راه حل شما برای گذران روزهای سخت زندگی

راه حل شما برای صبور بودن

راه حل شما برای حفظ روحیه

راه حل شما برای امید

راه حل شما برای پذیرش شرایط

راه حل شما برای ....من

.............................................


میتونم گریه کنم .......هنوزم خندم میگیره ........پس نمردم........ولی
ی فرقی با قبل کردم.....
بغض هام بیشتر شده ....غم روی دلم بیشتر شده...خنده هام کمرنگ شده...ترسهام بیشتر شده...
بالاتر از ترس...دلهره...اره دلهره شاید کلمه بهتری باشه .........
..................................................


از کجا بفهمم راهم درسته....از کجا بفهمم نباید راهم و ادامه بدم....

................................................

این همه غصه هست.....دلم میسوزه براشون....اون وقت من دنبال ی غذای خوشمزه ام با تزیین خوشگل که همرو دعوت کنم به فراموشی!!

حس حماقت بهم دست میده....ولی مگه احمق ها خوشبخت نیستن؟؟

..............................................

چندروزه غریبه ها نصیحتم میکنن کارت درجا زدنه....فکر ارتقا باش....فکر ادامه درست باش.....
ولی من از اینها خوشم نمیاد.....علاقه ندارم....صبح زود بری کوه لذتش بیشتر نیست تا صبح زود پاشی درس بخونی یا نرم افزارهارو یاد بگیری؟؟!!اه..چندشم شد...

باشه چندشت بشه ولی باید پیاده بری تا پای کوه....اونی با ماشین میره که عرضه داشته پولش و دراورده !!وقتی به خودت اومدی دیدی بی سوادی میگم بهت!!

تاحالا که از این باب ناراحتی بهم نرسیده !!از باسوادها هم خوشبخترم...با همین درامدم هم شاهانه خوش میگذرونم!!.....

ولی تاحالا!!بعدها چی؟؟؟؟؟؟!!!!
با ساده فکریهات خدا رو هم حرص میدی!!!

..........................................

من باید عوض شم؟؟باید ی کار جدید بکنم؟؟خب خوشم نمیاد وقتی!!!

ترسم از اینه ی روز پشیمون شم ....اون وقت جبران نشه....
کاش میتونستم اینده رو ببینم بعد هرجاش و خوشم نمیومد عوض کنم

ولی شاید اینده ای نباشه ....اگه فردا روز اخر دنیا باشه چی؟
پس من برد کردم

...........................................
دیشب پر حرف بودم که می خواستم بگم ولی الان فقط انقدرش تو قالب کلمه ها جا شد!!حیف...می خواستم حرف بزنم

خیلی ذهنم و تکوندم تا بفهمم چمه....ولی بازم نفهمیدم...

انتظاری ندارم چیزی بگید شاید راه حل من همینه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط الهه زیبایی ها

گفتید ارامش ندارید منم گاهی اینجوری میشم گاهی هم خود ارامشم ؛)

وای که دلم می خواد همه عمرم فقط از اون لحظه ها باشه

ی حس خیلی خوبی با خدا داری.... سختی نگرانی ناراحتی هست ولی رنگ باخته

برعکس ی روزهایی هم انقدر دلت میگیره انقدر تو فشاری که نفس کشیدن هم سخت میشه

ارزو میکنی کاش این نمیشد کاش از بعدش نمیترسیدی کاش زمان به عقب برگرده یا نه

اصلا کاش زمان از حرکت بایسته!!


ولی همه این روزها میگذره.... و حتما باز هم....... ی جای دیگه....... ی شکل دیگه......... بازهم تکرار میشه

می خوام بگم ارامش سختی بغض کردنمون ....همه باهم اند میان و میرن بخشی از زندگیمونن

اشکالی نداره اینا برای اینکه خیلی پاسوز دنیا نشیم و یادمون باشه که ی خدای مهربونی هست

که همه اینا رو جبران میکنه و ما باید به شکرانه این خدا ی خوب زندگی رو تو مسیر درستش پیش ببریم

شما همه تلاشتون و دارید می کنید پس اروم باشید و به دستاتون بگید

ای جزئئ از منو با من

ارام گیر با تو خواهم ماند تا زمان رسیدن به ارامش زیبای یقین

---

سلام الهه جان
چی نوشتی !!
چندبار خوندم بفهمم منظورت چی بود .

نقل قول:

---

چندروزه غریبه ها نصیحتم میکنن کارت درجا زدنه....فکر ارتقا باش....فکر ادامه درست باش.....
ولی من از اینها خوشم نمیاد.....علاقه ندارم....صبح زود بری کوه لذتش بیشتر نیست تا صبح زود پاشی درس بخونی یا نرم افزارهارو یاد بگیری؟؟!!اه..چندشم شد...

---

نقل قول:

---

از باسوادها هم خوشبخترم...با همین درامدم هم شاهانه خوش میگذرونم!!.....

من باید عوض شم؟؟باید ی کار جدید بکنم؟؟خب خوشم نمیاد وقتی!!!
اگه فردا روز اخر دنیا باشه چی؟

پس من بردم

---

در مورد چند تا مطلب مینویسم : مرگ و حیات - صبر - قناعت - توکل .

فکر مرگ ، انسان رو نسبت به وقت و عمرش خسیس می کنه
باعث میشه بهترین بهره برداری رو از عمرش ببره .

وقتی انسانها همه چیز رو منحصر به این دنیا می دانند اگر در این دنیا ناکام بمانند به پوچی میرسند
یا تلاش رو بی نتیجه میبینن یا نمیدونن دقیقا برای چی و به چه شکلی تلاش کنن .

تو تهران هستی میری مشهد ، وقتی برمیگردی خونه یعنی بازگشت به وطن .
درواقع با مرگ برمیگردیم به وطن .

ما از خداییم و به سمت خدا هم میریم .
الهه زیبایی ها دوست داری وقتی معبود و الهه ی خودت رو ملاقات میکنی چگونه باشی ؟
دوست داری در وطن چه جایگاهی داشته باشی
چقدر اون جایگاه برات مهمه که حاضر باشی براش تلاش کنی ؟

حتی به عمرت هم حریص بشی و زمان کم بیاری برای تلاش .

بعضی از پزشکان و روانشناسان به بیمارانی که افسردگی دارن توصیه میکنن به مرگ فکر نکنن
در صورتی که اشتباهه
این یعنی در جهل خودت بمون .

اگر بیمار افسرده هم حقیقت مرگ رو بفهمه به تکاپو می افته
به تحرک به نشاط
در عین حال قانع میشه .
در عین حال صبور میشه .
در عین حال به کمه معنوی راضی نمیشه .

هرکه خواهی و به هر جا برسی
آخرین منزل هستی این است

آدمی هر چه توانگر باشد
چون بدین نقطه رسد مسکین است

خرم آن کس که درین محنت گاه
خاطری را سبب تسکین است .

خلاصه اش همینه و عمل بهش هم راحته فقط کافیه بهش ایمان بیاری .
ایمان با شناخت آغاز میشه ولی میدونی که جایگاهش قلب انسانه و این دیگه دست خودته .

جواب اون دو تا سوال بالا رو بدی میرسیم به فلسفه صبر ، قناعت ، توکل ( تلاش ) .
که همون موقع مینویسم .

سلام
الهه جان هر کاری که دوست داری رو ادامه بده
برنده جایزه نوبل فیزیک امسال میدونی چی گفته گفته من اصلا برای سرگرمی این نوع از لیزر کشف کردم من از کارم لذت میبرم
هر کاری که ازش لذت میبری ادامه بده وسعی کن در همون کار بهترین باشی

- - - Updated - - -


عزیزم هیچکس نمیتونه شرایط برای تو ایجاد کنه
در حقیقت
تو محکوم به پزیرش یک زندگی که دوست نداریش نیستی
پس باشو خودت زندگیتو رقم بزن

سلام

خودمم نمیدونم چمه...اومدم نوشتم تا ذهنم مرتب شه ببینم سردرمیارم چی شده؟؟

الان که نگاه میکنم گنگ ننوشتم....تیتر واره فقط.... از هر چی تیتر نوشتم

با والدم داشتم حرف میزدم....همش میگه ایندت مبهمه

اتفاقا خیلی هم مرتب نوشتم خوب تونستم موضوعاتو تفکیک کنم....درهم نیست تو ذهنم چیزی....این خیلی خوبه...نه؟

شاید برای خودم واضحه.....حتما برای خودم واضحه...

جواب سوالات چه کمکی میکنه گیسو؟؟
خب ....دلم می خواد خالقم و که میبینم بگه دمت گرم الهه....همین بود ..من همینو می خواستم...تو رو برای همین فرستادم رو زمین....مفاهیم و که می خواستم گرفتی ....حالا بیا بقلم دوتایی بریم ببینیم گیسو چی کار کرده...

چقدر تلاش؟؟
تو حرف که معلومه میگم خیلی تلاش میکنم...
ولی میترسم ای کیوم کم باشه....ی جاهایی خراب کنم....دیدی ادم امتحان میده خیلی هم می خونه...ولی اخر سر میبینه درکمال ناباوری نمرش کم شد....چه حالگیری میشه...ولی دیگه برگشت نیست...

حالا بذار می خوام برم غذا درست کنم همه رو دعوت کنم....حین اشپزی روش فک میکنم

خانم یا اقای خادمرضا...ممنونم
من زندگیم و دوست دارم....خودم و دوست دارم ..خدام و دوست دارم...کاری میکنم که دوست دارم...
ولی میترسم کاری که دوست دارم غلط باشه...چه معیاری هست برای تشخیص کار درست از غلط....دوست داشتنمون؟؟!!

باید به جای اینکه پولهام و خرج کنم فکر درامد باشم؟؟فکر ی کار اینده دار باشم؟؟
ولی من میدونم که شم اقتصادی ندارم....اصلا برای این کار ساخته نشدم...شانس اوردم پسر نشدم...چون اصلا حساب کتاب بلد نیستم...
ولی خب همینم دیگه ....همه رو که ریاضیدان خلق نمیکنن...پس کی پابرهنه رو چمن ها بدوئه؟؟کی تو بارون برقصه؟؟کی لبه جدول راه بره؟؟؟

ولی اگه ی روزی نظرم عوض شد چی؟؟؟میترسم


شاید به خاطر حرف اون غریبه ها...شاید به خاطر کتابی که داشتم میخوندم نصفه اش گذاشتم....خوب کاری کردم ....ترجیح میدم برم دیوان سهراب و بخونم تا به حرفای فالاچی گوش بدم...شاید به خاطر اقای خواستگاری که باهاش به نتیجه نرسیدم....شاید به خاطر خانوادم که هر کدوم ی جور ن.....دلم میسوزه برای غم هاشون....
چه جوری پاشم زندگیم و رقم بزنم؟؟

چهطور راضی و خوشحال باشیم از کارمون رفتارمون زندگیمون ؟


وقتی کاری رو انجام میدیم درحالیکه ایمان داریم معبود از این کار رضایت داره ،
اگر دنیا هم ما رو بخاطرش شماتت کنه باز تهه دلمون آرامش داریم و خرسند هستیم .

این چیزیه که نسل بشر دنبالشه و باهاش احساس آرامش میکنه با هر دینی فرق نمیکنه.


جالبه که انتطار معبود از ما به اندازه وسعمون هست . نه به اندازه طاقتمون .
"وسع" منظور گنجایش انسان هست به اندازه ای که بهش فشار نیاد .
طاقت فراتر از وسع هست .

تو برای یه روسری مناسب 50هزار میخواهی هزینه کنی ( اندازه وسعت 50هزار تومانه هر چند توی کارتت یک میلیون موجودی هست )
میتونی به خودت یه کوچولو نه زیاد فشار بیاری 200 تومنیشو بخری ( یعنی طاقت و تحمل خرید 200 تومنی رو داری )
نماز و تجارت و.. همه قوانینش بر حسب وسع مون نوشته شده .


درشکر در صبر در توکل(تلاش) ... انتطار میره به اندازه وسعمون عمل کنیم و رضایت متقابل رو فراهم کنیم .


شکر یعنی از امکاناتی که داریم بهره برداری کنیم .
یعنی همون اصلاح الگوی مصرف و استفاده بهینه از همه چیز .


الهه جان تو سواد داری پس میتونی آگاهی خودت رو افزایش بدی . این یعنی شکر .
اگر حالا که توان و امکاناتش رو داری در مسیر علم و آگاهی کوتاهی کنی یعنی کفران کردی در نتیجه ناخواسته رضایت نداری .

اما یکی مخترع میشه
ما نباید ناراحت باشیم که چرا مخترع نیستیم ، پس ما به چه دردی میخوریم ؟ در واقع مقایسه عموما مخربه .

اگر با بالاتر از خودمون مقایسه کنیم سرکوفت میشیم
اگر با پایین تر از خودمون مقایسه کنیم مغرور میشیم .

بهترین مقایسه ، مقایسه با وسع و گنجایش ذات انسانیمون هست .


در موقعیتی که هستیم وظیفمون ( همون انتطار طبیعی و منطقی معبودمون ) رو در درجه اول درست انجام بدیم .
این خودش ارمغان رضایت و نشاط هست .

الهه جان تو فرزنده پدر و مادرت هستی ،
در این مقام تلاش میکنی بهترین باشی . خونه رو تا جایی که میشه شاد نگه میداری ، 2تاگوش هستی برای درد دل خانواده .
کمکشون میکنی و...


تو یه کارمندی ، وظایفت رو به بهترین نحو انجام میدی و حقوقت رو در راه درستش هزینه میکنی .
اسراف نمیکنی ، برنامه ریزی میکنی ، ورزش میکنی به سلامت جسمی و روانیت اهمیت میدی و به اندازه طبیعی براش هزینه میکنی و. .

تو یه رفیق هستی ، ....
تو در این ساعت یه آدم بیکار هستی ...
تو در این ساعت یه شهروند هستی ...و...

خوب نه خدا از تو بیشتر ازین انتطار داره ، نه تو وسع ات بیشتر از اینه .


اما یه موقع تو میخواهی با توجه به علایق شخصیت و اهدافت حتما فلان ماشین رو بخری ، فلان زبان رو مسلط بشی
علاقه مندی فلان هنرو یاد بگیری ، یه آدم مذهبی میخواد به یه درجه ای برسه ، یکی میخواد فلان دانشگاه قبول شه


خوب انسان توان فوق العاده ای داره و میتونه تلاش کنه .
براش تلاش میکنی . یکی از سنتهای طبیعت اینه که انسان به اونچه براش تلاش کنه میرسه .
و یکی از مفاهیم توکل و صبر هم همینه .


باید ببینی از خودت چه انتطاری داری و ازین زندگی چی میخواهی ؟
صرفا طالب رضایت خدایی ؟
هم خدا رو میخواهی هم خرما رو ؟
میخواهی بیشتر از وسع ات تلاش کنی میخوای به قدر طاقتت تلاش کنی ؟ با چه هدفی ؟ تحمل و شناخت کافی داری ؟


اگر انتظارت فراتر از توانت هست یا اگر واسه خودت اشتباه تعریفش کردی تعدیلش کن .


این پست cry خیلی مفیده :

یکی از راه های مدیریت کمال گرایی ( کامل گرایی ) اینکه روی عزت نفس و اعتماد به نفسمون کار کنیم

چرا آموزش نرم افزار رو دوست ندارید؟
من خودم از یک آموزش که نمیفهمیدم فراری بودم برای همین هیچی یاد نمی‌گرفتم تا اینکه یه روز سلسله سخنرانی های یک استاد روانشناس رو شنیدم هیچی نمیفهمیدم چون همه حرفاش تخصصی بود چون اون مباحث دوست داشتم تصمیم گرفتم هر اصطلاح برم دنبالش در نت
خلاصه بهت بگم که به یه جایی رسیدم که از خود دکتر در تشخیص سبقت میگرفتم
و اینجا بود که حس کردم خدا درهای رحمتش بر من باز گذاشته و من هررررچی بخوام میتونم بفهمم فقط مطالعه بیشتر میخواد همین به همین سادگی
ولی متاسفانه الان همت ندارم میدونی کاش آمپولش بود

باسلام و احترام

خیلی خوبه که ی همچین جایی هست که ادم بنویسه و همفکری کنه...هرچند من برای خودمم مینویسم ولی اینجا چون می خوای برای دیگران قضیه رو روشن کنی مجبور میشی توضیح بدی پس بذای خودتم قضیه روشنتر میشه...ممنونم

خادم رضا گرامی
مطالعه برای چیزی که علاقه ندارم موفقیتی درپی نخواهد داشت!!شما حتما علاقه داشتید...
گیسوجان
فک میکنی مسئله من ناشی ار کاهش عرفانه؟
میگی خدا از من بیشتر انتظار نداره...قوانین دنیای بیرون چی؟؟
نگفتی جواب دوتا سوال چیرو عوض میکنه...
دنیای من دنیای لطیفیه که توش ی خدای مهربون خدایی میکنه...برای همینم احساس خوشبختی میکنم
ولی این به این معنا نیست که زمختی دنیای بیرون لطافت دنیای منو تحت تاثیر قرار نده....اینده رو میگم ...پشیمونم نکنه؟؟

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط گیسو کمند

چهطور راضی و خوشحال باشیم از کارمون رفتارمون زندگیمون ؟


]
[/URL]

---

نه من راضی هستم از زندگیم....بعدهارو میترسم

- - - Updated - - -

مثل اینکه نمیتونم منظورم و برسونم

الهه جان مرحله اول و مهم برای حل مساله ، تعریف مساله و فهمیدن مشکل هست .
به جمله ها و کلمات زیر فکر کن شاید سرنخ دستت داد؛


از آینده دقیقا چی میخواهی ؟
آرامش ؟ آسایش ؟ موقعیت اجتماعی ؟ پیشرفت شغلی مالی ؟ رسیدن به آرزوهات ؟ یا ...؟
از چیه آینده میترسی ؟ اینکه بخاطر سوء تدبیر امروز و.. در آینده محتاج کسی بشی یا به مشکل بخوری ؟

نقل قول:

---

نه من راضی هستم از زندگیم....بعدهارو میترسم

---

خوب این خیلی خوبه .
رضایت یعنی مطمئن باشیم تمام جوانب سنجیده شده و درست ترین کار رو انجام دادیم .
یکی از جوانب آینده نگری ( بدون منفی نگری و وسواس) و واقع بینی است .

باید ببینیم آینده چقدر دست ماست ،
چقدر مستقیما اونچه در آینده اتفاق میوافته به تلاش ما بستگی داره .

ما صرفا دنبال اون چیزی که اتفاق میافته هستیم ، یا اونچه خودمون بهش تبدیل میشیم برامون مهمه ؟

اصلا یه سوال
اگه 5سال پیش یا 10سال پیش یا 2سال پیش ، امروز رو پیش بینی میکردی
چه کارایی میتونستی انجام بدی ؟ چی تغییر میکرد ؟ چقدر این تغییر ارزش داشت ؟

نقل قول:

---

نگفتی جواب دوتا سوال چیرو عوض میکنه...

---

ببین الهه جان


یکی پول رو دوست داره به اندازه ای که از شرمندگی زن و بچه اش دربیاد .
یکی پول رو میخواد که باهاش دنیا رو بخره بذاره توی جیبش ( ثروت اندوزی و حرص و.. )
یکی پول رو میخواد که ببره بده به نیازمند سرکوچه .
یکی میخواد به اندازه ای که توی رفاه نسبی باشه
و...


حالا اگر من بگم پول دوست دارم ،
پاسخ روشنی ندادم ، نمیتونم روی این پاسخ مطالعه کنم بعد هم برنامه ریزی .


پاسخ تو هم روشن نبود .
البته احساس کردم سوالم هم با روحیه ات سازگار نبوده .


ببین الهه جان صحبتهای اون دو پست حرفای عرفانی نبود ،
در مورد استاندارد و طبیعت زندگی انسان بود . بگذریم .
شاید از راه دیگه ای مثل سوالات ابتدای این پست زودتر و بهتر به نتیجه برسی .

مساله شما ترس از آینده ست ،
شاید ترس از اینکه به استاندارد های تعریف شده خودتون در زندگی نرسید ....( مثلا : ازدواج - شغل - امنیت و ....)


راه حل:
-توکل واقعی به خدا (حتی در سخت ترین شرایط)
-راضی به رضای خدا (حتی در سخت ترین شرایط )
-امید (حتی در سخت ترین شرایط)
-تلاش (حتی در سخت ترین شرایط)
-اگه کمالگرایی وجود داره در استاندارد ها و معیارهای زندگی ، باید برطرف بشه
-در زمان حال زندگی کردن
-هدف مند بودن در زندگی
-شاکر نعمت ها و یادآوری از نعمت ها ( باعث شادی میشه )
-ورزش - تفریح و....
-کمک به دیگران
و....



******

ما کنترلی به حوادث و اتفاق ها نداریم
ولی به باورها و اندیشه های درونمون می تونیم کنترل داشته باشیم ،
یکی از راه حل ها برای گذروندن روزهای سخت، خداشناسی ست!
اینکه بندگی خدا را کنیم ( در سخت ها - خوشی ها و ...)

( راه حل تضمینی )






********