مرتب دعوایمان می شود

سلام :72:
من 27 سالمه از تهران. یک ساله که با همسرم که 30 سالشه ازدواج کردم. حالا هر روز از خودم هزار تا سوال می پرسم...
هر وقت با هم صحبت می کنیم و یا همدیگرو می بینیم در کم تر از 5 دقیقه دعوامون می شه. راستش من نمی دونم مشکل از کی یا چیه!
یه چیزهایی هست که منو ناراحت می کنه و باعث می شه از کوره در برم مثلا:
-به من گفته بود فقط روزی یکی دو تا سیگار می کشه، ولی الان حداقل ساعتی یک دونه سیگار می کشه و هر دفعه که سیگار دستش می بینیم یادم می افته که چطور دروغ گفته و خونم به جوش میاد...
-وقتی میاد دنبالم یا من در رو براش باز می کنم اصلا توی روی من نگاه نمی کنه و مخصوصا یه جوری روشو بر می گردونه یا خودشو به یه چیزی سرگرم می کنه...
-هر دو سه روز یکبار انگار تصمیم گرفته باشه دعوا راه بندازه، به یه چیزی گیر می ده و تا گریه منو در نیاره و باهاش قهر نکنم آروم نمی شه، بعدش میاد منت کشی...
-برام ولنتاین و تولدها و مناسبت ها گل می خره، توی کار خونه کمکم می کنه، هر جا که لازم باشه می رسونتم، از بیرون غذا می گیره که خسته نشم، مرتب می برتم خونه مامانم اینها [/align]و ... (البته اینها خوبه)
-توی روابط جنسی مثل ماشین اتوماتیک می مونه، هر سه یا چهار روز یکبار خیلی سریع شروع می کنه و خیلی سریع هم تموم می کنه، دیگه براش فرقی نداره خودش تمیز باشه، من تمیز باشم، خسته باشه یا خسته باشم، خونه مرتب باشه، لباس تر و تمیز پوشیده باشم و خوشگل باشم یا شلخته و نامرتب باشم...
-اصلا ازام نمی پرسه امروز چه خبر بود، چیکار کردی... ، خودش هم در رابطه با کاراش چیزی نمی گه...
-مرتب از خانواده ام ایراد می گیره ولی کافیه من در مورد کوچکترین چیزی از خانواده اش صحبت کنم...
-هیچ وقت شبها تنها خوابش نمی بره و حتی اگر قهر باشیم حتما باید پیش من بخوابه...
-همین که غذاش تموم بشه از سر غذا بلند می شه و می ره ولی برعکس اش رو نمی پذیره...
-هیچ گونه تغییری را در دکوراسیون خونه نمی پذیره...
-وقتی که از سر کار به خونه بر می گرده برنامه تلویزیون رو بدون توجه به اینکه من در حال تماشای اون برنامه هستم عوض می کنه....
-مرتب می گه من از اینکه تو داد می زنی بدم میاد، ولی فکر کنم حقیقت اینه که از هرگونه اعتراضی که به کارهاش بکنم بدش میاد، البته اغلب با صدای بلند می گم "نکن" یا "بذار سر جاش" یا "دستاتو اونجا نشور" ولی در برخی موارد که خودم رو کنترل کردم و با صدای آروم به کارهاش اعتراض کردم، عکس العمل اش هیچ تفاوتی نکرده...
خلاصه سرتون رو درد نیارم، با چنین همسری می بایست چه کار کنم؟ خیلی ها میگن همین که فحش نمی ده یا با زن دیگه ای نمی ره و سرش به کار و زندگیشه بی خودی بهانه نگیر ولی با این وجود از زندگیم احساس رضایت نمی کنم...

سلام
به تالار همدردی خوش اومدی
امیدوارم با بهره گیری به نحو احسنت بتونی خیلی زود زندگیت رو عالی کنی
دوست خوبم
من می خواهم نظر شخصی ام رو در مورد سخنان شما بگویم
اون هم از زاویه ای یه خرده زیباتر:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط negarmadani

سلام
من 27 سالمه از تهران. یک ساله که با همسرم که 30 سالشه ازدواج کردم. حالا هر روز از خودم هزار تا سوال می پرسم...


هر وقت با هم صحبت می کنیم و یا همدیگرو می بینیم در کم تر از 5 دقیقه دعوامون می شه. راستش من نمی دونم مشکل از کی یا چیه!


مشکل به خاطر اینکه هردوتاتون با مهارت های زندگی آشنایی زیادی ندارید
که اصلا نگران نباش
اونقدر توی تالار مقاله و داستان های زندگی به نتیجه رسیده هست که سریع تو هم یاد می گیری

یه چیزهایی هست که منو ناراحت می کنه و باعث می شه از کوره در برم مثلا:
-به من گفته بود فقط روزی یکی دو تا سیگار می کشه، ولی الان حداقل ساعتی یک دونه سیگار می کشه و هر دفعه که سیگار دستش می بینیم یادم می افته که چطور دروغ گفته و خونم به جوش میاد...

وقتی کسی سیگار می کشه
ذهنم مشغول و عصبی هست
یعنی یه جورایی به برای آرامش پیدا کردن این کار می کنه
یکی به پرخوری رو میاره
یکی موسیقی گوش میده
یکی داد و بیداد می کنه
یکی مشروب می خوره
یکی سیگار میکشه
می دونم که برای رفع ناراحتی اینطور به آرامش دست پیدا کردن درست نیست
این شما هستی که الان نقش همسر این اقا رو به عهده داری
پس با مهربانی و یادگرفتن مهارت های زندگی مثل یه همسر نمونه میتونی مایه آرامشش بشی


-وقتی میاد دنبالم یا من در رو براش باز می کنم اصلا توی روی من نگاه نمی کنه و مخصوصا یه جوری روشو بر می گردونه یا خودشو به یه چیزی سرگرم می کنه...


چون میدونه تو از سیگار کشیدنش ناراحتی
این رفتار رو انجام میده
نمی خواد بیش از این ناراحتت کنه
ازت به خاطر اینکه به حرفش عمل نکرده خجالت میکشه
ولی اوت غرور مردونه اش نمیذاره بهت بگه

-هر دو سه روز یکبار انگار تصمیم گرفته باشه دعوا راه بندازه، به یه چیزی گیر می ده و تا گریه منو در نیاره و باهاش قهر نکنم آروم نمی شه، بعدش میاد منت کشی...

با این جمله ای که نوشتی
معلوم میشه
شوهرت از ابتدا قصد نداره شما رو بیازاره
بلکه می خواد بهت ابراز علاقه کنه
ولی متاسفانه بلد نیست
وقتی شما رو ناراحت میبینه
خیلی بیشتر ناراحت میشه و با خودش همش میگه : من نمی تونم زنم رو خوشحال کنم
و بعدش میاد منت کشی و دفعه های بعد سعی می کنه کمتر بیاد سراغت که نکنه ناراحتت کنه


-برام ولنتاین و تولدها و مناسبت ها گل می خره، توی کار خونه کمکم می کنه، هر جا که لازم باشه می رسونتم، از بیرون غذا می گیره که خسته نشم، مرتب می برتم خونه مامانم اینها [/align]و ... (البته اینها خوبه)



دیدی گفتم دوستت داره
من دارم خط به خط می خونم
همین الان این نوشته ها رو خوندم
پس درست دارم مثبت می بینم، مگه نه:72:

-توی روابط جنسی مثل ماشین اتوماتیک می مونه، هر سه یا چهار روز یکبار خیلی سریع شروع می کنه و خیلی سریع هم تموم می کنه، دیگه براش فرقی نداره خودش تمیز باشه، من تمیز باشم، خسته باشه یا خسته باشم، خونه مرتب باشه، لباس تر و تمیز پوشیده باشم و خوشگل باشم یا شلخته و نامرتب باشم...

اینکه شعله عشقتون روشنه
باز هم مزید بر این میشه هردوتاتون همدیگر رو دوست دارید
منتها ناآگاه هستید
موقع هایی که خیل عشقولانه هستید خواسته هات رو می تونی بهش بگی
و شک نکن اگه با قلق خاص خودش بهش بگی حتما ترتیب اثر میده


فعلا تا همین جا
نمیرسم بقیه اش رو بخونم و جواب بدهم
مطمئنم بقیه دوستان هستند
نگران نباش و یه نکته اون بالا نوشته بودی روزی هزارتا سوال از خودت می پرسی
مشکل اصلی شما همینه

---

ورودتون رو به تالار "همدردها" خوش آمد ميگم! :311:
بعضي از خصوصياتي كه نوشتيد، خيلي براي من آشناست (و شايد براي خيلي از مردهاي ديگه) چون:
1. مردها (و شايد همه!) دوست ندارند سرشون فرياد زده بشه، بهشون امر و نهي بشه و ... مخصوصا از طرف يه خانم. من كه به شدت از اين كار ناراحت ميشم. البته ممكنه حق با من نباشه ولي اين روش بيان اشتباهه و به احتمال زياد فقط كار رو خرابتر مي كنه و باعث لجبازي ميشه.
2. تا قبل از ازدواج خانواده ي مرد، مهمترين پايگاه عاطفي اون بودن (هر چند هم بروزش كم بوده باشه). نبايد انتظار داشت كه با چند تا سند و مدرك (!) آقا قبول كنه كه مادر و خواهرش، دشمن شماره يك زندگيش هستند و شب و روز دارن نقشه مي كشن كه پسرشون بدبخت بشه!! (آخه ميشه . . . ؟) بنا براين احترام به خانواده ها از هر دو طرف كاملا واجبه. (حرفهاي خاله زنكي و شرح و بسط توطئه ها رو ميشه گذاشت سرفرصت و براي هر كسي غير از شوهر تعريف كرد!)
3. رابطه ي جنسي براي مرد و زن تعاريف و كاركردهاي متفاوتي داره كه مي تونيد توي همين تالار مقاله هاي خوبي راجع به اون پيدا كنيد.
4. شايد حرف زدن از وقايع يوميه براي خانمها دليل نخواد و صرفا يه اتفاقه مثل نفس كشيدن كه بايد انجام بشه. اما به نظر من آقايون (حد اقل من يكي) براي حرف زدن بايد دليلي داشته باشم. وقتي با خودم فكر مي كنم كه چه دليلي داره خانمم بدونه فلان ترانس فلان اتفاق براش افتاده و فلان آقا رفته فلان دستگاه رو درست كنه زده خرابش كرده و . . . دليل مناسبي پيدا نمي كنم، بنابراين (توجه كنيد كه نتيجه ي منطقي است) بنابراين از وقايع روزانه چيزي هم تعريف نمي كنم. (هر چند الان ديدگاهم كاملا عوض شده و حتي آمار پيچ و مهره ها رو هم به خانمم ميدم).
5. در مورد پافشاري براي عدم تغيير دكوراسيون با آقاتون موافقم. چون من خودم يه بار اومدم رمانتيك بشم، دكوراسيون خونه رو عوض كرديم! حالا شده كار يوميه!!:311:
7. توصيه ي من اينه كه از خصوصيات "مردانه" ي همسرتون آگاه بشيد و از اون هم بخواهيد كه با خصوصيات "زنانه" شما آشنا بشه تا رفتار همديگه رو به حساب لجبازي و كارهاي عمدي و ... نذاريد.

درسته بعضی از رفتارهای همسرتون جالب نیست اما قبول داری که خیلی هم خصوصیات خوبی دارن که شاید مردای دیگه ای نداشته باشن پس به این نکات مثبت نگاه کن تا انرژی و امیدتو از دست ندی اما در پی رفع نکات منفی شوهرت باش البته نه با بوجود اوردن تغییر مستقیم در ایشون بلکه با تغییر دادن خودت. به قول بالهای صداقت عزیز اگه قفل عوض شه کلید اونم عوض میشه.
تاپیک مشاوره برای همه رو حتما بخون.
در ضمن باید یادمون باشه که هیچ کس کامل نیست .خود ما هم کلی رفتارای اشتباه داریم که قبل از اینکه به اشتباهات بقیه نگاه کنیم باید اونارو درست کنیم.
نمیشه که خودمونو خوب مطلق بدونیم.

منون از جواب هایی که دادید. البته برداشت من این بود که دوستان، حرف بقیه رو تایید می کنن یعنی:
"همین که فحش نمی ده و کتک نمی زنه باید کلاهمو بندازم هوا"
یه خواهشی دارم، کسی می تونه یه نتیجه گیری کلی از رفتار همسرم بکنه؟
من رفتارهاش رو به شکل جزئی و موردی توضیح دادم حالا لطفا فرض کنید که کسی از در خونه میاد تو، نگاهت نمی کنه، برات گل خریده، حرف نمی زنه، به کارهای خونه می رسه، تلویزیون نگاه می کنه، ازاش سوال می کنم چه خبر جواب نمی ده، بعد مامانم زنگ می زنه اون گوشی رو جواب می ده، بعد من 5 دقیقه با تلفن صحبت می کنم، همین که تلفن رو زمین گذاشتم می گه مامانت چرا اینجوری گفت چرا اونجوری گفت (مثلا چرا پرسید سره کار چطوره، چرا حال خانواده منو نپرسید، چرا با خواهرت اینها راحت تره و...) بعد من جواب می دم خوب حالا منظوری که نداشت... بعد شام می خوریم و بعد اون می ره کفش هاش رو توی ظرفشویی آشپزخونه می شوره و من یا با آرامش و یا داد می زنم "کفش هاتو تو ظرفشویی نشور" اون می گه سر من داد نزن (حتی اگه آروم گفته باشم) من می گم ببخشید به خدا خیلی سعی می کنم ولی آخه چند دفعه بگم کفشاتو توی ظرفشویی نشور بابا یه وقتی یه مواد غذایی از دست آدم می افته توی ظرفشویی دیگه دلش نمی آد برش داره بندازه تو غذا... بعد خواهرش زنگ می زنه، میگم صدای خواهرت گرفته بود نکنه سرماخورده، می گه صدای خواهرم خیلی هم خوبه اصلا صدای خواهر خاله ات هم اینجوریه... خلاصه دعوامون می شه و من گریه می کنم و می رم توی اتاق و بعد از 5 دقیقه میاد توی اتاق و باهام صحبت می کنه و بهم توجه می کنه و ... بعدش هم دیگه شب شده میریم چراغ ها رو خاموش می کنیم اگر سه روز پیش رابطه جنسی داشته باشیم اون شب هم با هم هستیم (5 دقیقه) بعدش هم لباس می پوشیم و بغلم می کنه و می خوابیم.
حالا نظر شما چیه؟

بنظر من ایشون فقط باید آموزش ببینن که چه جوری با همسرشون رفتار کنن. همه اینها از بلد نبودنه و نه چیز دیگه ای.
و البته شما هم همینطور. شما هم باید یه عالمه چیز یاد بگیرید که هم این وضعیت رو بتونید عوض کنید و هم وقتی به یه حالت عادی تبدیل شد، بتونید ثابت و پویا نگهش دارید.:72:

به نظر من كه زندگي خيلي طبيعي دارين. يعني اينجور كه شما نوشتي، ميانگينش خوبه. حالا ممكنه كه فاصله ي قله ها و دره هاش يه خرده زياد باشه.

مرسی دوستان:72:

واقعا دلگرمم می کنین.
اگه می شه از رفتارهای درست برام مثال بزنید که بیشتر یاد بگیرم و بدونم وقتی اون میاد خونه چجوری باهاش برخورد کنم.:46:

سلام خانومی
به نظر بنده شما مشکل دارید ولی خوشبختانه مشکلاتتون قابل حل هست و با کاهش جساسیت ها و اندکی مهارت خیلی راحت می تونید به یک زندگی ایده آل دست پیدا کنید

سلام

خوش آمدید :328:


خب نگار عزیز بحث اینکه همسرتان همین که .... نیست باید کلاهتان را بندازید هوا ، نیست.بحث سر اینه که من وقتی داشتم مطالبی را که نوشته اید می خواندم ، حس می کردم دارم یک داستان زندگی کاملا معمولی را می خوانم.یعنی هیچ نکته ی منفی و مثبت بارزی در آن وجود نداشت.نه مشکلاتی که فرمودید واقعا مشکل هستند نه خوبی ها.در حقیقت هیچ کدام خلاف عرف نیستند.خب هر کس ایراداتی دارد و هیچ کس بی ایراد نیست.یکی عادت دارد سیگار بکشد ، یکی عادت دارد هر روز پیاده روی کند و ... که اصولا نباید انتظار داشت با منطق و صحبت تمام این ایرادات برطرف شود.چون آن موقع هر آدم منطقی می شد فرشته.مسلما همسرتان دوست ندارد سیگار بکشد و شما را ناراحت کند و یا کفش هایش را در ظرف شویی بشوید و شما را ناراحت کند ، این ها عادات و فرهنگ همسرتان است و در وجود ایشان ریشه دارد.
نمی شود و درست نیست که هر ایراد کوچک و بزرگی را که آدم در همسرش می بیند ، سعی کند با اعمال فشار تغییر دهد.همسرتان ماشین که نیست ، فردی است که چه منطقی و چه غیر منطقی حق دارد برای خود عادات و علایق خوب و بدی داشته باشد، مثل همه!

من نمی خواهم بگویم همین که همسرتان ... نیست باید کلاهتان را بیندازید هوا.بلکه هدفم این است که عرض کنم :

همسرتان هیچ ارزشی را زیر پا نگذاشته اند و هیچ کاری نکرده اند که مستقیما به بنیان خانواده آسیب وارد کند

پس به نظرم همسرتان را نه به عنوان یک همسر معشوق و نه به عنوان یک همسر بی مسئولیت بلکه به عنوان یک همسر کاملا عادی با تمام خوبی ها و بدیهایش بپذیرید.

مثلا وقتی می دانید همسرتان که آمد ، می رود در ظرف شویی کفشش را می شوید ، خب دیگر این عصبانی شدن ندارد که.خیلی راحت بگویید : می شوید که می شوید.برای چه سر هیچ چیز هم هر روز خودتان را اذیت می کنید و هم همسرتان را؟!
یعنی حالا یک کفش شستن ارزش هر روز ناراحتی شما دو نفر را دارد؟!خیلی راحت یک الکل بردارید بعد کفش شستن همسرتان یک ذره روی سینک بکشید تماما ضد عفونی می شود.این راهکار مناسب تر نیست؟یا وقتی از شما در رابطه با اتفاق های روزمره صحبت نمی کنند ، شما که می توانید صحبت کنید.خودتان صحبت را شروع و برایشان از سیر تا پیاز هر چه را که دوست داشتید تعریف کنید ...

شما ابتدا سعی کنید از دعواهای روزمره که به جز ناراحت کردن خود و همسرتان سودی ندارد بپرهیزید و در عوض سعی کنید با این گونه راهکار ها کیفیت زندگی خود را بهبود ببخشید.مطمئن باشید خود به خود روابط جنسیتان گرمتر خواهد شد

همچنین حتما نباید منتظر همسرتان باشید.چرا خودتان برای گرم شدن روابط جنسیتان تلاشی نمی کنید؟!یک روز که همسرتان از سر کار برگشت او را سورپرایز نمایید.از شیوه های نوین و متنوع استفاده کنید.شما شروع کننده باشید.همسرتان را غافلگیر کنید و ابتکار عمل را به دست بگیرید.آقایان بسیار تنوع طلب و عاشق کار های جدید هستند.همسرتان هم از این جمع مستثنی نخواهد بود:82:


با احترام

:72::72::72:

نگار جان

یک چیزی یواشکی بگم، آقایون نشنوند،:163: باور کن اگه اینجا می پرسیدی که شستن کفش در ظرفشویی چه مشکلی داره، نصف آقایون اصلا نمی فهمیدند که منظورت چیه :311:

نمی گم همسرتون کار درستی می کنه، اما می خوام بگم هشتاد - نود درصد آقایون مشکلات بهداشتی نظافتی دارند ( هر کدوم به یه شکلی )


پاورقی :
به هیچ کدوم از دوستانی که این پست را می خوانند نمی گم که جامعه و نمونه ام را از کجا انتخاب کردم و روش محاسبه و نرم افزار مورد استفاده ام برای اون درصدی که گفتم چی بوده !

به قول آقای ماهی صفت خانومها انواع شامپوی مخصوص موی نرمال، خشک، رنگ کرده، صاف، ویز ویزی، حجم دهنده...و کاندیشنر، لوسیون ، کریستال مو، و....تا برسیم به صابون مخصوص پوست چرب، مخصوص پوست خشک، مختلط ...و شامپو بدن... و خیلی چیزهای دیگه رو باید تو حموم داشته باشن.

در حالیکه آقایون وقتی حموم میرن یه دونه از اون صابون سبزها بر میدارن، میمالن به سرشون بعد از کف درست شده رو سرشون میمالن رو به پایین تا شصت پاشون. بعد هم آبکشی و ...

تازه بعدش وقتی حمومو ترک میکنن، منظره حمام دیدنیه:302: توی روشویی پر از ضایعات حاصل از ریش و سبیل زدن!:160: کف حموم (اییییییییییییییییییییی نگم بهتره)

البته خدا رو هزار مرتبه شکر ما تو خونمون از این گندکاریا نداریم، چون آقامونو یه کاریش کردیم که با دل و جون در و دیوار حموم رو هم میشوره!علتش هم اینه که: روزهای اول ازدواج اونقدر از مردهای دیگه ( به در گفتیم دیوار شنید) که خونه رو به گند میکشن بد گفتم و اونقدر گفتم که من خیلی خوشحالم که شما اینجوری نیستی که راس راسی باورش شد که از این عادتهای زشت نداره. و الان واقعا رعایت میکنه. و یک جاهایی که میخواد از زیرش در بره، یا سمبل کاری میکنه یا به روی خودم نمیارم یا بهش میگم: فکر کنم یادت رفته بوده این کار رو انجام بدی و ... فورا میپذیره و عذر خواهی میکنه.

خلاصه آقایون هم مثل ما خانومها قلق دارند. با سیاست اگر برخورد کنی و سعی کنی کم کم روی ایشون کار کنی حتما این عادت غلط بهداشتی رو در ایشون میتونی از بین ببری یا تعدیل کنی.

در ضمن شما از معدود خانومهایی هستی که ولنتاین و... کادو میگیری. و همین باعث شده توقعت زیادی بره بالا.
(نمیدونم چرا من اینقدر با کلمه ولنتاین مشکل دارم!)

و اما در مورد کم حرف زدن آقایون هم توی سایت زیاد بهش پرداخته شده. یکی از راهکارها برای تشویق ایشون به صحبت کردن اینه که اولا وقتی ایشون سرش به یک کار یا تلویزیون یا فوتبال یا... گرمه بهش گیر ندی که حتما باهات حرف بزنه. اما در مواقع دیگه میشه با طرح صحبتهایی که مورد علاقه ایشون هست وارد بحث شد بعد کم کم بحث را هدایت کرد به موضوعات دیگه.

sir Ken Robinson میگه ما آقایون وقتی میخوایم یه نیمرو درست کنیم همه رو ساکت میکنیم و با احدی هم حرف نمیزنیم که تمرکزمون به هم نریزه تخم مرغ خراب شه، اما خانومها وقتیکه آشپزی میکنن همزمان بچه رو هم شیر میدن، با تلفن هم صحبت میکنن، تلویزیون هم نگاه میکنن، تابلوی نقاشی هم میکشن، عمل قلب باز هم انجام میدن و...:311: (ویدیو های سخنرانیهای این آقا توی یو تیوب هست خیلی جالبه نگاه کنید اکثرا در مورد خلاقیت صحبت میکنه ایشون)
به هر حال بعضی از عادتهای آقایون در اکثر اونها مشترکه و شما وقتی مطالعه میکنی و به این واقعیت پی می بری پذیرشش خیلی راحت تر میشه.
حالا بگذریم از استثنائات که وقتی شروع میکنن به حرف زدن هیچکس جلودارشون نیست!

راستی اون کمدین آمریکاییه Steve Harvey هم یه کتابی نوشته راجع به تفاوتهای زن و مرد که واقعا جالبه اسمش هست: Act Like a Lady, Think Like a Man ترجمه فارس اش هم هست. فارسیش فکر کنم این بود "مردانه فکر کن زنانه عمل کن" یک همچین چیزی
خلاصه این آقا در مورد تفاوت صحبت کردن زن و مرد مثالی میزنه که میگه خانوم x تو محل کارش میبینه که فلان خانوم همکارش پیراهنی عین پیراهن اونو پوشیده با همون رنگ، در حالیکه از این موضوع ناراحته میاد خونه و شروع میکنه به صحبت کردن. میگه به عنوان یک مرد همسرش بعد از شنیدن یه خورده از صحبتهای خانوم و دیدن ناراحتی اون فقط چند کلمه بهش میگه: "خوب دیگه این پیرهن رو نپوش" و فکر میکنه که دیگه بهترین ایده رو داده اما این خودش بد تر خانوم رو عصبانی میکنه.
حالا وقتی این خانوم با یک دوست اش که خانومه راجع به این قضیه صحبته میکنه اونها میتونن ساعتها در موردش حرف بزنن و همچنان حرف برای گفتن داشته باشن.

سلام:72:

ممنون از سابینا و خصوصا arix عزیز که مسئله رو کاملا برام باز کرده.

کارهایی که گفته بودید رو دنبال کردیم. خصوصا اینکه همسرم پیشنهاد داد که دیگه با هم دعوا نکنیم.
راستش منو یاد Tom & Jerry انداخت که با هم تفاهمنامه صلح امضا کردن :311:
به خودش هم گفتم شبیه Tom & Jerry شدیم. گفتم نکنه آخرش هم همونجوری تفاهمنامه رو پاره کنیم و دوباره از اول شروع کنیم. جاتون خالی کلی خندیدیم.
راستش کنترل کردن اعصابمون خیلی سخت بود. اول اش دو سه بار من از کوره در رفتم و یکهو داد زدم. مثلا پرسیدم بلوز قبلی ام رو بپوشم یا جدیده رو. اون هم یه نگاهی به بلوز قبلی ام انداخت و گفت: "از لباس مشکی خوشم نمیاد"
حالا جالب اینجاست که بلوز جدیده هم مشکیه.
منم یکهو جوش آوردم و نتونستم خودم رو کنترل کنم و با لحن عصبی گفتم: "میگم جدیده رو بپوشم یا قدیمیه"
در این حالت معمولا دعوامون می شد، ولی اون با آرامش برخورد کرد و قائله ختم شد.
آخر شب هم که از خونه خاله ام برگشتیم، طبق معمول اون شروع کرد به گیر دادن به فامیل های من که خواهرت اینجوری کرد و خاله ات اونجوری کرد و از این حرف ها. این دفعه من نذاشتم دعوا بشه، به جای اینکه قهر کنم و برم توی اتاق و گریه و زاری راه بندازم، انقدر راجع به موضوعات دیگه باهاش شوخی کردم که اصلا یادش رفت. خلاصه فعلا که خوبه...

دوستان تا اینجا که کمک هاتون خیلی عالی بود، لطفا تنهام نذارین :46:

خیلی خوشحال شدم که کنترل اوضاع دستتونه.:323:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط negarmadani

خصوصا اینکه همسرم پیشنهاد داد که دیگه با هم دعوا نکنیم.

به خودش هم گفتم شبیه Tom & Jerry شدیم. گفتم نکنه آخرش هم همونجوری تفاهمنامه رو پاره کنیم و دوباره از اول شروع کنیم. جاتون خالی کلی خندیدیم.

ولی اون با آرامش برخورد کرد و قائله ختم شد.
بندازم، انقدر راجع به موضوعات دیگه باهاش شوخی کردم که اصلا یادش رفت. خلاصه فعلا که خوبه...

---

خواستم تائیدتون کنم :104::104:و اینکه اگه بتونیم مشکل و ناراحتی رو به سخره بگیریم ، معنیش اینه که تونستیم اونو کوچیک کنیم ، شوخی کردن در این شرایط باعث رفع مشکل و بوجود اوردن فرصت (فرصتی برا خندیدن) از دل یه تهدید (کدورت ودلخوری) میشه.

دونکته دیگه :
اول اینکه میشه گفت که تقریبا غیر ممکنه دعوا نباشه ، مهم نحوه واکنش ها به رفتارهای تند طرف مقابله. مگه دعوا چیه؟؟ شما ناراحت میشی و داد میزنی ، اگه برخلاف اینی که همسرتون انجام داد و با ارامش برخورد کرد ، او هم با تندی جواب میداد ، شما هم بلند تر فریاد می زدی و او هم و همینطور:101:

دوم اینکه بهترین کار در هنگام بروز ناراحتی از یک طرف ، آرامش طرف مقابل و کنترل عواطف و احساسات و خشم از سوی طرف دیگه س. که شما و همسرتون در دو موردی که شرح دادید به خوبی از عهده اینکار براومدید:104:

سلام:72:

ممنون بی دل، بهشت و BABY عزیز

[/color]

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط negarmadani

سلام:72:

ممنون از سابینا و خصوصا arix عزیز که مسئله رو کاملا برام باز کرده.

مثلا پرسیدم بلوز قبلی ام رو بپوشم یا جدیده رو. اون هم یه نگاهی به بلوز قبلی ام انداخت و گفت: "از لباس مشکی خوشم نمیاد"
حالا جالب اینجاست که بلوز جدیده هم مشکیه.
منم یکهو جوش آوردم و نتونستم خودم رو کنترل کنم و با لحن عصبی گفتم: "میگم جدیده رو بپوشم یا قدیمیه"
در این حالت معمولا دعوامون می شد، ولی اون با آرامش برخورد کرد و قائله ختم شد.

[color=#FF4500]نگار خانوم خداییش سر این موضوع ها دعواتون میشه؟ عزیزم این موضوع که چیزی نیست!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! میدونی چیکار کن؟ بهش بگو خوب حدس بزن بلوز دیگه م چه رنگیه؟ بعد بیار و نشون بده و بگو مشکیییییی! بعد کلی بخند، بگو لاقل یه نگا بکن بعد بگو ( به شوخی ) همین! اینو نمونه دادم که بدونی که این مسئله نباید هم باعث تشنج بشه، اونموقع که سنگ رو سنگ بند نمیشه گلم، شما باید خیلی خیلی حساسیتتو بیاری پایین!

آخر شب هم که از خونه خاله ام برگشتیم، طبق معمول اون شروع کرد به گیر دادن به فامیل های من که خواهرت اینجوری کرد و خاله ات اونجوری کرد و از این حرف ها.
اینجور مواقع بهش بگو بابا به ما چه ولش کن، ما رفتیم و اومدیم ، و در مقابل حرفهاش سکوت کن، اونقدر این کارو بکن تا کلا انتقاد کردن یادش میره، یادت باشه باید محکم باشی و دفاع نکنی، حرفو عوض کن، بگو شام بکشم؟ یعنی عکس العمل نشون نده و اینطوری بهش بفهمون که حیفه اصلا بحث این مسائل بشه

---

نگار خانومی ناراحت نشی ها، فکر میکنم خیلی حساسی و حساسیت نشون میدی به چیزهای بی اهمیت، تاپیک های تالارو بخون و ببین دوستان با چه مسائلی دست و پنجه نرم می کنن، تمرین کن خونسرد و خوشبین باشی
زندگی شما با یه ریزه کم شدن حساسیت در کوتاه مدت خیلی میتونه بهتر بشه
حیفه

ممنون سابینای عزیز

آره، حق با شماست. کم کم دارم یاد می گیرم. ولی ای کاش زندگی اینجوری نبود و می تونستیم همونطوری که با بقیه صحبت می کنیم با همسرمون هم صحبت کنیم و مجبور نبودیم همونطور که خودت گفتی به خاطر یه چیز به این کوچیکی این همه فکر کنیم.

نگار عزیز
من خودم مدت ها با این مسئله در ذهنم درگیر بودم که چرا ما نمیتونیم با همسرمون برخوردی داشته باشیم که با دوستمون داریم
نگار همون نگار هست
پس چرا با دوستان صمیمیش هیچ مشکلی نداره و با همسرش مشکل داره
درصورتی که برخورد همون برخورد هست
چرا باید ما با همسرمون باسیاست برخورد کنیم؟
چرا با باید همیشه مواظب رفتارهامون باشیم؟
دلایل زیادی داره عزیزم
یکیش اینه که ما با دوست خودمون زندگی نمی کنیم، ازش انتظار نداریم، ازمون انتظار نداره، یعنی رابطه ما به اندازه رابطه با همسر نزدیک و صمیمی نیست و احساستمون تا این حد توش دخالت ندارن
دومیش این میتونه باشه که دو جنس مخالف هستیم و دنیای دو جنس مخالف با هم فرق می کنه بنابراین تو رفتارهامون باید این مد نظر قرار گرفته بشه
سومیش اینه که در هر مورد حتی در رفتار با پدر و مادر و دوستان رفتاری که ریشه منطقی داشته باشه و روش فکر شده باشه بهتر نتیجه میده تا رفتاری که از هیجانات و احساست ما نشات میگیره
چهارمیش اینه که اصلا اینها رو ول کن، به نتیجه فکر کن، آیا رفتار تو موثر هست و نتیجه میده؟ آره؟ پس ادامه بده، نه؟ پس عوضش کن!

سلام:72:

طبق گفته دوستان من دارم خیلی سعی می کنم که خودم رو کنترل کنم ولی بعضی کارها منو از عصبانیت می ترکونه. البته بازم چیزی نگفتم ولی داشتم منفجر می شدم.

ما توی خونمون 2 تا اتاق خواب داریم. یکیش خیلی سرده ولی اون یکی گرمه. تخت ما توی اتاق سرده هستش. پارسال من تمام زمستون رو سرما خورده بودم. امسال خواستم جای اتاق هامون رو عوض کنم. همسرم که کمک نکرد چون مخالف بود و من دست تنها مجبور شدم تخت رو جا به جا کنم.

اما اون اینقدر غرغر کرد و بی تابی کرد که یک ماه بیشتر طاقت نیاورد و دوباره اتاق ها رو عوض کرد. 3 شب توی اون اتاق خوابیدیم و من الان حسابی سرماخوردم و تب کردم و گلو درد دارم اونم توی اوج کارهام و کلی کارهام عقب افتاده. من از نظر جسمی خیلی قوی نیستم و برای اینکه بتونم یک هفته تمام صبح سر کار برم و وقتی برمی گردم خونه غذا درست کنم باید خیلی دقیق برنامه ریزی کنم و یک ذره از انرژی ام رو هدر ندم.

بعد از سرماخوردگی من گفتم که توی اون اتاق گرمه می خوابم. حالا اون هم ول کن نیست و می خواد پیش من بخوابه و از من جدا نمی شه.

خلاصه دیشب با تب و کوفتگی خوابیدیم. صبح که بیدار شدم احساس کردم اتاق به اندازه کافی گرم نیست.

باورتون نمی شه..... شوفاژ اتاق رو بسته بود :302:

نمی گم عمدا کرده ولی بخاطر این ندونم کاریهای اون پارسال سه ماه مریض بودم امسال هم خدا به خیر کنه :302:
:302: :302: :302:

سلام:72:

می خواستم همینجا از رسیدگی بسیار سریع مسئولان این وب سایت تشکر کنم. نام کاربری من به negar_a تغییر کرد. :227:

ولی راستش روم نشد در مورد تغییر عنوان و بخش این پست چیزی بپرسم :302: حالا چیکار کنم؟

سلام نگار جان

عنوان تاپیک تغییر یافت و به محل مناسب هم منتقل شد

موفق باشی

سلام:72:

دستتون درد نکنه، خیلی دوستتون دارم :43:

واقعا تحت تاثیر قرار گرفتم، عجب مدیریت قوی ای دارید :104:

متشکرم، متشکرم

سلام:72:

دوستان عزیز من دارم سعی می کنم به حرف هایی که شما گفتید عمل کنم و بعد نتیجه اش رو براتون بنویسم. ولی همونطور که بالاتر نوشتم همین اول راه موضوع شوفاژ پیش اومد، تو رو خدا بگید باید چه عکس العملی نشون می دادم؟

راستش سر موضوع شوفاژ حسابی ناراحت شدم و این احساس بهم دست داد که دوستم نداره و فقط به خودش اهمیت می ده و راستش از اینکه کنارش باشم بدم می اومد. وقتی صبح می خواست منو برسونه سر کار اصلا دلم نمی خواست سوار ماشین اش بشم.

شما گفته بودید ناراحتی پیش میاد ولی عکس العمل آدم مهمه... من اصلا نمی دونم عکس العمل درست برای یک همچین موقعیتی چی هستش؟ برای همین هم هیچ کاری نکردم ولی از داخل منفجر شدم. لطفا یه مثال برام بزنید تا بدونم در چنین مواقعی چه رفتاری درست هستش؟

سلام نگار خوبی عزیزم
من یک فکری به نطرم رسید گفتم بهت بگم
اگر بارها بهش گفتی که شوفاژ رو خاموش نگنه ولی این کارو می کنه
بیا این بار بالای شیر شوفاژ براش یه یادداست بذار مثلا ایجوری
" ... عزیزم کاشکی می دونستی که وقتی شوفاژ رو می بندی من خیلی سردم میشه : عزیزم میشه خاموشش نکنی "

در واقع سعی کن از روشی غیر از صحبت باش حرف بزن شاید بهتر قبول کنه
ناز

سلام نگار جان این ماجرای شوفاژ منو یاد ماجرای خودمون تو خوابگاه انداخت ،ما 4نفر بودیم تواتاق،2تامون همیشه گرممون میشد 2تای دیگه هم سردشون میشد من جزء اونایی بودم که گرمم میشد ونمیتونستم تحمل کنم تنظیم هم نمیتونستیم بکنیم یا باید تا اخرش باز میبود یا بسته،من و دوستم همیشه میبستیم شوفاژو اون یکیا باز میکردن اتفاقا هر 4تاییمونم با هم صمیمی بودیم ولی همین موضوع باعث دلخوری میشد جالبش اینجاس که اونیکه سردش میشد همیشه تاب میپوشید ماهم میگفتیم خب یه لباس گرم بپوش تا سردت نشه،اخه سرما رو با پوشیدن لباس گرم میشه باز تحمل کرد ولی گرما رو به هیچ وجه تو هم میتونی یه لباس گرمتر بپوشی تا تو هزینه های گازتون هم صرفه جویی بشه:D،البته کار شوهرتم یه کم نامردی بوده ولی قبول کن خیلی سخته تحمل گرما

با سلام

نگار عزیز من فکر میکنم این مواردی که شما مطرح کردی اصلا مشکل نیست اینکه ایشون شوفاژ رو بسته اینقدر مهم نیست که شما از اینکه کنار همسرت باشی احساس ناراحتی کنی با آرومی و محبت براش توضیح بده که وقتی شوفاژ رو کم میکنه شما سرما میخوری اگه ایشون گرمش میشه شما لباس گرمتر بپوش همسرت متوجه میشه بخاطر راحتی اون این کارو کردی یا حقو به شما میده یا یک جای دیگه جبران میکنه

من ازتون میخوام سری به تاپیک بقیه دوستا ن بزنی و مشکلاتشون روبخونی اونوقت خودت به این نتیجه میرسی چقدر زندگی قشنگی داری و چه همسر مهربونی (که حتی حاضر نیست یک شب از شما جدا بشه)

در مورد صحبت نکردن همسرتون هم این یک دلیل علمی داره که آقایون وقتی دارند یک کاری رو انجام میدن نمیتونن همزمان روی کار دیگه ای تمرکز کنن برعکس خانمها که در یک زمان چندین کار رو با هم میتونن انجام بدن پس این جزئی از خلقت همسر شماست

همیشه کامیاب باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بئاتریس

با سلام

نگار عزیز من فکر میکنم این مواردی که شما مطرح کردی اصلا مشکل نیست اینکه ایشون شوفاژ رو بسته اینقدر مهم نیست که شما از اینکه کنار همسرت باشی احساس ناراحتی کنی با آرومی و محبت براش توضیح بده که وقتی شوفاژ رو کم میکنه شما سرما میخوری اگه ایشون گرمش میشه شما لباس گرمتر بپوش همسرت متوجه میشه بخاطر راحتی اون این کارو کردی یا حقو به شما میده یا یک جای دیگه جبران میکنه

من ازتون میخوام سری به تاپیک بقیه دوستا ن بزنی و مشکلاتشون روبخونی اونوقت خودت به این نتیجه میرسی چقدر زندگی قشنگی داری و چه همسر مهربونی (که حتی حاضر نیست یک شب از شما جدا بشه)

در مورد صحبت نکردن همسرتون هم این یک دلیل علمی داره که آقایون وقتی دارند یک کاری رو انجام میدن نمیتونن همزمان روی کار دیگه ای تمرکز کنن برعکس خانمها که در یک زمان چندین کار رو با هم میتونن انجام بدن پس این جزئی از خلقت همسر شماست

همیشه کامیاب باشی

---

:104::104::104:

سلام:72:

دوستان عزیز شما راست می گید، اینهایی که من می گم در ابتدا اصلا مشکل نیستند ولی همیشه با عکس العمل ها و رفتارهای غلط به فاجعه تبدیل می شدند.

می خواستم از راهنمایی های خوبتون تشکر کنم، خصوصا اونهایی که با مثال موضوع رو به من تفهیم کردن. shayana عزیز با مثالتون کمک کردید احساس همسرم رو بهتر درک کنم و راستش امروز که ماجرای شوفاژ تکرار شد به جای اینکه عصبانی بشم خنده ام گرفته بود:311: و ناز عزیز، که با راه کارشون به من کمک کردن برای مشکلات ام دنبال راه حل های بهتر بگردم.
واقعا در این مدت کوتاه خیلی خیلی بیشتر از اون چیزی که فکرش رو می کردم بهتر شده. مخصوصا که در یک تاپیک دیگه به رفع مشکلات فردیم دارم رسیدگی می کنم که خیلی موثر هستش.

اولین لبخندی که تو زندگیم آوردم:
امروز صبح داشتیم حاضر می شدیم سریعا بریم سر کار و من ضمن حاضر شدن صحبت می کردم. همسرم که گویا سرحال نبود از صحبت های من کلافه شد و گفت می شه ساکت باشی!
من خیلی ناراحت شدم ولی سعی کردم حال اون رو درک کنم و به روی خودم نیارم. دیگه هیچ صحبتی نکردم و سعی کردم در دل خودم هم از همسرم دلگیر نباشم. حاضر شدیم و از منزل خارج شدیم، در وسط های راه با خنده گفتم "دیگه نمی تونم بیشتر از این ساکت باشم، حالا می شه حرف بزنم؟" اونم یکهو اخم هاش باز شد و خنده اش گرفت :227:

خیلی خوشحالم از اینکه تونستم اوضاع رو کنترل کنم و این اولین باریه که تونستم همسرم رو از ناراحتی دربیارم و این خیلی برای من ارزشمنده. ولی آیا ارزشش از این بیشتره که کسی به آدم بگه "می شه ساکت باشی"؟
فقط یه سوال داشتم، این درسته که کسی به خودش اجازه بده به آدم بگه "می شه ساکت باشی"
تا به حال هیچ کدوم از همکارانم، همکلاسی هام، خانواده ام و ... اینجوری با من صحبت نکردن؟

سلام نگار جان
خوشحالم که مدیریت خوبی داری و بهت تبریک می گم
نمیگم حرف همسرت خوب بوده ولی همیشه منفی فکر نکن
خب ادم بعضی وقتها حوصله نداره که به ضحبت های کسی گوش کنه و شاید خودش داشته به محل کارش و اینکه چیزی حا نذاره توجه می کرده و نمی تونسته به حرفات گوش کنه
میدونی من فکر می کنم همکار ما و همکلاسی ما و دوست ما اگر ما زیاد حرف بذنیم به ما نمی گه میشه ساکت باشی اما محیط رو ترک مینه که دیگه صدای ما رو نشنوه
اما همسر خیلی به تو نزدیکه و می خواد که همیشه کنارت باشه پس اگر گاهی حوصله نداره به حرفات گوش کنه بهت میگه چون نمی خوادبا گوش ندادن یا محل رو ترک کردن بهت بی احترامی کنه
ناز:72:

سلام دوستان

من دارم روی خودم کار می کنم ولی خیلی سخت تر از اونیه که فکرش رو می کردم. امیدوارم امسال عید با راهنمایی های شما با همسرم اوقات بهتری رو داشته باشم. امیدوارم شما هم عید خیلی خیلی خوبی داشته باشید و به هر چی که می خواید برسید.

:72::72::72::72::72:
در سال جدید دنیا را برایتان شاد شاد
و شادی را برایتان دنیا دنیا آرزومندم
:72::72::72::72::72:

سلام عزیزم
به نظر من همونطور که دوستان گفتن، مشکل همسر شما اینه که رفتار با یک خانم رو زیاد بلد نیست. کم کم میشه اینا رو بهش یاد داد که البته من نمیدونم چطوری. ولی اینو بدون که وقتی همسرت اینقدر کارنابلده اینو نشون میده که قبلا زنها و دخترهای زیادی تو زندگیش نبودن و دیگه اینکه اگه یک شوهری داشت باشی که خیلی کار بلد باشه ممکنه در اوایل خیلی جذاب باشه واست ولی به مرور زمان می بینی که اون با نکته های ظریفی که بلد بوده یکسره تو زندگی تو رو خر کرده و همه چیز رو به نفع خودش تموم کرده. بنابراین فکر نکن که شوهر باحال هم آش دهن سوزیه. به قول یکی از دوستان همین که هست رو بپذیر.
البته بگم منظور منم این نبود که حالا که ..... نیست کلاهتو بنداز هوا، بلکه میگم هر کسی یک عیبی داره!
موفق باشی:43:

نگار جان عید شما هم مبارک
یادمون باشه که تغییرات زمان بر هستند و وقت و حوصله میخوان ولی روزی میرسه که چیزی که امروز کاشتی رو فردا درو می کنی اونروز برای ادم خیلی لذت بخش هست ، بنابراین آروم آروم به خودت و همسرت زمان بده که زندگیتون در جهت مثبت تغییر پیدا کنه ، من بازم معتقدم که شما مشکلی اساسی ندارید بحمدلله و خیلی زود نتیجه زحماتتونو دریافت می کنید. این که همسرت به شما گفته میشه ساکت بشی در چهارچوب روابط قبلیتون بوده شما وقتی چهارچوب زندگیتو تغییر داری مطمئن باش همسرت خیلی کمتر از این نوع جملات استفاده میکنه ، آروم آروم ادبیات صحبت کردن خودتو تغییر بده تا تغییرشو در حرف زدن همسرت ببینی، ضمنا درمورد مسئله شوفاژ درک میکنمت ولی خوش به حالت که شوهری داری که بدون تو نمیتونه بخوابه ، یکی از مشکلات من و همسرم این بود که همسرم براش مهم نبود که من پیشش باشم یا نه، افرادی مثل ما هم توهمین مملکت زندگی می کنن شاید هم تعدادی از دور و بری هات ولی تو نمی دونی ، یه نگاهی به ما بنداز اونموقع دو دستی چیه صد دستی میچسپی به زندگیت، این مسائل ریز رو هم اولا زیاد سخت نگیر ثانیا به روش های ابتکاری و نرم حلش کن و لذت ببر

من 25 سالمه از تهران حدود 2 ساله که ازدواج کردم ولی تقریباً هر 2 هفته با هم دعوا میکنیم .شوهرم اونجوری که من انتظار دارم با خانواده من رفتار نمیکنه اونطوری که من با خانواده اهمسرم رفتار میکنم و احترام اونها رو حفظ میکنم همسرم با خانواده من رفتار نمیکنه، مثلاً اگر مادر یا خواهر من حرفی بزنه که اصلاً از روی منظور نباشه ولی اون به منظور برداشت میکنه و همونجا یه جوری جواب میده که به همه بر میخوره.دلم میخواد بعضی وقتا همسرم خودش پیشنهاد بده بریم پیش اونها یا بریم دنبالشون بریم بیرون همونطور که خودش قبل از ازدواج میگفت ولی بعد از ازدواج هیچ وقت این کارو نکرد.بخاطر برخوردش با خانوادم از دستش دلخورم و هرجوری که خودم با احترام بیشتری با خانوادش برخورد میکنم که شاید اونهم همینطور باشه ولی فایده ای نداره.سر هر موضوع کوچکی که میخوام باهاش مطرح کنم باید منتظر جواب منفی ازش باشم البته نه اینکه به حرفم گوش نده، اغلب اوقات به دل من راه میاد ولی اغلب اوقات هم در برخورد اول که حرفمو میزنم جواب منفی میده به همین خاطر در جمع هیچ موضوعی رو مطرح نمیکنم از ترس برخوردش که باعث خجالتم نشه.راستش خیلی وقته که کلاً نسبت بهش سرد شدم جامو جدا میکنم و حرف با هم نمیزنم.آخه هر وقت میاییم با هم حرف بزنیم اونقدر بحث طولانی میشه که باز دعوامون میشه:316: نه اون کوتاه میاد نه من میتونم رفتارشو قبول کنم به خانوادم هم نمیگم که نظرشون راجع به همسرم عوض نشه.خلاصه خیلی کلافه و خسته شدم .باید چیمارکنم؟:302:

سلام الی عزیز:72:
به تالار همدردی خوش اومدی
اولین کار اینه که یه تاپیک جدید باز کنی و مشکلت رو اونجا مطرح کنی. مطمئن باش دوستان تنهات نمی ذارن.

سلام:72:

امیدوارم تعطیلات بهتون خوش گذشته باشه و الان با انرژی زیاد و دلی شاد به کارهاتون مشغول باشید.

ما هم امسال عید با کمک شما و با کنترل شدید رفتارمون تونستیم عید نسبتا آرومی رو داشته باشیم و حداقل دعوا نکنیم و اوقات خودمون و دیگران رو تلخ نکنیم.

ولی باید الان بگم که یه اتفاق بدی افتاده... بذارید از اول ماجرا بگم

از اولین روز تعطیلات برای اینکه جلوی درگیری رو بگیرم مجبور شدم کارهای زیر رو انجام بدم:
1- هر حرف زوری رو بپذیرم
2- از تمامی خواسته هام بگذرم
3- تا حد ممکن جلوی دست و پای همسرم نباشم و همدیگرو نبینیم

چند مثال:

شب سال تحویل با اینکه مادرم تنها در منزل خودش بود به خاطر اینکه همسرم دوست داشت خونه خودمون باشیم من هم اعتراضی نکردم. (البته پارسال به زور و با دعوا رفتیم خونه مامانم)

برام یه مانتو خرید 70 تومان (برای ما که کلا 500 تومان درآمد داریم خیلی زیاده) ولی به زور خرید و نه مدل اش رو دوست دارم و نه دکمه های جلوی شکمش بسته می شه و عملا نمی تونم بپوشم اش. فقط به این خاطر این مانتو رو خرید که هم جنس اش خوب بود و هم اینکه چون قبلش یک شلوار برام خریده بود تونست جمعا 25 تومان تخفیف بگیره، ولی چه فایده.... البته من هیچ اعتراضی نکردم و تازه تشکر هم کردم کافی بود اعتراض کنم یا تشکر نکنم که دعوا راه بیافته و بگه من اصلا قدر شناس نیستم...

توی مسافرت سرم رو با خانوم ها گرم کردم و همسرم رو در حد سلام، صبح بخیر و شب بخیر می دیدیم. البته یکبار هم منو برد خرید که خودش بیرون کنار ماشین می ایستاد تا من برم و برگردم، مثل راننده ها :(

سیزده بدر هم شاه کار بود... همگی رفتیم خونه خواهرش، همسرم و دو برادرش و یک دامادشون رفتند توی لابی و 5 - 6 ساعت نیومدن بالا طوری که پدرشون قهر کرد و رفت و دختر برادرش به گریه افتاد، ما زن ها هم همگی ناراحت و کلافه بودیم ولی هیچ کدوم اعتراض نکردیم چون محل نمی ذاشتن، وقتی هم اومدیم خونه گفت چایی بده، میوه بده، اینکار و کن ، اون کارو کن... بعدش هم سر شب رفت خوابید :(

اینها فقط چند مثال بودن می تونم حداقل روزی 3و4 تا براتون تعریف کنم..... نتیجه اش این شده که من احساس کوفتگی و خستگی شدید می کنم و خیلی دلم گرفته و احساس تنهایی می کنم و خیلی ناراحتم برای همین به بهانه کمر درد اومدم خونه مامانم بمونم تا یه فکری به حال زندگیم بکنم...

فکر کنم الان که بچه نداریم باید تصمیم ام رو بگیرم... من نمی تونم اینجوری ادامه بدم یا باید شرایط رو عوض کنم یا دیگه نمی دونم چیکار کنم

سلام نگار عزیز

خب این خیلی خوبه
"ما هم امسال عید با کمک شما و با کنترل شدید رفتارمون تونستیم عید نسبتا آرومی رو داشته باشیم و حداقل دعوا نکنیم و اوقات خودمون و دیگران رو تلخ نکنیم." :104::104:
این یعنی حرکت رو به جلو.


"از اولین روز تعطیلات برای اینکه جلوی درگیری رو بگیرم مجبور شدم کارهای زیر رو انجام بدم:
1- هر حرف زوری رو بپذیرم
2- از تمامی خواسته هام بگذرم
3- تا حد ممکن جلوی دست و پای همسرم نباشم و همدیگرو نبینیم"

تعامل با افراد ، خصوصا با شریک زندگی به معنای پذیرفتن حرف زور نیست. گمون نکنم هیچیک از دوستان این توصیه ها رو کرده باشن. قرار نیست اگه همسرتون از اینکه شما خواسته ای داشته باشی ، ناراحت بشن اونوقت برا جلوگیری از ناراحتی ایشون شما هیچ خواسته ای نداشته باشی. البته اینکه توقعت رو کم و کمتر کنی باعث میشه کمتر ناراحت بشی و این خوبه.
اما اگه از تمام خواسته هات بگذری یعنی اینکه داری با نگار بد رفتار می کنی.
اگه شما خواسته ای داری و همسرت ناراحت میشه ، مطمئن باش نحوه درخواست و یا روند اعلام تا به نتجه زسیدن اون دارای مشکل هست که باید رو این پروسه کار کنی.

کمتر دیدن همدیگه هم در شرایطی که خیلی خیلی از هم دلخور باشید و روابطتون پر تنش باشه ، راه خوبیه اما باید مراقب بود که باعث نشه نسبت بهم سرد بشین.

مثلا قضیه مانتو نشون میده که همسرت میخواسته که برات خرید کنه ، شما نباید از اون مدلی که خوشت اومده (بشرطی که در شان شما باشه و ملاحظات همسرت رو هم مراعات کرده باشی) صرفنظر کنی.

اینکه سال گذشته با بروز ناراحتی و ... سال تحویل خونه مادرتون بودین نشون میده که همسرت هم برای همراهی با شما یه کارهائی میکنه که باب میلش نیست. چرا که اگه تمایل داشت قاعدتا بدون مشاجره اونجا بودید.

درنهایت میخوام بگم این دعواها یعنی اینکه همدیگه رو دوست دارید و برا هم مهم هستید. یه حالت دیگه هم اینه که ن وشوهر هیچ کاری بهم ندارن و فاصله شون رو روز به روز بیشتر میکنن. تو یه موردی از یه خانومی شنیدم که میگفت :

اگه شوهرم باهام دعوا کنه و حتی کتکم هم بزنه بهتره تا این جوری که بی محلی میکنه.
(البته شاید اگه کتکش میزد اونوقت دقیقا جمله برعکسش رو میگفت :163:)
بهرحال چاره کار شما در فراگیری نحوه ارتباط خصوصا ارتباطات کلامی نهفته است. وهمونطورکه برخی دوستان اشاره کردن زندگی شما معمولی و عادیست.
بنابراین زندگی رو باید تجربه کرد. به خودتون فرصت بدید و موضوعات رو کوچیک کنید تا زودتر حل بشن.
.

سلام:72:

BABY عزیز از راهنمایی و دلگرمیتون متشکرم.

اونجایی که اشاره کردید زندگی من معمولی و عادیست برای من خیلی مفهوم نیست.

این سوال برام بوجود میاد که آیا من منظورم رو درست بیان نمی کنم و یا اینکه منظور دوستان رو درست نمی فهمم.

راستش من خیلی سردرگم شدم. دیگه نمی فهمم از چه رفتاری باید ناراحت بشم و چه رفتاری عادی هستش... اینکه کسی به آدم بگه ساکت شو، اینکه به صحبت آدم توجه نکنه، اینکه خوبی های آدم رو بی ارزش کنه... آیا اینها رفتار "عادی" هستن؟ درسته همسر من خوبی های زیادی داره ولی نمی شه توی گوش کسی زد بعدش براش هدیه خرید و گفت میانگین اش خوبه.... میشه؟!
یه وقتهایی احساس می کنم بی خودی ناراحت می شم ولی توی سیزده بدر که دیدید پدرشون، بچه شون، همسرشون، خواهرشون ... همه ناراحت شدن. چطور به این رفتارها می شه گفت "عادی"؟!

نمی دونم شاید چون بدون مقدمه نوشتم لحن ام تند و عصبی به نظر بیاد، باور کنید لطف می کنید نظر می دید و منو راهنمایی می کنید، پیشاپیش از طرز نوشتن ام عذر خواهی می کنم ولی قصد من بی ادبی نیست فقط می خوام منظورم رو سریع و بدون مقدمه برسونم

نگار عزیز:72:

دقت کنید ، بیان نکردم رفتار همسر شما عادیه عرض شد زندگیتون عادیه . بهرحال در اغلب زندگیها اینجور مسائل وجود داره. تفاوت زندگیها نیز در نحوه برخورد با این موضوعات نهفته است.
ناراحتی و دلخوریای شما هم طبیعیه. اگه به شخصیت شما بها ندن ، اگه کم محلی کن و... که همه اینها به راحتی قابل تشخیص هست ، هرکسی جای شما باشه هم ناراحت میشه.
اونچه مهمه نحوه واکنش به این رفتارهاست. در قضیه 13 به در ببینید واکنش آدمها چقدر متفاوته . پدرشون چه واکنشی داشته ، " پدرشون قهر کرد و رفت و دختر برادرش به گریه افتاد، " .... هیچکدوم از این واکنشها بالغانه نبود. نه قهر و نه گریه.
میشه در اون هنگام (موقع مهمونی) خیلی عادی برخورد کرد ، انگار نه انگار اتفاقی افتاده ، اونوقت وقتی خونه اودید با حالتی از حس همراهی و همدلی و شکلی که بر روی مشکل متمرکز شوید و نه روی شخصیت همسرتون موضوع رو باهاش درمیون بذارید و اونچه دوس داشتید رو ( دوس داشتم همگی دور هم بودیم و با هم لذت می بردیم ، بنظرت جالب بود که شما مداداشا رفتید و مارو تنها گذاشتید؟ و....) مطرح کنید.

همه ما بسته به نقشهامون تو زندگی ، نسبت به رابطه مون با همدیگه انتظارات مون هم متفاوته.

مثال: من از دوستم که برا خرید با هم بیرون رفتیم فقط انتظار دارم همراه هم بیرون باشیم. گاهی نظرشو هم میپرسم و نسبت به خریدی که میخواد انجام بده نظر خودم رو هم میدم. اما اگه نظر خودشو بر نظر من ترجیح داد ناراحت نمیشم.

اما از همسرم انتظار دارم :
- نظر منو به نظر خودش ترجیح بده .... وگرنه نتیجه میگیرم که دوستم نداره
- خرید هامون رو اون حمل کنه.
- هرچی میخوام برام بخره ...
- هرچقدر میخوام و هر جا من میخوام برا خرید بریم
- راجع به مدل لباسها و ... من نظر بده.
-..
-..
و از این قبیل ، بخاطر همینه که معمولا با دوستام بیشتر خوش میگذره (چون انتظاری ازش ندارم) اما با همسرم نه!

بازهم میگم روی مهارتهای ارتباطی بیشتر وقت بذارید و خصوصا مهارتهای کلامی.
مقالاتی نظیر :همسران از همدیگه چگونه انتقاد کنند و....
اگه از طریق جستجو در تالار موفق نشدید ، اعلام کنید لینکش رو قرار بدم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ضمنا منظور شما کاملا واضح است . موضوعاتتون هم کاملا قابل درک وفهم.
درک این واقعیت که رابطه زناشوئی یه رابطه منحصر بفرده ، و از اونجا که با مولفه های زیادی سر وکار داریم با هیچیک از رابطه های قبلی مثل مادر و فرزندی ، رابطه دوستی ، رابطه خواهر و برادر ، رابطه زندگی در خوابگاه ، رابطه استاد وشاگردی و... قابل مقایسه نیست. اما میشه از برخی از رابطه های موفق قبلی بهره جست. مثل رابطه ای که دو دوست باهم دارند. دو دوست چطور از هم انتقاد میکنن؟ چطور خواسته خودشون رو مطرح میکنن؟ وقتی ناراحت میشن چطور بیان میکنن؟؟ و... از قسمتهای موفقش میشه برا زندگی مدل موفق ساخت.

سلام:72:

BABY عزیز ممنون که با حوصله برام توضیح دادی. وقتی داشتم توضیحاتتون رو می خوندم اونجا که رسیدم به "اگه به شخصیت شما بها ندن ، اگه کم محلی کن و... " واقعا توانایی شما رو تحسین کردم که اینطور تونستید احساس منو حتی بهتر از خودم بیان کنین. من باید از شما عذر خواهی کنم که اون طور از کوره در رفتم.
آخه می دونید هر کاری که همسرم می کنه همه می گن تو حساسی، این عادیه.... ولی من فکر می کنم یه وقتهایی واقعا بداخلاقی می کنه.

حالا دو سه روزه که رفتم خونه مامانم. البته با همسرم قهر نیستم ولی حوصله ندارم برم پیشش و دوباره بداخلاقی هاش رو شروع کنه. دیگه نمی دونم باید چیکار کنم.

سلام:72:

خیلی دلم گرفته. چند روزه همسرم رو ندیدم. تا دلم میاد براش تنگ بشه یاد بداخلاقی هاش می افتم و سعی می کنم به موضوع دیگه ای فکر کنم. تا می خوام بهش زنگ بزنم یادم می افته که الان دو سه تا جمله نیش دار می خواد بگه و حالم رو بگیره برای همین پشیمون می شم و خودمو یه جورهایی مشغول می کنم.

تا تیر ماه دو سه نفر از افرادی که تقریبا هر روز می بینمشون دارن ازدواج می کنن و این روزها مشغول خرید و خوشی های عروسی هستن، از دیدن اونها غم توی دلم می شینه و حالم بدتر می شه.

هر چی سعی می کنم خودمو به کارم دلخوش کنم یا اینکه برم خرید یا به خودم برسم نمی تونم و دست و دلم به هیچ کاری نمی ره.

نمی دونم تا کی می خوام خونه مامانم بمونم. پنج شنبه خونه خواهر شوهرم دعوتیم، مطمئنا می رم که فامیل نفهمن بینمون ناراحتی پیش اومده ولی بعدش چی؟ برگردم خونه خودم؟ اصلا دلم برای خونم تنگ نشده. حالم خیلی بده.............