چطور زمان کرونا، درخواست های دیدار رو مدیریت کنم؟

با سلام
امیدوارم که حالتون خوب باشه

یه دوستی دارم که شهر دیگه ای زندگی میکنه...تماس گرفت که داریم میاییم شهر شماو خیلی دلم میخواد ببینمت و از این حرفها...
منم که با تعجب و بهتره بگم با ترس فقط درحال گوش دادن بودم ساکت ...گفت الو قطع شد؟
گفتم نه دارم گوش میدم...
پرسیدم تو این قرنطینه!! بعد پرسید که کجاها باز هست و اینا...گفتم نمیدونم چون فقط میرم سرکار میام خونه خبر ندارم ولی فک کنم همه جا بسته است...گفت محل کارت کجاست...بیام اونجا ببینمت
گفتم اونجا که نمیشه اجازه نمیدن...بعد دیگه گفت حالا تا فلان روز هستیم باز بهت زنگ میزنم....
مشکل اینه که اگر زنگ بزنه نمیتونم نبینمش. و ابراز بی علاقگی برای دیدنش کنم!
خونه دعوتش کنم یا بیرون....نمیدونم.
مامانم هم با اینکه دوسش داره گفت نه خونه نمیشه
خودمم به خاطر کرونا میترسم
اگر قرار باشه بیرون بریم که حتما باید بگم به خاطر پدرم و مریضی اخیرش...چون بدنش ضعیف شده..ولی از بیرون رفتن هم میترسم.
کلا هم نمیتونم بگم بمونه بعد از کرونا....... اصلا نبینمت!!

لطفا به یه آدم کمرو کمک کنید تو این اوضاع کرونا و محدودیت ها چطور مهمونداری کنه؟

الهه چرا ما از نه گفتن می ترسیم ؟
نه گفتن خودخواهی نیست یه مهارته .
چند تا تکنیک داره :1- اول شرمندگی درخواست را از طرف بگیر . 2- اون نه را با ذکر دلیل بگو ( فقط یه دلیل ) . 3- در بعضی مواقع و در صورت صلاح دید یه درخواست جایگزین داشته باش .
مثلا از دوستت تشکر کن که زنگ زد بهت و بگو خیلی خوشحال شدی - بعدش بگو دوران کرونا صلاح نیست که حضوری ملاقات داشته باشیم - آخرشم بگو اگه فرصت شد بریم تو شبکه مجازی Skyroom تصویری با هم صحبت کنیم - نه لازم هست دروغ بگی و نه قراره کار عجیب غریب انجام بدی .شرایط و موقعیتت را شرح دادی .

سلام.
الهه جان، خیلی راحت بهش بگو عزیزم منم خیلی دلم برات تنگ شده و دوست دارم ببینمت. تو که میدونی چقدر دوستت دارم.ولی به خاطر شرایط پدرم در حال حاضر مجبورم خیلی احتیاط کنم. انشالله اگر عمری بود، یکم این اوضاع بهتر بشه، حتما دعوتت میکنم چند روز بیای بریم بگردیم. خودت هم خیلی مواظب باش و حتما ماسک بزن و جاهای شلوغ نرو.

تصویری هم همونطور که خانم نیاگارا گفتن میتونید ببینید همو.

بغل کردن و ماچ کردن که کلا وقتی ملاقات حضوری هم باشه در حال حاضر اکیدا ممنوعه.

انشالله زود شر کرونا کم بشه و دیدارها با خیال راحت تازه بشه.

سلام الهه جان.امیدوارم حال خودت و خونوادت خوب باشه:72:.

منم با نظر دوستان موافقم.منم مثل خودت قدرت نه گفتنم خیلی ضعیفه بعدشم کلی عذاب وجدان می گیرم که چرا درخواست طرف مقابلم رو رد کردم.
میتونی به دوستت بگی منم خیلی دلم برات تنگ شده ولی راستش پدرم یه مدت بستری بود هم نگرانیم خدای نکرده پدرم سیستم ایمنیش ضعیف باشه هم اینکه چون خودمون بیمارستان رفت و آمد میکردیم میترسم ناقل باشم و حتی تو محیط کارم هم سعی میکنم به همکارام نزدیک نشم.باز اگه دوستت دو هزاریش نیفتاد:311: میتونی با رعایت تمام پروتکل ها باهاش تو فضای باز مثل پارک یه قرار کوتاه بزاری.

یه چیز جالب بگم.من چند روز پیش برای تایید مرخصی استعلاجیم بابت کرونا رفته بودم کمیسیون پزشکی.یه اتاق بود که همه اومدن برای تایید استعلاجی .بعضیاشون خوب شده بودن بعضیاشون هنوز دوره قرنطینه شون تموم نشده بود ولی قشنگ همشون تو اون اتاق نشسته بودن.من که بیرون از اون اتاق و تو سالن منتظر نشسته بودم.جالب تر اینکه چند تا خانم جوان که منشی و دستیار پزشک اینا بودن همه شون بدون ماسک تو همون اتاق تردد می کردند یکیشون غذاشم تو دستش بود و داشت میرفت ناهارشو نوش جان کنه:311: من داشتم بوینوز در می آوردم:302:
پ ن:بوینوز=شاخ:227:

- - - Updated - - -

سلام
اگه حضورا سر کار میری و ارباب رجوع داری که این یک نفر اضافه تاثیر چندانی نداره . می تونی با ماسک بعد از تایم کارت که داری برمی گردی خونه، با فاصله تو فضای باز به مدت کم ببینیش
البته در نهایت در حد یک نفر که موقع خرید باهاش در تعامل هستی هم می تونی در نظر بگیریش
ولی اگه با افراد کمی سر و کار داری جریان فرق می کنه کمتر در معرضی

در کل به نظرم اگه بهش زنگ نزنی احتمالا بهت زنگ نمی زنه یعنی یه جورایی می فهمه که مایل نیستی

من شخصا حوصله ندارم یه بار اضافه برم بیرون برای دیدن کسی، اگه بیرون باشم و کاری با کسی داشته باشم در ادامه کارم باهاش قرار میذارم ولی اینکه مخصوص دیدن کسی برم بیرون، واقعا در حال حاضر تو برنامه هام نیست و نمی پذیرم

سلام الهه جان یعنی انقدر سخته یه دوستو ببینی ؟
ما که دیگه داریم زندگی میکنیم ...
بعدش هم اگه خونتون بیاد مگه با پدرتون میخواد بشینه صحبت کنه؟ میاد اتاقت با خودت معاشرت میکنه...
یا سرکارت هم مثل مردم دیگه که میان و میرن...

البته اگه مشکل فقط کروناست میتونی رعایت کنی و ببینیش ولی اگه حوصله نداری که هیچ ....

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته اردیبهشت

سلام الهه جان یعنی انقدر سخته یه دوستو ببینی ؟
ما که دیگه داریم زندگی میکنیم ...
بعدش هم اگه خونتون بیاد مگه با پدرتون میخواد بشینه صحبت کنه؟ میاد اتاقت با خودت معاشرت میکنه...
یا سرکارت هم مثل مردم دیگه که میان و میرن...

البته اگه مشکل فقط کروناست میتونی رعایت کنی و ببینیش ولی اگه حوصله نداری که هیچ ....

---

سلام.
وقتی فقط خودمون رو میبینیم و درد دیگران را نداریم و نفسمان از جای گرم بلند بشه و فکر کنیم چون خودمون مشکلی نداریم بقیه هم ندارند و خیال میکنیم دارن شورش رو در میارن، میشه این تفکر.


مامان من از بهمن پارسال از خونه بیرون نرفت. دیگه از تو خونه موندن حوصله اش سر رفته بود. بابا فقط برای خرید مواد غذایی و کارهای ضروری بیرون میرفت و برادرم هم با یه ماسک n95 و یه ماسک سه لایه روش و شیلد سر کار میرفت. ماهیانه نزدیک یه تومان خرید الکل برای ضدعفونی داشتیم. تمام توصیه های تقویتی و پروتکل ها رو رعایت میکردیم. اما مامان و بابا با هم کرونا گرفتن. و من ۲۰ روزه که مامانمو از دست دادم.

بله، سخته یه دوستو ببینی وقتی عزیزانت بیماری زمینه ای دارند و اسیب پذیرند.

سرعت سرایت برخلاف آنچه در رسانه ها می‌گویند، بسیار بالاتر از این حرفهاست. در حد یک بازدم از فرد ناقل و دم از فرد دوم حتی تا چند ساعت بعد از بازدم فرد ناقل.
.
.
الهه، رعایت کن و نبینش.
فرصت برای دیدن دوستت شاید باشه، ولی برای یک دیدار غیرضروری، ندیدنهای ابدی ای برای خودمون یا دیگران ایجاد نکنیم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته اردیبهشت

سلام الهه جان یعنی انقدر سخته یه دوستو ببینی ؟
ما که دیگه داریم زندگی میکنیم ...
بعدش هم اگه خونتون بیاد مگه با پدرتون میخواد بشینه صحبت کنه؟ میاد اتاقت با خودت معاشرت میکنه...
یا سرکارت هم مثل مردم دیگه که میان و میرن...

البته اگه مشکل فقط کروناست میتونی رعایت کنی و ببینیش ولی اگه حوصله نداری که هیچ ....

---

سلام.
وقتی فقط خودمون رو میبینیم و درد دیگران را نداریم و نفسمان از جای گرم بلند بشه و فکر کنیم چون خودمون مشکلی نداریم بقیه هم ندارند و خیال میکنیم دارن شورش رو در میارن، میشه این تفکر. و اینقدر که توصیه میکنند جز برای ضرورت، ملاقات و بیرون رفتن نباشه، رغایت نمیکنیم و گوشمون رو میبندیم و وجدانمون رو خاموش میکنیم و با افتخار هم اعلام میکنیم : ما که دیگه داریم زندگی میکنیم، و عجیب تر اینکه منتقدانه میپرسیم : دیدن یک دوست اینقدر سخته؟


مامان من از بهمن پارسال از خونه بیرون نرفت. دیگه از تو خونه موندن حوصله اش سر رفته بود. بابا فقط برای خرید مواد غذایی و کارهای ضروری بیرون میرفت و برادرم هم با یه ماسک n95 و یه ماسک سه لایه روش و شیلد سر کار میرفت. ماهیانه نزدیک یه تومان خرید الکل برای ضدعفونی داشتیم. تمام توصیه های تقویتی و پروتکل ها رو رعایت میکردیم. اما مامان و بابا با هم کرونا گرفتن. و من ۲۰ روزه که مامانمو از دست دادم.

بله، سخته یه دوستو ببینی وقتی عزیزانت بیماری زمینه ای دارند و اسیب پذیرند.

سرعت سرایت برخلاف آنچه در رسانه ها می‌گویند، بسیار بالاتر از این حرفهاست. در حد یک بازدم از فرد ناقل و دم از فرد دوم حتی تا چند ساعت بعد از بازدم فرد ناقل.
.
.
الهه، رعایت کن و نبینش.
فرصت برای دیدن دوستت شاید باشه، ولی برای یک دیدار غیرضروری، ندیدنهای ابدی ای برای خودمون یا دیگران ایجاد نکنیم.

سلام!!!!!!!!!!

چرا این تاپیک اومد بالا!!!!!!!!!

چون من تو حال و احوال گفتم تالار ساکته ؟!؟!؟!؟

دقیقا منظورم همون بود که تالار ظرفیتهای اموزشی خوبی داره ولی بلااستفاده مونده.

دوستم هم همون دوشنبه زنگ زد و حرف زدیم ... همون موقع حل شد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

سلام.



مامان من از بهمن پارسال از خونه بیرون نرفت. دیگه از تو خونه موندن حوصله اش سر رفته بود. بابا فقط برای خرید مواد غذایی و کارهای ضروری بیرون میرفت و برادرم هم با یه ماسک n95 و یه ماسک سه لایه روش و شیلد سر کار میرفت. ماهیانه نزدیک یه تومان خرید الکل برای ضدعفونی داشتیم. تمام توصیه های تقویتی و پروتکل ها رو رعایت میکردیم. اما مامان و بابا با هم کرونا گرفتن. و من ۲۰ روزه که مامانمو از دست دادم.

بله، سخته یه دوستو ببینی وقتی عزیزانت بیماری زمینه ای دارند و اسیب پذیرند.

سرعت سرایت برخلاف آنچه در رسانه ها می‌گویند، بسیار بالاتر از این حرفهاست. در حد یک بازدم از فرد ناقل و دم از فرد دوم حتی تا چند ساعت بعد از بازدم فرد ناقل.
.
.
.

---

پوه عزیز متاسفم برای اتفاق تلخی که براتون افتاده واقعا سخت هست . کاش همه قدری بیشتر به فکر بودیم و جلوی این فاجعه رو میگرفتیم