+چگونه این علاقه را تبدیل به علاقه ای دوطرفه کنم؟

سلام..من دختری هستم 17 ساله که حدود 2 ساله پسری 21 ساله رو دوست دارم
حدود 1 ساله که با هم رابطه داریم و ابراز علاقه و خواستار برای برای ادامه ارتباط از طرف من بود...تا بحال که میگذره
من نتونستم کوچکترین تغییری در ایشون بوجود بیارم که باعث بشه این علاقه دو طرفه بشه
و این خیلی منو آزار میده......نمیدونم از چه جنبه ای اشتباه کردم...اما اون خیلی آدم صبوریه و نمیگه کهجدا بشیم
یا چیزی...در ضمن اضافه کنم که ما یه ارتباط کاملا سالم و صادقانه با هم داریم
من تمام تلاشم رو کردم که هیچ نتیجه ای نداده و تقریبا از این علاقه یک طرفه خسته شدم و دوست دارم اونم این همه علاقه ای
که من بهش دارم به من داشته باشه
واینو هم اضافه کنم که ایشون قبلا یک شکست عشقی بزرگ داشته و من فکر میکنم دلیل اینکه
نمیتونه منو دوست داشته باشه همین بی اعتمادیه؟
شما بگید من چیکار کنم ؟ چه رفتاری داشته باشم؟ وآیا ادامه ی این رابطه نتیجه بخشه یا خیر؟

سلام بر خواهر عزیزم...به تالار همدردی خوش آمدید..
نوشته های شما را خواندم و در ابتدای نوشته هایتان متوجه نکته ای شدم و آن هم اینکه::
شما نوشته اید>>>من نتونستم کوچکترین تغییری در ایشون بوجود بیارم که باعث بشه این علاقه دو طرفه بشه

دوست خوبم یکی از معیارها و دلایل غلط برای ادمه رابطه یا برقراری رابطه ای این است که ما فکر می کنیم می توانیم بعد از ایجاد رابطه رفتار و علاقه کسی را تغییر دهیم در صورتی که همین عامل یعنی تلاش برای تغییر رفتار و علاقه فرد مقابل یکی از مهم ترین عوامل برهم خوردن رابطه ها بشمار می رود....به شما توصیه می کنم هیچ گاه در زندگی با هدف """تغییر رفتار کسی با او وارد زندگی مشترک یا برقراری رابطه نشوید""..

پس این رابطه در اولین گام و هدف خود دچار یک مشکل است....و اما نکته بعدی::
شما می گویید او یک شکست عشقی بزرگ داشته است.......پس طبیعی است که بیش از حد به شما ابراز علاقه و صمیمیت نشان ندهد زیرا او می پندارد شاید با ابراز علاقه شما یا خودش به رابطه وابسته شوید و خدایی ناکرده در آینده بر حسب موانع جدایی شما دشوار باشد......بنابراین سعی می کند تا حد امکان از بروز دادن علاقه جلوگیری نماید....
شاید هم دچار بدبینی شده است.....

توصیه>>>>>شما نباید هیچ گونه اصراری برای ادامه رابطه داشته باشید.....و صادقانه با او ساعاتی را صحبت کنید و بگویید ایا واقعا خودش مایل است رابطه را ادامه دهد یا خیر؟؟
و به ایشان نیز بگویید نظرش را بدون رعایت حال شما بیان نماید چون اگر بدین گونه به رابطه ادامه دهید علاوه بر این که عاقبتی ندارد بلکه باعث برهم خوردن ارامش شما و ایشان خواهد شد...
در ضمن سن شما هنوز کم است و در این سن هنوز آن شناخت کامل و جهان بینی وسیع شما شکل نگرفته است پس مواظب باشید در اینده اسیب نبینید.....اصولا در چنین سنینی روابط دوستی (انهم روابط رایج در میان جوانان) اصلا توصیه نمی شود..
موفق باشید..

سلام بر خواهر عزیزم...به تالار همدردی خوش آمدید..
نوشته های شما را خواندم و در ابتدای نوشته هایتان متوجه نکته ای شدم و آن هم اینکه::
شما نوشته اید>>>من نتونستم کوچکترین تغییری در ایشون بوجود بیارم که باعث بشه این علاقه دو طرفه بشه________


دوست عزیز منظور من از ایجاد تغییر این نیست که در شخصیت و رفتارش تغییر ایجاد کنم
منظورم اینه که اون نتونسته منو دوست داشته باشه از این لحاظ تغییر

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ice net

دوست عزیز منظور من از ایجاد تغییر این نیست که در شخصیت و رفتارش تغییر ایجاد کنم
منظورم اینه که اون نتونسته منو دوست داشته باشه از این لحاظ تغییر

---

خواهر بزرگوارم بنده نیز متوجه منظور شما شدم.....تغییر چه در رفتار باشد چه در علاقه فرقی ندارد... شما نوشته اید نتونستم کوچکترین تغییری در ایشون به وجود اورم....
خواهرم عزیزم تغییر ...تغییر است چه در علاقه و چه در هر چیز دیگر...
منظور بنده این است که هیچ گاه سعی نکنید با هدف تغییر کسی با او رابطه برقرار سازید و در تلاش برای تغییر او باشید..

سلام دوست عزيزم

همون طور كه نقاب عزيز فرمودن اصلا ما آدم ها قادر نيستيم در طرز فكر و نگرش فردي تا زماني كه خودش راغب نباشه تغييري حاصل كنيم و حتي ايجاد علاقه در قلب كسي هم كاري بس دشوار است...........اين خود افراد هستن كه تصميم ميگرند چگونه باشن و چگونه رفتار كنن و در چه موقعيتي قرار بگيرن و به چه كسي مهر بورزن...................حتي اصرار بيش از حد و تلاش هاي پي در پي باعث دوريه بيشتر ايشون از شما ميشه و حتي ممكنه يه حالت تدافعي هم به خودش بگيره..........عشق و علاقه از روي تصميم نيست ....اين يه اتفاقه كه به صورت كاملا غير منتظره تمام وجود آدم رو در بر ميگيره و گاهي اين علاقه زماني ايجاد ميشه كه ما هيچ آمادگيه قبلي رو در موردش نداريم..............پس دوست گلم براي ايجاد علاقه در ايشون نسبت به خودت نجنگ.............
من به شما پيشنهاد ميدم خيلي رك و با صداقت حرف دلتون رو بهشون بزنين.........بگين كه از اين رابطه اونم به اين شكل رنج ميكشين..........ازش بپرسين كه قصدش از اين ادامه ي رابطه چيه؟؟!! آيا فقط يه حس ترحم به شماست؟؟؟؟........ازشون بپرسين اين سرديه رفتارشون از بي علاقگي نشات ميگيره يا از بدبيني و ترس؟؟؟؟!!........موفق باشين.........

ایشون برای ادامه این رابطه تصمیم گیری رو بر عهده خود من گذاشته و گفته هر تصمیمی که خودت بگیری
در ضمن برخی از کارا و رفتارش نشانه علاقش نسبت به منه
اما اون میگه که چون هر کس رو دوست داشتم و بهش گفتم دوستش دارم ولم کرد..
حالا تصمیم گرفتم که حتی اگه عاشق کسی هم باشم
هیچوقت بهش ابراز علاقه نکنم..با این اوصاف نمیدونم باید چیکار کنم.

عزيز دلم سلام
من يك خانم 41 ساله با كوله باري از تجربه هاي تلخ و شيرين هستم يك سوال ازتو دخت گلم دارم. براي چه هدفي وارد يك رابطه مي شويد؟
آيا فكر مي كنيد رابطه اي كه شما هميشه بايد نگران علاقه طرف مقابل باشيد ارزش حفظ كردن دارد؟
هيچوقت از خودت پرسيدي تو اين رابطه حقوق شما چيست وبه دنبال چي هستيد؟
صرف دليل يك شكست در گذشته دليل بي علاقه گي نيست زندگي پر از شكستها و پيروزي هاست .پس نمي توان گفت با يك شكست ديگه نمي توان ديگران را دوست داشت. اين بهانه اي شيك و رومانتيك است .اشكال را جاي ديگر جستجو كن . قدر خودت و لحظه هاي زندگيت را بدان .