مهر مادري تا چه اندازه ؟!

مهر مادري تا چه اندازه ؟!

http://www.hamdardi.net/imgup/12/125...3dab0ce8ff.jpg
سلام به دوستان خوبم در خانه ي پر مهر همدردي :43:

مادر!

واژه اي زيبا وشادي آفرين .


مهر مادري !

عشقي پاك و شيرين و هديه ارزنده ووديعه اي گرانبها


همانطور كه مي دونيد خداوند اين نعمت رو در وجود مادر ,قرار داد تا هم براي مادر رنج بزرگ كردن فرزند شيرين بشه و هم فرزند بتونه كنارمادر با مهر و محبت وعشق رشد كنه .

حالا اين عشق و محبت به چه ميزان؟
به چه قيمت؟
آيا بايد كاملا بي قيد و شرط باشه ؟
آيا بايد به بها ي شيره جان مادر باشه ؟
مادري كه عسل رو به كام فرزندش مي ريزه به چه عطا و مطاعي ميده ؟
آيا برحسب وظيفه است ؟برحسب عشق بي حد و مرزشه ؟بر حسب وابستگي به فرزندشه ؟
مبادا عشقش خود خواهانه باشه ؟!(يعني بر اساس اون چيزي كه حسش رو ارضاءمي كنه و خلاءهاش رو مي پوشونه باشه ).
وقتي خوب به اطرافم نگاه مي كنم مي بينم . مادراني كه حواسشون به هدف اصلي زندگي و بندگي و مادري بوده ,شادو سرزنده اندحتي اگر فرزندانشون ازشون دور باشند
سلامت و اميدوارندچون حواسشون بوده و عشق مادرانه را به سمت درست و ميزان درست صرف كردند.اين ها خيلي عالي شهد شيرين عشقشون را به فرزندانشان چشانده اند .
اما آنطرف تر مادري خسته و رنجور و تنها . هريك از خطوط چهره اش نشانه فداكاريها و جانثاريهاش را هويدا مي كنه .
وقتي كنارش مي نشيني بيشترين جملاتش در مورد فرزندشه . در تمام طول عمرش هميشه خودش رو فدا كرده و همه ي هم و غمش فرزندش بوده .
حالا كه مي بينه فرزندش بزرگ شده و ديگه نه فرزند مثل اون روزها به مادر نياز داره و نه مادر مي تونه حس هاش رو با لبخند ها و شيرين كاري هاي فرزندش ارضاءكنه ,
مادر احساس مي كنه كه يكباره دچار خسران بزرگي شده؟!

به نظر شما مادري كه بيش از حد فداكاري مي كنه ودلسوزي ها و مهر بي حدش ميشه يه وظيفه , مادر مقصره يا فرزند؟


درسته !‌مهر مادر بي قيد و شرطه .واين به تناسب و اعتدال نمي رسه مگر با عشق پدرانه .چون عشق پدر با قيد و شرطه !
روي سخنم با مادراني كه تمام توجه شون رو معطوف به فرزند مي كنند وگاه از وجود همسر غفلت .ونقش پدر رو تو خانه كمرنگ مي كنند . وغافلند كه......
ومادراني كه به دلايلي مانندفوت همسر يا جدايي تمامي وظايف تربيت به دوششون افتاده
ورسالتي سخت تر و حساس تر بردوش دارند.
اين مادرها بايد نصف وجودشون را از عشق مادرانه و نيمي ديگر را عشق پدرانه بگنجانندتا بتونند در امر تربيت متعادل پيش بروند.

من مادر مي دوم تا خار به پاي فرزندم نرود اما به چه قيمت ؟!به قيمت اينكه راه رفتن را از فرزندم بگيرم ؟!
من مادر لقمه در دهان فرزندم مي گذارم به چه قيمت ؟واز اين كار لذت مي برم به چه قيمت ؟
من مادر مدافع فرزندم هستم ؟به چه قيمت ؟
من مادر اشتباه فرزندم را توجيه مي كنم ,به چه قيمت؟
من مادر خواب را بر خود حرام مي كنم كه فرزندم آسوده باشه ؟به چه قيمت ؟
من مادر كارها را خودم انجام مي دهم و رنج آموزش را به خودم نمي دهم به چه قيمت؟



مادر خوب ومهربونم كمي صبر كن !كمي به خودت استراحت بده ! كمي همسروفرزندت روباور داشته باش!
فرصت رشد و بزرگ شدن رو, گاهي با مهار دلسوزي ومهرت به فرزندت بده !

[align=justify]ضمن تشکر از ستاره عزیز :72:

از نظر من آفت پدر و مادر شدن اینه که خودم رو خالق و تعیین کننده سرنوشت فرزندم بدونم.

از فرزندم انتظار داشته باشم اعتقاداتی رو داشته باشه که من دارم، نگرشی که من برگزیدم، ایمانی که من انتظار دارم، راهی که من انتخاب کردم، اخلاقی که من بهترین می دونم، وجهه اجتماعی ای که من در شانش می دونم، تحصیلاتی که من لایقش می دونم، و غیره و غیره.

یادم باشه که تلاش کنم شایسته ترین "واسطه" بین خالق و مخلوق باشم، اما خودم رو صاحب اختیار فرزندم ندونم.

یادم باشه که هم افراط ممنوع و هم تفریط! :305:[/align]

جالب این است که گاهی در نزاع های خانوادگی ، زن یا مرد با چنان تحکمی می گویند "بچه ی من - بچه ی تو " گویی از یکی از مستقلاتشان صحبت می کنند . واقعا خجالت آور است .