نمایش نسخه قابل چاپ
با سلام
بنده اپارتمانی از پدر خانمم خریدم ولی قرار داد نبستیم و اعتماد متقابل بوده ، در پی اینکه پدرم زنگ زده به ایشون و گفته بهتره یک قرارداد بنویسیم ، خانمم بلافاصله زنگ زده به بابام و هرچی به ذهنش میومده حرفهای ناشایست و بی احترامی کرده ، چگونه ازتباط بین خانومم و پدر و مادرم رو مدیریت کنم ؟ مشکل رو چجوری حل کنم ؟
.نقل قول:
نوشته اصلی توسط Tanha95
سلام
مشکلی که در حال حاضر برای شما پیش آمده نتیجه تصمیم گیری نادرست شماست و به همین دلیل باید یکسری آگاهی ها رو بیش از پیش بیاموزید، در عین حال پدر شما در مسیر درستی قدم گذاشتند و در این مسیر بدون انفعال یا پرخاش نسبت به همسر یا خانوادش شما هم قدم بردارید.
فقدان قرارداد بین دو نفر در دنیای امروز سبب بروز مشکلات جدی و اختلافات اساسی خواهد شد.
در چنین شرایطی به دلیل نبود تعهد اصولی، ثابت نشدن وجود قرارداد، امکان ایجاد اختلاف بین دو نفر، فوت و تقسیم اموال و ... افراد در معرض مال باختگی قرار میگرند و طبق قانون هیچ حقی نخواهند داشت.
پس بهتر هست همانطور که بالاتر برای شما نوشتند در اسرع وقت با کمک یک وکیل مراحل درست رو طی کنید.
اما در مورد همسرتون و فحاشی ایشون اگر این بی احترامی در این سطح برای اولین بار هست باید با استفاده از یکسری راهکارها جلوی تکرار مجدد اون و عادی شدن چنین مسئله ای رو بگیرید.
سؤالی دارم؛
آیا همسرتون سابقه ی بد رفتاری یا فحاشی به شما و خانوادتون رو دارن؟ و حتی بالعکس؟
:72:
ممنونم از راهنماییتوننقل قول:
نوشته اصلی توسط سحر بهاری
والا یه قراردادی نوشته شده روی یه برگه آ چهار که از نظر یک وکیل هیچ اعتباری نداره متاسفانه و من از روی رودرواسی نتونستم قرارداد بگیرم و ..
از بابت فحاشی و بی ادبی خانومم ، این اولین بارش بود و قبلا خیلی خوش رفتار بود و من وادارش کردم عذرخواهی کنه که هنوز موفق نشدم
با سلام
باید از اول یا یک خونه دیگه می خریدید و یا حتما دقیقا مثل غریبه ها قرارداد می نوشتید و سند می زدید
من همیشه راه اول رو میرم
برادرشوهرم یه خونه داشت می خواست بفروشه ما هم می خواستیم یه خونه بخریم
هرچی گفت، من یه مانع ایجاد کردم
چون می دونستم سند نمی زنه و از اون طرف اگه پولش تو دستش هدر بره از چشم ما می بینه و دلیل سوم اینکه به اون قیمتی که اون می گفت هیچ کس ازش نمی خرید ولی توقع داشت ما بخریم
از اول بهتر بود معامله نمی کردید یا بحث سند زدن رو مطرح می کردید قبل اینکه پولی بدید
الان اگر قرار هست خانمتون رو راضی کنید
توی سوره بقره نوشته که اگه با برادر خودتون هم معامله می کنید حتما بنویسید
احتمالا اون موقع نوشتن، سند محسوب می شده
ولی بهتر بود خودتون این مطلب رو می گفتید نه اینکه پدر شما زنگ بزنه
اگر امکان فسخ معامله را دارید به بهانه اینکه ممکن هست دلخوری پیش بیاد کلا معامله را فسخ کنید
ایشون به فرد دیگری بفروشه و شما از شخص دیگری بخرید
خواهش میکنمنقل قول:
نوشته اصلی توسط Tanha95
در مورد قرارداد اگر پدر همسرتون فرد منطقی باشند حاضر میشن این قرارداد از حالت اعتماد متقابل بصورت رسمی و قانونی در بیاد و شما هم میتونید به حق قانونی خودتون برسید.
شما با احترام و تشکر از پدر همسرتون در این مسیر قدم بردارید و تأکید کنید قصد بی احترامی نیست بلکه با توجه به وجود قانون و مسائل وابسته به اون نیازی ضروریست.
اما در مورد همسرتون بهتر هست با ایشون صحبت کنید و گوشزد کنید که با قرارداد رسمی نه قرار هست به کسی توهینی بشه و نه حقی از کسی تضییع بشه.. بلکه نیاز بشر امروز با توجه به وجود قانون چنین هست و این برای جلوگیری از بروز مشکلات مختلف و همچنین برای آیندگان شما بهتر هست.
از طرفی به همسرتون دو نکته رو بفرمایین ؛
۱. پدر من درباره این موضوع صلاح رو بر این دانستند که با پدر شما صحبتی در خصوص رسمی کردن قرارداد داشته باشند، از آنجا که هر دو انسانهای بالغ و عاقلی هستند و قاعدتا سخن هم رو بهتر میفهمند نیازی به مداخله ی من و شما نیست، مداخله ی ما سبب بروز تنش و از طرفی بی احترامی به هر دوی اونهاست.
۲. من لازم میبینم متذکر بشم اگر هر زمانی از مطلبی ناراحت هستی در فرصتی که آرامش داریم با من درباره ی اون مطلب صحبت کنی و من اولین شنونده ی انتقادات تو خواهم بود و تا جایی که بتونم حتما معایب احتمالی رو اصلاح میکنم.
خوشحال میشم تو در مورد مسائل مختلف با من تبادل نظر داشته باشی و اگر در زندگی گره ای داریم بجای توهین یا رفتارهای ناپسند بهم کمک کنیم و از مشاوره های متخصص کمک بگیریم.
من تو رو مجبور به عذر خواهی نمیکنم چون باور دارم انسان بالغ و عاقلی هستی اما اینم میدونم توهین برازنده ی شخصیت هیچکدام از ما نیست و احترام به بزرگترها اولویت هر دوی ماست.
* در پایان اگر پدر همسرتون مایل به بر هم زدن چنین معامله ای بودند با احترام رفتار کنید ولی اگر تمایلی به اینکار نداشتند ، این بر هم زدن از جانب شما باعث بروز تنش بیشتر در زندگی مشترکتون و حمل بر بی احترامی و ناسپاسی خواهد شد و بازخورد خوبی نخواهد داشت.
سلام دوست عزیز
من همیشه خواننده انجمن بودم ولی تجربه ای داشتم که خواستم بیان کنم
.
.
زندگی به قدری کوتاه هست که ما اصلا زمانی برای تلف کردن و سخت گزروندن به خودمون رو نداریم اگر من با همین مشکل پیش شما می امدم و در خواست راهنمایی میکردم چه پیشنهادی برای من داشتین؟لطفا در این مورد عمیقا فکر کنید...
در رابطه با مسايل حقوقی دوستان نظرات خوبی ارايه دادن به همین علت اصلا نمی خواهم وارد این بحث بشم اما در مورد روابط و مدیریتش نطراتی داشتم
-به قول دکتر هولاکویی ما ادما مجبور به تحمل همه نیستیم...شاید همه طرفدار این عقیده نباشن ولی از نظر من زندگی کوتاه تر از اجبارهاست...
پست قبلیتون رو خواندم در رابطه با ادمی بودین که احساسی وجود نداشت ولی احساسات طرف مقابل شما را موظف به ادامه رابطه میکرد...آیا در همان ارتباط هستین؟آیا هنوز ارتباط نقش آشنایی دارد؟
-برای هر کسی چهلرچوب هایی از زندگی تعریف شدن خط قرمز هایی! آیا این بی احترامی تخطی از خط قرمز های شما بوده؟
اگر بله ایا تا کنون به بازگشت از این رابطه اندیشیده اید؟اجباز عبور از خط قرمز ها...آیا اینها برای شما عادی بوده آیا فقط دریافت احساس و علاقه زیاد میتواند زندگی را به تنهایی خوشایند کند؟
-آیا از قضاوت مردم میترسید؟اگر به بازگشت از این ارتباط فکر میکنید آیا نگران قضاوت ادمایی هستید که اگر خدایی نکرده خوشبخت نبودید شمارا قضاوت نخواهند کرد...
به نظر من هیچ کس جز خود شما نمیتواند عواقب زندگی آینده برخورد ها و بهترین علمکرد برای شما را ببیند..
ولی این را بدانید که احترام یکی از ابتدایی ترین نیازهای خوشبختیست...
در صورت تمایل برای ادامه این اشنایی یا زندگی از پارتنر خود بخواهید آن را بیاموزد او ابتدایی ترین آموزه زندگی را نیاموخته بنظرم نیاز به مراجعه به روانشناس و یادگیری برخورد های درست را دارد
هیچ وقت خوشبختی خود را به بهای خواسته های دیگران نفروشید اگر احساس خوشبختی نمیکنید زندگی شما نیاز به برسی های مجدد دارد....
ممنونم از راهنمایی و توجهتون
رابطه قبلی به ازدواج ختم نشد، ولی این رابطه از آشنایی گذشته به ازدواج ختم شده که بنده قبلا احتمال همچین رفتاری رو پیشبینی نمیکردم ، متاسفانه پیش اومد
و بابت سوالتون که فرموده بودین : در اون صورت پیشنهاد من با توجه به دیدگاه خودم ، جلوگیری از تکرار این اتفاق خواهد بود ، اولویت بنده و خط قرمز بنده احترام به پدر و مادر ها بوده و هست وحتی به بهای جدا شدن هم شده این مسیله نباید تکرار بشه و عذرخواهی باید صورت بگیره ، سعی میکنم با حرف و منطق خانمم رو مجبور‌به عذرخواهی کنم ...
سلام
مطلب مهمی به ذهنم رسید که لازم هست عرض کنم.
برای مقابله با هر مسئله ای در زندگی مشترک راه حلی هست، گاهی زمانبر و سخت و گاهی کوتاه و آسان!که این بستگی به افراد و شرایط اونها داره.
بهیچ عنوان در برخورد با مشکلات قابل حل در زندگی مشترک « جدایی یا اندیشیدن به آن » نتها چاره درستی نیست، بلکه اگر بعد از فروکش تنش قصد هر دو طرف عذر خواهی، بازگشت به آرامش و بازسازی آسیب ها باشه ... کار سخت خواهد شد.
همه ی ما انسانها در زندگی خطوط قرمزی داریم اما راه های مقابله متفاوت هست، گاهی ممکن هست برای مقابله در مسیر اشتباهی قدم بگذاریم و نتیجه ی اون چیزی جز ندامت و آسیب های بیشتر نخواهد بود.
بنظر من احساس خوشبختی در زندگی مشترک نیازمند هنرمندی ما انسانهاست. اینکه در شرایط مختلف چگونه ظاهر میشویم و چگونه مدیریت بحران میکنیم.
اگر من نتوانم مثل طرف مقابلم بر احساسات خود غلبه کنم یا خویشتن دار باشم ، در هر زندگی دیگری هم که قدم بگذارم از قبل بازنده خواهم بود . چون مشکلات همچنان پابرجاست ، فقط نوع آنها متفاوت است.
پس توصیه میکنم بجای بیان جملات منفی و اثر گذاری مثل ( بهای جدا شدن، اندیشیدن به بازگشت از رابطه ) نیرو و تمرکز خود رو بر رفع عیوب ، بالا بردن آگاهی و ترمیم آسیب ها بگذارید و اجازه ندید این کلمات ذهن شما رو مسموم کنند .
خط قرمز های شما ، خط قرمز های صد ها، هزاران بلکه میلیون ها یا میلیاردها نفر در جهان هست.
↓
* عدم شناسایی معایب و اشتباهات در خودمون
* عدم شناسایی زمینه های ایجاد تنش
* فقدان مهارت در برخورد با مسائل گوناگون
* کم آگاهی
* عدم مدیریت درست احساسات و هیجانات
و...
باعث میشوند گاهی خودمان از خط قرمز واقعی عبور کنیم ...
شاد باشید.:72: