چرا دلم نمیخواد با دخترا باشم

سلام پسری حدودا 20-21 ساله هستم
تا حالا چندین دختر بهم پیشنهاد دوستی دادن ولیی من گفتم دلم نمی خواد و میخوام تا روزی که زن میگیریم پاک باشم
همین چند روز یکی از دخترهای اشنا بهم ابراز علاقه کرد خیلی منم دو روز باهاش بودم و خداحافظی کردم
تو دانشگاه هم مورد داشتم ولی دوست نشدم باهاش
فکر نکنید پسر بی احساسی ام یا غریزه جنسی اینا ندارم ولی نمیدونم این روابط رو نمی خوام ادامه بدم چون کلا زندگی م مختل میشه و نمیتونم درس و امتحاناتم رو بخونم و فکرم کلا درگیر میشه منم دوست دارم آدم آزادی باشم تا قبل ازدواج
دوستام همش بهم میگن خاک برسرت چرا از موقعیت هات استفاده نمی کنی.../
نمیدونم کار درستی می کنم یا نه ولی اینطوری تنهایی خیلی راحت ترم و آزاد
شما بگین من ادم نرمالی هستم یا مشکل دارم
مثلا اگه با یکی باشی هرشب باید تا 3 شب صحبت کنی کلا زندگی بهم میریزه منم این روابط و دوست ندارم عذاب وجدان میگیرم و....

لطفا راهنماییم کنین ممنونم:72:

میدونی که کدوم کار اشتباست و چی درسته. فقط کمی دچار وسوسه و تردید شدی که صد البته اشتباست. محکم باش لطفا در اعتقادت.

داشتن احساس و غریزه جنسی دلیل به رفتن به این روابط نمیشه. اتفاقا اگه احساس و غریزه جنسیتو دوست داری حرومش نکن نابودش نکن. هم مرد هم زن جنسه. خودتو دلتو جسمتو حروم کسی نکن.

اون پیشنهادا و احساسها همش پوچه. یا اینکه رسمی باشه و قابلیت رسمی شدن داشته باشه. اگر مدتی چشم پوشی کنی خواهی دید که تو خالین.

اینقدر محکم باش که حرفای دیگران و پیشنهادای دیگران باعث نشه از شخصیت خودت سرپیچی کنی. ( برای اعتماد به نفست و عزت نفست هم خیلی خوبه ) خودت خیلی عالی و روشن تشخیص دادی. گفتی:

"

کلا زندگی بهم میریزه منم این روابط و دوست ندارم عذاب وجدان میگیرم و.... " برداشتت درسته.

نباید عقلتو بدی دست حرفا و احساسای دیگران

من تجربه خودم رو میگم
وقتی دانشگاه بودم می خواستم تا وقتی درسم تموم نشده با هیچ کسی دوست نشم
درسم که تموم شد فکر می کردم فقط با کسی که خواستگاریم بیاد باید دوست بشم
اونایی که می اومدن خواستگاریم رو دوست نداشتم یا بخاطر عدم آشنایی در رفتار با آقایون به مشکل برمی خوردم
سی و یک سالم شد و تنهام
با هیچکسی دوست نشدم و ازدواج هم نکردم
نمیگم با کسی دوست بشید ولی حواستون باشه یه روزی میرسه که هیچ مشکلی ندارید فقط دل و دماغ ندارید

بسیارعالی
به نظرم دوستی وقتی هدفش ازدواج یا آشنایی برای ازدواج باشه خوبه وگرنه قبلش فقط وقتتون رو میگیره.با توجه به سنتون به درسهاتون برسید و در فکر یادگرفتن مهارت برای یافتن شغل مناسب و ارشد باشید

سلام .
من یه سال از تو بزرگ تر هستم . برای منم پیشنهاد بوده ، زیاد هم بوده . چه مستقیم و غیر مستقیم . ولی منم همش مثل تو فکر می کردم و می گفتم اگه با فلانی دوست بشم میخواد همش بیاد تو ذهنم و انرژیمو برای درس خوندن بگیره و این حرفا . و واقعا هر وقت هم که نزدیک می شدم به یه دختری (یا اون نزدیک می شد ) به هر بهانه ای ، فکرم خیلی مشغول می شد و حتا اگه من بعد ها درخواستی مطرح نمی کردم یا درخواست اونو قبول نمی کردم و اون می رفت با یکی دیگه دوست میشد ، من خیلی ناراحت میشدم و تا مدت ها درگیر بود فکرم !
هر کسی یه خصوصیتی داره . به شخصه معتقدم اگه مانع زندگیت نمیشه ، اینکه تجربه یه ارتباطات حداقلی رو داشته باشی خوبه . ولی مهم تر از اینا همینه که به کار و زندگیت برسی .
حالا که من درس خوندم و بیخیال دختربازی شدم ، شدم نفر اول دانشکدمون و تونستم بدون کنکور تو دانشگاه خودمون ( واحتمالا دانشگاه های بهتر از اون ) توی تهران قبول شم و الان که اونایی که دختر بازی کردن کنکور می خونن ، من به کار های دیگم میرسم :)
ولی بازم میگم به خودت بستگی داره . کلا کاری که باهش راحتی و عقلت هم تایید می کنه رو انجام بده و تو هیچ کاری هم زیاده روی نکن . باشد که رستگار شوی .