با شرایطی که دارم چیکار کنم

سلام،

من فردی 39 ساله هستم و مجرد دارای مشکلات بسیاری هستم که خلاصه عنوان میکنم

از بچگی مشکلات ارتباط با اطرافیان داشتم و بسیار کم حرف بودم در سن 15 سالگی دچار حملات تپش قلب شدید میشدم و از هر چیز کوچکی دچار اضطراب تپش قلب و تعریق میشدم و گاهی دچار تپش های pvc میشدم دکتر قلب هم رفتم چیزی تشخیص نمیداد و قرص اعصاب میداد که تاثیر چندانی نداشت و مصرف نمیکردم

برادرم هم 10 سال از من بزرگتر است و او هم از سن 20 سالگی دچار مشکلات روانی و اضطراب بود که دکتر اسکیزوفرنی تشخیص داده بود و برایش دارو نوشته بود و به آن داروها اعتیاد پیدا کرده بود علاوه بر آن اعتیاد به مواد هم پیدا کرده بود و مدت زیادی مواد مصرف میکرد و دچار پرخاشگری بود تا اینکه از حدود 8 سال پیش به کمپ فرستادیمش و چند سال آنجا بود و دوباره به خانه آمد و دوباره اعتیاد پیدا کرد و الان دوباره کمپ فرستادیمش

پدرم هم با ما زندگی نمیکند و از مادرم جدا شده و من با ماردم که 76 سالشه در خانه ای اجاره ای زندگی میکنیم

من بخاطر مشکلات فکری و تپش قلب و گریز از اجتماع که داشتم سربازی نرفتم و کلا اضطراب و مشکلات روانی و باعث شد از جامعه فاصله بگیرم و زیاد در اجتماع نروم

چند سال اخیر در دفتر وکالت یکی از آشنایان دور کار میکردم، با شرایط بدی که داشتیم هیچ کدام از اقوام کوچکترین کمکی حتی فکری به ما نکردند و کاملا تنها بودیم اینجایی هم که کار میکردم چون حقوق کمی میداد و کار زیاد میکشید حاضر شده بود من را استخدام کند و حتی بیمه هم نکرده بود پارسال هم بهم گفت که دیگه نمیخواهد بیایی چون دخترش میخواست بیاید آنجا کار کند، البته ماه پیش دوباره به من پیام داد که دخترم رفته بیا دوباره کار کن که من نرفتم

چند وقت پیش روباره به دکتر قلب مراجعه کردم و گفت ممکنه مشکل گوارش و معده داشته باشی و به دکتر گوارش رفتم گفت بخاطر اعصاب مشکل کولیت عصبی معده پیدا کرده ای و باید سنوگرافی معده بشوی و کلی قرص و دارو نوشت که استفاده نکردم

الان از نظر فکری کمی بهتر هستم و اون حالت اجتماع گریزی شدید رو ندارم و راحت تر با مردم ارتباط برقرار میکنم ولی دنبال کار نمیتونم برم چون پایان خدمدت ندارم و پیش اون فرد هم نمیخوام برم کار کنم
گفتم بروم برای معافی اقدام کنم شاید باتوجه به مشکلاتی که دارم معافم کنند کلا نمیدانم چه کنم هیچ کسی را هم ندارم که راهنماییم کنه ممنون میشوم اگر شما راهنمایی کنید

سلام دوست عزیز، به همدردی خوش آمدید. :72:

من هم موافقم که اول تکلیف سربازیتون رو روشن کنید. اینطوری با خیال راحت می تونید دنبال کار برید.

کار خودش درمان خیلی از دردهای آدمیزاده.

از تحصیلاتتون نگفتید.

لطفا بیشتر از علاقمندی هاتون بنویسید. خصوصا اینکه به چه مشاغلی علاقمندید.

و اینکه:

هیچوقت به روانشناس بالینی مراجعه پیوسته داشتید؟ اگه آره، چطور پیش رفته؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میشل

سلام دوست عزیز، به همدردی خوش آمدید. :72:

من هم موافقم که اول تکلیف سربازیتون رو روشن کنید. اینطوری با خیال راحت می تونید دنبال کار برید.

کار خودش درمان خیلی از دردهای آدمیزاده.

از تحصیلاتتون نگفتید.

لطفا بیشتر از علاقمندی هاتون بنویسید. خصوصا اینکه به چه مشاغلی علاقمندید.

و اینکه:

هیچوقت به روانشناس بالینی مراجعه پیوسته داشتید؟ اگه آره، چطور پیش رفته؟

---

ولی اگه معاف نکنن و باید 2 سال خدمت کنم و شاید تو سن من زیادجالب نباشه و ممکنه دادگاهی هم کنن بخاطر غیبت طولانی و باید عذر موجه داشته باشم
فرقی نداره هر کاری که تواناییش رو داشته باشم انجام میدم ولی چون زیاد اهل حرف زدن نیستم کاری باشه که نیاز نداشته باشه
من دیپلم دارم ولی علاقه به ادامه تحصیل داشتم که بخاطر خدمت نتونستم

نه مراجعه پیوسته با روانشناس نداشتم

سلام.
برادر گرامی و عزیز، به نظرم اول مراجعه به روانپزشک و روانشناس داشته باشید و جز پیگیری درمان، مساله معافیت و شغل رو هم باهاشون مطرح کنید و بخواید گواهی معتبر بهتون بدن. یعنی گواهی که سربرگ اون مرکز مشاوره و مهر و امضا داشته باشه.

امیدوارم هر چه زودتر شرایطتون به سمت بهبود بره.

البته شاید کسانی که در تالار مشاور هستند آگاهی بهتری در مورد امکان و روند گرفتن چنین گواهی داشته باشند و بتونن دقیق تر و منطقی تر و قانونی تر راهنمایی کنند.
براتون ارزوی موفقیت دارم.

سلام به شما

همانطور که دوستان اشاره کردند، شما حتما به متخصص مراجعه کنین و سلامت روان خود رو جزو اولویت هاتون قرار بدین.
هر وقت این مسئله بهش توجه ویژه ای بشه، شما در سایر حوزه ها توانایی تصمیم گیری درست رو خواهید داشت. در اونصورت میشه برای سربازی رفتن یا معافیت و شغلتون و ... از بلاتکلیفی، نگرانی و ... خارج شد.

:72:

سلام وقت بخیر
به نظر من سربازی رو حتمی برید فوقش معاف از رزم بشید چون داشتن کارت معافیت سربازی بخاطره بیماری باعث میشه خیلی جاها شما رو رد کنند برای کار بجز اشناها مخصوصا برای ایندتون بجز اینکه معافیتتون واقعا ضرورت داشته باشه
برای اضطرابتون هم دیدم حتی به صورت غیر حضوری و مجازی مشاوره میدن یا روانکاوی میکنند اتفاقا قیمتش هم کمتر

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خادم رضا

سلام وقت بخیر
به نظر من سربازی رو حتمی برید فوقش معاف از رزم بشید چون داشتن کارت معافیت سربازی بخاطره بیماری باعث میشه خیلی جاها شما رو رد کنند برای کار بجز اشناها مخصوصا برای ایندتون بجز اینکه معافیتتون واقعا ضرورت داشته باشه
برای اضطرابتون هم دیدم حتی به صورت غیر حضوری و مجازی مشاوره میدن یا روانکاوی میکنند اتفاقا قیمتش هم کمتر

---

سلام ،
والا همه سعی میکنم بتونم معافی بگیرم چون معاشرت با سربازها مخصوصا سن کم هم دارن برام مشکله ولی اگر ناچار باشم باید برم

فکر میکنم اگه حضوری برم بهتر باشه اگه کسی رو شما یا دوستان میشناسید که کارش خوب باشه خیلی ممنون میشوم معرفی کنید

سلام دوست عزیز

سریال سرباز رو که تو ماه رمضان پخش میکرد دیده بودی؟ یاد شخصیت اون داستان افتادم.
اون شخصیت علی رقم اینکه ارزش های وجودی خوبی داشت، اونها رو نادیده گرفته بود و چون از طرف اطرافیان هم جدی گرفته نمیشد از جامعه گریزان بود، بواسطه پسر عمه اش که دکتر بود، باالخره به سربازی میره بعد از کلی غیبت و هراس،
در سربازی هر وقت کم میاورد و با چالشی همراه میشد سعی میکرد فرار کنه.
سرهنگ پادگان و چند اتفاق دیگه باعث میشه بفهمه داشته ها و توانایی هاش چقدر با ارزش هستند و رنگ و بوی زندگی اش به کل تغییر میکنه.
شخصیتی که تا دیروز از دیگران کمک میطلبید، حتی برای دیگران هم مفید واقع میشد.

..........
بگذریم.

ما تو زندگی مون همیشه باید به دنبال معنا و مفهوم زندگی باشیم. اگر این معنا رو پیدا نکنیم، دچار پوچ گرایی میشیم و با افزایش چالش ها و رنج های زندگی ما بیشتر از گذشته در باتلاق خودمون فرو میریم.

مثلا تا حالا پرسیدی از خودت که فردی که بیماری های شدید صعبالعلاج و یا حتی معلولیت های شدید داره، باز هم با زندگی رفیقه و پر از شور و نشاطه؟

جواب سوال اینه که اون فرد معنا و مفهوم خودش رو پیدا کرده، هدف ها و ارزش های زندگی اش باعث شده بیماری ها و رنج های زندگی نه تنها مانع پیشرفت اش بشه، بلکه با رفاقت با این مشکلات این تهدید ها رو به فرصت بدل میکنه.
این افراد از درون خودش شاد هستن. شادی که گره خورده به یک معنای عظیم که دست خوش هیچ تخریبی نیست.
هیچ انسانی با تحقیرش، هیچ حادثه ای با آسیبش، هیچ دوستی با دشمنی اش نمی تونه شادی درونه اون رو خدشه دار کنه.

.........
وسیله های زندگی مثل کار، سربازی، درس و غیره درسته تا حد کمی میتونند برای روحیه ما مفید بشند، ولی با کوچکترین چالش احتمال داره مثل مثال سرباز بالا بخواهیم از پادگان فرار کنیم.
برای همین نباید وسیله هایی که ما رو قرار به هدفمون ( که همون معنای زندگی مون هستن) برسونه خودشون تبدیل به اهداف بشوند.
چون این وسیله ها ممکنه خوب از اب در نیان، مثل انصراف از تحصیل و یا مردود شدن در درسی. اگر این درس که ابزار وسیله ای هستند برای اهداف ما به هدف اصلی تبدیل شده باشه، با این شکست ما بدل به یه آدم شکست خورده و افسرده میشیم.


.........
نظر من اینه مجدد از ریشه شروع کنید. از روانشانس و مشاور خوب کمک بگیرید.
کتاب انسان در جستجوی معنی رو حتما بخون.
نیروی حال اکهارت توله

راه حلش اینکه با ترس هات روبرو بشی در جهت درست .بعدش می بینی ترسهات همش الکی بوده .39 سال سن خوبیه و بالا نیست . می تونی درستش کنی با یه برنامه خوب پیش مشاور .