+شک و تردید در انتخاب بعد از 5سال ارتباط اینترنتی

سلام به همه ،لطفا نظر بدید
من دختری هستم 24 ساله حدود 5سال پیش با پسری اشنا شدم در اینترنت و بعد از یک سال رابطه ما یه رابطه تلفنی شد شهرهامون با هم فرق می کنه، بعد از 6ماه ارتباط تلفنی به شهر ما اومد تا همدیگرو ببینیم خیلی با اون چیزی که ازش تو ذهنم ساخته بودم فرق داشت اما چون ادم خوبی بود ادامه دادم گفتم دوستیه ما که قرار نیست همو ببینیم این دوستی ادامه پیدا کرد و هر 4ماه یه بار ما همو میدیدم اما هر روز یک ساعت شایدم بیشتر با هم تلفنی حرف میزدیم تا اینکه به من پیشنهاد ازدواج داد و من الان حدود سه سال دارم فکر میکنم دوسش دارم اما باهاش احساس سربلندی نمیکنم یک سال از من کوچیکتر چهرش اون چیزی نیست که میخوام فکر میکردم به مرور زمان درست بشه اما ماکه هیچ وقت پیش هم نیستیم که بخوام عادت کنم
باهام دانشگاه میرفتیم اما وسطش شازده بدون اینکه به من بگه و از ترس اینکه خوب باید بعد از درس سربازی بره و یه 4سالی سرهم طول مبکشه درس و ئانشگاه رو ول کرد و تازه 6ماه پیش به من گفته
الان اصلا نمیدونم چیکار کنم از طرفی دوسش دارم اما وقتی بهتر از اون چه از چهره چه از وضعیت مالی و درسی میبینم یا بهم پیشنهاد میدن دلم میره طرف اونا اما یه خاطر وابستگی عاطفیمون بهشون میگم نه الانم گفته تا 4ماه دیگه میاد جلو لمل من هنوز شک دام ونمیدونم چیکار کنم لطفا راهنمایی کنین

سلام
آیا تا بحال در مورد تردیدتون با خودشم صحبتی کردین ؟؟؟ ایشون می دونن که شما هنوز تصمیم خودتونو نگرفتین؟؟؟
وقتی بهتون پیشنهاد ازدواج داد چه جوابی بهش دادین؟؟؟

با سلام
به نظر او در معیار مسئولیت پذیری و تعهد مشکل داشته باشد. (ترک یکباره تحصیل و ...)
همچنین از نظر بلوغ هیجانی در وضعیت مناسبی نیست.(او در سن 18 سالگی که باید متمرکز بر تحصیل و ... بکند، خود را درگیر ارتباط عاطفی با یک دختر از طریق اینترنت می کند و بعد از چند سال از یک رابطه با هدف نامشخص در حالی که وضعیت تحصیلش مشخص نیست، بحث ازدواج را مطرح می کند)

لطفا مقاله ازدواج اینترنتی را مطالعه فرمایید
به غیر از معیارهای فوق در او منفی است، معیار مناسبی که شما را جذب کند ارائه ندادی. فقط شما به خاطر نیاز عاطفی اتون به ایشون وابسته شدید که این خود عیب بزرگی برای یک رابطه هست.

لطفا مقاله تفاوت دلبستگی و وابستگی را مطالعه فرمایید.
ولی نکته اصلی اینست که ازدواج سواد خاص خودش را می خواهد مهارتهاو آگاهی هایی لازم دارد که به وسیله آن بدانیم برای ازدواج چه چیزهایی را در خودمان و طرف مقابل باید بشناسیم، از چه راهی شناخت پیدا کنیم و چه آمادگی هایی برای ورود به زندگی نیاز هست.
در این مورد مقالات بخش مشاوره ازدواج و همچنین لینک مقالات برگزیده مشاوره ازدواج به شما پیشنهاد می شود.

خلاصه و نتیجه گیری:
تا طی آموزشهای لازم برای ازداوج از طریق مطالعه مقالات و همچنین مشاوره ، بی خیالش شو ، خلاص:305: :303: :104:

بله میدونه مرددم ازاولشم بهش گفتم اما میگه ظاهرم همینه که هست دست من نیست که درست کنم درسشم بخاطر من ول کرد این واقعا گناه که من بهس خرده بگیرم
خصوصیات مثبتش همه برمیگرده به اخلاق من اخلاقای خاص خودمو دارم لوس هستم زیاد گیر میدم زود عصبی میشم اما اون خیلی مهربون همیشه اروم میکنه منو و وقتی باهام حرف میزنه واقعا میفهمم چقدر میفهمه با اینکه کوچیکتر از منه اما چون باباش 4ماه اینجاست 4ماه دوبی به نظرم در مقایسه با هم سنامون بزرگتر از سنشه میدونم عرضه خیلی کارارو داره درسشم قول داده سربازیش تموم شد ادامه بده درکل اختلاف انچنانی نداریم اما من همش مرددم هردفعه فکر میکنم نتیجه میگیرم که کیس خوبیه اما دوباره بعد چند وقت شک میکنم من فقط میخوام بدونم بعد ازدواجمونم ممکنه این تردیدام اینکه یکی با شرایط بهتر میبینم اعصابم میریزه بهم بهش گیر میدم بازم اینجوری باشم ؟ نمیدونم اصلا دلم نمیاد تموم کنیم رابطمونو راستش بیشتر از خودمم برا اون ناراحتم اون بیشتر از من ضربه میخوره

سلام

خواهر من به جمع ما خوش آمدی:72:

آقای سنگ تراشان همه چی رو خلاصه و مفید گفتند من با ایشون کاملا" موافقم و رو حرف ایشون من یکی که حرف نمی زنم .

فقط مراقب باشید موردهای مناسب دیگه رو به خاطر این مورد نامعلوم و مشکوک از دست ندید :305:

هیچ وقت با تردید ازدواج نکن چون این طوری به طرف مقابلت ترحم کردی
اگه الان شما رو از دست بده بهتر از اینه که بعدا بفهمه شما بهش ترحم کردین

وقتی شما میگین مورد مرموز یعنی فکر میکنین من نمیشناسمش من کاملا میشناسمش و به نظرم مرموز نیست ، اره تا یه حدیش ترحم هست تا یه هدیش وابستگی و یه حدیش که به نظرم هیچ وقت پیدا نمیکنم ادمی از نظر خصوصیات اخلاقی مثل اون و ادمی که به تمام حرفاش اعتماد داشته باشم ، نمیدونم یه جایی گیر کردم که اصلا نمیتونم بهش بگم نه بعد 5 سال بگم سر کار بودی؟

دوست عزيزم...مورد شما عينا براي من پيش اومده البته من 2 سال از عمرم رو به اين شكل تلف كردم.......اين حس به هيچ وجه دوست داشتن نيست فقط يه عادته مسخرس......ميدونم الان نميخواي حرفمو قبول كني......منم 4 سال پيش همينو ميگفتم فكر ميكردم فقط با اون خوشبخت ميشم در حاليكه وضعيتم در حد يه رواني شده بود....
واي خدايا نميدونم چرا اين روزا تالار نو به گذشته ها ميبره؟؟؟چرا؟؟

ممنون از اینکه همتون گریه منو در اوردید

کیمیای عزیز
چرا گریه؟؟؟ مگه نمی خوای نظر بقیه رو بدونی ؟؟؟ انتظار نداشته باش همه اون چیزی رو بنویسن که تو دوست داری بشنوی
ببین خانومی این طور که معلومه شما خودت بشتر وابسته ای
من دقیقا میدونم حست الان چیه
نه می تونی باهاش ازدواج کنی و نه میتونی ولش کنی وقتی تصمیم می گیری ازدواج کنی فکر می کنی اشتباه بزرگی داری مرتکب می شی وقتی هم می خوای جدا بشی یه حسی درونت نمی زاره
اما بالاخره که چی؟؟؟ باید یه راهی رو تو زندگیت انتخاب کنی یا این وری یا اون ورری تکلیفتو با خودت مشخص کن