماد در زندگی مشترک از پایه های اساسیه اما وقتی بی اندازه خرج بشه ناخودآگاه توقع اشتباه از طرف مقابلت رو نداری.تو این شرایط وقتی از طرف مقابلت اشتباه ببینی به غیر از این که از اشتباهش ناراحت میشی احساس میکنی که از اعتمادت هم سواستفاده شده.و این تحمل رو برات سخت تر میکنه پس راه بهتر اینه:اعتماد در حد معمول به شریک زندگیمون داشته باشیم.و بدونیم که اونم یک انسانه و احتمال هر خطا و اشتباهی ازش میره.به این ترتیب میتونیم متاسب با هر مشکلی واکنش نشون بدیم بدون این که احساس کنیم بهمون خیانت شده یا فریب خوردیم یا از احساساتمون سواستفاده شده.
این طوری مشکلاتمونم راحت تر حل میشن

تاپیک جالبی بود .

درسته که هنوز ازدواج نکردم ولی خوبه که بدونم چه رفتارهای غلطی رو نباید در آینده داشته باشم . ( هر چند بعضی از همین رفتارهایی که شما دوستان گفتید رو همین الان در خودم میبینم )

يكي ديگه از اشتباهات ديگه من ناز كردن بيش از حد براي همسرمه.از اونجا كه تك دخترم و ته تغاري هم هستم مامان و بابا و دو تا داداشام خيلي لوسم كردن حالا هم كه اين دختر نازنازو با يه آقا پسر مهربون و دلسوزو عاشق و با ظرفيت بالا ازدواج كرده حسابي داره ميتازونه(متاسفانه)

بعضي وقتا واسه اينكه توجهشو جلب كنم و براش ناز كنم بهش ميگم ازت خوشم نمياد!!!(حالا جالبه كه همه ميدونن براش ميميرم و اگه يه روز نبينمش ديگه ميشم عين مرغ سركنده) احساس ميكنم داغون ميشه،هيچي نميگه اصلا حالت چشاش عوض ميشه بعد آروم جوري كه صداش انگار از ته چاه مياد ميگه از ته دل گفتي........... و بعد از كلي ناز و ادا كه بهش ميگم شوخي كردم با يه مظلوميتي ميگه توروخدا ديگه تكرار نكن كه خودم توبه ميكنم ولي دوباره روز از نو..........
يكي نيست بهم بگه ناز كردن هم حدي داره..............

با تشکر از گلنوش عزیزو آویژه مهربان و نازنین گل.
فقط خواستم یک نکته رو به همه ی دوستان متذکر شم:این تاپیک رو فقط برای طرح رفتارهای غلطمون باز کردم البته اگر دوستان صلاح بدونن که راجع به رفتارهای همدیگه اظهار عقیده کنن بسیار عالیه اما من به شخصه فکر میکنم باعث میشه تا این تاپیک از هدف اصلیش دور شه.(مسلما پرسیدن سوال در زمینه های مختلف هم شامل همین مورد میشه)
من بیشتر دلم میخاد که بتونیم با فراق بال و بدون قضاوت دیگران(حتی قضاوت درست) روی عملکردمون متمرکز شیم.مسلما اگر نیاز به مشورت داشته باشیم میتونیم با مراجعه به انجمنهای مختلف این سایت از مشورت و همفکری همه ی عزیزان بهره مند شیم.
آرزوی موفقیت برای همه تون دارم:72:

یکی دیگه از رفتارهای بسیار بسیار اشتباه من اینه(البته متاسفانه هنوزم تا حدودی درگیرشم اما دارم روی خودم کار میکنم):انتظار نداشته باشم همسرم در همه ی موارد مثل من فکر کنه و به دلخواه من تغییر کنه.
متاسفانه تصور اشتباهی که اکثر عشاق باهاش درگیرن اینه که هر تفاوت و اختلاف نظری به مفهوم عدم دوست داشتن یا دوست داشته شدنه.که این اشتباه محضه.
همسر من یک فرد بالغه میتونه از چیزایی که من خوشم میاد خوشش بیاد یا نه ولی در هر دو صورت این به این معنی نیست که منو دوست نداره.همون طور که من آزادم که در بسیاری از موارد عقاید متضاد و حتی مخالف با همسرم داشته باشم علی رغم این که بسیار دوستش دارم.

بچه ها عیدتون مبارک.امیدوارم شبها و روزهای خوبیو در کنار خانواده هاتون داشته باشین.
بازم اومدم تا یه رفتار غلط دیگه رو که به تازگی بهش پی بردم بگم، ان شالله که از شما به دور باشه!
یکی دیگه از رفتارهای غلط من اینه که معمولا فکر میکنم اون طور که من به مشکلات فکر میکنم و از زوایای مختلفش اطلاعات کسب میکنم تا برای راه حلش چاره ای پیدا کنم همسرم نمیتونه!یا اصلا بلد نیست.
اما حالا فهمیدم که من عقل کل نیستم! همین و بس...

سلام زن امید وار چقد خوب ه رفتارای غلط رو متوجه می شی و می خوای اصلاح کنی

کاش می نوشتی رفتار های غلط همسرم
با اینکه اصلا مدت زیادی نمی گذره و هنوز خودمو متاهل حس نکردم
10ص از رفتارهای غلط همسرم رو می تونم بنویسم

و رفتار غلط من
اصلا در مقابل همسرم غرور ندارم و به همه خواسته هاش تن می دم و خودمو بی ارزش می دونم
یه ادم مطیع که فقط تابع است

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نازنین عزیزم برای پاسخ این که چرا ننوشتم رفتارهای غلط همسرم!! به اولین پست این تاپیک مراجعه کن.
سعی کن یاد بگیری رفتارهای غلط خودتو هم ببینی این خودش یه دریچه ی بزرگ توی زندگی به روی افقهای جدید باز میکنه.
موفق باشی

اشتباه من این هست که نمی تونم باور کنم که تنها عشق همسرم هستم،نمی تونم باور کنم که همه امیدش باشم
همیشه منتظر یه اشتباه ازسوی او هستم تایه دعوای حسابی راه بندازم .ومتأسفانه هنوز نتونستم اصلاح بشم.

سلام به دوستهای مهربو نم
من نقاط ضعف زیادی دارم فقط دعا می کنم که خدا به همه آرامش بده برای منم دعا کنید:72:
یک نقطه ضعف من اسیر عشق و محبت دیگران
دومی دوست دارم که بتونم تغییر بدم شوهرم رو
سوم اینکه فکر های منفی زیاد میکنم
چهارم اینکه خیلی حساس و ریز بینم
پنجم اینکه انتظاراتم در مورد احترام گذاشتن خیلی بالاست
ششم وابستگی بیش از حد
از دوست های گلم التماس دعا دارم تا بتونم این فکر ها و رفتار های بد را اصلاح کنم
یه چیز دیگه دوستای گلم من 2 جلسه هست که به کلاس های A.A میرم 12 قدم هم وابستگان گمنام کلاس های رایگان درمحل میدان ازادی هست مردم میان درد دل می کنن مشکلاتشون و تجربیاتشون رو میگن وبرای هم دعا میکنن من خیلی اروم میشم پیش روان شناس هم رفتم میگه کلاس های خوبی برای مردم عادی گذاشتن
موفق باشید و زندگی پر از آرامش را تجربه کنید آمین:323:

رفتار غلط من اینه که یکدفعه پرخاشگری می کنم.اون لحظه هر کار می کنم خوبی های همسرم مانع بشه نمیشه.هر چی از دهنم در می یاد به خودم و او می گم .و در همان حین خود زنی هم می کنم.
چند ماه بود این رفتار ازم سر نزده بود ولی امروز بازم:302::302:

بزرگترین اشتباه من تو زندگی این بود که به حرفهای اول خواستگاری که شوهرم میزد اعتماد کردم و دومیش اینکه فکر کردم هر چی بهش محبت کنم لیاقت داره ، لیاقت که نداشت هیچ ، محبت هام رو تشخیص نمی داد هیچ ، تازه اگه بهش می گفتم مثلا شالت رو گذاشتم سر میز صبح می خوای بری یادت نره ، بهم نگفت باشه ، گفت به تو چه ، تو کار شخصی من دخالت نکن .http://www.hamdardi.net/images/smilies/302.gif

تازه 100 برابر محبتهای من رو پدرو مادرم بهش کردن که در آخر بهشون میگه چرا فکر می کنید که فقط خودتون می فهمید بقیه حالیشون نیست .

حالا شما بگین با این مرد میشه ساخت ؟ اگه اره ، چه جوری ؟ راهنمایی کنین .http://www.hamdardi.net/images/smilies/316.gifhttp://www.hamdardi.net/images/smilies/323.gif

وای من فقط میخوام بنویسم کل رفتارهای من :عسل من=زن امیدوار
یعنی عزیزم هر کاری کردی من هم کردم ...وای چه شباهتی.....ولی یه تفاوت هست که به شما بابتش تبریک میگم ...این که شما یه زن امیدواری!خوش به حالت...موفق باشی

soheyl4 از حرفات مشخصه که ناراحتی منم از ناراحتی شما ناراحتم... اما گلم مگه قرار نبود فقط از خودمون بگیم ؟من نمیگم همسران ما بی تقصیرن اما اما هم کم تقصیر نیستیم کل پست شما دو کلمه خلاصه میشه:اعتماد بیش از اندازه و عدم رعایت تعادل در محبت(البته اگه به اون شدتی باشه که شما میگین)

عسل من این فقط من و شما نیستیم که کارهای غلط همدیگرو تکرار کردیم میبینی اشتباهای بقیه هم چقدر شبیه همه؟چقدر گفتن تو کار همسرمون تجسس میکنیم یا عشقشو باور نداریم یا به خانواده ی همسرمون حساسیم!این همه شباهت واقعا آدمو به فکر میبره

یکی از رفتار های غلط من در زندگی اینه که احساس میکنم همه چیز باید تحت کنترل من باشه وباید از همه چیز با خبرباشم .تمام صحبت هایی که از جانب من مطرح می شه فقط حالت سووالی داره و دادن راه حل .یادم رفته که خیلی از مسوولیت های زندگی به عهده من نیست و باید اون ها را واگذار کنم به همسرم و این رفتار جرات مندانه را داشته باشم که ایشون بهای عدم مسوولیت پذیری اش را در برخی مسایل بپردازه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یک زن امیدوار

این همه شباهت واقعا آدمو به فکر میبره

---

با این حرفت موافقم.واقعا چرا همه زنا مثل هم رفتار می کنیم؟یعنی مشکل از ماست؟

فکر نمیکنم مشکل از ما باشه بلکه این موضوع شاید ناشی از این باشه که بیس سیستم فکری خانمها شبیه همه البته موضوع دیگه هم اینه که ما معمولا برای ازدواج آموزش خاصی نمیبینیم بدون هیچ مهارتی وارد یه رابطه ظریف و خیلی پیجیده میشیم حالا اینو اضافه کنید به آموزشهای غلطی که بعضیامون از خانواده همراهمونه همه اش تبدیل میشه به بروز رفتارهای غلط.یه روی دیگه ی سکه هم آقایونن اگر خیلی از آقایون هم بلد بودن که چطور با ظرافت با همسرانشون رفتار کنن درصد این اشتباهات کم و کمتر میشد.
در هر صورت بحث پیرامون این موضوع زیاده و من میترسم اگه زیاد وارد این مقوله شیم این تاپیکو منتقل کنن به انجمن آزاد واسه همین بر میگردم سر موضوع اصلی خودمون:رفتارهای غلط من در زندگی مشترک
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
یکی دیگه از رفتارهای غلط من اینه که هر احساس ناراحتی رو به همسرم بروز میدم باید یه کم دندون رو جیگر بزارم و موقع شناس باشم:300: