تردید و دودلی برای ادامه ی راه

دوستان خوبم سلام. من 22 ساله هستم و دانشجوی رشته ی مهندسی نرم افزار در دانشگاه پیام نور، رشته ی دوران هنرستانم کامپیوتر بود و بلافاصله در سن 17 سالگی چون رشته های فنی دوره پیش دانشگاهی ندارند برای مقطع کاردانی در یکی از دانشکده های دولتی رشته ی کامپیوتر قبول شدم. بعد از 2 سال که مدرک کاردانی خودم رو گرفتم چون رشته ی ما برای مقطع کارشناسی در شهر ما وجود نداشت و شهرهای هم که دانشجو می پذیرفتند برای کاردانی به کارشناسی دور بودند و خانواده ام مخالف این بودند که من به آن شهرها بروم در نتیجه یک سال نتوانستم کاری انجام دهم. اما بعد از به دلیل علاقه ای که به درس خواندن و ادامه تحصیل داشتم در دوره ی فراگیر دانشگاه پیام نور شرکت کردم و جزو ورودی های سال 85 این دانشگاه در رشته ی مهندسی نرم افزار شدم، اما متاسفانه از کل دوره ی کاردانی ما فقط یک ترم رو به عنوان واحدهای معادل سازی شده پذیرفتند و ما مجبور شدیم که تمام دروسی که خوانده بودیم رو دوباره بخونیم. من همزمان با قبولی در دوره ی فراگیر نامزد هم کردم و متاسفانه چون همسرم دارای مدرک زیر دیپلم هست بعد از عقد برای رفتن به دانشگاه با ایشان به مشکلات زیادی برخورد کردم و این باعث شد که مثلا ترم اول فقط 12 واحد بردارم و به دلیل اینکه همسرم با رفتن من به کلاس های دانشگاه مخالفت می کرد 6 واحد آن را فقط پاس کردم. به همین ترتیب ترم دوم مرخصی تحصیلی گرفتم، همین دلیل فشارهای روحی زیادی که از طرف همسرم بهم وارد می شد و همین به دلیل شرایط مالی بدی که پدرم داشت و من مجبور بودم که خودم برای تهیه جهزیه ام کار کنم. ترم 3 فقط 12 واحد، ترم 4 17 واحد برداشتم اما چون همسرم با توجه به فشارهایی که از طرف دیگران و پدر و مادرم روی ما قرار داشت ما مجبور شدیم که زمان جشن عروسی خود رو دقیقا وسط امتحانات من برگزار کنیم که با این شرایط من 3 واحد افتادم و برای 3 واحد هم سر جلسه امتحان نروم.
خلاصه بعد از عروسی شرایط روحی خودم و همسرم بهتر شد و ایشون به من خیلی کمک کردن که بتونم واحدهای بیشتری بردارم تا زودتر درس خود را تمام کنم. الان من این ترم 20 واحد برداشته بودم که تنها 14 واحد آن رو قبول شدم و الان با گذشت این همه وقت من با احتساب دروس معادل سازی شده من 59 واحد پاس کرده ام که تقریبا چیزی حدود 82 واحد هنوز دارم که مدرک کارشناسی خود را بگیرم.
این ترم هم به دلیل محدودیت معدل من تنها توانستم 12 واحد بردارم. به همین دلیل دچار افسردگی و همین طور تردید در ادامه تحصیلم شده ام.
من نیمه وقت سر کار هستم. الان 9 ماه هم هست که ازدواج کرده ام، به همین دلیل بسیار برایم سخت است که درس بخوانم. نمی دانم چه کار باید انجام دهم. از یک طرف به درس علاقه فراوانی دارم. از طرف دیگر به دلیل شرایط بسیار بدی که در دانشگاه های پیام نور حاکم شده و وضعیت افتضاح سوالات، کلیدهای تصحیح، عوض شدن های چند باره نمرات پایانی، اصلا احساس می کنم که انگیزه و علاقه ی خود را برای ادامه تحصیل از دست داده ام.
لطفا کمکم کنید. در ضمن این نکته رو هم باید بگویم که من در مقطع کاردانی جزو یکی از زرنگ ترین دانشجوهای آنجا بودم و بسیار هم با ذوق و شوق درس می خوانم . اما حالا دچار تردید و دودلی برای ادامه ی تحصیل شده ام.
می ترسم این موضوع باعث از بین رفتن خودم و مهم تر از اون آسیب هایی به زندگیم و روابط خوب عاطفی که با همسرم دارم شود!
لطفا راهنمایی ام کنید.

با سلام خدمت شما دوست عزیز
صحبت هاتو خوندم و شرایطت رو درک می کنم تردید و دو دلی باعث فشار روانی میشه
شما دو تصمیم در پیش رو دارید که برای رفع این فشار روانی بایستی یکی از آنها رو با تفکر و با در نظر گرفتن پیامدهای اون انتخاب کنید و بعد از تصمیم گیری به گزینه دیگه ای که داشتید فکر نکنید تا پشیمانی پیش نیاد و درواقع به تصمیم خود اعتماد کنید و بعد عملی کنید
برای اینکه بتونید بهتر تصمیم بگیرید بهتره پیامدهای هر تصمیم رو برای خودتون به صورت کتبی روشن کنید
بعنوان مثال پیامد ترک تحصیل برای شما چیست ؟ آیا در موقعیت شغلی شما موثر هست و تا چه میزان؟آیا در زندگی شغلیتون تاحدی موثر هست که در زندگی شما تاثیر زیادی داشته باشه؟
به هر حال مسلم هست که با ادامه ندادن تحصیل به زندگی خانوادگیتون بهتر میتونید رسیدگی کنید ولی آیا این عامل میتونه پیامدهای منفی ترک تحصیل رو بپوشونه؟
آیا تحصیل رو برای مدرک در نظر دارید یا به خاطر علاقه به تحصیل ؟ اگر به دلیل علاقه ای هست که به تحصیل دارید با راه های دیگه ای می تونید این رو ارضا کنید؟
نیاز به ادامه تحصیل از زیرمجموعه های نیاز کمالگرایی که یک نیاز طبیعی است هست
آیا شما میتونید به روش های دیگه ای این نیاز رو تامین کنید؟
پاسخ این سوالات رو به خودتون بدید تا بتونید بهتر تصمیم بگیرید
باید بیشتر در این زمینه ها فکر کنید و همچنین اگر تصمیم به ادامه تحصیل گرفتید بهتر هست که با برنامه ریزی دقیق تری ادامه بدید و سعی کنید زندگی خود رو به چند بخش تقسیم کنید یک بخش رو اختصاص به همسر و رابطه زناشوییتون بدید و همیشه این بخش رو حفظ کنید
یک بخش از کارهای غیر ضروری که باعث هدر شدن وقت هست رو کم کنید
و یک بخش رو فقط به مطالعه اختصاص بدید
اینگونه هم وقت بیشتری برای مطالعه پیدا می کنید و هم به زندگی زناشویی خودمیرسید
دوست خوبم خواستن توانستن هست فقط باید تلاش کنید
امیدوارم موفق باشید

دوست عزیز ممنوم از پاسخ خوبی که بهم دادید و راهنمایی که انجام دادید. راستش اینکه ادامه ندادن درس روی وضعیت شغلی من تاثیر گذار هست یا نه؟ باید بگم که بله، تاثیر گذار هست اما اون برای شرایط و زمانی خواهد بود که من به شغل و اشتغال داشتن به عنوان یک مهم فکر کنم. الان در این شرایط خیلی نمی تونه تاثیرگذار باشه. در مورد اینکه آیا من می تونم دانستن و آگاه شدن رو با چیزهای دیگر و مطالعات دیگر هم بپوشم از خودم مطمئن هستم چون من علاقه زیادی به دانستن و مطالعه دارم و خیلی هم اهل مطالعه کردن هستم. و اگر الان بخوام فکر کنم اگر بخوام ترک تحصیل کنم چیزی رو به معنای واقعی از دست نداده ام.
اما چیزی که بیشتر من رو آزار میده فکر کردن به این موضوع بعد از ترک تحصیل هست. یعنی یه نیروی یه علاقه ای نمی دونم یه چیزی که باعث میشه عذاب وجدان بگیرم و از خودم ناراحت باشم و به خودم و توانایی هایم شک کنم بهم اجازه ی این کار رو نمی ده. دلم می خواد که برای دل خودم هم که شده بخونم و مدرک کارشناسی ام رو بگیرم اما نمی دونم آیا گرفتن این مدرک اون قدر ارزش داره که من زمانی از وقتم رو از زندگیم رو و لحظات با هم بودن با همسرم رو به درس خوندن و گرفتن مدرک ادامه بدهم یا نه؟
لطفا کمکم کنید و راهنمایی ام کنید
ممنونم