ناامیدی و خودکشی

سلام
من یه پسر ۱۸ ساله ام
جمعه ۱۴ تیر یعنی ۳ روز دیگه کنکور دارم
امسال هیچی درس نخوندم، دلایل عاطفی و اخلاقی و روانی زیادی داشت البته قبول دارم بازم تقصیر خودم بود. من اشتباه کردم اما حالا می خوام پشت کنکور بمونم و جبران کنم. می دونم که می تونم.
اما حالا که خانواده ام از اوضاع درسیم خبر دار شدن مثل یه جنایت کار با من برخورد میکنن. من می دونم اشتباه کردم ولی اونا یه طوری برخورد میکنن انگار آدم کشتم. انگار معتاد شدم.
دیگه هیچ امید و انگیزه ای برا زندگی ندارم. آبروم تو کل فامیل رفته.
امروز مادرم بهم گفت دیگه پسرش نیستم. پدرم هم که اصن با هام حرف نمی زنه...
خسته شدم، دیگه هیچ امیدی ندارم
اصن به خودم هم امید ندارم، میگم اگه من می تونستم تغییر کنم تا الان تغییر کرده بودم...
حالا که دیگه خانواده ام هم منو نمی خوان اونم فقط به خاطر یه اشتباه دیگه نمی خوام زنده بمونم
می خوام خودکشی کنم. می خوام تمومش کنم. امروز عصر تو خونه تنها میشم. یا از خونه فرار می کنم یا ... تموم میکنم این زندگی لعنتی رو...

دیگه از خودم و این زندگی خسسسسته شدم
کاش لااقل یکی بود باهاش درد و دل میکردم

گاهی آدمهایی که خیلی دوستشون داریم، وقتی که کار اشتباهی میکنند اونوقت شاید تنبیه ما هم خیلی شدید باشه،فقط بخاطر اینکه خیلی دوستش داریم و نمیخوایم اشتباهش رو دوباره تکرار کنه. پدر و مادر تو هم بخاطر دوست داشتن زیاد،برخورد تندی انجام دادن ولی اگه پای حرفشون بشینی میبینی که فقط بخاطر دوست داشتنت و نگرانی برای آینده ات این برخورد رو انجام دادن.

الان برای تو مسئله و مشکل عدم آمادگی برای کنکور پیش اومده، و در کنارش برخورد پدر و مادرت که تو رو دچار شوک کرده، حالا بهتره که به خودت زمان بدی تا کم کم از این شوک در بیای و براش راه حل پیدا کنی، هر مشکلی یک راه حلی داره،حتی دلخوری پدر و مادرت هم کاملا قابل رفع هست. همین که تو با جدیت برای همین کنکور روز جمعه خودت رو آماده کنی یعنی قدم اول رو برداشتی، درسته که آمادگی درسی نداری اما به خودت بگو که قراره برای تجربه در این آزمون شرکت کنی و بعد هم ایشالا برای کنکور سال بعد میخونی.

اینم بدون که پدر و مادرت عمیقا دوستت دارن

منم تا الان فکر می کردم دوستم دارن
اما از وقتی این ماجرا پیش اومده هزار تا انگ و تهمت به من زدن
اصن یه جور دیگه بهم نگاه میکنن
در صورتی که تا قبل از این که درسم خوب بود و شاگرد اول بودم اصلا از این حرفا نبود...
مادرم بهم میگه دیگه پسر من نیستی بعد شما میگی دوست دارن
زندگیم نابووود شد
کنکور امسال به دررک
درست بشو هم نیست

سلام

تقریبا همه ی آدمایی که یه روزی کنکور داشتن با شدت و ضعف این حال امروز شما رو تجربه کردن.
هیچ آدمی توی این دنیا وجود نداره که با یکبار ضربه به سنگ بتونه یه مجسمه سنگی رو بسازه. قطعا دستش زیاد زخمی شده, اشتباه زیادی داشته و شکست های زیادی خورده تا امروز تونسته یه مجسمه سنگی رو تنهایی درست کنه و موفق بشه.

ما اگر اشتباه نکنیم و شکست نخوریم نمیتونیم نقاط ضعف خودمونو شناسایی کنیم و نمیتونیم بفهمیم عیب کارمون کجاست.

شما اقتضای سنتون این هست که درگیر یکسری مسائل بزرگتر مثل کنکور سراسری بشید تا برای ورود به دانشگاه و اجتماع آمادگی های لازم رو کسب کنید. قرار نیست چون من همیشه شاگرد اول بودم برای کنکور هم بهترین باشم چنین چیزی نیست.

یادمه یکسالی افرادی که رتبه های برتر کنکور در شهر ما بودن عموما کسانی بودن که معدل درسی اونها در مدرسه متوسط بود و افرادی که در مدرسه ممتاز بودن در کنکور شانس چندانی نداشتن.

یکی از رمز های موفقیت تلاش و پشتکار با توکل بخداست.

شما باید یجوری برنامه ریزی کنین که هم در برنامتون درس خوندن و تست زدن باشه و هم تفریح و استراحت. جای اینا نباید با هم عوض بشه مگر زمانی که مثلا درگیر بیماری مثل سرماخوردگی هستین.

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: :::::::::::::::::::::::

درباره پدر و مادرتون

شما از نسل های جدید هستین و ممکنه بعضی رفتارها یا گفتارهای والدینتون ناراحتتون کنه. اما چند سال بعد میبینین اونموقع شاید اگر جای اونها بودین و نگران آینده میشدین ممکن بود شما هم این حرفا رو بزنین یا شاید رفتارای شدید تری انجام میدادین.
طبیعی هست والدین اکثرا تو اینمواقع سخت میگیرن و البته اینکه باید مراعات فشارهای روانی روی بکنند ... اما خب گاهی آدم یهو کنترلش از دستش خارج میشه و ممکنه چیزی بگه اما مطمئن باشین علتش نگرانی برای شما بوده منتها طرز بیانشون تند بوده , همین.

آبروی آدم که با کنکوردادن یا پشت کنکور ماندن و بحث ... از بین نمیره. توی زندگی مسائل خیلی بزرگتری نسبت به کنکور وجود داره که رعایت نکردن اونها موجب آبروریزی هست . مثل رعایت نکردن ارزش های انسانی

در کل شما آینده ی روشنی دارید و کلی اتفاقات خوب در انتظارتون هست. بیاد داشته باشین که در زندگی سختی های زیادی وجود داره که یکی از روشهای مقابله با اون سختی ها از دست ندادن امید و انگیزه هست.


با توکل بخدا امسال تلاش کنین و آنقدر تلاش کن که به جایگاهی که لیاقتش رو دارید برسید.:72:

سلام
به نظر من باید خودت مسئولیت زندگیت رو بر عهده بگیری
من هم سال اول کنکور قبول نشدم
علتش هم این بود که بر خلاف علاقه خودم رشته ای رفتم که پدرم دوست داشت
بعد قبول نشدنم هم خیلی سرزنشم کردن
گاهی بزرگترها اصلا بلد نیستن بچه ها رو درک کنند
مشکل خود ما هستیم که با یه به به شنیدن جذب دیگران میشیم
و با سرزنش شنیدن از همه چی ناامید میشیم
به نظر من تو مصمم بشین واسه سال بعد بخون
وقتی قبول بشی باز همه تحویلت میگیرن
و همه ی حرفای گذشته شون یادشون میره