خودارضايی روانی

خودارضايی روانی
شما جزء کدوم دسته از آدما هستيد؟
اونايی که صبح تا شب خنجر فکر منفی رو برميدارنو تو قلب روح و روان خودشون ميزنن؟
يا اونايی که دائم دنبال جلب نظر و رضايت ديگرانند؟
دائم به داشته های ديگران حسرت ميبرن و داشته های خودشونو هيچ می انگارند؟
يا اونايی که انرژی خوارن و انرژی کش : نتنها چيزی عايد خودشون نميکنن٬ بلکه عايدی ديگران رو هم از بين ميبرند.
يا جزء اونايی هستيد که زيادی خودشونو تحويل ميگيرنو Narcissistic ( خودشيفته) هستن: يه ريز از خودشون تعريف ميکننو ٬ يادشون ميره آدمنو ضعفهايی هم دارن؟
بگذريم. اين مقدمه رو گفتم تا به يه چيزی که بنظرمن هر انسانی بهش نياز داره اشاره کنم و اونم خودارضايی روانيه. برعکس خودارضايی جسمی البته از نوع سکسش که در فرهنگ ما ايرانيا پسنديده نيست ٬ اين نوع خودارضايی اگه بيش از حد غيرواقعی نباشه اتفاقا برای سلامت روان آدما حياتيه. اين نکته رو بگم که آدما تو زمينه های مختلف خودارضايی ميکنن: وقتی شما نفس ميکشين در واقع دارين همين کارو ميکنين؛ يا وقتی دارين غذا ميخورين. هيچ آدم گرسنه ای صبر نميکنه تا ديگری بياد غذا دهانش کنه. البته بدم نبود: يکی ميومد غذا دهان آدم ميکرد . ولی خب آدمای سالم معمولا اين کارو خودشون ميکنن: يعنی خودارضايی ميکنن. ما انسانها نيازهای روانی بسياری داريم که اگه در درازمدت خوب ارضاء نشه بمرور زمان دچار ضعف روانی ميشيم : عاميانه بگم در حد شديدش دلمرده . متاسفانه بييشتر آدما خودارضايی روانی رو با اينکه نه خرجی داره و نه گناهی ٬ معلوم نيست چرا انجام نميدنو تا چيزی ميشه ميگن: آره من تو خانواده ای بزرگ شدم که بهم محبت نکردن٬ تو جامعه ای که هرکی بفکر خودشه و کسی برا من تره هم خرد نميکنه و ... از اين نوع دلايلی که حاکی از اينه که فرد هميشه نگاش به دست ديگران بوده. هر چند که خوبه اطرافيان به ما محبت و توجه بکنن و احترم بزارن ولی بنظر من اگه آدما بتونن تو اين زمينه خودکفا باشن خيلی از مشکلاتشون حله ( بجون دادا ) .
اما خودارضايی روانی چيه؟ وقتی يه کاری ميکنی و ازش لذت ميبری٬ وقتی از خودت و موفقيتهات تعريف ميکنی٬ وقتی براخودت احترام و ارزش قايل ميشی و مثلا با جملات خوب خودتو تحويل ميگيری٬ وقتی با جملات تاکيدی مثبت به خودت آرامش ميدی ٬ وقتی جلوی خدای خودت می ايستی و باهاش راز و نياز ميکنی ٬ وقتی به خودت محبت ميکنی و مثلا بمناسبت تولدت که همه يادشون رفته يه شيرينی مختصر ميدی ٬ و خيلی موارد ديگه در واقع داری خودارضايی روانی ميکنی. باور کنيد اگه ما روزی سه وعده غذا ميخوريم ٬ حداقل روزی ده وعده بايد خودارضايی روانی کنيم ٬ چرا که ما آدما معمولا انرژی روانی زيادی صرف ميکنيم و لازمه ٬ سوخت مورد نياز رو يه جوری صحيح تامين کنيم و اين راه بهترين و اقتصادی ترين راهه: باورت نميشه امتحان کن. ببين الان چقدر قشنگ اين مطلب رو خوندی و در حين مطالعه اون ٬ ياد رفتارها و عادات خودت افتادی و اين يعنی اينکه چه ذهن قوی و سريعی داری که همه اين کارها رو باهم ميکنه. واقعا نبايد به خودت يه آفرين بگی؟ يه آينه بگير دستت. حالا يه لبخند بزن. ببين چقدر خوشگل شدی. حيف نيست هر روز جلوی خودتو ديگران با اين روی زيبا ظاهر نشی. باور کن تو بهترينی. اشرف مخلوقات. همه چيزو خدا توی تو گذاشته. فقط کافيه چشم باز کنی و ببينی. بازم باورت نميشه ؟ پس با ۱۴۸ تماس بگير:199:
منبع:

http://pouria47.persianblog.ir/1384/4/