جبران تصمیم اشتباه

سلام
لطفا بگین اگه تو موقعیت من باشید چی کار می کنید؟
حدود 10 ماه پیش همزمان دو تا خواستگارخوب داشتم که تردید زیادی برای انتخاب مناسب رو برام به وجود اورده بود داستان اینجوری بود : حدود یک ماه میشد که با بهنام صحبت می کردیم و نسبتا با همدیگه به توافق رسیده بودیم خانواده هامون هم کاملا راضی بودن فقط اینکه من احساس می کردم زمان بیشتری برای برقراری یک ارتباط عاطفی احتیاج دارم و بهنام برای جور کردن موقعیت مالی و کاریش 2 سال وقت می خواست که برای نامزد بودن کم هم نبود. به هر حال هر دومون برای تصمیم گیری تحت فشار خانواده بودیم تا اینکه رامین که از همکارام بود ازم خواستگاری کرد اولش می خواستم بهش بگم که ممکنه با کس دیگه ازدواج کنم ولی اصرار شدیدش و ابراز علاقه های مدامش و البته موقعیت بهتر خودش و خانوادش باعث شد چیزی نگم و بهش گفتم باید بیاد خواستگاریم و بعدش هم مدتی طول می کشه که شناخت پیدا کنیم و اون هم قبول کرد و گفت هر کاری لازم باشه می کنه(می خواستم تا اون این کارا رو می کنه منم تکلیفم با بهنام روشن بشه) مدتی گذشت و منم که از بهنام قطع امید کرده بودم به رابطه مون ادامه ندادم و از طریق خانواده ها قطع ارتباط ما به جواب منفی من تعبیر شد و بهنام هم که احتمالا دلخور شده بود اصلا پیگیری نکرد..
2-3 ماه دیگه هم گذشت و مساله خواستگاری رامین از من هم به خاطر مسائل و مشکلات خانوادگیشون منتفی شد. (خودش بهم زد)

الان بعد از گذشت چند ماه از هر دو رابطه رامین دوباره برگشته و از قطع رابطه ابراز پشیمانی کرده اما من دیگه به حرفش اعتماد ندارم و علیرغم اینکه بهش دلبسته شده بودم فکر می کنم که شخصبت مناسبی برای زندگی با من نیست. ته دلم می خواد که یه بار دیگه با بهنام صحبت کنیم شاید بتونیم مشکلات ارتباطیمون رو حل کنیم اما اون بچه بازی در میاره و وقتی من رو میبینه کم محلی می کنه خودم میدونم که خیلی براش خوشایند نبوده که من بهش جواب رد دادم اما حالا که من نظرم برگشته اون هم انگار نه انگار که خواستگارم بوده وهیچ وقت علاقه ای بهم داشته! حالا من نمی دونم آیا دوباره به رامین اعتماد کنم؟ یا برای ارتباط دوباره با بهنام پیش قدم شم؟ یا فارغ از هر دوی اینا صبر کنم تا خواستگار بعدی بیاد که هیچ معلوم نیست از این دوتا بهتر باشه؟!

سلام به یاس سپید عزیز
من اگر جای تو بودم همون پیشنهاد آخر خودت رو انتخاب می کردم. چون من فکر می کردم که ارزش من خیلی بالاتر از این حرفاست که به خاطر ازدواج که هیچ وقت دیر نمیشه شخصیت خودم وآینده ام رو با همسرم تحت الشعاع قرار بدم. شما نگفتین چند سالتونه اما حتی اگه به رأی بعضی عوام برای ازدواجتون دیر هم شده باشه صلاح نیست که در ازدواج پیش قدم بشین. به علاوه علت عقب نشینی رامین هم مشخص نیست ولی شما حق دارید که به او بدبین و نسبت به عشقش تردید کنید. به نظر من در شرایط فعلی هیچ چیز بهتر از صبر نیست تا مشیت الهی کار خودشو بکنه. می تونید به رامین بگید که فعلاً می خواین فکر کنید یا هنوز آمادگی ازدواج ندارید یا هر دلیل دیگری تا استقامت ایشون رو در خواستگاری بسنجید. اما مستقیماً جواب منفی ندین. در هر صورت دوستان حتماً نظرات ارزنده تری خواهند داشت پس در کنار اینکه از سایر موضوعات سایت دیدن و در اونا شرکت می کنید تا انشالله بر تجربیات خودتون هم اضافه بشه منتظر اظهار نظر و راهنماییهای دوستان علی الخصوص مدیر همدردی باشین.

آتنا خانم ممنون از پاسختون
من 26 سالمه و اصلا فکر نمی کنم که ازدواجم دیر شده.منتها این 2 تا رابطه و همچنین تجربه های قبلی که داشتم انرژی زیادی از من گرفته و توی این مدت هم خواستگارای دیگه ای که مطرح میشن رو ندیده رد می کنم. یه جورایی دلزده شدم و احساس می کنم یه جای کارم اشکال داشته. به نظرم از آزمون عشق سربلند بیرون نیومدم یا یه چیزی تو این مایه ها!! مثلا شاید چیزی که من برای بهنام کم گذاشتم محبت و همراهی بوده. البته تو اون رایطه من به نوعی گدای محبت شده بودم چون با اینکه ایشون رو پذیرفته بودم اما وقتی محبتهای رامین رو دیدم ناخودآگاه به سمتش کشیده شدم :302:

سلام دوست عزیز
کمی به مطالبی که نوشتی فکر کن ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

الان بعد از گذشت چند ماه از هر دو رابطه رامین دوباره برگشته و از قطع رابطه ابراز پشیمانی کرده اما من دیگه به حرفش اعتماد ندارم و علیرغم اینکه بهش دلبسته شده بودم فکر می کنم که شخصبت مناسبی برای زندگی با من نیست. ته دلم می خواد که یه بار دیگه با بهنام صحبت کنیم شاید بتونیم مشکلات ارتباطیمون رو حل کنیم اما اون بچه بازی در میاره و وقتی من رو میبینه کم محلی می کنه خودم میدونم که خیلی براش خوشایند نبوده که من بهش جواب رد دادم اما حالا که من نظرم برگشته اون هم انگار نه انگار که خواستگارم بوده وهیچ وقت علاقه ای بهم داشته! حالا من نمی دونم آیا دوباره به رامین اعتماد کنم؟ یا برای ارتباط دوباره با بهنام پیش قدم شم؟ یا فارغ از هر دوی اینا صبر کنم تا خواستگار بعدی بیاد که هیچ معلوم نیست از این دوتا بهتر باشه؟!
فکر نمی کنی که شاید بهنام هم حس شما نسبت به رامین رو پیدا کرده باشه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
هر چه برای خود می پسندی برای دیگران هم بپسند .دختر خوب ***

سلام

شما با وجود اینکه با بهنام در مورد ازدواج صحبت کرده بودید اما با وجود این به طرف شخص دیگری کشیده شدید و به قول و قرارتان با بهنام پایبند نماندید
رامین هم همین برخورد را با شما انجام داد همانطور که رامین دیگر برای شما اعتباری ندارد خب بهنام هم نمی تونه به شما اعتماد داشته باشه این امر دور از انتظاری نیست
باید به اون حق بدید
چه تضمینی وجود داره که اگر شما به رامین پاسخ مثبت دادید دوباره ترکتان نکنه یا اگر بهنام دوباره به سوی شما برگرده و شما شرایط بهتری دیدید ان را رها نکنید!!!
وقتی در یک رابطه اعتماد و تعهدی وجود نداشته باشه هیچ دلیلی نداره که طرفین بتونند به هم وفادار بمونند
شما از شروع زندگی مشترک چه هدفی دارید ؟
معیارتان چیه؟
چه مردی را برای زندگی مناسب می بینید ؟

سلام
ببینید خانم من نمی خواهم از کسی طرفداری کنم اما
چیزی که عوض داره گله نداره
شاید اگر من هم جای بهنام بودم همین رفتار رو نشون می دادم شما در حقش ظلم کردید:47: اگر کسی واقعا عاشق باشه با هر شرایطی زندگی می کنه اما عشق شما مادی بود و بخاطر امکانات بهتر حاضر شدید عشقتونو با کس دیگه تقسیم کنید
به نظر من شما طرف بهنام نروید چون ازدواج با او باعث سرکوفت همین مساله میشود
شما هم به رامین نه بگید و منتظر کس دیگری بنشینید و خودتونو :160:کنید

خیلی ممنون از دوستای عزیزی که بهم جواب دادن.:72:
هرچند به نظرم خوب به صحبتم و به مشکلی که سرش تردید دارم توجه نکردید.:43:
ببینید من عاشق هیچ کدوم از اون دو تا خواستگارم نبودم هر دوشون برای من خواستگارایی ناشناخته بودن.اولش بهنام رو کمی بیشتر از رامین می شناختم و الان رامین رو بهتر می شناسم...و دیگه تقریبا مطمئن شدم که نمی تونم بهش اعتماد کنم چون هیچ معلوم نیست که دوباره به هم بزنه
اما در عین حال موضع احساسیم نسبت به بهنام هم هنوز تغییری نکرده. در واقع اگر من آن زمان با بهنام به حدی رسیده بودم که بهش جواب مثبت می دادم و قول و قرار می گذاشتیم که به رامین دیگه اصلا فکر هم نمی کردم!!
من و بهنام هر چند که باهم به تفاهم رسیده بودیم ولی در عین حال با هم مشکل رابطه احساسی داشتیم و ایشون همین جور که الان نسبت به من سرد هستند آن زمان هم خیلی گرم و احساسی نبودند(در حدی که میشه از یه خواستگار انتظار داشت) و خیلی اوقات منو دلسرد می کردند.به هر حال این دلسردی ها و رفتارهای بچگانه بهنام باعث شد که با ایشون بحثم بشه و بعد ایشون هم به اشتباه انتظار داشت من دلجویی کنم که نکردم و ارتباطمون با یه سوتفاهم و دلخوری دوطرفه! تموم شد.میگم دو طرفه چون از دید من این فکر که یه خانمی در مرحله خواستگاری و در شرایطی که نسبت به جوابش مطمئن نیست بخواد پیگیر رابطه بشه اصل خواستگاری رو وارونه میکنه!
در حال حاضر تردید من برای اینه که حالا بعد از گذشت چند ماه و ماجراهایی که گذشته آیا عاقلانه است که من برای حل اون موضوع قدم جلو بذارم یا اینکه فایده نداره و کلا بی خیال بشم؟ لطفا نظراتتون رو بهم بگید.
بازم از جوابهاتون ممنون.

سلام
به نظر من شما مسئله رو به دو صورت بیان کردید . یک بار هر دوی اونها رو دوست داشتید .دوم اینکه هر دو رو از دید یک خواستگار نگاه کردید . به نظرم بهتر اول تکلیف دل شما مشخص بشه . بعد هم جناب سنگ تراشان هم شما و هم ما رو بهتر راهنمایی کنند .