آیا اختلال دو قطبی دارم؟

سلام. من مشکل بزرگی دارم و اونم اینه که ذهنم خیلی می بافه. یعنی من همش در حال بافتن افکار مسخره و الکی ام. مثلا به من می گویند بیا جشن. من قبول میکنم بعدا افکار سراغم میان که نه حوصله ندارم چرا باید برم چرا قبول کردم. بعد اتفاقی میفته و میگن ببخشید فلان اتفاق افتاده و نیا. اینطوری بشه دوباره از اون طرف بوم میفتم و هی از خودم میپرسم چرا به من گفت نیا. چرا کلا لغو نشد. اینطوری ضایع است و....
یه نوع دیگش هم اینجوره. من سر کاری هستم و ازم ایراد می گیرند. بعد توی خونه نشستم تفریح میکنم. یهو یادم میاد و کلی افکار به سرم میاد. نکنه من رو اخراج کنن، نکنه جلو بقیه ابروم ببرن، نکنه تو چشم بقیه ضعیف و حقیر به چشم بیام.

این چه نوع اختلالیه؟ دو قطبیه؟
من دیوونه و کلافه دارم میشم. با اینکه هیچ کدوم از اون دو موضوع چیز بزرگی نیستن ولی همیشه ذهنم دنبال یه دلیل برای ناخوش کردن احوام خوبم میگرده. دیگه حس میکنم گاهی لبخندام مصنوعیه و حوصله حرف زدن ندارم با کسی و به زور حرف میزنم


می خوام برم پیش مشاور ولی لطفا یه راهنمایی مشاوره اولیه بهم بدید.

به نظرم شما دچار وسواس فکری هستید
دوقطبی ها دچار حالتهای شادی دوره ای و افسردگی هستند

متاسفانه الان داشتم یه تاپیک دیگه رو می خوندم و طرف هم تقریبا همین علایم من رو داره. حس میکنم بیشترش هم بخاطر عدم آموزش توی دوره مدرسه است. واقعا اگه توی مدرسه یکم وقت روی درس زندگی برای دانش آموزا میگذاشتن خیلی افسردگی ها و استرس ها کمتر می شد. خیلی از کسانی که سر کار هستند بخصوص در سال های ابتدایی، همچین افکاری دارند و شاید قبلش هم سراغ هیچ کدوم نیومده بوده. الان من خودم رو میگم. اگه تغییری تو برنامم ایجاد بشه کلیییی حرص میخورم که چرا برنامم بهم ریخته. از طرفی توی نظام اداری، کسی که کارش رو درست انجام میده کاری ندارن اما اگه یکم بعضی جاها لنگ بزنه ایراد می گیرن و توقعشون بالاست چون جای دیگه درست بوده کارت اینجا هم باید کامل درست باشه. شاید بخاطر همین اصلا نباید هیچ وقت 100 درصد توانت رو توی کاری بزاری تا روسا 100 درصد انتقاد رو ازت نکنن.
بسیاری از این آموزشا میشذ تو مدارس داد. حتی خیلیاشو میشه همین الان هم تو کلاس های مدیریت برای مدیران یا کارمندان و سایرین گذاشت.
بهرحال من رو که دیوونه کردن. منی که هیچ چیز عین خیالم نبود. و الان نیم ساعت جلوتر یا عقبتر حالم رو میگیره.

سلام به شما

خیلی زود به نتیجه رسیدین، این سؤالی که پرسیدین نیاز به شرح حال بیشتری برای متخصص داره و نمیشه صرفا بخاطر یکی، دو تا علامت نظر قطعی داد . نیاز هست زمانی که گذشته و علایم بررسی بشن.

نگران نباشین و اگر قصد شما مراجعه هست میتونین پیگیر باشین. اگر نه میتونین اینجا شرح حال بیشتری رو طبق پرسش ها بنویسین یا اینکه از مشاوره خصوصی این سایت استفاده کنین. تصمیم با شماست.

:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

سلام به شما

خیلی زود به نتیجه رسیدین، این سؤالی که پرسیدین نیاز به شرح حال بیشتری برای متخصص داره و نمیشه صرفا بخاطر یکی، دو تا علامت نظر قطعی داد . نیاز هست زمانی که گذشته و علایم بررسی بشن.

نگران نباشین و اگر قصد شما مراجعه هست میتونین پیگیر باشین. اگر نه میتونین اینجا شرح حال بیشتری رو طبق پرسش ها بنویسین یا اینکه از مشاوره خصوصی این سایت استفاده کنین. تصمیم با شماست.

:72:

---

.
والا قصدم بود که برم ولی امسال دیگه فکر نکنم بشه. متاسفانه جایی کار میکنم و کار من جوریه که به سختی میشه یه وقت خالی رو پیدا کرد که بشه هم استرس نداشت و هم به پزشک رفت.

مشکل من به طور کلی اینه. نسبت به ایراد زودرنجم که اکثرا خودخوری میکنم یعنی بیشترش هم از همین کار اومده. متاسفانه یک رییس دارم که نقاط مثبت را نگاه نمی کنه و فقط دنبال نقطه منفیا می گرده که یا با خودم تذکر بده یا زنگ بزنه به مسئول بالاتر از خودش چقولی. من تو دو منطقه کار میکنم و یک منطقه اصلا از این اتفاق ها نمی افتد. اسمش را گذاشتم بهشت گمشده. همکاران خوب، سرپرست خوب، مردم تا حدود زیادی خوب. کار من با مردم سرکار داره ( کار رو نمیگم چون میخوام خودم رو بررسی کنید تا کارم ). توی منطقه دوم مردم به زبان ساده، نفهم و بی شعور هستن. همکاران هم که اکثرا از آن منطقه هستند همین جور. سرپرستش هم که تازه به این مقام رسیده و میخواد خودی نشون بده تا یه چیز نیم ساعت دیر شد زنگ میزنه به مراجع بالاتر. خودشیرین و پر توقع حتی بقیه همکارا هم زیاد باهاش ندارند. یعنی سه روز هفته که اونجام همش استرس دارم و دعا دعا میکنم که تموم بشه زودی.
یه مرجع بالاتر هم داریم که زیر نظر اونها هستیم. اونا هم تا حدودی از کارم راضی هستن. ولی خب گاهی ایراداتی هست که درسته و باید انجام بدن ولی بعضی چیزا یکم باید توقع رو بیارن پایین. من همش یه ساله دارم کار میکنم و نباید توقع داشته باشم مثل کسی که 20 سال این کارشه همه چی مرتب و گل و بلبل باشه. حتی اونا هم اینطور نیستن. قراردادم هم به نحویه که ممکنه حتی هر وقت بخوان فسخ کنن.

مشکل دیگم این شده که همیشه تو فکر همینم. تو خونه طهر میخوام بخوام و یهو یادم میاد نکنه اون هی زنگ بزنه و بعد اونا بخوان من رو عوض کنم. جا به جا کنن مشکلی ندارم ولی کلا برم داره استرس زاست. درسته که کار دیگه هست ولی خب همه میذونن کاری که داری رو باید سفت بچسبی چون اینجا به سختی کار پیدا میشه. همش ذهنم منفی بافی میکنه. روزایی که جای خوبه هستم چنان اعتماد بنفسی دارم که به همه کارها میرسم و خسته هم نمیشم. اما روزهایی که طرف اون سرپرست بد هستم اصلا حال و حوصله کار از صبح میپره از اول صبح خستم و بعد کار هم باز خستم، حتی اگر کار زیادی نکنم. همین منفی بافی های ذهنم و این افکار قبل خواب، حین تفریح، حین تماشای تلویزیرون، کلا همه جا حالم رو خراب میکنه. سعی میکنم به خانوادم چیزی نگم که نگران نشن ولی گاهی میگم و مادرم میگه ولش کن فوقش فسخ میکنن میری سر یه کار دیگه. هر چی به خودم میگم آره نهایتش میرم یه کار دیگه ولی بازم همون آشه و همون کاسه.آخه خیلی سخت کار پیدا میشه و این کاره هم اقلا بیمه داره که خیلی خوبه. لطفا کمکی

( اگه کرونا بره خیلی بهتر میشه و صد در صد از این استرسم کاملا کمتر میشه )

بله متشکرم از شما
اگر بدلایل مختلف فعلا نمیتونین مراجعه داشته باشین، میشه از امکان مشاوره خصوصی این سایت استفاده کنین، این لینک رو مطالعه بفرمایین. مشورت هایی که میگیرین، برای شما ارزشمند خواهد بود.


:72:

سلام بیماری دو قطبی کاملا با این حالتی که دارید فرق میکنه شما وسوال فکری دارید که البته اغلب ادم ها به این وسواس دچار هستند و جای تعجب نیست .... سر خودتونو گرم کنید چون ذهن اگر بیکار باشه این فکرهارو میکنه وقتی این حالت بهتون دست داد با صدای بلند برید روزنامه و مجله و کتاب بخونید مهم نیست موضوعش چیه هدف اینه با صدای بلند فقط بخونید ... اینجوری ذهن یاد میگیره دیگه الکی واسه خودش همه جا پرسه نزنه ... یوگا و مدیتیشن رو هم با شدت پیشنهاد میکنم