در احوالات دوستي !!!

http://www.seemorgh.com/images/6ss_BHG140799.jpg

گاهی به روابط آدم ها که نگاه می کنم احساس می کنم چه شباهتی بین روابطشان و خانه هایشان می توان پیدا کرد .

وقتی که در لحظه ای عجیب با کسی برخورد می کنند که شبیه باورهایشان است و شورانگیز از پا چه دویدن که با سر می دوند و در اقداماتی عجیب و غریب ، با تمام وجود به او ابراز محبت می کنند .درست مثل وقتی که سرسرای خانه را آرایش می دهند در ذهنشان بارها و بارها قدو قامت و کلام و بیان طرف مقابل را می آرایند و در بهترین مکان خانه جایش می دهند .

روزها می گذرد و دوستی دوطرفه می شود .دیگر اشکالی ندارداگر مثل اتاق های جانبی و حتی آشپزخانه خودمانی تر به رفیقشان بنگرند .

بعد از مدتی زیاد تکرار شدن دوطرفه دوستی تصمیم می گیرند فواصل را به گونه ای تنظیم کنند که گویی می خواهند تابلویی به دیوار اتاق کارشان بکوبند .

بسته به نوع نگرششان زمانی فرامیرسد که باید تغییر دکوراسیون بدهند یا اینکه خانه را یکجا عوض کنند . بنابراین با کمال دقت جول و پلاس دوست محترم وشورانگیزشان را به کمد دیواری منتقل می کنند .

کم کم کمد دیواری که البته کمدهای دیواری فعلی از ظرفیت کمی برخوردارست پر می شود از جول و پلاس هایی که جاگیرند .

اینجاست که به یک انباری ، زیر پله ، بالاپله یا در بهترین وضعیت حیاط خلوت نیاز پیدا می کنند و آن رفیق خوش باور باید خدا را شکر کند که نعمت حیاط خلوتی را از دست نداده چون ممکن بود که در اولین جابجایی یا اسباب کشی درست زمان جا دادنش در انباری ، یک دوره گرد فریاد بزند (اساس کهنه منزل خریداریم ) تا رفیق شور زده اش در قبال دریافت یکی دو اسکناس 500 تو مانی از شرش رهایی یابد و یا اصلا از کارگران شریف شهرداری بخواهد در قبال دریافت 1000 تومانی ناقابل این رفیق نوخاله را به بخش بازیافت عودت دهند .

مجبور نیستیم وقتی خودمان و احساسمان را نمی شناسیم دیگران را درگیر کنیم .چون ممکن است یک روز زلزله شود و ما زیر آوارهمین خانه ای که ساخته ایم مدفون شویم .

چه خوب است نگاهمان به دوستی خریدنی ، فروختنی ، از سر عادت و یا از همه این ها بدتر از سر فراغت نباشد .

سلام
معمولا آدمها انتظارات متفاوتی از دوستی دارند و این بر می گرده به نگرش آنها به زندگی و ویژگی های روانی آنها.
بعضی ها می گویند ما خراب رفیقیم!! كه اگر اینطور باشه یعنی آنها به طور افراطی سرمایه گذاری بیش از حد در رابطه رفاقتی كرده اند كه شاید سایر تعاملاتشان با خانواده، فامیل، همكاران و همسایگان و ... نیز دچار مشكل بوده است.

اما گاهی بعضی نیز هیچ انرژی فعالانه ای در ارتباط با دوستان لحاظ نمی كنند. بیشتر مثل یك رهگذری عمل می كنند كه از كوچه باغی می گذرد و سهم خود را در رفاقت،‌صرفا چیدن میوه از درختان مسیر می بینید و از دوستی منفعت های مقطعی تصور دارد. این هم دیدگاه تفریط گرانه هست.

اما اگر روابط ما انسانها با دیگران طبق یك الگوی متعادل شكل بگیرد، هر كسی جای خودش را به درستی در شبكه اجتماعی پیرامونمان به دست می آورد.

مطمئنا كسی كه دوست را در جایگاه واقعی اش می بیند، ربطه اش با همسر و فرزندان نیز درست تبیین می شود. با والدین و خویشاوندان هم متعادل ارتباط دارد.

لذا دوستی های ما ، زیر مجموعه روشها ،‌مهارتها و شخصیت ماست.
اگر فردی باشیم كه خود را نشناخته باشیم یا نساخته باشیم ، یا ارتباط صحیح و مسئولانه را یاد نگرفته باشیم. یقینا هم در دوستی ها خسارت وارد می كنیم و هم خسارت می بینیم و هم در سایر تعاملاتمان با عزیزانمان دچار مشكل می شویم.

از طرف دیگر ، ما در عصر معاصر با انبوه تكنولوژی ، اطلاعات ، كثرت نقش ها و ارتباطات ، موقعیتها و شرایط گاه متضادی روبرو هستیم كه منجر به « اضافه بار می شود».
« اضافه بار» به این مفهوم اشاره دارد كه امروزه كثرت تعاملات و ارتباطات و نقش ها منجر می شوند به خاطر فشاری كه بر فرد وارد می شود به طور سهوی (نه عمدی)، بعضی نقشهایش با مشكل روبرو شود و یا در انجام بعضی وظایفش كوتاهی شود.

شاید یك مرد روستایی 100 سال قبل ، هنگامی كه عصر از سر مزرعه بر می گشت با خانواده اش نشستی داشتنه اند یا شب هنگام به خانوه اده همسایه یا دوستان سری می زدند.

لیكن امروز فردی از صبح ساعت 5 تا 12 شب در پی صدها كار و مشغله می دود و باید ذهنش را بر هزاران مسئله تقسیم كند و انرژی اش را به اشتراك بگذارد.
می بینید كه با این نگاه بعضی كم عمقی ها در دوستی ها توجیه می شود.
یعنی ضرورتا بعضی كم رنگی ها در دوستی ها ،‌ از بد بودن یا خوب بودن ها نیست. بلكه به خاطر مكانسیم كلی تری هست كه بر روابط امروزی بشر حاكم شده است.

من اینجا سعی كردم به تبین و توصیف وضع بپردازم و در مقام دفاع از خوب بودن یا بد بودن اوضاع كنونی ندارم. كه ارزیابی ،‌بررسی و آنالیز اینگونه ارتباطات و نتیجه گیری در مورد آن نیاز به گفتنی های بسیار دارد.

به نظرم مهم ترين مسائل در بقاي دوستي : صداقت و يك رنگي و بي چشم داشت بودن و بي توقعي و درك محبت نه وظيفه و....است.
دوست پيدا كردن كار سختي است اما نگهداري اش به نظرم با رعايت اصول اخلاقي و انساني كار خيلي سختي نيست .
توقع داشتن چيز بدي است و در همه جا به انسان لطمه مي زند . در دوستي كسي نسبت به ديگري وظيفه ندارد بلكه دو طرف نسبت به هم لطف دارندو شايد هم در درجه اول به خودشان لطف مي كنند .