+توان تصمیم گیری

[/color][/size][size=medium][color=#000000]
سلام به دوستان عزیز
من یک پسر 27ساله مجرد .من همیشه برای تصمصیم گیری دچارمشکل میشم و راحت نمی تونم انتخاب کنم و یا کاری را به راحتی انجام بدم و واسه هر کاری زیاد فکر میکنم و منتظر می مونم همه نظراتشون را بدهند و خودم به راحتی تصمیم نمیگیرم و کاری را انجام نمی دهم.
زود تحت تاثیر نظرات و تصمیمات دیگران قرار میگیرم.
هیچوقت دوست ندارم کسی منو سرزنش کنه یا زیر سوال برم و کوچک بشم ولی به خاط عدم تصمیم گیری درست این اتفاق میافته و رابطه ا م با خیلی ازاطرافیان خراب میشه.بیشتر شنونده بودم تا اینکه گوینده و نظردهنده.میترسم نظرب بدهم و کسی مخالفت کنه و ضایع بشم.
به نظرشما چه راهی پیش بگیرم؟

سلام دوست عزيز .:72:
روشهاي زيادي هست كه خيلي راحت ميتوني مشكلت را حل كني
*يكي از اونها اينه كه با يه مشاور در تماس باشي و اون مرحله مرحله بهت كمك ميكنه ،تو هرجلسه مشاوره بهت يه سري تمرينهايي ميده و در جلسه بعد ازت ميخواد كه تمرينهايي را كه بهت داده انجام داده باشي ، اگه نتونسته باشي تمرين ها را انجام بدي ، برات يه سري تمرين هاي جديد در نظر ميگه ، ومطمئن باش كه مشكلت را حل ميكنه ، البته سيكلي بايد طي شه تا به حالت نرمال برسي (زمان اين سيكل به خودت بستگي داره ) اين روش روش خيلي مطمئنيه ...
(همين كه به اين باور رسيدي كه ميتوني اين مشكل را حل كني و ميخواي كه مشكلت را حل كني ، خودش بزرگترين قدمه ...بهت تبريك ميگم ، مطمئنم كه در چند ماه آينده تو فاميل ، بين دوستان ، تو محل كار... متكلم وحده ميشي ...شك نكن ...فقط بايد يه كم صبر داشته باشي و رو خودت كار كني ...:72:)
*يكي ديگه از راهها شركت تو كلاسهاي روانشناسي مهارت هاي اجتماعي ...كه الان تو هر شهري اين موسسات دارند بصورت خصوصي زير نظر بهزيستي كار ميكنن ...من خودم رفتم ..كلاسهاي فوق العاده ايه ...خيلي ميتونه بهت كمك كنه (با توجه به اين كه شما تو سن ازدواج هستين از لحاظ ارتباط با جنس مخلف هم تو اين كلاسها خيلي قوي ميشين ...چون مجبورين ارتباط برقرار كنين .)
اگه راهكار دوم را همزمان با راهكار اول انجام بدي خيلي سريعتر نتيجه ميگيري .(كه به نظر من با نظر مشاور وبعد از يكي - دوماه كه با مشاور در تماس بودي رفتن به اين كلاسها را شروع كن ...مطمئنا نتيجه ميگيري )
*يكي ديگه از راهها خوندن كتابها يي كه به افزايش اعتماد به نفس كمك ميكنه كه مطمئنن وقتي رفتي پيش مشاور بهترين اين نوع كتابها را با توجه به شناختي كه ازت پيدا ميكنه بهت معرفي ميكنه ..
*يكي ديگه از راهها كه به نظر من بد نيست و بصورت كوتاه مدت ميتونه بهت كمك كنه ، انتقاد متفكرانه از ديگرانه !!!سعي كن يه كم از ديگران انتقاد كني ، بد نيست ...البته اين روش مشكلت را از پايه حل نميكنه و به نظر من در مواقع ضروري و مواقعي كه خيلي داغوني!!!!! از اين روش استفاده كن ...ولي تا 3-4 ماهه ديگه مطمئنن احتياجي به اين روش نيست
.
شاد و پيروز و سربلند باشي:72::72:

سلام دوست من خوش آمدي
آقاي omid 24 توضيحات مفصلي دادند.
من هم بيشتر تمرينات عملي رو توصيه مي كنم در كنارش مطالعه كتابهاي مفيد.
موفق باشيد

سلام بر دوست گرامی....خوب omid24عزیز بسیار مفید و زیبا راهنمایی کردند..چند جمله ای هم بنده عرض می کنم:
اولین نکته ای که باید در مورد تصمیم گیری عرض کنم این است که وقتی تصمیم می گیرید کاری را انجام دهید یا نظری را بیان کنید همان لحظه تصمیم خود را عملی کنید...زیرا اگر تاخیری در تصمیم گیری داشته باشید یا نظرتان را بیان نکنید رفته رفته فشار حاصل از از این مشکل شما را ناراحت کرده و هیچ گاه نمی توانید تصمیم گیری کنید و سرانجام مجبورید تابع نظر دیگران باشید...

اصولا ما کاری باید انجام دهیم تا در مورد آن کار مورد سرزنش قرار گیریم...پس بهتر است بگویید از انتقاد خوشم نمی آید و بسیار ناراحت می شوم..دلیل این ناراحتی شما این است که انتقاد دیگران از شما را نشانه ضعف خود می دانید و با خود می گویید :حتما من مشکلی دارم که به بار انتقاد گرفته می شوم.....در صورتی که همیشه وقتی از کسی انتقاد می کنیم در واقع به او توجه بیشتری داریم و هدف ما از انتقاد کردن نه زیر سوال بردن شخصیت طرف است بلکه هدف اصلاح و بهتر شدن رفتار وی است .....

شما یک نکته مثبت دیگر در رفتارتان دارید""گوش کردن""....که بسیاری از افراد از آن غافلند....ولی این گوش کردن بدون بیان نظر در مواقعی که با بحث مخالفیم به درد نمی خورد...
هیچ گاه با خود فکر نکنید.....دیگران از من بیشتر می دانند و اگر نظری بدهم در نطفه خفه خواهد شد...تمام کسانی که الان سخنور معروفی هستند از همین جا شروع کرده اند و با به قول شما ""ضایع شدن""....دوست گرامی نظر خود را بگو حتی اگر افرادی که در دوروبر شما هستند با آن مخالف باشند....هرگز از این ترس نداشته باش که اگر حرفی بزنم و با نظرم مخالفت کنند قطعا دیگر مرا به حساب نخواهند آورد و از من دلگیر می شوند....در صورتی که برعکس است....اگر نظرتان را بیان فرمایید(البته اگر به حق باشد) علارغم مخالفت دیگران با شما.. نوعی توان و شهامت را دیگران در شما مشاهده خواهند کرد ....

سعی نکن همه را راضی نگه داری و در تلاش باشی تا هیچ کسی از شما دلگیر نشود......چون اگر تمام این تلاش هارا انجام دهی تا احدی از شما دلگیر نشود برعکس همه از شما ناراحت خواهند بود زیرا همیشه از شما انتظار دارند و در پیش چشم آنان کوچک شمرده می شوید..
موفق باشید.

سلام دوست گرامی.

دوستان همدردی به نکات مفیدی اشاره کردن و بر نوشتار آنها مهر تأیید میزنم.
اما نظر بنده:
شما از اعتماد بنفس پایینی برخوردار هستید و همینطور احترام بنفس!
همیشه از خودتان انتقاد میکنید؛بیشتر از آنچه که هستید از خود توقع دارید؛همانطور که خودتان نوشته اید از بیان نظرات خود واهمه دارید؛این موار یعنی عدم احترام به نفس.




بنده به شما پیشنها میکنم که به این لینک ها ؛مراجعه کنید.

http://www.hamdardi.net/showthread.php?tid=6536

http://www.hamdardi.net/showthread.php?tid=6004

دوستان نظرات خیلی خوبی مطرح کردند.
مشکل افراد کمرو تا حد زیادی اکتسابی است و کمی ذاتی. بعضی ذاتا کم حرف هستند. اما این دلیل ضعف نمی شه، دنیا گوش هایی هم میخواهد برای شنیدن حرف هایش. به علاوه افراد درونگرا، دنیای زیبایی دارند که افراد برونگرا قادر به درک آن نیستند، پس ناراحت نباشید. اما همه ما باید سعی کنیم به میانه روی برسیم. اگر ذاتا درونگرا هستیم، سعی کنیم با محیط، خود را به سمت برونگرایی بکشانیم و بالعکس.
مطمئنم وقتی دیگران صحبت میکنند، خیلی از حرف هایی که در ذهن شما میگذرد را می گویند و احتمالا مدام خود را سرزنش میکنید که "چرا من نگفتم؟ من هم که همین اعتقاد رو داشتم و ..." پس بهترین کار اینه که فاصله تفکر تا عملتان را کاهش دهید. 27 سال فکر کردید، پس نگران نباشید. به محض این که سخنی به ذهنتان رسید جاری کنید. درسته که میگن اول باید حرف را مزه مزه کرد و بعد... اما فکر کنم راجع به شما صدق نکنه، چون به تجربه به این نکته رسیدم که افراد کم حرف بیشتر اهل تفکر هستند. حال به جنبه نمود و بروز خود بپردازد. از درونگرایی به برونگرایی... شاید عملی کردن تمرینات مشاورتان یا مطالب مندرج در کتبی که مطالعه میکنید، اگر با شرکت در جمع ها و جلسات جدید توأم شود، پیشرفت دوچندانی نصیبتان شود.
نگران گرفتن تصمیمات اشتباه هم نباسید، بشر جایز الخطاست. اگر اشتباه نکند که زندگیش پوچ؛ معمول، روزمره و بی هیجان می شه! از هر چیزی که میترسید باید خود را دورنش بیفکنید، ناگهان و بدون هیچ وقفه و اندیشه ی بیش از حدی که باعث غلبه ترس بر وجودتان شود. و بعد میبینید که بر آن مسلط شدید.
همین که مشکل خود را فهمیدید، قدم بسیار بزرگی است، نیمی از راه را رفته اید. ادامه دهید...
موفق باشید.

شاید شما از بس فکر می کنی یه جوری بهترین گزینه رو انتخاب کنی اوضاع بدتر می شه ولی اولین قدم رفتن پیش مشاوره است امیدورام از این به بعد بهترین تصمیم گیری ها رو بکنی