لطفا در مورد سکوت 2 ماهه همسرم راهنماییم کنید

با سلام
مدت 3سال است که ازدواج کرده ویک بچه 2 ساله دارم.از بعد عروسیمان مشکلات مختلفی با همسرم داشتم.ایشان عادت دارن که وقتی از چیزی ناراحت میشن سکوت میکنن.چندماه پیش سر دعوایی شدید بعد از 1ماه صحبت کرد.و الان مدت6 هفته است که سکوت کرده وانگار دیگه نمیخواهد با من حرف بزند.موضوع ناراحتیش هم خیلی پیش پاافتاده بود.فقط در یک smsگفت که جون اختلاف فرهنگی داریم سکوت بهتره.اصلا نمی دانم باید چه کنم.این سکوت انقدر خسته ام کرده که با وجود اینکه زندگیم را خیلی دوست دارم به فکر جدایی افتاده ام.اعصابم خیلی خورد شده.دراین مدت تمام تلاشهایم برای شکستن سکوتش بی نتیجه بوده.به بن بست رسیده ام.لطفادر اسرع وقت راهنماییم کنید که چطور زندگیم را حفظ کنم و قفل زبان او را بشکنم.ممنون

آقایون برخلاف خانومها بلند بلند فکر نمی کنند . و تمام جزییات ذهن خود را بر زبان نمی آورند . اگر به آنها هی گیر بدهید که حرف بزند آنها رو کلافه و عصبانی میکند.پس بهتره که بین صحبتهایی که بحث ختم میشه سکوت کنید وبگذارید که شروع صحبت از طرف شوهرتون باشه .و اگر بحث عوض شد یا مدت سکوت طولانی شد بپرسید مایل هستید که در مورد مشکل در شرایط مناسبتری با هم صحبت کنیم .و بحث و در زمان دیگر ادامه دهید.

دوست عزیز پیشنهاد می کنم در قسمت متارکه و طلاق داستان خانم چکامه را بخون شاید کمکت کنه

دوست عزیز لطفا فکر نکن که با طلاق مشکلت حل میشه. شاید الان مشکلت فقط سکوت شوهرت باشه که بتونی بالاخره حلش کنی اما با طلاق مشکلات زیاد تری برات پیش میاد. یه خواهشی که دارم این که کتاب مردان مریخی و زنان ونوسی رو بخونی. درباره سکوت مردها چیزهای جالبی نوشته که اگه اونو بخونی اصلا دیگه سکوت شوهرت مشکل به نظر نمیاد بلکه عادی وطبیعی هم هست.
یادمان باشد مردها از مریخ اومدن و زنها از ونوس پس خیلی با هم تفاوت دارن.

دوست خوبم ورودت رو به تالار خوش آمد میگم نمیدونم منظورت از سکوت دقیقا چیه آیا صحبتهای معمولی و روزمره راهم پاسخ نمیده ؟منظورش از اختلاف فرهنگی چی بوده؟ عزیزم آیا شب هم جدا از هم میخوابید ؟ اصلا این قهر با چی شروع شد ؟ سعی کن فرزندت را واسطه مهر قرار بدی و بدون شکسته شدنت به صحبتهای روزمره ادامه بده حتی اگر پاسخ نداد آرامشت رو حفظ کن و عکس العمل تند نشون نده ،

دوستان عزیز شاید لازم باشد کمی بیشتر توضیح بدهم.
ما با وجود اینکه متعلق به یک استان و منطقه هستیم اما من بزرگ شده شهر دیگری هستم.کلا اصول رفتاری و فرهنگی در خانواده من با خانواده ایشان کمی متفاوت است.اما با وجود این من از ابتدای دوران عقد تا کنون همه تلاشم را کرده ام که زن ایده ال ایشان باشم.ولی افسوس که ایشان به قدری متوقع هستند که برای کارهای من هیچ اهمیتی قایل نشده وهراز گاهی موضوعی(بیشتر هم از طرف ایشان)باعث اختلاف ما می شود0ایشان دیدگاه کاملا مردسالارانه دارند و من هم همه نظرات ایشان را پذیرفته ام و سعی در رعایت آنها کرده ام.اما...
در مورد این سکوت طولانی هم من به هر شکل سعی کردم تا ایشان را به حرف بیاورم و زندگی شکل عادی به خود بگیرد ولی هیچ کاری فایده ای نداشته.من کلیه کارهای قبلیم از جمله به استقبال و بدرقه ایشان رفتن تا جای ممکن سرحرف را با ایشان باز کردن خرید هدیه تولد برایشان (هفته پیش تولدش بود)و.... را انجام دادم .همه سعیم را کردم که با من حرف بزنند ولی بی فایده بوده.ایشان به مشاوره اعتقادی ندارند و به پیشنهاد من مبنی بر مشاوره 2 نفره جوابی ندادند.ضمنا در این مدت ایشان با من رابطه زناشویی ندارند و غیر از جواب سلام یا خداحافظ هیچ حرفی منمی زنند.من هم میدانم که گاهی مردان سکوت می کنند و... ولی این سکوت عادی نیست و شکل قهر دارد.با بچه مان حرف می زند ولی با من نه.خیلی خسته شده ام.من زندگیم را دوست دارم ولی این سکوت اعصابم را خرد کرده و زندگیم مختل شده.لطفا راهنماییم کنید

با سپاس فراوان

دوست عزیز
معمولا" در دعوا چه کسی برای آشتی پیش قدم میشود؟
آیا شما هر کاری انجام میدهید تا ایشان از شما راضی باشند؟

نیازهای احساسی زنها و مردها تفاوتهای اساسی با یکدیگر دارد.در چالشهای روحی زنها به اشتراک و مردها به انزوا نیاز دارند که در نتیجه این اختلاف نیازهای احساسی زن و مرد بدجوری برای هم شاخ و شونه میکشند….

میدونیم هر 2 طرف با نهایت صداقت به پیش می آیند تا خود را برای دیگری 6 تیکه کنند ولی نتیجه کاملاً عکس شده و باعث تحریک همدیگر میشوند.

مثلاً زن فکر میکند با سؤالات پی درپی و ابراز دلواپسی به نظر همسرش یک زن مهربان جلوه میکند در حالیکه مرد یواشکی فکر میکند که تحت سلطه قرار گرفته و یکهو تحریک میشود که خود را آزاد کند!!!پس اعلام میکند که:..خانم میزاری یه 2 دقیقه نفس راحت بکشیم یا نه؟…زن هم گیج و منگ میشود و اصل قضیه را زیر سؤال میبرن…یعنی علاقه…زن شوهرش رو با خودش میسنجه و میگه: اگه منو دوست داشت میفهمید که چقدر به فکرشم…واقعت اینه که این رفتاریست که زنها دوست دارند با آنها بشود و کلی هم باهاش حال میکنند ولی مرد اگر در شرایط نامناسب مثل خستگی باشد این رفتار حکم دریل را برایش دارد!!!

مردها هم بدتر از زنها…وقتی میبینند که زن ناراحت است وی را با حالات خود میسنجند و بهترین دارو را برایش تجویز میکنند…تنهایی!!!…او خیلی رومانتیک زنش را به حال خود رها میکند تا برای خودش بال بال بزند و با خودش کنار بیاید.بعضی از مردها هم در این مواقع میشن آخر درک کردن و به همسرشون میگن:…نگران نباش..چیز مهمی نیست!!!
.چرا نمی خواین این تفاوتها رو درک کنید؟؟…. ، نیازهای احساسی و ادراکی شما با هم فرق داره….

خانومها توجه داشته باشین….
باید رفتار شما با شوهرتون توام با پذیرش باشه تا حس کنه که بهش اعتماد دارین.
نباید سعی در تغییر اون داشته باشین تا احساس اطمینان کنه و خودش تغییر بوجود بیاره.
باید ازش قدردانی کنین تا انگیزه پیدا کنه.
باید نشون بدین که به تواناییهاش اعتقاد دارین.
بهش نشون بدید که بهترین انتخاب شما اون بوده….
:305:
منبع :dogas2.blogfa.com

اول اینکه ایشون نقطه ضعف شما رو پیدا کرده و چون می دونه از سکوت بدتون میاد سکوت کرده پس بهتره هیچ عکس العمل خاصی نشون ندید و کاملا طبیعی برخورد کنید انگار نه انگار که اتفاقی افتاده.آیا ازدواج شما سنتی بوده؟ از نظر تفاوت فرهنگی شوهر شما در سطح بالاتر یا پایینتر هستند؟ در بدو ازدواج علاقه ای وجود داشته وتنها به نظر خانواده ازدواج کرده؟ بیشتر بحثهای شما در چه موردی هست که ایشون اعتقاد به اختلاف فرهنگی دارن؟ اگه میشه به این سوالات جواب بدین تا بهتر بشه نتیجه گیری کرد. مرسی

سلام خانومی
عزیزم این سکوت در چه حدیه ؟؟ حرفهای روز مره رو با هم میزنید ؟ رابطه تون در چه حدیه ؟؟ با هم بیرون میرین؟؟ با هم غذا می خورین ؟؟ روزهای جمعه که خونه است با هم حرفی نمی زنین ؟؟
رابطه اش با خانوادتون چطوره ؟؟ اصلا با فامیل رفت آمد می کنین؟؟ این سکوت رو روابط زناشویی تون هم تاثیر می زاره ؟؟
اگه دوست داشتی به سوالام جواب بده فکر کنم اینجوری بهتر بتونیم کمکت کنیم