بگویید چه کنم؟

:302:
با سلام خدمت آقای سنگ تراشان. راستش موضوعی که باعث شده وقت شما رو بگیرم اینه که همسرم خیلی از خودراضیه... همیشه هرطور خودش فهمید عمل می کنه.. اصلاً تغییر پذیر نیست .یعنی نمیخواد خودشو عوض کنه. اصلاً قبول نداره که رفتارش در بعضی موارد اشتباهه. اون به خاطر یه موضوع الکی الان سه روزه که به خونه مادرم اینا نیومده.. البته نه اینکه ظاهراً درگیری لفظی باهاشون پیدا کرده باشه یا قهر کرده باشه.. بلکه من احساس می کنم که از موضوعی ناراحت شده و حالا به خیال خودش طاقچه بالا گذاشته و این جوری میخواد مامانم اینا رو تنبیه کنه... حالا مثلاً فکر میکنه خیلی مهمه که اون اونجا نمیاد... البته من خیلی ناراحتم که چرا او باید اینقدر از خودراضی باشه که به خاطر یه حرفی که مامانم بدون غرض و از روی محبت نوه اش به او گفته بدش بیاد... نمیدونید بعدش چه حرفایی می زد..
مامان او روزی چندین بار با غرض به من کنایه میزنه و تو کارام دخالت میکنه اما هیچ وقت هیچی نمیگم و قهر هم نمیکنم که نرم خونه شون... هه چیزو نشنیده میگیرم. هرروز خودم بدون اینکه او بگه میرم خونه مادرشوهرم اینا . مخلص کلام این که او ن بین خونواده خودش و من فرق میذاره.. ما در طقه بالای مادرشوهرم اینا زندگی می کنیم. او روزی چند بار به خونه اونا میره. اگه مادر خودش چیزی بگه انگار نه انگار. اما فقط کافیه مادر من یه چیزی که خیلی هم مهم نیست بگه.. آقا به تریج قباشون برمیخوره ..شده مثلاً مامان من سردرد بوده و وقتی آقا اومدن خیلی باهاشون خوش و بش نکرده... دیگه تا چند روز نمیاد اونجا و میگه: مامانت چرا اخماش تو هم بود.. مگه طلبکاره؟ و از این حرفا... همش بیخودی میگه مامانت میخواد منت بذاره... خونه مامانم اینا شام وناهار نمی مونه و بهونه اش هم همینه که مامانت منت میذاره...
در حالیکه بنده خدا مادرم فقط به خاطر من که شاغلم میگه ناهار یا شام پیششون بمونیم. تازه مادرم بچه ما رو هم نگه میداره. اما شوهرم زمانی هم که خونه است نمیاد به خونه ما سر بزنه و لااقل احوال بچه رو بپرسه.... البته اگه بچه پیش خودش باشه نگهش میداره ها ..نه اینکه بگم مسئولیت سرش نمیشه.. نه فقط حرفش منت گذاشتن مامانم اینا ست. که اینم از غرورشه. اگه مامان من بیاد تعریف کنه که امروز بچه چکارا کرده.. میگه داره منت میذاره. حالا بگید من با این شوهر مغرور چه کنم؟به نظر شما اگه من هم تلافی کنم و همون کارایی رو که او میکنه من هم بکنم درست میشه؟

سلام تمنا
به تالار همدردی خوش آمدید
برای تغییر در زندگی یکی از اشتباهات زوجین این است که سعی می کنند این تغییرات را از همسرشان شروع کنند، نه از خودشان.
شما برای حل مشکلات این چنینی لازم است که از خودتان شروع کنید، بعد متوجه می شوید همسرتان نیز به نوبه خود تغییر خواهد کرد.
شما در سئوال خود جستجو کنید چند بار به شوهرتان بر چسب زدید، که مغرورند، از خود راضی هستند و کنایه های دیگری از این دست. اینها در رابطه زناشویی مانند سم هستند. و حتما به طور مستقیم یا غیر مستقیم این مفاهیم را به شوهرت منتقل کرده اید.
نگاه سفید سفید به مادرتون و نگاه سیاه سیاه به همسرتون موجب شده است که همسر شما ، شما را در تیم خود نداند، بلکه شما را با مادرتان جدا از خود حس کنید.
اگر بتوانید هم احساسی بیشتری با همسرتان داشته باشید. نتیجه بهتری خواهید گرفت.
سعی نکنید مرتب از مادرتون دفاع کنید.
شاید بگوئی که خب همسرم اشتباه می کند.
لازم نیست که علت یابی کنی و بخواهی مقصر پیدا کنی، کافی احساسات شوهرت را در این مورد متوجه شوی. به او بگویی احساس او را می فهمی.
مقایسه نیز آفت دیگری در زندگی شماست. اینکه مادر ایشون چطور هستند و شما باید چطور باشید، این مقایسه بی ثمری هست.
شما باید در نحوه رفتار مستقل و صحیح عمل کنید... تا از این طریق نتیجه بگیرید. در غیر این صورت اگر بخواهید به همان روش عمل کنید. مثل اینست که بخواهید آتش را با آتش خاموش کنید.
سعی کن این وصله های از خود راضی بودن و مغرور بودن را از شوهرت جدا کنی و عزت نفسش را با تائید و احترام به او بیفزایی. روی مادر خود حساسیت زیادی نشان نده و بر شوهرت خرده نگیر....
خیلی وقتها کاهش حساسیت از طرف یکی از زوجین خود بخود به حل مشکل کمک خواهد کرد.

سلام به تمنا جون
منم مي گم كه نبايد اين كلمات و به كار ببري و بهش بگي كه مغروري و از خود راضي به قول اقاي سنگ تراشان براي زندگي مخربه ولي به نظر من زياد هم جلوي شوهرت طرف مادرت و نگير يعني اگر حق هم با مادرت هست جلوي شوهرت نگو كه حق با اونه و فقط بگو نمي دونم شايد بالاخره كاري نكن كه شوهرت حساستر بشه و از دستت ناراحت بشه