+خانمها (همه و مخصوصا مذهبی) لطفا کمک کنن

سلام

سعی می کنم سوالمو تا جایی که می تونم کوتاه بنویسم که از خوندنش خسته نشین.

پسری 25 ساله هستم که یکی از همکلاسی های دوره کارشناسیمو دوست دارم و این قصدو دارم که با شناخت بیشتر با هم ازدواج کنیم. بعضی اوقات با هم صحبت می کنیم (فقط در مورد ازدواج یا درس و نه الکی) که هم خانواده من و اون از ارتباطمون و نیتمون خبر دارن. متاسفانه با اینکه من همیشه با احساسی شدن رابطه مخالف بودم ولی اون حین صحبت ها ابراز علاقه کرد و رابطه ما تا حدی احساسی هم شد.

مشکل من اینه که حالا که دیگه مطمئنم که منو دوست داره ازش انتظاراتی دارم فقط در حد اینکه وقتی ناراحتم انتظار دارم که ناراحتی من براش مهم باشه و سعی کنه از دلم در بیاره و اون اصلا این کارو نمی کنه یعنی در مقابل ناراحتی من خیلی بی تفاوته. من خودم واقعا براش کم نمی ذارم هر کاری بتونم براش انجام می دم و اصلا نمی تونم ناراحتیشو ببینم، خودشم اینو می دونه و تایید می کنه.

هر وقت هم بهش می گم که چرا احساسات من برات مهم نیست و ناراحتی من برات اهمیتی نداره می گه الان قبل از ازدواج خیلی با بعد فرق داره و می دونم که بعد از ازدواج اهمیت می دم و همه دخترا همینجورن، تازه تو هم هنوز مطمئن نیستی که می خوای با من ازدواج کنی. (در صورتی که خیلی اوقات راحت ابراز علاقه می کنه و البته هر از گاهی می گه ابراز علاقه قبل از ازدواج درست نیست و رعایت می کنه)

به نظر شما این رفتار بعد از ازدواج هم تکرار می شه یا همونجور که خودش می گه فقط قبل از ازدواج اینجوریه و همه دخترا همینجورن (در ضمن از خانواده خیلی مذهبی هستن)؟؟؟

سلام و به تالار خوش آمدید

قبل از اینکه به این خانم و رفتار او بپردازیم بهتر است سر دوربین را به سمت شما بچرخانیم و ببینیم شما چرا چنین توقعی دارید ؟!
و چرا فکر می کنید که دیگران نسبت به شما و رفع ناراحتی های دل شما مسئول هستند ؟

زمانی که شما خودتان چنین مهارت و توانایی را برای کسب ارامش خود ندارید بار مسئولیت احساسی خود را بر دوش دیگران نباید بیندازید .

دیگران مسئول تغییر دادن حال ما نیستند . اگر چنین کاری بکنند و چنین اتفاقی بیفتد تنها و تنها لطف کرده اند و گرنه حجتی بر آنها نیست .

شاید در زمانی که ما از دیگران توقع داریم دیگران ابدا در شرایطی نباشند که بخواهند حال ما را از حال بد به حال خوب تغییر بدهند و در صورتی که برای این توقع و سطح توقعی همین امروز کاری نکنید ، این بهانه را در طول زندگی خواهید داشت و این در رابطه ی زناشویی یکی از موارد آسیب زا است .

چرا که در پاره ای مواقع همانطور که شما آزرده هستید طرف مقابل شما هم آزرده است و اگر طرف مقابل خیلی هنر داشته باشد می تواند مسئولیت تغییر حال روحی خود را بپذیرد و برای خودش کاری بکند تا از میزان آزردگی های خودش کاسته شود و وقتی برای شما باقی نمی ماند و شما در دراز مدت همیشه به انتظار دستی هستید که به سوی شما دراز شود . اگر این دست نبود ...چه ؟!چکار باید کرد ؟!!


( این حرف من به معنای این نیست که کلا در هر رابطه ای مسئولیت وجود ندارد اما به این معنا هم نیست که ما اجازه داریم به شرایط ایجاد وابستگی در خود و دیگران دامن بزنیم )

به نوعی شما مستعد وابستگی هستید .

سلام
اولا که این اصلا ربطی به مذهبی بودن نداره .

درسته که شما قصدتون ازدواجه اما اینو بدونین که الان رسمیتی بینتون نیست بنابراین هیچ تعهدی وجود نداره بنابراین شما هم نباید توقع داشته باشید که ایشون مثل همسرتون باشن و تمام توقعات شما رو برآورده کنند .
مطمئنا بعد از ازدواج ایشون به شما احساس تعهد خواهند داشت و همینطور مسائله ناراحتی شما برای ایشون در اون زمان مهم تر خواهد بود چون اون موقع هر دو شما یک زندگی مشترک دارید و ناراحتی یکی از طرفین در زندگی تاثیر مستقیم داره پس خواه ناخواه مهم تر خواهد شد.

در ضمن اینکه ایشون ناراحت بودن شما براش مهم باشه مسئله ای نیست و فقط به این دلیله که احساسات در رابطه شما به وجود اومده و این برای شما ایجاد توقعاتی کردید .
این رو مدنظر داشته باشید که ایشون الان همسر شما نیست .

در ضمن سعی کنید که احساسات رو کم رنگ کنید . احساسات در رابطه ای که هنوز جدی نشده مانع شناخت میشه و حتی اگر به هر دلیلی ازداوجی اتفاق نیافتاد میتونه باعث ضربه روحی بشه . بدونید که دامنه احساسات گسترده تر خواهد شد و همینطور پیش میره و بعد به دنبالش وابستگی و....
پس همینجا کنترلش کنید و به هدف اصلی تون یعنی شناخت بپردازید

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

آنی جان ارسال های ما همزمان شد . ببخشید اگر مطلبی تکراری شد

خیلی ممنون از جوابتون، ممکنه بیشتر راهنمایی بفرمایید؟
من که همیشه فکر می کنم زن و مرد باید حامی عاطفی یکدیگر باشند، یعنی شما میگید همچین نقش یا وظیفه ای ندارند؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط baran.68

سلام
اولا که این اصلا ربطی به مذهبی بودن نداره .

درسته که شما قصدتون ازدواجه اما اینو بدونین که الان رسمیتی بینتون نیست بنابراین هیچ تعهدی وجود نداره بنابراین شما هم نباید توقع داشته باشید که ایشون مثل همسرتون باشن و تمام توقعات شما رو برآورده کنند .
مطمئنا بعد از ازدواج ایشون به شما احساس تعهد خواهند داشت و همینطور مسائله ناراحتی شما برای ایشون در اون زمان مهم تر خواهد بود چون اون موقع هر دو شما یک زندگی مشترک دارید و ناراحتی یکی از طرفین در زندگی تاثیر مستقیم داره پس خواه ناخواه مهم تر خواهد شد.

در ضمن اینکه ایشون ناراحت بودن شما براش مهم باشه مسئله ای نیست و فقط به این دلیله که احساسات در رابطه شما به وجود اومده و این برای شما ایجاد توقعاتی کردید .
این رو مدنظر داشته باشید که ایشون الان همسر شما نیست .

در ضمن سعی کنید که احساسات رو کم رنگ کنید . احساسات در رابطه ای که هنوز جدی نشده مانع شناخت میشه و حتی اگر به هر دلیلی ازداوجی اتفاق نیافتاد میتونه باعث ضربه روحی بشه . بدونید که دامنه احساسات گسترده تر خواهد شد و همینطور پیش میره و بعد به دنبالش وابستگی و....
پس همینجا کنترلش کنید و به هدف اصلی تون یعنی شناخت بپردازید

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

آنی جان ارسال های ما همزمان شد . ببخشید اگر مطلبی تکراری شد

---

از پاسختون متشکرم
اما چطور می شه فهمید که این احساس تعهد رو بعد از ازدواج می کنه؟

منظور آنی عزیز رو متوجه نشدید . البته که زن و مرد حامی عاطفی یکدیگر هستند اما نباید حال خوب و بد آنها به یکدیگر بستگی داشته باشد که این یعنی وابستگی

دوست عزیز بعد از ازدواج دو نفر احساس تعهد به هم خواهند داشت و این به صورت خود به خود به وجود می آید و نیاز به تضمین ندارد . همونطور که گفتم زندگی مشترک یعنی اشتراک در غم و شادی پس هرگاه یکی از طرفین غمی داشته باشه مسلما روی زندگی هردو نفر تاثیرگذار خواهد بود و دیگری نمی تونه بی تفاوت باشه . مگر اینکه شما هیچی از ناراحتی تون نگید و اتفاقا نخواید که همسرتون از ناراحتی تون چیزی بفهمه اما انتظار همدلی داشته باشید که این بعیده .

آیا شما می تونید تضمین بدید که هیچ گاه موجب رنجش خاطر همسرتون نمی شید؟؟
مسلما نمی تونید چنین تضمینی بدید .

شما اگر از زندگی مشترک توقع بالایی داشته باشید و اون رو بی عیب و اشکال بخواید مطمئنا در زندگی دچار مشکل خواهید شد .
بدونید که هیچ زندگیی بدون مشکل نیست و دو طرف تا با روحیات هم آشنا بشند اصطکاک هایی خواهند داشت که طبیعی است و موجب سازگاری و رشد خواهد شد.

زن و مرد در کجا باید حامی عاطفی هم باشند ؟! در دوستی ؟ یا در زندگی زناشویی ؟

در مورد دوستی و تعهدات جاری در آن حرفی نمی زنم . هر چند که در دوستی هم به هر ترتیب تعهداتی وجود دارد اما این تعهدات نه عمیق هستند و نه اصولا باید که عمیق باشند .

در زندگی زناشویی شما لحظه هایی را تجربه خواهید کرد که ابدا نمی توانید به امید طرف مقابل بنشینید .
شما باید مهارت کنترل احساسات خود را خودتان به دست بگیرید.

حال اگر در مسیر زندگی ، همسر اینده ی شما لطفی می کند و از دل شما ناراحتی را در میاورد این معنای دوام و بقای نقش حمایتی از جانب خانم و درست بودن و درست نبودن کار خانم نیست ، فقط جهت اینکه سیستم اره بده و تیشه بگیر بی اعتبار شود ، اتفاق می افتد و معمولا زنان و دختران ایرانی به لحاظ باورهای بومی و فرهنگی و ملی و میهنی برای اینکه نقش مامان را بازی کنند همگی استادند اما به واقع همسر و شریک زندگی که مامان آدم نمی شود .اینطور نیست ؟!

شما باید به گونه ای کنترل احساسات خود را در دست بگیرید که بتوانید در نقش یک مرد یک سیستم خانوادگی را مدیریت کنید . نه اینکه در جایگاه یک کودک آزرده منتظر باشید تا مامان ( والد با نقش حمایتی ) از راه برسد و دست شما را بگیرد و با یک اب نبات و یا شکلات و بستنی ناراحتی را از دل شما در بیاورد .( این کاملا مثال است و جهت درک بهتر از مفاهیم گفتاری )

چرا که در بسیاری از مواقع در مسیر زندگی ،شخص شما در ایجاد " حال بد" در خود و طرف مقابل نقش اساسی دارید .
پس درست مثل همان کودک آزرده ای که متوجه می شود که اشتباه از جانب خودش بوده باید قدم جلو بگذارید و با وجود حال بد و آزردگی تنها به صرف خطاکار بودن ، اقدام به عذرخواهی و دلجویی و...بنمائید . در اینگونه لحظات کسی به سراغ شما نمی اید و اصولا چنین توقعی به شما در شرایط بحران اسیب می زند . لحظات بحرانی که در مسیر زندگی اتفاق می افتد در اکثریت مواقع رمانتیک بازی طلب نمی کند و این انتظار شاید در فضای رمانتیک جالب باشد اما برای لحظه های بحرانی ،وقت کشی است و از دست رفتن فرصت و ایجاد شکاف بیشتر برای رابطه ای که هر آن رو به مخاطره است .

پس همین امروز سعی کنید در جهت ریشه کنی این توقع اقدام کنید حال اگر در مسیر زندگی برای شما اتفاق افتاد و دستی پیدا شد و نوازشی شما را در اوج ناراحتی کرد که چه بهتر . در آن روز کیفش را ببرید . اما بی توقع کیف خواهید کرد و....

توضیحات جالبی بود، ممنون.
اما فکر می کنم با توجه به اینکه اکثر مشکلات زناشویی به دلیل بر آورده نشدن انتظارات است سعی میشه که انتظارات کاهش داده بشه یا حذف بشه. آیا این پاک کردن صورت مسئله نیست؟

ببین دوست من

بستگی دارد که شما از چه انتظاراتی صحبت کنید و چه چیزی را طلب کنید . بعضی از مسائلی که ما فکر می کنیم انتظارات اولیه زندگی زناشویی است به واقع برای ما درست تعریف نشده است .

مثلا در جامعه ایرانی

بعضی از آقایان

از زنی که شاغل است انتظار دارند که خانه و زندگی امکان و شرایط یک زندگی را داشته باشد که زن در آن شاغل نیست و مرد هم نیازی نیست که در این سیستم به زن کمک کند . این انتظار درست نیست این اسمش به فارسی روان می شود زیاده خواهی - خودخواهی و...


زن بیرون از منزل کار می کند - مرد هم بیرون از منزل کار می کند . وقتی به خانه رسیدند شرایطی یکسال دارند یعنی این خسته - آن خسته .

کجای قانون نوشته که مرد خسته است و زن شاغل خسته نیست و وقتی از بیرون آمد به جای استراحت کردن و روزنامه خواندن و تلویزیون تماشا کردن باید یک تنه به امور خانه بپردازد و در عوض آقا استراحت کند و دست به سیاه و سفید نزند ؟!!!( نمونه های زیادی در همین تالار از این سبک زندگی داریم )

یا آقا بیکار است و از صبح در خانه می خوابد و زن بیرون از منزل کار می کند و وقتی که رسید باید تازه ظرفهای ناهار آقا را بشوید و رختخواب آقا را جمع کند و .....( نمونه های این زندگی را هم در این تالار کم نداریم )



یا بعضی از خانم

زنی که در خانه نشسته و از باد کولر استفاده می کند و ...به محض اینکه مرد از راه رسید توقع دارد مرد دست او را بگیرد با خودش به مراکز تفریحی ببرد و از راه نرسیده بنشیند و کل ماجرای روز را یک بند تعریف کند و

یا به غرغرهای خانم گوش بدهد و شاهد باشد که چطور خانم سر هفت تیر را به سمت خانواده ی مرد گرفته و ....و زن در این میان توقع داشته باشد که مرد ساکت و آرام بنشیند و به حرفهای او گوش بدهد و در نهایت دل بدهد و قلوه تحویل بگیرد !!!و ....

قرار نیست صورت مسئله ای پاک شود کافی است که درک کنیم هر چیزی به قاعده و اندازه باید در زندگی وجود داشته باشد و افراط و تفریط در هر مسئله ای اسیب زا خواهد بود . انتظارات هم همینگونه هستند .


به هر ترتیب هر کاری که ما در مسیر زندگی انجام می دهیم برای رسیدن به یک بلوغ و رشدی است پس بهتر است که فوت ها ی کوزه گری مربوط به هر کاری را درست یاد بگیریم

green عزیز
میشه بگید بجز این مورد چه انتظارات دیگه ای از این خانم دارید؟ و آیا این انتظارات جز ملاکهای اصلی تون برا ازدواجه ؟
اگه نه آیا ملاکهای اصلی تون رو داراست؟

در حال حاضر و رابطه فعلی شاید بتونم بگم که فقط همین انتظار هست، اینکه مثلا احساسات من مهم باشه براش، چه ناراحتی، چه خوشحالی چه هر چیز دیگه. بارها شده که ازش ناراحت بودم ولی حاضر به صحبت هم نبوده (البته این مورد ها هر دفعه با اس ام اس بوده).
مثلاً یه مورد دیگه اینه که با اینکه خودش خیلی وقتا ابراز علاقه می کنه ولی چند بار پیش اومده که وقتی من ابراز علاقه می کنم می گه این کارا درست نیست یا خیلی سرد برخورد می کنه. واقعا این برام مهم نیست که در برابر ابراز علاقه من اینجوری برخورد کنه، اون چیزی که مهمه برام اینه که بتونه به احساساتم احترام بذاره و منو درک کنه.
باید بگم که آره، واقعا اینا برام خیلی مهمه.
بله واقعا خیلی از ملاک هامو تا حد قابل قبولی داره. البته هنوز در حال شناخت هستیم و به مرحله تصمیم گیری نرسیدیم.

خانوم آنی عزیز، میشه لطف کنید و توی همین تاپیک بیشتر در مورد کنترل احساسات و همین طور دریافت نوازش از دیگران و خود صحبت کنید؟ فکر می کنم این موضوع هم بتونه به این آقای محترم کمک کنه و هم به من!
البته از آقای greenمعذرت می خوام که توی تاپیک ایشون این موضوع رو مطرح می کنم، اما فکر کردم شاید هم کمکی به شما باشه و هم به من!
ممنونم:82:

خواهش می کنم، اتفاقا یشنهاد خوبیه.

البته من هنوز با صحبت های خانم آنی قانع نشدم که این انتظار زیادی از یه زندگی مشترک باشه.

سلام
آقای green گرامی به نظر من هم ابراز علاقه و احساسات به اون شکلی که مدنظر شماست تا وقتی ازدواجی در کار نباشه درست نیست و درصورتی که یکی از طرفین چنین انتظاری از دیگری داشته باشه توقع بیجاییه(ببخشید)

زمانی که دونفر در دوره شناحت همدیگه هستند باید مواظب باشند که احساسات مانع شناحت واقعی طرفشون نشه که البته این خیلی هنر و مقاومت میخواد و خواه ناخوه اسن احساس پیش میاد اما وظیفه اینه که حداقل اجازه ندید بر عقل و منطق غلبه کنه.
تو همین دوره میشه با کمی هوش و ذکاوت و بدون دخالت احساسات متوجه بشید طرفتون برای احساست شما ارزشی قائل هست یا خیر و اینکه میتونه همراه خوبی برای شما باشه یا نه ؟
پس به ابراز علاقه ظاهری زیاد معتقد نباشید و توجه نکنید چون ظاهر علاقه ظاهری وقتی با عمل همراه باشه مفید و کارسازه.
خیلیها هستند که تو این مراحل شاید خیلی خشک و بی احساس به نظر برسند اما بعد اتفاقا فوق العاده مهربان و خونگرم و عاطفی هستند و همینطور حالت عکسش خیلیها از ابتدا خیلی احساساتشون رو دخیل میکنند و ظاهرا با محبت به نظر میرسند اما بعد و گاهی به زودی سرد میشن و تغییر رویه میدن .

این هم که گاهی خودش ابراز علاقه میکنه شاید میخواد ببینه شما چقدر ظرفیت دارید و اینکه قصد سوء استفاده دارید یا نه ؟ که البته این کار هم درست نیست چون هردو نفر باید مراقب باشند.
موفق باشید

با سلام
با اينكه از همه اعضاء به خاطر پستهايشان در اين تاپيك تشكر كردم. اما دلم نيومد، كه يك پست مستقل نزنم .
لذا لازم ديدم كه روي اين پاسخها تاكيد دوباره قرار دهم.
روش راهنمايي دوستان از همه زوايا انجام شد. و روشنگري خوبي نسبت به موضوع ايجاد گرديد.
هم تفاوت وابستگي و دلبستگي كه آني توضيح دادند و اشاره به مهارتهاي كنترل احساس كردند.
هم مطالبي كه ساير دوستان در مورد تفاوت قبل از ازدواج و بعد از ازدواج ارائه كردند. و اينكه نبايد با احساسي كردن مراحل شناخت در قبل از ازدواج ، موجب تحريف انتخاب صحيح شد.

در مورد تفكيك اينكه :« آيا اين دختر خانم مهارت هم حسي و ابراز احساسات ندارد؟ يا انكه به عكس او مهارت كنترل احساسش را در قبل از ادواج دارد؟»، نياز هست جلسات مشاوره قبل از ازدواج داشته باشيد، تا آشنايي بيشتري با تيپ شخصيتي يكديگر پيدا كنيد. همچنين نحوه ارتباط دختر خانم با دوستان همجنس خود، با خانواده ، والدين ، خواهر و برادر و فاميل ، نشان مي دهد كه تا چه اندازه خونگرم هست.

سلام
از خانم موعود و مدیر همدردی متشکرم

خانم موعود گفتید که "تو همین دوره میشه با کمی هوش و ذکاوت و بدون دخالت احساسات متوجه بشید طرفتون برای احساست شما ارزشی قائل هست یا خیر و اینکه میتونه همراه خوبی برای شما باشه یا نه ؟" ولی چه جوری می شه اینو فهمید؟ می شه چند نا راهکار و موقعیت به من پیشنهاد کنید؟

البته فکر می کنم دوستان از صحبت های من اینجوری برداشت کردند که انتظار دارم ابراز احساسات کنه! فکر می کنم این چیزا بیشتر دغدغه ذهنی دختراست نه ما پسرا. من بیشتر می خوام ببینم که خودخواه نباشه و به رضایت طرف مقابلشم اهمیت بده.

آقای مدیر همدردی می شه لطفا راهنمایی کنید که برای مشاوره قبل از ازدواج به چه نوع مشاوری باید مراجعه کرد؟ من یه بار برای همین مورد به مرکز مشاوره دانشگاه رفتم و اونها مشاور روانشناسی بالینی معرفی کردند، آیا در حیطه تخصص ایشان هست؟

سلام،
جناب green، اصلا نگران نباشید، من از دیدگاه دختری که این حالت رو تجربه کرده بهتون می گم. نامزد من هم مثل شما، در دوره شناخت، از همین شکایت می کرد. و جالب اینجاست که منم همین جوابها رو بهش می دادم! :163:
این دختر خانم، با پاسخی که داده کاملا نشون داده که متوجه احساسات شما هست، منتها در نوع ارتباط فعلی شما جایی برای ابراز توجهش نداره. من وقتی نامزدم ناراحت می شد شاید بیش از اون ناراحت می شدم و به فکرش بودم، ولی اینو نمی تونستم وقتی درکنارش هستم ابراز کنم، اما بعده ها وقتی دید هروقت که کاری از دستم بربیاد انجام می دم و پیگیری می کنم و خیلی اوقات مدتها بعد راه حلی برای مشکلش پیدا می کردم و بهش می گفتم، خودش متوجه شد که ناراحتی ها و احساساتش برام مهمه، ولی نمی تونم در اون لحظه بدون استفاده از "حرفهای احساسی" همدردی ام رو نشون بدم.
خب وقتی که شما قرار گذاشتید احساسی نشید چطور توقع دارید که ایشون بهتون نشون بده که احساسات شما براش خیلی مهمه؟ این ناخودآگاه رابطه رو وارد جریان احساسی می کنه. حداقل طرز تفکر من در اون زمان این بود.
ابراز علاقه گهگاهی ایشون هم کاملا طبیعیه. من هم این کار رو ناخوداگاه انجام می دادم.

به نظر من شما سعی کنید با بیهوده خرده نگرفتن به این مسائل جریان احساسات ایشون رو منحرف نکنید و آزارش ندید. چون به یقین می تونم بگم رضایت شما براش خیلی مهمه و اگه مکرر راجع به این مسئله ابراز نارضایتی کنید یا احساساتش بیش از حد کمرنگ می شه و یا احساسات بیهوده و نمایشی وارد کار می شه.

سلام
خیلی ممنون خانم yorsa از جواب کاملتون.

می تونم از خانمهای دیگه هم خواهش کنم که نظرشونو بگن؟

سلام این تاپیکو که خوندم یه سوال برام ایجادشد:اگه یه دختری فکر کنه یه پسر به خاطر حرفی که زده (در قالب اس ام اس یا ایمیل) ناراحت شده و بهش توضیح بده و ازش معذرت خواهی کنه این یه جور ابراز علاقه است؟ اصولا دوست ندارم کسی از دستم ناراحت بشه وسعی می کنم ازش معذرت بخوام.تو دانشگاه هم ارتباطی با پسرا ندارم فقط سر یه قضیه ای با یکیشون ارتباط کاملا رسمی داشتم و...الان احساس می کنم که اون احساس می کنه من بهش حسی دارم.که اصلا دوست ندارم چنین فکری بکنه. تو چند مورد مجبور شدم ازش معذرت خواهی کنم(میل یا اس ام اس) که اون هربار می گفت چیزی نشده دفعه آخرم اصلا جواب نداد.می خواستم بدونم دلیل فکر اون اینه؟

سلام ssszzz
این اتفاق تو دانشگاه برای من افتاده و دختری به دلیلی ازم معذرت خواهی کرده و من اصلاً همچین فکری نکردم که به من احساسی داره.

این بیشتر به اون پسر بستگی داره، برای بعضی ها معذرت خواهی خیلی عادیه و اصلاً کار مشکلی نیست و اگه اون پسر به معذرت خواهی اینجوری نگاه کنه همچین فکری نکرده که شما بهش احساسی دارید ولی اگه برای خودش معذرت خواهی کار مشکلیه ممکنه فکر کرده باشه که دوسش دارید.

به هر حال این فقط نظر منه، اگه برات خیلی مهمه و می خوای نظر بقیه رو هم بدونی می تونی یه تاپیک جدا با همین موضوع ایجاد کنی و مشکلتو دوباره اونجا مطرح کنی تا بیشتر بخوننش.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط yosra

این دختر خانم، با پاسخی که داده کاملا نشون داده که متوجه احساسات شما هست، منتها در نوع ارتباط فعلی شما جایی برای ابراز توجهش نداره. من وقتی نامزدم ناراحت می شد شاید بیش از اون ناراحت می شدم و به فکرش بودم، ولی اینو نمی تونستم وقتی درکنارش هستم ابراز کنم، اما بعده ها وقتی دید هروقت که کاری از دستم بربیاد انجام می دم و پیگیری می کنم و خیلی اوقات مدتها بعد راه حلی برای مشکلش پیدا می کردم و بهش می گفتم، خودش متوجه شد که ناراحتی ها و احساساتش برام مهمه، ولی نمی تونم در اون لحظه بدون استفاده از "حرفهای احساسی" همدردی ام رو نشون بدم.
خب وقتی که شما قرار گذاشتید احساسی نشید چطور توقع دارید که ایشون بهتون نشون بده که احساسات شما براش خیلی مهمه؟ این ناخودآگاه رابطه رو وارد جریان احساسی می کنه.

---

آقای green منظور من با این پاسخ خانم yosra یکی هست.
وقتی که شما هنوز رسما ازدواج نکردید و به اصطلاح توی دوره شناخت همدیگه هستید درواقع نباید انتظار ابراز علاقه و محبت از همدیگه داشته باشید چون همین ابراز احساسات روند شناخت رو دچار مشکل میکنه و باعث میشه شما واقعیتها رو در مورد همدیگه متوجه نشید و تنها علاقه محبتی که بینتون ایجاد میشه به نظرتون کافیه و دیگه دوست ندارید به مسائل دیگه حتی مسائلی که مشکل زاست فکر هم بکنید.
تو این دوره عملا باید به همدیگه نشون بدید که احساسات و عقاید وافکار و مشکلاتتون برای همدیگه مهم و باارزشه.
مثلا اگر من تو موقعیت شما بودم به اینکه نامزدم تو مواقع ناراحتی یا مشکل عملا برای حل مشکلم یا رفع ناراحتیم کاری بکنه خوشنودتر بودم تا اینکه فقط با حرف زدن و ابراز محبت بخواد کمکم کنه و وقتی در عمل بهم ثابت کنه که مشکلم و ناراحیتم براش مهمه خیلی بیشتر میتونم بهش تکیه کنم تا اینکه فقط حرف بزنه.
البته من منکر ابراز علاقه کلامی نیستم و اون نوع ابراز محبت هم لازمه زندگیه اما اینکه از ابتدای آشنایی و در دوره شناخت همجچین انتظاری داشته باشیم درست نیست.
شما فکر کنید اون خانم طبق انتظار شما مدام بهتون ابراز علاقه کنه و از این بایت کم نذاره شما هم که این کارو دوست دارید و انجام میدید اما خدای نکرده ازدواج قسمتتون نشه چی میشه ؟ شما با این کار به همدیگه وابسته شدید در حالیکه باید از هم جدا بشید و این آسیب روحی و روانی برای خودتون پیش میاره
وظیفه شما در حال حاضر اینه که سعی کنید با همین خصوصیات اخلاقی همدیگه آشنا بشید تا بتونید تصمیم درستی برای زندگیتون بگیرید و کمتر به فکر ابراز احساسات باشید چون هرچی بیشتر به این مسئله بپردازید شناختتون از همدیگه مشکلتر میشه

موفق باشید

سلام خانم موعود
من فکر می کنم نتونستم منظورمو درست برسونم. من اصلاً انتظار ابراز علاقه و محبت ندارم. فقط می خوام همین چیزیو که شما میگید عملا نشون بده که مشکلات و ناراحتی های من براش مهمه ببینم. چند باری بوده که مشکل یا ناراحتی برام پیش اومده اما اون اصلا فراموش کرده، این شده که به فکر افتادم که نکنه آدم خودخواهی باشه و فقط به نیازهای خودش توجه کنه.

اگه اسمی از ابراز علاقه بردم برای این بود که بگم می تونه ابراز علاقه کنه ولی برای در نظر گرفتن مشکلات و ناراحتی های من می گه که الان وقتش نیست. به نظر من که ابراز علاقه یه مرحله بالاتر از توجه به ناراحتی های طرف مقابل هست، یعنی توجه به ناراحتی ها و مشکلات در دوران شناخت هم باشه اشکال نداره ولی ابراز علاقه نباید باشه. نظر شما چیه؟

آقای green درست متوجه دو سطر آخر پستتون نشدم.
اما شناخت یعنی همین که دو طرف تو موقعیتهای مختلف عکس العمل همدیگه رو ببینند و ارزیابی کنند .

موقعیتهای مختلف هم شامل ناراحتیها و مشکلات هست و هم شادیها و خوشیها.شما باید ببینید ایا تنها وقتی که شما شاد و خندان هستید در کنار شماست و شما رو میخواد یا اینکه تو مواقع خدای نکرده ناراحتی هم با شما همدردی و همدلی میکنه ؟
اگه منظور شما اینه پس حق با شماست و باید تو انتخابتون محتاط تر باشید

سلام

خیلی ممنون از جوابتون، بله باید تو موقعیت های بیشتری رفتارشو ببینم.

شاید هم تا الان دیدم و به خاطر اینکه دوسش دارم و می خوام با هم ازدواج کنیم امیدوارم که اینجوری نباشه.

سلام
به نظر من اون خانم از اینکه شما به جای اینکه بهش "علاقمند" باشید ، بهش "نیازمند" باشد نگرانه و به خاطر همینه که مستقلا ابراز محبت می کنه ولی موقعی که شما نیاز به توجهش دارید خودداری می کنه. البته این خیلی طبیعیه و واضحه که نمی خواد بهم وابسته بشید.
بهتره که شما هر دوتون در صورت پیشرفت بیشتر رابطه روی مهارتهای عاطفی و ابراز علاقه تون کار کنید. تا بتونید اعتماد همدیگه رو توی تمام موارد جلب کنید و قبل ار هز تعهدی به صمیمیت کافی برسید.
موفق باشید.:72:

کس دیگه می تونه با تجربیاتش به من کمک کنه؟

به نظر شما این طبیعیه که یه دختر قبل از ازدواج به ناراحتی های طرف مقابل توجه نکنه و حتی حاضر نباشه و یا حوصله نداشته باشه که در مورد مسائلی که باعث ناراحتی شده صحبت کنه ولی بگه که مطئنم بعد از ازدواج توجه می کنم؟

آیا این رفتار به علت معذوریات قبل از ازدواجه یا این رفتار احتمالاً جز خصوصیات اخلاقی ایشونه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط green

کس دیگه می تونه با تجربیاتش به من کمک کنه؟

به نظر شما این طبیعیه که یه دختر قبل از ازدواج به ناراحتی های طرف مقابل توجه نکنه و حتی حاضر نباشه و یا حوصله نداشته باشه که در مورد مسائلی که باعث ناراحتی شده صحبت کنه ولی بگه که مطئنم بعد از ازدواج توجه می کنم؟

آیا این رفتار به علت معذوریات قبل از ازدواجه یا این رفتار احتمالاً جز خصوصیات اخلاقی ایشونه؟

---

از نظر من یه کم عجیبه که از ابراز همدردی خودداری میکنه،چون ادم که یکیو دوست داره اصلا تحمل دیدن ناراحتیشو نداره وسعی میکنه ارومش کنه ؛شایدم تو دلش ناراحت میشه وغصه میخوره ولی به روش نمیاره،خدا میدونه
شایدم شما انتظارت زیاده واون ابراز همدردی میکنه ولی از نظرشما کمه

ولی میشه رو حساب خویشتن داری گذاشت اگه تو بقیه رفتارشم حدوحدودو رعایت میکنه ؛ که دراین حالت مطمعنا بعد از ازدواج جبران میکنه :227:

از نظر ابراز علاقه هم که مشخصه احتمالا خودشو کنترل میکنه که هردوتون زیاد احساساتی نشین وبا منطق جلو برین

سلام

مرسی از راهنماییتون
اما از کجا می شه فهمید که واقعاً براش مهمه یا نه؟

سلام

وقتی این سوالو مطرح کردم تازه وارد تالار شده بودم و با دوستان آشنایی نداشتم.
ضمن اینکه از بعضی جوابها به نظرم رسید که سوالمو درست مطرح نکردم.

حالا که بیشتر با دوستان همدردی آشنا شدم از خانم فرشته مهربان که همیشه نظرات مفید و سازنده ای دارن و همین طور بقیه اعضا هم خواهش می کنم اگه نظری دارن راهنمایی کنن لطفا.

این طبیعیه که دختر مورد بحث من وقتی که ازش ناراحت بشم فوری عصبانی بشه و قهر کنه؟؟؟؟ و حتی بگه حوصله صحبت کردن در مورد این چیزارو ندارم؟
وقتی آرومه خودش قبول داره که این رفتار درست نیست و میگه من چون احساس نمی کنم تو شوهرمی نمی تونم درست رفتار کنم والا بعد از ازدواج اینجوری نیستم و ناراحتی هات برام مهمه.

جناب گرین

پاسخی برای شما دارم که چون میخواهم با تأمل و دسته بندی ارائه کنم و فی الحال فرصتش نیست ، اجازه میخوام که در فرصتی مناسب و البته زمان نزدیک تقدیم کنم

ممنون، پس منتظر می مونم.

سلام
می دونم منتظر پاسخ فرشته مهربون هستی ،ولی دلم نیومد به عنوان یه دختر چیزی نگم .
من فقط نظره شخصیم رو میگم ومطمئنا نظره کارشناسی نیست .فکر میکنم وقتی دو نفر به هم علاقه دارن ، نا خودآگاه این علاقه خودش رو تو رفتار وگفتار نشون میده ، مگه میشه تو ابرازه علاقه کاملا حساب شده ومنطقی وبراساسه دو دوتا چاهارتا عمل کرد .دست خوده آدم نیست که بالاخره یه توقعاتی ایجاد میشه .ایشون به شما علاقه داره ولی ممکنه نتونه اونجور که شما دلتون می خواد این رو نشون بده ، بنظرم شما باید نحوه ارتباطه ایشون با دیگران مثله پدرومادر وخواهر ،برادر ودوستانش رو ببینید ، شاید به شناخته شما از دختره مورده علاقتون کمک کنه .البته میگم این فقط نظره شخصی منه ، :72:

سلام خانم لیلی

خیلی ممنون از جوابتون، من منتظرم که هر کسی می تونه راهنمایی کنه که شما زحمت کشیدید و گفتید، ممنون.

ازش چند بار پرسیدم که با بقیه (خواهر و برادر، پدر و مادر و دوستان) چه جوری رفتار می کنی، می گه من کسی رو ناراحت نمی کنم. البته راستم می گه خوب، مثلا منم وقتی فکر می کنم یادم نمیاد که خواهر و برادر یا پدر و مادر یا دوستانم ازم ناراحت شده باشن.
ولی تو این مناسبات که انتظارات بیشتره بالطبع احتمال ناراحتی دو طرف هم بیشتر می شه.

سلام

انگار فرشته مهربان کمتر به تالار سر می زنن، اما من هنوز منتظرم.
تاپیک رو آوردم بالا که یاداوری بشه.

دوستای دیگه نظری ندارن؟

جناب گرین

الوعده وفا ، اما با چه تأخیری !!!!!!:163:

واقعاً شرمنده از این تأخیر طولانی ، امیدوارم جبرانش با مفید بودن این پست باشه . ان شاء الله .

من با مطالعه دوباره پستهات ، می خواهم بنا به بیانات خودتان به اصل دغدغه شما اشاره کنم و بعد از پاسخ به دغدغه شما ، کلیاتی را هم که به نظرم میاد بد نیست بدانید را بیان کنم .

دغدغه اصلی شما در موضوع مطرح شده ، نگرانی از امکان عدم داشتن " احساس همدلی " در کسی است که به عنوان همسر آینده در نظر گرفته اید .

از آنجا که به نظر میرسه همدلی برای شما در رابطه فی مابین خود و همسر مهم هست ، اهمیت دادن به این مسئله هم حق شماست .

بنا به اشاراتتان شما رفتار متناقضی را در دختر مورد نظرتان مشاهده کرده ای که به نظر می رسه همین هم پاسخ وی را برایتان قانع کننده نساخته . بنا به آنچه بیان داشته ای از طرفی خیلی راحت به شما ابراز احساس و علاقه می کند و از طرف دیگر وقتی شما از وی یا هر چیز دیگر ناراحت می شوید ، می گویید که ایشان توجهی نمی کند و وقتی مورد اعتراض واقع می شود ، پاسخ می دهد که چون فعلاً در تعهد ازداوج نیستیم چنین است و بعد از ازدواج اینگونه نخواهد بود. و شما تردید دارید که حرف و وعده وی درست باشد و گویا نگرانیتان این است که بعداً هم چنین باشد و به تصور شما خودخواه باشد .

اگر درست شما را و دغدغه شما را درک کرده باشم . باید بگم که ابهام برایتان پیش آمده چون به نظرت دوگانگی رفتار دیده ای . در تصور شما جای سئوال است ، دختری که معتقد است قبل از ازدواج به ناراحتی شما نباید توجه نشان دهد ، چطور پیش از ازدواج راحت ابراز احساس و علاقمندی می کند ؟!! اگر تصور شما را درست بازخوانی کرده باشم ، نقطه نگرانی شما از بابت اینکه در مورد حس همدلی در وی برای آینده نگران هستید و به عبارتی سلب اطمینان از شما کرده همینجاست .


اگر این باشد و درست فهمیده باشم :

من شما را درک می کنم و با توجه به مهم بودن همدلی و هم حسی در روابط ، برای شما ، به نظر من هم این رفتار نقطه قابل توجه و نکته قابل تأملی هست و لذا شما در وضعیت رسمیت بخشیدن به موضوع ازدواج نیازه با کمک مشاور و راهکارها و پیشنهادهایی که دریافت می کنید برای سنجش این مورد و تناسب هر دو با معیارهای یکدیگر اقدام کنید .

این از دغدغه اصلی شما .

اما نکاتی که به طور کلی در موضوع ازدواج و این رابطه و انتظارات مفید می دانم خدمت شما عرض کنم را ان شاء الله در پست بعدی خواهم گفت .

پس تا بعد ( ان شاء الله به زودی )

سلام
خیلی ممنون که وقت گذاشتین.

بله، درست متوجه شدین. البته موضوع فقط بی توجهی به ناراحتی ها نیست، و علاوه بر بی توجهی معمولاً در این جور موقعیت ها عصبانی هم می شه و حرف هایی هم می زنه که در موقع آرامش خلاف اونا رو میگه.

باید بگم که در واقع عدم همدلی یه بخشی از اون نگرانی هاست که من از این رفتار دارم.
یعنی اینکه با توجه به این رفتارها بعضی اوقات فکر می کنم که منو فقط برای خوشحالی ها میخواد و در موقع ناراحتی سعی می کنه که فرار کنه. و اینکه نگران این موضوع هستم که بعد از ازدواج هم در مقابل کوچکترین خواسته من اینطور مقاومت کنه.

منتظرم که نظرات ارزشمندتون رو در مورد این موضوع و همون انتظاراتی که شما گفتین بخونم.
و یه سوال دیگه، به نظر شما این انتظارات از ازدواج زیاده؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط green

البته موضوع فقط بی توجهی به ناراحتی ها نیست، و علاوه بر بی توجهی معمولاً در این جور موقعیت ها عصبانی هم می شه و حرف هایی هم می زنه که در موقع آرامش خلاف اونا رو میگه.

---

با توجه به این اشاره ، شما نیازه که روی کنترل هیجان وی هم دقیق بشوید ، اینکه عصبانی هم می شوند نشونه اینه که موضوع اساساً به توجه وی به محدودیت پیش از ازدواج باز نمیگرده و به کنترل هیجان و تکانه ها و همون شاید میزان همدلی باز می گرده که نیازه به کمک مشاور سنجش بشه .

نمیشه گفت لزوماً خودخواهیه ، در عین اینکه ممکنه باشه ، چون خودخواهی را صرفاً با این واکنشها نمیشه سنجید ، میشه که آدمی خودخواه باشه اما زود هم عصبانی نشه ، و یا بلد باشه همدلی هم داشته باشه و ..... .

برای درک خودخواهی که مشخصه برای شما مهمه ، در رفتارهای دیگر او با دیگران باید دقیق شوی و یا امتحان کنی .( همان طور که گفتم مشاوره را مد نظر قرار دهید )

از جمله مسائلی که می خواستم بگویم که در کل توجه کنید :

یکم : پرهیز از روابط پیش از ازدواج است که دلایل آن را بارها در تالار عنوان داشته و شما هم قطعاً مطالعه نموده اید .

دوم : توجه به گامهائیه که برای ازدواج نیازه بپیمایی که در لینک زیر می توانی بجویی :
http://www.hamdardi.net/thread-12798-post-116961.html#pid116961

سوم : این لینکها را برای ورود به مرحله شناخت مطالعه و نصب العین داشته باشی بد نیست ( البته این تردید و توجه کنونی شما می تواند مصداقی از همین توصیه ای که در این لینکها شده باشد )

http://www.hamdardi.net/thread-12987-post-118987.html#pid118987
http://www.hamdardi.net/thread-12987-post-119005.html#pid119005
http://www.hamdardi.net/thread-12987-post-119116.html#pid119116

موفق باشید

آقای green
اگه این خانم واقعا نسبت به احساسات و غم و شادی شما چنین عکس العمل و واکنشی داره ، جدا جای تامل و احتیاط داره و به خاطر خوشبختی تون حتما مشاره برید چون این کار و شغل مشاور هست و در این زمینه تجربیات فراوانی داره و متخصص رفتار شناسی هست.

درسته که هنوز ازدواجی صورت نگرفته اما شما که گفتید قصد ازدواج دارید و زیر نظر خانواده ها دارید مرحله شناخت رو طی می کنید. شناخت هم یعنی همین دیگه، با اخلاق و رفتار و عمل و عکس العمل همدیگه تو موقعیتهای مختلف آشنا میشید و بر این اساس تصمیم می گیرید.
بعضیها به ظاهر هم که شده سعی میکنند طرف رو راضی نگه دارن اما اینکها ین خانم حتی به ظاهر هم اینکارو نمیکنه جای تامل داره!
اگه فرض کنیم به خاطر محدودیتهای پیش از ازدواجه پس چرا خودش راحت هر وقت دلش میخواد ابراز علاقه میکنه اما نوبت شما که میشه میگه فعلا نمیشه !

نمیدونم مشاوره رفتید یا نه اما بهتره هرچه زودتر اقدام کنید
موفق باشید

همه ي ما بازدارنده و صاعقهايي داريم كه مربوط به بخش پيش نويسي ماست .


يادمان باشد
شما و نه هيچ كس ديگر حق ندارد و نمي تواند انگشت اتهام مستقيم به سمت ايشان كه حاضر نيستند بگيريد و به "عدم همدلي "متهمش كنيد .

و بايد توجه داشته باشيم كه اين خانم باورهاي بازدارنده ي مذهبي دارد( به درست بودن يا غلط بودن و ميزان آن هم كاري ندارم ) و آنچه كه شمابه عنوان دوگانگي رفتار ي از آن ياد مي كنيد از ديد من بسيار قابل درك و عادي است و من به آن دوگانگي نمي گويم . ايشان يك جاهايي كه خودش در قالب خودش مي رود واز باورهاي مذهبي اش فاصله مي گيرد ابزاز علاقه اي مي كند اما نوبت شما كه مي شو د بازدارنده هايش بر حسب ترس و فشار فعال مي شود . اين كاملا قابل درك است .

براي مثال

اگر طرف شما ( خانم ) بازدارنده ي "به من نزديك نشو" و يا " تعلق نداشته باشد" داشته باشه ( برداشت شخصي من بر حسب گفته ي شما ) و اين بازدارنده در زماني فعال بشه كه شما به ايشان ابراز علاقه و محبت مي كنيد و.... ( بر مبناي گفته ي خودتا ن ) در كليد خوردن و فعال شدن بازدارنده ي ايشان شما نقش مهمي داريد چرا كه اگر ايشان درگير فشار و ترس نشود بازدارنده اي هم فعال نميشه مثل مواقع عادي كه مي فرمائيد واكنشها و رفتارهايشان به گونه اي ديگر است .

اين از نقش شما !




ولي اين حرفها به معني اين نيست كه ايشان نقش منفعل بايد داشته باشد.

يك بحث هم آگاهي و شناخت ايشان از ضعفهاي خودش است و يك بخش هم كنترل ايشان روي خودش است و.....همانطور كه شما هم چنين نيازي در مورد خودتان داريد .



پس با اندكي آگاهي و مهارت و به كارگيري توانايي همه چيز كاملا مي تواند قابل كنترلباشد . به همين دليل در اين راستا مشاوران كمك هاي فوق العاده اي مي توانند به ما بكنند .

به شما توصيه مي كنم به همراه هم به مشاور مراجعه كنيد و از گروه درماني هاي خوبي كه امروزه وجود دارد بهره ببريد و به دريافت اطلاعات در سايت اكتفا نفرمائيد چرا كه اينجا بحث مهارتي مطرح است و به كار گيري از توانايي و... .

ولی به نظر من این درست نیست که کسی هر وقت خودش اراده کرد و دلش خواست محبت کنه و محبت ببینه اما وقتی دیگران(کسی که باهاش در مرحله شناخت برای ازدواح هست) به اون نیاز دارند، خودداری کنه.

اگه بخوایم به حساب باورهای مذهبی بذاریم که همین محبت کردن خانم رو هم نمی پذیره چون در هر دوصورت اشکال داره!

نمیشه به بهانه باورهای مذهبی با دست پس بزنیم و با پا پیش بکشیم ، میشه ؟

بالاخره ابراز محبت یا درسته یا غلط دیگه و برای هردور نفر هم یکسان هست.

یه ضرب المثل هست که میگه : یا رومی روم یا زنگی زنگ!

روایت هم هست که : آنچه برای خودت می پسندی برای دیگران هم بپسند.

ایشون گفتند مواقع شادی و خوشی همراهی میکنه اما مواقع ناراحتی که نیاز به همدلی دارند نه و اسمی از رفتار یا حرکت احتمالا غیر عرفی و غیر مجازی هنوز نبردند که اون خانم بخواد خودداری کنه و دچار ترس بشه.
و اتفاقا احتمال ایجاد حالت ترس در مواقعی که هردو شاد هستند و بگو بخند دارند بیشتره نه در مواقعی که یکیشون ناراحت یا غمگینه مگه نه ؟

من با صحبتهای فرشته مهربان و فرانک موافقم و با نظرات آنی به شدت مخالف.
درسته در شرایط عادی کسی مسئول احساس کسی دیگر نیست ( هر چند در تعریف انسانیت و تفاوت انسان و حیوان همینه که انسان ها نباید نسبت به همدیگر بی تفاوت باشند).
و باز هم درسته ایشون باید روحیه خودش رو تقویت کنه و وابسته به کسی نشه ، اما ایشون از تناقض در رفتار شاکی شده! وقتی کسی ابراز علاقه میکنه ، بعد به هنگام ناراحتی خودش رو کنار می کشه و به اصطلاح جا خالی میده ، باید شک کرد که آیا طرف دم دمی مزاج هست یا اینکه اصلا ثبات رفتاری داره؟ کسی می تونه ادعا کنه مسئول احساس شما نیستم که بتونه احساس خودش رو کنترل کنه و ابراز علاقه نکنه! دقیقا با این جمله فرانک موافقم:
نمیشه به بهانه باورهای مذهبی با دست پس بزنیم و با پا پیش بکشیم ، میشه ؟

ایشون از یک دوست عادی انتظار همدردی نداشته ، از کسی که روش به عنوان عمسر آینده حساب می کرده متوقع شده. اصلا در مرحله شناخت باید چه چیزهایی رو ملاک قرار داد؟ فقط سطح تحصیلات و فرهنگی طرف؟ خصوصیات اخلاقی اهمیت ندارن؟
اصلا شما دوست دختر و پسر رو فراموش کن ، تعریف انسانیت چی میگه؟ اصلا 2 همجنس! وقتی یکی در مشکلات و ناراحتی ها همیشه دیگری رو تنها نمی ذاره ، اما به هنگام ناراحتی خودش ، کوچکترین واکنشی از دوستش نبینه ، دچار شک و تردید از همراهش نمیشه؟