انتخاب شغل و دغدغه های شخصی

سلام به همه دوستان
من پسری 25 ساله هستم و دارای لیسانس الکترونیک. که دوران خدمت سربازی هم تمام شده . در زمان دانشجویی در شرکت پدرم همراه با برادرم کار می کردم . اما به دلیل اختلاف با پدر و برادر ازآنها جدا شدم. چون پدرم خیلی خود رای و عصبانی بود و با اینکه نظرات من و برادرم از او منطقی تر بود اما خودش در کار تصمیم گیری می کرد و مارا دخالت نمی داد و این موجب کندی پیشرفت کار می شد. در ضمن با برادرم هم مشکلات کوچکی داشتم که مزید بر علت شد و تصمیم گرفتم که دیگر سر کار نروم . البته برادرم چون زن و بچه داشت مجبور شد که بماند و با پدرم بسازد. اما حالا که من سربازیم تمام شده و هنوز بیکار هستم برادرم به من پیشنهاد داد که با هم یک شرکت جدا بزنیم. و هر کس مدیریت یک بخش را به عهده بگبرد. چون من هم این کار را بلد هستم و او نیاز به تخصص و تجربه من دارد. . اگر بخواهم با همین لیسانس الکترونیک سر کار بروم در شروع کار نهایتا ماهی 250 هزار تومان به من می دهند اما اگر با برادرم شروع کنم در شروع به راحتی می توانم دو، سه برابر آنرا در بیاورم.و آینده خوبی هم دارد. ولی خیلی وقت گیر و انرژی بر است و چون شرکت پخش لوازم یدکی ماشین است با آدهای بازاری سر و کار دارم . و توی بازار هم همه جور آدم پیدا می شود. در ضمن من به مطالعه فلسفه و تاریخ علاقه مند هستم. و مشتاقم که مطالعات و خردورزی را همیشه ادامه بدهم و به هر ترتیب از دغدغه های خودم دور نیفتم. و بتوانم یک زندگی خاص داشته باشم. و از یک طرف هم اگر ارشد قبول بشوم می توانم تدریس کنم و مسیر زندگیم عوض می شود . حال من دو سوال دارم :
یک) آیا درست است با برادرم شریک بشوم.؟ می شود دو نفر هم برادر باشند و هم شریک؟ این موجب نمی شود که اختلافات خانوادگی که احتمال بروز آن در آینده بین همه وجود دارد به کار سرایت کند؟
دو) آیا بهتر نیست که فعلا به یک کار معمولی کارمندی (دولتی یا شرکت خصوصی ) بپردازم وبه حقوق کم قانع باشم و بیشتر به مطاله وفیلم دیدن و دغدغه های روشنفکری خودم بپردازم و برای ارشد بخوانم و سعی کنم که امسال یا سال بعد حتما قبول بشوم تا مسیر زندگیم عوض شود ؟

با تشکر

سلام محمدرضا
به عنوان یه عضو کوچک از این تالار ورودت رو تبریک می گم:72:
در مورد سوالت به نظر من باید چند تا چیز رو بهش فکر کنی و به قول خودمون سبک سنگین کنی.
با توجه به تجربه ای که در دوران دانشجویی داشتی و در کار با پدر و برادرت اختلاف نظر و سلیقه داشتی...قطعا این مشکل در آینده هم برات پیش میاد.که شدت و ضعف داره.حالا باید فکر کنی و ببینی که آیا در آمد بالایی که در اثر کار شریکی به دست میاد ارزش سر و کله زدن با این مشکلات و خدای ناکرده تیره و تار شدن رابطت با برادرت رو داره یا نه!
یه تجربیاتی هم اطرفیان من در مورد کار شریکی داشتن و من دیدم که چه جوری با پیدا شدن کمی مشکلات کاری و اداری که در هر مشغله ای امکان وقوعش هست رابطه هاشون خراب شده و اصلا حالت صمیمیت سابق رو نداره!البته از این موضوع هم نباید گذشت که همه مثل هم نیستن ...شاید بعضی افراد با شراکت حتی رابطشون صمیمی تر هم بشه...بستگی به طرفین داره..و با توجه به اون چیزی که شما گفتی من فکر نمی کنم جزء این دسته قرار بگیرید!
مساله بعدی که مطرح کردی و از علاقت به مطالعه توی بعضی زمینه ها و ادامه تحصیل گفتی...به نظر من این خیلی عالیه که به موضوع های خاصی علاقه داری و انگیزه لازم رو برای پیشرفت و ترقی در اون زمینه ها داری...در واقع پتانسیل لازمه رو داری و می تونی تا چند سال آینده با گرفتن مدرک فوق لیسانس و مطالعه تو اون زمینه هایی که گفتی..هم در آمد خوب و عالی داشته باشی و هم به نیازهای روحی و درونی خودت پاسخ مناسبی دادی. حالا من نمی دونم که در حال حاضر شما نیاز مالی به کار با در آمد بالا داری یا نه؟که در اون صورت شرایط فرق می کنه.
در هر حال تصمیمی که می خوای بگیری خیلی مهم و اساسیه....
امیدوارم بتونی بهترین و درست ترین تصمیم رو بگیری.:203:

سلام محمد ضا
به تالار همدردی خوش آمدید.
با تشکر فراوان از احساس مسئولیت و پاسخ zeinab
تعارضی که شما با آن روبرو هستید، یک تعارض بنیادی هست که در سطوح مختلف و به عمق های مختلف در زندگی آدمی ریشه داره. و اون تعارض بین خود بودن و رفاه هست. یعنی آنچه خودمون را رشد می دهد، و آنچه که جامعه و محیط به ما دیکته می کند.
برای برون رفت از این تعارض باید بدانیم اصل خودمان هستیم. و در دراز مدت کسانی در زندگی احساس رشد یافتگی، و آرامش دارند که خود را فدای مصالح نکنند. یعنی باید علائق و خواستهای به حق خود را پیگیر باشیم. اما فراموش نکنیم باید تدبیر معاشی هم داشته باشیم که زیاد در مسائل مادی و ....، زندگی نمانیم به طوری که ذهن ما اشغال شود و نتوانیم مسیر رشدی خود را ادامه دهیم.
مسئله مهم دیگر در همین زمینه این است. که خصیصه های راحت طلبی و فرار از مسئولیت که در وجود همه کم و بیش ممکن است وجود داشته باشد، موجب نشود ما به اسم رشد و روشنفکری از زیر بار مشکلات روزمره فرار کنیم. برای اینکه چنین آفتی ما را نگیرد باید بدانیم که راه رشدی که انتخاب می کنیم اگرچه ممکن است از نظر مادی کمتر باشد، ولی تلاش بیشتر و مسئولیت بیشتری را باید به آن اختصاص دهیم. مثلا اگر شما با برادر خود شریک نمی شوید و کار آزاد را انتخاب نمی کنید و دنبال مطالعه و رشد و ....، هستید، باید بیشتر تلاش کنید، بیشتر مطالعه کنید، و ....، اما اگر خالی شدن اوقات شما، موجب کم فعالیتی شما و بیشتر لذت و تفریح و ....، شود ممکن است شما به ظاهر راه رشد را انتخاب کرده باشید، اما در واقع دچار آفت شده اید.
خلاصه:
راهی را انتخاب کنی که با همه وجود علاقمندی و احساس رشد و آرامش داری، به نظر میرسه ادامه مطالعه و .....، این راه باشد. اما مواظب باش در این مسیر تلاش و انرژی بیشتری بگذاری.

سلام zeinab و آقای سنگ تراشان
متشکرم که منو در حل مشکلم راهنمایی کردید
zeinab
قبلا که من با پدر و برادرم کار می کردم بیشتر مشکلات رو با پدرم داشتم چون غیر منطقی بود و قدرتش هم بیشتر از من بود یعنی من نمی تونستم حتی با اعمال قدرت در کار محدودش کنم که نظر منو بپذیره . ولی برادرم آدم منطقی ای هست و می شه با هاش حرف زد و من فکر می کنم با آدمی که منطقی باشه و بشه باهاش حرف زد می شه شریک و همراه و همکار هم شد. من و برادرم قرار گذاشتیم که اگه من تصمیم گرفتم که باهاش شریک بشم چند جلسه با هم حرف بزنیم و برای همه چیز قانون بگذاریم و بنویسیم .
در ضمن باید بگم من الان نیاز به کار با درامد بالا ندارم چون مجرد هستم و پیش خانواده ام زندگی می کنم ولی همیشه که بیکار هم نمی تونم باشم. واین بیکار بودن بهم احساس ناامنی و وابستگی به خانواده می ده .کاری هم که پیدا کردم حقوقش کمه . با ماهی 250 تومن هم که توی تهران حتی خونه هم به سختی می شه اجاره کرد. حالا وای به روزی که متاهل بشم. تازه توی یک شرکت خصوصی هم هست که هر لحظه ممکنه بیرونم کنند و امنیت شغلی ندارم .
در ضمن من خیلی دوست دارم که یادگیریه الکترونیک رو ادامه بدم اما نه بصورت آکادمیک و دانشگاهی . پس تصمیم گرفتم که برای کارشناسی ارشد رشته فلسفه بخونم . چون الکترونیک رو همینطوری هم می شه یاد گرفت. اما فلسفه رو هر چند تا حالا مطالعه کردم اما جسته گریخته بوده ومی تونم در دانشگاه بصورت اصولی یاد بگیرم. و علاوه بر این محیط دانشگاه هم برام خیلی مفیده و مهمه و با دوستانی آشنا می شم که در رشد فکری من موثر هستند . و اگر امسال یا سال بعد در رشته فلسفه قبول بشوم این رشته هیچ تاثیر مثبتی در شغل آینده و درامد من ندارد.
آقای سنگ تراشان
من می دانم که باید بین خود بودن و رفاه "خود بودن" را انتخاب کنم اما از آن روزی می ترسم که برای همین خود بودن هم با مشکل مالی مواجه بشوم واقعا با ماهی 250 هزار تومان می شود در تهران زندگی کرد.؟؟ برای افزایش حقوق هم تنها راهش ادامه تحصیل در همان رشته الکترونیک است که من دیگر علاقه به تحصیل آکادمیک در آن رشته ندارم و می خواهم فلسفه بخوانم.
آیا می شود هم به دغدغه های خودم از قبیل کتاب خواندن و فیلم دیدن و فلسفه و روشنفکری و ... قبولی در کارشناسی ارشد فلسفه بپردازم و هم در یک کار تجاری در بازار به چک و چک بازی و مشتری های جور واجور مشغول شوم؟

در ضمن این کار در شروع درامدی معادی 700 هزار تومان خواهد داشت که با این پول در تهران نمی شود زندگی مرفه انچنانی داشت بلکه فقط یک رفاه نسبی دارد .این را برای این گفتم که بگم برای پول وسوسه نشدم بلکه فقط می خواهم که بتوانم معمولی و بدون دغدغه مادی زندگی کنم...

سلام محمد ضا
لطفا لیستی از مزایا و معایب هر دو روش انتخاب کن، بعد به هر کدام ضریب متناسب بده، بعد هر روش را جداگانه بررسی کن.
به هر حال روشی که مزایای بیشتر و معایب کمتری داشت را می توانی انتخاب کن. فراموش نکن ما آدمها همه چیز را با هم می خواهیم و البته بدیهی هست برای هر راهی باید هزینه آن را نیز بپردازیم. و تا وقتی میان دو راهی می ایستیم و قصد نداریم مسئولیت هر کدام از راهها را به خاطر معایب و هزینه هایش بپذیریم نمی توانیم آرامش داشته و راهی را انتخاب کنیم.
روش عملیاتی بالا برای یکبار شما را از وسوسه های این دو راهی می رهاند.