+**زندگی با عشق شروع شود بهتر است یا با عقل؟

با توجه به مقالات و صحبت هایی که این سایت و یا در سایتها و در مقالات مختلف دیده می شود هنوز عده ای بر این عقیده اند که تنها عشق کافی نیست و اگر به دادگاه های مختلف خانواده رجوع کنید بارها مشاهده شده است که زن و شوهر بر این عقیده هستند که

آنها عاشق یکدیگر بودند و عده ای نیز برای این به آنجا آمده اند که با دانش کامل و با منطق با یکدیگر ازدواج کرده اند اما هر دو گروه کارشان به دادگاه رسیده است .....

دوستان عزیز گروهی بر این عقیده هستند که با عقل ازدواج کن تا بعد عشق بوجود بیاید که بوجود نمی آید و گروهی نیز از آن طرف افتاده اند و با عشق وارد شده و عقل را فراموش میکنند و هر دو را از دست میدهند ....

------------------------------------------------------------------------------------------------------------


یاریم کن :72:

با سلام
اگر احساسات تنها باشه ممکنه سر آدم کلاه بره و بعدا پشیمون بشه و اگر با عقل خالی باشه شاید بعدا علاقه و عشقی پیدا نشه که باز هم مسئله هست. به نظر من باید با هر دو اینها عمل کرد حالا کم و زیادش بستگی به شخصیت و خصوصیات خود آدمها داره که با کمی خودشناسی میشه این مقدار را تشخیص داد.

سلام,
سوال خوبی رو مطرح کردین؛ممنون،
بنده بر این باور هستم::

ابتدا شناخت؛ بعد علاقه مندی، سپس با ارزش شماردن آن و عشق

چرا اول شناخت: چون تا فرد کسی یا چیزی را نشناسد نمیتواند عاشق گردد،
علاقمندی:
در حین شناخت و تفکر از جانب طرفین؛ و با یک بال و پایین ؛ کیس مورد نظر،همان است، در این میان چون به واسطه شناخت از علایق ,تفکرات ؛ووو با همدیگر آشنا میشوند؛ به واسطه همن موارد علاقه اولیه به وجود می آید،

با ارزش بودن:
از مفهومش پیداست، من با شناخت و علاقه ای که از طرف مقابلم دارم؛ارزشش را میدانم؛ این ارزش و با ارزش بودن؛ همان عشق است؛

گذشتگان بر این باور بودند که عشق پس از ازدواج ، در مسیر زندگی ایجاد میگردد و همیشه ماندگار است .

سالخوردگان و پیران و بزرگان قوم وصلت با عشق و عقل را می پسندند

عاقلان و عالمان دهر ، پیمان زناشویی را به شرط حکمیت عقل می پسندند

اما آنانیکه موی در آسیاب عشق سپید کردند ، گره بر زلف یار زدن را به شرط دوست داشتن می دانند نه عقل که چه کار در عاشقی؟ و دوست داشتن برتر از عاشقی است زیرا :

عشق همواره با شک آلوده است و دوست داشتن سراپا یقین است
عشق اسارت در دام غریزه است و دوست داشتن آزادی از جبر مزاج .
عشق مامور تن است و دوست داشتن پیغمبر روح
عشق لذت جستن است و دوست داشتن پناه جستن
عشق غذت خوردن یک حریص گرسنه است و دوست داشتن همزبانی در سر زمین بیگانه یافتن است
عشق گاه جابجا می شود و گاه سرد و گاه می سوزاند ، اما دوست داشتن از جای خویش ، از کنار دوست بر نمی خیزد، سرد نمی شود که داغ نیست ، نمی سوزاند که سوزاننده نیست
عشق اگر پای عاشق در میان نباشد ، نیست اما در دوست داشتن جز دوست داششتن و دوست سومی وجود ندارد

لطفا دیدگاههای خود را با توجه به سوال بفرمائید .

زندگی گذشتگان باید برای ما تجربه باشد نه یک روش

مثلا اختلاف سنی آنها کمتر از 8-10 سال نبوده ویا اصلا یکدیگر را تا روز عروسی ندیده بودند...

دوستان ما با دانش حال حاضر و امکانات موجود در حال زندگی کردنیم پس با توجه به موارد گفته شده و حتی تجربه ثابت کرده که افرادی هستند که با عقل وارد شده و به عشق نرسیده اند ....

من در یکی از مقالات همدردی خواندم که ازدواج بدون عشق یعنی ازدواج بدون عقل

پس تأملی کنید بر این واقعیت= افراط و تفریط در هر دو مضر و خطرناک است .

لطفا دیدگاههای خود را در این مورد بیان کنید ...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
یاریم کن ...:72:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

یادآوری:

عشق بدون عقل هم یعنی دیدن سراب ....

هر دو به یک اندازه هم خوب است و هم مضر پس :

افراط و تفریط ممنوع

دوست عزیز یه زندگی تنها وقتی زیبا و پایداره که عقل و عشق کنار هم باشند.
عقل و عشق هیچ تضادی با هم ندارند و وجود یکی دیگری را از بین نمی بره.
اگه زندگی صرفا با عشق اتشین و زیر پا گذاشتن اصول منطقی شروع بشه بعد از مدت کوتاهی که هیجانات احساسی فروکش کرد, ادامه زندگی مشکل یا حتی غیر ممکن میشه.
اگه تنها با حسابهای منطقی و دو دوتا چارتا زندگی را شروع کنیم بعد از مدتی از لحاظ عاطفی احساس کمبود میشه. پس با چرتکه و حساب و کتاب های اینگونه هم نمی شه زندگی را تضمین کرد.
ولی اگه کسی را که تا حدودی با معیارهای اصلی و اساسی ما مناسیه پیدا کردیم و علاوه بر این , فرد را دارای جاذبه و پتانسیل کشش برای خود دیدیم می تونیم برای شروع یه زندگی خوب و پایدار اقدام کنیم.
در کل نسبیت وجود داره و هر دو مورد تاحدودی برای زندگی لازمه.
قبل از ازدواج باید چشمها را به روی تمام حقایق و واقعیت ها در مورد طرف مقابل باز کرد ولی بعد از ازدواج باید چشمها رابست.
خلاصه دوست عزیز عاقلانه ازدواج کن و عاشقانه زندگی.

دوست عزیز
عشق وعقل دو ابزار ند در دست آدمی.
درتمامی مراحل زندگی و شرایط مختلف باید از ابزارهامون استفاده کنیم.
گاهی برای باز کردن یک پیچ کوچک هرچه آچار تخت وانبردستی بکار ببریم نمی توانیم بازش کنیم وتنها با یه پیچ گوشتی چارسو و صرف یه انرژی کم موفق میشیم.
میخوام بگم وقتی به جا از عشق وعقل در اول و وسط وآخر زندگی استفاده کنیم ، قطعا پشیمان نمی شویم.
وهمونی که شما گفتی افراط و تفریط ممنوع!