محتاط بودن بیش اندازه و احساس ترس بیش از اندازه پسر ۵ ساله ام

سلام، من یک پسر ۵ ساله دارم که بشدت محتاط هست و خیلی احساس ترس میکنه مثلا از تاب سواری هم میترسه یک مدت خوب شده بود در حدی که ارام تاب سواری کنه یکم تند تر تاب رو حول بدی میترسید و شروع به گریه میکرد دست و پاش رو سفت میگرفت و الان جدیدا اصلا سوار تاب نمیشه، امروز حتی از پله هم میگفت میترسم بیام پایین و میخواست من دستهاش رو بگیرم ، من رفتم پایین پله ها ایستادم و گفتم دستهات رو از جیبت در بیار نرده رو بگیر بیا پایین اگر بخوای بیافتی من اینجا هستم و مراقبت هستم که نیافتی بهش گفتم تو پسر قهرمانی هستی و من نگاه میکنم تو چطور از پله میایی پایین، کلا بسیار محتاط هست و هیچ کار یا بازی که خیلی هیجان یا خطر ناک باشه انجام نمیده، گاهی خودش به راحتی دستشویی میره گاهی میگه تو با من بیا من میترسم.

در برابر اینگونه ترسها چطور باید رفتار کرد که این بچه، بچه جسوری بشه ؟

سلام
پسرتون حتمی چند بار افتاده
یا چند با افتادن دیگران رو دیده
مثل آدمی که خیانت همسرشو میبینه بعدشم همه عکس العملشو محکوم کردن
حالا شما باید مراقبش باشید نامحسوس
بهش بگید همه که همیشه نمی افتن اشکال نداره بیفتی اشکال نداره پات آوخ بشه اشکال نداره گریه کنی و اشکال نداره هر عکس العملی انجام بدی بعدش
مهم اینکه دوباره پاشی و تلاش کنی
بعضی وقتا ترس از شکست باید ازش بگیری تا حرکت کنه تا پاشه بدوه

سلام ، ممنون ، اتفاقا اصلا نیافتاده

چرا افتاده شاید جلو شما نیفتاده شاید از یه زمین صاف افتاده 90 درصد افتاده
بعدشم همین گفتن شما نیوفتی مراقب خودت باش نترس آروم بیا اینا همش بار منفی بوده

سلام. من چندتا مورد مثال می زنم از رفتارهای بچه ها که علتش مشکل داخلی بوده است.یه بچه بود شب نمی خوابید و اذیت کن هم شده بود. طفلکی انگل داشت منتها آزمایش نشان نمی داد که دکتر علتش را توضیح داد. الان بهتره. یه بچه دیگر بود که شدیدا عصبانی می شد و مادرش مستاصل شده بود. اونم روده اش التهاب داشت منتها علامت روشنی نداشت. الان درمان شده است. اگر خواستی آدرس یه دکتر خوب بدم ببرش هم داروی گیاهی می ده و هم شیمیایی. حتی ناراحتی معده چنین علائمی ایجاد می کند.

علت دیگری که من دیده ام بچه هایی بوده اند که مادرشان شدیدا تاکید می کند روی اینکه خودش تنها باید بچه را تربیت کند و کسی هیچ حرفی نزند و فرزند پیش کسی حتی مادربزرگش نرود. اگر می رود مراقب باشد که از مادربزرگ تاثیر نگیرد و... خوب این احتیاط مادر ریسک پذیری فرزندش را به شدت پایین می آورد و حتی من بچه ای را دیدم که دچار لکنت شده بود. مادر بدون اینکه متوجه باشد با تاکید بیش از حد به تسلط بر فرزندش او را مضطرب می کرد. در حالی که انسان موجودی اجتماعی است و نیاز به ارتباط با دیگران دارد. نیاز به تجربه های واقعی زندگی دارد.

علت دیگرش این است که خود مادر دچار تردید و اضطراب و تنش درونی است. و این خصلت را به فرزندش هم انتقال می دهد. اگر مادر مشکلش را حل کند فرزندش هم بهتر می شود.

سلام. امیدوارم حالتون خوب باشه.

فرزند شما مهد کودک میره؟

آیا شما یا هر کسی دیگر در محیط هایی که فرزندتون حضور داره، اهل تذکر دادن زیاد که مواظب باش هست؟

آیا فیلم و کارتون ترسناک ندیده؟ افتادن کسی رو توی مهد کودک ندیده؟

اخیرا این مشکل رو داره؟ یا همیشه اینجوری بوده؟ توی سن 3 سالگی ترس از تاریکی داشته؟

تا حالا باهاش دوستانه حرف زدین که چرا میترسی و براتون دلیلش رو توضیح بده؟

به نظر من باهاش حرف بزنید و ببینید چرا از افتادن میترسه؟ یا چرا از تنهایی میترسه.

مراجعه به پزشک هم خوبه. من بچه ای رو میشناختم که تا 6 سالگی شب ادراری داشت. با یک دوره مصرف داروی ضد اضطراب ساده، مشکل برای همیشه حل شد.

با این حال به نظرم توی شرایطی که میترسه، همراهیش کنید و خیلی اصرار به اینکه نه نباید بترسی بهش نکنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

سلام. امیدوارم حالتون خوب باشه.
سلام ممنون از لطفتون



فرزند شما مهد کودک میره؟
خیر، اما کلاس موسیقی و زبان میره




[/COLOR][/COLOR]







[COLOR="#B22222"[/COLOR]

آیا شما یا هر کسی دیگر در محیط هایی که فرزندتون حضور داره، اهل تذکر دادن زیاد که مواظب باش هست؟

خانواده همسرم کلا بسیار نگران هستند و بسیار تذکر دادن از نوزادی و همیشه این حرفها رو شنیده

آیا فیلم و کارتون ترسناک ندیده؟ افتادن کسی رو توی مهد کودک ندیده؟
کارتن هایی که من اجاره میدم ببینه بیشتر جنبه اموزشی داره جم کیدز رو اکثرا میبینه که اکثر برنامه هاش کاملا اموزشی و بدور از خشونت هست، ولی متاسفانه هنگامی که همسرم تی وی میبینن بعضی فیلم ها یا اخبار رو میبینه و هرچقدر که تلاش میکنیم که هواسش رو پرت کنیم باز یواشکی نگاه میکنه اغلب اوقات شبکه رو عوض میکنن همسرم




اخیرا این مشکل رو داره؟ یا همیشه اینجوری بوده؟ توی سن 3 سالگی ترس از تاریکی داشته؟

خیر از ابتدا تغریبا همینطور بودن، الان بیشتر شده به نظرم، ترس از تاریکی رو که تغریبا همه بچه ها دارن و من همیشه براش چراغ خواب روشن میزارم در اتاقش، البته من خودم تا یکسال پیش از تاریکی میترسیدم


تا حالا باهاش دوستانه حرف زدین که چرا میترسی و براتون دلیلش رو توضیح بده؟




به نظر من باهاش حرف بزنید و ببینید چرا از افتادن میترسه؟ یا چرا از تنهایی میترسه.

بله خیلی، در مورد افتادن البته نه نپرسبدم از تنهایی نمیترسه زباد یک مواقعی شده من تا سوپر مارکت رفتم تنها بوده،




مراجعه به پزشک هم خوبه. من بچه ای رو میشناختم که تا 6 سالگی شب ادراری داشت. با یک دوره مصرف داروی ضد اضطراب ساده، مشکل برای همیشه حل شد.

با این حال به نظرم توی شرایطی که میترسه، همراهیش کنید و خیلی اصرار به اینکه نه نباید بترسی بهش نکنید.

---

من خیلی تاکید نمیکنم براش مثال میارم که منم قبلا میتریی م ولی یه روز فلان کار رو کردم دیدم که ترس نداره و در بیشتر مواقع هواسش رو پرت میکنم میگم بیا به چیرهای خوب فکر کنیم له اینکه امروز چه کارهایی کردیم چقدر خوش گذشت و ...

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پرنیان یاسی

سلام. من چندتا مورد مثال می زنم از رفتارهای بچه ها که علتش مشکل داخلی بوده است.یه بچه بود شب نمی خوابید و اذیت کن هم شده بود. طفلکی انگل داشت منتها آزمایش نشان نمی داد که دکتر علتش را توضیح داد. الان بهتره. یه بچه دیگر بود که شدیدا عصبانی می شد و مادرش مستاصل شده بود. اونم روده اش التهاب داشت منتها علامت روشنی نداشت. الان درمان شده است. اگر خواستی آدرس یه دکتر خوب بدم ببرش هم داروی گیاهی می ده و هم شیمیایی. حتی ناراحتی معده چنین علائمی ایجاد می کند.

علت دیگری که من دیده ام بچه هایی بوده اند که مادرشان شدیدا تاکید می کند روی اینکه خودش تنها باید بچه را تربیت کند و کسی هیچ حرفی نزند و فرزند پیش کسی حتی مادربزرگش نرود. اگر می رود مراقب باشد که از مادربزرگ تاثیر نگیرد و... خوب این احتیاط مادر ریسک پذیری فرزندش را به شدت پایین می آورد و حتی من بچه ای را دیدم که دچار لکنت شده بود. مادر بدون اینکه متوجه باشد با تاکید بیش از حد به تسلط بر فرزندش او را مضطرب می کرد. در حالی که انسان موجودی اجتماعی است و نیاز به ارتباط با دیگران دارد. نیاز به تجربه های واقعی زندگی دارد.

علت دیگرش این است که خود مادر دچار تردید و اضطراب و تنش درونی است. و این خصلت را به فرزندش هم انتقال می دهد. اگر مادر مشکلش را حل کند فرزندش هم بهتر می شود.

---

ممنون از لطفتون، اول اینکه شماره و ادرس دکتر رو لطف میکنید اگه بدید،

دوم از اینکه من خودم‌بعد از اردواج دچار یکسری فوبیا شدم فوبیای از دست دادن ، مردن ، سوسک و حشرات، تاریکی و ... کلا از هرچه هیجان و استرسدوری میکردم، احساس میکنم دچار سندروم ۳۰ سالگی شده بودم ، خیلی از ترسها و استرسهام بعد از به دنیا اومدن پسرم از بین رفت و بقیه ترسهام هم میتونم به جرات بگم که یکسالی میشه که از بین رفته

سلام خانم ملکه عزیز. من هم مهد کودک می رفتم اما جنبه بازی و سرگرمی و تفریح داشت. محیط راحتی بود و من حس رهایی می کردم. بعدش رفتم آمادگی. آنجا هم مثلا کاردستی یا نقاشی بچگانه کار می کردیم و شعر می خواندیم. اما اینگونه نبود که برای یادگیری باشد و محیطی شاد و آرام بود. هدف بازی بچه ها بود نه کاردستی و نقاشی یادگرفتن . با خوشحالی ناهار می خوردیم و کل کل بچگانه داشتیم. هنوز هم لذتش یادم هست. یادگیری موسیقی و زبان در این سن به بچه فشار زیادی وارد می کند. حتی خود ما هم اگر در این کار وارد شویم به سختی می افتیم. بچه که بودم مادر و پدرم یک میله بارفیکس خریده بودند ، یک تخته چوبی را هم داده بودند خراطی کنند و با آن یک تاب در درگاه اتاق درست کرده بودند. من دائما در حال تاب خوردن بودم. بسیار تاب دوست داشتم. حتی یکبار مادرم دعوایم کرده بود من در پارک سوار تاب شده بودم و همین طور که بازی می کردم به پهنای صورتم اشک می ریختم. :310:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پرنیان یاسی

سلام خانم ملکه عزیز. من هم مهد کودک می رفتم اما جنبه بازی و سرگرمی و تفریح داشت. محیط راحتی بود و من حس رهایی می کردم. بعدش رفتم آمادگی. آنجا هم مثلا کاردستی یا نقاشی بچگانه کار می کردیم و شعر می خواندیم. اما اینگونه نبود که برای یادگیری باشد و محیطی شاد و آرام بود. هدف بازی بچه ها بود نه کاردستی و نقاشی یادگرفتن . با خوشحالی ناهار می خوردیم و کل کل بچگانه داشتیم. هنوز هم لذتش یادم هست. یادگیری موسیقی و زبان در این سن به بچه فشار زیادی وارد می کند. حتی خود ما هم اگر در این کار وارد شویم به سختی می افتیم. بچه که بودم مادر و پدرم یک میله بارفیکس خریده بودند ، یک تخته چوبی را هم داده بودند خراطی کنند و با آن یک تاب در درگاه اتاق درست کرده بودند. من دائما در حال تاب خوردن بودم. بسیار تاب دوست داشتم. حتی یکبار مادرم دعوایم کرده بود من در پارک سوار تاب شده بودم و همین طور که بازی می کردم به پهنای صورتم اشک می ریختم. :310:

---

سلام ممنون از پاسختون ، کلاس موسیقی کودکان میرن بسیار بسیار متد جالب و عالی است به صورت دسته جمعی بچه ها هستن زیر نظر اساتیدی که کاملا دوره های مختلف کودکان رو گذروندن و حتی یک روانشناس کودک هم در کلاس رفت و امد داره

کلاس زبانش هم آموزش غیر مستقیم است به صورت بازی و شعر خوانی و کاردستی درست کردن و خیلی چیزهای دیگر
ممنون از لطفتون

سلام ملکه جان
ما ترس ذاتی که نداریم. هر ترسی در کودک ریشه در محیط بیرونش داره پس به نظر من وقتو تلف نکن شما که مشخصه مادر به فکر و مسئولی هستی و از کلاسهایی که میبریش معلومه شرایط مالی هم دارین پس هرچه زودتر به یک روانشناس کودک حضوری همراه کودکت حتما مراجعه کن
چون همین ترس های کودکی درمان نشن ریشه دار میشن و در آینده کودکتو تحت شعاع قرار میدن