تفاوت تحصیلی

سلام
وقتی همسرم اومد خواستگاری من ،اون زیر دیپلم بود و من دیپلم. من علاقه به ادامه تحصیل داشتم و همسرم هم قول داد ادامه بده ،من الان کارشناسی ارشد دارم هیات علمی هستم ولی همسرم هرسال به بهانه ای زیر قولی که داده میزند همسرم ویژگی های اخلاقی خوبی دارد و من هم خیلی کم تحت تاثیر محیطم قرار می گیرم ،اما اینکه اون سر من رو شیره می ماله ناراحتم می کنه دوست دارم اون به خاطر پسرم هم که شده ادامه تحصیل بده البته اون خاطرات بدی از دوران تحصیلش داره ومن بهش حق میدم که بازگشت براش راحت نباشه ولی احساسم بهم میگه که لااقل به خاطر زندگیمون همچین کاری بکنه الان چند وقته از لحاظ روانی داغونم واحساس میکنم وقتی اون برای من هیچ سرمایه گذاری نمی کنه چرا من باید روی اون سرمایه گذاری عاطفی کنم با توجه که شغلم جوریه که باید ادامه تحصیل بدم واقعا نمی دونم چیکار کنم باید بین زندگیم وآرزوهام یکی رو انتخاب کنم اونم به خاطر اینکه همسرم به قولش عمل نمی کند.اگه چیزی به ذهنتون می رسه یا راه حلی دارید کمکم کنید

سلام خانم محترم و خواهر گرامی
من از مردان هستم.
به نظرم شما بسیار حساس شده اید.
مشکل هم خیلی اساسی و بنیادی نیست.
خواهرم
مرد شما تلاش برای زندگی دارد و می خواهد شما را از هر لحاظی تامین کند بدانید مردها می خواهند خانمهایشان را در حد امکان شاد کنند.
قولی که از امکان خارج شد جز شرمندگی و سرافکندگی و ... نمی آورد
او به شما قول داد ولی مردها به هدف اصلی زندگی می اندیشند و آن هم هزینه های خانه را متقبل شوند.
شما باید به شوهرتان یاری کنید تا بتواند این کار را بکند شما یاریش کنید.
تعجبم اینست که چرا با مدرک بالا ی شما او هنوز مدرکی نگرفته و از کم کاری شماست.
ملاکهای زندگی شما عوض شده آنچنان که شک دارید به او مهر و محبت بورزید یا خیر و این بسیار خطرناک است.
بدانید با این افکار روی آسایش را نمی بینید.
من بنظرم شما باید او را درک کنید تا اینکه به او زنج و عذاب بدهید
بدانید قول دادن برای تغییر یک وضعیت به راحتی امکان پذیر نیست و بهایی دارد که شما باید با همدیگر این کار را انجام دهید.
با سپاس برادرتان وم

[align=justify]سلام دوست عزیزم :72:

به تالار همدردی خوش آمدید.

یکی از دوستان من دانشجوی فوق لیسانس بود و با پسری ازدواج کرد که دیپلم هم نداشت.

روز دفاع دوستم، همسرش از اونجائیکه به همچین جلساتی عادت نداشت، موقع تعارف شیرینی، مثل مهمونی های معمولی، خیلی تعارف می کرد، طوریکه من کلافه شده بودم!

در اون حال نگاهم به دوستم افتاد که صورتش از افتخار به همسرش می درخشید. و یک لبخند شیرین همه صورتش رو گرفته بود.

همون آن کلافه گی من از بین رفت. چرا که با یک کم دقت دیدم این پسر ارزش هایی داره که خیلی بالاتر از مدرک دکترای اساتید حاضر در اون جلسه ست.

بلد نیست مثل اونها ژست بگیره، اما به جاش یک دنیا صداقت و صفاست.

وقتی دقت کردم دیدم همین سادگی لازمه خوشبختیه، خوشبختی ای که با مدرک بدست نمیاد.

البته دوست من هم اگر می خواست بد قلقی کنه، مطمئن باشید که زندگیش جهنم می شد. اما اون بلد بود زیبایی های همسرش رو ببینه.

خیلی ها دکترا دارن، اما تعهد ندارن. دکترا دارن، اما مسئولیت پذیر نیستند. دکترا دارن، اما نمی تونن محبت کنند. دکترا دارن اما ...

راستی! وقتی شما دیپلمه بودید، انتظارات امروز رو از همسرتون نداشتید. و راحت بهش افتخار می کردید. فکر کردید اگه همسرتون فوق لیسانس بگیره و از شما انتظاراتی داشته باشه که نتونید برآورده کنید، چه خواهید کرد؟ اگر اون روز همسرتون محبتش رو به این خاطر از شما دریغ کنه ...

از اینها گذشته همسر شما کسیه که به شما کمک کرده به این سطح برسید. اگر اون با شما همکاری نمی کرد، اگر مخالفت می کرد، مطمئن باشید که شما موفق نمی شدید فوق لیسانس بگیرید و حالا هم به دکترا فکر کنید.

پس به جای اینکه شک کنید که لیاقتش رو داره باهاش بمونید یا نه!!! قدر شناس زحماتش باشید و به عهدی که با هم بستید در هر شرایطی متعهد بمونید.

دوست عزیزم محبتتون رو مشروط به مدرک تحصیلی نکنید. چرا که اون محبت ارزشی نخواهد داشت.

موفق باشید. :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مهناز پويا

عزيزم همسر من وخيلي از خانمهاي دور و اطراف ما از داشتن تحصيلات دانشگاهي بي بهره اند، خوب اگر تحصيلات آكادميك داشتند خيلي بهتر بود ولي اين واقعيت را بايد پذيرفت.من قبل از ازدواج حتي حاضر به ديدن خواستگاراني كه ليسانس هاي معمولي داشتند نمي شدم .مثلا اگر مي گفتند فلاني ليسانس جغرافيا داره ميگفتم خوب با اين ليسانس چه كاري ميخواهد انجام بدهد.اما بعدها در نهايت افتخار و خوشبيني با آقا پسري آشنا شدم كه پزشك بود .باور كن بدترين و بيمارگونه ترين رفتارهايي كه يك مرد ميتواند در حق يك زن انجام دهد از اين آقا سر ميزد. با ظاهري بسيار زيبا ومعقول اما..............
اما وقتي با همسرم آشنا شدم ديدم يك مرد بدون تحصيلات هم مي تونه رنگ زندگي را برات عوض كنه.
شوهر من شايد ژست هاي يك آدم تحصيل كرده رانداره و خيلي جاها كه من دلم مي خواهد اتو كشيده باشه نيست ولي تو زندگي هم همانقدر ساده و راحت با مسائل برخورد ميكنه و از بيشتر لحاظ هيچ دغدغه و اظطرابي به من وارد نميكنه ضمن اينكه بسيار احترام همسر و خانواده راهم داره و .............
حال من ميدونم همه چيزر ا نمي توان باهم داشت .براي داشتن بعضي اولويتها بايد از بعضي ديگر گذشت.

---

[/align]

ممنونم فکر می کنم اعتقاداتم گردگیری شد. از روش جدیدی برای برخورد باهاش استفاده می کنم امیدوار ثبت نام کنه وامیدوارم اعتماد به نفس از دست رفته من برگرده

خيلي خوبه......گاهي وقتا تغيير ديد و نگرش خودمون به صرفه تر از تغيير يه آدمه:72:موفق باشي:203: