معيار سنجش واقعا خنده دار

با سلام خدمت دوستان،
شايد سوالم ربطي به تالار نداشته باشه،ولي فكر نميكنم آنچنان بي ربط هم باشه
برام سوالي پيش اومده ميخوام نظر تمامي دوستان رو راجع بهش بدونم
معرفت افراد در جنوب شهر تهران بسيار بيشتر و حقيقي تر از افراد شمال شهري هست،
در صورتيكه در شمال شهر تهران معرفت و محبوبيت يك فرد بر اساس پولش سنجيده ميشه،
چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
در مورد اثبات درست يا غلط بودن مورد دوم از شما كمك ميخوام (شمال شهر)
ولي مورد اول رو كاملا ميتونم بهتون اثبات كنم،
اصلا نيازي به اثبات من نيست خودتون يه سر بريد از نزديك ببينيد تا باورتون بشه
اميدوارم با نظراتتون بتونيد ديد من رو نسبت به اين قضيه عوض كنيد

همه چیز نسبیه!
همه جا خوب و بد داره!!!
معرفت هم همین طوره....

كلا خاصيت پول اينه كه جدايي مي ياره
آدمهاي بي پول هم درد زياد دارن واسه همين سعي مي كنن به مثه خودشون بيشتر كمك كنن و همين باعث مي شه به هم نزديك بشن

m-d عزيز من در يك محله در جنوب شهر بدنيا آمدم و بزرگ شدم تحصيل كردم و شغل خوبي هم دارم اما هميشه تو ي جامعه بخاطر محيط زندگيم مورد تحقير و تمسخر قرار گرفتم .احترام ما هميشه تا وقتي كه مردم نمي دونستن اهل كجا هستيم خيلي خوب حفظ ميشد اما تا ميفهميدن اهل كجائيم رفتارها متفاوت ميشد . اگر خيلي تو رودربايستي بودند مگفتند : وا اصلا بهتون نمياد!!!!!!!!.
اوايل كه خيلي جوانتر و حساستر بودم خيلي ميرنجيدم و غصه بزرگ زندگي محل زندگيم بود بعدها كه كاملتر شدم بد و خوب را تشخيص دادم واز خودم و محيط اطرافم به يك شناخت نسبي رسيدم و قابليت هاي خودم را شناختم فهميدم كه دوستي و لطف و صفاي اطرافيانم را با هيچ چيز حاضر نيستم عوض كنم.اينكه چرا افكار عام به محله هاي پايين شهر اونطوريه دردناكه اما درست نيست.من بهترين و قابل اعتمادترين دوستانم از محله هاي هستند كه در آن بنيا آومدم (پايين شهر) باورتون نمي شه حتي مورد هاي ازدواجي داشتم كه خيلي هم مصر بودند اما وقتي از محيط زندگيم با خبر مي شدند گريزان مي شدند.
بچه هاي جنوب شهر با معرفت اند ولي چرا ديد جامعه به آنها اينجوريه؟

تو تهران محله به محله فرق داره
مثلا غرب تهران آدمای سوسول و تازه به دوران رسیده و غربتی توش زیاده (نگفتم همشون)
یا مثلا تو قلهک آدمای اصیل و خانواده دار خیلی هست
ولی دیدی که مثلا خود من نسبت به پایین شهر دارم، جوریه که جرات ندارم تنهایی برم اون جا
راستش یکی دو بار که رفتم با اینکه ظاهرم کاملا پوشیده بود بدون هیچ آرایشی، قدم به قدم تیکه میشنیدم و اصلا حتی احساس امنیت هم نمیکردم، من واقعا می ترسیدم و دلم میخواست هر چه زودتر برگردم!
ولی قبول دارم که بین بعضی هاشون هنوز اون صفا و صمیمیت قدیمی هست و اگه دنبال آدم با معرفت میگردی، احتمالا تو محله های قدیمی و اصیل تهران، راحت تر پیدا می شن.

سلام به همه دوستان
این فقط مختص تهران نیست تو همه شهرها تا حدودی این حالت وجود دارد
به نظر من این ویژگی پول است که توانایی اسیر کردن افراد را دارد و میزان صمیمیت و معرفت هم توانایی مقابله افراد در برابر شرایط خوب و بد و مشکلات است

با کسب اجازه از جناب M_D
ولی چرا صمیمت مردم پایتخت کمرنگتر از سایر شهرهاست ؟ فخر و مباهات به محل زندگی جزء ویژگی های پایتخت نشینی است ؟ (در مقام مقایسه وضعیت مردم تهران مثل مردم شمال شهر و شهرستانی ها مانند جنوب شهری ها هستند )(من کل را در نظر نگرفتم اکثریت را بیان کردم)

واقعا همین طوره دوست عزیز اونی که پول نداره معرفت بیشتر:43: داره با محبت تر است دلسوز است :203::47: ولی بعضی ها که به پول یا مقامی رسیدند خودشون رو دیگه نمیشناسند البته همه ادم ها هم یک جور نیستند بعضی ها هم متفاوت هستند یعنی بر عکس ...:43::43:

چه مرز بندي هاي جالبي !

حقيقتا محمد جان از جان و دل خنديدم . ( معيار سنجش واقعا خنده دار)

عزيزم بالا نشين ،پائين نشين معنا ندارد .

همه چيز بر مي گردد به وجود نازنين يك اسب ، ممكن است خيلي ها از اسب افتاده باشند و به سمت نقطه اي در اين كره خاكي پرتاب شده باشند ولي مطمئن باشيد هيچگاه اين دسته از افراد از اصل نمي افتند و بر عكس آن هم وجود دارد كه اسبي رميده را يافته اند و گمان كرده اند كه خر مراد است و ....

آن چيزي كه در اين پائين و بالا به دنبالش مي گرديد همان اصالت است و بس . ولي متاسفانه ما هم در نوع ديدگاه خود اشكال داريم . فكر مي كنيم چون فلاني صفرهاي حساب اش از دفتر چه بانكي اش بيرون زده پس به اندازه صفرهاي حساب بانكي اش هم بايد از وي توقع مهر و دوستي و صميميت داشته باشيم !!!

نه عزيزم اول از همه بايد قدرت تشخيص داشته باشيم و ببينيم اين فرد از اسب افتاده است يا همان كه اسب رميده را سوار شده و گمان كرده خر مراد است !!!!

با سلام
ani محترم
اصالت چيست آيا اكتسابي است چه معياري براي يك انسان اصيل وجود دارد و ....
ممنون مي شوم راهنمايي كنيد.

آسيا جان شما بحث را به منطق و فلسفه و عرفان تخصصي مي كشانيد كه از حوصله فضاي مجازي خارج است و در هر شاخه از علم هم افراد نظريات مختلف دارند اما در كوتاه سخن پاسخ شما را به اين شكل مي دهم

اگر انسان را تنها كالبدي فيزيكي كه بسته به ماده و بسيار شكننده است تعريف كنيم بي اصالت خواهد بود اصالت در ان است كه نقضي بر اصل وارد نياورد و طبق اعتقادات من اصالت انساني روح اوست كه سرچشمه تمامي افعال و ...است وهر فعلي از انسان سرزند با كمي جستجو ريشه اش به روح او خواهد رسيد حتي دردهاي جسماني وكلا هرانچه مرتبط با انسان است.