تفاوت دیدگاه در رابطه با مسائل مادی
با سلام خدمت دوستان همدردی
چند وقتی هست موضوعی ذهنم رو مشغول کرده و برای اینکه رفتار نسنجیده ای انجام ندم تصمیم گرفتم اینجا مطرحش کنم تا با هم فکری شما عزیزان انشاله مشکلی رخ نده.
من مردی ۳۰ ساله و تنها فرزند پسر خانواده هستم. سه سال هست که ازدواج کردم و خدا رو شکر در کل از ازدواجم راضی هستم. همسرم ۵ سال از من کوچکتر و دانشجو/خانه دار هستند. از لحاظ اقتصادی از متوسط جامعه بالاتر هستیم. یک فرزند چند ماهه داریم که باعث دوچندان شدن شیرینی زندگیمون شده.
موردی که وجود داره اینه که پدر من یک کارمند ساده بازنشسته هست و با توجه به شرایط موجود جامعه از پس برخی هزینه های درشت زندگی برنمیاد. البته به قولی میتونن ماه رو به سر برسونن ولی مثلا اگر بحث تهیه جهیزیه خواهرم مطرح باشه واقعا کم میارن.
همسرم با اینکه ما خونه و ماشین داریم ولی از کمک من بهشون در این موارد خاص ناراحت میشن حتی اگر این کمک به صورت قرض باشه. دو مورد زیر که تا حالا پیش اومده رو برای مثال مطرح میکنم.
۱- برای کمک به تهیه جهیزیه خواهرم حدود ۲ سال قبل حدود ۲۰ تومان کمک بلاعوض کردم که خیلی همسرم رو ناراحت کرد.
۲- همین ماه پدرم ۳۰ تومان جهت پرداخت مابه تفاوت خرید خودرو از کارخانه نیاز داشتن که الان نداشتن. من کمکشون کردم و خودشون گفتن چند ماه دیگه یه وامی جور میشه براشون و حداقل بخشی از این پولو برمیگردونن بهم. (با توجه به اینکه الان در شهر دیگه ای ساکن هستن و ماشین هم ندارن واقعا لازمشون هست این موضوع)
حالا سر مورد دوم انگار ناراحتی مورد ۱ هم دوباره زنده شده و همسرم میگه خانوادت برات تصمیم گیری میکنن و ... در صورتی که واقعا اینجوری نیست. هیچ کسی تو مسائل مادی من دخالت نمیکنه.
از طرفی خونه ای که داریم مقداری کوچیک هست و با توجه به فرزند دار شدنمون به همسرم حق میدم از اوضاع ناراضی باشه و خونه بزرگتر بخواد ولی این موضوعات به نظرم خیلی به هم ربط ندارن با اینکه هر دوشون مادی هستن. (مگه با ۳۰ تومن که اونم قراره حداقل بحشیش برگرده به شما خونه بزرگتر میدن؟)
در نهایت من برای اینکه همسرم آروم بشه قول دادم در آینده ای نزدیک خونه رو بزرگتر کنیم و در عوض ایشون هم خیالش بابت این مسائل مادی راحت باشه و اطمینان داشته باشه که حواسم به زندگیمون هست. (با توجه به دوران بعد از زایمان و شیردهی مهمترین چیز برام اینه که همسرم آروم باشه ولی کلا همسرم خیلی سریع جوشی میشن و این رو خودشون هم قبول دارن)
من هم نمیخوام خانوادم ناراحت باشند چون واقعا به کمکم در برخی مواقع لازم دارند هم همسرم آروم باشه.
به نظرتون اگر باز مورد مشابه پیشامد کرد. بهترین نوع برخورد چیه؟ آیا درسته که کمکم به خانوادم رو از همسرم مخفی کنم تا آرامشش حفظ بشه؟
