بازم اومدم و کمک و همفکری میخوام

دوستان عزیز سلام . چند ماهی هست که نه پست گذاشتم نه به تالار سر زدم .به نظر خودم اینقدر مشکلاتم زیاده که از همه چیز نا امید شدم اما ایندفه باز اومدم تا شاید با یه راه حل یه جواب حالم بهتر شه. قبلا هم گفتم من و شوهرم سنتی ازدواج کردیم بدون هیچ علاقه و عاشقانه ای بعد از ازدواج فهمیدم شوهرم چقدر زودجوش و عصبی هست و چقدر وابسته به خونواده با این حال زندگی رو ادامه دادم بیشتر مواقع هفته ای یا دو هفته ای یه بار دعوا میکردیم و قهر بودیم ولی قهر طولانی نه هر دفه یا شوهرم یا من باعث آشتی میشدیم ولی ای کاش همونروزا یه فکر اساسی کرده بودم برا زندگیم . بچه دار شدم تا دوسالی درگیر مسائل بچه بودم و وقت فکر کردن و دلخوری از کارای شوهرم رو نداشتم . چندین سال دیگه به همین روال ادامه دادم دعواهای چندوقت یه بار بعضی مواردش به زد و خوردم میرسید قهرهای طولانی و شدیم دو تا همخونه هربار که ازش نا امید میشدم به طلاق فک میکردم چون دخترم اینجوری خیلی اذیت میشد با دعواهای ما میگفتم طلاق بگیرم برم یه گوشه با دخترم زندگی کنم اما جرات اینکه عملی کنم تصمیمم رو نداشتم اول به خاطر خونوادم که خیلی کم در جریان اختلافات ما بودن و خودشون اینقدر مشکلات داشتن که ترجیح میدادم اونارو اذیت نکنم بعدشم ترس از آبرو و عواقبش. شوهر من ویژگیهای بدش زیادتر از ویژگیهای خوبش هستن ۱.زودجوش و تند اخلاقه ۲.وابسته به خونواده است هیچوقت نتونستم به عنوان یه مرد مستقل بهش نگاه کنم
۳. اهل نماز نیست ۴. تو خونه به من کمک نمیکنه حتی اگه خیلی مریض باشم ۵. برا دخترم خیلی کم وقت میزاره
۶. اهل تفریح و گردش نیست ۷. با خونواده من ارتباطش کمه و نمیخواد باهاشون باشه ۸. فکر میکنه خونواده خودش از همه دنیا بهترن و بیشتر میفهمن
۹. خسیس نیست ولی نه اهل هدیه خریدنه و تا خودن نگم احتیاجاتمو پولی بهم نمیده ۱۰ . فکرش خیلی قدیمیه و اصلا به روز نیست مثلا توی تربیت بچه میخواد از روشای قدیمی استفاده کنه و ....
ویژگیهای خوبش هم اینکه اهل کاره و بعضی مواقع به حرف و نظر من گوش میده .
حالا میون این اوضاع من دوباره باردار شدم این چندسال به خاطر مشکلاتمون قصدشو نداشتم اما الان واقعا واقعا نمیدونم چکار کنم یک ماه فقط گریه میکردم و به چندتا دکتر مراجعه کردم شاید راهی باشه برای سقط اما از لحاظ قانونی نمیشد از لحاظ شرعی هم خودم نمیتونستم . کم کم با کمک خونوادم تونستم با خودم کنار بیام و شوهرم سعی میکرد کنارم باشه و بهم امیدواری بده چندوقتی رعایت حالمو کرد تو خونه کمک میکرد اخلاقش بهتر شده بود منم میگفتم شاید پاقدمش خوب باشه زندگیم متحول بشه اما دو ماهی بیشتر دوام نیاورد دوباره زندگیمون روال قبلو گرفت و من هر روز به آینده بچه هام فکر میکنم که نمیتونم با این جو و شرایط بچه سالم و صالحی تربیت کنم و اونا گناهی ندارن .

سلام به همه . واقعا کسی نیست که منو راهنمایی کنه نمیدونم عمق مشکل منو متوجه شدین یا نه . نمیدونم چطوری باید با آدمی تا آخر عمر زندگی کنم که خصلتهای بدش بیشترن اینو یادم رفت بگم ما از طرف خانواده شوهرم خیلی حمایت مالی شدیم هنوزم یه جاهایی میشیم و این خودش باعث شده شوهر من خیلی خودشو مدیونشون بدونه و همه جوره در خدمتشون باشه و یه جورایی هنوز بزرگ نشده چون اونا خیلی بهش مشورت میدن و براش تصمیم میگیرن منم خیلی اذیت میشم احساس میکنم اصلا نمیتونم بهش تکیه کنم و با یه مرد بچه ننه دارم زندگی میکنم