دهن بینی ، علت و درمان

باسلام و احترام خدمت اعضای تالار همدردی !
من 26 سال سن دارم و الان 4 سال است که با همسرم زندگی میکنم و صاحب یک دختر کوچولو هستیم .
هر دو نفر ما کارشناس ارشد هستیم .
همسر من یک مشکل دارد که این مشکل زندگی مارا تا مرز جدایی پیش برده است .
به اعتقاد من همسرم فردی است که شخصیت مستقل و شکل گرفته ( به صورت قوی ) ندارد و خیلی راحت تحت تاثیر حرف اطرافیان قرار میگیرد (از همکار گرفته تا ... ):47:
به همین دلیل به یکباره اوضاع زندگی ما از این رو به آن رو میشود . امروز عاشق من وزندگیمان است و 3 روز بعد من را انسانی نالایق میداند .
این تغییرات رفتاری او که به نظر من صحبتهای دیگران تاثیر با اهمیتی در آن دارد باعث شده که زندگی ما پر نوسان دنبال شود و من از آینده ی زندگی مشترکمان اطمینان نداشته باشم .
خواهش من از شما این است که :
1- مرا راهنمایی کنید که ریشه این مشکل را در درون همسرم پیدا کنم . :203:و
2- مرادر برطرف کردن این مشکل یاری نمایید .:203:

من فقط یه جمله به ذهنم میرسه که بگم و اونم اینکه افرادی که دهن بین هستن اصولا اعتماد به نفس بالایی ندارند و خود ساخته نیستن

سلام برادر گرامی
با خانومتون سر این دهن بینی صحبت کردین ؟؟؟
آیا تا بحال بهش هشدار دادین که این مسئله داره بینتون فاصله می اندازه؟؟؟
بیشتر تحت تاثیر چه کسانی قرار می گیره؟؟؟
اآیا شما رفتاری نمی کنید که همسرتونو حساس کنید و باعث بشه ایشون تعادلشونو از دست بدن ؟؟؟
می شه به ما بگیین خانومتون از چه کارهایی ایراد می گیرن و زندگی رو به کامتون تلخ می کنن؟؟؟

سلام من نمی خوام بگم که این موضوع درسته هست یا نه! و می تونه بهانه ای باشه واسه اینکه همسرتون دهن بین باشن یا نه ولی من احساس می کنم و می دونم که هر زنی یه چیزهایی و یک سری ملاکها برای خودش از اول توی زندگیش و توی ذهنش وجود داره که حالا شاید گذشت زمانه و یا اتفاقات اون باعث میشه که بعضی از اوقات این آمال رو به دست فراموشی بسپاره و احساس می کنم که همسر شما هم باید روی یک سری از مسائل حساس باشن و یه جورایی آمال و آروز در این زمینه داشته باشن که حالا صحبت های دیگرون هم صحه ای بر این مطلب میشه! البته من نمی دونم که همسرتون در مورد همه مسائل هست که این جوری روشون تاثیر میگذاره یا فقط در پاره ای مسائل و موضوعات خاصی هست که من فکر می کنم یه صحبت منطقی و به دور از توهین و تنش بتونه همه چیز رو حل کنه! البته در یه فضای کاملا صمیمی!

دوست عزیز

شما اطلاعات کمی راجع به خودتون و همسرتون داده اید ، و به نوعی مشکلی را خیلی کلی مطرح کردید ، در حالی که راهنمائی درست و دقیق ، نیاز به بیان دقیقتر مسئله دارد .

بهتره از نحوه آشنایی ، چگونگی ازدواج و نمونه های رفتاری خود و همسرتان با هم ، بیاناتی داشته باشید ، تا دوستان بهتر بتوانند تشخیص دهند و راهنمائی کنند ،
شما در پستتان در واقع تشخیص دادید ودنبال علت یا نسخه هستید ، این یعنی طرح یک بحث نه یک مسئله ، که می توانست با این عنوان مطرح شود ، با کسی که دهن بین " است ، چگونه باید رفتار کرد یا علت آن چیست .
پس شما در عمل طرح مسئله ننموده اید . چون جزئیات لازم را بیان نکرده اید و حتی برای تشخیص خود از رفتار همسر مصداقی نیاورده اید .

در هر حال اگر مایلید این تاپیک به صورت طرح مسئله برای دریافت راهنمائی ، جهت حل آن پیش برود ، بهتر است که جزئیات بیشتری را بیان کنید .
اگر هم مایلید که به عنوان یک بحث موضوع دنبال شود بد نیست عنوان تاپیک را اصلاح فرمائید .

منتظر نظر و توضیحات شما هستیم .

با سپاس فراوان از گل مریم ، mamfred , del به خاطر توجهشون به مشکل من .:72:
در پاسخ به گل مریم باید بگم که :
همسر من متولد و بزرگ شده یک شهر خیلی کوچک هستند و طبقه اجتماعی خانوادگی قوی ای ندارند . بعد از ازدواج با من به یک کلان شهر آمده اند و در آن زندگی میکنیم ( من متولد و بزرگ شده تهران هستم ). از اول آشناییمان من مشکل کمبود اعتماد به نفس را در ایشان درک کردم و خیلی سعی کردم ایشان را متوجه ارزشهایی که دارند بکنم و حتی نقاط ضعفی را که در فرهنگ کلان شهرها میدیدم به ایشان گفتم و سعی کردم اعتماد به نفس ایشان را تقویت کنم تا در برابر افراد جامعه دچار خود باختگی نشوند .
من مطمئن هستم که توانستم اعتماد به نفس همسرم را تا حد زیادی افزایش دهم ولی در عین حال با نظر گل مریم نیز موافقم .:)
mamfred گرامی :
در جواب سوال اول باید عرض کنم که :
زمانی که روابط خانوادگی ما صمیمی است من با همسرم در مورد این مسئله صحبت کرده ام و همواره ارزشهای زندگیمان را به ایشان یادآوری نموده ام (شایان ذکر است زندگی ما در زمینه تحصیلی و اقتصادی فوق العاده موفق بوده است.) و به ایشان گفته ام که اولا نباید ما خودمان را با کسی مقایسه کنیم و همچنین همواره به ایشان گفته ام که لزوما سایرین در مورد مسایل زندگیشان صادقانه صحبت نمیکنند. ولی متاسفانه من فکر میکنم همسرم تیزبینی لازم را در جهت تحلیل صحبتهایی که از دیگران میشنود ندارد و بیشتر حرفهای آنها را باور میکند تا آنها را تحلیل کند و صحت آنها را بسنجد . در نهایت لازمه اینو بگم که من به جز این مشکلی که با همسرم دارم از زندگیم نهایت رضایت را دارم و از موقعیتی که در اجتماع پیدا کردیم کاملا راضی هستم و به آینده حرفه ای و اقتصادی خودمون بسیار خوش بینم ، در همین شرایط همسرم ... .
در جواب سوال دوم :
راستش رو بخواهید کار از فاصله گذشته و این قضیه داره به زندگیمون شدیدا لطمه میزنه . من دیگه خسته شدم از بس برای ایشان صحبت کرده ام ، احساس میکنم در این زمینه کاری از دست من بر نمیاد . ایشان 2 سال از من کوچکتر هستند ئ انتظار دارم بهتر فکر کنند و به جای اینکه به سایرین اعتماد کنند حرف منرو بیشتر قبول داشته باشند .
در جواب سوال سوم :
طبیعتا بیشتر از همه تحت تاثیر مادرشان هستند و تندرو ترین مخالف شیوه زندگی ما نیز مادرشون هستند .
در جواب سوال چهارم :
من نمیدانم . نوسانات رفتار ایشون بسیار شدیده . مثلا 3 ماه یا بیشتر صمیمی ترین روابط را با هم داریم و به یکباره ظرف 2 روز ( 3 ماه یا بیشتر و 2 روز را بدون هرگونه مبالغه ای عرض میکنم. ) همه چیز زیر و رو میشه .
در جواب سوال پنجم:
هربار یک چیز . یکبار در مورد تغییر شغلشون حرف میزنند ،یکبار در مورد مسافرت به خارج از کشور ، یکبار در مورد رفت و آمد با خانوادشون ، بار دیگر درباره رفتارهای من و ... . گویا بستگی دارد چه موضوعی مد نظر نزدیکان ایشان باشد .
del ارجمند :
فکر کنم در بالا شما نیز پاسخ منرا دریافت کرده بلشید .


بازهم از همه شما صمیمانه تشکر میکنم .:72:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

با تشکر فراوان از فرشته مهربان
لطفا منرو راهنمایی کنید که چطور عنوان تاپیک رو عوض کنم .:shy:

خدمت فرشته مهربان عرض کنم که ما در دوران لیسانس با هم دانشکده ای بودیم و در آنجا با هم آشنا شدیم و پس از دوسال دوستی ازدواج کردیم .
همچنین فکر کنم در پاسخ به سوالات سایر دوستان نیز جزییات بیشتری در مورد مسایل ما مطرح گردید .
از توجه شما بسیار ممنونم .:)

به نظر میرسه ، همسر شما به خاطر خود باوری ضعیف و نوعی سرگردانی در تعیین هدف زندگی و عدم شناخت دقیق خواست و نیازها هایش و به عبارتی این که نمی داند دقیقاً چی می خواهد ، دچار بی ثباتی شده .
بنا به آنچه از مادرش بیان کردید ، شاید ریشه اش در عدم استقلال فردی به خاطر نوع تربیت و فرهنگ حاکم بر خانواده بوده ، همچنین نوعی بی اعتمادی به دیگران ( یا حس بد بینی ) احساس میشه .

در کل روندی که شما از ایشون در این حد شرح داده اید ، نشان می دهد که لازم است به اتفاق نزد مشاور بروید ، که هم ریشه یابی دقیق صورت گیرد و به همسرتان در ایجاد تغییر در خود کمک داده شود ، هم شما مهارت لازم برای کمک به وی را بیاموزید .

به نظر من مراجعه به مشاور ضرورت دارد .

سامی گرامی
مشاوره حضوری حتما ضروری است
ممنون که به سوالات شفاف پاسخ دادین
همسرتون شاغلند؟؟؟
روابط اجتماعی باعث می شه آدما خودشون بهتر با جامعه وفق بدن در صورتی که ایشون شاغل نیستند من فکر می کنم اگر در راستای مهارت هایی که در دانشگاه کسب کردند اگر فعالیتی داشته باشند به بالا بردن اعتماد به نفسشون کمک می کنه
شما خیلی می تونید به همسرتون کمک کنید نه با حرف بلکه با عمل به ایشون بفهمونید سطحشون بالاتر از اون چیزیه که فکر میکنه
در مروده مادرخانومتون هم باید بگم که متاسفانه خیلی از آقایون این حساسیت رو نسبت به مادرزنشون دارن و هر مشکای که پیش میآد فکر میکنن از زبان کسه دیگه ایشت
البته من نمی گم ایشون بی تقصیرند بلکه فقط خواستم یکم حساسیتتون رو کم کنید و به همسرتون با مهربانی بگید شما یکی دونسل با مادرت اختلاف سنی داری پس درک مسائل باید از طرف شما و ایشون کاملا فرق کنه
یکم باید با سیاست رفتار کنید تا همسرتون حساس نشن
در مورد اینم که می گید ایشون 3 ماه خوبن 2 روز همه چیز میریزه بهم مطمئن باشید توی اون مدت از یه مسائلی ناراحت شدن و این ناراحتی ها رو هم انباشته میشه
و با یک بهونه ی کوچیک سر باز می کنه یادتون باشه هیچ مسئله ای در زندگیه مشترک نباید کهنه بشه
به نظرم شما یکبار بدون حضور همسرتون پیش مشاور برین و همه ی مشکلات رو بگین دقت کنید که انصاف به خرج بدین و همه چیز رو بگین اگر خودتون هم کوتاهی داشتین بگین تا مشاور بتونه کمکتون کنه