+چگونه به او بگویم من هم گذشت کرده ام؟

من یه دختر 27 ساله ،اهل تهران با مدرک کارشناسی ارشد و آینده شغلی مناسب هستم. اخیرا خواستگاری برای من اومده که تفکراتش خیلی به من نزدیکه. کلا خیلی شبیه هم هستیم. این آقا الان دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاده و اهل یکی از شهر های شمالی.
من با توجه به روحیه ای که از خودم سراغ دارم، می دونم که نمی تونم برم و در شهر ایشون زندگی کنم لذا شرط زندگی در تهران رو براش گذاشتم. در مقابل او فکر می کنه اگه بره شهر خودش موقعیت شغلی خیلی بهتری داره .
او دایم من رو متهم می کنه به این که من گذشت ندارم و می خوام به خاطر خودخواهی خودم اون رو از آینده درخشانش دور کنم.
نمی خوام از خودم تعریف کنم ولی می خوام به مواردی اشاره کنم که نشانه گذشت منه: رشته تحصیلی من بسیار کاربردی تر از ایشونه و من در دانشگاه دولتی درس خوندم.
وضعیت اقتصادی و فرهنگی خانواده من بالاتر از ایشونه.
ایشون هنوز درسش تموم نشده، سربازی نرفته و کار نداره . با همه این احوال من اون رو به خاطر خودش قبول کردم. هر چند می دونم که زندگی ما با مشکلات اقتصادی شروع میشه. و قبول این مساله برای من که در خانه پدرم از همه نوع امکاناتی برخوردارم یه خرده سخته.
او با توجه به این که اهل یه شهر کوچیکه و در اونجا واقعا شرایط خوبی داره دچار توهم شده در حالی که در شهری مثل تهران او اصلا آدم موفق و آینده داری به حساب نمیاد. با توجه به رشته تحصیلی اش که شاخه ای از علوم انسانیه.
من خواستگاران متعدد دیگری هم داشتم که شرایطشون خیلی بهتر از ایشون بوده و تمام شرایط من رو هم می پذیرفتند ولی با من اختلاف فکری داشتند.
من اصلا دلم نمی خواد به موارد گذشت خودم نسبت به ایشون اشاره کنم. لطفا راهنماییم کنین چطور می تونم بهش بفهمونم که من هم از خیلی چیزها گذشته ام؟

فانوس 80عزیز ،اول از همه ورود شما رو به تالار همدردی تبریک میگم

به نظر من زندگی بدون گذشت اصلا معنی ندارد و حتما هم باید دوطرفه باشد تا تاثیر مثبتی داشته باشد

ولی اینو هم باید درنظر داشت که تا چه حد طرفین نسبت به همدیگه گذشت می کنن

شما درسته که در خیلی از موارد حداقل انطور که خودتان گفتید شرایط بهتری دارین ولی اینو نباید از یاد برد که شما در وهله اول به خاطر معیار های خودتون برای ازدواج ایشون رو انتخاب کردین

یعنی لابد همسو بودن افکارتون تا این حد براتون مهم بود که شرایط ظاهری رو (تحصیلات و پول و موقعیت و........)
فدای این مساله کردین ،پس یادتون نره که شما بیشتر در مورد معیار همسو بودن افکار گذشت کردین نه در مورد خود شخصشون

در مورد شهر مورد نظر فرد مورد نظرتون باید از اول تکلیف رو روشن کنین که اگه واقعا براتون مهمه که تهران باشید یا ایشون رو قبول به پذیرش کنین یا مساله ازدواج رو منتفی بدونین

چون در غیر این صورت شما همیشه فکر خواهید کرد که بازنده اید ،چون علاوه بر اینکه معیار های ظاهری رو به خاطر همسو بودن افکارتون در نظر نگرفتین(البته من فکر می کنم معیار های ظاهری براتون تا حدی مهمه )،مجبور به نقل مکان به محیطی خواهید شد که پیشرفتی شاید در ان شهر نخواهید داشت

این چیزی که شما از آن یاد می کنید معنای گذشت ندارد .

با همین تعاریف اندک شما از موقعیت زندگی و ....
شما با مشگلاتی روبه رو خواهید شد که محل سکونت کمترین مورد آن است و این مورد تنها می تواند بهانه ای باشد برای رویارویی های آینده .


نزد مشاور بروید تا یک مشاور از بیرون به هر دو شما نگاه کند و به شما بگوید چند درصد اخلاقیات و روحیات و شرایط زندگی هم سطح و یا متفاوتی دارید.

سلام

معیارهایی که باعث شده ایشون رو از بین خواستگاران دیگه انتخاب کنید احتمالا اونقدر براتون مهم بوده که باعث شده از موارد دیگه چشم پوشی کنید .
شما وقتی باید از این موارد چشم پوشی کنید که اون معیارها در زندگی آیندتون نقش اساسی رو بازی کنند و موارد دیگه نتونن زندگیتون رو خراب کنند . برای شما به همان میزان که اون معیارها اهمیت داره این مسائل هم (پایین تر بودن ایشون ، موقعیتشون ، رشتشون ، پول ، سربازی و...) اهمیت داره . به نظر من اصلا روی مسائلی که براتون مهمه چشم پوشی نکنید چون در زندگی آیندتون تاثیر گذار خواهد بود .
اگر امروز احساس می کنید که دارید از خود گذشتگی می کنید که با این شرایط با ایشون ازدواج می کنید ممکنه فردا در زندگی احساس تباهی کنید و...
اگر وارد زندگی بشید مسائل مهم تر از محل سکونت پیش خواهد آمد .
به نظر بنده شما کلا یک بار دیگه در رابطه با انتخابتون و معیارهایی که براتون مهم هستند فکر کنید . می تونید از مشاور هم کمک بگیرید .:72:

سلام

احتمال میدم که آشنایی شما از طریق نت بوده .
درسته ؟

در هر حال به این شکل و با این تضاد انتخاب کردن کار نسنجیده ایه ، به قول باران نشون میده مشترکاتی که شما رو جذب کرده اساسی نیست ، به عبارتی شما احساسی او را می خواهی ، اما عقلانی می دونی مناسب نیست .

پس بهتره با عقل انتخاب کنی ، چون محوریت احساس در انتخاب ، اونم در شرایط تضاد آسیب زاست و اغلب پشیمانی به دنبال داره .

سلام فانوس عزیز
امیدوارم از دست من ناراحت نشی ولی خوندن همون چند تا جمله ای که نوشتی کافی بود تا نظر شما رو در مورد ایشون بدونیم
شما موقعیت اجتماعی ایشون تحصیلات و شرایط خانوادگی شونو به نوعی قبول ندارید و حتی اونو پایین تر از خودتون می بینید من نمی گم گفتن این حرفا یعنی اینکه ایشون با شما تفاوت های فاحشی داره که همین اول بسم اله داره خودشو نشون میده محل سکونت فقط جزئی از اون تفاوت هاست شما باید در درجه اول ببینید با این تفاوت ها می تونید کنار بیایین یا اینکه بعد ممکنه همینا اذیتتون کنه ؟؟؟؟ اگه این موارد بعدا اذیتتون کنه نمی تونید زندگی خوبی داشته باشید چون هیچ وقت دید خوبی رو شرایط و شخصیت همسرتون ندارید و همیشه دنبال نقص میگردین
به همون نسبت هم ایشون بسته به اینکه یک مرد هستن در زندگی می خوان که خودشونو نشون بدن و وقتی ببینن نمی تونن در برابر شما به عنوان یه مرد بدرخشند دچار مشکل می شن و ممکنه تعادل رفتاریشونو از دست بدن

دوست عزیز من فکر می کنم شما درست نمی دونید کی و کجا و چگونه باید گذشت کرد.
اگه می گفتید در زندگی مشترکتون گذشت داشتید و از خیلی مسائل چشم پوشی کردید قابل ستایش بود ولی از خود گذشتگی در انتخاب ...
هیچ وقت از روی دلسوزی, ترحم و از خودگذشتگی با کسی ازدواج نکنید.
نه اینکه باید ایده ال گرا بود مثلا اگه می گفتید شرایط خانواده شما بهتره ولی ایشون اینده شغلی خوبی دارند. خوب اینجا می شد بررسی کرد که کدوم مهمتره و با توجه به بقیه معیارهاتون از بعضی از نقایص ایشون چشم پوشی کرد.
شما در تمام مواردی که ذکر کردید از این اقا برتری دارید.(لااقل به ضم خودتون)
حالا اگه ازدواج کردید می تونید تمام برتریهاتون رانادیده بگیرید و شوهرتون را به عنوان حامی و پشتبانتون بپذیرید و یا اینکه این از خود گذشتگی افت زندگیتون میشه؟
نکته دوم اینکه شما باهم قول و قراری بستید که هر دو موظفید اون را بدون جدل بپذیرید حالا اگه ایشون از این موضوع راضی نباشند و صرفا برای جلب رضایت شما قبول کرده باشند ممکنه بعد از ازدواج شما را مجبور کنند که باهاشون به شهرشون برید. خوب اون موقع یا شما باید پا روی خواستتون بزارید یا از طریق قانونی مسئله را حل کنید که هر دو مشکلات زیادی براتون ایجاد میکنه.
عقاید و افکار ادما را صرف صحبت کردن نمیشه شناخت خیلی از ادما حتی خودشون هم خودشون را خوب نمی شناسند و ممکنه در ابراز نظراتشون ایدال ها را بگند در صورتی که در عمل به حرفهاشون پابند نیستند پس شما خیلی هم نمی تونید در مورد تفاهم فکریتون مطمئن باشید.چون ممکنه ایشون در مقابل شما بدلیل برتری هایی که خودتون شمردید از روی عدم اعتماد بنفس در مقابل شماکورکورانه خودشون را موافق شما نشون دادند در حالی که بقیه خواستگاراتون چون کاملا از خودشون مطمئن بودند راحت نظر خودشون را حتی اگه مخالف شما بوده ابراز کردند.
مشکلاتی که شما گفتید (نرفتن سربازی, دانشجو بودن ایشون, بی کاریشون و مشکلات مالی ) هر کدوم به تنهایی می تونه مانعی برای یه ازدواج درست باشه حالا همه اینها با هم ...
بهتره بیشتر در مورد درست بودن این ازدواج فکر کنید.یه بار دیگه همه چیز و مشکلاتی که در پیش دارید را مرور کنیدوهمون طور که دوستان گفتند از مشاور کمک بگیرید.از روی احساسات تصمیم نگیرید.[/align]
موفق باشید.

از همه دوستان بی نهایت متشکرم که من رو راهنمایی کردند. راستش با خوندن پاسخ ها خیلی ته دلم خالی شد.:47:
در پاسخ به مهربان عزیز باید بگویم نه ما از طریق نت آشنا نشدیم. یک دوست ایشون رو به خانواده من معرفی کرد.
فکر می کنم من یه خرده منظورم رو واضح بیان نکردم. اول از همه بگم که در انتخاب همسر بیش از همه چیز اعتقادات طرف مقابل برام اهمیت داره و بعد سطح فکر و فرهنگش. ما 4 جلسه با هم حرف زدیم و او به اغلب سوالات من همون گونه پاسخ داد که من انتظار داشتم. او کاملا اعتماد به نفس داره و اصلا خودش رو کمتر از من نمی بینه و همین خیال من رو راحت می کنه. من هرگز به او القا نکرده و نمیکنم که تو از من پایین تری. چه بسا او صفاتی داشته باشه که به همه برتری های من بیارزد.
من فقط می خوام او بدونه که به خاطر ارزشی که برای او قایل هستم قصد دارم قید یک زندگی راحت رو بزنم و حاضرم با مشکلاتش کنار بیام.دلم نمی خواد که سر من منت بگذاره که به خاطر من از موقعیت خوب شغلی در شهر خودش گذشته. دلم می خواد که چشم هاشو باز کنه و ببینه من هم به خاطر او از خیلی چیزها گذشته ام.

دوست خوبم ....توي هر چي ميخواي گذشت كن اما خواهشا قبل از انتخاب و در معيار ها ايده آل هات ابدا!!!!!!توي اين مورد گذشت به هيچ دردي نميخوره.........