نمایش نسخه قابل چاپ
سلام
نمی دونم این سئوال مربوط به این بخش هست یا نه.
من یک ساله نامزد کردم .می ترسم بیش تر از این جلو برم. میترسم دوست داشتنمون بعد از ازدواج کم شه.برای هم عادی شیم...و یک چیزه دیگه.بچه!
لطفا لطفا شما که ازدواج کردین و بچه دارین بدون رودرواسی بگین "بچه تون و بیشتر از خانمون دوست دارین؟؟؟"
جوابش واسم مهمه.خیلی مهمه.
به نظر من اين دوست داشتن ها از نظر ماهيت متفاوت هستند.
من هم همسرم رو، هم مادرم رو و هم فرزندم رو دوست دارم. درسته كه از كلمه "دوست داشتن" استفاده مي كنم، ولي اين دوست داشتنها براي من از يك جنس نيستند. شايد چون يك مفهوم غير ماديه، توضيحش مشكل باشه. يه مثال مي زنم. من هم رنگ سورمه اي رو دوس دارم، هم قورمه سبزي رو! ولي اين دليل نميشه كه يكي رو به ديگري ترجيح بدم، چون اصولا از دو ماهيت جداگانه برخوردارند.
به نظر من عشق پسر به مادر، شوهر به همسرش و پدري به فرزندش، سه چيز متفاوتند. بنابراين قابل مقايسه نيستند. نميشه گفت اگه پسري مادرش رو خيلي دوس داشت پس ديگه همسرش رو دوس نداره!
دوست عزيزمان من با دوستمان mostafun موافق ام اما اينم بگم كه البته كه اوردن بچه محبت را كم ميكنه شايد باطنا كم نكنه اما ظاهرا حتما فرق ميكنه
از خودم بگم شوهرم منو تا دلت بخواد دوست داشت و داره اينو مطمئنم اما تا وقتي بچه نداشتيم بيشتر وقتاشو با من سپري ميكرد و از سر كار كه مياومد اگه من دم در نميرفتم حتما اون پي من ميگشت و يه سر به اشپز خانه و.. ميزد و بعد ديدنم لباساشو عوض ميكرد اما از وقتي اين فسقلي خونه ما اومده اول سراغ اون ميره بعد اينكه كلي باهاش بازي كرد حال منو ميپرسه
البته بازم ميگم باطنا دوست دارند اما خوب بچه شيرينه و اينم بايد بدوني بچه هم نياز به مهر پدر داره پدر كه نميتونه همش با خانمش باشه
در اخر ميتونم بگم بچه شيريني خاصي به زندگي ميبخشه و زندگي شيرينتر ميشه