آرامش........ و یک راه میان بر

ناگفته پیداست که یکی از عوامل به هم خوردن آرامش در افراد ، دغدغه هاست ، دغدغه های مختلف

زندگی که هر چقدر توان ساماندهی و مواجهه معقول با آنها کمتر باشد ، اسارت ذهن به وسیله آن پیش

می آید ، و با ادامه و انباشت آنها در ذهن ، یک بار روحی پدید می آید ، که آرامش را از فرد سلب می کند

، و آرامش اولین فاکتور بهداشت روانی است ( البته به نظر بنده ).

این "دغدغه ها " به زندگی روزمره ما باز می گردد ، دغدغه در رابطه با شغل ، تحصیل ، ازدواج ، همسر ،

فرزند ، معیشت ، روابط بین فردی ، و پیشامدها . ....

توجه به بهداشت روانی که گفتم به نظر بنده اولین فاکتورآن حفظ آرامش است ، برای هر فرد ضروری

است ، و اهمییت دادن به آن باعث تلاش برای کسب آگاهی و مهارتهای مختلف جهت مهار دغدغه ها و

مدیریت مشکلاتمی شود .

برای حفظ آرامش و ارتقاء آن هم راه های مختلف وجود دارد .( که ار ذکر آنها در این مجال معذوریم ، تا موقعیتی مناسب تر )

در اغلب برنامه های دینی ما اعم از واجب و مستحب بهداشت روانی و قوت روحی انسان مد نظر است .

یکی از این برنامه ها که جزء مستحبات ، سفارش شده ( و مستحبات به نظر بنده راه های میان بر و

تقویت کننده است )، برنامه "اعتکاف" است که طی آن فرد روزهایی از ماه قمری را در مسجدجامع شهر

یا روستا ، با آدابی خاص می ماند و بیتوته می کند و به اصطلاح معتکف می گردد . در میان ماهای سال

اعتکاف در دهه آخر رمضان و ایام البیض (سه روز وسط ) ماه رجب بسیار سفارش شده .

آنچه که بنده می خواهم به آن اشاره کنم ، تأثیر اعتکاف در دفع دغدغه ها و امواج منفی ( به قول اهل

عرفان "خواطر" ) و تأمین آرامش است .

برنامه ای که در اعتکاف مستقیماً به روح و روان و تأمین آرامش آن باز می گردد ، پرهیز دادن معتکف از

توجه به امور و افکار دنیایی ( همان دغدغه ها) و هر آنچه غیر خدا ست و پرداختن به ذکر و دعا و دیگر

اعمال عبادی هر قدر که می تواند می باشد .

با یک سیر در مقالات و کتب معنا گرای امروزی (در حیطه روانشناسی) ، و حتی عبادات در مکاتب مختلف

الهی ، به خوبی می توانیم در یابیم که تعالیم حقه دینی ما ، تا چه حد پویا و انسان ساز و سلامت محور

است ، از جمله همین اعتکاف .

وقتی فرد روزهایی از ماه را از هر چیزی که دغدغه آور و رنج و پریشانی آفرین است دوری کند آنهم در

فضایی خاص، به تنهایی و یا با جماعتی که به همین منظور گردد آمده اند (و تجمیع آنها با رعایت این

شرایط یعنی تجمیع انرژی مثبت)، و به ارتباط با منشاء کل هستی بپردازد و خود را به او بسپارد و اعمالی

را انجام دهد که انرژی معنوی به او می بخشد ، آیا آرامش پیدا نخواهد کرد ؟

اعتکاف ، گویی یک " استحمام روح " است از غبار دغدغه هایی که روان اورا پوشانده ، و تصور کن که در هر ماه فرد بتواند چنین کند ، .....؟

هر ساله ماه رجب برای پالودگی ازهر گناه و خطایی قرار داده شده ، یعنی ماه رجب ماه توبه است ، و به فضیلت توبه در این ماه بسیار توجه شده و توابین این ماه بسیار عزیز داشته می شوند .( ان الله یحب التوابین ) .
حال در این ماه توبه ، سه روز اعتکاف در ایام البیض و دوری از غیر خدا و پرداختن به ذکر و دعا در کنارتوبه ،

" آرامش "را مضاعف می کند ، و این آرامش در کنار تمسک به لطف و قدرت حقتعالی و تقرب هر چه

بیشتر ، " قوت روحی "را باعث می شود ، و این قوت روحی " استقامت " در برابر سختیها و مشکلات را

در پی دارد و این استقامت ، " مدیریت خردمندانه مشکلات " را موجب می شود و این مدیریت خردمندانه ،

" موفقیت " را به دنبال دارد و موفقیت، " رشد اعتماد به نفس و امید " می آفریند و .... این سیر ، در یک

چرخه ، باز به آرامش می رسد ، اما آرامشی عمیقتر و بیش از پیش ، به اضافه " نشاط و شعف و سر

زندگی " می رسد و......

مگر ما در زندگی به دنبال همین نیستیم؟؟؟؟

پس آنان که میخواهند و میتوانند راه میان بر را برای رسیدن به این مقصود طی کنند ، بسم الله

88/4/11 فرشته

http://www.hamdardi.net/imgup/16936/...d08978fe3a.jpg