-
روان پریشی؟
روان پریشی:
روان پريشي» دسته‌اي از بيماري‌هاي روانپزشکي است که در آنها ارتباط فرد با واقعيت قطع مي‌شود و بيمار قدرت قضاوت و افتراق واقعيت از غير واقعيت را از دست مي‌دهد.
دکتر همايون اميني، دانشيار دانشگاه علوم پزشکي تهران در گفت وگو با ایسنا با بيان اين مطلب افزود: در اين گروه از بيماري‌ها حتي ممکن است فرد نسبت به بيماري خود نيز آگاهي نداشته باشد و در واقع بينش لازم را در موارد گوناگون از دست مي‌دهد.
وي ادامه داد: بيماري‌هاي روان پريشي درصد کمي از بيماري‌هاي پزشکي را شامل مي‌شوند و تنها پنج درصد بيماري‌هاي روانپزشکي در اين مقوله قرار دارند و در کل جمعيت شيوعي در حدود يک درصد دارند.
اين روانپزشک تصريح کرد: روان پريشي‌ها به پنج دسته تقسيم بندي مي شوند: دسته اول اسکيزوفرني و بيماري‌هاي مرتبط با اسکيزوفرني هستند. دسته دوم روانپريشي‌هاي خلقي هستند يعني فرد افسردگي شديدي که واقعيت سنجي‌اش دچار اختلال مي‌شود؛ بنابراين در فرد مبتلا به دو قطبي نيز امکان ابتلا به روان‌پريشي وجود دارد.
وي ادامه داد: دسته سوم، روان پريشي‌هاي کوتاه و گذرا هستند که با درمان يا بدون آن بهبود مي‌يابند. در دسته چهارم فرد به دنبال ابتلا به يک بيماري جسمي دچار يک سري علائم روان پريشي مي‌شود؛ به طوري که با درمان بيماري جسمي علائم روان پريشي هم مرتفع مي‌شود. دسته ديگر هم روان پريشي‌هاي مرتبط با مصرف مواد روانگردان هستند. براي مثال گروهي از آمفتامين‌ها و محرک‌ها (که در جامعه تحت عنوان شيشه يا اکس شناخته مي‌شود) سبب بروز علائم روان پريشي مي‌شود.
دکتر اميني افزود: بسته به نوع بيماري، روان پريشي در همه گروه هاي سني ديده مي شود ولي معمولاً به طور شايع در دهه دوم و سوم بروز مي‌کند و همچون عمده بيماري‌هاي پزشکي علت دقيق و قطعي براي اين بيماري شناخته شده نيست و مجموعه عواملي دست در دست هم داده و سبب بروز آن مي‌شوند.
وي در ادامه گفت: براي مثال در بيماري همچون اسکيزوفرني جنبه ژنتيک و ارثي اهميت فوق العاده دارد و در واقع فرد به دنبال بيماري دچار آسيب پذيري شده و شرايط محيطي، خانوادگي، اقتصادي، اجتماعي و استرس‌هاي همراه زندگي سبب نمود آن آسيب پذيري به صورت بيماري مي‌شود.
اين عضوهيأت علمي دانشگاه علوم پزشکي تهران در گفت‌و‌گو با ايسنا تأکيد کرد: نکته مهم در پيشگيري از اين بيماري‌ها شرايط تربيتي فرد در خانواده و بعد از آن در مدرسه است. با آموزش فرد در خانواده و آموزش مهارت‌هاي زندگي در مدارس مي توان توانايي او را در مقابله با استرس‌هاي دوران نوجواني، جواني و ميانسالي افزايش و احتمال بروز بيماري را کاهش داد.
وي ادامه داد: در 50 سال گذشته پيشرفت‌هاي شگفت انگيزي در درمان (خصوصاً درمان دارويي) بسياري از اختلالات و از جمله روانپريشي‌ها صورت گرفته و در بالاي 70 تا 80 درصد مواردي که به روان پريشي دچار مي‌شوند مي‌توان علائم و عوارض را با درمان دارويي به طرز قابل ملاحظه اي کاهش داد و تنها حدود10 تا 20 درصد بيماران از هيچ درماني سود نمي برند.
دکتر اميني اظهار داشت: در بسياري از موارد انتظار خانواده‌ها از درمان، ريشه کني است؛ در حالي كه در بسياري از بيماري‌هاي طبي همچون ديابت و پرفشاري خون هم به درمان به معناي ريشه‌کني نمي رسيم و بيماري اين افراد تا پايان عمر همراه آنها بوده و درمان‌هاي آن صرفاً کنترل کننده است و تنها از عوارض و بيماري‌هاي بعدي همچون سکته مغزي و قلبي پيشگيري مي‌کند.
وي افزود: در بيماري‌هاي رواني نيز در برخي موارد درمان باعث ريشه کني بيماري مي‌شود و در بسياري از موارد کنترل بيماري مي تواند عوارض خانوادگي، اجتماعي، تحصيلي و شغلي را کاهش دهد.
