نترس و غمگین مباش

به نام خدا :72:






سلام

اگه یه لاتَخَفی به ما بگن ، چه لذتی و چه وجد ُ شادی ایجاد میشه قابل بیان نیست ...
که در وسط همچین عالمی که هزاران خطر ما را احاطه کرده یه کسی بیاد در گوشمون بگه لا تَخَف ( تو نترس هیچ حادثه بدی برات رخ نمیده) … و لاتحزن ( حزن و اندوه هم نداشته باش و شاد باش .)
لَا تَخَفْ وَلَا تَحْزَنْ ( آیه 33 سوره عنکبوت )
«لا تَخَفْ» درباره‌ى نگرانى از حوادث و سختى‌ها يا تلخى‌هاى احتمالى در آينده است و «لا تَحْزَنْ» اندوه و غم به خاطر امور گذشته.
بسيارى از نگرانى‌ها، به خاطر بى‌خبرى از آينده است ....مؤمنان را با وعده‌هاى حقّ و آرام‌بخش، از دلهره و اضطراب نجات دهيم. «لا تَخَفْ وَ لا تَحْزَنْ إِنَّا مُنَجُّوكَ»





لینک تماشا :
لاتخف و لا تحزن







در پناه حضرت دوست :72:

ما با هر تصمیم و هر تعلل داریم داستان زندگیمون را می نویسیم ….
هر بار که تصمیم نمیگیریم داریم انتخاب میکنیم اونجا بمونیم …
اگه داستان زندگی خودمون را ننویسیم یکی دیگه برامون می نویسه … یه موقع میبینیم افتادیم در نقشی که نه دوسش داریم و نه انتخابش کردیم ….
خیلی از مشکلات ما اینکه یه روز سر یه دوراهی نتونستیم تصمیم بگیریم … به خودمون میگیم بهتره چیزی نگیم و کاری نکنیم تا یه تصمیم برای تغییر بگیریم ….
به خودمون یه کلمه را یاد دادیم که میگه : همینه دیگه ! باور کردن کلمه " همینه دیگه " آسون تر هست که بگیم اشتباهاتی داشتیم ….. " همینه دیگه " یعنی تسلیم شدیم…. یعنی دیگه نمیخوایم بفهمیم چی شده چه برسه که درستش کنیم …
باید با خودمون رو راست باشیم … ما یه نسخه نیستیم .....ما یه دنیا از احتمالات … کلی "تو" هست که می تونست بوجود بیان با انتخاب های دیگه و پایان های دیگه ،،،
یه " تو " هست که همینجوری ادامه میده … اشتباهات را توجیه میکنه … هر روز برای ناتواناییهاش دلیل جدید میسازه ….
ولی یه " تو " هست که : میشینه ... مینویسه ... زخمهایش را باز میکنه و برای ترمیمش تلاش میکنه...
ما از تغییر فرار میکنیم چون جرات نکردیم با خودمون رو راست باشیم .....سعی کنیم خودمون را بشناسیم ... خودشناسیی که همیشه ازش در رفتیم ...
تغییر نه با لبخند میاد و نه منت ما را میکشه .... ما یا خودمون سمتش میریم و میاریمش سمتمون یا کلا بیخیال ما میشه... با کسی شوخی نداره ....
اگه بخوایم در روزمردگی های خودمون قایم بشیم همونجا دفن میشیم ...
ما به جای تغییر میریم سراغ دروغ های خودمون : فردا شروع میکنم - از هفته بعد...ماهها و سال ها میره و بعد میبینیم زندگیمون همین طور بی هدفه ....
هنوز هم میتونیم فیلم های تکراری زندگیمون را از نو بنویسیم .. ولی یه شرط داره باید با حقیقت روبرو بشیم : حقیقت امکان داره تلخ باشه ، واقعی باشه و بی زرق و برق باشه ...
یه جمله هست که میگه : همانی شو که هستی ... ولی چطور میخوای همانی باشی که هستی ولی نمیدونی چه کسی هستی ،،،
تو دنیای شعار، این قضیه با یه جمله حل نمیشه ... با یه جراحی تو ذهن حل میشه ... وقتی میشینیم اشتباهاتمون را میبریم زیر ذره بین .....
برای تغییر باید بهای آن را بدیم ...بهایی که همیشه ازش در رفتیم ...
ما با روند قبل ادامه میدیم با این خیال که یه روزی همه چی خودش درست میشه ... ولی نمیشه ... تا وقتی نریم سراغ اون خرابه زیر پوستمون درست نمیشه ...
اون زیر یه خرابه ست ...ولی میتونیم از هممون خرابه شروع کنیم و خبر خوب اینکه میتونیم خرابه ها را آباد کنیم ،،،
فرق اونایی که واقعا تغییر میکنن و اونایی که تا آخر عمر در روزمردگی دفن میشن اینکه اونا با خودشون بیرحمانه شفاف میشن ... نه از واقعیت فرار میکنن و نه در اشتباهات قایم میشن...
این پیچیده نیست ... یه دفتر و به شب آروم میخواد ... شروع به نوشتن کن ... بدون سانسور و بدون دروغ به خودت….این قدم بزرگیه ... هر قدمی که بر داری مسیر روشن تر میشه ...
ما از ترس اقدامی برای تغییر نمیکنیم ، چون عادت کردیم به زندگی گذشته خودمون …. باید یه روزی بشه و برسیم به اینکه به خودمون بگیم : "دیگه بسه "
ناشناخته ها میتونه ترسناک باشه .... ولی وقتی سمتش میریم اون ترس ها از بین میره.
وقتی جرات کنیم سمت ناشناخته ها بریم ( برای تغییر ) طبیعتا جرات ساختنش هم داریم ...
ولی شاید همون اول راه جرات حرکت را به خودمون ندیم ،، چون دوست داریم قایم بشیم در پشت روز مردگی ها و بهانه هامون.:72: