شک و دو دلی در گرفتن سهم ارث و حق و حقوقم

با سلام
یکی دوسال طول کشید تا مادرم و قانع کنم که بخشی از سهم ارث و حق و حقوقم رو بهم بدن...از ترس اینکه بعدها مشکلی پیش نیاد و حقم ضایع نشه
چون ی چیزهایی رو همه برادرهام و خصوصا خانمهاشون نمیدونن پس
مادر پدرم لازمه و عقل حکم میکنه که سهم منو جدا کنن.
این جدا کردن سهم بدی هایی داره از جمله اینکه بعدها که معلوم شه، رازهای درون خانواده جلوی عروسها لو میره و کلا تو خانواده های ما مرسوم نبست و خیلی بد معنی میده که در زمان حیات والدبن تقسیم ارث بشه و سهم من بیشتر از یه پسر دربیاد ووووو

پی همه چیزو به تن زدم و همه چیزو پیش بردم تا جاییکه قرار شد این چند روز که تعطیلم بریم محضر.
پدرم در ظاهر چیزی نمیگن ...کلا اخلاقشون اینه که سریع فقط قیل و قال بخوابه حتی شده موقتی!!
ی خواهر و یه برادرم میدونن و کامل در جریانن و حرفی ندارن.
ولی فهمیدم ته دلش مادرم خیلی ناراحته خیلی. و کمتر از اونیکه من حساب کرده بودم میگه!!!!!
منم عصبانی شدم که چرا؟!!
..متاسفانه اصلا کنترل نکردم
و با پررویی و جسارت تمام تو روش وایستادم:302:
در حقیقت مادرم پسرهاش و بیشتر دوست داره
چون اونا ناله میکنن فقط غم هاشونو برای ما میارن انگار اونا مظلوم ان و منی که دردهامم تنهایی مال خودمه پس نیازی به حمایت ندارم!!
دقیقا همینو گفتم .
از اون طرف نگو سو تفاهم شده و همه محبتهای منو مادرم منت برداشت میکردن!!
این قضاوت خیلی داغونم کرد...البته بعدا گردن نگرفتن که نه من اونجوری نگفتم!!

البته خودمم اشتباهایی کردم تو به وجود اومدن این قضاوت...ولی بی انصافیه محضه...
کلا با مادرم نمیتونم بحث منطقی کنم چون بالاخره یکی گریه اش میگیره...
نقطه ضعف های خودم و که نمیدونم ولی مادرم بازی قربانی من بدبخت...

حالا ی عذاب وجدان مسخره ای گرفتم که اگر ناراضی هستن نمیخوام
و با دل و جون و مهر و محبت دادن و دو دستی تقدیم کردن هم بخشی از حق و حقوقم هست.
شاید اصلا حق ندارم انقدر خودم و محق بدونم.

حالا راهی هست که مادرم و از ته دل راضی کنم؟؟
یا اصلا اهمیت ندم که در این صورت هر اتفاقی تو زندگیم بیافته میگم به خاطر امروز بود
یا اهمیت بدم و بگم منصرف شدم دیگه نمیخوام ...اون وقت پشیمون نشم تو اینده؟؟؟ دونفر و از نزدیک دیدم که از حقشون گذشتن به نفع خانواده و اخر عمری به نون شب محتاج شدن!!و از اول همینها منو ترسوندن و به این فکرها افتادم.

به خودم میگم چقدر پلیدم که از اول مطرح کردم و چه جسور و بی شرم:302:
واقعا معنی منت میده خب...نکنه بعدا پشیمون شم که به یه آه مامانم نمی ارزید:302:

دلم میخواد نظر خدا رو هم بدونم ولی انگار کلا این روزها ناراضیه.
اینکه عزت و ذلت دست خداست که یادم نرفته ولی نمیتونم دیت رو دست بذارم
هنون عقلی که خدا بهم داده این حکم و میده...اون دو نفری که گفتم اتفاقا کاملا در راه رضای خدا بخشیدن و هیچی برای خودشون نخواستن هیچ وقت.
ولی اخرش چی شد

سلام

چند تا سؤال دارم لطفا پاسخ بده؛

_ چه نگرانی بزرگی پشت این سهم خواستن در زمان حیات والدینت هست؟ فکر میکنی همه ی ارث رو به پسرها میدن؟ سهم تو رو خیلی کمتر میدن؟ باید به پسرا ارث کمتری برسه ؟ بحث استقلال هست؟ یا...

_ آیا با درخواست شما ممکن هست مثلا والدینت مجبور بشن بخاطر دادن سهمت، خونه بفروشن یا زمین بفروشن و یجورایی دچار مشکل بشن؟

_ میخوای با سهمت چکاری انجام بدی؟

_ فرض کن یه روز از خواب بیدار میشی و میبینی هیچ ارثیه ای بهت نرسیده، بعد اون چطور میخوای خودت رو رشد بدی و پیشرفت کنی؟ از قبل چه برنامه هایی برای پیشرفتت داشتی؟

:72:

سلام
یه بنده خدایی میشناسم باوجود اینکه پدر و مادرش وضع مالی متوسطی دارند، یکی از منزل های مسکونی اش رو در اختیار خانواده گذاشت تا بتوانند بهتر زندگی کنند ( یه خونه بهتر خریدند و باقی اش رو به عنوان اجاره دارن پدر و مادر تو زندگی اشون استفاده میکنند) اون فرزند الان ماهانه یه اجاره حدود چهار میلیون تومان عقب افتاده به خاطر پدر و مادرش، ولی به قدری راضی و خوشحال هست که حد نداره.

---------
خودم چند وقت پیش فکر میکردم چه خوبه فرزندان اگر پدر و مادر ارثی رو به جا میگذارند، اون میراث رو برای خود پدر و مادر خیرات کنند.
فرزندان نگران روزی اشون نباشند که از دست میره، عوض اش پدرو مادر خیلی خوشحال خواهند بود در اون دنیا، درسته از این دنیا رفتن ولی باز نسبت بهشون وظیفه داریم. قطعا خداوند برای فرزندان هم حساب و کتابی منظور می‌کنه.

آخه مگه میشه خدا به پدر و مادر روزی داده باشه، صاحب میراثی بشوند ولی به فرزندان نده؟!!!! هر چقدر هم تورم زیاد باشه، بازهم روزی اش رو میده.

-----------
یه روز یه جا شنیدم حضرت علی به امام حسن توصیه می‌کنه از خدا تن سالم بخواه، تعجب کردم، گفتم چرا حضرت علی تن سالم دنیوی رو مدنظر قرار داده، اون عزیزان که با روح پاکشون مسافرت می‌کنند.
به این نتیجه حاصل شد که، ما تو این دنیا ( بر اساس آیات قرآن) هستیم که عبادت کنیم، کار نیک انجام بدیم، نه هدفه دیگه، این میوه خدا هم به ما روزی میده برای عبادت گرسنه نباشیم، تن سالم میده برای کار نیک به بهترین شکل عمل کنیم،
ولی ما متاسفانه هدف رو فراموش می‌کنیم و درگیر وسیله رسیدن به اون هدف میشیم.

-------------------


نگرانی از آینده و تلاش برای روزی بیشتر اون هم به این ترتیب به نظرم پیام های زیر رو مخابره می‌کنه:
- پدر و مادرم، شما در نزدیکی مرگ و زوال خود هستین ،
پیام های در ویرایش پاک شدند، شاید بعدا دوباره نوشتم
پ ن:
ببخشید احتمالا اگر کمی تند شد و اینکه چون حس کردم کمی تم مذهبی دارین مخصوصا از امضاتون این مطالب رو نوشتم.

پ ن ۲.
تو جایی نوشته بود، اگر اعلام کنند از فردا تا یک هفته یک کالای اساسی رایگان توزیع میشود و شما به آن نیاز ندارید، ولی فردا اولین نفر در صف حاضر میشوید و دائما استرس این را دارید اگر دیر برسید تمام میشود، یا به شما نمیرسد، شما اسیر ذهن خود شده اید، که تمایل به مالکیت و نگرانی از نداشتن آن مالکیت را دائما بروز میدهد

سلام سحر بهاری عزیز
ممنونم ازتون و برای وقتی که گذاشتین ارزش قائلم برای همین باید بگم که چی شد تا بدونین
بعد اگر باز پند و اندرزی پیشنهادی انتقادی نظری داشتین به دیده منت گوش میکنم.

جواب سوالها رو هم میگم اما اول بگم که من کلا منصرف شدم.تو خونه هم اعلام کردم .
وقتی اتقدر تردید پیدا کرده بودم کسی هم مشورتی نداشت چه اینجا چه بیرون...همون موقع ظهر استخاره گرفتم و خوب نیومد.
این دومین بار که با اصرار و پافشاری کاری رو به مرحله فینال میبرم و بعد با استخاره برمیگردم ....من اعتقاد دارم.
تو کل عمرم که ۴بار استخاره گرفتم همش درست دراومده.

وقتی اینطوری میشه جنبه های همون طرف و برای خودم پررنگ میکنم مثلا اینکه
حق و حقوقی که من برای خودم قائلم در واقع به واسطه بخشیدن به خانوادم به من تعلق گرفته
وگرنه از اول اصلا به وجود نمیومد. این بزرگترین دلیله که اروممم میکنه
از طرفی شخصیت ساپورتیو قوی دارم اگر حس نکنم که بعدا و در اینده نیازمند میشم و شرایطم به همین منوال باقی نمیمونه (الان به اندازه خودم و نیازهام درمیارم ولی مگه تو پیری هم میتونم؟) همینطور حس نکنم که ازم سو استفاده میشه اون وقت به غریبه هاش با شوق و ذوق میبخشم چه برسه به خانوادم که عزیزانم هستن.

احتمالش هست بعدها ببینم اشتباه کردم چون تو مسائل مالی و حق و حقوق
نباید احساساتی عمل کرد ولی من نمیتونم ...در واقع کمتر تونستم.
فقط از این به بعد یه حد قابل توجهی برای خودم در نظر میگیرم جایی سرمایه گذاری کنم خوبه.
امیدوارم که بتونم چون معمولا نمیشه
شم اقتصادی چندان خوبی ندارم. تو این اوضاع هم که از من خبره تر هاش با درامد بیشتر چندان کاری نمیتونن بکنن.

حالا سوالهایی که لطف کردین پرسیدین

نه همه ارث رو به پسرها نمیدن ولی اون وقت سهم من یک دوم خواهد بود!! چون دخترم... ...داستان از همون دونفری شروع شد که گفتم تمام عمرشون کار کردن هم خودشون مالو منالی داشتند هم از همسر بهشون رسیده بود ولی چون مثل من پیگیر حقوقشون نبودن به دست دیگری افتاد خواسته یا ناخواسته ..در هر صورت .نتیجه اینکه اخر عمری خیلی محتاج شدند. و از اونجا من ترسیدم
که اصلا چرا من باید یک دوم سهم ببرم؟!
دلائلی که تو این زمینه میگن و هست در مورد من صدق نمیکرد و خب نمیخوام خیلی هم باز کنم موضوع رو.

نمیگم به پسرها ارث کمتری برسه ولی به من هم نباید سهم یک دوم برسه

چیزی که نظرشون بود اینکه همون سهم ارث فرزند دختری به علاوه باقی حق و حقوق. منم قبول کردم چون بیشتر به نفعم بود.

نه قرار بود ملکی به نامم بزنن ..مشکلات همونی بود که خط های اول پست قبلی گفتم.
خب ملکی به نامم باشه خیالم راحتتره که مثل اون دونفر نمیشم تو پیری!

هیچی کاری نمیتونم بکنم با پول و سرمایه خودم زندگی رو ادامه میدم.

ببینید فقط بحث ارثیه نیست... گفتم ارث و حق و حقوقم... فک کنم متوجه این تو پست اولم نشدید اجازه بدید خیلی هم بازش نکنم مثلا فرض کنید
من یه سرمایه قابل توجهی به خانوادم دادم وحالا اونو مطالبه کردم.
اینجور نیست که دست رو دست گذاشته باشم و چشم دوختم به مال پدری.
.از زمان دانشجویی مستقلم و سرمایه هر چند اندکی هم جمع کردم ولی بازم اینده رو کسی نمیدونه شاید بیشتر نیاز پیدا کردم پس یاد حق و حقوقم و این روزهام می افتم
شایدم بی نیاز شدم که در اون صورت مابقی رو هم میبخشم.

سلام اقای mvaz
ممنونم ازتون واقعا.
بعد از اینکه پست دومم رو نوشتم پست شما رو دیدم
باور کنید اون دونفری که میگم خصوصا یکیشون به حد خیلی خیلی زیادی به والدبن خانواده دوست غریبه ...فقط بخشش میکرد در اخر هم نام بسیار نیکی ازش به جا موند ولی چون اختیار اموالش رو داده بود به پسرش و اون هم چنان بیمار روحی روانی از آب دراومد که دم پیری طفلی رو دکتر نمیبرد مسکن بزنن یا برای زخم بسترهاش دارو نمیگرفت!!
به قول شما یکمی که تم مذهبی دارم ی سری چیزها رو نمیخوام بگم تو فضای عمومی ..ولی خیلی تضاد دیدم تو نتیجه زندگی این ادم!

به هر حال که دیگه حرفی نخواهم زد و قربونشون برم اونها هم حرفی نمیزنن!!
منتظر انصراف من بودن!!
یکم سعی میکنم تعادل رو رعایت کنم اگه بشه البته!!
به علاوه اینکه همون جنبه ای که به خاطرش به شک افتاده بودم رو پررنگ میکنم

در ضمن به خاطر لینک هایی هم که تو تاپیک قبلی معرفی کردین ممنونم.
دومی که باز نشد ارور میداد ولی مابقی رو یکم خوندم باز هم میخونم

امضام هم کاملا نشون میده که من ترسهایی دارم هر چند خیلی خیلی به امضام رسیدم ...هر مسئله ای رو زیاد کندوکاو کنی زباد هم باهاش مواجه میشی ...

ممنونم از توضیحاتت

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط الهه زیبایی ها

این دومین بار که با اصرار و پافشاری کاری رو به مرحله فینال میبرم و بعد با استخاره برمیگردم ....من اعتقاد دارم.
تو کل عمرم که ۴بار استخاره گرفتم همش درست دراومده.

---

این شاید و باید ها، ترس ها و نگرانی ها، مقایسه ها و...( و حتی برخی از مطالب تاپیک قبلت) نظرم این هست پروندشون رو نبند و اجازه بده باز باشه و به صورت تخصصی پیگیری بشن. چون یچزایی درونت زندگی میکنن که خوشایند نیستن و هر بار که ته نشین بشن ممکنه باز در زمان دیگری شناور شن و دچار رنج بشی.

مثلا همین استخاره خیلی وقت ها راهیه که اجازه میده با مسائلی که درون ما زندگی میکنن مواجه نشیم. یک راه آسان، یک جواب قاطع و سریع. بجای رویارویی، آگاهی، تفکر و درمان.

شما هر بار مثل همین مسئله ی وراث و حق و حقوق ممکنه تخریب به جا بگذارین، ممکنه کسی در ظاهر مخالفتی نکنه ولی قطعا از این موضوع خوشحال هم نیستن! و برداشت متفاوتی خواهند داشت. از طرفی خود شما هم در حال آسیب دیدن هستی... برای همین به این تاپیک اکتفا نکن و سعی کن تمرکزت رو روی این موضوع بگذاری.

:72:

سلام من ممنونم از شما

ترس من چه اینجا چه قبلی ها ...از اینکه نتونستم پولم و به ثبات برسونم یعنی
چیزی که رو هوا نباشه حالا یا به خاطر شرایط اقتصادی یا خانوادم یا خودم ...
و هر بار که میبینم کسی علی رغم اینکه زمانی پولی یا درامدی داشته ولی بعدها
نتونسته مثل قبل باشه حالا یا تشکیل خانواده داده و نیازهاش بیشتر شده یا درامدش کمتر شده دچار کهولت سن شده....اون وقت این ترس های ته نشین شده شناور میشه . این ها چیزهاییه که درون من زندگی میکنن .
و در حدی که به ذهنم میرسه راهها رو میرم که بعدا نگم کاش اینکارو کرده بودم
بعدا نگم جیک جیک مستونت بود فکر زمستونت بود! ؟

وقتی هم استخاره خوب نیومد گفتم شاید اتفاقهایی قراره بیافته که من نمیدونم و به خاطر تربیت خیلی از ماها تو ضمیر ناخودگاه بعضی هامون اینطور نشسته که
پولو حقتو بخوای دچار حب دنیا شدی...تو در دجله انداز ایزد در بیابانت دهد باز...
اگه زیاده روی نشه قبولش دارم.ولی الان پیدا کردن حد تعادلش برام سخته.

نقل قول:

---

مثلا همین استخاره خیلی وقت ها راهیه که اجازه میده با مسائلی که درون ما زندگی میکنن مواجه نشیم. یک راه آسان، یک جواب قاطع و سریع. بجای رویارویی، آگاهی، تفکر و درمان.

---

منظورتون اینکه من باهاشون مواجه نشدم فکر نکردم تفکر نکردم راه و درمانی پیدا نکردم ولی به جای همه اینها راه استخاره که راه اسون و سریع هست رو رفتم؟
میشه بگین دقیقا چی کار کنم که این هارو معنی نده؟

الهیه مجبور شدم همه پست هات رو بخونم تا یه ذره متوجه بشم جریان چیه. تازه اگه درست فهمیده باشم.

شما به خونوادت کمک مالی کردی، اما پدر و مادرت این موضوع رو در نظر نمی گیرن. فرضشون بر اینه که بخشیدی.

حالا به جای اینکه واضح بگی که فلان مبلغ به شما دادم و بهم برگردونید، می گی سهم ارثم رو بدید و بیشتر هم بدید. چون ممکنه در آینده مثل گذشته نتونم درآمد داشته باشم. پس اندازم رو هم که به شما دادم. بنابراین در غیاب شما، ممکنه بصورت اساسی به مشکل بخورم.

درست فهمیدم؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میشل

الهیه مجبور شدم همه پست هات رو بخونم تا یه ذره متوجه بشم جریان چیه. تازه اگه درست فهمیده باشم.

شما به خونوادت کمک مالی کردی، اما پدر و مادرت این موضوع رو در نظر نمی گیرن. فرضشون بر اینه که بخشیدی.

حالا به جای اینکه واضح بگی که فلان مبلغ به شما دادم و بهم برگردونید، می گی سهم ارثم رو بدید و بیشتر هم بدید. چون ممکنه در آینده مثل گذشته نتونم درآمد داشته باشم. پس اندازم رو هم که به شما دادم. بنابراین در غیاب شما، ممکنه بصورت اساسی به مشکل بخورم.

درست فهمیدم؟

---

سلام میشل جان:328:خوبی

فقط اونجایی که گفتی "به جای اینکه واضح بگی"

تغییرش بیدم به

" گفتی و کاملا واضح هم گفتی..... سهم ارثیه +طلبم"