گذشت و صبر تا چه میزان ؟؟؟؟

دوستان گلم سلام
من قبل از اینکه ازدواج کنم به خودم می گفتم اگه یه زمانی شوهرم یا خانواده همسرم از گل نازک تر به من بگن من دیگه حاضر به زندگی کردن نیستم ( یا بهتر بگم فکر می کردم من اینقد محاسن ام زیاده که محاله کسی به من بی احترامی کنه)
به خودم می گفتم من یه ادم تحصیل کرده ام چه معنی داره من کارهای خونه رو انجام بدم یه نفر رو می گیرم که بیاد کارهای منو انجام بده
ولی الان بعد از 8 سال زندگی مشترک یه ادم دیگه شدم عین فرفره کارهای خونه رو انجام می دم و خیلی توهین ها و تحقیر شدن ها رو تحمل کردم
بعضی وقت ها به خودم میگم من ناچارم که اینجوری زندگی کنم و بعضی وقت ها می گم درستش همینه قبلا اشتباه فکر می کردم
دوستان عزیزم گذشت و صبر تا چه اندازه خوبه ؟ تا چه میزانی می بایستی تن به چیزی هایی بدیم که در واقع با اونها مخالفیم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سلام بر دوست عزیزم...
چون شما تا حال صبر کردید ..اول از همه یک چیزی را درباره ""صبر"" کردن بگوییم..
بهترین صبر....در نزد خدا .....صبری است که همراه با گله و شکایت نباشد (صبر جمیل) ..
یعنی فرد سختی ها را تحمل کند و با مشکلات بسازد(البته هدف صبر باید سازندگی و بهبود نیز باشد) ولی لب بر شکایت و گلایه باز نکند.....

اما اندازه صبر.......به نظر بنده فرد صبور نه تنها با صبرش بر مشکلات پیروز می شود و نه تنها موجب خوشنودی دیگران می شود .......نوعی تمرین و مقاومت و بالا رفتن توان را در او باعث خواهد شد.
ولی شما گفته اید ایا می بایستی به چیزهایی تن دهم که مخالف انم::>>>>
به نظر بنده تن دادن به چیزهایی که مخالف ان هستیم """صبر"" کردن نیست بلکه نوعی ""فریب"" خود است.....صبر تنها در مواقعی خوب خواهد بود که منجرب به حل مشکل و تنها در راه رضای خدا باشد.....وگرنه این چیزی که شما می گویید نوعی ""ذلت"" است.
و به نظر بنده اگر ما با شرایط و عملی مخالفیم که مخالفت ما هم اصولیست و تابع منطقی... هرگز صبر کردن و درجازدن مشکلی را حل نمی کند بلکه ما را ""ضعیف تر" می سازد..

ولی اگر در این 8 سال صبر شما ....زندگی مشترک را نابودی نجات داده....این صبر ستودنیست.....و باید ادامه یابد .

نقاب عزیز از توضیحاتت ممنون :72:
چقدر این جمله شما برای من دلنشین بود که اگر صبر من در این 8 سال زندگی مشترک را از نابودی نجات داده .... این صبر ستودنیست
یک جمله زیبا چقدر می تونه روی ادم تاثیر مثبت بذاره و خستگی ادم رو دربیاره
یعنی می رسه روزی که همسر من هم همین جمله رو به من بگه

انرژی مثبت به اون حدی که شما میگید در این جمله نبود بلکه انرژی منفی توی جمله شما بود که حالا منفی در منفی شده و نتیجه مثبت شد
چرا صبر؟
چرا از این واژه استفاده می کنید؟
بهتر نیست بگید من این کارها رو کردم چون وظیفه منه؟چون از این کارها لذت می برم؟ چون قسمتی از راه من برای رسیدن به هدف نهاییمه؟
این به قول شما صبر و به قول من وظیفه تا اون حدی انجام میشه که ما خودمون می خوایم بسته به دلایل ادامه زندگیمونه
یه فیلمی در مورد فرار دخترها دیدم یکی می گفت به این خاطر فرار کردم که بابام منو سر مواد به یه پیر مرد عوضی فروخته بود یکی هم می گفت چون بابام نذاشت سگ تو خونه نگهدارم!
این تحملی هم که شما می گید زاده برداشت و انتظارات شما از زندگیه
یه تیکه کلام دارم میگم آدمیزاد صبر نداره که اگه صبر کنه خیلی چیزا دستگیرش میشه گذر زمان بر هر درد بی دوا درمانه
عزیزم شما هم گذر زمان بهت آموخت زندگی یعنی چه بهت نشون داد شوهر داری مادر بودن مسئول خونه بودن یعنی چی
و این شما بودید که آزادانه و داوطلبانه این زندگی و این به ظاهر سختی ها رو پذیرفتید(من با سختی بودن کارها با توجه به ماحصلش مخالفم)
قبول دارید که ده ها روز سخت رو با یه بوسه شوهرتون به دست فراموشی می سپرید؟
شما این کار ها رو کردید این وظایف رو انجام دادید تا صاحب اون بوسه بشید
پس قدر اون بوسه ها رو بدون مفت به دست نیاوردی به یه اخم نفروش

قلب سفید عزیز من تمام این سختی ها رو تحمل کردم به خاطر اینده دخترم به خاطر اینکه نخواستم ناراحتی پدر عزیز تر از جانم را ببینم برای اینکه بدون شوهرم نمی توانم راحت زندگی کنم نفس بکشم بخوابم و حتی غذا بخورم
ولی من دوست دارم همسرم به خاطر انجام وظایفی که برای من سخت بودن گاهی هم از من تشکر کنه و به من نشون بده که کارهایی که من توی زندگی انجام دادم ارزشمند اند

شايد همسر شما با كلام از شما تشكر نكند ولي اگر دقت كنيد موارد ي در رفتار ايشان خواهيد ديد كه به معناي همان تشكر كلامي است .

می شه بفرمایید وظیفه یک زن تحصیل کرده از دید شما قبل از ازدواج چه بود؟

سورناي عزيز دوستمون گفتن ديديشون اين بوده كه يه كلفت بگيرن تا كارهاي خونه رو انجام بده و احيانا مسوليت غذا رو هم به عهده بگيره!!!
some14me عزيز اگه ممكنه از زندگيتون بيشتر برامون بنويس و از توهين ها و تحقير هايي كه ناراحتت كرده.
موفق باشي

به نظر من هم همسرتون شما رو درک نمی کنه. این حق طبیعیه هر زنیه که لااقل یک کلفت رو داشته باشه . من از اینهمه صبر شما تعجب می کنم. زنان ایرانی را باید در پرقو آرامش دادو ما مردان (البته برخی)گاهی چقدر دد منش می شویم و این لطف آنها مبنی بر مشارکت در مسائل زندگی را تشکر نمی کنیم.

سلام sorena_arman
در ارتباط عادی هم با طعنه و تحقیر و تمسخر به جایی نمی رسیم. چه برسه در مقام همدرد و سنگ صبور.

لطفا شفاف و با احترام نظرتون را ارائه دهید.