تایید طلبی

با سلام. خسته نباشین. امیدوارم حال دلتون خوش باشه در این روزهایی که بهانه برای حال بد زیاده.

یه موردی رو کم و بیش باهاش درگیرم. اطرافایانمم همینطور. حس میکنم یه مشکل جامعی هست، ولی با شدت و ضعف متفاوت و آن هم تایید طلبی.
توضیحش اینه که وقتی تصمیمی میخام توی زندگیم بگیرم، اولش با قاطعیت و با تجزیه و تحلیل کاملا بر مبنای عقل، تصمیمم رو میگیرم. ولی با شنیدن نظری از اطرافیانم تصمیم گیریم رو مقداری متزلزل میکنه. باز تاکید میکنم که شدت تاثیر اطرافیانم مقداری است و نه خیلی زیاد.
توی تاپیکها دیدم راهکارهایی مثه اینکه:
1- عزت نفسم رو ببرم بالا.
2- به خودشناسی برسم.
و ...
حقیقتش این جملات با اینکه ثقیل هست، ولی من توی این آیتمها تلاش و تمرین داشتم. حتی یه آیتم دیگه هم خودم بهش اضافه کردم با این عنوان (عدم ترس از تصمیم گرفتن و تکرار و تمرین تصمیم گرفتن) چون معتقدم همه چی با تمرین کردن درست میشه. ولی باز نمیدونم چرا حس میکنم اون یه ذره حس تایید طلبی رو بازم دارم. بعضی وقتا که تصمیمم رو گرفتم و به لحظه عملی شدن تصمیم میرسه، باز دنبال یه نفر میگردم، یه نظری مجدد بده (با اینکه قبل از تصمیم گیری هم مشورت کردم).
خوشحال میشم دوستان بیان و نظر بدن. اگه فقط نظرات ثقیل نباشه ممنون میشم :43:

سلام غلام عزیز،

اگه مشورت کنیم و تصمیمی بگیریم، و بعد در لحظه آخر همچنان منتظر یه گزینه جدید برای تائید گرفتن و عملی کردن تصمیممون، و یا تائید نگرفتن و کنسل کردن برناممون باشیم، این می تونه نشونه اضطراب باشه.

باید ببینیم چه چیزهائی بصورت پیوسته و مزمن دارن ما رو مضطرب می کنن. طوریکه بهشون عادت کردیم و بعنوان جزئی از زندگیمون پذیرفتیمشون. اگه اونها رو برطرف کنیم و فشار روانیمون کاهش پیدا کنه، کلا آروم تر و مسلط تر می شیم و در تصمیماتمون هم قاطعیت و ثبات بیشتری خواهیم داشت.

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط gholam1234

حتی یه آیتم دیگه هم خودم بهش اضافه کردم با این عنوان (عدم ترس از تصمیم گرفتن و تکرار و تمرین تصمیم گرفتن) چون معتقدم همه چی با تمرین کردن درست میشه. ولی باز نمیدونم چرا حس میکنم اون یه ذره حس تایید طلبی رو بازم دارم. بعضی وقتا که تصمیمم رو گرفتم و به لحظه عملی شدن تصمیم میرسه، باز دنبال یه نفر میگردم، یه نظری مجدد بده (با اینکه قبل از تصمیم گیری هم مشورت کردم).

---

این هم نکته مهمی هست. و خیلی خوبه که اینطور کاربردی با مسائل برخورد می کنید. روحیه حل مسئله تون تحسین برانگیزه. :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میشل

سلام غلام عزیز،

اگه مشورت کنیم و تصمیمی بگیریم، و بعد در لحظه آخر همچنان منتظر یه گزینه جدید برای تائید گرفتن و عملی کردن تصمیممون، و یا تائید نگرفتن و کنسل کردن برناممون باشیم، این می تونه نشونه اضطراب باشه.

باید ببینیم چه چیزهائی بصورت پیوسته و مزمن دارن ما رو مضطرب می کنن. طوریکه بهشون عادت کردیم و بعنوان جزئی از زندگیمون پذیرفتیمشون. اگه اونها رو برطرف کنیم و فشار روانیمون کاهش پیدا کنه، کلا آروم تر و مسلط تر می شیم و در تصمیماتمون هم قاطعیت و ثبات بیشتری خواهیم داشت.

- - - Updated - - -



این هم نکته مهمی هست. و خیلی خوبه که اینطور کاربردی با مسائل برخورد می کنید. روحیه حل مسئله تون تحسین برانگیزه. :72:

---

ممنونم میشل خانم. اتفاقا قبل از اینکه این تاپیک رو باز کنم، سرچ زده بودم و تاپیک شما رو که مربوط به سال 94 بود دیدم. ولی متاسفانه کلی حرف ثقیل و سنگین دیدم، چیز خاصی دستگیرم نشد. اگه خودتون تجربه خاصی دارین یا راه حلی به ذهنتون میرسه ممنون میشم بفرمایین.
با تشکر

سلام آقا غلام
تو این تمرین هایی که داری، از تصمیم های کوچک شروع کن که اگر بدون تائید دیگران هم رفتی جلو و شکست خوردی، شکستت رو دوست بداری، چون در اصل شکست نبوده بلکه پیروزی بوده برات.


نم نم عادت میکنی تصمیم هات رو بدون تائید دیگران بگیری.





ولی به نظرم این داستان رو به طور ریشه ای حل کن و از مشاور کمک بگیر. چون قطعا این تائید طلبی در جاهای دیگه هم به جز حالت تصمیم گیری وجود داره، مثلا تو جمع یه حرفی بخوای بزنی و احساس کنی با مخالفت دیگران همراه باشه و برای همین اون حرف رو اصلا نزنی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mvaz

سلام آقا غلام
تو این تمرین هایی که داری، از تصمیم های کوچک شروع کن که اگر بدون تائید دیگران هم رفتی جلو و شکست خوردی، شکستت رو دوست بداری، چون در اصل شکست نبوده بلکه پیروزی بوده برات.


نم نم عادت میکنی تصمیم هات رو بدون تائید دیگران بگیری.





ولی به نظرم این داستان رو به طور ریشه ای حل کن و از مشاور کمک بگیر. چون قطعا این تائید طلبی در جاهای دیگه هم به جز حالت تصمیم گیری وجود داره، مثلا تو جمع یه حرفی بخوای بزنی و احساس کنی با مخالفت دیگران همراه باشه و برای همین اون حرف رو اصلا نزنی.

---

mvaz داداش ممنون سر زدی و کامنت گذاشتی. آره اتفاقا تصمیم های کوچک رو همیشه فرصتی میبینم تا عضله تصمیم گیریم رو قوی کنم! خیلی خیلی بهتر شدم. وقتی به تصمیم هایی که گرفتم و نتیجه کارشون فکر میکنم اکثر اوقات میخندم بهشون! حس خوبی دارم وقتی فکر میکنم بهشون. بعضیاشونم در حد چند ثانیه تاسف میخورم و سریع فراموش میکنم. اینو که گفتی یاد این مورد افتادم که ای کاش توی مدارس بجای این همه موارد بیهوده، یه ذره این چیزا را آموزش میدادن و میذاشتن تمرین میکردیم.
مورد دومی که رو گفتی رو خیلی خوب و هوشمندانه اشاره کردی. من این مشکل رو داشتم دقیقا. فکر میکردم چیزی نگم که با مخالفت بقیه مواجه بشه. ولی این مورد رو میتونم با قاطعیت بگم حلش کردم. از جمعهای کوچیک شروع کردم و الان مشکلی ندارم توی این زمینه.
حالا این که ریشه همه این مشکلات یکی هست رو نمیدونستم. جالبه یکیش حل شده و اون یکی هنوز یه کم پابرجاس!

سایتهای فارسی که خیلی مبهم توضیح داده. ولی یه سری نکته تونستم پیدا کنم:

How to reduce the confirmation bias in yourself

To mitigate the confirmation bias in yourself, you can use similar techniques to those that you would use to mitigate it in others. Specifically, you can do the following:

• Identify when and how you’re likely to experience the bias.
  
• Maintain awareness of the bias in relevant situations, and even actively ask yourself whether you’re experiencing it.
  
• Figure out what kind of negative outcomes the bias can cause for you.
  
• Focus on trying to find the right answer, rather than on proving that your initial belief was right.
  
• Avoid feeling bad if you find out that you’re wrong; for example, try to focus on having learned something new that you can use in the future.
  
• Don’t let your emotions dictate how you process information, particularly when it comes to seeking confirmation or avoiding challenges to your beliefs.
  
• Dedicate sufficient time and mental effort when processing relevant information.
  
• Avoid forming a hypothesis too early, before you’d had a chance to analyze sufficient information.
  
• Clearly outline your reasoning, for example by identifying your stance and the evidence that you’re basing it on.
  
• Think of reasons why your preferred hypothesis might be wrong.
  
• Come up with alternative hypotheses, as well as reasons why those hypotheses might be right.

سلام
به نظر من قسمتی از تایید طلبی برمی گرده به ترس از پذیرش عواقب یک تصمیم.
این رو در نظر داشته باشید که هیچ کس کامل نیست و ما حق داریم گاهی اشتباه کنیم، شکست مرحله ی مهمی از زندگیه، اما نکته مهم اینه که از اون اشتباه تجربه کسب کنیم و در جهت رشد ازش استفاده کنیم.
جمله معروف از توماس ادیسون که می گه من هیچ گاه شکست نخورده ام تنها ده هزار روش یافته ام که به نتیجه نمی رسد.

سلام.

امیدوارم حالتون خوب باشه.

دوستان همگی درست گفتن.

فقط یک سری چیزهای دیگه هم هستند که باعث تایید طلبی میشن. یک سری عوامل محیطی. که اگر عواملی باشن که قادر به رفع کاملشون نیستیم، کار باهاشون سخت تر میشه.

مثلا اگر افرادی که باهاشون داریم زندگی میکنیم، مثل پدر و مادر و خواهر و برادر و همسر، شخصیت هایی کنترلگر، سرزنشگر، پرتوقع باشند، منجر به این میشن که اطرافیانشون تایید اونها رو لازم داشته باشند


همینطور اگر برای خود شخص،بی عیب بودن مهم باشه و تا به حال شخصیتی قوی و عملکردی بی عیب از خودش به جا گذاشته و حفظ جایگاه معتبر خودش در نظر دیگران براش دغدغه باشه و دارایی اش، اعتبارش باشه، ممکنه در انتخابها و تصمیم گیری ها دچار تردید و ترس و نیاز به تایید شدن پیدا کنه.


اشتباه کردن بد نیست. حتی فراتر از تایید نشدن گام برداشتن و ابراز مخالفت با همانهایی که تاییدشان برامون مهمه هم، میتونه خیلی مفید باشه. (مخالفت الکی منظورم نیست. منظورم اینه که اگر با اعتقادی، کاری، رفتاری از همان کسانی که نیاز به تاییدشون داریم، موافقت نداشتیم، عدم موافقت و دیدگاه متفاوت خودمون رو بدون تحمیل کردن بیان کنیم)


به نظرم آدم اگر متوجه این باشه بزرگترین دارایی اش، آزادی است نه آبرو و اعتبار و دوست داشته شدن، نفس راحت تری میکشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

سلام.

امیدوارم حالتون خوب باشه.

دوستان همگی درست گفتن.

فقط یک سری چیزهای دیگه هم هستند که باعث تایید طلبی میشن. یک سری عوامل محیطی. که اگر عواملی باشن که قادر به رفع کاملشون نیستیم، کار باهاشون سخت تر میشه.

مثلا اگر افرادی که باهاشون داریم زندگی میکنیم، مثل پدر و مادر و خواهر و برادر و همسر، شخصیت هایی کنترلگر، سرزنشگر، پرتوقع باشند، منجر به این میشن که اطرافیانشون تایید اونها رو لازم داشته باشند


همینطور اگر برای خود شخص،بی عیب بودن مهم باشه و تا به حال شخصیتی قوی و عملکردی بی عیب از خودش به جا گذاشته و حفظ جایگاه معتبر خودش در نظر دیگران براش دغدغه باشه و دارایی اش، اعتبارش باشه، ممکنه در انتخابها و تصمیم گیری ها دچار تردید و ترس و نیاز به تایید شدن پیدا کنه.


اشتباه کردن بد نیست. حتی فراتر از تایید نشدن گام برداشتن و ابراز مخالفت با همانهایی که تاییدشان برامون مهمه هم، میتونه خیلی مفید باشه. (مخالفت الکی منظورم نیست. منظورم اینه که اگر با اعتقادی، کاری، رفتاری از همان کسانی که نیاز به تاییدشون داریم، موافقت نداشتیم، عدم موافقت و دیدگاه متفاوت خودمون رو بدون تحمیل کردن بیان کنیم)


به نظرم آدم اگر متوجه این باشه بزرگترین دارایی اش، آزادی است نه آبرو و اعتبار و دوست داشته شدن، نفس راحت تری میکشه.

---

سلام خانم pooh ممنون که پاسخ دادین. در مورد اطرافیانم و کنترل گریشون نه خوشبختانه. خیلی خیلی ذهنشون بازه. توی هر تصمیم گیری، میگن ما اینجاییم اگه نیاز به مشاوره داشتی. اگه حتی بیان نظرشونو بگن، آخرش میگن تصمیم با خودته. خیلی خیلی فضای باز ی هست.
از لحاظ اشتباه کردن، آره یه مقدار ترس از اشتباه کردن هست. که خب یه مقداریش فکر میکنم برمیگرده به همون بحث ایده آلی و کمالگرایی. یه مقداریش هم به اینکه باز هم باید تجربم توی تصمیم گیری بالاتر بره! باز هم باید تصمیم گیری کنم.

تایید طلبی از عدم خودشناسی - عدم اطمینان به خود - عزت نفس و اعتماد به نفس پایین می یاد . برنامه ریزی کنین با برنامه این موارد را آهسته جلو و بهبود ببخشین .مشاوره حضوری برین.