رفتارم درسته یا نه ؟؟

من قبلا مشکلمو تو تاپیک "می خوام کمکش کنم"مطرح کردم
الان چند وقته من ارتباطمو با دوستم قطع کردم ولی ایشون هنوز اس ام اس می ده و گاهی هم زنگ می زنه و...
می دونم این مشکلی که می خوام مطرح کنم خیلی ها تجربه کردن ولی واقعا من الان افسرده شدم
با اینکه تصمیم گرفتم باهاش قطع رابطه کنم ولی همش منتظرم یه خبری یا اس ام اسی یا زنگش از طرف اون بیاد
می دونم که قضیه ی ما کاملا بهم خورده حداقل در حال حاضر نمی شه به بهبودش فکر کرد ولی من همش امیدوارم و منتظرم یه تکونی بخوره
خواهش می کنم بهم نگین سرمو به کارای دیگه گرم کنم و خودمو مشغول کنم که یادش نیافتم چون جواب نمی ده من حتی لحظه ای که تو باشگاه دارم ورزش می کنم هم ذهنم درگیره اونه
دوستش دارم در حد مرگ با اینکه دوستش دارم ترکش کردم و از این کارم پشیمون نیستم چون می دونم رابطه مون خراب شده بود ولی من احساس می کنم همه چیزمو باختم
همه می گن این یه حس گذراست دوماه دیگه از یادت میره ولی من خودمو می شناسم وقتی یه چیزی تو ذهنم حک می شه دیگه بیرون نمی ره
نمی خوام با این افکارم زندگیه یه نفره دیگه رو خراب کنم
بعضی وقت ها پیشنهاد هایی بهم می شه ولی من خیلی سریع ردش می کنم و همه دوستام می گن چرا موقعیت هاتو از دست می دی
من 24 سالمه ولی متاسفانه فکر می کنم دیگه فرصتی برام نمونده و اشتیاقمو از دست دادم و احساس می کنم دیگه برای برقراری یه رابطه جدید دیر شده و
نمی تونم وارد یه رابطه جدید بشم
وقتی می بینم همه ی دخترای 20 -21 ساله شورو شوق داند احساس می کنم پیر شدم
شاید بهم بخندید ولی باور کنید احساس می کنم سنم خیلی رفته بالا و زندگی مال دخترای 18 19 ساله است
و برای من خیلی چیزها دیر شده

سلام:72:

همونطور که در جریان مشکلات قبلی شما بودم ، باید بگم متاسفانه شما دچار وابستگی عاطفی شدیدی شدید . دقت کنید که این وابستگیه نه دلبستگی یا عشق .

به این جمله ها دقت کنید :
<<همش منتظرم یه خبری یا اس ام اسی یا زنگی از طرف اون بیاد>>
<<دوستش دارم در حد مرگ>>

متاسفانه رهایی از وابستگی سخته و دقیقا همین حالت هایی که شما گفتید رو داره (منتظر خبر) یا (همیشه در فکرش بودن) . اگر رابطه شما کامل قطع می شد مسلما سختی شما بیشتر بود . بیشتر از الان تو فکرش بودید و سختی می کشیدید.

وابستگی به هر چیزی بده . و رها شدن از این حالت سخته اما ممکنه . باید یک دوره سختی ها رو به جون بخرید .
وابستگی باعث شده که شما خودتون رو محدود کنید (محدود به شخص خاصی) .
وابستگی باعث احساس یاس و نا امیدی میشه .
وابستگی باعث نگرانی و بی قراری در شما میشه .(آیا شخصیتش اصلاح میشه؟الان کجایست؟چیکار می کنه؟)

اگر شما دلبسته یا عاشق بودید حس و حالتون اینجوری نبود و خیلی راحت تر بودید .دیگه در شما احساس نگرانی نبود ،نا امید نبودید ،و خودتون رو محدود نمی دونستید . اما وابستگی تمام این حالات رو داره و باعث رنجش انسان میشه (حتی در زندگی زناشویی) .
اگر عاشق بودید احساساتتون تعادل داشت و دیگه نمی گفتید در حد مرگ دوسش دارم .
وابستگی آرامش رو از شما میگیره .

مهم ترین کار اینه که خودتون رو از هر وابستگی رها کنید . سخته اما ممکنه فقط کافیه ارادتون قوی باشه .

باران عزیز
شاید من نمی تونم درست تشخیص بدم که وابسته هستم یا دلبسته ولی بزار بگم حتی اگه وابسته هم باشم ولی بی عشق نیست
در کنار این وابستگیه من عشق هم هست باور کن هست من الان وابستگیمو ازش کم کردم ولی عشقم بهش مثل همون روزهای اوله
شما که می گش من خودمو محدود کردم می خوام ازت بپرسم آیا اونی که دلبسته ی کسیه خودشو محدوده عشقش نمی کنه؟؟؟
با این حسم چیکا کنم که فکر می کنم فرصتی برای از نو شروع کردن ندارم ؟؟
من احساس یه زن 40 سال رو دارم که بیوه شده
باور کنید همین حسو دارم

عزیزم قبول دارم که عشق هم داری اما عشقت نباید با وابستگی همراه باشه . اگر فقط عشق برات بمونه دیگه نگرانی نداری ، همین که بدونی روزگارش خوبه برات کافیه و دیگه بی خبری باغث نگرانی و استرست نمی شه .
ببین کسی که دلبستس دوست داره در کنار عشقش باشه ولی خود خواهی نداره که باعث محدودیتش هم بشه .
دلبسته اول از هر چیز به رضایت عشقش اهمیت میده .

این حس شما که فکر می کنی فرصتی نداری هم مربوط به همون محدودیتت میشه . این باعث میشه که کسی غیر از این آقا رو نبینی ، و همین یعنی اینکه خودتونو محدود کردید .
شما میدونید و قبول کردید که ایشون با این همه تردید و بی ثباتی نمی تونه زندگی که شما می خواید رو تامین کنه و اصلا ایشون حاضر نیست قدمی برداره چون می ترسه . پس این حقایق رو پذیرفتید . بنابراین باید با خودتون کنار بیاید و فرصت های دیگر رو از دست ندید .
نباید یک شکست اونقدر در شما نا امیدی ایجاد کنه که خودتونو یک زن 40 ساله بدونید .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hamishegi

دوستش دارم در حد مرگ با اینکه دوستش دارم ترکش کردم و از این کارم پشیمون نیستم چون می دونم رابطه مون خراب شده بود ولی من احساس می کنم همه چیزمو باختم

و برای من خیلی چیزها دیر شده

---

همیشگی عزیز
وقتی از کاری که کردی پشیمون نیستی دیگه نیازی به ملامت وسرزنش خودت باقی نمی مونه .
اگه همه چیزهائی که داری رو از خودت بدونی ، وشخصیت مستقلی داشته باشی با خراب شدن یه رابطه حس نمی کنی که همه چیزت رو باختی.
روخودت بیشتر کار کن.:72:

سلام همیشگی عزیز
این دوران هرچقدر هم که سخت باشه ولی برات خوبه اگه بتونی این دوران رو مدیریت کنی و با منطق پیش ببری و واقعیت ها رو قبول کنی مطمئن باش که
تو کل زندگیت می تونی افسار احساساتتت رو بدست بگیری و اگر غیر از این باشه احساسات افسار تو رو در دست میگیره
شما حتی اگه قرار باشه به این اقا برسی باید همچنین فرصتی رو هم به خودت و هم به ایشون بدی تا خودتونو پیدا کنید
شمانباید در طرف مقابلتون حل بشین و خودتونو شخصیتتونو فراموش کنید شما یک انسان مستقل هستین که اگه بتونید روی پاهاتون بیاستید وتصمیم بگیرید میتونید بعدها نقش بسزایی چه در زندگیه این فرد چه هر کسه دیگه ای که وارد زندگیتون می شه بازی کنید
مطمئنا یه مرد یه شخصیت مستقل و محکم رو خیلی بیشتر از یه شخصیت وابسته دوست داره چون اون شخصیت وابسته یه عمری اون مردرو اسیر خودش می کنه
شاید این اقا هم داره کاری می کنه شما به شخصیت اصلیتون برگردین وخودتون باشید

باخت در هر زندگی دوطرفه است همانگونه که رسیدن به کعبه آمال دوطرفه است .

می دونم که همه بعد از خوندن این نوشته ها سرزنشم می کنید ولی باور کنید من الان خیلی به کمکتون نیاز دارن
حتی اگه سرزنشمم کنید بازم می گم
دو روز پیش کسی که دوستش دارم بهم زنگ زد (نمی تونم وقتی زنگ می زنه جواب تلفن اش رو ندم ولی خودم اصلا بهش زنگ نمی زنم) پشت تلفن گفت می شه تو این هفته یه روز بیایی من ببینمت گفتم نه تو هنوز با خیلی چیزا کنار نیومدی برای چی می خوای منو ببینی گفت خواهش می کنم سه شنبه بیا من ببینمت جایی برنامه نزار تا شب 100 بار زنگ زد و گفت می خوام ببینمت آخره شبم ساعت 12 اس ام اس زد که حتما بیا
من همیشه وقتی می خوم ببینمش یه گل مریم بهش می دم چون خیلی گل مریم دوست داره
دیرزو آماده شدم رفتم داشتم گل می گرفتم که زنگ زد گفت کجایی گفتم اومدم یه چیزی بخرم گفت چی ؟؟؟
گفتم حالا بعدا می فهمی گفت واسه امروز هیچ برنامه ای ندارم باید برم جایی برو خونه منتظر من نباش!!!!!!!!!!
منم گفتم خودت از اول هفته اصرار داشتی بریم بیرون گفت الان دیگه نمی تونم بیام یه کاره فوری پیش اومده باید برم اونجا بعدا توضیح میدم خیلی عصبانی بود گفت قرار و بزار برای فردا
بعدش چند بار زنگ زد من جواب ندادم زنگ زد خونمون با مادرم صحبت کرد مامانم گوشی رو داد به من
حوصله نداشتم به مامانم توضیح بدم چی شده گوشی رو گرفتم
گفت مگه چی کار کردم اینطوری برخورد می کنی و شروع کرد توضیح دادن که چی شده بوده که نتونسته بیاد
گفت فردا همو ببینیمو دوباره خواهش و .... گفتم باشه
امروز صبح اس ام اس زده شاید برنامه ی امروز کنسل بشه بهت خبر می دم
می دونم الان همه می گن که این آقا روانیه مشکل داره جوابشو نده و ....
ولی من واقعا نمی دونم چرا اینطوری رفتار می کنه من خیلی نگرانشم باور کنید من بهش وابستگی ندارم فقط نمی خوام مشکلی براش پیش بیاد شاید برای همه تعجب آور باشه که بعد از این همه مشکلی که من از این آقا دید م بازم اینطوری می گم ولی من نمی تونم نسبت به مشکلاتی که براش پیش اومده بی تفاوت باشم
اون اینطوری نبود خیلی خوب بود مادر در جریان همه ی روابط ما بود همه چیز رو به راه بود نمی دونم یهو چش شده
فقط بهم بگین چیکار کنم
من پیش مشاورهم رفتم مشکلمو گفتم مشاور اولی که مرد بود و می خواست از آسیب روحی که من خوردم به نفع خودش استفاده کنه و خیلی راحت گفت شما که انقدر مهربونید می تونید این احساس پاکتونو به پای کسی بریزید که لیاقتونو داره و بعدش بهم پیشنهاد داد
خانومی هم که پیشش رفتم گفت شما خودتون رو آویزون کردین مردا از آدمای آویزون خوششون نمی آد
بچه ها شرایط ام خیلی بده

همیشگی عزیز
ایشون نه توان اینو داره که شما رو از دست بده نه جراتشو داره که باهاتون ازدواج کنه
این تردید حتما یه ریشه ای در روابط گذشته داره
باید با یه مشاور خوب صحبت کنید
اگر دوستان دکتر روانشناس خوب می شناسند معرفی کنند

حتی یک جمله از طرف هر کدومتون می تونه منو آروم کنه ولی مثل اینکه کسی حرفی برای آروم کردن من نداره
چون کاره من از نظره همه کاری غیر منطقیه