این چه حسیه؟ دوست داشتن یا ...

سلام موضوعی هست که خیلی وقته ذهنم درگیرشه و هرکاری کردم که حلش کنم نتونستم
این موضوعی که میخوام بگم فکر نمیکردم یه روزی اینقدر مسئله بزرگی بشه برام
بدون مقدمه میرم سر اصل مطلب ،این موضوع برمیگرده به اینکه من پسری رو از مدت ها قبل توی اقوام دور دیدم که به نظرم پسر خوبی میاد و دورادور هم ازش خبر دارم نه اینکه مستقیم بخوام خبر بگیرم نه ،غیر مستقیم خبر ها به گوشم میرسه که خواستگاری میره و جدی نشده تموم میشه الا یه مورد که دختره ولکنش نبود و اینم زیر بار نرفت ،حالا من از همون مدتها قبل پیش خودم میگفتم این پسره هم خوبه اگه اومد خواستگاری من می‌شه بهش فکر کرد و فرصت داد،تا اینکه هر خواستگاری میاد سریع اون میاد توی ذهنم و میگم فلانی بیشتر معیارهای منو داره میدونم که کار درستی نیست ولی باور کنید هرچقدر سعی میکنم جلوی افکارم و بگیرم نمیشه به خاطر همینم هنوز نتونستم تصمیمی برای ازدواجم بگیرم از نظر شرایط خانوادگی و فرهنگی خانواده ی ما بالاتره ولی کلا خانوادگی اعتماد به نفس بالایی دارن و دنبال یه مورد خیلی ایده آلن انگار ،پسره گفته دنبال ایده آل میرم اگه نشد معیارهامو میارم پایین ،اما منه احمق نه اینکه عاشقش باشم ولی یه حسی از درون من به سمتش میکشونه ،خواستگارهامو کم و بیش بررسی میکنم اما اون توی ذهنم با وجود نقص ها و نقاط ضعفش بیشتر به دلم میشینه و احساس میکنم اون مورد بهتری میتونه باشه عاشقش نیستم ،به خودم قول دادم خواستگارهامو بررسی کنم و اگه کسی پیدا شد که تونستم بیشتر از اون دوستش داشته باشم باهاش ازدواج کنم اما امروز که به خودم اومدم میبینم سال‌های عمرمه که داره میگذره چطوری اونو از ذهنم پاک کنم

سلام
استرنبرگ برای دوست داشتن سه ضلع در نظر میگیرد؛ صمیمیت، تعهد، جذابیت فیزیکی، همه اینها باید به صورت دو طرفه باشند. هر کدام از این ضلع ها نباشد قضیه از درجه دوست داشتن ساقطه! حالا ببین چندتاش هست. دانش من معیاری از این بهتر سراغ ندارد اگه وجود داشته باشه ، خبر ندارم. اینها برداشت من بود.
پشت هر احساس یک نیاز هست، شاید نیاز به این که همچین آدمی با این برداشتی که از او دارید بیاد سراغت، چنین احساسی رو در تو ایجاد کرده. البته فراموش نکنید قدرت دستکاری ذهن بسیار بالاست، عقل و منطق میگه برداشتی که از او دارید در حد یک فرضیه ای است که در موردش تحقیق و تفحص و پژوهش نشده است. که تازه چنین احساسی هم ایجاد بشه، شاید مثل تصور تو باشه شاید از تصورت بهتر باشه شاید از تصورت بدتر باشه که حتی بعدا به احساست بخندی.

البته به نظرم تا روشن شدن تکلیفتون با این احساس و درگیری ذهنی، خواستگارهایی رو فعلا نپذیرید که حداقل گزینه های خوبی اگر هست اونها رو هم از دست ندید


البته من توصیه یا تخصصی ندارم که آیا میشه به خانواده ایشان نزدیک بشید یانه و سرآشنایی را باز کنید یا نه

با سلام و احترام
از نظر علمی و تئوری حرف بسیار هست. و اینکه آیا این حس شما در واقع اصلا کمکی به ازدواج شما می کند یا نه؟ یا اصلا ایشان تناسب لازم با شما را دارند یا نه؟!

از اینها می گذریم.

نکته ای که به شما می تواند کمک کند اینست که مسائل را از فانتزی و ذهنی باید عملیاتی و کاربردی کرد.
شما باید دقیقا بفرمایید ایشون چه نسبتی و آشنایی با شما دارد و چه میزان احتمالا خانواده های شما آنها را می شناسند.

نیاز هست بررسی کرد چگونه می توان شما را به عنوان یک مورد به خانواده این آقا و این آقا معرفی کرد.
اگر چنین معرفی با یک رابطه انجام شود. بقیه مسائل به صورت کاربردی می شود.
یعنی اگر آن خانواده و آن آقا کلا نپذیرند که به خواستگاری شما بیایند که اساسا این پرونده در نقطه صفر بسته می شود.
و اگر بپذیرند و خواستگاری شکل بگیرد، آنگاه تازه نوبت بررسی تناسب هاست.

اما اینکه شما خیالبافی در ذهن داشته باشید. می تواند زندگی شما و ازدواج شما را با مخاطره روبرو سازد.

اگر چه طلاق شما در زندگی نباید موجب شود برای خود نقطه ضعف قائل شوید. اما
دقت کنید شما فرد خامی نیستید. تجربه یک زندگی را داشته اید. باید واقع گرا باشید.
زندگی و ازدواج چیزی نیست که تنها با یک حس مثبت درون آن رفت و با یک حس منفی از آن بیرون آمد.

شما توضیح بیشتری در مورد این آقا که چگونه می شناسید ارائه دهید تا با هم راهی را برای پیشنهاد شما به ایشان پیدا کنیم.

سلام خدمت مدیر گرامی و جناب ammin تشکر میکنم که به تاپیک بنده اومدین و نظرات ارزشمندتون رو بیان میکنید
متاسفانه به علت فضای عمومی سایت شاید نشه همه مسائل رو عنوان کرد ولی تا جایی که بتونم توضیح میدم تا شاید بشه راهی پیدا کرد تا من این مسئله رو با خودم حل کنم
ببینید این پسر به دلیل یک ازدواج که بین اقوام صورت گرفت باعث شده که این نسبت فامیلی نزدیک تر بشه و من هم طبیعتا بیشتر از قبل این پسر را در مهمونیا ی فامیل میبینم حتی باهم سلام احوالپرسی میکتیم خیلی عادی مثل بقیه افراد
رفتار من هم طوری هست که پیش خودش فکر نکنه من توجه خاصی بهش دارم حتی گاهی اوقات ندید میگیرمش مثلا یه گوشه وایستاده داره با تلفن حرف میزنه بقیه سلام میکنن من راحت از کنارش رد میشم انگار که ندیدمت ،با شناختی که ازش دارم و اشاره به اون خواستگاری که رفت و دختره و خانواده اش خیلی دوست داشتن این وصلت سر بگیره ولی این عقب کشید و منصرف شد فکر میکنم کلا این پیشنهاد دادنه از طرف خانواده ی ما کلا منتفیه چون این پسر باید خودش بخواد و من هم گزینه ی جلو چشمش محسوب میشم نکته ای که هست اینه که از وفتی نسبت فامیلی نزدیک تر شده این آقا خواستگاری نرفته یا حداقل من متوجه نشدم اما بعید میدونم رفته باشه چون اگه رفته بلشه به گوش منم می‌رسید مثل خواستگاری های قبلی که رفته،ببینید فقط من نیستم که تاییدش میکنم توی خانواده هم قبولش دارن ،اصلا انگار مهره ی مار داره ،پسر خوبی هست در ظاهر حداقل چشم پاکه دیدم که توی بحران زندگیش چقدر آرامش داره ،از طرفیم یه سری علاقه ها داره که با این سنش درک نمیکنم ولی قابل قبوله برام من توی وضعیت آشفته دیدمش با تیپ مهمونی دیدمش نمیگم با یه نگاه توی شرایط ایده آل دیدمش

- - - Updated - - -

جناب مدیر شاید اصلا دلیل جلو نیامدنش همون جدا شدنه من باشه


من خودمو میشناسم اگه حتی قسمت من اون نباشه و با یکی دیکه ازدواج کنه سریع از ذهنم‌بیرون میره اما این ازدواج نکردنش منو هم معذب میکنه میگم شاید باید بازم صبر کنم بلکه از خر شیطون بیاد پایین :311:

با سلام
روش شما به هیچ وجه صحیح نیست. یعنی خیالبافی و درگیری ذهنی برای خودت بدون دلیل ایجاد می کنی.
پاسخ من در پست قبلی دقت کن و به کار بگیر.
یا کلا اگر جلوی چشمش هستی و توجهی به شما ندارد. بیخیالش شو .
شما دیگر اون دختر بچه ای نیستی که چنین فانتزی هایی برای خودت درست کنی و حال کنی!
عوارضش سنگین خواهد بود.