نظر شما در مورد ارتباط های قبل از ازدواج

نظر دوستان در مورد مادر شوهرهایی که به سنت های قدیمی در مورد شب عروسی اعتقاد دارند چیست، خواهش می كنم دوستان نظرشون را در این مورد به صورت منطقی بیان كنند.

به نظر من تو اين موارد بهترين كار اينه كه حقيقت را به شوهر گفت و اميد به حمايت ايشان داشت... اما اگر حقیقت گفته نشود. . در زندگي مشترك هيچ چيز مهم تر و زيباتر از صداقت نيست حتي اگر به ضرر ختم شود.دیگران باید بفهمند كه صداقت مهم تره تا اعتمادي كه ممكنه از دست بره .

با درود
آمدنت به تالار را خوشامد می گویم؛درباره همسر چنین شخصی یك سوال دارم و آن اینکه ایشان از نظر فرهنگی و اندیشه ای چگونه هستند؟زیرا با توجه به درخواست مادر گرامی آن همسر،خانواده ایشان که سنتی بوده و سنتی هم می اندیشند؟پاسخ این پرسش در یافتن راه حل بسیار مهم است؛؛؛بدرود.

اگر از همان ابتدا شرائط ذکر شود ، مشكلي نخواهد بود

سلام متاسفانه رابطه های پیش از ازدواج در سطوح مختلف مشکلات متناسب خود را پس از ازدواج به وجود می آورد، که ای کاش مطالب اینچنین بتواند عامل پیشگیرنده ای نسبت به مسائلی باشد که واقعا وجود آدم را پر از احساس گناه، تنش و اضطراب می سازد.
اما من با پست شماره 2 تبسم کاملا مخالف هستم. معمولا گسترش چنین مشکلاتی بسته به فرهنگ های مختلف موجب می شود که دیگر نتوانیم آنرا کنترل کنیم. لذا همانطور که گردآفرید و شایلان اشاره کردند، باید فرد به تنهایی این مشکل را مدیریت کند.
اولا ترس و توهم ترس نسبت به این مسئله می تواند، آرامش فرد را از بین ببرد و نتواند رفتار صحیحی داشته باشید. توصیه اینست كه فردب اید به 1 یا چند متخصص زنان مراجعه کند، و ضمن کسب اطلاعات کافی از آنها، بپرسد که آیا مسئله ارتباط گذشته وی توسط معاینه کنونی قابل روشن شدن است، و از او نظر تخصصی بخواهد که برای وضعیت موجود فرد چه راه حلی را ارائه می دهد. همچنین چنین فردی نباید سعی كند كه با ظرافت از مراجعه به پزشک خودداری کند، چون بدین ترتیب مسئله شک را در وجود همسرش شعله ور می سازد.
خلاصه: مراجعه انفرادی فرد به متخصص زنان، کسب اطلاعات دقیق از او ، عدم جبهه گیری در برابر پزشک رفتن و در کنار آنها صحبت با همسرش نماید و بگوید که اگر برای او مسئله ای هست به پزشک مراجعه می کند. اما دوست ندارد كه مسئله سنت و دستمال و ....، را بپذیرد.
از طرفی چون فرد گواهی پزشک هم دارد، جای نگرانی ندارد. به نظر می رسد، این نگرانی های فرد منشاء ذاتی دارد که به احساس گناه او مربوط می شود نه صرفا به مشکل دستمال و ....

باعرض سلام خدمت دوست گرامی
کسیکه از سالم بودن خود مطمئن هست نباید نگران باشد . دکتر هم که سلامت را تعریف می کند..
اما متا سفانه این روش سنتی دستمال و ... هنوز رسم است . اما می شود با با همسر صحبت کردکه این کار به فرد و همسرش مربوط می شه . و لازم نیست که همه از این ماجرا خبر دار بشوند . این یک امر واضح است که ازدواج یک خانم و اقا تا اخر عمر که به باکره بودن خانم ختم نمی شه .

من می پندارم هنگامیکه ما به یک دستگاه عقیدتی و یک جهان بینی دینی باور داریم که در آن پارامتر *ارزش* معتبر است و از سویی رفتار به سوی تعریفی خاص از بهنجار بودن کانالیزه می شود،حال اگر منش ما و کردار ما در هر زمانی متفاوت از آن جریان عقیدتی باشد و ما هم قلباً مؤمن و متخلق به آن باشیم،در آن زمانها دچار اعوجاج شدید احساسی و درونی شده و چون پیامد هر عمل نابهنجاری در یک دستگاه دینی عقوبت است،لاجرم دچار گونه ای دوگانگی در ذهن می شویم که به هیچ روی نمی توانیم آن را نزد خویش منطقا حل نماییم و در نهایت این به احساس پشیمانی در لسان انسانی-علمی و احساس گناه در ادبیات دینی خواهد انجامید.
شرح حال هموند گرامی ما نیز در همین دایره جای دارد.با عنایت به سخن بهاره می شود این معضل را حل شده انگاشت؛؛؛

سلام
پدیده های انسانی که خداوند در درون آدمی آفریده است ، ذاتا نه اینکه بد نیست که بسیار ضروری هست. اما تعادل در بهره مندی از آنها در جهت رشد انسانی هست که خیلی مهم هست.
غم، اشک، نگرانی ، احساس گناه و ...، از این موارد است و به مسائل مذهبی ربطی ندارد. احساس گناه هم مثل اضطراب مسئله ای جهانی است.
همین احساس گناه موجبات جبران خطا و زمینه و بستر ساز رشد است.
البته اگر به صورت افراطی و بدون هیچگونه جبران ( مانند هر مسئله روانی در انسان)، از حدود متعارفش خارج شود، مشکل ساز می شود.

با فرازهایی از این سخن موافقم،اما می پندارم که مسایل جنسی و طرز برخورد با آنها و تبعات روحی آنها در جامعه دینی و غیر دینی و در حوزه های متعلق به این دو(روانی،احساسی و اجتماعی) تفاوت ذاتی دارند.
مصداق آن را می توان در همین روابط جنسی پیش از ازدواج مشاهده کرد و نیز مسأله بکارت؛روشن است که فی المثل *احساس گناه*این هموند ارجمند،در حالی که در محیط انسانی_علمی *غرب* رشد می کرد،اصلا معنا نداشت و خودش هم صددرصد چنین احساسی را نداشت.
لذا نمی شود این طور مقولات را *جهانی* پنداشت،که نوعی تحدید معنی در دایره مفاهیم دینی است؛؛؛

البته فراموش نکنیم که دین هم جهانشمول هست.... :303:
به هر حال به لحاظ اینکه از اصل مشکل دوستمون فاصله نگیریم، بیشتر موافقم، مسائل کلی تر وتئوری این مبحث در انجمن های جداگانه مطرح شود.