با سادگی تمام سپاسگزار توام برای خاطر نورت

تقریبا یک سال و نیم از ورود من به همدردی گذشت
با چه غم و اندوهی اولین سرنگارم رو باز کردم : به همسرم اعتماد کنم؟» و با چه رنجی تک تک کلمات و واژه هایی رو که روحم رو خراش می دادند توی همین صفحه سفید مطالب همدردی نوشتم
و اما شگفتی این بود که من با طوفانی از محبت های غیرمنتظره و همدردی عمیق از سوی کسانی روبرو شدم که نه من را می شناختند و نه درد و رنج من حتی ذره ای بر زندگی آن ها خدشه ای وارد کرده بود.
در تک تک روزهایی که من در بحران به سر می بردم نوشته ها و کلمات گران قدر شما دری به سوی روشنایی و رهایی بود
نوشته های شما خواهران غمخوار و برادران دلسوزم راهگشای تغییرات بزرگ در ذهن من شد .من سعی کردم تا از اندیشه های ناب شما استفاده کنم و خودم رو از چنگال یاس و نا امیدی و حقارتی که چنان بی رحمانه بر من تاخته بود نجات دهم
دست یکایک شما را می بوسم و برایتان روزهایی به روشنی و مهر انوار لطف الهی آرزومندم
و می دانم و باور دارم که همانطور که شما همراه و نیوشنده اندوه من بودید خداوند بزرگ هم لطف و احسانش را بر شما جاری خواهد کرد
دوستانم:
شیدا- آبی بیکران- ملودی-زهرا-مونا-شایسته-غبارغم-ستاره زیبا-یارمهربان-آنه ماری-بهاره جون-میس بیوتی- تولد آرزو-نیاز.م- عشق آفرین-نیکیا-مریم.میم- بی نهایت-هانا 00200- مهربونی-مینا مینا- زمستان1- معصومه2016- تماس- آرام10- دوران آرامش-مستانه-خادم رضا-امین 13

مرا تو بی سببی نیستی
براستی صلت کدام قصیده ای ای غزل
ستاره باران جواب کدام سلامی به خورشید از دریچه تاریک
:72::72::72:

سلام ماری عزیز نمیدونم الان در چه وضعیتی هستی اما آرزو میکنم حال دلت خوب خوب خوب باشه:72:

منم از تو سپاسگزارم عزیزم بخاطر اعتمادت به ما :72:

دوست عزیزم آرام 10، ممنونم از محبت و لطفی که داری ... در مورد مشکلم نمی تونم باقاطعیت بگم که همه چیز حل شده و آرامش به زندگیم برگشته ...خیر ...فکر میکنم که تجربه بسیار سختی رو پشت سر گذاشتم و ثمره اون دوران سخت، رسیدن به نوعی صبوری و شاید هم متاسفانه بی تفاوتی باشه ...الان گاهی به قبل نگاه میکنم و از خودم می پرسم چرا همسرت رو تعقیب کردی؟ چرا انقدر برات مهم بود ؟ و پاسخی برای این سوالات ندارم
من همچنان در تردید و شک ب سر می برم و مواردی رو مشاهده میکنم که متاسفانه به گمان های بد من دامن می زنه ولی اتفاق عجیبی برام افتاده و اون هم از دست دادن اهمیت خیلی از موضوعاتیه که قبلا بی نهایت برام مهم بودند ..به طور مثال عکس یکی از بیماران همسرم رو در گوشی همسرم دیدم ...عکس جالبی نبود یا حداقل در جامعه ما ارسال چنین عکس هایی با پوشش نامناسب برای طرح یک سوال پزشکی، پسندیده نیست ...کمی جا خوردم ...ولی الان تقریبا دو ماه از دیدن اون عکس در گوشی همسرم می گذره و من حتی یک بار ازشون سوال نکردم یا کنجکاوی نکردم ....مدت هاست دیگه گوشی ایشون یا مکالماتشون یا پیام هاشون اهمیتشون رو برای من از دست دادند...بارها گوشیشون رو تو خونه جا گذاشتند و من فراموش کردم حتی گوشی رو بردارم و چک کنم
این یک آرامش نسبی برای من به ارمغان اورده
از طرفی به شناخت جدیدی از خودم رسیدم که قبلا اصلا این جنبه از شخصیتم رو کشف نکرده بودم و نمی شناختم جنبه ای که کمی ترسناک و ناراحت کننده است گوشه ای از شخصیتم که همیشه در زیر حجمی از محبت و احساسات پنهان مانده بود و قدرت بروز نداشت ...گاهی از خودم می ترسم و از این که ممکنه دست به کاری بزنم که تا همین چند وقت قبل حتی در مخیله ام هم نمی گنجید ....خیلی دوست دارم انتقام بگیرم ....انتقام ساعت هایی که اشک ریختم ...انتقام لحظه هایی که خورد و تحقیر شدم ...انتقام احساسات متناقض و به شدت نا امیدکننده ای که تمام لحظات من رو آتش می زد و خاکستر می کرد....برای همین می ترسم ...حس میکنم عنان احساساتم آرام آرام داره از دستم خارج میشه و نمی دونم من را به کجا خواهد برد
...
دوست عزیز و گرامی ...خادم رضا
باز هم از محبتتون تشکر میکنم ...میدونم که راهنمایی کردن کار سختیه به خصوص این که در فضای مجازی و با آدمی روبرو باشی که شناختی ازش ندارید ...اما من از تک تک کلمات همه شما دوستان استفاده کردم ....امیدوارم هموارم شما و سایر دوستان لطف و محبت خداوند رو همراه خودتون حس کنید

سلام ماری عزیز

چقدر زیبا مینویسید.از نوشته هاتون میشه به شخصیت مهربان و محکم شما پی برد.

من هم تجربه ای مشابه با شما داشتم و الانم درگیر شک و تردید هستم. البته دارم روی خودم کار می کنم.فکر میکنم مهمترین چیزی که در این موارد باید بهش توجه داشت سلامتی

خودتونه.حتما شما هم به همین نتیجه رسیدین.

در مورد احساسات متناقضی که گفتین و حس انتقام کاملا درکتون میکنم.این احساسات متاسفانه پیش میان هر چند منطقی و درست نباشن.

امیدوارم روز به روز قوی تر و شادتر بشین و مشکلاتتون کاملا حل بشن.

سلام
انتقام کار ادم های ضعیف دوست قوی من
حلش کن
فکر کن تو یک مشاور هستی حالا برای مشکل خودت 100 تاراه حل پیشنهاد کن هر 100 تاشو برو
به همسرت توی غذاش پیاز پوست زرد بریز با روغن سالاد پیاز پوست زرد زیاد بخورید هم خودت هم همسرت معجزشو میبینید نمیخوادم بهش چیزی بگی فقط برای هروز سالاد درست کن ظهر و شب خودش حل میشه
اگر حل نشد ترکش کن بزار توی باتلاق عکسا زن شهوت فرو بره
از بعدشم نترس

سلام ماری عزیز
کاملا بهتون حق میدم در مورد احساساتی که دارید روزهای سختی رو تجربه کردید اما سربلند ازش بیرون اومدید با بزرگواری خطای همسرتون رو چشم پوشی کردید که دختر کوچولوتون آسیب نبینه به خاطر اشتباه پدرش اما همسرتون به هیچ عنوان حق نداره اشتباهش رو تکرار کنه و باید قدر دان و سپاسگزار بزرگواری شما باشه در مورد انتقام من فکر میکنم هر انسانی در درجه اول به شخص خودش تعهد داره بعد به همسرش اجازه ندید اشتباه دیگری اصول اخلاقی و ارزشهای شما رو زیر سوال ببره همونطور که تا به حال محکم و قوی بودید بعد از این هم همه تلاشتون رو بکنید که همین مسیر رو پیش برید زندگی و ارزشهای انسانی شما خیلی فراتر از همسرتون و اشتباهاتش هست به علاوه شما فرزندی دارید که باید در آینده بتونید توی چشمای دخترتون نگاه کنید و ازش خدایی نکرده خجالت نکشید و اون هم بتونه قلبا به شما افتخار کنه دعا میکنم به آرامش برسید :72:

سلام و ممنونم از همه دوستان
آنیتا جان شما لطف دارید ...نوع نوشتن من بیشتر ناشی از گذر زمان و پختگی است که متاسفانه در چند سال اخیر با درد و تالم روحی همراه بوده ....امیدوارم که مشکل شما هم هر چه باشد هر چه زودتر حل بشه و آرامش به تمام و کمال زندگیتون برگرده ...از آرزوی قشنگی که برای من کردید هم متشکرم :72:

دوست گرامی خادم رضا
می دونم که انتقام گرفتن در واقع نشان دهنده ضعف شخصیتی آدم هاست وقتی که مستاصل هستیم و نمی تونیم مشکلی رو حل کنیم ناچار به انتقام روی می آریم ....این حسی که من الان دارم فقط در همون محدوده یک احساس گذرا و ناپایدار باقی مونده ...گاهی من واقعا حس قهر و انتقام رو حس میکنم و گاهی هم نه ....با خودم فکر میکنم ماری از زندگیت لذت ببر روزها مثل برق میگذرند و ثانیه ها به عمرت سال ها اضافه می کنند و تو نباید درگیر چنین چالشی بشی که از پا در بیای» اما گاهی هم دست خودم نیست و هیچ جوره نمی تونم از لذت فکر کردن به انتقام بگذرم....امیدوارم خداوند مهزبان آرامش و امنیت رو یک بار دیگه به من هدیه بده

آرام 10 عزیز
من تا به حال سکوت کردم و صبوری ...تا به حال سعی کردم کمترین تنش در خونه باشه ....و آرامش نسبی برقرار باشه ...و همه این ها برای وجود دخترم بوده ....اگر من گذشت کردم ناشی از بزرگواری یا روح بزرگ من نبوده ...من خودم رو می شناسم ....فقط ناشی از این بود که نمی خواستم دخترم حس حقارت داشته باشه و می دونید که برای یه دختر چه قدر سخته که بفهمه که مادرش در نظر پدر بی ارزش و خوار شده ....بنابر این من گذشتم و صبر می کنم تا دخترم بزرگ بشه انقدر بزرگ که خودش بتونه مسائل رو تحلیل کنه ..اون وقت من می تونم تنها درباره خودم تصمیم بگیرم و حق با شماست من به هیچ وجه اجازه نمی دم که باعث سرافکندگی و شرمساری دخترم باشم
.
باز هم از همه شما ممنونم ....از خداوند بزرگ می خوام که نعمت آسایش و امنیت رو به همه هدیه بده ....تا قبل از این جریان من اصلا متوجه موهبتی که داشتم نبودم و الان گاهی با خودم فکر میکنم که اون وقت ها که همه چیز در یک آرامش نسبی بود ...وقت هایی که من از ته قلبم به همسرم عشق می ورزیدم و اطمینان داشتم ...چرا شکر گزار نبودم ؟/