به نظرتون کار اشتباهی کردم؟

سلام دوستان عزيز
من و همسرم 4 سالي است که در عقد به سر مي بريم.چندي پيش با همسرم در مورد محل تالار عروسيمون صحبت شد و همسرم تالاري که بسيار ساده بود رو پيشنهاد داد و من با پيشنهادش مخالفت کردم اخه مجلس نامزدي که ما گرفتيم در بهترين تالار هاي شهر بود.حالا بعد از يک سال همسرم ميگه هدف من از پرسيدن اين سوال(محل تالار)اين بوده که از شدت علاقه اي که به من داره اگاه شه .و الان متوجه مي شم که تو علاقه اي به من نداري و گرنه با پيشنهاد من مخالفتي نمي کردي؟دوستان به نظرتون اشکالي داره اگه به همسرت خواسته ات رو بيان کني؟ایا کار اشتباهی کردم که باهاش مخالفت کردم؟

سلام
RAINBOWعزیز اولا ورودت رو به تالار تبریک میگم ،امیدوارم دوستان خوبی اینجا پیدا کنی و دوستان خوبی برای هم باشیم
و اما در مورد تاپیکت باید بگم که این اصلا اشکال نداره که نظر واقعیت رو به همسرت بگی و اصلا باید همینطور باشه ،صداقت اولین اصل زندگی هست ،واین بهتر از اونه که به خاطر یه سری تعارفات بخوای خودت نباشی و بهتره در مورد این موضوع با همسرت خیلی خوب و صمیمی صحبت کنین
ولی من لزومی برای برگزاری جشن مفصل نمی بینم اتفاقا یه دلیلش همین مراسم نامزدی مفصله ،اخه دوست خوبم اینهمه بریز و بپاش برای چه؟میتونین این پولو خرج زندگیتون بکنید با توجه به اینکه دارید به مبارکی یه زندگی جدید رو شروع میکنید

Rainbow2009 عزیز
گفتن نظرات شخصی نه تنها اشکال نداره که به قول گل مریم باید همینطور باشه ، اما با یه قید: :"نوع گفتن " مخالفت ها و بیان اختلاف سلیقه ها خصوصا در اوائل زندگی باعث بوجود اومدن کدورتهائی میشه که قطعا اینگونه کدورتها در سالهای بعدی زندگی وشناخت بیشتر ، کمتر وکمتر میشه. طبیعیه که اگه اون هم به شما در مواردی "نه" بگه شما هم احساس خوبی بهتون دست نمی ده. اولین شرط "همراهی" ، اعلام موافقته اگرچه بعضی موارد به خواسته خودمون نباشه.
پیشنهاد میدم با صحبتهای مختلف وکاملا دوستانه ببینید ایشون چرا اون تالار رو میخواد بگیره.سعی کنید اونو درک کنید. صحبت کنید وخوب گوش بدید. بعدها بهشون بفهمونید که اختلاف سلیقه وعقیده ارتباطی با دوست داشتن نداره

[align=justify]ضمن تایید صحبت دوستان،

فکر نمی کنم جایی برای نگرانی شما وجود داشته باشه. منظورم بابت این جمله همسرتونه:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط rainbow2009

حالا بعد از يک سال همسرم ميگه هدف من از پرسيدن اين سوال(محل تالار)اين بوده که از شدت علاقه اي که به من داره اگاه شه .و الان متوجه مي شم که تو علاقه اي به من نداري و گرنه با پيشنهاد من مخالفتي نمي کردي؟

---

ایشون حتما محک های دیگه ای برای سنجش عشق شما به خودشون در نظر گرفته اند. اختلاف سلیقه در بعضی موارد اجتناب ناپذیره و باعث نمی شه علاقه طرف زیر سوال بره.

فکر می کنم برخورد مناسب از جانب شما می تونه شوخی گرفتن این صحبت ایشون باشه. قلقلکش بدید و بگید، پس منم فهمیدم بهم علاقه نداری که با فلان نظر من مخالفت کردی!:72:[/align]

حالا اگه خیلی هم رو تالار بحثتون شد ، باهم بیاید تالار "همدردی" !!، هم شیک وباکلاسه ، هم صندلی به اندازه کافی داره ، گل وشیرینی وشام و.... هم با بچه ها همه رو ردیف می کنیم.
:P :227:

از يکايک دوستان عزيز کمال تشکر رو دارم و واقعا با خوندن نظرات مفيدتون دلگرمم کردين.:72::72:


دوستان عزيز من و همسرم يک سالي ميشه همديگه رو نديديم اخه همسرم واسه ادامه تحصيل به يک کشور اروپايي مهاجرت کرده.و ماهر شب در زمان خاصي با هم چت مي کنيم.چندي شب پيش همسرم به شدت بي حوصله بود و من هر چه تلاش کردم که از بي حوصله گي درش بيارم اما موفق نشدم و اون به صحبتهای من هیچ توجهی نداشت واسه همین من تنهاش گذاشتم اخه با خودم گفتم این طوری شاید بهتر باشه اما دیشب علاوه بر اینکه از مخالفت من انتقاد کرد از اینکه اورا تنها گذاشتم ناراحت بود.
همسرم می گه که من صبرمی کنم تا تو نحوه ی ارتباط با شوهرت رو یاد بگیری .می گفت تو هنوز نمی تونی من رو درک کنی واسه همین بسیار از دلتنگیهام ومشکلاتی که واسم پیش می اد رو ازت پنهون می کنم.می دونید دوستان من و همسرم 8سال تفاوت سنی داریم.همسرم من را خیلی دوست داره اما به دوست داشتن من نسبت به خودش شک داره.دوستان عزیز به نظرتون من چگونه دوست داشتنم رو بهش ثابت کنم؟دوستان من بایستی اعتراف کنم که به درستی نمی تونم با همسرم ارتباط موثر و خوبی داشته باشم.نمی تونم زمانهایی که همسرم ناراحت ارومش کنم..
دوستان ممنون میشم اگه راهنماییم کنید؟.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط BABY

حالا اگه خیلی هم رو تالار بحثتون شد ، باهم بیاید تالار "همدردی" !!، هم شیک وباکلاسه ، هم صندلی به اندازه کافی داره ، گل وشیرینی وشام و.... هم با بچه ها همه رو ردیف می کنیم.
:P :227:

---

قربونتون بشم.خیلی شوخب بامزه ای بود.:D

سلام خدمت دوست گرامی rainbow200.. امیدوارم که خوب باشید.

دوستان توضیحات بسیار خوبی بیان نمودند و حس خوش طبعی اعضای تالار هم یکی از ویژگی های این تالار بشمار می آید.

اما برویم سر اصل مطلب و سوال شما که می فرمایید من نمی توانم همسرم را درک کنم و یا ایشان چنین تصوری دارند::::
ابتدا می خواهم در این مورد مطالبی را عرض کنم... ببینید دوست گرامی در بسیاری از صحبت ها و اختلاف های زناشویی دو عامل و مانع باعث می شوند تا زوجین یکدیگر را درک نکرده و متقابلا کارشان به مشاجره بکشد. و ان دو عامل چیزی نیست جز اینکه آقایان از درخواست ها و نیازهای ""غیرمنطقی"" زنان خود شکایت می کنند و زنان از ""بی تفاوتی و بی احساسی""" مردان نسبت به خویشتن.(همانند موردی که شما اشاره نمودید)

البته ریشه این اختلافات را باید در دوره کودکی افراد جست و جو نمود.
عموما ""آقایان"" برداشت متفاوتی نسبت به دردودل های همسرشان دارند ... "آقایان" می پندارند عامل اصلی و گناهکار اصلی در هنگام ناراحت بودن همسرشان ""خوشان(آقایان)"" هستند. یعنی هنگامی که زنی با مرد خود صحبت می کند و از زمین و زمان می نالد در ابتدا مرد فکر می کند چه کرده است که خانومش اینقدر ناراحت و افسرده است؟؟
و متقابلا در فکر پیدا کردن راهی می افتد تا ""مشکل"" و ""ناراحتی"" همسر خود را ریشه یابی و حل نماید. و مانند یک ریاضی دان راه حل به همسرش توصیه می نماید.

>>>درصورتی که وقتی زنی با مرد خود دردودل می کند و از مسئله ای ناراحت است نه اینکه می خواهد مردش راهی را جلوی پای او قرار دهد و یا از او معذرت خواهی نماید بلکه در آن لحظه بسیار حساس "زن" تنها به آغوش گرم و سخنان لطیف و آرام کننده شوهر نیازمند است تا حل مشکل.

و اما برداشت زنان::::

ببینید حس همدلی و سخن گفتن زنان بسیار قوی تر و جزئی تر از مردان است.انها هنگام سخن گفتن و دردودل کردن با شوهران خود بیشتر به جزئیات امر از جمله::: لحن صدای شوهر...حرکات غیر کلامی شوهر خود... توجه می نماید و جالب است بدانید یک زن حتی از چشمان همسر خود می تواند پی ببرد که آیا او تملق می کند یا واقعا با او همدردی می نماید.

یکی از مهم ترین عوامل رضایت زنان از زندگی زناشویی و ارتباطات خود با شوهر این است که همواره در تلاش هستند و انتظار دارند شوهر ""رابطه خوبی"" را با او برقرار نماید.

وقتی زنان با شوهران خود نزدیکی می کنند در واقع بسیار دوست دارند حول محور سخن انان درباره زندگی زناشویی و خود و همسر معطوف باشد نه جیز دیگر.
.................................................. .................................................. ..........

اما راه حل چیست دوست گرامی؟؟::

راه حل این است که زن و شوهر چگونه راجع به رنجش ها و دلخوری ها و مسایل آزاردهنده...بتوانند با یکدیگربحث و گفت و گو نمایند.

شما حتی باید توافقی در مورد چگونه ابراز کردن اختلافات و مشکلات داشته باشید... یعنی توافق نمایید که چگونه می توانید بدون ناراحتی هم مشکل و نقص های یکدیگر را به هم گوشزد نماییم.

دوست عزیز به نظر بنده همان گونه که خود اشاره نمودید فعلا از همسرتان جدا هستید و این جدابودن خود عاملی است برای عدم درک یکدیگر. ولی شما می توانید با تکیه بر مواردی که عرض نمودم علاوه بر اینکه همسرتان را درک نموده بلکه او را آرام نیز سازید.

با تشکر:72:

اولین شرط "همراهی" ، اعلام موافقته اگرچه بعضی موارد به خواسته خودمون نباشه.
فعلا ودر مرحله عقد ونامزدی بهتره تا جائیکه بهتون بد نمی گذره ویا با اصولتون مغایرتی نداره ، مخالفت نکنید. تو دوستیهاتون دقت کنید ، شما با افرادی دوستی تون محکمتره که مثلا اگه یه موقعی پیشنهاد بدین برین بگردین ، پارکی خریدی و... پیشنهادتونو بپذیرن وباهاتون "همراهی" کنن. پیش نیاز همراه بودن هم " عدم مخالفته":72: