به هم زدن عقد به خاطر خانواده نامزد

سلام
حدود 3 سال است که با نامزدم آشنا هستم.. به همدیگه خیلی علاقه داریم و واقعا تا به حال مشکلی با هم نداشتیم..
اما الان چرا مشکل داریم.. مشکل هم خانواده اون هستن.. اول اینکه من تا 2 سال اول نمی دونستم که خانواده مذهبی دارن.. چون نه من و نه خانواده ام مذهبی نیستیم یعنی جلوی محرم و نامحرم یه جوریم، بدون روسری و لباس کاملا ساده و پوشیده.. خانوده اون دو سال به خاطر اینکه من روسری سر نمی کنم با ازدواج ما مخالف بودن تا ابنکه بالاخره من بعد از کلی جدال شرط اونها رو قبول کردم.. اما انتظار داشتم که بعد از اون با من رفتار مناسبی داشته باشن.. اما متاسفانه در چهار جلسه ای که با هم ملاقات داشتیم به شدت خشک بودند، حتی یک بار از من تعریف (کوچک ترین تعریفی) نکردند (من دانشجوی فوق لیسانسم) و از همه بدتر که پدرش آدمیه که واقعا انگار نه عروس بلکه کلفت می خواد ببره.. مثلا 6 شروط ضمن عقد چیزیه که الان دیگه همه می گیرن و نامزدم هم کاملا موافق بود، اما پدرش برای بند بند اون سوال جواب می کنه..مثلا می گه مخالفم که حق خروج از کشور داشته باشی خروج از کشور می خوای چکار!!!!!!! یا اینکه می گه باید شغلت مطابق شرع و عرف باشه (واقعا شما باشید بهتون برنمی خوره؟؟) با اینکه دو شب پیش مراسم بله برون برگزار شد (اونم فقط با حضور دو خانواده) اما من به شدت از اونها دلگیرم و خسته شدم و نمی دونم چه کنم.. می شه کمکم کنید.. عقد من 20 فروردینه و تا اون موقه باید تصمیم بگیرم.. الان اینقدر به خانواده نامزدم حساس شدم که انگشتر بله برون رو گذاشتم جایی که نبینمش..

سلام خانومی
تبریک می گم عروس خانوم
این مسئله که عنوان کردی عزیزم اصلا حاد نیست فقط کافیه یکم جلوی اونا رعایت کنی و به همسرت هم بگی که تو خانواده خدت راحت لباس می پوشی ولی به احترام پدرش جلوی اونا رعایت میکنی
در مورده شرایط ضمن عقد هم توافقی بین خودتون دوتا اگه می بینین حساسیت ایجتد می کنه می تونی اجازه خروج رو بعدا از همسرت بگیری
سعی کن روشون حساس نشی و دیدت رو مثبت کنی و با محبت همسرت رو همراه خودت کنی
مقابلش نباش کنارش باش
موفق و پیروز باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shabi

سلام
حدود 3 سال است که با نامزدم آشنا هستم.. به همدیگه خیلی علاقه داریم و واقعا تا به حال مشکلی با هم نداشتیم..
اما الان چرا مشکل داریم.. مشکل هم خانواده اون هستن.. اول اینکه من تا 2 سال اول نمی دونستم که خانواده مذهبی دارن.. چون نه من و نه خانواده ام مذهبی نیستیم یعنی جلوی محرم و نامحرم یه جوریم، بدون روسری و لباس کاملا ساده و پوشیده.. خانوده اون دو سال به خاطر اینکه من روسری سر نمی کنم با ازدواج ما مخالف بودن تا ابنکه بالاخره من بعد از کلی جدال شرط اونها رو قبول کردم.. اما انتظار داشتم که بعد از اون با من رفتار مناسبی داشته باشن.. اما متاسفانه در چهار جلسه ای که با هم ملاقات داشتیم به شدت خشک بودند، حتی یک بار از من تعریف (کوچک ترین تعریفی) نکردند (من دانشجوی فوق لیسانسم) و از همه بدتر که پدرش آدمیه که واقعا انگار نه عروس بلکه کلفت می خواد ببره.. مثلا 6 شروط ضمن عقد چیزیه که الان دیگه همه می گیرن و نامزدم هم کاملا موافق بود، اما پدرش برای بند بند اون سوال جواب می کنه..مثلا می گه مخالفم که حق خروج از کشور داشته باشی خروج از کشور می خوای چکار!!!!!!! یا اینکه می گه باید شغلت مطابق شرع و عرف باشه (واقعا شما باشید بهتون برنمی خوره؟؟) با اینکه دو شب پیش مراسم بله برون برگزار شد (اونم فقط با حضور دو خانواده) اما من به شدت از اونها دلگیرم و خسته شدم و نمی دونم چه کنم.. می شه کمکم کنید.. عقد من 20 فروردینه و تا اون موقه باید تصمیم بگیرم.. الان اینقدر به خانواده نامزدم حساس شدم که انگشتر بله برون رو گذاشتم جایی که نبینمش..

---

واقعا اونها اینکه نمی دونن دانشجوی فوق لیسانس مایه فخر آدمیت و ادامه زندگی بشریت است شرم آوره!!
6 شرط حین عقد رو راجع بهش نظر دادند؟ عجب جلادهایی پیدا می شن!! یعنی حق خروج از کشورم نمی دن؟!! دیگه این از اون کارهاست.
من توصیه می کنم یخورده دقیق تر شید . چون احتمالا نمی دونید الان حق سربریدن شوهر رو هم خانومها می گیرن آبم از آب تکون نمی خوره. پس واقعا برای شما که دانشجوی فوق لیسانس هستید قائل نشدن این حقوق اولیه انسانی ظالمانه است.
موفق باشید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shabi

سلام
حدود 3 سال است که با نامزدم آشنا هستم.. به همدیگه خیلی علاقه داریم و واقعا تا به حال مشکلی با هم نداشتیم..
اما الان چرا مشکل داریم.. مشکل هم خانواده اون هستن.. اول اینکه من تا 2 سال اول نمی دونستم که خانواده مذهبی دارن.. چون نه من و نه خانواده ام مذهبی نیستیم یعنی جلوی محرم و نامحرم یه جوریم، بدون روسری و لباس کاملا ساده و پوشیده.. خانوده اون دو سال به خاطر اینکه من روسری سر نمی کنم با ازدواج ما مخالف بودن تا ابنکه بالاخره من بعد از کلی جدال شرط اونها رو قبول کردم.. اما انتظار داشتم که بعد از اون با من رفتار مناسبی داشته باشن.. اما متاسفانه در چهار جلسه ای که با هم ملاقات داشتیم به شدت خشک بودند، حتی یک بار از من تعریف (کوچک ترین تعریفی) نکردند (من دانشجوی فوق لیسانسم) و از همه بدتر که پدرش آدمیه که واقعا انگار نه عروس بلکه کلفت می خواد ببره.. مثلا 6 شروط ضمن عقد چیزیه که الان دیگه همه می گیرن و نامزدم هم کاملا موافق بود، اما پدرش برای بند بند اون سوال جواب می کنه..مثلا می گه مخالفم که حق خروج از کشور داشته باشی خروج از کشور می خوای چکار!!!!!!! یا اینکه می گه باید شغلت مطابق شرع و عرف باشه (واقعا شما باشید بهتون برنمی خوره؟؟) با اینکه دو شب پیش مراسم بله برون برگزار شد (اونم فقط با حضور دو خانواده) اما من به شدت از اونها دلگیرم و خسته شدم و نمی دونم چه کنم.. می شه کمکم کنید.. عقد من 20 فروردینه و تا اون موقه باید تصمیم بگیرم.. الان اینقدر به خانواده نامزدم حساس شدم که انگشتر بله برون رو گذاشتم جایی که نبینمش..

---

دکتر باربارا معتقد هست که اختلاف در اعتقادات مذهبی مثل بمب های ساعتی می مونه .
شما بعد از ازدواج چه بخواهی و چه نخواهی یکی از اعضای این خانواده محسوب می شوید هر خانواده ای یکسری آداب و رسوم و کلا فرهنگ خاص خودشون رو دارند(صحیح یا غلط)کاری نداریم بنابراین با ورود به مجموعه ای بنا م خانواده ملزم به رعایت یکسری هنجارها می شویم .معمولا فرض اشتباهی که گفته می شود مگر می خوای با خانوادش زندگی کنی ؟!!!!!!!!! غافل از اینکه شاخه از ریشه جدا نمی شه و حتی اگر هم بشود در نهایت از همان ریشه تغذیه شده .

سلام:
دوست عزیز شما بسیار باید با دقت عمل کنید مرحله بسیار حساسی است و شما باید قبل از بله برون این فکرها را می کردید...
ولی ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه ست.....
خوب فکر کن...به همه چیز..خانواده یک فرد جزئی از اونه و به هیچ عنوان نمی تونی از هم جداشون کنی و آنچه بهش اعتقاد دارند رو انجام می دن کما اینکه 2 سال مخالف وصلت شما بودن و الان شاید....شاید فکر کنن شما فقط خواستید ازدواج سر بگیره و بعد روند خودتونو برید و برای همین این طور برخورد می کنند...
تفتوت فرهنگی اصلا شوخی نیست و من خودم همیشه اولین سوالم همینه و خیلی ها رو به همین علت رد کردم...چون نمیشه یک عمر چیزی باشی که نیستی.......
ولی به هر حال 3 سال مدت کمی نیست و شما هم به هم علاقه دارید....با نامزدت صحبت کن و بگو از چی ناراحتی...این ناراحتی های کوچک بعدا اگر جمع بشه عشقتو نابود می کنه....با همفکری هم تصمیم بگیرید و از راهنمایی خانواده ات 100 درصد استفاده کن.....
موفق باشی....
نتیجه کار رو برامون بگو.....
بدون خدا همیشه داره نگات می کنه و کمکت می کنه.....

سلام
منم بيستم ميرم خواستگاري! چه جالب
اما شما حتما براي اين مساله با مرد آينده تون جلسه بحث و صحبت جدي بزاريد.حتما پيش مشاور بريد.حتما و حتمان. اين چيزي كه ميگين اگه جلوشو نگيرين به زودي مثل بادكنك باد ميكنه و در زماني خواهد تركيد!. و همه چيز از بين خواهد رفت
اولين خواستگاري من دقيقا مشابه شما بود اما برعكس. خواستگاري از دختري مذهبي. اونا دنبال يه بسيجي ميگشتن برا دخترشون و اون دختر رابطه 4 ساله ما رو توي يه هفته به خاطر خانوادش تمام كرد!!!!
از اينكه توي 2 سال شما از مذهبي بودن اونا بي اطلاع بودين واقعا جاي تعجبه!!! البته تا حدي اوضا رو درك ميكنم.
علاقه ما نسبت به هم خيلي بود اما مذهب اونم از نوع خشن و خشكش اصلان شوخي بردار نيست.اميدوارم پسر اين مدلي نباشه. حتما به مشاوره بريد. يه مشاور خوب.
موفقيت براي تمام روزهاي زندگيتون

سلام دوست عزیز
مسئله را در حضور 2 خانواده کاملا شفاف بیان کنید . شما میتوانید رعایت حال آنها کنید ولی این انها را راضی نمیکند چون در اصل با عقاید شما حداقل در رابطه با پوشش مخالفند . حمایت خانواده ها بعد از ازدواج امتیاز بزرگی در زندگیست آنرا هم اکنون از دست ندهید .در ایران خانواده همسر در زندگی مشترک نقش مهمی بازی میکنه . ضمنا اینکه شما بعد از دو سال نفهمیدید که خانواده نامزدتون مذهبی هستند زیاد منطقی به نظر نمیرسه . .برای ازدواج باید دقیقتر عمل کرد . نامزدتون چی اون فرهنگ لباس پوشیدن شمارو میدونست ؟
موفق باشید